De geschiedenis van mijn racisme

42 Reacties

op 04 02 2012 at 11:42 schreef Khadijah:

Zoo herkenbaar, er borrelen zoveel herinneringen op, gewoon even om emo van te worden, ik ga het zeker volgen. Kom maar op met de volgende 355 delen!!

op 04 02 2012 at 11:46 schreef rena:

Ook ik schiet meteen terug naar de kinderjaren. Dat deel over de lagere school is zo herkenbaar.

Als kleutertje in de trein heb ik lang zitten staren naar een ‘zwarte meneer’, daarna wees ik volgens mijn moeder en zei hardop Zwarte Piet!

op 04 02 2012 at 12:18 schreef Emigrant:

Hee, dat was bij mij toch anders. Wij kregen Ambonezen ingekwartierd, die jongen werd een aardig vriendje en de vader vond ik heel spannend omdat hij op een accordeon kon spelen! Dat kon mijn vader niet.
Later kwamen de Hongaarse vluchtelingen (1956) . Wij kregen een prachtig donkerhuidig Hongaars meisje in de klas, op wie ik direct verliefd werd, en ik was de enige niet.

op 04 02 2012 at 12:40 schreef Rob:

Wij waren bang om in de Molukse wijk van Capelle aan den IJssel rond te fietsen. Maar banger nog waren we van “kinderlokkers” die in de overspannen fantasieën van veel jongens (of misschien wel de onwil om de waarheid te vertellen van hun ouders) mannen met “allemaal messen” waren, die zich schuilhielden in de bosjes.
Eigenlijk kan ik me niet heel goed herinneren hoe dat ging met buitenlandse kinderen in de klas. We hadden Hilly, en Hilly kon niet fietsen en was onhandig en zwart. Ze werd veel uitgelachen. Maar we hadden ook de Surinamer Harvey en Harvey was helemaal niet impopulair. Eén buitenlands meisje weigerde categorisch antwoord te geven op de vraag waar ze “nou eigenlijk” vandaan kwam. Een heldinnetje in de dop.
En ik stond ook onderaan de ladder. Ik kon niet sporten, ik was niet sterk, ik was alleen maar slim. Er was één jongetje nog minder populair. Gert. Ik heb meegedaan met de vreselijke pesterijen die Gert over zich heen kreeg, in de hoop er zelf een beter plekje mee te verwerven. En ik voelde me daar enorm schuldig om, want ik wist heel goed hoe hij zich moest voelen.
Op de middelbare school begonnen de pesterijen opnieuw. En op het HBO(!) opnieuw.

op 04 02 2012 at 12:52 schreef Rene Koeman:

Damn, herkenbaar. Zo had ik een tante die uit Nieuw-Guinea (het indonesische gedeelte) kwam. Ik ontmoette haar pas toen ik een jaar of 7 was en ze was heel donker. Toen ik haar een kus op haar wangen had gegeven, schrok ik me rot en vroeg: word ik nu ook zwart. Het arme mens heeft alleen maar gelachen, maar ik schaam me daar nog steeds voor ook al is het al veertig jaar geleden.

op 04 02 2012 at 13:44 schreef Strotgrondel:

Dat heb ik nooit gehad, een aangeboren schrik voor
mensen uit een ander gebied en dus een ander uiterlijk. Al ben je pimpelpaars.

Religie daarentegen, is een vloek die alle kleuren treffen.

op 04 02 2012 at 14:21 schreef David_Aes:

Helemaal niet herkenbaar, wordt soms als racist gezien als ik discussier over immigratie en statistische feiten met een makkelijke oplossing benoem.

Nooit gediscrimineerd, altijd in een multiculturele klas gezeten. Nam het zelfs altijd op voor ze als alle hollanders gingen discrimineren met het suikerfeest.

Grappige is wel, dat de mensen van buitenlandse afkomst mij geen racist vinden. Kan wel een open eerlijk gesprek hebben met Marokkanen in een snackbar (was een grappig spontaan immigratiedebat ontstaan na het uitgaan)

Valt me op dat het vooral boe-roepende fatsoensterroristen zijn die zich ongelovelijk aanstellen als je ook maar een beetje rechtse opvattingen hebt. Alleen allochtonen neigen soms om mee te doen met het jankgedrag en doen alsof ze altijd gediscrimineerd worden.

Nederlanders van buitenlandse afkomst daarentegen, zijn helemaal niet zo aanstellerig en overdreven.

op 04 02 2012 at 14:39 schreef Rene Koeman:

Typisch dat de usual suspects zich nooit aan discriminerende gedachten hebben schuldig gemaakt. Wat een supermensen zijn het toch!

op 04 02 2012 at 14:39 schreef Peter:

wordt soms als racist gezien als ik discussier over immigratie en statistische feiten met een makkelijke oplossing benoem.

Het onrecht! Terwijl je alleen maar een makkelijke oplossing aandraagt!

Mensen die in één zin zeggen dat het ze niet uitmaakt wat voor kleur iemand heeft, al is-ie pimpelpaars, maar dat ze iets tegen religie hebben, zijn honderd procent zeker in de Nijl. Zeker omdat niemand nog religie ter sprake had gebracht.

Je kunt zeggen: “Ik ben echt niet racistisch! Ik ben totaal kleurenblind!” Geloof ik niks van, maar het kán.

Je kunt ook zeggen: “Ik heb iets tegen religie”. Dat wordt zeker gevolgd door een serie domme aannames en een demonstratie van totale ongeïnformeerdheid, maar goed, ook dát kan.

Maar in één zin zeggen dat je kleurenblind bent maar alleen iets tegen religie hebt? Dat is je geweten, dat opspeelt.

op 04 02 2012 at 14:43 schreef Rene Koeman:

En dat al vanaf peuter he Peter, vergeet dat niet.

op 04 02 2012 at 14:44 schreef Peter:

Denk een aureooltje boven hun snoezige peutersmoeltjes.

op 04 02 2012 at 14:46 schreef Rene Koeman:

Iedereen die beweert nooit ook maar eens in hun leven discrimerende gedachten te hebben gehad, is een leugenaar. Ongeacht welke kleur ze hebben, ook pimpelpaars.

op 04 02 2012 at 15:27 schreef vander F:

Nooit last van gehad, racisme, ik heb aan niemand een hekel,
mensen die zich onprettig gedragen probeer een beetje te vermijden.
Maar dat is racisme in de zin van negatieve emoties hebben tenopzichte van iemand die sterk andere uiterlijke kenmerken heeft dan ikzelf.
Op zich ben ik natuurlijk wèl een racist, net als iedereen, in de zin dat ik mensen kan onderscheiden op uiterlijk, of ik dat positief of negatief ervaar is een andere zaak.
Klar, ‘Ich bin ein racist’, een ieder die beweert dat niet te zijn die liegt.
Punt.

op 04 02 2012 at 15:28 schreef Rob:

Ik wil nog wel wat verder gaan.

“Ja, lieve lezers, ook ik was eens een racist.”

Dat zijn we allemaal, met de nadruk op “zijn” in plaats van “waren”. Ik sluit ook mezelf helemaal niet uit.

op 04 02 2012 at 16:04 schreef MNb:

Mijn eerste ervaring met een buitenlander was met een half-Engels meisje dat perfect Nederlands sprak, dus dat telt niet. De tweede en derde waren hindoestanen die in 1975 uit Suriname vertrokken. Dat telt ook niet, want ze waren Nederlanders en zo zag ik hen ook. Van de tweede weet ik de naam zelfs nog, want ik was verliefd op haar. Een inspecteur van mij heeft dezelfde tamelijk ongebruikelijke achternaam; die moet ik nog eens vragen of hij familie is.
Nummer vier was een wat dikkige Turk in mijn voetbalteam. Die was net zo slecht als wij allemaal, maar maakte wel af en toe een doelpunt middels afstandsschot. Die heeft nooit problemen gehad, maar echt contact hadden we ook niet.
Als kind was ik dus niet echt racistisch. Eén van de heel weinige dingen waar ik me voor schaam -was een voorval in een trein op weg naar een vakantiebestemming in Duitsland. Een vriendelijke Turk bood mij iets te eten aan. Hoewel ik best zin had weigerde ik impulsief alhoewel beleefd, dus puur en alleen omdat hij Turk was. Toen was ik vroeg in de 20.

op 04 02 2012 at 16:24 schreef Sabian:

Bij mij ging het omgekeerd evenredig. Ik had nooit een speciaal beeld van mensen op basis van hun uiterlijk of etniciteit. Bij ons thuis kwamen veel mensen van over de hele wereld. De eerste ‘neger’ die ik ooit leerde kennen was een echte Afrikaan die een tijd bij ons ‘logeerde’. Ik was een jaar of 6. Zijn naam was Kofi. Ik vond het maar raar dat zijn vader en moeder hem ‘koffie’ hadden genoemd. Hij rook trouwens ook lekker, herkenbaar. Het was toen net als nu steenkoud. Zijn haar ging er kapot van. De dorpshuisarts heeft hem toen geholpen aan een goedje om z’n haar mee te beschermen tegen de strenge vorst. Het zal rond 1976 geweest zijn. Pas toen ik in Amsterdam terecht kwam, begin jaren ’90 kreeg ik mijn eerste vervelende ervaringen met ‘buitenlanders’. Hosselende agressieve straatdealers, jattende en zakkenrollende Marokkanen, om geld zeikende streetdwellers, junks…the works. Ik had ook binnen m’n werk een paar Marokkaanse medewerkers en dat waren stuk voor stuk prima gasten en bovendien ook opvallend gezellig. Nu 20 jaar later ben ik die multiculturele samenleving echt spuug- en spuugzat. De langs etnische en religieuze grenzen lopende verzuiling is een sociaal drama.

op 04 02 2012 at 16:28 schreef yoko:

Verbazingwekkend dat als iemand zegt als kind nooit racistische gedachtes te hebben gehad, dat dan automatisch verdacht is, want supermensen bestaan niet. Dat zou betekenen dat racisme iets vanzelfsprekends is, dat je hooguit door na te denken over de verwerpelijkheid ervan kunt overwinnen op latere leeftijd. Ik discrimineer wel op uiterlijk trouwens (dik vind ik echt lelijk en dus ook zwangere vrouwen), maar andere huidskleuren vond ik als kind al mooi en interessant.

op 04 02 2012 at 16:39 schreef EMP:

Nederlands racisme kan je heel kort en simpel samenvatten. Voor zover het typisch Nederlands is overigens.

Alle negers moeten het land uit! Behalve die ene neger uit mijn dorp want die heeft zich keurig aangepast.

Het is deze houding die mij argwanend maakt tegen acties waarbij ‘insert willekeurig negroide asielzoekerskind of familie’ wordt geholpen door die o zo vredelievende blanke buurtgenoten.

op 04 02 2012 at 16:45 schreef U?:

‘Ben jij ’t die het laatste oordeel velt?’ vroeg de gewetenloze Duitser, die
hem zag verschijnen. De vermeende rechter keek hem zwijgend doch
betekenisvol aan.
‘Ik spuug op je,’ zei Himmler, zonder een greintje wroeging.

op 04 02 2012 at 17:04 schreef MNb:

Dat boek van Stedman waar de tekening vandaan komt is een eersteklas aanrader. Het verhaal van Boni, waar het boek voor een groot deel over gaat, moet nog eens verfilmd worden.
Zoek op Wikipedia eens naar Boni, Fourgeoud en Stedman.

op 04 02 2012 at 17:26 schreef dewanand:

namaste peter en radicale FNers,
Leuke tekst zeg, zoiets zou ik ook moeten schrijven.
Ik kom uit Suriname en ik zeg je echt dat men daar vreselijk racistisch denkt en heel sterk gelooft in racistische vooroordelen. Volgens mij is racisme gewoon de echte oorzaak van de armoede en ellende in Suriname, want er is geen eenheid en het land is sterk verdeeld in aparte etnische hokjes.

Nu ben ik wat verder met mijn dewanistisch onderzoek en ik heb nieuwe inzichten in het hogere doel van Altecrea met al die verschillende genetische mens typen. Eea moet ik nog goed uitwerken, want het is nogal complex.

Zelf behoor ik tot het koelieras, soort vuilnisbakkenras, zit van alles in mijn genenset, want in India hebben die mensen afgelopen tienduizend jaar flink interraciaal liggen neuken en daarom zie je alle kleuren en geuren in dit land. Ik noem ze weleens hindoeras, maar dit is incorrect. Heeft iemand enig idee hoe ik mensen van dit vuilnisbakkenras moet noemen? Ik zoek een nieuwe benaming die wetenschappelijker is, iets als colored Germans zou ook kunnen. Koelieras vind ik het mooiste.

Ik leer altijd hindoemeisjes om eens flink te stoeien met potente blanke mannen, om hun ras te upgraden

op 04 02 2012 at 18:53 schreef Doc:

Puntjakkers waren net als Molukkers of Papoea’ers: geen echte Indonesiers. Later werden Balinezen daar ook toe gerekend.

“traden ook meteen mijn racistische neigingen in werking”
Wordt hier nu discriminerend en rascistisch op een hoop gegooid? Neigingen gaan over handelingen, niet over denkbeelden.

op 04 02 2012 at 18:57 schreef Thomas E:

Kom maar op met die meiden, Dewanand :)

Leuk, authentiek verhaal, Peter. Door mijn jeugd in Indonesië ben ik opgegroeid met bruine mensen, lichtbruine mensen (Indo’s) en gele mensen (Chinezen, die trouwens succesvol waren en daarom gehaat werden door de plaatselijke bevolking. Puur racisme). Toen er terug in NL zwarte en andere getinte mensen bij kwamen, was dat voor mij zo gewoon als wat. Toch weet ik van mezelf dat ik rassen onbewust indeel op (vermeende?) kenmerkende eigenschappen. Zwarte mensen zijn ritmegevoelig, vrolijk, lenig en lui. Gele mensen zijn ijverig, spaarzaam, zakelijk en ondoorgrondelijk. Enzovoort. Hoezeer ik racime ook haat, ik betrap me zelf op deze vooroordelen.

op 04 02 2012 at 21:26 schreef vander F:

@Doc,
daar moet je dus mee oppassen hè, eigenlijk zou je het woord ‘discrimineren’ moeten gebruiken, het in staat zijn onderscheid te maken, een uiterst nuttig overlevingsmechanisme wat je bij zo ongeveer alle wat hogere diersoorten tegenkomt.
We discrimineren dus allemaal maar dat op zich heeft geen positieve of negatieve ethische betekenis.
Racisme heeft in het huis-tuin-en-keuken gebruik tegenwoordig absoluut een negatieve connotatie, verder is het hele begrip ‘ras’ onderhand van God losgezongen en geeft zo ongeveer ieder individu er z’n eigen draai van betekenis aan.
Nou was het begrip ‘ras’ al onzinnig, er is maar 1 ras, het menselijk ras, maar tegenwoordig wordt het vaak dermate opgerekt dat zelfs het negatief bekritiseren van ideen al als racisme wordt beschouwd, in een discussie is het hele begrip ‘racisme’ hierdoor bijkans waardeloos geworden iets wat ‘alles’ omvat betekent ‘niets’ meer aangezien het door het alomvattende aspect geen duidelijk onderscheidend vermogen meer heeft, het discrimineert dus eigenlijk niet meer genoeg.

op 04 02 2012 at 22:18 schreef Maarten:

Ik ben ook racist. Ik zoen het liefst met Chinese meisjes, daarom ben ik er met een getrouwd. Hoe exotischer hoe beter. Maar zonder gekheid, racisme zit naar mijn mening in de genen. We kunnen het rationeel onderdrukken, of grotendeels “verleren”, maar in tijden van schaarste (wat heet) komt het bij velen makkelijk bovendrijven. Het is het groepsgedrag dat intreedt, het wij tegen zij. “Ras” (alle mensen zijn trouwens hetzelfde ras) en religie is een manier om de groepen te scheiden, maar dat is gesneden koek.

op 04 02 2012 at 23:02 schreef Strotgrondel:

Nou ja Peter, snorry dat ik over religie begon hoor, totaal misplaatst natuurlijk. Hoe dúrfde ik zeg.
Dat afkomst vaak je religieuze stellung bepaalt vergeten we dan maar even.

op 04 02 2012 at 23:26 schreef Robin:

Racisme is natuurlijk. Men neigt altijd naar de eigen groep, kent positieve eigenschappen toe aan deze groep, en zet zich af tegen de andere groep, die men negatief beoordeelt. Dat is overal zo in de natuur. Het is echter een teken van beschaving als men het irrationele daarvan kan inzien. Al doende leert men, zo ook hier. Ik kwam uit een deel van het land waar ‘negers’ (excusez le mot) zeldzaam waren en had altijd een reserve voor zwarte mensen. Tot ik in een stad ging wonen en in contact kwam met allerlei nationaliteiten en met hun positieve, maar ook negatieve, eigenschappen. Het verbaast dan ook niet dat het electoraat van Wilders en co. zich voornamelijk in de niet-randstedelijke gebieden bevindt.

op 05 02 2012 at 00:15 schreef Bertje:

Wat maakt ons tot mensen.
Medegevoel en mededogen maakt ons tot mensen.
Het simpele feit dat wij hier als geen ander diersoort toe in staat zijn, dat we in staat zijn om dit te cultiveren maakt ons als mensen zo speciaal en uniek.
Ik lees verschillende malen dat racisme e.d. natuurlijk zou zijn en als vanzelf sprekend in ons aanwezig.
Ik durf nu juist te beweren dat dit niet zo is.
Racisme is onnatuurlijk.

op 05 02 2012 at 11:09 schreef Turiddu:

Ik was zelf een allochtoon in Nederland. Correctie: ik ben het nog steeds, want een van mijn ouders is buiten Nederland geboren, te weten in Italië. In 1903. In de jaren vijftig bezocht ik het geboortedorp van mijn, waar ik in een café in gesprek raakte met iemand, waarbij we op het vraagstuk van het racisme kwamen. Mij viel op dat de weinige Italianen die ik toen ontmoet had geheel argeloos stonden tegenover buitenlanders. Ik merkte dus op: wat raar, dat jullie geen racisme kennen. Waarop de man in het café antwoordde: ‘Inderdaad, wij hebben dan ook geen negers.’ Zoals jullie intussen wel weten zijn Italianen net als Nederlanders net mensen, en dus staan ook zij, laat ik maar zeggen: aarzelend tegenover vreemdelingen. Niks bijzonders aan, evolutionair prima te verklaren. Beschaving is: er niet aan toegeven. Zoals je ook geen harde scheten laat in het openbaar.

op 05 02 2012 at 12:11 schreef Maarten:

@Bertje
Omdat jij toch mensen een soort ziel geeft, zoals Christenen dat ook doen. Denkende dat alles wat je denkt en doet een keuze in hebt. Ik ben echter van mening dat veel dat je doet, dat je daar maar heel moeilijk controle over hebt. Dat maakt het dat jij je niet ineens als een ander persoon kan gaan gedragen. Lukt je niet. En hoe meer je beweegredenen op je oerinstincten zijn gestoeld, hoe moeilijker het is om hierin anders te denken of doen.
Trouwens veel sociale diersoorten zijn in staat tot medegevoel en mededogen. Chimpansees bijvoorbeeld, en toch voeren ook die ook oorlogen tegen andere groepen chimpansees.

op 05 02 2012 at 12:16 schreef jackknowsbest:

Peter, Je was gewoon anders dan de meeste kinderen, dat is als kind misschien moeilijk, maar nu mag en zal je daar trots op zijn. Dat het op de lagere school afgelopen was met pesten kwam niet op de laatste plaats omdat iemand Henkie S. met een mes bedreigde (nadat hij voor de zoveelste keer lastig tegen je was) en hem vertelde dat ie nooit meer aan je moest zitten! De rest keek wel uit vanaf dat moment! Overigens denken de meeste mensen uit jou kindertijd dat jij overal boven stond, en het zal ze verbazen als ze deze kant van je horen.

op 05 02 2012 at 12:28 schreef Peter:

Een ietwat verknipte weergave van de feiten, Jack. Niemand heeft Henkie gezegd dat-ie van me af moest blijven. Ook niet nodig, want van hem had ik weinig last.

Nee, Henk was zelf altijd met messen aan het kutten, en toen iemand daarop eens zijn eigen Zwitserse zakmes liet zien, ging Henkie huilie-huilie doen bij z’n papa, die daarop vreselijk stennis maakte. Sommige vaderliefde is wél blind.

Maar genoeg daarover.

op 05 02 2012 at 12:41 schreef Sabian:

@ Turiddu

Fantastisch die post van jou. Racisme heeft echt 2 hoofdstromen: De racisten die nooit een vreemdeling zien, en de racisten die tussen de vreemdelingen wonen.

Racisme is onderscheid maken op genetische, fysiologische, etnische ‘aangeboren’ kenmerken. Het antisemitisme is vooral zo interessant omdat Joden in biologische zin geen eenheid vormen. Het is in feite racisme op basis van niet-racistische kenmerken. Alleen de oorsprong komt uit het gevolg van het willen benadrukken van de biologische kenmerken van het ‘Arische ras’.

Modern racisme heeft als bron het Darwinisme. Er zijn echt verschillen tussen ‘families’. Negers hebben t.o.v. blanken een ander lichaam, niet alleen een andere huidskleur.

Zelf denk ik dat de culturele achtergrond een grotere invloed heeft op menselijk gedrag dan het persoonlijk genoom. Racisme is voor het waarderen en verklaren van menselijk gedrag volgens mij zeer beperkt bruikbaar. De gedragsbiologen kunnen hier wellicht iets zinnigs over zeggen.

Het beschermen van de eigen ‘familie’ is oerinstinct. Dappere mensen zijn meestal minder racistisch denk ik.

op 05 02 2012 at 12:51 schreef Watutsi:

Een mooi geschreven stuk en voor veel mensen herkenbaar.
Toch heb ik zelf moeite om het bij kinderen racisme te noemen. Het is menselijk angst voor het onbekende.
Het niet willen zoenen van een getint mede kind met de angst dat ze misschien wel afgeeft is geen racisme. Het blanke kind voelt zich niet beter dan het getinte kind, maar vind het wel eng. In mijn ogen wordt het pas racisme wanneer je opzettelijk een persoon achterstelt.

Een klein kind wat mij niet durft aan te raken, is van binnen kwetsend maar niet racistisch. Een volwassen persoon die niet naast mij in de bus wil zitten voelt meer zo. Iedereen zou zich wel eens schuldig hebben gemaakt aan een vorm van racisme. Maar dat maakt je niet direct tot een racist. Een belediging zit immers een klein hoekje.

Dat racisme in de natuur van de mens zit lijkt me dan ook volslagen onzin. Racisme wordt aangepraat door anderen. Ergens angst voor hebben geeft je niet direct het gevoel dat je beter bent dan die persoon. De superioriteit die sommige mensen hebben tegen over andere rassen is iets wat je krijgt aangepraat door mensen en media.

op 05 02 2012 at 14:39 schreef Bertje:

@ Maarten

Waar, andere diersoorten zijn ook in staat tot medeleven en mededogen dit gebeurd alleen zeer zelden.
We kennen natuurlijk allemaal het schattige baby chimpansee tje wat door een tante uit de groep als eigen wordt aangenomen of de dolfijn die een drenkeling aan de kust brengt.
De realiteit is echter dat meestal het baby aapje aan zijn lot wordt overgelaten als het daarvoor niet in stukken is gescheurd door de alfaman en zijn bende.
Ik beweer niet dat wij mensen hier niet toe in staat zijn.
Maar als geen ander diersoort bezitten wij de eigenschap om ons in te leven, mededogen te tonen. Zelf over ons eigen ras heen.
En of de mens een ziel heeft? Daar houd ik me niet meer mee bezig.

op 05 02 2012 at 14:52 schreef Pyt van der Galiën:

Ik geloof er ook niks van dat racisme “aangeboren” zou zijn.

Onderzoek lijkt Watutsi en Bertje gelijk te geven dat racisme niet aangeboren, maar aangeleerd is. Kinderen herkennen al op zeer jeugdige leeftijd (6 maanden) verschillen, maar delen die verschillen niet hiërarchisch in. Dat leren ze pas later: “Children develop racial attitudes based on their observations of their parents and society in general”.

op 05 02 2012 at 17:36 schreef herman van der helm:

Mensen hebben een uiterlijk met kenmerken en ze hebben een uitstraling met kenmerken. Meestal is bij mij de uitstraling bepalend voor mijn indruk die ik van ze heb. Zo kan ik in een klap aangetrokken worden door een zeer donkere man in een franse kroeg en hier rucksichtlos een vriendschap mee starten en kan ik voor een potentiele zakenpartner een enorm afwerende houding aannemen als zijn uitstraling me niet bevalt, hoe hollands hij ook moge zijn.
Ja, ik discrimineer, maar wel op mijn manier.

op 05 02 2012 at 17:50 schreef Beukman:

Leuk verhaal. Op mijn lagere school in Amsterdam-west zaten er vrij veel Indonesische kinderen; met een paar was ik bevriend. Ik kwam graag bij ze over de vloer, want het was er exotisch, het was er altijd warm (hoe deden ze dat toch?), er hingen goddelijke geuren, en je kreeg heerlijke hapjes van de moeders, die op blote voeten rondliepen in glimmende ochtendjassen.
Als kind ga je dan al snel denken dat buitenlanders veel beter zijn dan die saaie kaaskoppen; het omgekeerde racisme is me als het ware met de paplepel ingegoten.

Later in mijn studietijd is dat wel weer rechtgetrokken. Ik kreeg toen te maken met lieden, opvallend vaak afkomstig uit Limburg, die van hun RK geloof waren gevallen, in een vacuum terecht waren gekomen en vanuit een behoefte aan vastigheid het pseudogeloof aannamen dat we als racist worden geboren, we ons daar schuldig over moeten voelen, en vooral heel hard moeten werken aan het racisme in onszelf.

Aangezien Limburg van hieruit een soort buitenland is, ben ik tot de conclusie gekomen dat buitenlanders niet per se deugen, dat we misschien wel allemaal een beetje racist zijn, maar dat dit geen probleem is als je maar een beetje aardig bent voor elkaar.

op 05 02 2012 at 18:13 schreef Renzo:

Benieuwd wat dit feuilleton gaat worden… of het de kant op gaat van zelfverheerlijking: “ik peter, ben zo’n goed mens, en weet precies hoe het hoort, en wat ik en andere mensen wel en niet mogen zeggen.” Het FN-verhaal van de laatste jaren… de site die ooit tolerant was.

Oftewel ‘Ik peter, ik WAS liberaal. Nu niet, nu een ben ik een dwingeland’.

Enfin, racisme dus. wat je op 200 manieren kunt definieren. Of meer. haha

op 05 02 2012 at 21:06 schreef Sil:

Hoe herkenbaar!

Als klein jochie mocht ik eens op schoot zitten bij een Surinaamse vriendin van mijn moeder. Ze wou me een kusje geven maar ik was bang dat ik vies zou worden!

Uiteraard is mij dit gedrag afgeleerd maar ik herinner het me nog steeds. Blijkbaar associëren (blanke(?))) kinderen “zwart” met “vies”.

Deze lieve dame had voor mijn geboorte nog wel een zilvervlootrekening geopend twv. hfl 12,50!

op 06 02 2012 at 14:26 schreef Elin:

Binnen de psychologie wordt onderscheid gemaakt tussen impliciete en expliciete attitudes (en vooroordelen). De impliciete zijn automatisch, de expliciete ‘deliberate’. Meeste mensen kunnen hun expliciete vooroordelen wel goed beheersen (en doen dat ook, bijv. gewoon aardig praten tegen een donker persoon). Maar hun impliciete niet (dit uit zich vooral nonverbaal, bijv. verder van iemand af gaan zitten, meer “afwerende” gebaren enz.).

Probleem is dat de meeste mensen hun eigen vriendelijkheid beoordelen aan de hand van hun verbale gedrag, terwijl ze de vriendelijkheid van een ander beoordelen aan de hand van diens nonverbale gedrag.

Oftewel, de “blanke” die zich goed bewust is van zijn mogelijke vooroordelen, kan denken dat hij heel onbevooroordeeld was tegen de “zwarte” in een gesprek, maar de “zwarte” kan daar een heel ander beeld bij hebben (en kan ook denken dat de “blanke” expliciete vooroordelen ten opzichte van “zwarten” heeft, terwijl het dus om de impliciete vooroordelen kan gaan).

op 07 02 2012 at 22:52 schreef Jon:

Elin
Daarom geloof ik al die hard oordelende en zichzelf in onschuld/superioriteit wassende autochtonen op Frontaal Naakt niet zonder meer..
Als mensen te druk zijn met geen racist zijn, en flink naar anderen wijzen, dan kan dat betekenen dat ze juist racistische neigingen hebben, maar er tegen strijden en daarmee hun ogen sluiten voor hun eigen impliciete vooroordelen en gedrag ;-)