De prijs van het vluchten
Liesbeth Zonjee
Scène uit: ‘Vivre Nu, à la recherche du paradis perdu’.
In het begin hadden we vooral heel veel mannelijke vluchtelingen. begrijpelijk, veel waren gevlucht omdat ze anders het leger in gedwongen werden, of ze waren door hun ouders op het vliegtuig gezet. Jonge jongens, en een aantal iets oudere mannen.
We waren een keer op het eten uitgenodigd in een Somalisch huis, en het gesprek ging over trouwen, getrouwd zijn, en de verschillen tussen hier en daar.
Tot één van de iets oudere mannen iets vreemds zei over “the hole” en dat mocht niet groter zijn dan een pink.
Vrouwenbesnijdenis
Ik had nog nooit van vrouwenbesnijdenis gehoord zelfs. Ik heb mijn eten binnen weten te houden, terwijl hij uitweidde over het belang hiervan, maar ben zo snel als ik kon weggegaan.
Een pink. En daar rammen ze dan hun pik in. En dan moet er later een kind doorheen, en dan wordt het weer op een klein gaatje na dichtgenaaid. En dan weer rammen.
Later kwamen er ook vrouwen. De prijs van het vluchten was voor hen meestal veel hoger: niet alleen dollars, maar ook verkrachtingen. Vier grenswachten? Minstens vier keer rammen.
Een vrouw was al ver zwanger. Van “een verkrachter”. Een collega heeft een late abortus voor haar geregeld.
Eerst denk je, wat moeten die moeders hun dochters dan haten dat ze hen hetzelfde lot laten ondergaan, misschien wel hetzelfde botte scheermes. Maar het andere lot is dan outcast zijn, als hoer gezien te worden, nooit kunnen trouwen, een schande voor de familie. En welke uitweg heeft een ongeletterde, straatarme vrouw? In een oorlogsland?
Verkrachtingen
En dan kan ze toch nog vluchten, tegen die hoge prijs. En dan moet ze een aantal keren verhoord worden door de IND. Man of vrouw, dat maakt de IND niet uit. er is een tolk bij, man, vrouw, maakt niet uit.
Ze moet in details over de verkrachtingen, de martelingen, de slaag, het uitschelden, vertellen. Veel details, want dan weet een man van de IND dat ze niet liegt. Of ze ook besneden is. En hoe? Is alles eruit, of alleen een deel? Welk deel?
Ze wordt onderzocht, man, vrouw dokter, maakt niet uit.
Ze moet nog een keer alles vertellen. Alles opnieuw beleven. Alles wat iedere nacht al voorbij komt.
Ze huilt niet. Nooit.
Ze bidt.
Op een dag dat ook niet meer.
Ze verdwijnt.
Liesbeth Zonjee was lerares Nederlands aan anderstaligen en zet zich nu vrijwillig in voor asieldieren.
Liesbeth Zonjee, 10.07.2017 @ 09:23
9 Reacties
op 10 07 2017 at 13:08 schreef Thomas E:
Op onze Nederlandse bevolking zijn ruwweg 75.000 meisjes hun intacte maagdenvlies kwijtgeraakt door onvrijwillige penetratie: een gemiddelde van 7,5% op de ca 1 miljoen meisjes onder de 12.
http://voicesfortruthanddignity.eu/be/resources/
Natuurlijk weet ik dat dit niet hetzelfde is, maar het geeft wel aan dat we in ons ‘beschaafde’ westerse land ook weten wat rammen is.
op 10 07 2017 at 16:30 schreef Chipo:
Maar wat heeft dat met de strekking van dit verhaal te maken?
op 10 07 2017 at 18:48 schreef Thomas E:
Ook misbruik van jonge meisjes door gewetenloze eikels, Chipo. Zie mijn laatste zin trouwens.
op 10 07 2017 at 20:21 schreef Martijn:
Ik ben ook best vaak van niet te hoog van de toren blazen met je “westerse beschaving”, maar dit vind ik wel een beetje rare logica, Thomas.
op 10 07 2017 at 20:34 schreef Chipo:
Dan ga je voorbij aan de strekking van het verhaal. Sterker nog, je geeft er een totaal andere lading aan.
op 10 07 2017 at 21:10 schreef Herman:
Ik mis in het filmpje onderstaande heel kleine (?)beschadiging met een mesje.
Er schijnt dan een heel klein sneetje in de clitoris gemaakt te worden, wat eigenlijk niet bloedt, maat wel een lidteken maakt en daardoor de gevoeligheid vermindert.
Maar ook dat vind ik een verminking en daarom onaanvaardbaar.
-De operatie assistent (mijn huisbaas) in Maleisie die me dit vertelde, zei me desgevraagd dat het toch niet kon dat kleine meisjes steeds “met hun handen in hun kruis ziten…”. Tja…!
-In het plaatselijke grote ziekenhuis werd alles hierover door een vrouwelijke dermatologe aan me ontkend.
Ik kan trouwens ook niks over vrouwen besnijdenis in de Koran vinden.
Dat zegt zeker niet alles, want ik ben helaas nog maar een beginnende leerling.
Niet ter zake maar richting gevend:
Mij trekt de “Soefi kant” in de Islam aan. Bismillah.
op 10 07 2017 at 21:47 schreef Chris:
Die eerste alinea is goud waard. Dat snappen velen niet, die het altijd maar hebben over de “invasie van mannen in hun prime”.
Er gaat veel fout in de opvang van vluchtelingen, maar als iets logisch is, is het wel dat het de mannen in hun “prime” zijn.
Die hebben helemaal geen zin in die onzin.
op 10 07 2017 at 21:55 schreef ikzelf:
Tja, de ene mens weet nu eenmaal beter wat voor de ander goed is, dan de ander zelf. En of die ene dat nu uit een boek haalt of uit de stemmen in zijn hoofd of doodgewoon uit oneindige zelfoverschatting en even oneindige minachting voor de ander — doet dat ertoe? Zolang die ene het gezag verleent wordt om zijn wil aan de ander op te leggen, is elk woord erover verspilde moeite.
“Je plie, et ne romps pas”, liet de la Fontaine het riet tegen de eik antwoorden op de vraag hoe het riet de krachten van de natuur kon trotseren. Maar is buigen wel het juiste antwoord? Is buigen niet macht verlenen, meer en eerder nog dan breken?
op 10 07 2017 at 22:31 schreef Martijn:
Hokjesman Michael Schaap had een aardige docu over mannenbesnijdenis. Vrouwenbesnijdenis kwam er ook in voor, ook de variaties daarin. De lichtste (een klein sneetje in de ‘clithood’, dus niet de clitoris) heeft geen gevolgen (unlike mannenbesnijdenis btw) maar een compromis waarmee je sommige volhouders hier ten lande wel koest kan houden. Dus een goede reden om dit in een ziekenhuis zien te krijgen.
Domrechts legt zoiets natuurlijk graag uit als “LINKSE GEKKIES HETEN ISLAMISERING* WELKOM” maar hun alternatief is volgens mij illegaal, met vies gereedschap op de keukentafel.
Snap nooit zo goed waarom dat zo moeilijk is uit te leggen. Ongeveer net zo moeilijk als dat die hele besnijdenis een slecht idee is behalve bij slecht onderhoud bij mannen.
* Ook al arguably, er zijn ook christelijke stammen waar het gebeurt.