Adoptie

Frans Smeets

Enkele weken geleden behandelde de Tweede Kamer de aanscherping omtrent de adoptieregels. Daardoor zou adoptie uit de VS bijna onmogelijk worden. De VS is het enige land dat baby’s toelaat bij homostellen. De Christenunie en het CDA zagen hun kans schoon om via een achterbakse omweg adoptie door homostellen te saboteren. De achterbakse agenda van christelijk Nederland ten spijt, vind ik het pervers eigendomsrechten op te eisen over een mens, zeker als de afstand tot de geadopteerde groot is.

Adoptie is eigenlijk een vrij recent verschijnsel. Het is nog niet zo heel lang geleden dat het aanbod aan baby’s dermate groot was, dat men blij was, dat ze ergens ‘gedumpt’ konden worden. Bijna altijd gebeurde dat bij familie. Zij die dit geluk niet hadden, werden in tehuizen gestopt, aan de nonnen gegeven, of bij het gemeentelijk babyloket neergezet.

Het aanbod van baby’s was een stuk groter dan de vraag. Wanneer de familie het kind opnam, dan werd niet zo moeilijk gedaan over de afkomst. “De zoon of dochter van…” Als er al stiekem geadopteerd werd, dan volgde vooral een stilzwijgen. Het kind had maar dankbaar te zijn en de opvolging moest geregeld. Punt uit.Oftewel: Adoptie was een natuurlijk proces om het probleem van ouderloosheid van het kind op te lossen. Eigenlijk pleegde men kinderen. Zoals dit nu nog vaak in Afrika gebeurt.

En het is dìt cruciale verschil in woord tussen pleeg en adoptie dat een zee van verschil maakt. Op het moment dat je het woord adoptie gebruikt, ga je er al vanuit dat het jouw kind is, dat jij pappaatje en mammaatje gaat spelen, dat het kind jou als zijn ouders ziet. Want jij wilt een kind. Bij pleeg ga je uit van het kind dat zorg nodig heeft. Je ontneemt jezelf eigendomsrechten en gaat een veel eerlijker relatie met het kind aan. En Nederland stikt van de pleegkinderen die op zoek zijn naar zorg.

Alleen zijn deze kinderen voor adoptieouders vaak te oud. Het moet vers zijn. Jong babybloed. Hoe jonger hoe beter. Het beeld van pappa en mamma moet immers ingevuld worden. Het beeld dat ook zij eigen kinderen hebben. Jong bloed heeft voor hen het valse voordeel, dat ze denken dat zij het kind kunnen kneden als hun eigen kind en werkelijk kunnen geloven dat zij ouder zijn geworden.

De argumentatie van adoptieouders waarom ze persé een baby willen en geen ouder kind, is precies hetzelfde argument dat een hondenbezitter heeft om een jonge hond te willen: beïnvloedbaarheid, controle, onderdeel van het gezin van jongs af aan. Het puppygevoel (kinderwens) moet bevredigd. Het summum van maakbaarheid.

Deze maakbaarheidgedachte in adoptie maakte in de jaren ‘60 een sterke opmars. Meestal niet vanwege de onmogelijkheid kinderen te kunnen krijgen, maar uit een idealistisch motief tegenover het bulkbegrip ‘Derde Wereld’. Al moet ik zeggen dat ik veel van die adoptieouders wantrouwde, omdat men toentertijd met een kleurtje goed scoorde in eigen kring. Steeds vaker zag je gezinnen met eigen, blanke kinderen met een roetmop of pinda ertussen. De kaaskop als adoptiekind was toen niet zo populair. Scoren deed je over de rug van armoede en die was donker. Gelukkig was het aantal aangeboden baby’s in Nederland toen al sterk gedaald.

Dit soort redenen zie je nog steeds bij celebs als Madonna en Angelina Jolie. Het is natuurlijk veel hipper om een kind uit Malawi te halen dan een kind van een tiener crackhoertje uit eigen land te adopteren. Op zich heb ik nooit zoveel moeite met welke internationale handel dan ook, maar bij levende organismen gaat het jeuken en bij handel in homo sapiens gaan de hersenen koken.

De keuze van adoptie heden ten dage komt vooral voort uit de onmogelijkheid om zelf kinderen te krijgen. Men begint te laat met het proberen, men heeft fertiliteitsproblemen of de man/vrouw verhouding is door elkaar geschud. Het recht op kinderen dat koste wat kost in vervulling moet gaan, al zal iedere adoptieouder natuurlijk ontkennen dat er iets bestaat als een recht op een kind. Dat het kind zwart of Aziatisch is komt niet meer voort uit vals idealisme of groepsgedrag, maar uit schaarste.

En ik probeer als gezonde botte boer tolerant te zijn, maar als ik zo’n stel hun Chineesje zie knuffelen of een homopaar met een kinderwagen hand in hand het roetmopje zie uitlaten, dan krijg ik toch een gevoel van vervreemding. Alsof een grens overschreden is. Een grens van maakbaarheid die ingevuld moet worden door middel van het gebruiken van een ander mens. Ik kan dit echt niet als een normaliteit zien. Koop dan gewoon een puppy.

Want ik geloof niets van dat gezwam over een kindje redden of iets voor de wereld doen. Het verschil tussen adoptie en pleeg toont precies aan waarom de motieven van de adoptieouders helemaal niets met het kind te maken hebben. Ze kiezen bewust voor jong en bezit (adoptie) en niet voor pleeg.

In werkelijkheid blijft het kind, ondanks de pretentie van eigendom en ouderschap, altijd een pleegkind. Hoezeer ze ook hun best doen om gezinnetje te spelen. Het is gewoonweg je kind niet, niet je zaad, niet je eierstokken, niet je DNA en bovenal niet je uiterlijk. En dit kon je nog verbergen als je ondergebracht zou zijn bij familie, maar een negerkindje met twee mannelijke pappa’s is gestoord en van den zotte en heeft niets meer met gelijke rechten voor homoseksuele paren te maken. Het heeft te maken met een doorgedraaide maakbaarheidgedachte die indruist tegen de natuur. Een kind wordt gebruikt als een consumptieartikel voor de eigen behoefte aan een waannormaliteit.

Knutselaar Frans Smeets trekt het even allemaal niet meer en heeft besloten om vanaf vandaag een conservatieve lul te zijn.

Frans Smeets, 07.07.2009 @ 09:18

[Home]

34 Reacties

op 07 07 2009 at 10:45 schreef sbs6:

Dit stuk klinkt mij nogal moralistisch in de oren. Wat maakt de reden voor de adoptie uit als het kind gelukkig is?

op 07 07 2009 at 11:10 schreef Smeets:

Ik kan hier nog wel wat gratis arbeidskrachten gebruiken. Wat maakt de reden uit als het kind gelukkig is. Toch?
Een kind is geen hamster waar je voer en drinken instopt en vervolgens is het kind gelukkig. Dat is een vrij gecompliceerde materie. En de motivatie van de adoptieouders doen er voor het kind zeker toe. Een motief van “je kon nergens anders terecht” of “Pappa en Mamma (kuch) wilden perse graag een babietje” is cruciaal.
Verder zie ik het woord moralistisch niet als scheldwoord. De negatieve context waarin het woord terecht is gekomen heeft te maken met het willen opleggen van je moraal aan anderen. Eigenlijk ken ik geen niet-moralistische mensen wel mensen die doen alsof ze geen moraal hebben.

op 07 07 2009 at 12:16 schreef joke:

Goed stuk. Wellicht beter is: “Een kind dat wordt gebruikt als een consumptie-artikel voor de eigen behoefte is een waannormaliteit”. Een uitstekend samen-gesteld woord: waannormaliteit.

op 07 07 2009 at 12:50 schreef dieanderepeter:

Je slaat een fiks aantal spijkers recht op de kop, vooral waar je de maakbaarheidsdoctrine blootlegt. Deze doctrine heeft haar genietbare kanten her en der bewezen, echter slaat hier volledig door naar het negatieve waar het het “eigenen” van adoptie kinderen betreft.

Het ombuigen in terminologie en benadering van de rollen bezittend-ouderschap naar pleeg-ouderschap kan veel lading weghalen van de (toekomstige en bijna overmijdelijke) zoektocht naar roots van het volwassen wordende kind.

Overigens ben ik ook wel benieuwd naar ervaringen van ooit adoptiekinderen wier pappa’s en mamma’s vanuit het gevoel van maakbaarheid van hun priveparadijs deze gezinsvorm hebben gesticht.

op 07 07 2009 at 13:13 schreef sbs6:

Ik bedoel met moralistisch, meer een moraal om de moraal, zonder dat die een duidelijke grond heeft. Je hebt natuurlijk gelijk dat je de juiste redenen moet hebben voor jezelf. Maar dat is een zingevings-issue, en is toch minder belangrijk voor het kind?

op 07 07 2009 at 13:41 schreef BigPete:

Ik ben het vaak niet met je eens Frans, maar dit stuk daar sta ik helemaal achter. Kinderen worden “aangeschaft” alsof het consumptieartikelen zijn. Types als Madonna, Angelina maar ook Paul de Leeuw zouden geen kinderen horen te adopteren, die doen het enkel en alleen voor zichzelf.

op 07 07 2009 at 13:51 schreef Tjerk:

Zouden ze wel kinderen mogen verwekken en baren, Bigpete?

Denk je nu werkelijk dat als mensen die kinderen beschouwen als consumptieartikel op de markt van het geluk zelf een kind ter wereld brengen, ze hier dan wezenlijk anders tegenover staan dan wanneer ze een kind uit Malawi of Sichuan adopteren?

op 07 07 2009 at 14:11 schreef Smeets:

Die ander pete,

Er bestaat een stichting waarin internationaal geadopteerden zich vereningd hebben.

http://nl.wikipedia.org/wiki/United_Adoptees_International

Hoorde de voorzitter mevr. Westra laatst op de radio. Ze nam het haar ouders kwalijk.

op 07 07 2009 at 14:13 schreef BigPete:

Het is altijd nog en stuk makkelijker om – terwijl de wereldpers lekker meekijkt- een negertje te “kopen” dan 9 maanden zwanger te zijn… In het geval van Madonna is dat laatste waarschijnlijk sowieso niet meer mogelijk, en P de L, tja…..

op 07 07 2009 at 14:17 schreef Smeets:

Tjerk,

“Denk je nu werkelijk dat als mensen die kinderen beschouwen als consumptieartikel op de markt van het geluk zelf een kind ter wereld brengen, ze hier dan wezenlijk anders tegenover staan dan wanneer ze een kind uit Malawi of Sichuan adopteren?”

Dat denk ik wel ja. Ik zou zelf adoptiekinderen hetzelfde kunnen benaderen maar nooit hetzelfde voor het kind kunnen voelen. Bovendien is dit niet relevant omdat in het gesleep met kinderen het welzijn van de geadopteerde prioriteit behoort te hebben en niet de kinderwens van de ouders.

op 07 07 2009 at 14:27 schreef Tjerk:

@BigPete; je weet niet waar je het over hebt. Ik ken mensen die tweemaal een meisje uit China hebben gehaald; daar moesten ze verschillende malen voor naar China reizen, een berg geld neertellen; een nog grotere berg paperassen invullen; maanden tijd waren ze ermee kwijt.

En dat deden ze, want ze wilden graag een kind. Zoals de meeste stelletjes graag een kind willen, maar niet altijd een kind kunnen krijgen. En dan kun je eindeloos in de weer met in vitro fertilisatie, of je kunt een kind dat anders geen toekomst heeft een toekomst gunnen.

Smeets: “Bovendien is dit niet relevant omdat in het gesleep met kinderen het welzijn van de geadopteerde prioriteit behoort te hebben en niet de kinderwens van de ouders.”

Toen jij met je vrouw besloot kinderen te verwekken, Frans, wat was toen het doorslaggevende argument? Toch zeker ook jullie behoefte aan een kind, of niet dan?

Beetje hypocriet om vanuit jouw positie ouders die geen kinderen kunnen verwekken dan ineens aan de maatstaf van zuiver altruïsme te beoordelen.

op 07 07 2009 at 14:41 schreef Smeets:

mijn argument was een gescheurde rubber.

Als je mijn stuk goed hebt gelezen dat keur ik het in gezinnen (homo, of geen eigen kinderen) niet af. Er zijn pleegkinderen genoeg. En ik geloof niet in de maakbaarheid van ouderschap NAAR het kind toe. Daarom pleeg.

Waar zou dat geld gebleven zijn Tjerk..
http://uai-news.blogspot.com/2009/07/w-o-r-l-d-d-o-p-t-i-o-n-n-e-w-s.html

Ik adviseer voor die mensen toch echt:

http://www.dierenasiels.com

op 07 07 2009 at 15:17 schreef Paco:

op 07 07 2009 at 14:13 schreef BigPete:

Zo is het BigPete.
Dat soort volk is schatrijk en dan gaan ze leuk lopen doen in Africa met negertjes op onze tv. Zum kotschen.
Adoptie door twee nattes is de wereld op zijn kop.

op 07 07 2009 at 15:28 schreef Tjerk:

Frans,

Met je geloof dat het woord ‘pleegkind’ of ‘adoptiekind’ een “cruciaal verschil” uitmaakt, lijk je op een rijksambtenaar die meent dat je een mentaliteitsomslag kunt bewerkstelligen als je ‘gastarbeiders’ nu maar ‘allochtonen’ noemt, en als dat niet werkt ‘biculturele nieuwe Nederlanders’.

Wie lijdt hier nu aan een maakbaarheidsideaal, Frans?

Rot met je misplaatste moralisme eens even honderd kilometer op naar je vakantieboerderij, waar je een besmeerde boterham verdient met het verkopen van midweekarrangementen rurale relaxbeleving in eigen land.

Elke werkloze tokkie, emotioneel-dysfunctionele workaholic en analfabete geittenneuker met zevende eeuwse ideeën over opvoeding kan in dit land een kind op de wereld zetten, maar o wee als je er een adopteert; dan krijg je de woordjespolitie op je dak. Want dan ga je uit van de maak-baar-heid van de ouder-kindrelatie, en daaraan heeft het nationaal geweten uit Burum een broertje dood.

Maar het zal die ouders, en dat kind, een rotzorg zijn wat jij d’r van vindt, Frans. En de enige vraag die er toe doet is: zijn alle betrokkenen gelukkig?

Dus wat denk je, Frans? Zo’n hummel uit Malawi; waar zou die gelukkiger worden? Bij zijn straatarme biologische moeder en werkloze, alcoholische vader, of bij twee hogeropgeleide pappa’s die hier in Nederland gezinnetje met ‘m gaan spelen en ‘m, voor het broodnodige contact met de natuur, jaarlijks meenemen naar een zekere vakantieboerderij in het Friese Burum. “Eeeenig! En er zit een galerij bij, dus ’t is nog goed voor z’n artistieke vorming ook!”

op 07 07 2009 at 16:46 schreef Smeets:

Tjerk

Het zit je wel erg hoog.

Het gebruiken van mijn persoonlijke levensomstandigheden of inkomstenbron om een discussie te voeren is niet erg zuiver. Op zich zit ik er niet zo mee. Opvallend is wel dat dit altijd door personen gebeurt waar ik zelf niets vanaf weet omdat ze anoniem zijn.

Ik heb het hier niet over ambtenarij die woordjes voor iets bedenken. Ik heb het over algemeen taalgebruik voor twee manieren om kinderen in nood op te vangen. Pleeg en adoptie.

Zijn alle betrokkenen gelukkig? De nepouders zullen zeker gelukkig worden. De andere homo sapiens (de baby) heeft en kan geen inspraak hebben. Dat vind 15 jaar later plaats en loopt vaak niet goed af.

Volgens de voorzitster van United Adoptees International zou zo,n kind beter af zijn in een situatie waarin opvang door familie of in de direkte omgeving plaats vind. Het is natuurlijk altijd erg makkelijk zo,n zwart-wit tegenstelling van een armoedesituatie naar een keurig bestaan in Nederland. Het is toch meestal wat ingewikkelder. De adoptieouders houden dat clichebeeld maar al te graag in stand als extra rechtvaardiging voor hun adoptie.
De meeste adoptiekinderen komen niet uit Africa maar uit China. Soms is het gewoon handel.

op 07 07 2009 at 17:55 schreef Tjerk:

Hypocrisie zit me altijd hoog, Frans.

De relevantie van jouw persoonlijke levensomstandigheden en inkomstenbron in deze is dat jij je steevast nogal druk maakt over de vermarkting van geluk en beleving, terwijl je zelf je brood verdient met de verkoop van geluk en beleving. Kunst, jouw passie, draait zelfs bij uitstek om beleving. Ik zie niet in wat er illegitiem is daarop te wijzen in discussie met iemand die zich ten aanzien van dit onderwerp regelmatig hoog te paard zet.

Met je omschrijving van adoptieouders als ‘nep’-ouders meet je je een moreel oordeel aan over mensen van wiens leven en keuzes je niets, maar dan ook niets weet.

Geen enkele baby heeft inspraak in bij wie hij terecht komt en wat er vervolgens met hem of haar gebeurt. En in alle gevallen is er bij de conceptie en de geboorte niet in de eerste plaats gedacht aan het belang van het kind, maar aan de wensen en verlangens van de ouder. Dat reikt van het verlangen naar seks tot het verlangen naar een kind.

Ik durf zelfs wel te stellen dat ouders die adoptie overwegen noodgedwongen beter nadenken over wat dat voor het kind betekent dan ouders die vanuit hun eigen kinderwens eenvoudig een kind op de wereld zetten. Maar ja, dan is het ‘natuurlijk’, en daar kraait geen haan naar.

Maar dat is precies waar jouw ongemak in ligt, is het niet? Adoptie is ‘onnatuurlijk’, adoptieouders kunnen niet anders zijn dan surrogaatouders en moeten zich niet verbeelden een ‘natuurlijke’ gezinseenheid te kunnen vormen. Dat kan alleen met je biologische kroost.

Je beweert dat adoptie psychisch vaak niet zo goed afloopt voor het betrokken kind. Daar heb je vast cijfers van.

United Adoptees International is geen adoptieorganisatie, maar een organisatie tegen adoptie. Het is opgericht door de uit Korea geadopteerde Hilbrand Westra, die het contact met zijn eigen adoptieouders heeft verbroken, toen ze hem niet konden volgen in zijn kruistocht tegen adoptie.

Opvang in de regio, ik vind het allemaal prachtig hoor: maar wie gaat dat betalen? Jij? Hilbrand Westra? Betrokken overheden?

op 07 07 2009 at 18:28 schreef Smeets:

tjerk,

Ik zie voor het verkrijgen van geluk het verhakken van een stuk hout toch van een ander niveau dan een adoptie. Tenzij je een eik met een homo sapiens wilt vergelijken.

Het is naief om te denken dat de “leverancier” van het geluk in een duidelijke positie van afstaan verkeerd. Ik denk dat er heel weinig moeders zijn die niet uiteindelijk spijt krijgen.. Het heeft bovendien iets arrogants om bij mensen die in de shit zitten met je geld en westerse keurigheid je kinderwens te komen vervullen.
Dit terwijl je eigen land stikt van de pleegkinderen die niet geadopteerd worden omdat ze te oud zijn.
UAI is inderdaag geen adoptieorganisatie. Geen mensen die hun brood verdienen met adopties maar geadopteerden die een kritische noot tegenover de blinde kinderwenslobby laten horen.

Wie gaat dat betalen? De wensouders misschien. Voor het geld waar ze het kind mee wegroven kunnen ze vaak de situatie al behoorlijk verbeteren.

Maar ik heb nog steeds geen vraag op je antwoord waar dat geld nou gebleven is ?

op 07 07 2009 at 18:40 schreef smeets:

(Hoksbergen & Walenkamp, 2000)Sociale faculteit utrecht:
“Bij veel geadopteerden vergeleken met hun leeftijdgenoten zien we gedragsproblemen van allerlei aard. Onderzoeksgegevens hierover zijn er vele (Hoksbergen & Walenkamp, 2000)”

op 07 07 2009 at 19:11 schreef Tjerk:

In de zakken van corrupte ambtenaren natuurlijk; waar het geld ook in blijft hangen wanneer je het laat verdelen aan pleegopvang in de regio, al dan niet door een Nederlandse hulporganisatie met topzware overhead.

Ik ben verre van naïef. Ik zeg alleen dat zo’n kind hier een betere toekomst tegemoet gaat, en dat al jouw morele oordelen over Westerlingen die in derde wereldlanden arrogant met flappen geld zouden schuiven om een kind “weg te roven” uit de armen van behoeftige moeders en zo aan hun wens tot een “onnatuurlijke” gezinssamenstelling te voldoen, daar niets aan af doen.

En verder dat je makkelijk oordeelt over hoe anderen hun leven moeten inrichten. Die zouden volgens jou Nederlandse kinderen moeten opnemen, als ze zo nodig een kind moeten adopteren. Eigen pleegkinderen eerst!

Enig idee hoe moeilijk het is een Nederlands kind te adopteren, Frans? Zo’n kind wordt jarenlang van opvanggezin naar ouder, naar opvanggezin naar pleeggezin versjouwt. Niet zelden op last van de Nederlandse rechter, die het evenmin zelden daarna weer doodleuk terug laat plaatsen naar de biologische ouder. Die heeft immers een ‘recht’ op het kind.

Neem een Nederlands pleegkind op en je kunt elke gelijkenis met een normaal gezinsleven vergeten. Dikke kans dat het kind in kwestie een hechtingsstoornis en aanverwante gedragsproblemen heeft; en dat – net als het kind zich een beetje thuis begint te voelen – een rechter bepaalt dat het kind weer terug moet naar de biologische ouder.

Nederlandse pleeggezinnen zijn precies dat: pleeggezinnen. Het blijven altijd surrogaatgezinnen, die opvang bieden voor een bepaalde tijd, totdat de oorspronkelijke ouder weer voldoende bij machte geacht wordt het kind zelf te verzorgen. Precies die “natuurlijke” situatie zoals jij die graag ziet.

Iets zegt me echter dat de betrokken kinderen beter af waren geweest als ze gewoon van heel jong waren geadopteerd, om zich dan op hun vijftiende in te schrijven voor KRO’s Spoorloos. Maar goed, wat weet ik daar nou van?

op 07 07 2009 at 20:21 schreef Smeets:

Tjerk,
Ben ook van mening dat de positie van pleegouder tegenover de burocratische instanties veel te zwak is. Die zou zeker versterkt moeten worden. Dat zou pleeg aantrekkelijker maken en beter voor het kind zijn. Dan zou het hele concept van adoptie in Nederland niet eens hoeven.
Je gaat me alleen te makkelijk voorbij aan het motief van de adoptieouder. Een pleegouder kiest bewust voor pleeg een adoptieouder voor adoptie.
Daarom is de pleegouder ook veel minder op de leeftijd van het kind gericht.
En hoever gaat iemand in zijn kinderwens? Denk zelf dat de meeste in hun zucht naar ouderschap oogkleppen op hebben of in ieder geval graag wegkijken. En op een of andere manier mag je die discussie niet voeren.
Maar volgens jou kan dat omdat het kind hier altijd beter af is. Nogal arrogant.
Verder oordeel ik niet over hoe anderen hun leven moeten inrichten. Ik heb er slechts een mening over. Net als jij. Zoals zovelen.

En over:

“Ik zeg alleen dat zo’n kind hier een betere toekomst tegemoet gaat, en dat al jouw morele oordelen over Westerlingen die in derde wereldlanden arrogant met flappen geld zouden schuiven om een kind “weg te roven” uit de armen van behoeftige moeders en zo aan hun wens tot een “onnatuurlijke” gezinssamenstelling te voldoen, daar niets aan af doen.”

De manier waarop is de kern van de zaak. Het beschikkingsrecht ligt primair altijd bij de moeder en de familie en niet bij iemand aan de andere kant van de wereld met geen eierstokken of stilstaand zaad..

op 07 07 2009 at 22:07 schreef Asmodeus:

Scherp stuk Frans.

Tjerk, wat een wijsheid. Deze kinderen hebben niet voor niets een pleeggezin nodig. Hulde voor de ouders die deze ‘moeilijke’ kinderen toch een tijdelijke plek in hun gezin gunnen.
Het doorverwijzen van adoptiekinderen naar Spoorloos is misselijkmakend, smerig.
Tja, schijnheiligheid, daar weet je als theoloog alles van.

op 07 07 2009 at 23:27 schreef vander F:

Wat een non discussie,
er wordt al sinds het begin der tijden geadopteerd, overal op deze aarde,
dat is geen fluke van een paar westerlingen of zo.

De vraag of dat allemaal wel ‘zuiver’ is,
hangt er ten zeerste vanaf wat je particuliere beleving van ‘zuiver’ is.

Keuze voor adoptie is in ieder geval een rationele keuze, zeker wanneer de dierlijke ‘keuze’ op fysiek niveau heeft verzaakt.

Ge-fantaseer over persoonlijke motieven moet je maar in Phantasia laten.

Bij Smeets zijn al die ouders die lekker dierlijk neukend hun kinderen hebben geproduceerd ook van meet af aan verdacht.
Waarom hebben ze niet zo’n groot hart dat het aangaan van pleegouder ouderschap voorop staat?
Nee hoor, ze moeten zo nodig zo’n wurm er het liefst zelf uittrekken.

Logisch gezien kan hier alleen de pleegouder de morele bekerhouder zijn.

Beetje vreemd,
vind ik.

op 08 07 2009 at 00:48 schreef jip gulzen:

Niks non-discussie! Bij adoptie staat één zaak primair: kinderwens! Het tv programma SPOORLOOS is een litanie van leed over ‘dingen’ die uit andere culturen gejat worden. De rotzooi die volstrekt onveranwoordelijke lutserts produceren worden door adoptie schuldloos, en ons overvolle land krijgt allerlei multikuloverlast en kosten.
Ouders die een kind willen maken (reproductie) doen mee aan een natuurlijk proces dat in deze discussie niets te zoeken heeft!
In elke particuliere beleving is jatten jatten, en is weigeren de eigen identiteit, van het kind, op te geven een zeer naar proces, want het gaat om feiten!
Adoptie lost niets wezenlijks (kinderloos) op, en veroorzaakt alleen maar onnodige problemen. Weg met adoptie!

op 08 07 2009 at 02:15 schreef quepasa:

Wat een hysterisch artikel en wat een hysterische reacties. Zou het ook kunnen dat de situatie van geval tot geval verschilt? I

op 08 07 2009 at 02:28 schreef quepasa:

Wat mij vooral irriteert is de vooringenomenheid van het standpunt. Smeets vindt iets en bouwt er een theorietje omheen. Veel plezier met je geconstrueerde gelijk, waar inderdaad geen speld tussen te krijgen is. Maar met sociale intelligentie heeft het allemaal weinig te maken. Het echte leven vind immers niet in uw theorietjes plaats.

op 08 07 2009 at 02:29 schreef quepasa:

Ik sluit me dus aan bij vanderF:

“Ge-fantaseer over persoonlijke motieven moet je maar in Phantasia laten.”

op 08 07 2009 at 02:33 schreef quepasa:

& bij Tjerk. Ik was in mijn irritatie wat snel in mijn totaaloordeel over de reacties. Ik ben ook maar een mens.

op 08 07 2009 at 03:27 schreef quepasa:

nagekomen opmerking: de keus voor het woord “roetmopje” vind ik getuigen van slechte smaak.

op 08 07 2009 at 05:18 schreef Asmodeus:

Slechte smaak hoort bij het echte leven, quepasa.

op 08 07 2009 at 11:28 schreef vetklep:

Meer in het algemeen zou die ziekelijke kinderwens wel een beetje getemperd kunnen worden. We kunnen onze kont al niet meer keren.
Het is hoog tijd dat dat roze wolk gedoe omtrent kinderen in de media eens ophoudt.
Een kind is een bron van grote zorg en verantwoording.

op 08 07 2009 at 22:26 schreef Benech:

Jip, ik ben even nieuwsgierig hoe jij komt op die multikuloverlast die zou ontstaan door adoptie. Veruit de meeste kindertjes komen uit China en ik heb nog nooit gehoord van problematiek van “hangchinezen” die zich misdroegen oid.

op 09 07 2009 at 11:18 schreef irrie:

“hangchinezen” hahahahaha, prachtig!

op 09 07 2009 at 11:59 schreef Henk:

Ik vinde dat je nogal wat karikaturen schets, Smeets.

Adoptie is al heel oud, kijk maar naar de Romeinen bijvoorbeeld.
Het verschil tussen pleeg en adoptie zit hem in de juridisch aard (het kind krijgt familierechterlijke banden) en de tijd. Pleeg is vaak tijdelijk hoewel dat ook nog vaak gewoon oneindig wordt. Uit pleeg komt ook nog vaak adoptie voor.

Wat Madonna doet vind ik walgelijk, alsof ze een stel nieuwe schoenen koopt. En dan vervolgens dat arme schaap ook nog eens naar een Kabalacursus schopt. Laat dat mens dan maar een groot deel van haar vermogen stoppen in kindertehuizen in Malawi of adoptie te plekke.

Ken ik een paar stellen die kinderen geadopteerd hebben: het is niet alleen maar om het ‘hebben’ van kinderen, het is ook een stuk invulling van je leven.

En wat je stelt over Hoksbergen & Walenkamp, daar ging het met name over interculturele adoptie. Dus een kind uit China of Afrika halen.

op 13 07 2009 at 22:07 schreef wim van kooten:

tjerk lijkt meer en meer op zo’n Hekking, of Klavan van VanKooten En De Bie…zo een type dat overal alles van weet.

Adoptie

LINKS