De journalistiek heeft meer Talitha Muusses nodig
Peter Breedveld
De Franse Revolutie, dat is de revolutie waar wij onze relatieve vrijheid aan danken – ik zeg het maar even – begon met geëngageerde journalistiek. Journalistiek die niet objectief was, maar waarin het volk wel bewust werd gemaakt van de realiteit waarin ze leefden, of leden. Eén van de belangrijkste gangmakers van de Revolutie was een journalist, Jean-Paul Marat. Wie er meer over wil weten en tegelijkertijd een aangename verpozing zoekt, raad ik Hilary Mantels vuistdikke roman A Place of Greater Safety aan.
Ook de Dreyfus-affaire, een sleutelmoment in de Europese geschiedenis, begon met een journalistieke publicatie, namelijk het pamflet J’Accuse van Emile Zola, gepubliceerd in de krant L’Aurore. Zola werd ervoor veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf, maar zonder dat stuk zou Dreyfus als verrader zijn gestorven en vergeten, en zouden de door antisemitisme gedreven machinaties achter zijn verdachtmaking en veroordeling nooit zijn blootgelegd. Het stuk legt feiten bloot, maar vanuit een drang naar sociale rechtvaardigheid. Zie Roman Polanski’s meesterlijke film J’Accuse.
Stennis schoppen
Talitha Muusse, presentator van het actualiteitenprogramma OP1, is geen Zola en geen Marat, althans, ik vermoed van niet, ik ken haar werk eerlijk gezegd niet. Ik kijk al jaren niet meer naar de actualiteitenprogramma’s op televisie, die mij enthousiast moeten maken voor schorem als Joost Eerdmans en Geert Wilders en bang voor moslims, DENK en Sylvana Simons. Af en toe zie ik een fragment via Twitter, dat steevast mijn oordeel bestendigt. Muusses naam zie ik wel vaker voorbij komen omdat haar wordt verweten niet objectief te zijn. Er is nu veel om haar te doen omdat het door haar werkgever is verboden mee te praten over politieke onderwerpen in het programma dat ze presenteert, kennelijk omdat ze haar volgers op Twitter had opgeroepen om naar het Binnenhof te komen om te ‘praten’ over de Omtzigt-affaire. Dat doet me denken aan Zola en Marat, een journalist die een beetje stennis schopt, de gevestigde orde uitdaagt. Dat zie je eigenlijk nooit meer.
Daar heeft uitgerekend de hoofdredacteur van Wakker Nederland, Bert Huisjes, wat over te mauwen, de omroep die elke ochtend Wierd Duk opvoert om de mensen warm te maken voor de gewapende clash met de moslims en de vluchtelingen en de politieke aardverschuiving erna. “Dit klinkt als een actievoerende mevrouw die zich maatschappelijk betrokken toont en probeert te mobiliseren”, zegt Huisjes in het Algemeen Dagblad (de krant die de burger instrueert boerkadraagsters tegen de grond te werken als hij die tegenkomt), “dat vind ik geen journalistieke taak.”
Kleur op de wangen
Wakker Nederland probeert zelf elke dag te mobiliseren tegen alles wat niet naar doorgekookte spruitjes ruikt, maar dat is natuurlijk wat anders. het AD en Huisjes pareren van tevoren al die onvermijdelijke maar terechte jij-bak, het verwijt dat de pot de ketel verwijt zwart te zien, door te stellen dat wat Huisjes doet, het stimuleren is van de omroepen om “kleur op de wangen te hebben”.
Dat is dus waarom Huisjes en de redacties van de actualiteiten- en praatprogramma’s wel moeite hebben met Muusses engagement, maar niet met dat van Jort Kelder of Fidan Ekiz. Muusse “mobiliseert” en Kelder en Ekiz hebben “kleur op de wangen”. Wierd Duk heeft ook “kleur op de wangen”. Iedere journalist die zich als waakhond van de gevestigde orde opstelt, ik bedoel als beschermer van de gevestigde orde, als lijfwacht tegen de indringers en uitdagers van buiten, heeft “kleur op de wangen”. Wie de gevestigde orde uitdaagt, “mobiliseert”. En dat laatste is kennelijk in strijd met de journalistieke principes.
Soms lijkt het alsof de gevestigde orde wordt uitgedaagd door de gevestigde media en door “dwarsliggers” als Pieter Omtzigt, zoals bij de Toeslagenaffaire. Daar werd de overheid toch maar even in haar blootje gezet. Maar als je dit fragment ziet uit de reconstructie van de affaire, die gisteren op televisie werd uitgezonden, zie je weer wat er werkelijk aan de hand is. Advocaat Eva González Pérez, die de zaak aan het rollen bracht, onthult daarin de strategie die ze hanteerde: witte, autochtone Nederlanders die door de belastingdienst waren gedupeerd, naar voren schuiven omdat anders geen hond geïnteresseerd zou zijn. Nou ja, wel Farid Azarkan van DENK, maar die zou meteen uitgejouwd zijn, die wordt nu ook steevast genegeerd in de meeste reconstructies van de Toeslagenaffaire, alle eer gaat naar Pieter Omtzigt en Renske Leijten. De media die de toeslagenaffaire nu hebben onthuld, en Pieter Omtzigt, zouden niet geïnteresseerd zijn geweest als Pérez de in meerderheid allochtone slachtoffers zou hebben uitgelicht.
Chronische wantrouwers
Dat toont hoezeer de media zijn ingebed in de gevestigde orde, namelijk de orde waarin de witte man en zijn vrouw de dienst uitmaken en de smaak bepalen. Als díe gedupeerd worden, komen de media en “dwarsliggers” in actie en Pérez anticipeert daarop. Daarom is het zo belangrijk dat Sylvana Simons een Kamerzetel heeft en dat redacties diverser worden – de meest hoopvolle ontwikkeling op dat vlak zie ik bij NRC Handelsblad. Biculturele mensen moeten eerst deel worden van de gevestigde orde, voordat ook zij worden beschermd tegen misbruik en mishandeling door de staat.
Maar dat is een wat Macchiavellistische benadering. Wat de media echt moeten worden, zijn constante uitdagers, chronische wantrouwers van de macht in plaats van haar lakeien of zelfs een soort Stasi, zoals Wierd Duk en het Algemeen Dagblad. Meer Muusses, weg met de Kelders en Ekizen.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Vorig jaar moest ik voor de rechter verschijnen wegens belediging van een racistische troll! Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, 05.04.2021 @ 11:28
RSS