Avatar

29 Reacties

op 05 01 2010 at 13:39 schreef Wampie:

Ook Ad als schrijver smaakt naar meer!

op 05 01 2010 at 14:28 schreef leo schmit:

Wordt door de film in 3D te maken illegaal downloaden minder aantrekkelijk? Verplicht popcorn, als je hem wil zien?

op 05 01 2010 at 15:06 schreef yurp:

De ecoboodschap wekt zoveel wrevel op omdat deze je momenteel overal en altijd en continu wordt opgedrongen. Je kunt geen reclameblok of tv-programma (vooral Discovery en NG zijn er goed in) of de eco-doemscenario’s vliegen je om de oren. De politiek en media spannen samen om ons allemaal maximaal schuldig te laten voelen. Dáárom wekt dit denk ik wrevel. Leni Riefenstahl, Rousseau en blut und boden is voor velen een ver-van-mijn-bed show waar men niet snel aan zal denken.

op 05 01 2010 at 15:54 schreef mango:

De film van Cameron heeft inderdaad een Riefenstahl-achtig gevoel voor esthetiek en een Rousseauaanse opvatting van de mens. Als dat maar goed gaat… Niettemin, scherpe observatie.

op 05 01 2010 at 15:59 schreef Max J. Molovich:

Er zijn natuurlijk wel meer regisseurs schatplichtig aan Leni Riefenstahl. Qua hoe je heroïek in beeld brengt. Leni Riefenstahl was een onwaarschijnlijke opportunist die haar filmkunst inzette om het nazisme te propageren. Zolang ze haar baanbrekende visie maar naar het witte doek kon vertalen. Wellicht gebruikt Cameron het ecoïsme van Gore op een soortgelijke manier. Zijn het ecoïsme en het nazisme van hetzelfde modieuze laken een pak waarin grensverleggende filmkunst wordt gestoken. Hoewel het natuurlijk ook zo kan zijn dat het welzijn van moeder aarde hem werkelijk aan het hart gaat. Net zoals het ook zomaar zou kunnen dat Leni Riefenstahl in het diepst van haar wezen een hartstochtelijke nazi was.

Voor nobele wilden in 3D schijn je tegenwoordig trouwens ook in Culemborg terecht te kunnen.

Van iemand anders begreep ik trouwens dat de film zeer anti-Amerikaans was. Of in ieder geval anti-imperialistisch, maar daarmee een commentaar op het hedendaagse Amerika. Wat mij nu ineens doet denken aan Starship Troopers, van Paul Verhoeven, dat ook een commentaar is op de expansiedrift van de Verenigde Staten, en dat zeer veel kritiek kreeg omdat het volgens sommigen een fascistische film zou zijn, een beschuldiging die werd gevoed doordat Verhoeven met zoveel zichtbaar genoegen naar de filmkunst van Leni Riefenstahl verwees. Maar hij gebruikte het juist als postmodern commentaar op zijn eigen helden. Hij liet op die manier juist zien dat ze fascistisch waren.

op 05 01 2010 at 16:03 schreef Geza:

De illustratie is dit keer erg toepasselijk :-)

op 05 01 2010 at 16:09 schreef Peter:

Waarom is het ‘postmodern’ om fascistische personages te creëren om te laten zien dat ze fascistisch zijn? Ik vind het juist postmodern (voor mij inmiddels een synoniem voor ‘verregaand onnozel’) om auteurs en regisseurs af te rekenen op het gedrag van hun personages. Dat zal Edgar Allan Poe en Arthur Conan Doyle toch nooit zijn overkomen?

Ik zie in Avatar een western. Die Na’vi doen in meer dan één opzicht aan Indianen denken (bijvoorbeeld die rituele verontschuldiging aan de ziel van een dier dat zojuist is gedood) en die slag van de verenigde Na’vi stammen tegen de mariniers is bijna een letterlijke kopie van de slag bij Little Big Horn.

Die commandant bezigt wat hedendaagse retoriek over terrorisme, en er zijn expliciete verwijzingen naar de Irak-oorlog, maar die ecoboodschap, het beeld van de nobele wilde, die één is met de natuur, is heel ouderwetse Indianenromantiek.

Ik heb zelf geen moment aan Al Gore gedacht, omdat ik die vooral associeer met CO2-uitstoot.

op 05 01 2010 at 16:17 schreef Max J. Molovich:

Dat ‘postmodern’ zei ik enkel om interessant over te komen. Ik las ook ergens dat Avatar Dances With Wolfs op een andere planeet was. Dus inderdaad een Western. En daarmee oer-Amerikaans.

Overigens heb ik Avatar niet gezien. Dances with Wolfs ook niet. Starship Troopers wel. En Triumf des Willens ook.

op 05 01 2010 at 16:19 schreef Peter:

Als je de kans krijgt, moet je Little Big Man eens zien. Het boek is ook een aanrader.

Ik heb Triumf des Willens nog nooit gezien.

op 05 01 2010 at 16:49 schreef Ad:

Een western bevat John Wayne. Dances with wolves is derhalve geen western. Hooguit een postmoderne.

op 05 01 2010 at 16:59 schreef Peter:

Hombre, dát is een postmoderne western. Eén van mijn favoriete films.

O nee, ik kan Hombre geen postmoderne western noemen, want ik had zojuist gezegd dat dit synoniem is voor ‘verregaand onnozel’.

op 05 01 2010 at 17:53 schreef Tjerk:

Tenzij je hombre ‘verregaand onnozel’ vindt, is er dus toch een betekenis van het begrip postmodern die volgens jou wel een zinnige aanduiding is.

De interessante vraag is dan: wat houdt die zinnige betekenis in?

op 05 01 2010 at 21:23 schreef Peter:

Er is een verschil tussen de echte betekenis van ‘postmodern’ en het misbruik van het begrip, door luie intellectuelen en pseudo-intellectuelen die hun blakende nonsens spuiende vriendjes en vriendinnetjes in bescherming willen nemen. “Ah joh, dat is postmoderne ironie.”

Hombre (ken je de film?) is postmodern omdat alle conventies van de western op hun kop worden gezet. De held is moedig, maar niet altruïstisch. Hij weigert z’n nek uit te steken voor types die hij niet kent, ook al worden die in zijn bijzijn nog zo onrechtvaardig behandeld. Hij doet niet aan fair fights en eer en dat soort dingen.

Er wordt ook gespeeld met de opvattingen van de toeschouwer over wat eerlijk is, en wat moed is, en fatrsoen en dergelijke.

Dus. Briljante film, met een briljante Paul Newman.

op 05 01 2010 at 22:03 schreef Tjerk:

Helder. Neem je ’t jezelf eigenlijk nog kwalijk, dat je jarenlang geabonneerd bent geweest op de pinakel van dat luie nep-intellectualisme? Ik doel hiermee natuurlijk op de zelfverklaarde ‘slijpsteen voor de geest’.

– NRC-filmrecensente Joyce Roodnat over Roman Polanski: belachelijk natuurlijk dat hij alsnog voor zijn daden berecht wordt. Dat was gewoon een hele andere, gekke tijd. Het ging er in de jaren zeventig nu eenmaal wild aan toe op die feestjes.

O, ja, nee, dan was het natuurlijk helemaal niet zo erg dat hij een dertienjarig meisje drogeerde en anaal verkrachtte. –

Paul Newman is zó voor mijn tijd. Ik ben een kind van de jaren tachtig en negentig. Dus nee, niet gezien, maar ik word wel enthousiast. Bedankt voor de tip.

Van het weekend wel de remake van 3:10 to Yuma zitten kijken. Uitstekende film, tot het einde waar de bandiet zijn trouwe mannen doodschiet en vrijwillig in de cel op de trein naar de strafkolonie stapt.

op 05 01 2010 at 22:18 schreef jvdheuvel:

Haha die 3:10 to Yuma inderdaad. Hysterisch. Maar die Avatar wil ik wel gaan zien, met name vanwege de techniek waar ik zeer benieuwd naar ben.

op 05 01 2010 at 22:37 schreef Tjerk:

“Maar die Avatar wil ik wel gaan zien, met name vanwege de techniek waar ik zeer benieuwd naar ben.”

Ja, dat zeiden ze over Riefenstahls ‘Triumf des Willen’ ook, NSB’er dat je d’r bent!

op 05 01 2010 at 23:15 schreef jvdheuvel:

Ho ho ik heb veel kritiek op de NAZI’s maar ik vind ze wel fotogeniek.

op 05 01 2010 at 23:26 schreef Tjerk:

En ze hadden gevoel voor mode ook. De fabrieken van Hugo Boss hebben nog de zwarte uniformen voor de Schutsstaffel geproduceerd.

Jaja, Joden bij bosjes afschieten zag er nooit zo goed uit als in een SS-uniform.

op 05 01 2010 at 23:51 schreef jvdheuvel:

Dat vonden de Duitsers zelf dan weer niet clean genoeg. Triumf des Willens ging daar ook niet over he. Ben overigens vorig jaar nog naar de Red Army Orchestra geweest in het theater. Zeer ontroerend. Die kunnen echt prachtig zingen.

op 05 01 2010 at 23:52 schreef Ad:

Een column uit conservatieve christenkoker:
“Call me unenlightened, but when I see a Marine battle an anvil headed beast called forth by a planet-god — I root for the U.S. Marine.”

op 05 01 2010 at 23:55 schreef Beukman:

Ecoboodschap roept weerstand op? Dat zal dan wel je slechte geweten zijn dat opspeelt.
Vergelijk je eigen weerstand met die van de de boze Amerikanen, die allerlei parallellen zien met hun oorlogen in Afghanistan en Irak – in Avatar komen de ze er immers niet al te best van af met hun allesverwoestende jacht naar grondstoffen. Zowel voor hen als voor jou geldt: wie de schoen past, trekke hem aan.

Vermoedelijk bij gebrek aan een geweten heb ik gewoon genoten van een lekker stereotiep en voorspelbaar verhaaltje, gehuld in een tamelijk gebruikelijk jasje van Actuele Problematiek. De fantastische techniek en het vakmanschap van de regisseur maakten dat die drie uur voorbij vlogen.
En dat de natuur naar de kloten gaat? Ach, dat wisten we allang. En dat de Amerikanen naar de kloten gaan in Afghanistan en Irak? Dat wisten we zelfs nog langer.

op 06 01 2010 at 00:01 schreef Tjerk:

Ad; die kun je zo uitwisselen voor:

“Call me unenlightened, but when I see a Marine battle an towel headed brute calling upon his desert god — I root for the U.S. Marine.”

Maar die ironie ontgaat ze waarschijnlijk.

op 06 01 2010 at 00:30 schreef Ad:

Dat is een van de redenen waarom ik een zwak heb voor Amerikanen: geen ironie. Dat geldt dan weer niet voor New Yorkers. Want dat zijn Joden.

O, dat kwam er even verkeerd uit.

op 06 01 2010 at 02:52 schreef Tjerk:

Schokkend bewijs: Avatar is een scifi-kloon van Pocahontas. (via GC)

op 06 01 2010 at 04:04 schreef MNb:

Pardon? Ik ga altijd naar de film voor het verhaal en de karakters. Ik ga dus niet naar Avatar. Pocahontas moest ik ook al niet.
Ik heb enkele gedeeltes van Triumf des Willens; briljante cinematografie. Schitterende verpakking van een lelijke inhoud zeg maar.
Als Hombre een postmoderne western is, is A fistfull of dollars de eerste. Daar worden de western-conventies op zijn kop gezet zoals door Peter geschreven. Na Leone is de remake van Yuma – welke bandiet gaat nou vrijwillig naar een strafkamp? – een lachertje.
Vanavond Un Flic gezien. Supercool. Een trillend gezichtsspiertje spreekt boekdelen.

op 06 01 2010 at 07:38 schreef Peter:

Wat ik ook goed vind aan Avatar, is dat je aanvankelijk wordt meegesleept in het gevoel van de mariniers, dat op Pandora overal het gevaar op de loer ligt, dat de lokale bevolking niets liever doet dan indringers een gruwelijke dood laten sterven, en net zo moeilijk is uit te roeien als kakkerlakken. Dat je dus helemaal bent aangewezen op je mede-mariniers en op je charismatische commandant, die er geen doekjes om windt en eerlijk zegt dat hij er niet in zal slagen al zijn manschappen heelhuids door hun tour of duty te slepen.

Aanvankelijk voel je sympathie voor die commandant, die Jake Sully overhaalt in het geheim aan hem te rapporteren, achter de rug van de onsympathieke Sigourney Weaver om.

Bordkartonnen personages zijn het echt niet, in Avatar.

op 06 01 2010 at 11:32 schreef Benech:

Triumph des Willens staat gewoon op internet Peter:
http://video.google.com/videoplay?docid=721544746508320698#

op 06 01 2010 at 22:24 schreef Tjerk:

Heb vanavond even geïnformeerd toen ik langs de bioscoop liep, maar lang niet overal waar ze de film vertonen, doen ze dat in 3 dimensies.

“Ja, daar hebben wij de apparatuur niet voor”

Bizar. Dat is het hele bestaansrecht van de film.

op 07 01 2010 at 01:18 schreef Ad:

Tja, daarom moest ik ook naar het door mij verfoeide Pathétheater in Rotterdam. (of beter gezegd, ik liet me meesleuren door mijn goede vriend Geza).
De iets kleinere bioscopen wachten vermoedelijk met 3D tot er meer titels zijn. Of krijgen nog geen geld van de bank. Who knows. Maar het komt. Daar ben ik van overtuigd. Ik dacht eerst dat 3D een laatste wanhopige sparteling van de publiekscinema was. Nu verwacht ik een glorieuze wedergeboorte. Zelfs als de techniek binnen afzienbare tijd in de huiskamer zou komen, want juist de combinatie van een loeigroot scherm en 3D is erg prettig.

Zitten nog wel wat rarigheidjes aan. Zoals dat niet alles van voorgrond tot achtergrond scherp in beeld is. Bij een platte film of foto ben je daar aan gewend. In 3D is het (even) heel vreemd.