De ideale vrouw
Jesse Dijksman
Illustratie: Gerda Wegener.
Ik kan prima voor mezelf zorgen. Ik eet goed en mijn huis is schoon. Toch mis ik een vrouw in mijn leven, iemand die er voor me is, met wie ik samen leuke dingen kan doen, met wie ik kan praten, kan vrijen en knuffelen. Maar het is me de afgelopen jaren nooit gelukt om een relatie te krijgen met een vrouw. Een date was al moeilijk. Vrouwen tegenwoordig zijn heel erg kritisch, zeker nu ze de mogelijkheid hebben om een kind te krijgen zonder hulp van een echte man. Kloningskindertjes zijn heel gewoon tegenwoordig, of halfbloedjes van vrouwen met DNA van beroemde mensen. Die hebben er vaak niet om gevraagd om honderden kinderen te hebben, maar het is ook niet mogelijk om nergens DNA achter te laten (tenzij je op een eiland gaat wonen). En met een beetje DNA en een eitje kan je al een kindje bouwen, tegenwoordig. Elke vrouw kan dus prima moeder worden zonder man, en heel veel vrouwen doen dat ook. Daarom willen ze geen man meer, vinden ze alleen maar gedoe. Terwijl ik heel weinig gedoe ben! Ik heb mijn werk, meestal thuis maar één dag per week op kantoor, voor overleg. Ik heb geen dure hobbies. Hardlopen kost niet zoveel: twee paar schoenen per jaar. Ik ga niet vaak drinken met mijn vrienden, want die heb ik niet zo veel. Ik ben aardig voor iedereen die ik tegenkom, zoals de caissière in de supermarkt, als er weer eens een mens achter de kassa zit natuurlijk. Dus ik zie niet in wat het probleem is.
Only Fans
Twee jaar geleden ben ik gestopt met datingsites. Ik werd er alleen maar ongelukkig van dat niemand op me wilde reageren, en dat ik alleen berichten kreeg van vrouwen die me naar hun Onlyfans-account wilden lokken. Maar een half jaar geleden kreeg ik een tip van een collega, die zijn partner had gevonden op: deidealevrouw.com. Ik ben er gaan kijken en raakte gelijk geïntrigeerd. Er waren geen foto’s van vrouwen, geen links naar betaalsites, er was alleen een mobiel nummer. En toen ik daar een appje naar stuurde, kreeg ik een berichtje van een vrouw zonder naam. Ze stelde me vragen, gewone vragen die mensen ook stellen als ze op een feestje zijn van je werk en je kent ze nog niet Ze vroeg hoe oud ik ben, wat voor hobby’s ik heb, welke films en series (historische films met ridders en verhalen over zombies) ik leuk vind en wat ik lekker vind om te eten (gezonde zelfmaak-maaltijden van de supermarkt. Dan hoef ik niks te bedenken, maar is het wel heel goed voor me!). Op een dag vertelde de vrouw mij haar naam: Tessa. Dat vind ik echt een leuke, frisse naam, een naam als een kusje. We bleven appen en het werd steeds leuker: op een dag belde ze me op! Ze heeft een hele mooie, warme stem. Ik merkte dat ik haar, langzaam maar zeker, steeds leuker begon te vinden. Ze was echt geïnteresseerd in mij, en in de dingen die ik doe! Ze vertelde zelfs dat ze het superleuk zou vinden om met me te gaan hardlopen. Dat leek me fantastisch. Vroeger zag je heel vaak stelletjes joggen, en die dan tegelijk met elkaar aan het kletsen waren. Heel gezellig leek me dat. En nu wilde een vrouw dat ook met mij gaan doen!
Leuke verhalen
Ik was een tijdje bang dat ik in de maling werd genomen, dat het nep was. Maar mijn collega stelde me gerust, het was echt. Hij nam zijn partner zelfs mee naar kantoor om aan me voor te stellen. En die was inderdaad erg leuk en aardig. Niet mijn type, vooral een beetje te rond, maar blijkbaar wel helemaal zijn smaak. Hij vertelde wel wat de voorwaarden van het programma waren. Ik schrok er een beetje van, vooral van de maandelijkse kosten, maar hij vertelde me ook dat zijn partner er gewoon bij werkte, in de zorg, en dat dat een aanzienlijk deel van de investering terugverdiende.
De eerste keer dat ik een videogesprek met Tessa had, kon ik de eerste paar minuten niks zeggen. Ik schrok er gewoon van, van hoe leuk ze was. Ze zag er precies zo uit als ik had gehoopt: een lief gezicht, bruin haar in een paardenstaart, diepbruine ogen, mooie witte tanden waar er eentje een beetje scheef stond: dus niet perfect, maar wel heel leuk. Ze zei dat ze het schattig vond dat ik verlegen was, en ze vertelde gewoon wat leuke verhalen en een paar moppen (oude moppen van Amy Schumer, dus niet supergrappig) zodat ik me kon ontspannen. En al snel hadden we een lang gesprek over alles wat me bezig houdt, uren lang. Het was het beste gesprek dat ik in heel mijn leven had gehad. Die ochtend, na acht uur praten, nam ik een besluit. Ik ging het doen. Ze juichte toen ik het haar vertelde en wierp me kushandjes toe. Ze vertelde me dat ze heel erg veel zin had om me in het echt te leren kennen. En ik vertelde haar dat dat wederzijds was.
Vrolijke stem
Na drie weken wachten was het zo ver, drie weken waarin ik elke avond met haar aan het beeldbellen was. Elk gesprek was een feestje van herkenning, ze wist alles over de stad waar ik ben opgegroeid, over mijn scholen, wist wie wie was op de universiteit waar ik had gestudeerd en had zelfs alle gedichten gelezen die mijn broer had geschreven voor hij overleed. Ik had nog nooit met iemand gesproken die mij zo goed kende, en die mij met haar frisse, vrolijke stem vragen stelde over dingen waar ik nog nooit over had nagedacht maar die ik wel heel belangrijk vond. Als de gesprekken voorbij waren, lag ik in bed te dromen van het eerste moment dat ik haar in het echt zou zien, voelde ik al bijna hoe mijn lichaam zich tegen haar warme lichaam aan zou drukken.
Ik kon geen werk verzetten, de dag dat ze aan zou komen. Ik kleedde me aan alsof ik naar een werkfeestje ging, maakte mijn schoenen extra schoon. En daarna zat ik in mijn stoel achter mijn computer zonder iets nuttigs te doen. Ik merkte dat ik alleen maar mijn koffie dronk, drie koppen (twee meer dan normaal) en dat ik na elke kop koffie mijn tanden grondig poetste, hoewel dat natuurlijk nergens voor nodig was. De klok kroop vooruit, leek zo langzaam te gaan dat ik ook op mijn telefoon en computer een paar keer controleerde of het wel snel genoeg in. Maar de tijd ging alleen maar traag in mijn hoofd.
Baarmoeder
De deurbel ging. Ik onderdrukte de neiging om naar de deur te rennen, haalde diep adem, liep rustig naar de hal, deed open. En daar stond ze, met een brede glimlach op haar gezicht. Ze was in het echt nog mooier dan ik had gedacht, ze leek te stralen toen ze me zag. Eventjes deed ze verlegen, maar toen ik een stap vooruit zette, deed zij dat ook en pakten we elkaar stevig vast. Heel lang, het leek wel uren, stonden we met onze armen om elkaar heen. Ik rook haar heerlijke geur, die me deed denken aan mijn vakanties in Zuid Frankrijk, als zon en zwembad, zonnebrand en lavendel. Ik dronk haar geur op tot ik vol van haar was en haar wel moest kussen. Even keken we elkaar aan en ik zag dat ze wist wat ik dacht en we kusten, en de kus was eerst voorzichtig en lief en toen gepassioneerd, nat en wild en we kleedden elkaar uit, half nog op de drempel van mijn huis, toen trokken we haar koffer naar binnen, sloegen de deur dicht en kusten en streelden en likten elkaar tot we naakt in bed kwamen en daar hadden we voor de eerste keer seks. En toen nog drie keer.
Het was de meest perfecte dag en het werd de meest perfecte nacht die ik ooit had gehad, en in de ochtend fluisterde ze me in mijn oor het mooiste dat iemand ooit tegen me had gezegd:
‘Lieve schat: als je met mij een kindje wilt: voor een klein bedrag per maand kan je mijn baarmoeder activeren.’
Ik keek haar aan en huilde van geluk. Nu had ik eindelijk alles wat ik wilde hebben.
Jesse Dijksman is afgestudeerd als scenarioschrijver aan de Schrijversvakschool in Amsterdam. Schrijft vooral korte verhalen en scenario’s. Heeft Lukida.com opgericht, voor invaldocenten in het basisonderwijs.
Jesse Dijksman, 22.03.2023 @ 09:35
RSS