De heksenjacht van de Israël-lobby
Jan Tervoort
Al jaren probeert de Israël-lobby in Nederland met media-hetzes de vrijheid van meningsuiting op Nederlandse universiteiten te beknotten. Sinds de terreuraanval van Hamas op 7 oktober vorig jaar en de massaslachting in Gaza door Israël, die er op volgde, loopt dit uit op complete heksenjachten.
Als een verschrikt konijntje keek bestuursvoorzitter van de Leidse Universiteit Hester Bijl in de koplampen van Rob Oudkerk en vervolgens naar haar persvoorlichter. In de EO-documentaire over zijn persoonlijke zoektocht naar antisemitisme na 7 oktober had Oudkerk Bijl voor de voeten geworpen dat een universitair docent van haar universiteit ‘oproept tot het bombarderen van Tel-Aviv en tegelijkertijd lesgeeft over Israël’. Als een volleerd acteur eindigde Oudkerk zijn kruisverhoor niet met een vraag maar een pathetisch “ik vind het lelijk!”.
Nu had de desbetreffende docent tien jaar eerder op een demo in Groot-Brittannië de Palestijnse slogan ‘Qassam, lief, tref Tel-Aviv’ gescandeerd. Hij was toen nog student en het was lang vóórdat hij bij de Leidse Universiteit aan de slag ging. Dit was ten tijde van Israëls derde oorlog tegen Hamas en Gaza, waarbij ongeveer duizend Palestijnse vrouwen en kinderen doodgebombardeerd werden. Dat deerde niet. Hester Bijl stond met haar bek vol tanden, omdat ze als werkgever niet op dit specifieke geval van een werknemer in kon gaan. De persvoorlichter greep in, maar de camera bleef draaien. “Dit is geen zoektocht maar een kruistocht! Dit hadden we niet afgesproken Rob!” Het ongemak spatte van het scherm. De Israël-lobby had beet. Ophef was gecreëerd.
‘Joodse student’
Want de EO-documentaire was vlak voor 23 december 2023 opgenomen en zou pas op zondag 21 Januari 2024 uitgezonden worden. En dus konden de campagne en navenante mediaophef goed georganiseerd worden. Raouf Leeraar, beleidsmedewerker van de Nederlandse Israël-lobbyorganisatie CIDI en verantwoordelijk voor de intimidatiecampagnes tegen universiteiten, kondigde immers al op 23 december op Twitter aan dat dit voor de Universiteit Leiden compromitterende fragment uitgezonden zou gaan worden.
Maar wacht even? Raouf Leeraar zat niet in de docu, niet in het productieteam van de EO, is geen student op de Leidse Universiteit en ook geen onecht kind van Rob Oudkerk. Hoe wist hij al een maand van tevoren wat er in de documentaire uitgezonden zou worden?
Dat wist hij natuurlijk van zijn collega Israël-lobbyist Jonathan Feldmar. Feldmar is de Nederlandse coördinator van de transnationale Israël-lobbyorganisatie Stand With Us, een in 2001 in Amerika opgerichte Israël-lobbyclub die zich specifiek richt op campagnes tegen pro-Palestijns activisme op campussen. Jonathan doet óók een master aan de Leidse Universiteit en dus wordt hij in de EO documentaire opgevoerd als de ‘Joodse student’, die zich in goed woke-lingo ‘onveilig voelt’. In die hoedanigheid was Feldmar sinds 7 oktober al bijna wekelijks in de media te vinden met Dukkiaanse Telegraafkoppen als ‘Joodse studenten op Universiteit Leiden voelen zich bedreigd door pro-Palestijnse activisten!”.
Persoonlijke zoektocht
De documentaire bood de Israël-lobby onder het mom van Oudekerks persoonlijke zoektocht naar antisemitisme na 7 oktober de mogelijkheid de voorzitter van het College van Bestuur van de Universiteit Leiden en plein public het vuur aan de schenen te leggen. De EO en Rob Oudkerk hadden de persvoorlichter van de Leidse Universiteit valselijk beloofd dat het ging om een zoektocht, geen kruisverhoor.
Feldmar stuurde Oudkerk en het EO productieteam bij de Leidse Universiteit naar binnen met drie beschuldigingen, waarvan er maar twee uitgezonden zouden worden. Met uiteraard de implicatie dat de universiteit niets aan dit ‘antisemitsme’ deed.
De eerste betrof een flyer van Students for Palestine waarin steun voor Hamas uitgesproken zou zijn. De tweede beschuldiging betrof de docent die tien jaar geleden op een demo ‘Qassam, tref Tel-Aviv’ riep.
Maar waren dit voorbeelden van antisemitisme? Oudkerk had echter, voordat hij de docent aanhaalde, een derde beschuldiging gedaan die de documentaire niet zou halen. Een Leidse universitair docent die op Twitter grapjes zou maken over dode Joodse baby’s. Daar had de persvoorlichter nog niet op gereageerd, dus dat kwam niet in de uitzending.
Wordt vervolgd.
Jan Tervoort is een tamelijk bekende stadsgids voor toeristen in Amsterdam, gelauwerd vanwege zijn historische kennis. Hij is ook een zeer actief criticus van het Israëlische Palestijnenbeleid. Eerder dit jaar was hij zelf mikpunt van een mediahetze door de Israëllobby, waarna hij zijn vaste column op de site The Rights Forum kwijtraakte.
Jan Tervoort, 05.02.2024 @ 08:29
RSS