De nieuwe X-Men is een Übermensch-fantasie voor incels
Peter Breedveld
Afgelopen herfst was er opeens een boel tam-tam over twee nieuwe series van de X-Men, House of X en Powers of X, geschreven door de veelgeprezen Jonathan Hickman. De series waren een doorstart van alle oude X-Men-series, van Uncanny X-Men tot X-Force en weet ik wat er allemaal werd uitgebracht.
U kent de X-Men natuurlijk van de films. Ik ben ergens midden jaren negentig gestopt met het lezen van de stripseries, simpelweg omdat het er teveel werden, en het verhaal in de ene serie niet meer te volgen was als je niet alle andere series ook volgde. Ergens beviel het verloop van het verhaal me ook niet, want er werd op een eiland, Genosha, een staat opgericht voor uitsluitend mutanten, die door de gewone mensen uiteindelijk werden uitgeroeid.
Dat vond ik een wel heel grimmige ontwikkeling van een strip die ik had ontdekt toen ik een jaar of twaalf was. Ik viel toen midden in een lopend verhaal over een groep freaks met speciale superkrachten die onder leiding van de aan een rolstoel gebonden maar met indrukwekkende psychische krachten behepte professor X. Ik had meteen twee favoriete personages: een blauwe, demonachtige harlekein met een Duits accent die kon verdwijnen in een wolk van zwavel en dan ergens anders weer te voorschijn kwam: Kurt Wagner alias Nightcrawler en Kitty Pride, een meisje van veertien dat door muren kon lopen. Haar codenaam was Shadowcat. Ik denk dat ik in beide mezelf herkende: een freak met een bizar uiterlijk (die kon verdwijnen als het moeilijk werd, een gave waar ik mijn rechterarm voor zou hebben opgeofferd) en een puber met ouders die me niet begrepen.
Witte lingerie
In de strips die ik in handen had gekregen, vochten de X-Men tegen de Hellfire Club, een misdadige organisatie van mutanten met superkrachten van wie het doel me nooit duidelijk is geworden, behalve misdadig zijn. Wat mij als twaalfjarige een prima motivatie leek. Nog steeds eigenlijk wel, eerlijk gezegd. Die Hellfire Club was een mix van een seksclub en een secret society, met figuren die er uitzagen als Britse adellieden uit de 18e eeuw. Eén van hen was een vrouw in witte lingerie, Emma Frost alias de White Queen, die zichzelf in diamant kon veranderen.
Ik las toen al Spider-Man en de Hulk en zo, en dat waren al vreemde snuiters, maar dit was op een andere manier vreemd. Dit was aanzienlijk minder onschuldig dan de gewone superhelden, een beetje kinky, een beetje vaag en fout. Kortom, ik vond het allemaal superspannend. Al snel begon de oorlog van de gewone mensen, de mensen zonder speciale krachten, tegen de mutanten en werd het allemaal wat ernstiger en grimmiger, maar de schrijver van deze shizzle was Chris Claremont en die hield er altijd de humor in en vergat nooit waar het bij comics om gaat: fun. Pure, onversneden fun.
Kanker genezen
Dat is bij John Hickman wel even anders. In zijn X-Men-verhalen is het allemaal bittere ernst. Professor X heeft zich met zijn aartsvijand Magneto verzoend en teruggetrokken op weer een ander eiland, Krakoa, waar de heren weer een nieuwe staat hebben gesticht voor uitsluitend mutanten. Op het eiland, en alleen daar, groeit een speciale bloem, die alle soorten kanker geneest en geestesziekten en weet ik het allemaal. Professor X, die niet langer aan een rolstoel gebonden is en voortdurend met een potsierlijke soort van ruimtehelm op rondloopt, eist van de VN dat ze de nieuwe mutantenstaat erkennen in ruil voor het medicijn waarmee de mensheid zo’n beetje al haar problemen kan oplossen.
Maar de mensen bouwen intussen voort aan hun speciale massavernietigingswapens waarmee ze, nog steeds, de mutanten wilen uitroeien. Volgens die mutanten willen de mensen dat omdat ze beseffen dat ze inferieure wezens zijn. De mutanten beschouwen zichzelf als de volgende fase in de menselijke evolutie, als homo’s superior. Ze worden niet moe dat constant rond te bazuinen, als bombastische Thierry Baudets, “Wij zijn homo superior, jullie zijn niks! Besef jullie nietigheid! Jullie zijn gedoemd uit te sterven! Wij zijn de toekomst!”
Tja, daar zou ik als mens ook een beetje kriegelig van worden, op een gegeven moment.
Hitler-groet
Ergens halverwege het verhaal staat Storm, dat is de mutant die in de films wordt gespeeld door Halle Berry, op een berg een massa mutanten op te zwepen door steeds één van haar strijdmakkers op te voeren: “Hier is mijn broeder! Ik ken hem! Zijn naam is Nightcrawler! Maar hij is veel meer dan dat! Wat is hij?” En dan wordt de massa wild en roept: “EEN MUTANT!” Vervolgens baden Nightcrawler en de andere X-Men, Cyclops en Phoenix en Wolverine en zo (die zijn altijd de belangrijkste personages in de X-Men-strips geweest) in een hemels licht, omringd door een massa mutanten die allemaal hun rechterarm naar hen uitstrekken, maar met de palm van hun hand op de helden gericht, en hun vingers opengespreid. Niet helemaal een Hitler-groet dus, maar Jezus, het doet er wel erg aan denken.
Deze fascistische onzin wordt met dodelijke ernst gebracht. Het verhaal wordt gelardeerd door pagina’s proza met pseudowetenschappelijke verklaringen voor bijvoorbeeld het feit dat de X-Men, die een hoofdstuk eerder waren omgekomen bij een zelfmoordaanslag van een mens, zich levend en wel laten canoniseren tot held. In het kort: als ze sterven, wordt hun ziel gewoon gedownload in een kloon van hun oude lichaam. Niets aan het handje, ze zijn nu helemaal onoverwinnelijk.
Über- en Untermenschen
De schrijver van deze hysterische idioterie, Jonathan Hickman, wordt geprezen om zijn fenomenale schrijverskwaliteiten, maar Alan Moore he ain’t. Nul humor en een bombast waar Recep Erdogan nog wat van kan leren. Ik bedoel, Magneto, de vroegere rebellenleider, trekt zich terug op een eiland en het eerste wat-ie doet is een afzichtelijke, protserige en reusachtige troon laten bouwen waarop hij dan, in zijn mantel en alles, gaat zitten als De Denker van Rodin, zinnen grommend als “Mutants are the evolutionairy inheritors of this world — All of it.”
De X-Men waren altijd een metafoor voor de gediscrimineerde minderheden in onze samenleving. Van Magneto is niet voor niks een Holocaustoverlevende gemaakt. Maar wie onderdrukt eigenlijk wie in deze nieuwe X-Men-serie? De rollen lijken omgedraaid, en zelfs de Martin Luther King-achtige professor X deelt de wereld nu in Über- en Untermenschen in.
Het ergste van alles is nog wel dat House of X en Powers of X bloedverziekend saai zijn. We zien vooral mutanten die het heerlijk vinden om naar hun eigen zelfverheerlijkende gelul te luisteren. Ergens in het midden zitten twee redelijk spannende hoofdstukken met veel actie, lekker getekend ook, maar daarna gaat het weer verder met de breedvoerige speeches en de racistische snoeverij.
Wat ik niet begrijp, is waarom dit verhaal in twee miniseries moest worden verteld, House of X en Powers of X, waarvan je de delen beurtelings moet lezen om het verhaal te volgen. Waarom niet gewoon één titel, aangezien de schrijver en de tekenaars voor beide comics dezelfde zijn?
Vijfenveertig-jarige incels
De serie is inmiddels geëindigd en zal binnenkort wel in een bundel te koop zijn, een zogenaamde trade paperback. Het verhaal van de X-Men gaat verder in verschillende X-titels, zoals X-Men, Excalibur, X-Force enzovoort, de meeste door andere schrijvers dan Hickman.
Ik kocht House of X en Powers of X uit nostalgische overwegingen, omdat ik hoopte iets van het plezier van vroeger terug te vinden. Maar deze fascistische, racistische bagger voor vijfenveertig-jarige incels is een lelijke poepvlek op de herinnering aan wat ooit een sprankelende, baanbrekende stripserie was.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Eerder dit jaar moest ik voor de rechter verschijnen wegens belediging van een racistische troll! Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, strips, 02.12.2019 @ 09:26
RSS