De journalistieke distantie van Paul Witteman
Hassnae Bouazza
Illustratie: John Gabriël Stedman
Natuurlijk bedoelde Baudet het niet zo, toen hij in het voorheen sjieke Buitenhof loog dat het Midden-Oosten überhaupt geen vluchtelingen opneemt. Daar was wat terechte ophef over en nadien bevestigde Baudet in EenVandaag dat het feitelijk niet klopte. Zoals wel meer wat hij beweert feitelijk niet klopt, maar dat terzijde.
Het kwaad was al geschied. Want heel fijn, hoor, dat er nog even op teruggekomen wordt, maar waarom gebeurde dat niet in Buitenhof zelf? Ik bedoel, wat deed Paul Witteman daar eigenlijk? Dezelfde Witteman die de ongevaarlijke Leo Lucassen kapittelde vanwege een terechte tweet, hield zijn kaken stevig op elkaar. Moest hij niet meteen ingrijpen en Baudet met de feiten om de oren slaan?
Landen als Turkije, Libanon en Jordanië hebben miljoenen vluchtelingen opgenomen. Zonder voorwaarden. En ja, de omstandigheden waarin de vluchtelingen verkeren zijn verdrietig, maar ze worden opgenomen, de regeringen sluiten de grenzen niet en ze jagen ook niet op boten en hulpverleners die ontheemden proberen te redden op zee.
Restaurants en bakkerijen
Anders dan Baudet hebben de regeringen van die landen liever niet dat de boten zinken voor de kust. Ook het fabeltje dat de Golfstaten nul Syriërs hebben opgevangen, klopt niet. Toegegeven, ze kunnen veel meer aan, maar de Syriërs die opgevangen zijn, draaien gewoon mee en staan niet geregistreerd als vluchteling. Sterker, zelfs een arm land als Soedan, waar mensen worstelen om contant geld te krijgen voor dagelijkse boodschappen, heeft tussen de honderdduizend en tweehonderdvijftigduizend Syriërs opgevangen die daar nu een nieuw leven opbouwen en de straten van Khartoem verrijken met Syrische restaurants en bakkerijen.
Dus nu is mijn vraag: waar was Wittemans journalistieke distantie? Journalistieke distantie, daar wordt alleen naar gevraagd als een zwarte vrouw, Clarice Gargard, een andere zwarte vrouw interviewt, namelijk Sylvana Simons. Dan breekt de paniek uit, hoor. Dan beginnen allerlei mensen opeens te morren over journalistieke distantie. Nu ja, Peter heeft het allemaal al opgeschreven.
Geweten sussen
Terwijl iedereen die het media-, kranten- en bladenwereldje kent, wéét dat het een grote incestueuze boel is waar de Borgia’s nog van zouden blozen. Maar het is tenminste een grote, witte, herkenbare boel, met hier en daar een kleurtje om het eigen geweten te sussen en hier en daar een kleurtje dat braaf oplepelt wat de witte goegemeente graag wil horen.
Maar misschien is dat omdat de journalistieke distantie van niet-witte Nederlanders ver te zoeken is. Wellicht is dat het. Ik bedoel, hoe verklaar je anders dat Rob Wijnberg van De Correspondent trots op Twitter verklaart dat hij uitbreidt in Amerika omdat hij meer diversiteit wil.
Morele superioriteit
Dat is toch om je bescheuren? Nee, Wijnberg, je wilt zo graag in Amerika publiceren, omdat je ego te groot is voor Nederland. Wie een diverser organisatie wil, hoeft maar uit het raam te kijken, het talent loopt letterlijk op straat. Maar dan moet je het wel echt willen, niet als schaamlap, niet als uithangbord om jezelf op je borst te kloppen, niet als laffe poging zodat je het kunt afvinken, maar echte diversiteit, die je wereldbeeld aan het wankelen brengt en je zelfgecreëerde gevoel van morele superioriteit bruut afbreekt.
Maar misschien is de journalistieke distantie tot het eigen heilige gelijk wat te klein daarvoor.
Eerder gepubliceerd op Aicha Qandisha. Hassnae Bouazza is schrijver en journalist, was eindredacteur van en regisseerde Femke Halsema’s serie Seks en de Zonde, schreef een boek over Arabieren, Arabieren Kijken. En ze heeft haar eigen hedonistische site, Aicha Qandisha.
Hassnae Bouazza, 28.11.2018 @ 08:06
RSS