De Partij voor de Dieren moet per se kapot
Liesbeth Zonjee
En weer is de Partij voor de Dieren negatief in het nieuws. Deze keer omdat een vrouw de Kamerfractie verlaat en haar zetel meeneemt. Eerst deed ze een vaag statement op haar Facebook, maar in interviews gaat ze los. Over de ijzeren vuist van Thieme, over de partijcultuur die mensen opbrandt en afdankt en over de onheuse manier waarop ze bejegend werd.
Twitter schaterlacht. En als dan Wierd Duk bekendmaakt dat hij misschien de politiek in wil, dan zijn de grappen niet aan te slepen, over verzopen eenden en PvdD. Want of je nou links of rechts bent, leedvermaak is wat iedereen drijft. Of het nou een misstap van de SGP is, of de ijzeren vuist van Thieme: als het maar kapot kan, dan is het pas lollig.
En als dat nou nog enige inhoud en positieve gevolgen had, zoals de rechtszaak tegen Wilders, lach voor mijn part je mondhoeken aan scheuren.
Konijnenopvang
Ik, en veel mensen met mij, stemden PvdD. Ik voelde al jaren geen affiniteit met welke partij dan ook, hooguit een beetje met de SP, toen Krista van Velzen er nog bij was, maar die is vakkundig naar buiten gewerkt. Bij geen enkele partij hebben natuur, milieu, en dierenwelzijn zo’n hoge prioriteit. Partijen als GroenLinks pretenderen dan wel wat, maar als het gaat om ingrijpende besluiten, worden ook door hen waardeloze compromissen gesloten. Werk je zelf vanuit je idealen, wat ik dus doe, met mijn konijnenopvang, dan kun je je erg alleen voelen. Politiek is er niets te halen, dierenopvang is nergens interessant voor. Niet landelijk, maar ook op stedelijk of provinciaal niveau leeft het niet. Ik deed ooit een persoonlijk verzoek aan onze Commissaris van de Koning, om steun voor (betere) knaagdierenopvang, en kreeg als antwoord een uitdraai met verwijzingen naar bestaande opvang (waarvan er al drie niet eens meer bestonden), dat achtte hij ruim voldoende.
Toen de PvdD in de Kamer kwam, bezocht Esther Ouwehand tijdens het reces landelijk een heel aantal opvanginstanties en asiels, die niet onder de Dierenbescherming vielen, om een beeld te krijgen van wat er leeft. Ze kwam ook naar mijn konijnenopvang, en we voerden een heel goed gesprek. We bespraken vooral wat de grootste oorzaak is van het feit dat mensen hun dieren dumpen, en wat de beste aanpak is. En dit is meegenomen op de agenda van de PvdD en verwerkt in het partijprogramma.
Andere partijen zijn zich niet tot amper bewust van dit soort problemen. De handel in dieren beperken stuit uiteraard op grote weerzin in liberale kringen, en de branche dient zelf-corrigerend te zijn.
De branche: Dibevo en vooral Marktplaats.
Hoopgevend
Op Marktplaats kan vrijwel elke diersoort gekocht worden. Legaal of illegaal. Er is dan wel een zogeheten positieflijst, maar daar wordt zwaar de hand mee gelicht. Voor veel mensen zijn dit onzichtbare problemen, dus onbelangrijke. Wat maakt het uit dat iemand een Oehoe in zijn douche houdt, vastketent aan het dashboard van zijn auto en er dan mee rondrijdt? Humor, om te lachen en viral te laten gaan op het internet.
De PvdD was hoopgevend voor mensen zoals ik. Ik hoopte dat er daadwerkelijk iets zou gaan veranderen. Maar zoals altijd, verandering is eng en moet en zal tegengewerkt worden. Dat doe je het best door voortdurend alles fout te interpreteren, dingen breed uit te meten en met modder te smijten. Een alternatief hoef je niet te bieden, want je wil geen verandering.
Dom genoeg kwam bijvoorbeeld de focus van de onverdoofde slacht te liggen op het feit dat bijvoorbeeld zo schapen voor het Offerfeest worden geslacht. Terwijl het in wezen ging om de effectuering, zonder uitzondering, van een bestaande wet, werd het uiteindelijk een bewijs van de vermeende moslimhaat van de PvdD.
Erg genoeg was Cliteur aldoor in beeld, die zich steeds meer als moslimhater profileeerde, en uiteindelijk naar Thierry Baudets Forum voor Democratie FvD overstapte. Om over Ewald Engelen maar te zwijgen.
Cynisme
Dit en meer heeft er toe geleid dat ik al diverse malen, overal vandaan, voor nazi wordt uitgemaakt als ik me als PvdD-stemmer uitspreek. Alsof ik gezegd heb dat Sylvana Simons nederig moest zijn, of daar zelfs maar achter stond. Alsof ik Zevendedagsadventist ben, of zelfs maar wil zijn: het prettige
was juist dat je daar zo weinig van merkte (dacht ik). Was ik dan naïef? Welnee, hoopvol zijn wordt vaker verward met naïviteit. Alleen: cynisme scoort beter.
Nu is er dan zo’n vrouw uitgestapt en ze klapt flink uit de school. Want het moet kapot. Met haar ene zinloze zetel heeft ze zelf geen alternatief te bieden. Maar dat boeit niemand. Dieren, milieu en natuur? Wie boeit dat nou, er zijn veel belangrijkere zaken.
Zoals?
Liesbeth Zonjee was lerares Nederlands aan anderstaligen en zet zich nu vrijwillig in voor asieldieren.
Liesbeth Zonjee, 22.07.2019 @ 09:53
RSS