Bil
Jesse Dijksman
Illustratie: Utagawa Toyokuni
Stom van me! Veel te lang staan kletsen op deze VMBO waar ik misschien een reeks lessen ga verzorgen. Zo snel als ik kan, probeer ik tussen de pubers door te lopen op het smalle pad dat naar het station leidt. Zoals altijd zwiepen mijn handen mee met elke ferme stap, alsof ik daar sneller van ga.
Een groep Antilliaanse meisjes wandelt rustig voor me, ik versnel om ze in te halen. Een van de meiden staat ineens stil, en PATS, mijn zwiepende rechterhand kletst duidelijk hoorbaar vol op haar achterwerk.
Ze draait zich onmiddellijk om.
‘Wat doe jij?’
Ontkennen heeft geen zin.
‘Jij stond ineens stil!’
‘Jij sloeg mij!’ en tegen haar vriendinnen: ‘Hij sloeg mij.’
‘Wat? Wat deed hij?’
‘Op mijn BIL.’
‘Het ging per ongeluk,’ probeer ik nog.
‘Geen praatjes meneer, je sloeg me, wat is dat?’ Ze zet haar handen in haar zij.
‘Kijk zo, zo gebeurde het,’ zeg ik, en ik zet een paar stappen terug.
‘Ik loop altijd zo als ik haast heb,’ zeg ik en ik zwaai nog wat extra met mijn armen voor het effect. ‘Ik wilde langs je lopen maar omdat je ineens stil stond, pets. Sorry daarvoor,’ zeg ik.
In de verte zie ik het station waar elk moment de trein aan kan komen die ik echt niet kan missen.
‘Moet ik dat geloven, mister? Ik ben niet dom.’ Tsss tsss, sissen de meisjes en ze zeggen vol ongeloof: uh-uh…
‘Waarom zou ik in godsnaam zomaar iemand die ik niet ken zo, ehm, aantikken?’ zeg ik.
‘Gewoon, mannen,’ zegt ze en haar vriendinnen knikken. Zo zijn mannen.
‘Nou zo ben ik niet,’ zeg ik. Ik voel dat ik haar niet ga overtuigen.
“Als jullie me niet willen geloven,’ zeg ik, ‘houdt het op. Doei!’
Ik ga er vandoor, zo snel mogelijk, en durf niet om te kijken.
Achter me hoor ik de meisjes praten.
‘Wie denkt hij wel dat hij is? Nou ja! Belachelijk. Wat een mafkees.’
De trein had vertraging, dus die haalde ik nog. Mazzel.
De klus op de school ging niet door. Dubbel mazzel.
Jesse Dijksman is afgestudeerd als scenarioschrijver aan de Schrijversvakschool in Amsterdam. Schrijft vooral korte verhalen en scenario’s. Heeft Lukida.com opgericht om ervoor te zorgen dat kunstenaars meer (structurele) inkomsten kunnen krijgen door bijvoorbeeld abonnementen aan te bieden.
Jesse Dijksman, 14.10.2016 @ 10:04
22 Reacties
op 14 10 2016 at 10:15 schreef Murat:
Hadden die meisjes een Antilliaans paspoort? Of waren ze gewoon donkere Nederlanders?
op 14 10 2016 at 10:32 schreef Frederike Geerdink:
Hoezo, ‘Antilliaanse meisjes’? Gewoon, meisjes. Of ‘jonge vrouwen’, waarschijnlijk.
op 14 10 2016 at 11:02 schreef leo schmit:
Wees maar blij dat dit niet in Zweden gebeurde.
op 14 10 2016 at 14:18 schreef Geza:
Antilliaanse meisjes mag niet want racisme. Donkere meisjes mag niet want racial stereotyping en white privilege. Dikke meisjes mag niet want fat shaming. Dunne meisjes mag niet want body typing. Meisjes mag niet want assuming gender en eigenlijk toch al een beetje mentale verkrachting.
Zo, ga nu maar een leuk stukkie schrijven.
op 14 10 2016 at 16:06 schreef Thomas E:
Grab them by their uhh asses….
Donald, Donald wat heb je veroorzaakt! Zelfs de brave meester Jesse wordt nu gewantrouwd.
op 14 10 2016 at 16:30 schreef sjonnie:
Leuk verhaal dat overduidelijk vooroordelen te kakken zet, mede gezien de reacties.
op 14 10 2016 at 23:04 schreef Murat:
Gezien de reacties? Hoezo, Sjonnie?
op 15 10 2016 at 10:04 schreef Fausto:
Goede vraag: wat precies moet de toevoeging “Antilliaanse” over de meisjes in kwestie zeggen?
op 15 10 2016 at 10:05 schreef Murat:
Waarom wordt mijn reactie niet geplaatst waarin ik vraag aan Sjonnie wat hij bedoelt met “mede gezien de reacties”?
De meest extreme doodsbedreigingen aan Peter’s adres worden hier regelmatig geplaatst, maar mijn vraag die kan niet?
Ik stelde Sjonnie die vraag, want als hij op mijn reactie doelde, had ik hem graag uitgelegd dat ik het anno 2016 wel fijn zou vinden als Nederlanders met een kleurtje niet meer per definitie als buitenlander aangeduid worden.
op 15 10 2016 at 10:17 schreef Peter:
Er gaat weleens wat fout, Murat, Kalmeer.
op 15 10 2016 at 10:51 schreef Murat:
Mijn excuus.
op 15 10 2016 at 10:53 schreef Ana:
Mooie vuurdoop! En dit was nog maar het begin tot de aanloop naar een school vol pubers met wie je elke dag tijdens je lessen er tussendoor en erna dit type dialogen kan verwachten. Maak je borst maar nat, mocht je nog eens overwegen op een school te gaan werken. Kan overigens ook erg leuk, grappig, leerzaam, interessant enz. zijn, maar vreet energie in combi met alle vergaderingen, overleg, werkgroepen en studiedagen. Lang leve het onderwijs!
op 15 10 2016 at 10:58 schreef Ana:
…en lang leve de dialoog met de Antilliaanse meisjes. Niets mis mee. Ze mogen er zijn, evenals alle andere meisjes!
op 15 10 2016 at 14:55 schreef sjonnie:
Murat, het zijn Nederlanders, een Antilliaans paspoort bestaat niet ;-).
op 15 10 2016 at 23:09 schreef xanadu:
Zelfs rukken moet tegenwoordig politiek correct als ik de reacties er hier op na moet lezen.
op 16 10 2016 at 01:09 schreef Murat:
Als een Antilliaans paspoort niet bestaat, noem het dan ook Nederlanders en niet Antillianen, get it? ;-)
op 16 10 2016 at 07:04 schreef sjonnie:
Dus iemand die van Terschelling komt mag je geen Terschellinger noemen want Nederlander.
op 16 10 2016 at 07:58 schreef Johan:
Sterker nog sjonnie, het is racistisch om iemand een Zeeuw te noemen. Verboten!
op 16 10 2016 at 10:41 schreef Murat:
Sjonnie,
Hoe weten jij en de schrijver zo zeker dat ze van de Antillen komt?
Ik zou er de pest in hebben als Nederlander met één ouder (of twee) uit een ander land als Antilliaan/Marokkaan/Turk of whatever aangeduid te worden.
Ik ben namelijk Nederlander en anno 2016 begin ik het bloedje irritant te vinden dat je hier als Nederlander nog ordinair Antilliaan/Marokkaan of Turk genoemd wordt.
Hoop dat het zo duidelijker is.
op 16 10 2016 at 13:08 schreef sjonnie:
Murat, zou het zo kunnen zijn dat dit een verzonnen verhaal is?
Dat is allang duidelijk en ik ben het volledig met jou eens.
Hier laat ik het bij ;-).
op 16 10 2016 at 18:43 schreef Sander:
In het hele stuk wordt geen enkele uitspraak gedaan over raciale verschijningsvormen. Kleur speelt in het stuk geen enkele rol.
Op de Antillen wonen ook witte mensen met blonde koppies. Het is net zo dom en racistisch om ervan uit te gaan dat alle Antillianen een donkere huidskleur hebben als ervan uit te gaan dat alle Nederlanders wit zijn.
Antillianen herken je niet aan hun uiterlijk maar aan hun accent en hun taalgebruik. Heeft helemaal niets met ras oid te maken is puur cultuur.
op 17 10 2016 at 18:18 schreef Fausto:
Dan nog steeds de vraag: wat voegt het “Antilliaanse” nu precies aan de meisjes toe? Wat wil de schrijver met de toevoeging “Antilliaanse” over de meisjes zeggen? Alleen dat ze een accent hebben? En wat voegt dat dan toe? Volgens mij is het een fictief verhaaltje (of vond de schrijver dat het tijd was om over een werkelijke gebeurtenis te verhalen? in dat geval zou ik ook wel willen weten in welke stad het was, of voor welke school…)
RSS