Blinde vlek

Peter Breedveld

kerst6

Als het over seksisme gaat, denkt vrijwel iedereen aan vrouwenonderdrukking. Discriminatie op de arbeidsmarkt, ‘objectificatie’ van de vrouw, geweld tegen vrouwen. Terecht dat daar veel aandacht voor is, daarover geen misverstand. Schandalig dat er geen aandacht genoeg voor is. Dat het voor veel mensen de gewoonste zaak van de wereld is om vrouwen te diskwalificeren op basis van hun uiterlijk of hun levensstijl in plaats ze te beoordelen op hun talent, hun daden en hun argumenten.

Wij van Frontaal Naakt weten daar alles van. Elke vrouw die wel eens bij Pauw & Witteman zit, weet daar alles van, van Hassnae tot Petra Stienen tot Ingeborg Beugel. Een vrouw met een mening is een (vul hier iets bijvoegelijks in)hoer die eens flink genomen moet worden en te dik, te dun, te oud, te lelijk en ze heeft een belachelijke jurk aan. Waar van mannen wordt gezegd dat ze lekker fel debatteren, krijsen de vrouwen, of kakelen ze als kippen door elkaar, en ze zijn natuurlijk hysterisch. Vrouwen zijn altijd hysterisch, waar mannen ‘goed luisteren naar de mensen in het land‘.

Verwoestende kanker

Ook zijn vrouwen nogal eens het slachtoffer van geweld. Een derde van alle vrouwen in de wereld heeft te maken gehad met fysiek of seksueel geweld door hun man. In West-Europa is dat nog altijd een vijfde van alle vrouwen, waarvan een schrikbarend klein aantal aangifte doet, wat het moeilijk maakt zulk geweld te bestrijden.

Ik heb daar zeker geen blinde vlek voor, er is op deze site meerdere malen aandacht aan besteed. Vrouwenonderdrukking is een verwoestende kanker die met alle middelen bestreden moet worden. Dat we dat duidelijk hebben.

Mannen hebben echter óók te lijden onder seksisme. Door vrouwen. En voor dit seksisme is vrijwel géén aandacht. Ik heb op Google Scholar bijvoorbeeld gezocht naar wetenschappelijke publicaties over geweld tegen mannen door vrouwen en ik heb niets gevonden. Ook de media-aandacht ervoor is vrijwel nihil. Als er al aandacht is voor seksueel geweld tegen mannen door vrouwen, wekt dat vooral hilariteit. Wat een lul ben je, als je je door een vrouw op je kop laat zitten, nietwaar?

Psychische terreur

Geestelijke mishandeling – ik ben ervan overtuigd dat het een veel voorkomend probleem is in veel relaties. Mannen die constant worden gekleineerd. Iedereen weet dat ze bestaan, anders bestond de uitdrukking ‘onder de plak zitten’ niet, wat altijd gaat over mannen met een vrouw die ‘de broek aanheeft’.

Psychische terreur lijkt in onze, deels gefeminiseerde, samenleving echter een volstrekt geaccepteerde vorm van geweld te zijn. Kijk maar naar GeenStijl en PowNed, die psychische terreur als handelsmerk hebben. Verslaggevers die mensen het graf in treiteren, worden gezien als vernieuwers van de journalistiek, maar zodra een getergd slachtoffer eens uithaalt, is het land te klein. Ik noem dat een dubbele moraal.

Diezelfde dubbele moraal geldt voor vrouwen die hun man tergen tot op het bot, ze vernederen, kleineren, moreel chanteren, treiteren, dag-in, dag-uit. Er is totaal geen aandacht voor deze vorm van grof geweld. Die krijgt een man pas als hij fysiek geweld gebruikt. Nogmaals: er is geen enkele rechtvaardiging voor het in elkaar beuken van je vrouw, maar waarom wordt psychisch geweld wél goedgekeurd?

Dictatuur van mama

Ik zie ze voortdurend, mannen die thuis echt helemaal niets te vertellen hebben. Die hun hele salaris moeten inleveren bij vrouwlief, en daarvoor in ruil een ‘papadag’ krijgen.

Papadag. Bestaat er een woord dat veelzeggender is als het gaat over de dictatuur van mama? Eén dag in de week heeft papa de kinderen, wat betekent dat hij met hen de agenda mag afdraaien die mama voor ze heeft opgesteld. Om tien uur moet Floris naar voetballen, dan moet om half twaalf Heleentje naar ballet, denk erom, je mag ze niet voor de televisie zetten en ook niet met ze naar de MacDonald’s. Vergeet ze niet voor te lezen voor het slapen gaan, we zijn bij hoofdstuk 5 van De Cupcakeclub.

Onhandige sukkel

Noem me één commercial waarin een idyllisch gezinnetje centraal staat en waarin papa niet de onhandige sukkel is die door de immer daadkrachtige en slimme mama op zijn nummer wordt gezet! Commercials, sitcoms, films, noem maar op, de tijd van Pa Ingalls is lang voorbij. Papa is altijd degene die aan het kortste eind trekt, de kop van jut.

Wie zegt dat de verdeling van de sekserollen wordt bepaald door de media, door de reclamefolder van Bart Smit, waarin de meisjes al aan de huishoudelijke taken worden gezet, door het feit dat vrouwen in films vrijwel altijd over mannen praten, die zal niet kunnen ontkennen dat de rol van ongevaarlijke dwaas, die papa altijd krijgt toebedeeld in de media, net zo funest is voor zijn autoriteit én voor zijn zelfbeeld.

Onhaalbaar schoonheidsideaal

Er is, in de wetenschap, in de media en in de politiek, veel aandacht voor de psychische druk die vrouwen ondervinden door een bepaald onhaalbaar schoonheidsideaal dat ons wordt opgedrongen. Terecht, maar staat er weleens iemand bij stil dat mannen óók kunnen lijden onder een manbeeld waaraan zij onmogelijk kunnen voldoen? Ik vind het amusant om vrouwen, die zich druk maken om de objectificering van de vrouw, zich openlijk te zien verlustigen aan strakgetrainde voetballers die hun shirt uitdoen. Kijk die glimmende wasbordjes, die biceps en die borstspieren! Woehoe! Je kunt als man dan weinig anders doen dan je buik inhouden, want zeiken over een onhaalbaar schoonheidsideaal dat hier wordt opgedrongen, is meer iets voor… wijven.

Ik zag op televisie eens een Tell-sell-reclame voor een haargroeimiddel of iets dergelijks. De reclame duurde wel een kwartier en je zag er constant kalende mannen in die werden uitgelachen en de steek gelaten door vrouwen. Heeft iemand enig idee hoe pijnlijk het is om daar, als man met weinig hoofdhaar, mee te worden geconfronteerd? Alsof we erom hebben gevraagd kaal te worden! Ik had ook graag haar gehad als Brad Pitt, of liever nog als Benicio del Toro of Antonio Banderas.

Grootgeschapen mannen

Ik kan nog tal van andere voorbeelden noemen van objectificatie van de man, van een onhaalbaar schoonheidsideaal dat hem wordt opgelegd. Vrouwen zijn zelden terughoudend in het uiten van hun afschuw over behaarde mannenruggen, hun voorkeur voor grootgeschapen mannen (vrouwen die benadrukken dat de grootte niet uitmaakt: jullie maken het alleen maar erger) en hun afkeer van mannen die kleiner zijn dan zij.

Ik zie weinig verschil met de weerzinwekkende mannen die vrouwen keuren op hun uiterlijk, de grootte van hun borsten, hun lichaamsbeharing en -omvang. En toch zegt nooit iemand dat het seksistisch is om mannen uit te lachen vanwege hun uiterlijk. Niemand die waarschuwt voor de psychische schade die zoiets kan aanrichten.

Wie krijgt de kinderen?

Tenslotte wil ik nog de bevoorrechte positie van de vrouw aanstippen als het gaat om familierecht. Waar vrouwen in islamitische landen altijd het nakijken hebben als het gaat om zeggenschap over de kinderen of als een stel gaat scheiden, staan ze in Nederland al met 10 – 0 voor, voordat er maar een rechter aan te pas komt. Wie krijgt de kinderen? Mama moet het wel heel bont gemaakt hebben, wil papa daar ook maar iets over te zeggen krijgen. Hij mag blij zijn met één weekend in de maand, en als het mama zo uitkomt, krijgt hij ze maanden achtereen niet te zien, ik ken zelfs gevallen waarin vaders hun kinderen al in geen jaren hebben gezien.

Wie krijgt het huis? Moet je dat echt vragen? Mama natuurlijk. Al heeft ze met de hele buurt liggen rollebollen en alle credit-cards van papa opgebruikt, als het van scheiden komt wordt papa met twee schone onderbroeken en zijn koffiemok op straat gezet. En je was twee dagen te laat met je alimentatie, lul! Laat het niet weer gebeuren of je krijgt mijn kinderen nooit meer te zien.

Machtspositie en slachtoffermonopolie

Soms zit niet de man, maar de vrouw in de schurkenrol. Voordat die mogelijkheid echter zelfs maar erkend wordt, zijn we waarschijnlijk wel een paar generaties verder. Vooralsnog genieten vrouwen van hun machtspositie als gevolg van hun slachtoffermonopolie.

Steun Frontaal Naakt, het enige echte dissidente geluid in Nederland! Stort op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’.

Peter Breedveld, 17.12.2013 @ 09:10

[Home]

29 Reacties

op 17 12 2013 at 09:47 schreef arjan030:

Hear hear! Verder alleen iets over de arbeidsmarkt aan toe te voegen: die zit al best een tijdje op slot voor opgeleide mannen, die het steevast moeten afleggen tegen vrouwen, behalve in de technische vakken. Mogelijk vanwege de overbevrouwde hr-afdelingen.

op 17 12 2013 at 10:24 schreef Marco Meijer:

Mannen worden in reclames inderdaad vaak als sukkels afgebeeld. Hun kinderen zijn brutaal en bijdehand en hun vrouw behandelt haar man als een onnozel kind. Dat is het stereotype gezin in de reclame.
Blijkbaar is dat opgeroepen beeld goed voor de verkoop. Grosso modo is de rolverdeling namelijk nog steeds zó dat vooral mannen het geld verdienen maar dat vooral vrouwen het geld uitgeven.
Reclames moeten dus vrouwen charmeren en overtuigen want dat zijn de consumenten.
Mannen worden in reclames vaak belachelijk gemaakt maar dat geeft niet want ze zijn geen bedreigde minderheid. Ze halen er gewoon hun schouders over op en maken zich niet druk.

Dat (psychische en fysieke) mishandeling van mannen (en kinderen) door vrouwen een onderschat en verzwegen probleem is, ben ik met je eens. Dat taboe is nog intact.

op 17 12 2013 at 10:27 schreef MNb:

“Ik zag op televisie eens een Tell-sell-reclame”
Toevallig – want ik kijk bijna nooit – zag ik op de Surinaamse TV zoiets. Het volgde 100% de stereotypen zoals je beschrijft.
Qua psychologische terreur door vrouwen ben ik een ervaringsexpert: eerst mijn moeder, veel later mijn ex-vrouw. Alleen liet ik me als tiener al evenmin onbetuigd; ik ben er zelf erg goed in geworden. Toch blijf ik het verschrikkelijk vinden.
Met mijn ex heb ik weer een goede verstandhouding opgebouwd. Dat is meer haar verdienste dan de mijne; ze had er genoeg van. Met mijn moeder is het nooit meer goedgekomen.
Eén van de vele redenen waarom ik van mijn vriendin houd is omdat ze nooit psychologisch terroriseert. We hebben daardoor maar hoogst zelden ruzie en dat duurt nooit langer dan een uur. Ik kan nauwelijks bevatten dat ik tegen zo iemand ben aangelopen.

op 17 12 2013 at 10:54 schreef laarmans:

Perfekt verwoord! In een scheiding heeft de vrouw de meeste troefkaarten in handen.Het is mij na mijn scheiding opgevallen dat alle vrienden en kennissen plots waren verdwenen, terwijl mijn ex ze nog wekelijks over de vloer kreeg.Zij kon haar verhaal wel vertellen, ik niet en dat stak nogal, zacht gezegd.Want ik als man was de schuldige, de lul, de klootzak.

In een praatgroep voor gescheiden mannen, heb ik iemand ontmoet die volledig door zijn ex financieel werd uitgekleed.Tonnen salaris? Forget it, Jan Modaal. Terwijl zijn ex 2x per jaar op vakantie ging, woonde hij op een zolderkamer en moest met 40 euro per week rondkomen.Ver onder de armoedegrens dus.

Het heeft 2 jaar geduurd en toen heeft hij zich op zolder verhangen.Zijn ex hangt nu nog de mooie mevrouw uit.
Peter,het is goed dat je de mannenpositie ook es onder de aandacht brengt.

op 17 12 2013 at 11:08 schreef Glauke:

Mijn google-fu is extreem, hierbij mijn tweede hit op google scholar:
http://jiv.sagepub.com/content/13/6/667.short

Het zijn wat mij betreft wat ongelijke grootheden. Het afbeelden van mannen als huishoudelijk onbenul is mi toch vooral bedoeld om vrouwen terug naar de keuken te verwijzen “dat kunnen mannen toch niet, dat ligt niet in hun natuur”. Daar moeten we inderdaad vanaf.

Ik haat het fenomeen papadag omdat het impliceert dat de overige dagen van de week de vrouw opvoedt (om maar te zwijgen over de heteronormativiteit ervan) (of het idee dat 1-ouder-gezinnen niet bestaan). Daar moeten we inderdaad vanaf.

En ja, we moeten de mannen in deze wereld ook leren om over hun emoties te praten, om hun kwetsbaarheid te onderkennen.

Heb je deze al gelezen:
http://www.slate.com/blogs/xx_factor/2013/12/09/white_heterosexual_men_can_t_have_friends_gender_norms_are_to_blame.html

op 17 12 2013 at 12:49 schreef Smeets:

Op de commercial van Ohra zie je een vrouw die haar vent vol in het gezicht slaat omdat hij naar een andere vrouw kijkt.. Zoiets zou omgekeerd nooit kunnen.

op 17 12 2013 at 13:40 schreef Bigpete:

Ik ben het zelden zo eens geweest met een artikel. Ik weet beroepshalve dat nogal wat vrouwen in een relatie hun partner het bloed onder de nagels vandaan treiteren door hun niet aflatende gezeur over triviale dingen, hun ongefundeerde kritiek op alles wat de partner )in hun ogen’ verkeerd doet etc.
Mannen laten veel over zich heen gaan maar bij sommigen is het geduld teveel op de proef gesteld en die gaan slaan. Terug zeuren of kritiek leveren helpt niet, vrouwen luisteren namelijk niet als de boodschap ze niet aanstaat, in tegenstelling tot wat vaak wordt aangenomen.

Het valt me echt mee dat niet veel meer mannen beginnen te meppen… Voor de duidelijkheid, ik keur dat niet goed, het heeft echter vrijwel altijd een oorzaak!

op 17 12 2013 at 13:48 schreef Brenda van der Veer:

Ik heb op Google Scholar bijvoorbeeld gezocht naar wetenschappelijke publicaties over geweld tegen mannen door vrouwen en ik heb niets gevonden.

Misschien heb je hier iets aan.

op 17 12 2013 at 13:52 schreef Beukman:

Heel toevallig heb ik gisteravond met m’n zoons, als onderdeel van hun opvoeding, The Seven Year Itch zitten bekijken, die fijnzinnige zedenkomedie die wat ongemakkelijk prikt in de hypocrisie van de jaren 50 en beyond, met Marilyn Monroe als dom blondje.
Bovenstaand stuk lezend moet ik constateren dat deze fijne film tóch een uitzondering vormt op de vele waarheden in je stuk: het is een ode aan de sukkel.

op 17 12 2013 at 15:08 schreef Ford Madox Brown:

Het is waar. Mensen worden in reclames neergezet als incompetente idioten die alles op een kinderlijke toon voorgekauwd moeten krijgen. Uitzondering zijn de spotjes waarin we ideaalbeelden krijgen voorgeschoteld waaraan niemand kan voldoen. De eigenschappen van de mensen in deze filmpjes zijn tevoren zorgvuldig door de reclamemakers overdacht met als enig doel om iets bij de kijker teweeg te brengen. Die objectificerende blik op de mens is in de kern dehumaniserend en het zou me dan ook niets verbazen als daarin de oorzaak ligt van alle dingen die mij dwarszitten.

op 17 12 2013 at 16:50 schreef Thomas E:

Goed stuk, Peter. Goddank heb ik indertijd een ex getroffen die alleen maar dacht in het belang van de kinderen. We hebben een volwassen, haast liefdevolle, scheiding achter de rug.

De trend van de stuntelige papa kwam eind jaren 50 uit de angelsaksische landen overwaaien. Het begon al met de covers van The Saturday Evening Post, maar ook tekenfilms als The Flintstones en series als Mama knows best bevestigden het beeld. Het was nogal goedmoedig en werd door de papa’s van de wereld in zoverre omarmd, dat het liet zien dan het autoritaire, vleessnijdende gezinshoofd ‘ook maar een mens was’. Helaas hebben marketingcreeps en verbitterde feministen er later een venijnige draai aan gegeven.

@MNb
Homovader, psychologisch terroriserende moeder… pfff, ‘aparte’ jeugd moet dat geweest zijn. En dan tóch een zware studie met succes afronden, chapeau!

op 17 12 2013 at 18:11 schreef Rob Z:

O, maar er zijn welzeker publicaties verschenen over mannenmishandeling door vrouwen. Cijfers ook, het komt vaker voor dan je denkt.
Ik heb ze zo niet bij de hand, maar ik zal komende week eens zoeken.

op 17 12 2013 at 18:15 schreef Rob Z:

Google op het boek “gewelddadige vrouwen” van Frans Koenraadts en een golf van literatuur komt over je heen.

Aardig beginnetje.

op 17 12 2013 at 21:59 schreef Wandelaar:

Ik ken meerdere gevallen waarin de mening van een man die wel gewoon manieren heeft totaal wordt ondergeschoven, vooral als het om de kinderen gaat. De vrouw wiens slachtofferrol maar al te gauw wordt geloofd.

Als een man zijn kinderen na een weekendje niet op tijd terugbrengt slaat het amber alarm op tilt en is er sprake van kidnapping, maar fysiek geweld van de vrouw en meenemen van de kinderen zonder bekende bestemming, daar zal ze vast een goede reden voor hebben, toch? De kinderen zijn immers haar persoonlijk eigendom, en je zal de mannen de kost moeten geven die niet de kans hebben gekregen hun kinderen op te voeden, terwijl ze daar prima toe in staat waren. Schrijnend en diep triest.

En de domme man in de reclame, die een beetje dom is, dat herken ik ook. De man mag zich niet meer boosmaken, of zelfs zijn stem verheffen, want dan wordt er gekwetst. Het gevolg is de arme lieverd die de zondes van alle mannelijke schoften als een kruis met zich meedraagt, waarop iedere teleurstelling van de vrouw kan worden geprojecteerd. Bij mijn grootouders was mijn opa’s woord het laatste, nu is het vaak de ‘sterke vrouw’ en ‘geweldige moeder’ met een ietwat hulpeloze vent. Goed artikel

op 18 12 2013 at 03:17 schreef MNb:

Dankjewel, Thomas E, maar ik vind het niet zo bijzonder. Anderen hebben erger meegemaakt. Sinds de lagere school de universiteit voorgespiegeld gekregen, maar gesjeesd en een HBO-opleiding afgemaakt die ik in 30 uur per week kon doen (behalve het laatste jaar). Niet dat mijn ouders in enigermate verantwoordelijk zijn voor mijn onderpresteren. Dat hoeven ze er niet bij te hebben.
Het aparte is vooral dat ik erg goed ben geworden in terugtreiteren. Dat heb ik dan ook volop gedaan in de laatste jaren van ons huwelijk en de eerste jaren na onze scheiding. Ik ken geen mannen die dat ook kunnen.

op 18 12 2013 at 14:39 schreef Herman:

Helemaal terecht, behalve dat dit nog niet is onderzocht. Dat is het wel:

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18777834
http://psycnet.apa.org/psycinfo/2002-17282-000
http://ejil.oxfordjournals.org/content/18/2/253.short
http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/07418828400088101#.UrGlPPTuJjQ

op 18 12 2013 at 16:58 schreef vetklep:

Echte mannen klagen niet over hun vrouw.
Maar trouwen of kinderen krijgen doen we dus maar niet, want je zal maar de rest van je leven moeten betalen voor een vrouw die je niet wilt zien en kinderen die je niet mag zien.
Dat een vrouw nu leuk en mooi is zegt niks: ze is gek op je. Wacht maar tot de buit (huwelijk en/of kind) binnen is: hoppa, zeuren, haar eraf, in no time een paardereet en natuurlijk de kleding waarvan ze heel goed weet dat je haar er niet in wilt zien.
En of je daar dan de rest van je leven maar naast wilt gaan liggen.
Of betalen, natuurlijk.

op 18 12 2013 at 23:08 schreef Krek.:

De parallellen met de racismediscussie worden met de reactie duidelijker. Alleen krijgt nu de vrouw de zwarte piet.

op 18 12 2013 at 23:15 schreef William Claassen:

De man als sukkel, zowat alles van de onvolprezen Duitse komiek Loriot is daarop gebaseerd. Dit is mijn favoriet: http://youtu.be/sLptVEiG-NY

op 19 12 2013 at 11:35 schreef Rosa:

Vetklep, mannen worden er ook niet mooier op.

op 19 12 2013 at 18:55 schreef vetklep:

Dat is absoluut waar, Rosa. Veel hetero kerels verslonzen zich ook enorm als ze eenmaal een vaste relatie hebben.
Over kip en ei zal ik even niet uitweiden.
Het is wel zo dat vrouwen met veel minder financiele schade een eind aan een huwelijk kunnen maken, vooral als er kinderen zijn.

op 19 12 2013 at 23:50 schreef Benedictus:

Het is niet allemaal zwart/wit. Er zijn ook mannen die na een scheiding alleen een minimale bijdrage willen leveren, zowel financieel (alleen voor de kinderen) als fysiek. Veel vrouwen vervallen in armoede door verlies van baan omdat de opvoeding van de kinderen als alleenstaande te zwaar is geworden. Mannen hebben nu veel meer rechten dan vroeger, alleen willen velen dit niet via de rechter regelen. Mannen die echt willen krijgen de kinderen ook elke 14 dagen een weekend, vaak meer maar dan in onderling overleg. Er staat inmiddels een boete op weigering. Je moet het echt heel bont maken wil de rechter het contact verbieden. Dat was jaren geleden nog anders, maar de “dwaze vaders” hebben de wetgeving en de jurisprudentie hieromtrent veranderd.

op 20 12 2013 at 00:21 schreef dewanand:

namaste Peter en Fnaakters,

Echt een rake topic, pikant, sekse oorlog om macht, genot, seks, nageslacht, GELD, rechten, enz. Ach doe maar simpel: schaf het heterohuwelijk af, maak een huurwet voor de baarmoeder als een man genetisch nageslacht wil of ontwikkel de synthetische baarmoeder. Anders kan je buitenlandse draagmoeders inhuren om het vrucht te dragen. Het kontraktuele heterohuwelijk is een baar, kook en zoogovereenkomst tussen man en vrouw en niets anders feitelijk, maar al te vaak zijn de babies niet van de man die hiervoor het geld levert elke maand, omdat vrouwen altijd vreemdgaan, ook met hun tien vingers of komkommers, vibrators en peentjes.

Is het heterohuwelijk dan mannen mishandeling?

Een man zonder vrouw kan wettelijk geen baarmoeder huren om nageslacht te verkrijgen, zie dit oude betoog van mij:

WEBpublication BOOK WART0213 / EPAGE 113 of 125
Koran: verbieden of Herschrijven?
De gids voor geweldloze deïslamisering
59. Appendix A – K
F0. Appendix F. Tangentiële analyse van de invloed van de vrouw (origineel art166, 1998)
F12. Oorlog om de baarmoeder

http://www.dewanand.com/koran113.htm

Noot
Vrouwen teveel rechten geven is onnatuurlijk in biologische zin.

op 20 12 2013 at 10:11 schreef Bertje:

Hmm, wie is de kostwinnaar of zorgt voor de “hoofd” inkomsten meestal de man.
Vrouw en man trouwen, man gaat werken, vrouw zorgt voor het kroost jaar naar jaar. Een modus waar beide gelukkig mee zijn dus mannen niet lopen zeiken dat je zo zielig bent en zo veel boehoe hoe moet betalen en dat ze je kaal plukt etc.
Gelukkig wordt de vrouw in onze wet beschermd wat een stelletje zeikkerels zeg.
En dan dat gemiep over “ik mag de kinders niet zien” gewoon te triest voor woorden.
Watjes met een piemel.

op 20 12 2013 at 21:14 schreef Abdel:

Een dubbele moraal en het meten met twee maten. Hoe vaak maak ik het mee dat een man door vrouwelijke collega´s als een stuk vlees wordt gekeurd, met instemming van de meest feministische vrouwen die ik ken, maar omgekeerd ben je een zwijn als je naar een stel tieten kijkt.. ja ja..

op 21 12 2013 at 00:00 schreef Hiepo-kriet:

En dan heeft Bertje het nog niet eens over ‘mannen’ die hun identiteit ontlenen aan reclames. Van die ééndagsbaartjes die op hun trendy sneakers van de ene trend naar de andere hollen.

op 23 12 2013 at 17:10 schreef Erik Tjallinks:

Het is begonnen met de Flintstones. Amerika is trouwens een matriarchaat waar de mannen baasje mogen spelen zolang vrouwlief het toestaat. Bv. wat doet de vrouw van de president naast hem als hij beëdigd wordt? Een vrijgezel kan niet eens president worden, want die krijgt de vrouwelijke stemmen niet, en een vrouwelijke president kan al helemaal niet, want dan is de bazin haar macht kwijt en moet ze zelf baasje spelen.

op 26 12 2013 at 08:18 schreef Aurely:

Herkenbaar helaas. Ik zie het te veel vrouwen om me heen doen.

In de milde gevallen is het overigens een kip-ei-verhaal en hoeft er alleen maar beter gecommuniceerd te worden om het voor beide leuker te maken (is mijn idee). Dat kost moeite. Maar elkaar alleen al het gevoel kunnen geven gehoord te worden mist vaak en lost al veel op.

Overigens. Vrouwlief terroriseert niet alleen manlief maar ook zichzelf met deze vaak alleen maar erger wordende negatieve spiraal, dat zien ze alleen zelf niet.

“Zelfreflectie” zou een verplichte module op school moeten zijn wat dat betreft.

op 26 12 2013 at 12:22 schreef Sneebal:

Ga even chargeren. Zelfreflectie zou ik willen aanvullen met zelfrelativering.
Vrouwen hebben in mijn ervaring de neiging heel veel na te denken en aan allerlei standaarden te willen voldoen. Dat kan gepaard gaan met te veel verantwoordelijkheidsgevoel, zorgen, controlfreakgedoe, respectloos zijn naar wat anders is, waaronder mannen.
Groot probleem daarbij is vasthouden aan het eigen perspectief (alleen zelf als referentiepunt dienen). Ze denken zich in te leven en aan alles te denken, maar doen dat vanuit hun gezichtspunten en hun problemen en oplossingen.
Vrouwen die meer kunnen loslaten, echt van perspectief wisselen, ook echt naar zichzelf kijken, en hun eigen relativiteit kunnen inzien, zijn vaak prettiger. Ook voor henzelf lijkt me.
Zo dat was even kort door de bocht. Lekker.