Fishbone
Peter Breedveld
Foto: Joseph Bleu
Gisteren na vele jaren weer eens mijn favoriete band Fishbone gezien, live op Kaderock, het gratis popfestival van muziekcentrum Musicon, als ik me niet vergis opgericht door Cesar Zuiderwijk. Wat een feest! Het laatst zag ik ze ergens begin jaren negentig in Rotterdam, maar de jaren lijken weinig greep op de heren van Fishbone te hebben gehad. Ze zijn wat grijzer geworden en hebben kraaiepootjes gekregen, maar het lawaai is er niet minder om geworden en er werd gewoon weer gecrowdsurft, zoals dat hoort bij een optreden van Fishbone.
Musicon staat midden in een woonwijk, het Zuiderpark of Moerwijk, dat vergeet ik steeds, en blijkbaar had de gemeente bepaald dat het feest om elf uur afgelopen moest zijn. Maar daar had zanger Angelo Moore totaal geen zin in. “We zijn niet helemaal uit Californië gekomen om vier liedjes te spelen”, zei hij met een stuurs gezicht. “We gaan er nog minstens tien doen!” En DENG! daar ging het gezelschap er weer keihard tegenaan. Regels zijn echter regels en een apparatchik van de organisatie ging pontificaal op het podium staan om de band tot stoppen te manen. Hij dreigde zelfs de stekker eruit te trekken.
Wat een blamage. Zo’n topband naar Nederland halen en als die goed op stoom begint te komen, het optreden saboteren. Toch nog een uurtje intens kunnen genieten van Fishbones explosieve en anarchistische mix van funk, ska, jazz, metal en reggae. Ik word altijd erg blij van Fishbone.
Angelo Moore is een charismatische performer. En hij is aardig. Ik heb nog even met hem kunnen praten, en ook met drummer John Steward en toetsenist Dre Gibson. Ze hebben mijn exemplaar van hun nieuwe live-CD/DVD gesigneerd en Moore heeft geposeerd voor de foto, die Hassnae van ons heeft genomen.
Eénenveertig jaar alweer, en zo blij als een puber omdat ik met Angelo heb gepraat.
Peter Breedveld vindt dat Nederland weer wat relaxter moet worden.
Peter Breedveld, 07.06.2009 @ 13:10
19 Reacties
op 07 06 2009 at 13:14 schreef Rania:
Tsjah, je moet er maar van houden. Over smaak valt niet te twisten. Geef mij maar Arabisch muziek, in het speciaal George Wassouf!
op 07 06 2009 at 16:41 schreef Loesje:
"Eenenveertig jaar alweer, en zo blij.."
En? Da`s toch heerlijk? Wees blij dat je nog blij kan zijn, ben ik weer blij om jou! ;-))
* grijnst breed*
op 07 06 2009 at 20:56 schreef Jan-Joris-Jaap-Joop:
Fishbone! Tonk, Peter dan ken je The Bad Brains heus ook, toch? Vurk, hard rockende mensen zonder witte neus of religieuze strapatzen, zucht …
op 07 06 2009 at 21:26 schreef Jan-Joris-Jaap-Joop:
Twee linkjes ouwelullen muziek (ik ben ook al de 41 gepasseerd!), mag dat Peet?
http://tinyurl.com/pkktbj
http://tinyurl.com/q5fugx
op 07 06 2009 at 22:18 schreef Peter:
Tuurlijk mag dat.
Had wel van de Bad Brains gehoord, maar ik ken hun repertoire niet goed. Afgaand op wat ik tot nog toe heb gehoord, is het nogal conventionele punkrock die wordt gespeeld door mensen met het uiterlijk van reggaemuzikanten.
op 07 06 2009 at 22:59 schreef Jan-Joris-Jaap-Joop:
Conventionele punkrock is een blanke mannetjes ding ongeacht immers sommig vrouw of neger daarentegen..
op 07 06 2009 at 23:09 schreef Jan-Joris-Jaap-Joop:
En als muzikale linkjes plaatsen dan toch is toegestaan:
http://www.youtube.com/watch?v=fxKBnR_8LIM
op 08 06 2009 at 08:18 schreef Peter:
Kijk, dat noem ik muziek.
op 08 06 2009 at 16:25 schreef Frank S:
Ja het blijft onbegrijpelijk dat ze niet definitief zijn doorgebroken. Gelukkig toch niet de enige fan die is overgebleven.
op 09 06 2009 at 10:35 schreef Patrick:
Balen dat ik ze heb gemist!
Ik ben ook nog steeds fan van ze en was er ook bij toen in Nighttown.
Mijn Truth and Soul-shirtje begint inmiddels uit elkaar te vallen maar ik draag m nog steeds :-)
Het niveau van T&S hebben ze alleen nooit meer gehaald.
Bad Brains is ook geweldig ja.
op 09 06 2009 at 11:13 schreef Peter:
Het ergste is nog dat dit de enige gelegenheid was om ze, in het kader van hun huidige tour, in Nederland te zien.
Herinner je je in Nighttown de preek die Angelo Moore (terecht) afstak tegen een paar etterbakjes die een crowdsurfer gewoon (heel grappig) van het podium op de grond lieten pleuren?
Dat het niveau van Truth and Soul nooit is geëvenaard, waag ik tegen te spreken. Dat niveau is overstegen met het album met de briljante titel Give a monkey a brain and he’ll think it’s the centre of the universe.
Misschien vind ik het niet makkelijk toegankelijke The Reality of My Surroundings nog wel een tikje genialer.
Sindsdien hebben ze het ene juweel na het andere afgeleverd, met het laatste album, Still Stuck In Your Throat, als voorlopige uitschieter. Paar mooie liedjes op de andere albums, met Dear God als één van mijn all-time favorieten.
op 09 06 2009 at 15:38 schreef Patrick:
Die preek van Moore kan ik me nog vaag herinneren. Ik weet ook nog dat ie na afloop (volgens mij was NT gewoon open daarna) met zijn glazen wandelstok tussen het publiek rondliep en met iedereen een praatje maakte. Gave vent.
Give a Monkey vind ik veel wisselvalliger dan T&S.
T&S is van begin tot eind geweldig. Monkey begint geniaal met Swim, Servitude en Black Flowers. Maar daarna zakt het echt af. Lemon Merengue bijvoorbeeld is niks bijzonders.
The Reality is ook wisselvallig. Fight the Youth, Babyhead en Pressure zijn geweldig. So Many Millions, Prayer to the Junkiemaker en Sunless Saturday doen me weer weinig.
Daarna heb ik eigenlijk niks meer van ze. Moet maar weer eens wat van ze opzoeken.
He, heerlijk deze thread. Het woord allochtonen is nog niet gevall… DOH!
op 09 06 2009 at 15:51 schreef Peter:
Ik moet zeggen dat ik T&S, juist vanwege die constante kwaliteit, eigenlijk één van de minst opwindende albums vind. Op de albums van daarna zitten veel verrassingen. De percussie op ‘Give a monkey..’ is zeldzaam spannend.
Je hebt jezelf tekort gedaan door Still stuck in your throat niet aan te schaffen.
op 09 06 2009 at 16:01 schreef Patrick:
Hm, interessante invalshoek: T&S zou dus beter zijn als er een paar kudnummers tussen zouden zitten? ;-)
Ok, die Still stuck in your throat ga ik achteraan!
(End The Reign staat nu weer keihard aan, heerlijk)
op 09 06 2009 at 16:06 schreef Peter:
T&S zou dus beter zijn als er een paar kudnummers tussen zouden zitten? ;-)
Nee, als er eens van schakelstand was veranderd. Alle nummers hebben nu min of meer dezelfde sfeer. Hoe dan ook een mooi album hoor, daar niet van.
op 09 06 2009 at 18:09 schreef Frank S:
De laatste keer dat ik ze gezien heb was het patronaat in Haarlem. Ze komen nog maar weinig naar A’dam.
Feesten met Party at Ground Zero, Pogoën met subliminal Facism. Zo mooi een bandje wat alles speelt. One planet people had op single moeten worden uitgebracht.
Slick nick you devil you draaien en meebrullen na het familie kerstbezoek is een jarenlange traditie geworden.
op 10 06 2009 at 09:57 schreef Peter:
Wat dacht je van ‘Ugly’?
op 10 06 2009 at 12:27 schreef Patrick:
Gisteren even de discography gedownload zodat ik de ontbrekende even kan luisteren en nu heb ik gelijk de ouwe platen die ik alleen op vinyl heb ook digitaal.
Wat dachten jullie van ‘In The Air’? Een van mijn favorieten.
Bedankt Peter voor het weer terughalen van Fishbone!
@Frank S, dat feestgevoel had ik ook bij Mano Negra ten tijde van Puta’s Fever. Ook in NightTown gezien. Een van de beste concerten ooit. Na de zoveelste toegift (Manu bleef doorgaan) moesten we weg om de laatste metro nog te halen :-(
op 10 06 2009 at 13:22 schreef Peter:
In the Air is mooi. Het is allemaal mooi. Eén van mijn favorieten: Modern Industry. De eerste EP van Fishbone is sowieso een feest, met een mooie scheldpartij als afsluiter:
You lyin’ ass, sack of shit, slut, trash can scumish, dirt bag… Bihihiitch!
RSS