Anisa
Hedwig Vos
Illustratie uit Die Schönheit
Maar al te vaak heb ik een mening die ik later weer bij moet stellen. Wie nooit van mening is veranderd, heeft zelden iets geleerd. Dus ik schaam mij er niet voor dat ik van mening verander. Wel schaam ik me voor mijn eerdere gedachten. Gedachten en meningen over het Nederlandse asielbeleid en dat daar dan goed over is nagedacht en dat het wel zal kloppen.
Het gaat om Anisa. Anisa is met haar gezin in 1997 uit Afghanistan gevlucht. Ik ken haar redelijk goed en wist van haar langdurige asielprocedures. Ik zag hoe zij psychisch leed onder de procedures en de onzekerheid of zij, haar man en drie kinderen hier mochten blijven. Ze vertelde er wel eens over en ik had met haar te doen. Maar ik dacht dat de overheid er goed over had nagedacht en dat het klopte. En dat ik dus niets voor haar kon doen.
Soms heb je een beetje toeval nodig. Of lot. Of wat dan ook. In ieder geval las ik het blog van Peter Breedveld over de Afghaanse vluchteling Mohammed Rafiq Naibzay. Over het feit dat Naibzay een 1F-status heeft en dat hij oorlogsmisdadiger zou zijn omdat hij als administratief medewerker voor de Afghaanse Veiligheidsdienst gewerkt heeft.
Het begon me te dagen, dit kwam me bekend voor. Inderdaad, Anisa heeft in Afghanistan ook onder de Veiligheidsdienst gewerkt. Haar logistieke afdeling werd van de ene op de andere dag ondergebracht bij de Veiligheidsdienst en opeens had ze de functie van kapitein, vanwege haar universitaire graad. Toen de oorlog in Afghanistan uitbrak, haar oudste dochter door een granaatinslag blind werd aan één oog en haar vader vermoord was door de Taliban, moest ze vanwege haar eigen positie en die van haar echtgenoot vluchten.
Uiteindelijk kwam ze in Nederland terecht. Daar heeft ze er geen geheim van gemaakt dat ze voor de Afghaanse Veiligheidsdienst gewerkt heeft. Waarom zou ze ook. Ze had tenslotte geen mensen vermoord of gemarteld. Ze werkte op de logistieke afdeling die pas later een afdeling van de Veiligheidsdienst werd. Ze moest hier op straffe van detentie blijven werken.
Om een lang verhaal kort te maken, op basis van een Pakistaans ambtsbericht heeft zij de 1F-status verkregen, is zij een ongewenste vreemdeling en krijgt zij in Nederland geen verblijfsvergunning. Haar echtgenoot en kinderen inmiddels wel.
De inhoud van het ambtsbericht staat voor de Nederlandse overheid niet ter discussie. Anisa wordt als schuldige beschouwd en kan het tegendeel niet bewijzen. Want daar wordt niet naar geluisterd. Ik ben geen jurist, maar dit klinkt oneerlijk.
Net als Naibzay heeft Anisa jarenlang als vrijwilliger in Nederland gewerkt. En net als hij moet ze nu vluchten voor de Nederlandse overheid. Weer vluchten. Terwijl ze al zoveel heeft meegemaakt.
Ik heb haar dossier hier naast me op de bank liggen. Ik word er stil van. Het zit barstensvol brieven van advocaten, de IND, het COA, maar vooral brieven van haar kinderen. Brieven aan de koningin en aan de minister president. Aan verschillende ministers, aan de ombudsman. En ook brieven van hun scholen, van vriendjes en vriendinnetjes, handtekeningen van buurtgenoten. En brieven van de vrijwilligersorganisatie waar Anisa en haar man werken. Brieven van artsen en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik dacht altijd dat asielprocedures eerlijk verliepen en dat mensen ‘doorprocederen’ omdat ze weigeren het onvermijdelijke te accepteren. Maar nu snap ik dat, in ieder geval wat Anisa betreft, doorprocederen voorkomt uit de weigering van Nederland om haar schuld ter discussie te stellen. En die frustratie maakt, samen met de schaamte die ik voel over mijn eerdere naïviteit, dat ik dit verhaal wil vertellen.
Misschien dat het helpt.
Hedwig Vos is huisarts, promovendus, moeder, chocoholic en PvdA’er.
Hedwig Vos, 11.05.2011 @ 08:24
27 Reacties
op 11 05 2011 at 09:47 schreef pimmetje:
Hartverscheurend dit verhaal!
Dit soort zaken zouden per nationaal referendum dienen te worden opgelost. Heden ten dage, met het internet, moet dat geen enkel probleem zijn.
Over rechtspraak had mijn mening zich al op heel jonge leeftijd gevormd, bovendien versterkt door een eeuwenoud zinnetje uit de mij onderwezen Nederlandse literatuur, namelijk “Daar spreekt men recht wat krom is”. Het zijn niet bepaald helden die eens een punt zetten achter het leed wat ze veroorzaken met hun juridische steekspelletjes, wat wereldwijd door de faculteiten der rechtsgeleerdheid wordt afgeleverd.
op 11 05 2011 at 10:26 schreef sjef de vries:
gewoon het land uitzetten, samen met hedwig, de pvdarabieren aanhanger
op 11 05 2011 at 11:23 schreef irrie:
gewoon het land uitzetten, samen met hedwig, de pvdarabieren aanhanger
huh?
op 11 05 2011 at 11:23 schreef britt:
Lieve lieve mensen, het doorprocederen is altijd! omdat de IND pas aan EIND naar persoonlijke gegevens kijkt, gedurende procedure slechts in algemeenheid, als je niet in algemeenheid past door persoonlijke omstandigheden ben je de klos!!! Dat geldt voor ALLE aanvragen, asiel-, vluchteling-, gezinsvorming-of tewerkstellingsvergunning, maakt niet uit. Kijk naar de regelgeving en uitvoering van IND alvorens een meming te vormen, onderzoek feiten!
op 11 05 2011 at 11:55 schreef Sandro:
Hoe kan de asielzoeker eigenlijk aantonen dat hij/zij niets op zijn/haar kerfstok heeft?
Moeten we altijd maar blijven vertrouwen op hun verhaal?
Ik vind het moeilijk.
op 11 05 2011 at 13:08 schreef pimmetje:
@Sandro: In ieder geval zou het verhaal behoren te worden nagetrokken en zolang het tegendeel niet deugdelijk bewezen is, dient te worden aangenomen dat het verhaal klopt. Uitspraak zonder basis is geen rechtspraak.
op 11 05 2011 at 13:11 schreef herman:
De zieligheidsfactor mag en moet niet bepalend zijn voor een toelatingsbeleid. De grote dilemma’s van het asielbeleid: “Wat is wel en wat is niet toetsbaar”.
Mensen blijven mensen en een ruimhartig beleid gaat op langere termijn tot sociale onvrede leiden. Dus wat voor keuzes het IND ook maakt het is nooit goed.
Vaak wordt uitgegaan van het verhaal van de asielzoeker totdat er bewijs is van het tegendeel en daar maken veel mensen gebruik van.
Iedere onterecht teruggestuurde asielzoeker is er een teveel maar dat dat geldt ook vice versa.
op 11 05 2011 at 13:17 schreef Sandro:
pimmetje, accoord ben ik met je eens als het mogelijk is.
Van menige asielzoeker is nog niet eens de geboortedatum te achterhalen in het land van herkomst dus ook dit ligt niet zo makkelijk.
op 11 05 2011 at 13:31 schreef pimmetje:
@sjef de vries: Sorry dat ik even niet heb opgelet. Wat zijn pvdarabieren precies?
op 11 05 2011 at 14:02 schreef pimmetje:
@herman: Er is helemaal niets zieligs aan. Het gaat hier om de echtgenote en moeder van drie die nu al vele jaren in een soort vacuum doorbrengt. Dat zou ik onder folteren van een heel gezin classificeren. Van ruimhartigheid is al helemaal geen sprake meer. Zelfs niet als Anisa dan uiteindelijk toch in Nederland kan blijven, wat er, gezien het relaas van Hedwig Vos, blijkbaar niet naar uitziet.
op 11 05 2011 at 14:41 schreef Mart:
‘zieligheidsfactor’.
Sommige mensen noemen dat compassie, of medemenselijkheid.
En die paar duizend asielzoekers zijn echt een bedreiging voor de sociale cohesie. We hebben in Nederland wel grotere groepen die veel bedreigender zijn. Een beetje relativering kan geen kwaad in het asielbeleid.
Mart
op 11 05 2011 at 15:09 schreef Sandro:
Mart ik ga een heel eind met je mee, maar wil je nu aangeven dat we die paar duizend asielzoekers dan maar moeten toelaten en hun verhaal zonder meer voor waar moeten aannemen?
op 11 05 2011 at 15:29 schreef Mart:
@Sandro:
Zeg ik dat ergens?
Mart
op 11 05 2011 at 15:40 schreef Sandro:
Dat vraag ik je Mart.
Hoe sta je er tegenover?
op 11 05 2011 at 17:11 schreef Mart:
@Sandro,
Je stelt een leidende vraag, dus dan krijg je een tegenvraag terug.
Je vraagt bovendien naar de bekende weg. Denk je nu echt dat een oproep tot relativering hetzelfde is als alle verhalen zonder meer voor waar aannemen?
Mart
op 12 05 2011 at 02:11 schreef Charles de Gaulle:
De “zieigheidsindustrie” maakt weer overuren nadat een meisje op humanitaire gronden samen met haar hele familie een verblijfsvergunning hebben gekregen.
Er wordt met alle mogelijke middelen aan voorbij gegaan dat (veelal linkse) pro deo advocaten hier een flink belegde boterham verdienen door continu zand in de raderen van justitie te gooien.
Let wel die boterhammen worden door u en mij betaald, niet door de zielepoot.
Waar het op neerkomt is dat een simpel nee nooit geaccepteerd wordt, dan wordt er altijd wel weer een weggetje gevonden om wéér hoger beroep aan te tekenen.Of dat terecht is, dat is voor deze mensen helemaal geen interessante vraag, er worden zelfs verhalen in elkaar geflanst die eerder succes hebben gehad.
Dát wordt echter nimmer aan de kaak gesteld.
op 12 05 2011 at 08:07 schreef Sandro:
Laat maar weer mart – laat maar weer……
op 12 05 2011 at 09:46 schreef Bakito:
Erg triest vaak, die individuele gevallen.
Het komt echter ook voor dat uit medelijden per ongeluk oorlogsmisdadigers worden geholpen.
Enfin, ik weet het ook niet.
op 12 05 2011 at 10:12 schreef Mart:
@Sandro,
Nee, eigenlijk heb ik helemaal geen zin om het hierbij te laten.
Waarom formuleer jij je vraag leidend? Denk je echt dat een oproep tot wat meer nuancering in het asieldebat gelijk staat aan alle verhalen zonder meer geloven?
Mart
op 12 05 2011 at 10:36 schreef Sandro:
Mart, dat is dan pech hebben voor je want ik heb er dus geen zin meer in.
op 12 05 2011 at 11:23 schreef Mart:
@Sandro,
Lekker makkelijk, weglopen als er harde vragen gesteld worden.
Mart
op 12 05 2011 at 11:37 schreef Sandro:
Ik heb geen harde vraag gezien Mart.
Het is gelukkig (nog) een vrij land waarin we leven dus maak ik zelf wel uit waar ik nog wel zin in heb en waarin niet. Als anderen dat als lekker makkelijk betitelen dan is dat volledig terecht, zo rol ik nu éénmaal. Eat your heart out.
op 12 05 2011 at 18:13 schreef Rob:
“Hoe kan de asielzoeker eigenlijk aantonen dat hij/zij niets op zijn/haar kerfstok heeft?”
In elke normale rechtsgang is het gebruikelijk dat de aanklager bewijst dat de verdachte WEL iets op zijn kerfstok heeft.
Maar dat was te duur, dus gooien we een eeuwenoud rechtsbeginsel gewoon bij het vuilnis. Om schorem als Sjef de Vries een plezier te doen.
op 12 05 2011 at 22:50 schreef Marco Knol:
Er is een verschil tussen strafrecht en internationaal recht c.q. vreemdelingenrecht dat de meeste mensen hier kennelijk niet helemaal begrijpen.
In het strafrecht moet de aanklager bewijzen dat iemand iets gedaan heeft.
In het vreemdelingenrecht geldt dat de vreemdeling die asiel wil moet bewijzen dat ie daar recht op heeft.
Echter, naast het aloude adagium dat wie stelt ook moet bewijzen, geldt in het vreemdelingenrecht ook nog ziets als het souvereiniteitsbeginsel. Een land mag zelf uitmaken welke vreemdelingen ze wel of niet toelaten. Vreemdelingen die verdacht worden van misdaden mag men dus weigeren. Domweg omdat men niet het risico wil lopen tuig binnen te halen. Zo simpel is het (wellicht ietwat gechargeerd).
Dat men die mensen vanwege mensenrechten(verdragen) en dergelijke niet zomaar terug kan sturen is dan weer een ander verhaal.
op 13 05 2011 at 08:21 schreef Sandro:
“In elke normale rechtsgang is het gebruikelijk dat de aanklager bewijst dat de verdachte WEL iets op zijn kerfstok heeft.”
Als een sporter verdacht wordt van dopinggebruik, moet de sporter aan kunnen tonen dat hij geen doping heeft gebruikt….omgekeerde bewijslast bestaat toch echt.
op 14 05 2011 at 02:41 schreef Marco Knol:
Omgekeerde bewijslast is trouwens ook in het belastingrecht aan de orde van de dag.
Meer on topic is overigens het volgende bericht (via de vrienden van de roze khmer overigens, maar dit terzijde):
http://www.powned.tv/nieuws/binnenland/2011/05/afghaanse_mag_toch_naar_nederl.html
Nu weet ik ook wel dat als deze dame niet verdacht wordt wordt misdaden gewoon het recht op gezinsleven geldt en zij om die reden toegelaten moet worden, maar ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat er niet helemaal zuiver wordt omgegaan met vluchtelingen uit Afghanistan.
op 15 05 2011 at 13:01 schreef Joris:
@ Charles de Gaulle
Hoe rijm jij het pro Deo acteren van een advocaat met het verdienen van een flinke belegde boterham?
Misschien moet je pro Deo eens opzoeken in een woordenboek of op Wikipedia…
RSS