‘Cremeren doet pijn’

A.H.J. Dautzenberg

Illustratie: Justine Lai

Na de vier uur durende healing is ze nog even fris als ervoor. Ook ons direct daarop volgende gesprek lijkt haar geen enkele moeite te kosten. De woorden worden mij ingegeven door de andere wereld; ik hoef zelf niks te doen. Jomanda is een fenomeen – aanbeden en verguisd.

“De dood bestaat helemaal niet! Na je overlijden stapt je ziel uit je lichaam en vertrekt naar de andere wereld, naar een andere dimensie. Je mag daar dan een tijdje rusten en kijken wat je in je leven goed en fout hebt gedaan. Die loutering is nodig om als ziel verder te kunnen. Miljoenen keren kom je terug op aarde, om opnieuw een stukje te leren. Soms kom je terug met een taak, zoals ik. Maar het kan ook zijn dat je klaar bent, dat je voldoende bent geëvolueerd. Dan keer je niet meer terug, dan is het rond. Dan heb je de onvoorwaardelijke liefde bereikt! Dan ben je eeuwig vrij!”

“Ja, iedereen doorloopt die kringloop. Iedereen is een keer vrouw, een keer man. We zijn allemaal een keer rijk en ook een keer straatarm. En natuurlijk hebben we levens waarin we slecht zijn en anderen kwaad berokkenen. Dat hoort er allemaal bij. De ziel moet alle emoties ervaren om uiteindelijk te komen tot de liefde. Zo pleegt ieder mens een keer zelfmoord. Ja, iedereen doodt ook wel eens iemand. En iedereen wordt zelf een keer vermoord en iedereen wordt een keer verkracht. Het aardse is een belemmering om te komen bij waar het om gaat: de onvoorwaardelijke liefde. Maar daarvoor moeten we wel door het aardse slijk. Door het donker naar het licht.”

“Op het moment dat je zelfmoord pleegt, kom je erachter dat het niet goed was om dat te doen. Dat heb ik zelf ervaren toen ik in een vorig leven als zesjarig meisje een eind aan mijn leven maakte door me te verdrinken. Die ervaring heeft de ziel nodig om verder te komen. Nee, dat is geen straf. God straft niet! God is pure liefde! Je herkent in dit leven dingen uit andere levens; daardoor functioneer je juist béter in het nu. Een kind doet zich vaak pijn aan van alles en nog wat, om er vervolgens iets van te leren. Word je verkracht, dan is dat natuurlijk een verschrikkelijke ervaring. Maar misschien was je in je vorige leven wel een dader. Je moet proberen om dankbaar te zijn voor wat je meemaakt, want achter dat lijden ligt namelijk de liefde. Hoe verder je ziel is in de kringloop, hoe meer hij dat kan ervaren.”

“Het is onzin als iemand zegt dat hij in een vorig leven een dier was. Mensen reïncarneren alleen maar als mens. Een dier doorloopt weliswaar een zelfde soort cyclus van de ziel, maar dan wel in zíjn verschijningsvorm. Alleen insecten hebben geen ziel; eigenlijk is het een wonder dat er leven in zit. Maar ja, het leven is gewoon wonderlijk. Prinses Irene die zegt dat ze met bomen praat, is ook geen flauwekul. Ze heeft een eenheid in de natuur ervaren, geweldig. We zijn nu eenmaal onderdeel van moeder natuur.”

Witte helpers
“Wanneer je overlijdt, ben je van alle aardse klachten af en mag je eerst een tijdje slapen. Soms word je tussentijds even wakker gemaakt om te kijken naar een belangrijke gebeurtenis op aarde. Want die moet je ervaren om bewust te worden, die hoort bij jouw evolutie. Je wordt wakker gemaakt door de helpers uit de andere wereld – je kunt ze engelen noemen of witte gedaantes. Zij maken je ervan bewust dat je overgegaan bent.”

“Die overgang kan best lang duren; dat verschilt per ziel. Er zijn mensen die snel terugkomen en mensen die er lang over doen. Vergelijk het met het wandelen in het bos. Sommige mensen kunnen daar niet genoeg van krijgen, terwijl anderen er na een uurtje uitgekeken zijn. Het aantal zielen zal overigens wel gelijk blijven. De ene keer zijn er meer zielen op aarde aanwezig, de andere keer meer in de andere wereld. Maar absoluut gezien is er zover ik weet een plafond aan. Maar ook ik weet niet alles.”

“Wat ik wel weet, is dat er meer is tussen hemel en aarde. Daar ben ik ab-so-luut van overtuigd. Ik heb zo vaak in de vorige levens van anderen mogen kijken. Ik herinner me een man die naar een healing kwam. Hij had al zijn hele leven pijn aan zijn handen, zonder dat de artsen de oorzaak daarvan vonden. Ik kreeg een bericht uit de andere wereld door. Wat bleek? Die man was in een vorig leven als bokser in de ring gestorven. Hij was op aarde om die pijn te verwerken. Nadat ik hem dit vertelde, begonnen zijn handen te trillen en…zijn pijn was verdwenen! Zijn ziel herkende op dat moment waarvoor hij bij mij was en kon door die bewustwording verder.”

“Hoever ik ben in míjn kringloop weet ik niet. Ik weet wel dat ik met een taak terug ben gekomen. Ik ben er om de mensen ervan bewust te maken dat de dood niet bestaat en dat de liefde het lijden uiteindelijk overwint. We benadrukken het lijden veel te veel. Ook de kerk doet daaraan mee. Mijn taak is om ook die andere kant te laten zien. Zo kreeg ik laatst uit de andere wereld de boodschap door dat ik pater Pio in Italië moest bezoeken. Dat is die pater die de wonden van Christus droeg, de stigma’s heeft ontvangen.”

“Toen ik bij hem was, voelde ik dat de kerkelijke macht fout zat. Dat de kerk een boodschap verkondigt die ver van de liefde afstaat: dood en verdoemenis. Want Pater Pio zei tegen me: ‘liefde overwint lijden!’ Jezus is namelijk door zijn geliefden van het kruis gehaald en herrezen! De kerk houdt daarentegen te veel de slachtofferpositie vast. Hét symbool daarvan is Jezus die aan het kruis is genageld: het ultieme slachtoffer! En Pater Pio gaf mij de opdracht om Jezus van het kruis te halen. Ik dacht: wie ben ik om dat te doen? Maar als het een wereldboodschap is, dan kan ik dat niet weigeren.”

“Ik heb dus hier in de kloosterkerk Jezus van het kruis geschroefd. De nagels uit zijn lichaam gehaald. Ik stond te trillen op mijn benen, maar ik wist wat ik deed. Op het kruis heb ik vervolgens een hart getekend. Jezus zelf heb ik op het altaar gelegd, dichter bij de mensen, zodat ze hem kunnen aanraken. Ik kreeg een daverend applaus van de mensen in de kerk; zij begrepen de symboliek. Ik zei tegen ze: laat het een voorbeeld zijn. In veel huiskamers is Jezus vervolgens van het kruis gehaald. Op de kruizen zijn bloemetjes getekend en Jezus ligt op verschillende nachtkastjes.”

Blijheid
Alles wat er gebeurt, heeft een reden. Dat geldt voor alle mensen en voor alle gebeurtenissen. Wat er op 11 september 2001 in New York gebeurde, wil ik niet goedpraten, maar ik denk dat de mensen er iets van moesten leren. Dat is volgens mij in onvoldoende mate gebeurd, dus waarschijnlijk gebeurt er binnenkort iets dat nog verschrikkelijker is. De oorlog in Irak heeft ook zijn functie. Al die gebeurtenissen horen bij de bewustwording. Door loutering word je elke keer geestelijk een stukje verrijkt. Oorlog lijkt misschien een agressieve manier om dat te bereiken, maar zoals ik al zei: achter het lijden ligt de liefde!
Ik voel ook geen verdriet als iemand sterft. Eerder blijheid. Ik doe veel stervensbegeleiding – ik kan nooit nee zeggen als mensen me daarvoor vragen – en mag dan van mijn witte helpers zien waar zo’n persoon terechtkomt. Dat vind ik het mooiste wat er is! Als de dood bijna intreedt, voel ik de aanwezigheid van overleden familieleden van die persoon. Die komen namelijk de ziel van de stervende ophalen. Ik vertel dan aan de aanwezigen wat ik zie. Ik maak ze bewust dat er leven is na de dood. Dat leidt bij hen tot berusting. Ik leer ze bovendien om de stervende los te laten, te laten gaan. Dat is vaak moeilijk, want de achterblijvers willen hun geliefden juist níet laten gaan. Maar de ziel wíl losgelaten worden, om naar de sfeer te gaan waar hij thuis hoort. En om daarvan te genieten.”

“Dat is toch begrijpelijk?! Stel je maar eens voor dat je in een drukke stad woont en dat je genoeg hebt van al dat lawaai. Je wilt rust en koopt een huisje in de natuur. Lekker genieten denk je, maar dan gaat de telefoon. Iemand belt om te vragen of je van de rust geniet. En de telefoon blijft maar gaan. Allemaal belangstellenden. Je komt helemaal niet toe aan de rust waarnaar je zo verlangde. Zo is het ook met de ziel van een overledene. Die wil rust. Die wil niet dat er aan hem getrokken wordt.”

“Zielen mogen soms ook contact maken met het aardse. Bijvoorbeeld omdat ze nog iets moeten oplossen, voordat ze verder kunnen gaan naar een hogere sfeer. Zo was er een tijdje geleden een vrouw die voelde dat ze naar mijn healing moest komen. Zij had een dwarslaesie doordat een chirurg een fout had gemaakt bij een operatie. Op mijn tafel kwam de inmiddels overleden chirurg terug om die vrouw opnieuw te opereren. Dat kon hij slechts doen als zij hem uiteindelijk zijn fout zou vergeven. Dat deed ze en de chirurg kreeg daardoor de kans om zijn fout te herstellen. Daarmee kon hij verder in zijn kringloop. En die vrouw kon na negentien jaar eindelijk haar rolstoel wegdoen…”

“Nee, ik hoef daar zelf niks voor te doen. Als medium sta ik alleen maar in contact met de andere wereld; de witte helpers doen het werk. Ik hoef er alleen maar te zíjn en mij open te stellen. Het leger van witte gedaantes staat niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk achter mij. Zíj nemen de klachten weg en nemen die op in het witte licht. Zíj nemen de negatieve sferen weg. Ik ben dan ook helemaal niet bang, zij zijn er altijd om mij te helpen. Dat is hun taak. Ik ben slechts een instrument.”

Astrale verkrachtingen
“Natuurlijk kom ik wel eens dingen tegen waarvan ik in eerste instantie schrik. De hel bestaat niet, maar er zijn wel negatieve sferen waar je als ziel terecht kunt komen. Het is vreselijk als je daar doorheen moet! De zielen die daarin zitten, kunnen monsters zijn. Soms worden mensen, die op mijn healings komen, door die monsters besprongen. En soms worden mensen zelfs door hen verkrácht. Astrale verkrachtingen zijn werkelijk iets verschríkkelijks! Stel je voor dat je door een demon wordt verkracht!
Vroeger vond ik het raar als ik zulke verhalen hoorde, maar ik ben er inmiddels zo vaak mee geconfronteerd dat ik weet dat ze waar zijn. De zielen die dat doen, die willen bij die mensen zijn. Zo’n ziel neemt dan letterlijk bezit van iemand. Dat kunnen zowel mannen als vrouwen zijn. Zielen kunnen dus ook nog menselijke driften hebben. In een vorig leven hadden zij waarschijnlijk extreme seksuele verlangens. Die moeten zij dus nog oplossen.”

“Regelmatig komen bij mij mensen die bezeten zijn door zo’n ziel. Via mij kunnen de witte helpers die kwade ziel bevrijden. Vergelijk het met een muisje dat je uit zijn holletje kunt lokken met een stukje kaas. Zo’n muisje steekt dan zijn kopje naar buiten en dan kun je het pakken. Ik sla dan met mijn hand op de plek waar het naar buiten komt. Het leger van witte helpers staat achter mij en neemt het muisje op in het licht. Nee, het wordt niet gedood, het wordt juist gered. Zo kan de ziel verder in zijn evolutie. Als die ziel bewust is geworden, hoeft hij niet terug naar die rotsfeer.”

“Uiteraard geloven veel mensen mij niet en vinden dat ik onzin vertel. Ze zeggen dat ik alleen maar veel geld wil verdienen. Pfff, geef mij maar een salaris van de staat, dan mag iedereen gratis bij mij naar binnen! Maar al die heisa maakt mij eigenlijk niet uit, want ík weet hoe het zit. Ik wéét immers dat er een andere wereld is! Dat geeft mij zo’n kracht dat ik alle stormen kan doorstaan. Ik krijg liever het aardse slijk over me heen, dan dat ik boven verloochen. Ik weet hoe het zit en laat me niet meesleuren in al die negativiteit, in de geestelijke armoede van anderen.”

“Het is toch vreemd dat ik in Nederland zo word verketterd. Ik heb de afgelopen jaren zó veel mensen geholpen; de bewijzen zijn er. Ik heb een archief van hier tot ginder. Journalisten en andere sceptici mogen dat gerust komen bekijken. Ik nodig ze ook regelmatig uit om eens mijn bijeenkomsten te bezoeken; dan kunnen ze de kracht vanuit de goddelijke wereld via mijn mediumschap zelf ervaren. Maar ze komen niet. Waarschijnlijk zijn ze bang dat ik misschien toch wel eens gelijk zou kunnen hebben. En dan staat hun wereld op zijn kop…”

“Veel mensen zijn bang dat er misschien iets ís. Maar daar hoeven ze helemaal niet bang voor te zijn! Op goede vrijdag houd ik altijd een healing, tegenwoordig hier in de kapel. Mensen mogen dan maximaal drie witte bloemen neerleggen. Elke bloem staat voor een dierbare overledene. Via mij mogen alle zielen aanwezig zijn en komen de mensen met die overledenen in contact. In eerste instantie zijn ze bang, want ze weten niet wat ze te wachten staat. Maar als ze eenmaal contact hebben met zo’n ziel…dan is alle angst verdwenen! Je weet níet wat je meemaakt! Ze ervaren dan zó’n bundel van liefde!”

“Sommige mensen horen via mij de stem van hun overleden kind: ‘pappa, ik hou van je!’ Of ze ervaren dat een overledene naast hen staat. Hun wereld verandert volkomen! Maar ook voor die zielen is het goed om hun familie weer te ontmoeten. Dan kunnen ze verder. Soms is het al voldoende voor de zielen als mensen aan ze denken. Dat is dan voldoende hulp om verder te kunnen evolueren.”

“Mensen die door mij een overledene ontmoeten, zijn zó dankbaar. Nog dankbaarder dan iemand die verlost is van zijn hernia. Die gaat vaak gewoon verder en vergeet die twintig jaar rugpijn. Maar het contact met een overledene vergeet je nooit meer! Die ervaring draag je het hele leven met je mee!”

Verbrandingspijn
“Soms zoeken zielen ook contact met míj. Ze hebben mij dan persoonlijk nodig om verder te kunnen in hun evolutie. Zo was ik begin dit jaar tijdens mijn zwijgperiode – ik schreef toen alleen dingen op – ergens in het land aan het werk en opeens zag ik Pim Fortuyn in mijn stoel op het podium zitten. Ik had Pim namelijk al eens mogen waarschuwen voordat hij werd vermoord. Ik zag hem dus en kreeg als boodschap door: ga naar mijn graf! Ik ben dan ook vlak daarna in mijn auto gestapt en naar Italië gereden.”

“Toen ik in de kerk een kaars wilde opsteken, komt op een bepaald moment een zekere Bruno kwaad naar me toe en zegt: ‘kom je aandacht trekken over de rug van Pim?!’ Ik zei: ‘ik ben hier juíst op verzoek van Pim.’ Dat vond hij grote onzin. Maar opeens zie ik Pim in de kerk zitten, hij lachte naar me. Ik zei tegen die Bruno: ‘daar, op die stoel zit Pim.’ Hij schrok en zei: ‘dat is de stoel waar Pim altijd zat tijdens de kerkdiensten…’ Ik ben vervolgens naar het kerkhof gegaan en voelde dat Pim verder kon. Door mijn zíjn, kon hij verder.”

“Pim zit op dit moment in een goede sfeer. In een hele goede sfeer, ja. Ik moet een beetje lachen, want ik weet dat hij nog niet klaar is hier op aarde. Hij wil nog iets bewerkstelligen in Nederland. Wat, dat weet ik niet; we zullen wel zien. Ik hoop niet dat hij mij daarbij kiest als medium, ik ben niet zo politiek ingesteld ha, ha. Stel je voor dat op televisie mijn gezicht ineens verandert in dat van Pim… Maar goed, dan kan ik daar ook niks aan doen. En als het moet, dan moet het… Dat kun je gelukkig niet regisseren.
Ja, ik heb ook nog contact met Sylvia Millecam. Het gaat goed met Syl. Ze heeft een lange lijdensweg gehad, maar haar ziel heeft de juiste keuze gemaakt. Ze zit in een goede sfeer. Ze verbaast zich om al dat gedoe rond haar dood. Ze heeft zo iets van: pfff…laat ze maar lullen Jo! Syl is top! Ik voel ook niet de behoefte om mij te verdedigen en er is al genoeg over gezegd, maar ik blijf zeggen dat ik haar naar reguliere artsen heb gestuurd. Ze wilde niet. Ieder mens is verantwoordelijk voor zijn eigen gedachten, woorden en daden!”

“Ik kan niet helemaal zeggen wát iemand precies mankeert, maar ik kan de oorzaken van een ziekte wel altijd aangeven. Mijn helpers geven mij dat door. Ik meld het dan, maar zeg erbij: ‘ik weet niet of ik het kan oplossen.’ De belangrijkste oorzaken van een ernstige ziekte zijn verdriet en spijt. Het begint allemaal tussen de oren.”

“Syl was ook niet bang om te sterven. Iemand die bang is voor de dood, is eigenlijk bang voor zichzelf. Iemand die bang is dat hij na zijn dood in absolute eenzaamheid terechtkomt, is juist in dít leven eenzaam. Hij moet die eenzaamheid dus ook in dít leven overwinnen. Daarmee overwint hij ook de angst voor de dood! Zo iemand houdt waarschijnlijk niet genoeg van zichzelf en is op zoek naar een opvulling in plaats van een aanvulling. Als je van jezelf houdt, kun je een aanvulling verwachten, heb je geen opvulling meer nodig. Alles waar je bang voor bent, gebeurt. Dat trek je dan aan.”

“Jammer dat zo veel mensen bang zijn voor de dood, terwijl de dood dus helemaal niet bestaat! Maar iedereen zal het vanzelf wel ervaren als het zover is. Als ziel mag je ook naar je eigen begrafenis kijken. Dat hoort bij de bewustwording dat je bent overgegaan naar de andere wereld. Je moet het zien als een hulp voor de ziel, zodat die tot rust kan komen. Ik weet niet of je dan ook bewust kunt kijken naar wie wel en wie niet op je begrafenis is gekomen.”

“Of je kunt kijken naar je eigen crematie weet ik ook niet. Cremeren is niet goed. Het doet bovendien pijn. En niet zomaar een beetje. Van overledenen begrijp ik dat die vlammen dus écht pijnlijk zijn. Het ondergronds opvreten door de wormen daarentegen voel je niet, want het lichaam vergaat langzaam. Maar cremeren… Het moet een heel nare ervaring zijn.”

“Ik weet dat ik mensen met deze informatie onrustig maak, want negentig procent van de mensen laat zich tegenwoordig cremeren. Maar ik kan er niet over liegen. Als troost kan ik zeggen: ‘de liefde overwint het lijden!’”

A.H.J. Dautzenberg (Heerlen, 1967) woont en werkt in Tilburg-Noord. Hij is dichter, schrijver en uitgever. Hij is de man achter de campagne Hoe leuk zijn Marokkanen?.

Tweet

Dautzenberg, 18.05.2009 @ 13:46

[Home]
 

Δ