Anti-Aziatisch racisme wordt gevoed door racistische tinnef als Tokidoki
Peter Breedveld
Illustratie: Joseph Kuhn-Regnier
Het racisme jegens zwarte en bruine Nederlanders heeft de afgelopen honderd jaar een ontwikkeling doorgemaakt van onversneden, primitief racisme naar een zekere gedistingeerdheid, net als antisemitisme. Je zult mensen, die zichzelf beschaafd achten, niet meer snel horen zeggen dat alle zwarten lui zijn, Arabieren bloeddorstig en Joden uit zijn op wereldheerschappij. Racisten spreken in codes en werpen tegen dat het ze gaat om de toon waarop Sylvana Simons spreekt, dat de islam geen ras is en dat Soros overal achter zit (tot een paar jaar geleden: de Rothschilds). Ze zijn er nog wel, de CDA’ers die een zwarte activist voor “graaipiet” uitschelden en de PVV’ers die een Surinaams accent nadoen om mensen belachelijk te maken, maar iedereen weet dat het fout is, ook de racisten zelf.
Dat geldt niet voor het racisme jegens Oost-Aziaten. Dat is nog precies zo lomp en bot als het in het begin van de 20e eeuw was, wordt nog precies zo open en bloot bedreven als toen en bijna niemand ziet wat daar mis mee is. Je kunt in sjieke kwaliteitskranten nog ouderwetse Fu Manchu-karikaturen tegenkomen en geleerde uiteenzettingen over kleine gele mannetjes die alles na-apen wat wij hier in het superieure witte Westen hebben uitgevonden. Kleuters leren op school nog het liedje ‘Hanky Panky Shanghai’, waarbij de juf haar ogen tot spleetjes trekt. “Sambal bij” is een populair grapje, net als de beschuldiging, al dan niet gekscherend bedoeld, dat Chinese restaurants onze huisdieren in de bami rames verwerken en als je vrouw Chinees is, komen mannen je vragen of haar vagina echt overdwars is.
Racistische carnavalskraker
Daar begonnen jonge Nederlanders met een Aziatische achtergrond eindelijk over te morren voordat de coronacrisis uitbrak. Je zag ze steeds vaker in de media verklaren dat ze klaar waren met de domme grapjes en achterlijke vooroordelen. Een domper voor de PVV’ers, FvD’ers en andere racisten die Chinese Nederlanders altijd als modelallochtonen zagen die ons, zoals iemand het eens zo eloquent omschreef in Volk en Vaderland, ‘niet hun zeden, gebruiken en rechtsopvattingen trachten op te dringen’.
Toen kwam corona en ging het hele land los op Chinezen, tot aan een blatant racistische carnavalskraker toe: ‘Vreet geen Chinees, dan heb je niets te vrezen, want voorkomen is beter dan Chinezen’. Het angstbeeld van het Gele Gevaar is weer helemaal terug van nooit weggeweest. Er is een vrij fanatieke domrechtse lobby om het coronavirus het “Chinese virus” te noemen, want we moeten immers alles benoemen behalve dat Baudet een nazi is en een opmerkelijk verschijnsel is wat Han van der Horst “voedselracisme” noemt (ook welig tierend onder veganisten), waarbij vanuit het land van de varkensflats, de Q-koorts, gekkekoeienziekte en vogelgriep naar de rare eetgewoonten van de Chinezen gewezen wordt.
Volgzame Koreanen
Nu doen de Aziatische landen het heel wat beter dan Nederland, wat de corona-bestrijding betreft, maar de Nederlandse beleidsmakers eten liever glas dan dat ze een voorbeeld nemen aan Zuid-Korea of Taiwan. De verklaring van hun weigerachtigheid is ook al virulent racistisch: het succes in Zuid-Korea is volgens Jaap van Dissel van het RIVM te danken aan het feit dat Koreanen collectivistisch en gehoorzaam zijn, een onzinnige bewering die door zowat iedereen met een mening over het coronabeleid wordt nageblaat. Regeringsleiders die door de media steevast worden geprezen om hun coronabeleid zijn altijd wit, bijvoorbeeld Angela Merkel en Jacinda Ardern. Ik heb sterk de indruk dat ook journalisten het niet over hun hart verkrijgen kunnen om een Aziaat, een Afrikaan of een autochtone Amerikaan op te voeren als lichtend voorbeeld voor de wereld (in Senegal hebben ze coronatesten ontwikkeld die een dollar kosten en waarbij je geen staaf tot aan je frontaalkwab krijgt ingebracht).
Waarom is die Westerse angst voor Oost-Aziatische volken zo onuitroeibaar? Als ik terugdenk aan mijn jeugd, kan ik me eigenlijk alleen alomtegenwoordige negatieve stereotyperingen herinneren als het om Chinezen, Japanners en Koreanen ging. Van het honden- en kattenvlees in Chinese restaurants tot het continu herhaalde mantra dat alles waar ‘made in Hongkong’ op staat, ondeugdelijke rotzooi is. Japanners konden alles goed namaken maar vonden nooit zelf wat uit en altijd en overal werd je geïndoctrineerd met het beeld van agressieve gele mannetjes met kromme beentjes die zich als lemmingen de dood lieten injagen door hun keizer of partijleider. Dat is waar het racisme van Jaap van Dissel vandaan komt.
Japanse perverselingen
Het beeld van de Oost-Aziatische perverseling is ook altijd en overal. Ik herinner me een film waarin Sigourney Weaver haar studie betaalt met een bijbaan als call-girl. Alle witte zakenmannen behandelen haar met respect, behalve een Japanner die ze publiekelijk vernedert. In de verder uitstekende pulpfilm Brawl in Cell Block 99 zit één Koreaans personage en dat is een extreem-sadistische abortusarts. In alle films van John Hughes, immens populair in de jaren tachtig vanwege zijn empathische benadering van de generatie X, zit één personage dat niet wit is, Long Duk Dong in Sixteen Candles, uiteraard een racistische karikatuur.
En het houdt niet op. Afgelopen weekend begon het tweede seizoen van het tenenkrommende reisprogramma Tokidoki, waarin Paulien Cornelisse excentrieke Japanners voor de camera haalt. Het eerste seizoen omschreef ik als ‘Japanse aapjes kijken’. Het dient allemaal vooral om ons in te peperen hoe geweldig Nederlanders zijn in vergelijking met die rare Japanners, schreef ik. Dat was nadat ik twee afleveringen had gezien, bij de derde ben ik afgetaaid.
Ik ben geen masochist, dus dat tweede seizoen laat ik ook aan me voorbijgaan. Maar al weken voordat het begon, dook Cornelisse opeens overal in de media op, waar ze echt blarentrekkend gênante onzinverhalen over Japan zat uit te braken. Dat Japanners geen zonnebril dragen omdat alleen gangsters dat doen, dat ze mondkapjes dragen uit verlegenheid. Echt totale bullshit, geen kut van waar.
Gezellige Nederlanders
Maar de mensen vreten het. Maandag kreeg ik een bespreking van Tokidoki van Volkskrant-redacteur Haroon Ali onder ogen waar ik letterlijk een beetje draaierig van werd. Na een lang verhaal over contactgestoorde Japanners die nooit seks hebben en lunchen op de wc, sluit hij af met de zinnen: ‘ze stelt daarmee de Nederlandse kijker gerust dat onze levenswijze een stuk gezonder is. Of in ieder geval gezelliger.’
Nederlanders zijn gezonder. Daarom heeft ons land, met 17 miljoen inwoners, zeven keer zoveel coronadoden te betreuren als Japan, dat 127 miljoen inwoners telt. Daarom moesten Nederlanders twee maanden geleden nog leren hun handen te wassen na het pissen en schijten.
Nederlanders zijn allemaal verschrikkelijk trots op hun gezelligheid, ze zijn ervan overtuigd dat ze het gezelligste land ter wereld zijn en ze menen dat alleen zij een woord hebben voor gezelligheid. Ik heb daar uitgebreid over geschreven, onder andere hier en hier. In werkelijkheid is Nederlandse gezelligheid eng en verstikkend, te vergelijken met een gewelddadige gijzeling. Als een Nederlander over gezelligheid begint, grijp ik altijd naar mijn samoeraizwaard.
Donald Trump
Maar dit is dus waar die typisch Nederlandse combinatie van misplaatst superioriteitsdenken en hardnekkig racisme vandaan komt. Omdat, als er iets over Japan gezegd moet worden, de media daarvoor liever een domme muts opvoeren die gewoon openlijk zegt dat haar “fascinatie” voor die rare Japanners begon met de geur van een Hello Kitty-gummetje, dan iemand die het land en zijn cultuur en zijn geschiedenis jaren achter elkaar heeft bestudeerd en de taal spreekt en leest.
Zelfde geldt voor China of Korea. Als je kritiek durft te hebben op het Nederlandse coronabeleid wordt je toegeblaft dat je geen viroloog bent en dus je bek moet houden, maar elke viroloog en epidemioloog op de Nederlandse televisie waant zich Korea-deskundige met racistische generalisaties waar Donald Trump zich nog voor zou schamen.
Allemaal gevoed, constant, door racistische tinnef als Tokidoki.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Eerder dit jaar moest ik voor de rechter verschijnen wegens belediging van een racistische troll! Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Japan, Peter Breedveld, 20.05.2020 @ 12:23
RSS