De roze glans op een naakt lichaam
Lydia Vermeer
Illustratie: Pan Yuliang
Ja, die betekenis van ‘gymnasium’. We moesten geloven dat gymnos de betekenis ‘licht gekleed’ had. Ik denk dat Pierre nog hoort tot de generatie die lichtelijk gefrustreerd was en daardoor gepreoccupeerd door bronnimfen, Eva in het paradijs en zo meer. Hij wil alsnog iets van zijn fantasieën en dromen realiseren om zijn leven aantrekkelijker te maken. Hij is nog op tijd. Tolstoi was te laat, toen hij aan zijn leven een nieuwe wending wilde geven. Hij haalde net het treinstationnetje.
Pierre heeft er plezier in, met authentieke gegevens aan te tonen dat spel met hat naakte lichaam niet van vandaag of gisteren is. Hij heeft uit de oudste roman van Europa een paar passages gehaald die volgens hem op mij toepasselijk zijn. Hij wil daarmee blijkbaar mijn zelfgevoel als naaktmodel versterken. Niet dat dat voor mij nodig is, maar hij wil natuurlijk ook zijn eigen hobby rechtvaardigen. Apulejus laat zijn hoofdpersoon zeggen: “De meeste vrouwen trekken om haar persoonlijke bekoorlijkheid te bewijzen al haar kleren uit en wensen haar schoonheid naakt te tonen, om meer door de rozige tint van haar huid dan door de gouden kleur van een kleed te behagen.” Het verbaasde me wel dat dit geschreven is in de tweede eeuw van onze jaartelling.
Het is een ontdekking van Pierre dat de kleur van het lichaam een terugkerend motief is bij Apulejus: Op een andere plaats in die roman beschrijft de hoofdpersoon een uitvoering van het toneelstuk Het Oordeel van Paris. Het prachtige meisje dat, natuurlijk (en) naakt, als de verleidelijke Venus de hoofdrol speelt, wordt door hem beschreven als “lust voor de ogen, volmaakte schoonheid tentoonspreidend door haar naakt en onbedekt lichaam en de bekoring van haar goddelijke kleur.” Ja, Pierre, dat is helaas voltooid verleden tijd: Paulus en Calvijn en zo hebben te veel aanhangers gekregen.
Hij heeft ook ontdekt dat Apulejus niet alleen staat met het zien van een roze glans op een naakt lichaam. In de overgebleven dichtregels van de dichteres Sappho heeft hij deze fragmenten ontdekt: “Inspireer mij, Gratiën met de roze armen… De liefde van jou en je bruid met de violette borsten.. Zij schittert zoals de roze maan na zonsondergang.”
Fragment uit Terug naar Ariadne: bespiegelingen van een naaktmodel, uitgeverij Panta Menei, 1998.
Lydia Vermeer, 01.04.2020 @ 08:03
RSS