Bangkok

Peter Breedveld

Twee dagen in Bangkok en ik heb het he-le-maal gehad met die stad. Met de inwoners, vooral. Want die sporen niet.

Bij de receptie van ons fantastische hotel The Peninsula waarschuwden ze ons al: je zult op straat worden aangesproken door mensen die leugenverhalen ophangen. En inderdaad: we waren nog maar net van de boot gestapt, die ons steeds van het hotel naar de andere kant van de rivier bracht, of er kwam een man – keurig gekleed, middelbare leeftijd – naar ons toe. “Where are you going?”

We wilden naar het Siam Paragon, één van de befaamde luxe winkelcentra van Bangkok, maar dat vond hij geen goed idee omdat daar een demonstratie gaande was. “Je kunt beter om twee uur gaan, maar er zijn zat andere dingen om te zien.” En hij bekeek onze kaart en wees aan wat er allemaal de moeite waard was in Bangkok.

Hij was heel aardig en behulpzaam, legde ons uit hoe de sky train werkte, maar op een gegeven moment waren we wel klaar met hem, omdat hij al drie keer had gezegd dat er een demonstratie was en dat het beter was ergens anders heen te gaan. Wij wilden die demonstratie uiteraard heel graag zien, en we probeerden hem beleefd af te schudden. Dat deden we door schijnbewegingen te maken. We bedankten hem uitvoerig, liepen in de door hem aangegeven richting, wachtten tot hij uit het oog verdwenen was en zetten toen toch lekker koers richting het Siam Paragon.

Maar daar hadden we buiten de waard gerekend!

“Where you going?” Vroeg een vrouw nu aan ons. “Siam Paragon? No, no! Big demonstration going on there! Redshirts! I just came from there! They’re sending people back!” Moesten we onze kaart weer laten zien. Ze wees naar een plek waar volgens haar authentieke Thaise producten te koop waren. “Not far, you go by tuk tuk, pay no more than thirty baht.” Ze sprak een brommertaxichauffeur aan en daar gingen we, per tuk tuk, op weg naar die authentieke Thaise producten.

En de rit was lachen! We hadden het meteen naar onze zin. Het was een leuke sight seeing toer door de straten van Bangkok, met hun eetstalletjes en winkeltjes en de stad is zo schoon als ik nog nooit heb gezien, zelfs niet in Singapore.

Maar dat winkelcentrum met die authentieke producten was een deprimerend, lelijk, betonnen gebouw en er was niks te beleven. We vroegen die chauffeur ons naar het Siam Paragon te brengen, hij zei dat er niks van waar was, van die demonstratie, en daar hebben we ons zowat de hele dag vermaakt, want ze hebben er álles, van Gucci tot Chanel, de geweldige Japanse boekenwinkel Kinokuniya en een winkel vol hippe, gekke designartikelen voor heel weinig geld (onder andere een knuffel in de vorm van een drol, Mr. Poo-poo), waar we wel twee uur hebben doorgebracht.

Terug op straat werden we meteen weer aangesproken door een keurig geklede heer: “Where you go? Show me your map!” En steeds als we een taxi of een tuk tuk benaderden, kwam er zo’n kerel op ons afgestiefeld: “Where you go? Show me map!” Al snel zetten we het op een rennen als we een man in een stijf gestreken overhemd zagen. “Where you go? Show me map!” – “Leave us alone, wanker!”

Liepen we verdwaald in één of andere gribuswijk, door iedereen de verkeerde kant opgestuurd, niemand die ons hielp, zagen we eindelijk een taxi. We lopen naar die taxi, en ja hoor, nú kwam eropeens een hulpvaardige meneer te voorschijn. “Show me map!” Hassnae, gewoonlijk de kalmte en meegaandheid zelve, gáf die man toch onderuit de zak! “No! We KNOW where we want to go and get your hands OFF my map!” Weg was-ie.

We wilden eten bij die befaamde straatstalletjes in Bangkok, en de night market was daarvoor de beste plek, volgens onze Lonely Planet. Maar de tuk tuk zette ons niet af bij die avondmarkt, maar bij een niksig restaurantje in een achterbuurt. Daar zaten ook weer een paar oude mannen klaar om zich over ons te ontfermen (babyboomers, Bert, het zijn die vermaledijde babyboomers!) en ik was het zó zat. Dat zag iedereen al aan mijn gezicht, we werden snel de tuk tuk weer ingeholpen en nu bracht de chauffeur ons echt naar die night market. Ass-hole.

Over die eetstalletjes ga ik kort zijn. Daar is iedereen altijd zo hysterisch enthousiast over, en het is zeker niet slecht, wat je daar voor weinig geld krijgt. En als jouw idee van lekker eten een biefstuk bij Van der Valk is, is het eten op straat in Bangkok natuurlijk helemáál een culinaire orgie, dat begrijp ik. Maar wij hebben op straat gegeten op Bali en in Singapore, en we kwamen net uit Vietnam, waar iedereen een keukengod of -godin is. Laten we het erop houden dat we veel beter gewend zijn.

Weet iemand wat een pingpongshow is? Want daar word je op de night market de hele tijd mee lastig gevallen: “Wanna see ping-pong show? Is nice for lady!” Ik dacht eerst aan een spectaculaire show met twee acrobatisch tafeltennissende Chinezen of zoiets. Maar een blik in de etablissementen, waar deze proppers ons naartoe wilden lokken, gooide die onschuldige fantasie meteen aan diggelen. “Ping-pong show! Pussy! Pussy! Wanna see pussy! Nice pussy for you!” Hassnae was oprecht geschokt dat zelfs zij op deze nogal botte manier werd benaderd.

Die vrouwen in hun roze bikini’s, dat opgefokte sfeertje, en alsof dat al niet erg genoeg was, zagen we oude dikke kerels met rooie zweterige koppen hand in hand lopen met schoolkinderen. Eén zo’n type liep met zo’n kind, begeleid door een propper, een sekstent binnen. Hassnae wees me erop en ik hoorde het mezelf ontkennen: nee, nee, dat is geen kind, joh. Dat kan toch niet. En toen viel het kwartje en voelde ik me domrechts worden en hier kan ik maar beter ophouden.

De volgende dag wilden we wat tempels en het Grand Palace bezoeken en daarvoor, legde de hotelreceptionist ons uit, konden we het beste de bootbus nemen. Stonden we voor het Grand Palace, begon er meteen weer zo’n man een kulverhaal op te hangen: “Don’t you know what day is today? Today pray! Palace closed! Show me map!” Maar Jezus, we zagen drommen toeristen in en uit dat paleis lopen. Dacht die vent soms dat we achterlijk waren?

Wat is in godsnaam de zin van dit soort leugens? Is het de heilige plicht van die mensen om ons te weerhouden hun paleizen en tempels te zien? Vinden ze dit grappig? Zijn het gewoon dwazen? En what’s with the ‘show me the map?’ Waarom willen ze per se op onze kaart kijken? Is het een Thaise vorm van voodoo? Het is bloedirritant, in elk geval, en doodvermoeiend.

In de paleizen moest je decent gekleed zijn, daar hadden we ons op voorbereid. Hassnae zag er nota bene uit als een vrome moslima. We kochten een kaartje en toen werden we door een mannetje in uniform alsnog tegengehouden omdat Hassnae niet behoorlijk gekleed zou zijn. Dat mannetje pikte volkomen willekeurig vrouwen uit het publiek en zette ze naast zich neer. Toen wilden we dat paleis helemaal niet meer zien. We hebben ons geld teruggevraagd en zijn vertrokken.

Buiten op straat kwam er weer zo’n mannetje op ons af. “Fuck off!” Hij grinnikte wezelachtig en zocht snel een ander slachtoffer uit. Op het busbootstation probeerde een vrouw ons wijs te maken dat we 1200 baht moesten betalen om bij de tempel aan de overkant van de rivier te komen. We negeerden haar, want een kaartje koop je op de boot zelf. We zagen andere toeristen zonder enig protest hun portemonnee trekken en betalen. Niemand wilde ons zeggen welke boot we precies moesten hebben. Of niemand kón het zeggen, daar leek het eigenlijk meer op. Dat station vulde zich met toeristen die zich als vee van de ene naar de andere plek lieten leiden.

Ik zei: “Fuck die tempels”, en we liepen weer naar buiten. Daar was een markt, een man pakte Hassnae bij haar arm en zei dat ze ergens anders moest lopen, of zoiets. Domme man, verkeerd moment.

Buiten stonden wel dertig tuk tuks op een rijtje. Die wilden tweehonderd baht voor een rit naar Chinatown. Ze reden liever niet dan voor minder dan tweehonderd baht hun brommertje te starten. We namen de taxi. Zeventig baht later waren we in Chinatown.

Chinatown is mijn favoriete plek in elke stad. Als ik het even helemaal gehad heb met de eigenaardigheden van de lokale bevolking, ga ik naar Chinatown, waar de mensen normaal doen. Ik weet niet waarom het is, maar als ik Chinese gezichten om me heen zie, voel ik me altijd helemaal tot rust komen, alsof ik thuis ben. Chinezen zijn vertrouwd. Chinezen zijn overal hetzelfde. Ik hou van Chinezen. Chinezen stellen me op mijn gemak.

Na Chinatown gingen we weer naar het Siam Paragon. Daar is een food court waar je zowat alles kunt eten waar je zin in hebt. We bekeken de kaart bij een Thais eetstandje. Begon een hele aardige jongeman ons adviezen te geven. Hij wees iets aan met van papaya gemaakte mie of zoiets. “Dat is lekker.” En die gozer bestelde gewoon voor ons dat gerecht. Zonder dat we daar om hadden gevraagd.

Dude. Bemoei je. Met. Je eigen fucking zaken.

Bangkokkers, ze zijn compleet gestoord. Ik ga nooit, nooit, nooit, nooit, nooit meer naar Bangkok.

Peter Breedveld, Reizen, 24.07.2011 @ 09:18

[Home]

33 Reacties

op 24 07 2011 at 09:37 schreef F.:

Wel een hilarisch verhaal :-) Ik zie het voor me, jullie hollend door die stad met mannetjes achter jullie aan, show me map, show me map! Nightmare indeed.

op 24 07 2011 at 10:02 schreef rena:

Het leest als een film! Het werd zelfs spannend. Ik had bijna verwacht dat er opeens een ontvoering scene zou komen!
Gelukkig zijn jullie weer thuis. Genoeg types hier om voor wanker uit te maken.

op 24 07 2011 at 10:25 schreef Menno Nicolai:

Bedankt! Ik weet nu zeker dat ik nooit, nee nooit Bangkok zal bezoeken. Wat een heerlijk vooruitzicht.

op 24 07 2011 at 10:47 schreef Roots:

Complimenten, wat een leuk en leerzaam(!) verhaal.

op 24 07 2011 at 11:31 schreef Hans Langbroek:

Dit is een heel merkwaardig vakantieverslagje, maar zeer de vermakelijke moeite waard te lezen.

op 24 07 2011 at 12:16 schreef ivo:

Die poppen zijn heel erg eng.

op 24 07 2011 at 12:29 schreef Misantroop:

Net zoiets als je gemiddelde Midden-Oosten trekpleister. Als je al oogcontact maakt, heb je zo een waterpijp in je hol. Very cheap, dat dan weer wel.

En ja, die poppen zijn eng.

op 24 07 2011 at 12:33 schreef Peter:

En duur. Die pop rechts kost duizend euro.

op 24 07 2011 at 13:02 schreef Mehmet Akkoç:

Peter, alles wat jij omschrijft heb ik totaal geen last van gehad in Bangkok, een jaar terug. Wellicht kan het liggen aan het feit dat jij blond bent en ik een grote Turk met zwart haar.

op 24 07 2011 at 13:27 schreef Tim Zwaagstra:

Hehe, dacht ik bij de reactie van Mehmet. Want ik ben het afgelopen jaar drie keer in Bangkok geweest, en het enige dat ik uit je verhaal voluit herken, is dat van die viezeriken met hun jonge meisjes. Dát is op zich reden genoeg om Bangkok te mijden, maar de rest – meh, overdrijfblogje Sylvia Witteman :)

op 24 07 2011 at 14:00 schreef Flies4no1:

Dat is nu real-life SPAM.

op 24 07 2011 at 14:50 schreef Jan van Dijk:

Heel herkenbaar relaas. Altijd “behulpzame” mensen die je, via een commerciële omweg, brengen waar je niet heen wilde. Taxi’s die je wel naar het centrum brengen, maar die niet richting buuitenwijk, waar je hotel ligt willen, rijden.
Kortom: de zegeningen van de ongereguleerde vrije markt. En dan ook nog stinkende verkeerswalmen en de zon die onzichtbaar wordt van de smog, ver voor hij de horizon heeft bereikt.
Eén Stop-over, maar dat nooit meer!

op 24 07 2011 at 15:35 schreef vander F:

Heerlijke stad, totale fuck up en chaos,
ik houd het nooit langer dan drie dagen vol in Bangkok, dan moet ik daar vertrekken wegens teveel-van-alles en vooral te weinig slaap.
Overigens nooit last gehad van op-de-map-kijkers,
maar dat zal met m’n uiterlijk te maken hebben.

op 24 07 2011 at 16:14 schreef Marco Meijer:

Ik was er vorig jaar een paar weken en ik vind het een fascinerende, boeiende stad. Skytrain is geweldig en al die snelwegen op palen boven de stad ook. Ik heb er geen opdringerige “show me your map” ontmoetingen gehad (terwijl ik toch ook blond ben).
Mijn standaard aanpak in zulke situaties is overigens heel simpel en effectief: ik spreek op slag geen woord buitenlands meer. Dus wat ze me ook vragen, ik antwoord gewoon uitgebreid en vastberaden in het Nederlands. Daar raken ze helemaal van in de war. Probeer het maar eens !
(alleen in Turkije werkt het niet zo goed want veel Turken verstaan Nederlands)

op 24 07 2011 at 17:18 schreef Max:

Misschien helpt het als je je gele klompen verruilt voor relaxte slippers.

op 24 07 2011 at 17:27 schreef mcx:

Mooi verhaal. Als ik dit zo lees was ik het na een uurtje al zat.

op 24 07 2011 at 18:20 schreef MNb:

Met al zijn sarcasme en al zijn scherpe grappen is PB soms nog erg naïef. Thailand staat bekend als het paradijs voor sextoeristen. Dat weet PB natuurlijk ook wel. Toch herkent hij het eerst niet om vervolgens te schrikken als dat Thailand voor zijn neus staat.
Het pleit voor hem.

op 24 07 2011 at 20:39 schreef Eva:

Mijn verslag van het lezen van jouw verslag

…hmmm…

…irritant, ja, ik word daar in Istanbul al gek van…

…Oh! Ik ben benieuwd hoe zo’n pinpongact dan we niet is!

…wat…

…de…

..fuck!!!!!

Was het moment waarop ik me in mijn hete koffie verslikte bij het lezen van dat van die schoolkinderen. Hoe de fuck ga je daarmee om? Jézus.

op 24 07 2011 at 21:55 schreef Maurits:

Elke stad heeft zijn spelregels, zo ook Bangkok. Als je je iets beter had ingelezen in het vliegtuig toen je toch 11 uur opgevouwen zat had je jezelf een hoop irritaties e.d. kunnen besparen. Als je weet dat je deze mensen moet negeren en wat sommige zaken ongeveer kosten dan is het een fantastische stad. Ben er nu een keer of 15-20 geweest de afgelopen 20 jaar en keer op keer geniet ik intens van de mensen, het heerlijke eten, de fantastische winkels en de heerlijke massages. Voortaan dus iets beter voorbereiden ;-)

op 25 07 2011 at 10:15 schreef yurp:

@Marco Meijer

In Turkije werkt ’t weer prima als je luid, duidelijk en kortaf:’hayır, teşekkürler!’ zegt tegen opdringerige verkopers. Dit betekent: ‘nee, dank je wel’ en het feit dat je dit in het Turks weet is genoeg voor ze om af te druipen.

op 25 07 2011 at 14:19 schreef Niels:

Gek, ik herken het totaal niet. Anders dan bijvoorbeeld in Marokko waar je vol continue belaagd wordt werden we vrijwel geheel met rust gelaten. Ook de smog en drukte vielen erg mee. Gewone wereldstad drukte, niks bijzonders. Beetje vervelend was dat er een maffiabaas-achtig type op de luchthaven bepaalde welke taxi wij moesten nemen en tegen welk bedrag. Leuk was vervolgens weer dat de taxi werd aangehouden door de politie waarop de taxichauffeur een boete kreeg omdat z’n meter niet aanstond. Slechts eenmaal beweerde een voorbijganger dat het doel van onze tocht dicht was. Volgens mij werkt zo iemand op commissie-basis samen met de toesnellende tuk tuk bestuurder. Gewoon negeren.

op 25 07 2011 at 17:42 schreef frank:

kuifje in bankok….gee peter, hautaine elitaire westerse toerist

op 25 07 2011 at 17:54 schreef Peter:

Guilty as charged.

op 26 07 2011 at 01:17 schreef peter lenderink:

Mooi! weer van die Kud toeristen minder in het mooie Bangkok
De stad waar alles kan!
om 4 uur s`nachts eten
achterstraatjes waar de bar`s open zijn tot wanneer jij wilt ,
enz. enz.
en die viezerik die de bar binnenliep met dat meisje .
Zal de eigenaar zijn geweest , met z,n dochter

op 26 07 2011 at 17:05 schreef hj:

Lekker ontspannen op vakantie geweest, Peter? :D

op 26 07 2011 at 23:18 schreef Saira:

Een ex-schoonmoeder zei altijd dat er een verschil is tussen reizen en vakantie vieren.

Ik hou niet echt van reizen, van mijn leven maak ik een grote vakantie.

Over een paar jaar wil ik wel met mijn vriend en kind een lange Aziatische (huwelijks)reis gaan maken, mijn/onze Aziatische wortels herontdekken. India, China, Nepal, dat zijn voorouderlanden, eventueel wat buurlanden.

Ik hou PBReizen in de gaten voor leuke tips.

op 27 07 2011 at 14:21 schreef albert:

je zou zeer dankbaar moeten zijn om daar te mogen zijn! ik leer u steeds beter kennen meneer peter.

op 27 07 2011 at 15:56 schreef Edje:

Niks mis met Bangkok. Die vreemde toeristen daar zie ik wel draadjes bij los zitten. Je moet wel erg je best doen om in één dag al die shit mee te maken. Niet herkenbaar

op 27 07 2011 at 19:35 schreef dewanand:

reistip: ga volgende keer maar lekker wandelen in de ongerepte natuur van Antartica. Lekker geen mensen en mediteren in sneeuwstormen met bakje koffie en noedels.

dewanand

op 28 07 2011 at 15:00 schreef KDK:

Moraal van het verhaal: Wie zich als een toerist gedraagt, zal als een toerist behandeld worden.

op 28 07 2011 at 20:37 schreef Sasha Berkman:

Het stond in de spits of de metro. In Vietnam is een vooi geven een belediging?

op 29 07 2011 at 22:03 schreef Bertus:

De bewoners van BKK sporen niet?.
Wat een racistische opmerking.
Er wonen 12 miljoen mensen in BKK en die sporen allemaal niet.
Heb je ze allemaal ontmoet en gesproken of sta je gewoon weer uit je nek te ketsen?.
Wat een pedante kwast ben je toch met je lul verhalen!.

op 10 08 2011 at 23:50 schreef Martin:

Hmm, nee niet erg herkenbaar voor BKK. Zoals iedere mega grote stad kent ook Bangkok zijn gebruiken, merkwaardigheden en vallen mensen toeristen/rijkeren lastig. Ben er een paar keer in BKK geweest, maar om de map is mij nooit gevraagd. Ben je wel eens in Caïro geweest? Daar is het pas erg. Een ‘achteloos’ gesprek met een Egyptenaar die je op straat tegenkomt en over voetbal begint leidt altijd (ja zonder uitzondering) tot een smekende uitnodiging om een art galery te bekijken of winkel te bezoeken waar fake papyrus tekeningen worden verkocht.
In Bangkok moet je ook nooit een tuk tuk nemen. Je betaalt altijd te veel en dat afdingen wordt je ook zat. Nee, dan met de taxi, bovendien zit je dan airco. Wel kijken dat ze de taximeter aanzetten. Betaal je tenminste een reële prijs.
Als je wordt lastiggevallen dan moet je vinnig ‘mei-auw’ zeggen. Dat betekent iets van nee ik wil niet/ dat wil ik niet. Bovendien laat je dan zien dat je iets van de taal spreekt.
En die man met die dochter. Tja, die aziaten zien er anders uit dan westerlingen. En als ze slank en klein zijn (wat nogal eens voorkomt), zien de jonge twintigers er uit als adolescenten. Maar zijn ze toch echt veel ouder.

Bangkok

LINKS