De heksenjacht van de Israël-lobby (4)
Jan Tervoort
Scène uit The Great Dictator (Charles Chaplin, 1940).
Op dinsdag 23 januari brak de goed geplande haathetze van de Israël-lobby en hun extreemrechtse mediabondgenoten tegen de Leidse Universiteit en de voorzitter van het College van Bestuur Hester Bijl in alle hevigheid los.
De akela van de Israël-lobby in Nederland, Esther Voet, krijste ‘Harvard in de polder!’ op Twitter. Ze verwees naar de controverse rond de president van de prestigieuze Amerikaanse universiteit, Claudine Gay, die begin januari opstapte na een wekenlange hetze van de Israël-lobby. Nu was het bijltjesdag voor Hester Bijl, omdat die er door Rob Oudkerk was ingeluisd bij zijn zogenaamde zoektocht naar antisemitisme voor de EO. Een virtueel Guernica van haat en spot trok door de Israël-lobby en extreemrechtse sociale media. Opstappen moet ze!
Maar dat deed Hester Bijl wijselijk niet. Zoals u hieronder zult lezen is dat terecht. Want in dezelfde week verplaatste de aandacht van de Israël-lobby zich naar de Vrije Universiteit, om in het weekend van de Auschwitzherdenking te eindigen in een totale mediahysterie rond de Hogeschool Utrecht.
Trigger-warning
Een universitair docent aan de VU had al vier jaar een triggerwarning bij zijn vakomschrijving op de digitale leeromgeving van de VU staan. Daarin noemde hij Israël een apartheidstaat. In januari werd daarover een melding gedaan bij de rector magnficus, wiens reactie via e-mail werd gelekt naar het Algemeen Dagblad.
Beleidsmedewerker Raouf Leraar van het CIDI, verantwoordelijk voor de intimidatiecampagnes tegen de Nederlandse hoger onderwijsinstellingen, was uiteraard al druk met deze zaak bezig. Op 19 januari lukte het hem om ophef rond de VU en rond de bewuste docent te creëren in het AD.
Het AD beweert dat de bewuste docent onder curatele zou staan. Uit een reconstructie in NRC, de week erna, blijkt dat niet waar te zijn. Hoewel de docent inmiddels geïntimideerd en bedreigd wordt en CIDI dus zijn doel bereikt heeft, werd zo de kwaadaardige werkwijze van het CIDI blootgelegd. Dat was niet de bedoeling.
Holocaustcollege
Door de mediahysterie rond de Hogeschool Utrecht kreeg CIDI echter helemaal onbedoeld de deksel op haar neus. Die Hogeschool had in samenwerking met CIDI een collegereeks over de Holocaust georganiseerd voor haar docentenopleiding. Een pro-Palestijnse organisatie, New Neighbours, had geklaagd en vroeg de hogeschool of het in deze tijd van mogelijke Israëlische genocide in Gaza wel verstandig was om met een Israël-lobbyorganisatie als CIDI op dit onderwerp samen te werken. De Hogeschool communiceerde onhandig over deze hete aardappel en stelde de collegereeks uit voorzorg uit.
Het CIDI besluit het probleem niet achter de schermen in goed overleg op te lossen maar bij monde van CIDI-beleidsmedewerker educatie Aline Pennewaard een mediahetze tegen de hogeschool te starten. De bestuurders met slappe knieën daar hadden toegegeven aan ‘antisemitisch tuig’, krijste ze op sociale media. Het Holocaustonderwijs was in gevaar! Het was het weekend van de Auschwitz-herdenking dus iedereen en hun moeder vielen over de Hogeschool Utrecht heen. De nieuwe antisemitisme-expert Rob Oudkerk riep in WNL op Zondag dat het College van Bestuur op moest stappen. De persoonlijke lasterpoedel van Esther Voet, Bart Schut, startte een virtuele klopjacht op de individuele bestuurders.
In de week erop ging het bestuur van de Hogeschool Utrecht onder enorme mediadruk weer overstag. De geplande collegereeks in samenwerking met CIDI gaat, met wat wijzigingen met betrekking tot de ‘veiligheid’, toch door zoals gepland. Op Twitter vierde CIDI nog de overwinning toen op 12 februari het eerste college van start ging, maar het is een pyrrusoverwinning. Iedere onderwijsinstelling in Nederland zal na dit mediadebacle voor de Hogeschool Utrecht wel twee keer nadenken om met Israël-lobbyclub CIDI samen te werken.
Leugenachtige draad
In de loop van februari is de storm enigszins gaan liggen. Zelfs de Israël-lobby lijkt moe van alle ophef die ze zelf gecreëerd heeft. Half februari schreef Raouf Leeraar nog een leugenachtige draad op Twitter over hoe erg het antisemitisme op Nederlandse universiteiten wel niet is. Hij is teleurgesteld dat de docent van de Leidse Universiteit die ‘grapjes maakte over dode Joodse baby’s’ en de docent die als student tijdens een demonstratie had geroepen dat er een bom op Tel Aviv moest, zonder toezicht toch college mogen geven. Het lijkt het alsof het bestuur van de Leidse Universiteit de bewuste docenten niet eens heeft aangesproken.
Maar is dat wel zo? Zou de docent die in 2014 op een demo “Hamas, lief, tref Tel-Aviv!” riep niet zijn aangesproken door het bestuur? Natuurlijk wel, alleen gebeurde dit al in 2021. De ophef in Rob Oudkerks documentaire is immers twee jaar oude Israël-lobby-ophef. De beelden van de demo en deze docent verschenen eind 2020 voor het eerst op Twitter op een extreemrechts Engels Israël-lobby-account. Eind 2021 deed de Israël-lobby in Nederland voor het eerst een poging om de docent ontslagen te krijgen.
Op het matje
Op het Israël-lobby-blog van de beruchte Israël-lobbyist Joop Soesan deed Jonathan Feldmar van Israël-lobbyclub Stand With Us – ja daar is hij weer – zijn gebruikelijke jankverhaal met de beschuldiging van de docent. Dit keer als de anonieme Joodse student ‘J’. Geenstijl tikte vervolgens het gebruikelijke hetzerige stukje. De huidige loopjongen voor het CIDI bij de VVD, Ulysse Elian, stelde Kamervragen.
Het is de standaardmediacampagne tegen universiteiten zoals de Nederlandse Israëllobby die al jaren voert. Naar aanleiding hiervan werd de Leidse docent in 2021 al op het matje geroepen door het bestuur van de Leidse Universiteit. Maar wat kon het bestuur doen?
De docent had die Palestijnse slogan in 2014 als student geroepen, lang voordat hij bij de Leidse Universiteit was aangenomen. Waarschijnlijk werd de docent te verstaan gegeven zich niet meer publiekelijk uit te laten op dit onderwerp.
Erin geluisd
Toen Rob Oudkerk in de EO-documentaire met zijn kruisverhoor na een reeks van beschuldigingen als laatste deze oude ophef uit de hoed toverde, was de maat voor Hester Bijl en haar woordvoerder vol. Ze realiseerden het zich. Ze waren erin geluisd door de Israël-lobby.
Lees ook deel 1, deel 2 en deel 3 van de serie.
Jan Tervoort is een tamelijk bekende stadsgids voor toeristen in Amsterdam, gelauwerd vanwege zijn historische kennis. Hij is ook een zeer actief criticus van het Israëlische Palestijnenbeleid. Eerder dit jaar was hij zelf mikpunt van een mediahetze door de Israëllobby, waarna hij zijn vaste column op de site The Rights Forum kwijtraakte.
Jan Tervoort, 21.02.2024 @ 08:49
RSS