Annabel Nanninga en de micro-agressies
Peter Breedveld
Een micro-agressie is een ogenschijnlijk goed bedoelde vraag of opmerking waar iemand met een donkere huidskleur, een exotische naam, een beperking of een opvallend uiterlijk mee op haar plaats wordt gezet. Een kleine herinnering dat ze niet helemaal meetelt, dat ze getolereerd wordt, haar positie te danken heeft aan degene die de vraag stelt of de opmerking maakt. “Waar kom je vandaan? Ja, nee, je woont in Lutjebroek, maar waar kom je écht vandaan?”, is een bekend voorbeeld. “Wat spreek je goed Nederlands!” is ook een micro-agressie.
De gemeente Amsterdam heeft, zoals zoveel organisaties, beleid geformuleerd voor een inclusievere, diversere werkvloer, waar ook ambtenaren zich thuis voelen en veilig zijn die geen heteroseksuele CIS-man zijn. Een werkvloer zonder micro-agressies, onder andere. Maar volgens Annabel Nanninga van Ja21, Annabel Nanninga van de mooie ovens van Hitler is dat, van de kilometerslange, overgevoelige tenen van de steenrijke en machtige Joodse gemeenschap, de ebola als oplossing voor het vluchtelingenprobleem, de dobbernegers, enzovoort, volgens díe Annabel Nanninga is micro-agressie een begrip dat is gestoeld op de “schadelijke, racistische critical race theory“, die uit Amerika is overgewaaid.
Lawaaiige sluipmoord
Dat zei ze gisteren op een raadsvergadering, waar dat diversiteitsbeleid werd behandeld. U kunt dat hier terugzien, het begint op 3:05. Nanninga vroeg de verantwoordelijke wethouder, Hester van Buren van de PvdA, of ze een definitie van die term had. Van Buren begon over pesten, op school, op het werk, steken onder water, maar ze wist niet wat micro-agressie was. Nanninga wist het wel, en ze wist natuurlijk van tevoren dat Van Buren geen idee had. Ze pleegde een lawaaiige sluipmoord op klaarlichte dag. Van Buren stond volkomen voor paal.
Dat gehakkel en gestuntel, wat een abominabel niveau daar in Amsterdam. Niet dat Nanninga zo goed is. Ze was Koning Eénoog, meer niet. Als ik Van Buren was geweest, had ik geen moment geaarzeld en gezegd dat ik een definitie van micro-agressie zou geven nadat zij had uitgelegd wat die critical race theory precies inhoudt. Nanninga weet dat waarschijnlijk, maar ze rekent op de domme ongeïnformeerdheid van haar gesprekspartners. Terecht, blijkbaar.
Witte mannen
De critical race theory houdt in dat ras en cultuur bepalend zijn voor je maatschappelijke status in onze samenleving. Niet omdat iedereen racist is, maar omdat racisme zit ingebakken in de maatschappelijke structuur. Dat er steeds weer een witte man op een bepaalde positie belandt, komt doordat degenen die over de benoemingen gaan, zelf ook allemaal witte mannen zijn. Vaak onbewust kiezen ze altijd voor iemand die min of meer hetzelfde is als zij.
Er verandert niks als je niet een beetje aan die structuren gaat wrikken, als je niet zorgt dat een benoemingscommissie niet alleen uit witte mannen bestaat, maar uit een mix van mannen en vrouwen van verschillende afkomst en geaardheid. Die vergeten allemaal dan weer dat er speciale voorzieningen nodig zijn voor mensen met een beperking, want omdat ze zelf geen beperking hebben, kunnen ze altijd overal bij en hebben ze overal toegang. Dus moeten er ook mensen met een beperking in zo’n commissie, die die blinde vlek niet hebben.
Beoordelen op huidskleur
Het was onthutsend om te zien hoe krampachtig de rechtse witte mannen en vrouwen in de raad zich verzetten tegen dat nieuwe inclusieve beleid van de gemeente, ook met bijvoorbeeld een voorkeursbeleid bij sollicitatieprocedures, vooral omdat ze bang waren dat zij gediscrimineerd gingen worden. “Bedoelt u nu dat u witte mensen gaat uitsluiten?” “Maar dat is beoordelen op huidskleur! Dat mag niet! Dat is discriminatie!” Annabel Nanninga, die eens schreef dat moslims geen recht hebben op privacy, was opeens tegen discriminatie. “U gaat toch geen huidskleur registreren?” vroeg ze met theatraal pathos. Een VVD-mevrouw was getriggerd omdat zij “door een niet nader te noemen gemeente”, was afgewezen omdat ze wit was. Zei ze. Dat trauma speelde na al die jaren weer op.
“Dat voorkeursbeleid bestaat natuurlijk allang”, zei raadslid Nilab Ahmadi van BIJ1, “alleen zijn het steeds de mensen met een beperking of een migratieachtergrond geweest die het onderspit delven.” Een sterk punt, maar er wordt helemaal niet naar elkaars argumenten geluisterd. Ik heb niet het idee dat iemand ook maar een nanometer van positie is veranderd tijdens dat debat, niemand was ook van plan dat te doen. Het is een beetje langs elkaar heenlullen en dan tellen hoeveel er voor zijn en hoeveel tegen.
Racistische collega’s
Neem zo’n Diederik Boomsma van het CDA. Die stond daar maar dom te raaskallen over verplichte diversiteitstrainingen en mensen met een migratieachtergrond die volgens hem niet op die achtergrond aangesproken willen worden. Er stonden daar raadsleden met zo’n migratieachtergrond en die hóórde hij niet eens. Dat diversiteitsbeleid voorzíet niet eens in verplichte trainingen. Het is allemaal op vrijwillige basis. Alleen mensen die zich bewust zijn van hun eigen blinde vlekken gaan op zo’n training. Je zult er geen CDA’ers aantreffen, geen VVD’ers, FvD’ers of JA21’ers. Want die weten alles al.
Volgens Boomsma hoeven ambtenaren zich niet bewust te worden van micro-agressies en blinde vlekken, want je hebt immers normen en waarden en je hoort respectvol met elkaar om te gaan. Daar komen de mensen samen wel uit. Geen idéé heeft hij hoe dat werkt. Dat je je bek beter houdt tegen racistische of seksistische collega’s, want dan kun je niet tegen een grapje, dan doe je niet gewoon gezellig mee, dan bederf je de sfeer of zoek je ruzie. Dan lig je eruit. Maar wat zit ik weer naïef te doen. Die gast is van het CDA, hij weet precies hoe het werkt. Hij wil niet anders.
Gevoelsreflectie
Het ontbeert Boomsma aan gevoelsreflectie, zei Marja Lust van D66. Ze legde uit dat Boomsma als witte man geen idee had van microagressies en achterstelling en dergelijke. Maar nu greep voorzitter Femke Halsema keihard in. “We praten hier over de inhoud en niet over personen”, berispte ze Lust.
Dat zal allemaal formeel wel, maar het was wel cruciaal, wat Lust constateerde, en als je dat niet mag benoemen, blijf je altijd om de hete brij heendraaien. Dat debat verliep zo rampzalig omdat rechtse witte mensen vanuit hun geprivilegieerde positie zich niet kunnen en willen voorstellen dat er structureel mensen worden achtergesteld door toedoen van mensen zoals zijzelf.
En daar moeten we het beslist over hebben.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel en sinds kort ook met een Tikkie. Wordt dat symbool van de Hollandse krenterigheid tenminste voor iets nuttigs ingezet. Adverteren? Mail mij.
Peter Breedveld, 16.02.2023 @ 16:34
RSS