Buitenbeentjes
Peter Breedveld
Zus en broer Ruth en Perry lijden allebei aan hallucinaties. Ruth verbeeldt zich te worden belegerd door zwermen insecten, Perry krijgt opdrachten van een tovenaarspoppetje. Hun wereld is er één van langgerekte slagschaduwen, die de tieners voortdurend dreigt op te slokken. Op de achtergrond klinken continu de stemmen van de mensen om hen heen. Als Ruth zich opsluit in haar kamer, hoort ze steeds het tak-tak-tak van insekten die tegen haar raam vliegen. Perry is zelfs, als hij met zijn koptelefoon naar muziek luistert, niet gevrijwaard van het dwingende gezeur van het tovenaartje.
Het gedrag van de tieners kan natuurlijk niet lang zonder gevolgen blijven. Al gauw botsen ze met de docenten en de andere leerlingen op school. Ruth krijgt ’t het moeilijkst. Zij wordt onderworpen aan een intensief verhoor door de schooldirecteur en een wijkagent, die haar ervan verdenken drugs te gebruiken. Perry krijgt op zeker moment een vriendinnetje en lijkt zich aan te passen. Ruth gaat na de dood van haar oma, die door haar medicijnen ook hallucineerde en met wie ze daarom een speciale band had, op ramkoers.
Verzwelg me (Swallow me Whole), van de Amerikaan Nate Powell, heeft veel prachtige, intense scènes, maar het is geen makkelijk stripboek. Het verhaal voelt als een boze droom. Het is me niet duidelijk wat Powell eigenlijk wil zeggen. Misschien is zijn boodschap dat de wereld, waarin Ruth en Perry leven, niet per se ‘normaler’ is dan wat zich in hun hoofden afspeelt.
Dat wordt bijvoorbeeld duidelijk als hun biologielerares weigert een vraag van een leerling te beantwoorden: “Als ik mijn baan wil houden, mag ik niks zeggen dat wetenschappelijk is onderbouwd. Dankzij de ouderraad.” En de moeilijkheden van Ruth beginnen pas echt goed wanneer zij als enige in haar klas in opstand komt vanwege een misselijke racistische grap van de docent.
Ook scholier Kimberly ‘Skim’ Keiko Cameron, de hoofdpersoon in Skim van schrijver Mariko Tamaki en tekenaar Jillian Tamaki (haar nicht), heeft het moeilijk met het bekrompen conformisme van haar omgeving. Omdat ze een Aziatisch uiterlijk heeft, wat voller is dan de meeste meisjes op haar school, en ook nog aan hekserij doet, heeft ze veel moeite aansluiting te vinden. Ze kan het goed vinden met haar Engelse lerares, die op een dag te ver gaat en haar verleidt.
Het wordt allemaal alleen maar erger na de zelfmoord van een jongen op haar school. Er gaan geruchten dat hij verliefd was op een andere jongen. De schoolleiding én de leerlingen proberen hun demonen te verdrijven met een nadrukkelijk beleden, christelijk positivisme, waaraan nauwelijks te ontkomen is, en waartegen Skim stil in verzet gaat. Ze vervreemdt steeds meer van haar enige vriendin, de nukkige Lisa, maar raakt langzaamaan bevriend met de ex-vriendin van de overleden jongen, die op weinig mededogen van de anderen kan rekenen.
Skim is prachtig getekend, in sierlijke lijnen die doen denken aan de oude Japanse houtblokprenten (Kimberly lijkt op de vrouwen in die prenten), met veel oog voor detail, en een magnifiek gevoel voor sfeer. Zowel Skim als Verzwelg me zijn uitgegeven door Sherpa, die de laatste tijd een fijne neus voor mooi, sfeervol existentialisme aan de dag legt.
Eerder verschenen in De Republiek der Letteren van Vrij Nederland.
Peter Breedveld, strips, 31.01.2011 @ 09:44
5 Reacties
op 31 01 2011 at 10:15 schreef Josje:
Herkenbaar….. Erg mooi en verdrietig. Het boek ‘Norwegian Wood’ van Haruki Murakami verhaalt ook over de gevolgen van de non-conformisme, dacht ik.
op 31 01 2011 at 10:17 schreef Peter:
Je moet beslist de film zien, die nu in de filmhuizen draait. Regisseur Tran Ahn Hung (The Scent of Green Papaya, Cyclo) is een groot beeldpoëet.
op 31 01 2011 at 10:19 schreef Josje:
Ik ben niet zo van de verfilmde boeken, maar als jij het zegt, wil ik de film wel zien.
op 31 01 2011 at 12:00 schreef martijnbenedict:
Ben benieuwd! Ik zal ze eens bestellen.
Het is in ieder geval goed om te zien dat je weer actief bent op Twitter en dat je hier ook gewoon doorgaat!
op 01 02 2011 at 09:45 schreef Jabir:
Buitenbeentjes worden genadeloos afgemaakt, herkenbaar ja. Wat trouwens een recent stripboek is dat echt meer aandacht verdient is de “weg naar Zoar”, ook een buitenbeentje. En natuurlijk “Strange Girl”, die zo’n buitenbeentje is dat ze als enige van haar gezin achterblijft na de ‘Rapture’. Bij Kabuki speelt het thema ook mee (maar dat vindt Peter geloof ik een kudtstrip).
RSS