De Nederlander viert zijn miezerigheid
Peter Breedveld
Bestaat er een naargeestiger, miezeriger volk dan de Nederlanders? Ze laten vluchtelingen creperen op hun eigen straat, interesseert ze geen bal. Als er een baby sterft: hoera, weer zo’n uitvreter minder. En als die vluchtelingen met hangen en wurgen dan eindelijk toch onderdak krijgen, ver weg van iedereen op een cruiseschip, zeiken ze verongelijkt dat die vluchtelingen zomaar gratis eten krijgen. Een bordje droge sla zie ik en een kopje piskleurige bouillon met niks erin: “Tafels vol eten!” “Schandalig!”.
Constant op de loer of er ergens niet iemand iets krijgt waar ie niet hard voor heeft gewerkt, want de hardwerkende Nederlander kan zijn boodschappen niet eens betalen, de hardwerkende Nederlander en zijn energierekening, de hardwerkende Nederlander en zijn misprijzende smoelwerk, met die wantrouwige varkensoogjes erin. Vadsige pleurislijer, chronisch afgunstige zak reuzel.
Veel christenen beweren dat naastenliefde niet bestond voordat Jezus de mensen kwam vertellen dat ze lief voor elkaar moesten zijn. Dat de mensen elkaar daarvoor voor de leeuwen gooiden en levend begroeven in de woestijn en zo. Het is de grootst mogelijke nonsens. Alle culturen kennen een plicht op gastvrijheid, op het voeden en onderdak geven van behoeftigen. Een vorige keer wees ik op de Amerikaanse Indianen, die de eerste Europese kolonisten van een zekere hongerdood redden, wat nog steeds wordt herdacht op Thanksgiving. De oude Grieken en Romeinen wezen vreemdelingen evenmin de deur. Ze gaven hen voedsel en kleding en onderdak, zonder aanziens des persoons. Stond niet in de wet, deden ze gewoon, want dat is wat je doet als je mens bent, als je tenminste geen rekenmachine hebt op de plaats waar een hart hoort te zitten.
En de christenen in Nederland? CDA en CU zitten in het kabinet, need I say more? De SGP is een christelijke Taliban.
Indische Nederlanders
Bij Nederlanders zit de angst om hun eten te delen in de genen. Wie is er niet weggestuurd als hij onder etenstijd bij zijn Nederlandse vrienden, zelfs familie, aanbelde? “Sorry, we zijn nu even aan het eten, kun je later terugkomen?” Zonder schaamte, alsof het normáál is. Ik ken de verhalen van leeftijdgenoten die als kind naar huis gestuurd werden als ze een bij een vriendje of vriendinnetje speelden, “want we gaan nu eten”. Ik werd nooit naar huis gestuurd, mijn beste vriend was een Indo.
Alles hebben we van de Indische Nederlanders overgenomen: hun muziek, hun saté, hun nasi rames (wel ontdaan van alle smaak, natuurlijk), hun woordenschat, maar iemand laten mee-eten? Crucifix en wijwater. Mijn vader citeerde altijd een oude cabaretier, mogelijk Frans Halsema (Wim Sonneveld, zegt Twitter), die op zeikerige toon zei: “En allemaal blijven ze mee-eten”. Dat is de Nederlander ten voeten uit, badend in het zweet wordt hij ’s nachts wakker omdat hij gedroomd heeft dat iemand bleef eten. Puistjes worden hier “mee-eters” genoemd. Laat dat bezinken. Er is geen afschuwelijker griezel dan de mee-eter. Wil je scoren op je volgende Halloween-feest? Ga verkleed als mee-eter. Mogelijk wordt je de toegang geweigerd.
Ik ken wat Italianen en Spanjaarden, ik denk dat ze liever sterven dan dat ze iemand wegsturen omdat ze aan het eten zijn. Bij Italianen thuis heb ik eens geprotesteerd dat we net hadden geluncht toen ik alweer aan tafel werd geroepen voor het avondeten. In Spanje is het avondeten niet eens de laatste maaltijd. En wáág het niet naar huis te gaan met een “lege maag” (dat wil zeggen: met alleen ontbijt, pre-lunch, lunch, pre-diner en diner erin). Marokkanen proppen je vol als een foie gras-gans en daarna krijg je een tupperware-bak vol eten mee naar huis. In het park liep ik een keer langs een picknickende Turkse familie en toen werd ik uitgenodigd om mee te eten. Ik kende ze niet eens!
Gehaktbal
Maar Nederlanders? Ze maken precies genoeg gehaktballen voor de leden van hun gezin (de grootste voor papa) en kunnen je dus “helaas” niet uitnodigen om te blijven eten. Volgende keer misschien! Een Indische vriendin van me mocht een keer blijven eten (het gebeurt!) en moest toen zeggen hoeveel aardappelen ze at. “Um, hoe groot zijn ze?”
Maar goed, dat zijn mensen die thuis nog wel wat in de koelkast hebben liggen of naar de Burger King kunnen, die je wegstuurt. Vluchtelingen hebben niks. Zelfs als je vindt dat die slachtoffers van oorlog en een armoede waar je je geen voorstelling van kan maken met je verwarming op 17 graden, naar hun eigen land terug moeten of in eigen regio opgevangen moeten worden, of gewoon terug moeten worden geduwd in zee, zelfs dan zou iedereen met plichtsgevoel en eergevoel zeggen: “Maar niet met een lege maag. Vandaag ben je mijn gast en zal het je aan niets ontbreken. Hier heb je mijn beste vlees of mijn zachtste zijdetofu, ik maak een feestmaal voor je. Hier heb je wat fatsoenlijks om aan te trekken, neem mijn schoenen.”
Gastvrijheid is verspilling
Niet de Nederlander. De Nederlander heeft geen eer en zijn plichtsgevoel beperkt zich tot zijn motto “regels zijn regels”. De Nederlander viert zijn miezerigheid. Gierigheid en bekrompenheid vormen zijn liturgie. Gastvrijheid is verspilling. Wie het brood dat hij eet, niet heeft verdiend in het zweet zijns aanschijns, verdient verstoting uit het paradijs. Steniging is nog te goed voor hem. Wie niet heeft gespaard door gasten de deur te wijzen, moet honger lijden in tijden van nood. Eigen verantwoordelijkheid.
De Nederlander vindt zichzelf een deugdzaam mens.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel en sinds kort ook met een Tikkie. Wordt dat symbool van de Hollandse krenterigheid tenminste voor iets nuttigs ingezet. Adverteren? Mail mij.
Peter Breedveld, 05.10.2022 @ 08:03
RSS