Arabische levens hebben geen waarde
Peter Breedveld
Illustratie: Francisco Goya.
Een bepaald slag twitteraars, waaronder historicus Beatrice de Graaf, verspreidde afgelopen weekend een stuk in The Atlantic, waarin Simon Sebag Montefiore de vloer aanveegt met de progressieve steun voor de Palestijnse zaak en in één adem door de dekolonisatie-beweging bij het grofvuil zet. Er worden nogal wat stropoppen in opgevoerd, want linkse activisten zouden geen respect hebben voor mensenlevens, Hamas steunen en de massamoorden en andere gruwelijkheden van 7 oktober bagatelliseren of ontkennen. Montefiore spreekt van “7 oktober-ontkenners”, die hij gelijkstelt aan Holocaust-ontkenners.
Dit na de hevige Israëlische bombardementen op Gaza, die al duizenden Palestijnen, kinderen, vrouwen en mannen, het leven hebben gekost. Ondanks de genocidale taal van Netanyahu, die naar een bijbelpassage verwees waarin gesproken wordt over het afslachten van elke man, vrouw, elk kind, elke zuigeling, os, schaap, kameel en ezel van een volk dat de Israëlieten vijandig gezind was, de Amalekieten, en ondanks de ontmenselijking van de Palestijnen door verschillende Israëlische hoogwaardigheidsbekleders als beesten en ongedierte, mag, wat Israël nu in Gaza doet, van Montefiore geen genocide genoemd worden, omdat “Joden daarmee worden beschuldigd van dezelfde misdaden als waaronder ze zelf hebben geleden.”
Arabische levens zijn goedkoop
Eén duidelijke boodschap komt hieruit naar voren: dat Arabische levens minder waard zijn dan Joodse levens. Dat is de boodschap die Israël en zijn vrienden al 80 jaar lang dagelijks uitzenden over de hele wereld: een Arabisch leven is minder waard dan het leven van een Jood, of van een witte westerling.
Niet alleen Arabieren en andere Midden-Oosterse volken krijgen dat continue ingewreven, als er weer een dorp wordt uitgemoord in het Midden-Oosten, een regio wordt kapotgebombardeerd, een bondgenoot in de steek wordt gelaten omdat die zijn nut heeft uitgediend, bij alle niet-westerse volken is dat er constant ingehamerd: jullie leven telt minder zwaar dan dat van een witte. En dat is niet gestopt bij de dekolonisatieprocessen in de jaren 40, 50, en 60. Nog steeds exploiteert het Westen Afrikaanse, Aziatische en Zuid-Amerikaanse volken op een manier die het binnen de eigen landsgrenzen niet in zijn hoofd zou moeten halen, al is er zelfs in Europa nog steeds sprake van slavernij en een beestachtige mishandeling van arbeidsmigranten.
Gedeelde pijn
We leven in Europa een comfortabel leven ten koste van hele werelddelen die onleefbaar gemaakt worden door oorlog, vervuiling en klimaatrampen en als de bewoners van die werelddelen proberen bij ons een veilige haven te vinden laten we ze verdrinken in de Middellandse zee, met tienduizenden tegelijk.
En de kinderen en kleinkinderen van de gekoloniseerde volken die in onze landen wonen, behandelen we als tweede- en derderangs burgers. En ja, daar zijn de Palestijnen een symbool van maar dat betekent niet, zoals Han van der Horst nogal lomp stelt, dat de Palestijnen geen vrienden zouden hebben onder biculturele Nederlanders die hier protesteren voor Palestina, maar die daarmee volgens Van der Horst ‘hun eigen rancune, ressentiment en woede tot uitdrukking brengen’. De Palestijnse pijn is een gedeelde pijn. Marokkaanse, Turkse, Surinaamse en andere biculturele Nederlanders weten wat het is om door hun buren ontmenselijkt te worden, om van hun rechten te worden beroofd, van hun recht om als gelijkwaardig mens te worden behandeld.
Daarnaast: is het echt zo moeilijk te geloven dat mensen het verschrikkelijk vinden om een volk zo te zien worden mishandeld, om elke dag de verminkte lijken te zien en de totaal vernietigde stadsdelen en het leedvermaak erom van Israëliërs en van de Vrienden van Israël? Kan de woede daarover niet oprecht zijn? Of kan dat alleen als de slachtoffers wit zijn?
Parkeerplaats
Blijkbaar is het wèl monsterlijk om bij een roep om vrede of een staakt het vuren of voor humanitaire hulp niet steeds nadrukkelijk de gruweldaden van Hamas te veroordelen, maar is het oké om de gruwelijkheden die de Palestijnen worden aangedaan te bagatelliseren, zelfs de verantwoordelijkheid ervoor af te schuiven, want het is volgens de Vrienden Hamas dat de Palestijnen dit aandoet, niet Israël. Het is zelfs oké om te roepen dat Israël van Gaza een parkeerplaats moet maken. Dat is een kreet die door rechtse witte mannen al na dertig seconden worden geroepen als het over Arabieren gaat, dat er van hun woongebied een parkeerplaats gemaakt moet worden. Of dat het moet worden “afgefikt”, zoals Jort Kelder drie jaar geleden opperde.
Het leven van Arabieren, Perzen, Turken enzovoort is niks waard, elke dag toetert die boodschap onze huiskamers binnen, ook die van Arabische, Perzische en Turkse Nederlanders.
Er was in de jaren na 9/11 en de moord op Theo van Gogh veel te doen over Arabische zenders, zelfs over Al Jazeera, die via satellietschotels antiwesters “gif” in de huiskamers van Nederlandse moslims zouden verspreiden, waardoor ze zouden radicaliseren. Het komt niet in witte Nederlanders op dat de speeches van Wilders, de discriminatie door de politie en door werkgevers, de ontmenselijking in de media een veel beter recept zijn voor radicalisering.
Arabisch antisemitisme
Wat Hamas op 7 oktober heeft gedaan is gruwelijk, maar uniek is het niet. Zijn de wreedheden die Frankrijk in Algerije beging minder gruwelijk? Of die van Nederland in Indonesië? De slachting in het Vietnamese dorp Mai Lai door de Amerikanen, “huge holes being blown into bodies, limbs being shot off, and heads exploding”, is die minder gruwelijk? Getuigen de Israëlische slachtpartijen in Khan Yunis en Rafah misschien van verfijnde beschaving?
En nooit never ever zal ik de Holocaust in dit rijtje overslaan, brought to you by onze superieure westerse beschaving. Niet door Aziaten, niet door Afrikanen of inheemse Amerikanen, maar door christelijke, witte Eurpeanen. Nu zie ik een trend onder de witte Vrienden van Israël, ook Montefiore doet het: elke witte reactionaire zultkop weet tegenwoordig uit z’n hoofd waar en wanneer welke pogrom in de Arabische wereld heeft plaatsgevonden en hoeveel Joden daarbij precies zijn omgekomen en verdreven. De Holocaust wordt voor het gemak vergeten en anders wordt die ook gewoon in de schoenen van de Arabieren geschoven.
Montefiore maakt van de Holocaust bijna een voetnoot in het rijtje Arabische en Russische pogroms (Rusland is gestopt een westers land te zijn, is mijn stellige indruk), en voert die alleen op om de blunder van één individu, ik denk niet toevallig een zwarte vrouw, Whoopie Goldberg, die zei dat de Holocaust niks met ras te maken had, te projecteren op een hele beweging. Alsof iedere linkse dekoloniale marxist dat zou geloven.
Met dergelijke stropoppen is het stuk van Montefiore bezaaid en het is best onfatsoenlijk van een keurige mevrouw als Beatrice de Graaf om zo’n lasterlijk stuk de arena in te gooien.
Joden van kleur
In de NRC stond zaterdag een interview met de vermaarde historicus Simon Schama, die daarin begint te psychologiseren dat Links wordt gemotiveerd door een schuldgevoel over het westerse kolonialisme en dat op Israël projecteert. Montefiore doet dit ook. Laat ik het omdraaien: de Vrienden van Israël schreeuwen hun parkeerplaatsretoriek en beschuldigen iedereen en zijn hond van antisemitisme uit schuldgevoel over de Holocaust, die ze proberen weg te moffelen of op het conto van de Arabieren proberen te plaatsen.
Zowel Schama als Montefiore voeren verder als bewijs aan voor het feit dat Israël geen witte staat is dat 200.000 Israëliërs Joden van kleur zijn. Ja, nee, laten we het daar ook nog even over hebben. Die worden dus in Israël net zo behandeld als in de VS en in Europa mensen van kleur behandeld worden.
Dus als Israël niet wit is, is het verder in alle opzichten een westers en dus koloniaal land, en dat laten we niet wegkomen met dingen waar we andere westerse, koloniale landen ook niet mee laten wegkomen.
Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.
Peter Breedveld, 31.10.2023 @ 08:35
RSS