Cupcakes
Hassnae Bouazza
Illustratie: Gerda Wegener
In Japan was ik bezeten door mochi cream. Sponsachtige bolletjes gevuld met krokante crème. De framboos met vanille was mijn lieveling. Helaas vonden we die alleen in Kyoto. In Tokyo leidden verschillende verwoede zoektochten tot niets. Alleen tot frustratie.
In 2005 heb ik de Libanese schrijfster Hanan Shaikh in haar huis geïnterviewd en zij zette ons toen de verrukkelijkste cupcakes voor. Nog altijd kan ik het geurige aroma voor de geest halen. Ze waren zacht en zoet van smaak en ronduit perfect. De cameraman en ik kregen een hele doos mee voor onderweg. Zij vertelde ons dat de cupcakes van haar zoon waren en dat zijn patisseriezaak in de Londense Portobello Road heel populair was. Hierna heb ik als ik naar Londen wel eens een halfslachtige poging gedaan de cupcake zaak te vinden, maar tevergeefs.
Ondertussen had ik de candycakes ontdekt. Te grote, te zoete, maar o zo lekkere cupcakes waar het tandglazuur spontaan van uiteen valt. De cupcakes bij Harrods waren zalig, beter dan die bij Selfridges. Maar toch. Die cupcakes van Hanan Shaiks zoon, die bleven onovertroffen. Het enige wat ik wist, is dat hij op Portobello Road zijn zaak had. Een serieuze zoektocht kwam er nooit van, al speelde ik de laatste tijd met de gedachte het aan Hanan te vragen.
Tot ik van de week het boek The Hummingbird Bakery Cookbook kocht. De auteur bleek Tarek Malouf, de zoon van Hanan Shaikh! Na jaren weet ik nu waar ik die onvergetelijke cupcakes moet halen. Eigenlijk, eigenlijk wil ik nu meteen weer naar Londen, want, zo las ik, ze hebben nu ook een filiaal op Wardour Street. Dat betekent dat ik eerst naar Agent Provocateur kan om lingerie te passen waar ik vervolgens niet meer in zal kunnen nadat ik bij Yauatcha mijn buik vol heb gegeten met heerlijke dim sums waarna ik zo doorrol naar The Hummingbird voor het verplichte goddelijke dessert. Alles zo dichtbij! Wat kan het leven soms te heerlijk zijn.
Hassnae Bouazza (حسناء بوعزة) schrijft voor Vrij Nederland, De Volkskrant, NRC Handelsblad, en de Arabische site van de Wereldomroep. Tot voor kort was ze te bewonderen in Vrouw & Paard. Dat ze nog tijd heeft om in het geheim voorbereidingen te treffen voor de vestiging van het kalifaat in Nederland, mag een wonder heten. Volg haar op Twitter.
Hassnae Bouazza, restaurants, 18.03.2010 @ 19:09
25 Reacties
op 18 03 2010 at 20:08 schreef Rena:
Heeeerlijk Has, ik kan je bijna ‘romiger’ zien worden, zo lekker leest het.
Er zit helaas niks anders op voor je, ticket naar Londen…en snel!
op 19 03 2010 at 01:00 schreef Benech:
Wat is dat toch, het valt mij op de de doornsee Arabische/Turkse/Perzische smaak veel zoeter is dan de Nederlandse smaak? Hassnae als ervaringsdeskunde zijnde, enig idee voor een verklaring? Ik weet bijv. dat koffie in Turkije ook veel zoeter wordt gedronken dan hier gebruikelijk is. Sterker nog: ik ken Marokkaanse gerechten met lamsvlees die licht zoetig zijn. Allemaal leuk en lekker, maar toch: is het mogelijk dat zoetigheid/suiker een teken van gastvrijheid oid is? Ik houd het voor mogelijk, te meer zout juist het Joodse symbool is voor gastvrijheid.
op 19 03 2010 at 09:04 schreef leo schmit:
Hassnae, misschien mag ik in dit verband ook de groene spons-cake van mijn echtgenote aanbevelen?
Ze wil je vast het recept wel verschaffen als jullie besluiten langs te komen en, nog belangerijker, de techniek aanleren, want een spons-cake moet wel luchtig zijn.
op 19 03 2010 at 09:21 schreef Lianne:
Zucht…
op 19 03 2010 at 13:36 schreef diadorim:
“De cupcakes bij Harrods waren zalig, beter dan die bij Selfridges.”
Goed verborgen, sluipende pro-moslim anti westerse en anti amerikaanse propaganda. Cupcakes zijn libanees en harrods is in handen van een moslim. Pas als je Cheesburgers bij Mcdonalds als culinaire hoogstandjes propageert, kunnen we uw integratie als geslaagd beschouwen.
op 19 03 2010 at 14:18 schreef G!:
Hihihi @ bol.com:
Engelse boeken > Eten en drinken > Meer eten en drinken > Meer
op 19 03 2010 at 15:31 schreef hassnae:
Ha Reen, ik voel me al romiger en zwaarder worden als ik alleen maar aan eten dénk. En aangezien ik dat de hele tijd doe, ziet het er niet best uit voor me.
Benech, klopt, suiker is een teken van gastvrijheid. In Marokko nemen mensen nog altijd suiker konen mee. Hoe meer ze meenemen hoe dierbaarder de ontvanger is.
Het lamsgerecht waar je het over hebt is zeker lamstagine met pruimen en abrikozen. Ik hou van die mix van hartig en zoet.
Leo, kijk aan, dat ga ik onthouden.
Lianne: zeg dat wel! Heb je nog iets van Soleil Sucré gekocht?
op 19 03 2010 at 15:44 schreef Rena:
Ik ken een man die van zijn romiger wordende vrouw bleef zeggen dat er gewoon steeds meer van haar was om van te houden ;-)
(nee, niet mijn man)
op 19 03 2010 at 15:56 schreef hassnae:
Hé, ken ik die man toevallig heel goed?!
op 19 03 2010 at 16:28 schreef Mohamed:
@Hassnae
“Benech, klopt, suiker is een teken van gastvrijheid. In Marokko nemen mensen nog altijd suiker konen mee. Hoe meer ze meenemen hoe dierbaarder de ontvanger is.”
Ja ik ken die konen nog van mijn jeugd. Maar is het niet logischer dat het een teken van waardering/rijkdom laten zien als je een koon aan iemand schenkt?
PS: Weet iemand waar je suikerkonen kan kopen hier in Holland?
op 19 03 2010 at 16:36 schreef hassnae:
Mohamed, dat ook. Je kunt ze bij Marokkaanse winkels kopen; slagers/groentezaken verkopen ze.
op 19 03 2010 at 17:11 schreef Daan:
Haha, vreetzakje :D
op 19 03 2010 at 18:10 schreef vankaas:
Cupcakes dus. Die Saharaanse hongerstaakster in december was geen nieuws. En die zeven hongerstakers zijn dat nu dus ook niet voor de schrijfster van VN, NRC, Volkskrant, RNW… Cupcakes.
op 19 03 2010 at 18:43 schreef Peter:
Cupcakes, inderdaad. Probeer er eens eentje. Misschien vergeet je dan even die enorme stok in je reet.
op 19 03 2010 at 20:05 schreef Rena:
Die man die ken heet Bart…
op 19 03 2010 at 20:05 schreef Rena:
Kook en bak je zelf ook graag, of laat je je liever verwennen?
op 19 03 2010 at 20:15 schreef Rob:
Ik heb vandaag als Nederlander in Italië mijn plicht gedaan en een blogje over de maffia geschreven. Mag dan nu iets voor mezelf gaan doen, mijnheer Vankaas?
op 19 03 2010 at 20:31 schreef hassnae:
Ik kook en bak heel graag, Rena. Vind het heerlijk van alles uit te proberen en als ik mensen uitnodig is de tafel altijd gevuld met verschillende gerechten.
op 19 03 2010 at 23:14 schreef Rena:
Ik ook! En bij mij ook. Meerdere gerechten op tafel is de manier om mensen langer te laten genieten van het gezamenlijk maal. Ik ben voor herinvoering van diner party’s.
Dat romig hou ik er in ;-) Klinkt beter dan te dik.
Maar het is wel een straf, van lekker eten houden en van koken. Ik lees ook graag recepten, niet om te maken, maar om ideetjes op te doen.
op 20 03 2010 at 01:03 schreef Benech:
Hassnae: klopt half, maar ik ken via via de variant met abrikozen. Zelf maak ik ‘m in de regel met lamsvlees, dadels, prei, wortel, koriander, knoflook. Maar ik zal hem binnenkort eens met abrikozen en/of pruimen maken. Eens zien wat lekkerder is.
Speaking of: in de regel kook ik mijn couscous (ik weet, schande) maar waar moet je op letten voor een goede tagine? Mijn lokale doe-het-zelf-Marokkaan in Delft (supersympathieke gast) verkoopt ze, maar ik durf het nog niet aan om blind maar een te kopen.
op 20 03 2010 at 11:21 schreef hassnae:
Benech, couscous moet je stomen. Je kunt dan een tweedelige pan kopen: het bovenste deel van de pan is met gaatjes en daar gaat de couscous in. Of vertel ik je nu iets wat je al lang weet?
Wat de tagine betreft: je kunt er gerust eentje bij de Marokkaan kopen. Als het goed is, zijn die geïmporteerd uit Marokko. De Xenos verkoopt ook tagines. De eerste keer, voordat je de tagine in gebruikt neemt, moet je er op laag vuur (laagste) wat olie, ui en knoflook in fruiten. Daarna kun je hem wassen en is ie klaar voor gebruik.
Let erop dat het vuur altijd laag moet zijn bij een tagine.
op 20 03 2010 at 11:23 schreef hassnae:
O en Rena, ik lees ook graag nieuwe recepten om ideeën op te doen. Bij een rijkgevulde tafel zit je niet alleen langer, maar eet je echt met elkaar omdat je steeds van de verschillende gerechten eet en bijschept. Vind ik losser en leuker dan wanneer je je moet beperken tot het bord voor je.
op 20 03 2010 at 12:12 schreef Benech:
Ik wist dat inderdaad. Maar he, ik moet het met het armetierige kookspul doen wat ik ook met mijn vijf kookklunzige huisgenoten moet delen. Dus stomen, leuk, maar dat gaat binnen notime fout als ik het bij de spullen van mijn huisgenoten moet neerleggen. Hoog tijd om het studentenhuis uit te gaan.
Ik zal je tips iig ter harte nemen. Eens zien of het in een tagine nog lekkerder wordt. Xenos… nee dank je. Ik weet betere plaatsen waar ik liever mijn spullen haal.
op 20 03 2010 at 13:50 schreef hassnae:
Tja, ben je student of niet? Denk ik het eenvoudig te houden met de Xenos, is het niet goed. De Bijenkorf heeft mooie. En de betere kookwinkel.
op 22 03 2010 at 15:01 schreef leo schmit:
Goedkope stoompannen met een of twee verdiepingen zijn ook ruim voorhanden in de Chinese winkels, ze liggen meestal achterin bij het porcelein, de woks en al het schepgerei. Bijvoorbeeld in de Waagestraat in DuHaag. Alleen de poreuze gaten van deze pannen zijn misschien wat te wijd voor de fijne couscous. Maar wel zeer geschikt voor gestoomde ‘yem chai’ hapjes.
Daar ligt ook de stoom-cakevorm voor de groene sponscake, Hassnae, met een konische kegel in het midden, zodat de cake er uitkomt met een gat in het midden. Vraag me niet waarom dat zo is.
RSS