Een donor is een domoor
Yezkilim
Illustratie: Justine Lai
Voor je aanstaande nabestaanden is het geen prettig idee als je orgaandonor bent. Want wellicht word je dan op een kwade dag, als zwaar gewonde na een ongeval, eerst met kunstmatige beademing in leven gehouden en later, zodra het transplantatie-team er is, opengesneden. Dat ziet er allebei erg slordig uit.
En heb je je toch aangemeld als aanstaande donorleverancier, dan nog krijgt je familie vaak het vetorecht over het overdoen van je organen, hoe degelijk jij je mening ook registreerde toen je ze zelf nog gebruikte.
Kortom, willen we het grote tekort aan donororganen opheffen, dan is het niet alleen zaak om het aanstaande donorschap aantrekkelijk te maken, of te zorgen dat géén donor willen zijn riskant wordt, maar zouden we ook de wet zó moeten veranderen, dat iedereen baas in eigen buik is, ook na de dood. Ook helpt het wanneer zowel het registreren als het terugvinden van de registratie van aanstaande donorleveranciers sneller en eenvoudiger wordt.
Het donorschap wordt aantrekkelijker als je zelf mee kunt beslissen over aan wie je een en ander nalaat. Het zou niet meer dan eerlijk zijn als je zou kunnen kiezen tussen: óf je organen aan wie dan ook nalaten, óf alleen aan andere donoren. Want misschien wil je je organen niet cadeau doen aan iemand die ze niet aan jou zou geven wanneer hij of zij ze over en jij ze nodig had.
Voor de registratie van het donorschap stel ik het paspoort of de identiteitskaart voor. Want dan staat je laatste wil zowel in je tas of portemonnee als bij de overheid geregistreerd. Voeg aan deze documenten een hokje met drie keuzemogelijheden voor het orgaandonorschap toe: ja, nee, of alleen aan andere donoren. Met daaronder in kleine lettertjes de volledige betekenis van de laatste mogelijkheid:
alleen aan diegenen die aantoonbaar al vóór ze donororganen nodig hadden, of wisten dat ze deze later nodig zouden hebben, zelf óók als orgaandonor geregistreerd stonden.
Is dit alles eenmaal ingevoerd, dan is het knap dom om geen donor te willen zijn als je wel in aanmerking wilt komen voor een donororgaan. Met als gevolg, dat er binnen de kortste keren meer dan voldoende tweedehands organen beschikbaar zullen zijn.
Yezkilim is een full-time allround compulsief obsessief probleemoplosser, met als specialiteit radicale onderwijshervormingen. Daarnaast is ze wiskundeleraar.
Yezkilim, 15.05.2009 @ 08:42
45 Reacties
op 15 05 2009 at 10:13 schreef rena:
goed plan!
Ik heb bijv. geen idee waar mijn donor kaartje is gebleven…
op 15 05 2009 at 10:36 schreef p.wielaard:
Ik heb een veel beter idee. Iedereen is donor, punt! We hebben namelijk al de wet op de lijkbezorging en daar zijn een aantal zaken in geregeld die de beschikkingsmacht over een dode sowieso inperken. Of dacht iemand soms dat je een lijk op je schouders het ziekenhuis uit kan sjouwen ? Deze (voor de volksgezonheid gemaakte) inperking rek je gewoon wat op. Snij je mooi de pas af van godsdienstwaanzinnigen, lafaards, jankende nabestaanden die het zo’n "eng idee" vinden dat er in papa gesneden gaat worden. Komt er ook een eind aan de gotspe dat mijn nier komt bij iemand die zelf te laks, laf of godsdienstgestoord is om zelf donor te worden.
Als we blijven lullen en niks doen, gaan er weer mensen dood die gered hadden kunnen worden.
Ik ben voor een kleine terughoudende staat, maar juist in zaken als volksgezondheid, veiligheid en het geweldsmonopolie moet de staat "ballen" hebben.
op 15 05 2009 at 11:04 schreef Jimmy:
"Het donorschap wordt aantrekkelijker als je zelf mee kunt beslissen over aan wie je een en ander nalaat."
Ik heb hetzelfde met belasting betalen.
op 15 05 2009 at 11:22 schreef babs:
p.wielaard, je hebt gelijk, maar je plan is onhaalbaar gebleken. Yezkilim komt met een mooi alternatief, dat niet ideaal is, maar wellicht wel haalbaar.
op 15 05 2009 at 11:45 schreef Henk:
Zoals in de hele discussie over orgaandonatie, maak jij een redeneerfout. Waar jij het over hebt is een potentiele donor. Maar dat wil niet zeggen dat een potentiele donor na zijn dood ook werkelijk een donor wordt. Mensen die na een langdurig ziekbed (= kanker) zijn overleden, zijn als donor niets waard. De organen waarom het gaat zijn dan al uitgeschakeld.
Het probleem is domweg dat er te weinig verkeersdoden vallen. Verse, gezonde doden dus.
In 1970 vielen er in het verkeer meer dan 3000 doden tegen 800 nu. Maar wel op een bevolking van bijna 16,5 miljoen mensen en 7,5 miljoen auto’s tegen 13,5 en 3 miljoen toen.
Ook kenden we nog geen maximumsnelheid en op die provinciale wegen met van de lekkere stevige eiken- en beukenbomen mocht je net zo hard rijden als je wilde. De autogordel zat alleen in Zweedse automobielen waar milieubewuste D’66-leden in reden en van een airbag had niemand nog gehoord.
De kreukelzone was je lekker zelf en het enige stevige in een 2CV was de stuurstang die zo lekker door je ribbenkast boorde als je aangereden werd. Dronken rijden was stoer en snelheidslimieten voor watjes.
Kortom, verkeersveiligheid heeft ons heel veel doden opgeleverd.
op 15 05 2009 at 12:36 schreef EH:
Yezkilim is een full-time allround compulsief obsessief probleemoplosser, met als specialiteit radicale onderwijshervormingen. Daarnaast is ze wiskundeleraar.
Peter, ik denk dat ik verliefd ben. Mag ik haar email-adres?
Yezkilim, ben je het met me eens dat Cantor een zakkenwasser is die alleen problemen gecreeerd heeft, en geen enkel heeft opgelost?
Zoja, wil je met me trouwen?
Zoals in de hele discussie over orgaandonatie, maak jij een redeneerfout.
Splinters en balken, beste Henk. Dat niet iedereens organen in aanmerking komen voor oogsten op medische gronden, begrijpt natuurlijk iedereen. Het doet alleen helemaal niets af aan de mogelijkheden om juridische barrieres te slechtten. Een verkeersslachtoffer zonder donorverklaring heb je niks aan, onder de huidige regelgeving.
People respond to incentives. Daar moet je als wetgever gebruik van maken. Yezkilim heeft niet alleen verstand van wiskunde, ze lijkt ook tot de zeldzame categorie mensen te behoren die dat begrepen heeft.
op 15 05 2009 at 12:38 schreef Paco:
Ja, Henk dat geldt ook voor ontwikkelinghulp en de medische zorg, is veel te goed.
op 15 05 2009 at 12:42 schreef Henk:
Je begrijpt het niet, EH.
In landen met passieve aspirant donoren is er ook een tekort aan donororganen.
op 15 05 2009 at 12:42 schreef Peter:
Peter, ik denk dat ik verliefd ben. Mag ik haar email-adres?
Tuurlijk, EH, geen enkel probleem. Mag ik dan jouw mailadres?
op 15 05 2009 at 12:45 schreef Henk:
Helaas Paco, uit de verkeersongelukken halen we onze donoren. Dus je opmerking over ontwikkelingshulp en de medische zorg doen er niet toe.
op 15 05 2009 at 13:03 schreef Daan:
Leuk Henk, maar als die verkeersdoden nou ineens wel allemaal een codicil hebben ben je al op weg toch?
op 15 05 2009 at 13:14 schreef Pieter:
In plaats van verse gezonde doden hebben we gewoon kakelverse klonen nodig. Neem een lichaamscel, transfereer het DNA naar een kakelverse eicel en je hebt een totipotente stamcel. Nu hebben ze laatst ontdekt dat cellen uit de voorhuid zeer geschikt zijn; dat kan geen toeval meer zijn natuurlijk.
Het duurt nog een jaartje of 10, dus tot die tijd kunnen we ons voorbereiden. Stichting van het kalifaat levert alvast voldoende voorhuidjes op, alle wiskundeleraren staan één eicel per kalendermaand af en Henk krijgt gewoon een robuuste Volkschwagen Kever.
Alle beetjes helpen tenslotte!
op 15 05 2009 at 13:15 schreef Pieter:
Aanvulling: een robuuste Volkschwagen Kever met codocil op de voorruit, naast zijn parkeervergunning.
op 15 05 2009 at 13:16 schreef Henk:
Pieter, JJ vd Gulik zou zeggen dat verhaal over die voorhuid een Joodse uitvinding is. En dat ze dat al eeuwen weten zonder anderen daarvan in kennis te stellen.
Die Volkschwagen Kever lijkt me niet zo’n goed idee. De uistoot CO is namelijk veel te hoog zodat mijn lichaam vergiftigd wordt.
op 15 05 2009 at 13:29 schreef Pieter:
Nou, dan stoppen we toch gewoon een banaan in de uitlaat? Geen longtransplantatie dan, maar er blijven genoeg mogelijkheden over.
Over JJ vd Gulik hoef je je geen zorgen te maken. Reizende reporter Ozzy rapporteerde onlangs dat Andijk geteisterd wordt door Bijbelse plagen en dat minstens al twee auto’s in de ringvaart te recht kwamen.
Daarom raad ik alle orgaanbehoeftigen aan om eens een weekendje bij vd Gulik te gaan logeren.
op 15 05 2009 at 13:32 schreef Henk:
Het probleem met die CO-vergiftiging is dat je organen ook vergiftigd worden. Dan kan je beter de 2CV nemen, de kans dat je daarmee een frontale aanrijding van meer dan 30 km/h overleeft is vrij gering. De snelheid mag echter niet te hoog zijn anders word je gehakt.
Die auto’s die de ringvaart in reden, daar zit de Mossad achter. Wat ik je brom. Maar ik hoop dat de Bijbelse plagen niet allemaal worden uitgevoerd want die Andijker Muizen zijn erg lekker.
op 15 05 2009 at 13:50 schreef Henk:
Nee, jij begon over de voorhuid en dan is de link met JJ wel snel gelegd.
op 15 05 2009 at 13:50 schreef Pieter:
Precies, de Mexicaanse griep, Q-koorts en alle resistente virussen komen uit Andijk. Het huis van vd Gulik wordt omringd door geheime Mossad projecten, vermomd als geiten- of varkensfokkerij of als Geistige Institut.
Maar vanwaar de fascinatie met Jan? Heb je ooit een orgaan ontvangen en ben je ontevreden over de bijwerkingen?
Ook een bijbelse plaag, wat ik je brommmm.
op 15 05 2009 at 13:59 schreef Pieter:
Aha, en ik maar denken dat er sprake was van een neustransplantatie.
Toegegeven, met een mooie Arische neus ruik je CO uitstoot veel sneller. En dan hoeft ie ook niet buitensporig groot te zijn.
op 15 05 2009 at 16:56 schreef Yezkilim:
Voorhuidtransplantaties. Goed idee. Nodig vooral je ouders uit.
Je verkleint er je eigen kans op een plekje in bepaalde hiernamaalsen mee, maar die van je donorbuurman die een post-mortem besnijdenis ondergaat, vergroot je juist. Nog een incentive dus, EH, en bedankt voor het compliment.
Pieter, net als het verwijderen van voorhuidjes is het oogsten van eieren bij dooie donors veel makkelijker.
op 15 05 2009 at 18:19 schreef Henk:
Maar om even terug te komen: ook al zouden we een passieve donorregistrie hebben (iedereen is automatisch donor) dan nog hebben we te weinig daadwerkelijke donoren. Cynisch genoeg komt dat inderdaad door het verkeersveiligheidbeleid van de laatste decennia maar ook omdat de transplantatiemogelijkheden veel groter zijn dan 30 jaar geleden.
Ik ben geen voorstander van selectief donorsysteem. Enerzijds omdat in strijd is met ons volksgezondheidssyteem wat op solidariteit gebaseerd is en heel praktisch, wat doe je dan met kinderen zowel het gevende kind als het ontvangende kind. En ik denk dat het een behoorlijke rompslomp gaat geven. Wat doe je met gevers en ontvangers die op dat moment geen papieren bij zich hebben in het ziekenhuis? Alsik auto rijd, dan hebben ikmijn spullen in mijn colbert zitten en die leg ik op de achterbank. Bij een ongeval gaan de hulpverleners echt niet mijn auto doorzoeken naar mij ID. Dat komt later wel.
op 16 05 2009 at 02:53 schreef Yezkilim:
Henk,
(1) Kinderen zouden als donors beschouwd moeten worden, behalve wanneer ze een ID-kaart of paspoort hebben waarin ze zelf, of hun ouders, het tegendeel hebben ingevuld.
(2) Alles wat in je paspoort staat, is ook bij de overheid geregistreerd, net als de inhoud van de formulieren die je momenteel in kunt vullen en op kunt sturen. Het paspoort en de ID-kaart zijn een extra opzoekmogelijkheid, die ook nog eens veel sneller toegankelijk is.
(3) Als je je papieren altijd op de achterbank neerlegt, zou je eigenlijk gestraft moeten worden met een tatoeage van je donorschapskeuze, alleen, dat slaat zo slordig als je huid straks getransplanteerd wordt…
op 16 05 2009 at 08:35 schreef Alf Berendse:
Iemand gaat dood, er blijft een lichaam achter dat moet worden verwerkt (begraven, verbrand). Het lijkt mij dat degene die voor de kosten daarvan opdraait, mag beslissen wat er met het lichaam gebeurt, inclusief de oogst van organen.
Dat is de overledene zelf, als hij geld achterlaat, of als hij zich heeft verzekerd voor begrafenis of crematie. Nabestaanden als zij er voor opdraaien, de overheid indien er niets is geregeld en er geen nabestaanden zijn.
Sta vervolgens toe dat organen mogen worden verkocht, geld is de best werkende incentive. Open een commerciële organenbank.
op 16 05 2009 at 13:03 schreef Pieter:
Het concept voor een morbide recyclingsindustrie: organen verkopen aan de hoogste bieder. Vergeet niet allerlei neveneffecten: een industrie die onderzoekt wie wel of niet verzekerd is, potentiële donoren actief benadert…..
Het ideale recept voor een maatschappelijke tweedeling: een bovenklasse met een lange levensverwachting. Ontwikkelingen in de medische wetenschap gaan bovendien erg snel; zo’n organenbank zou al heel snel andere ‘services’ aanbieden.
Niet doen dus.
op 16 05 2009 at 15:39 schreef EH:
potentiële donoren actief benadert…..
Organen stelen. Dat is onder het huidige systeem inderdaad erg luceratieve handel. Daar worden zelf mensen voor doodgemaakt, weet je dat?
Veel vaker dan voor bijvoorbeeld een kopje koffie.
Je vraagt je af hoe het komt dat de vrijwillige handel in koffie nog legaal is. Stel je voor: pieter heeft een kop koffie, en die wil ik hebben. Voordat je het weet maak ik hem van kant. Als we mensen nou verbieden om koffie te verkopen, dan lijkt me dat dat probleem ook weer opgelost is.
op 16 05 2009 at 21:27 schreef Henk:
Yezkilim:
Bij (1) ondermijn je het ouderlijk gezag in hoge mate.
(2) Daarom ben ik ook voor een passief donorschap. Een opt-out systeem.
(3) Bij mij in de familie houden we niet zo van registratie op de arm. Daar hebben ze zo hun bekomst van gehad een tijd geleden.
op 17 05 2009 at 01:00 schreef Yezkillim:
Oeps, Henk, ik bedoelde met ‘als donor beschouwd’ dat kinderen zonder paspoort / ID altijd organen mogen krijgen, ook al zijn de ouders tegen het afstaan.
Sorry voor de nare associaties die mijn persoonlijk voor jou bedoelde, maar niet serieuze tatoeagevoorstel blijkbaar opriep (hoe weet je dat het paspoort altijd op de achterbank ligt?), of was jouw reactie ook niet serieus?
op 17 05 2009 at 13:14 schreef EH:
Mijn voorstel: kinderen komen sowieso in aanmerking voor donor organen.
Als je 18 (precieze leeftijd doet er niet toe) wordt, heb je keuze om donor te worden. Zoja, kom je in aanmerking voor donororganen. Zonee, dan kun je later nog van mening veranderen, maar:
Stel, ik ben 28, en besluit alsnog donor te worden. 28-18=10, 28+10=38. Dan kom ik op mijn 38e pas weer in aanmerking voor donor organen. Dat lijkt me afdoende bescherming tegen opportunisme.
Ik zou niet gedwongen willen worden om informatie bij me te dragen. Maar sommige informatie draag ik graag altijd bij me. Mijn verzekeringsgegevens, donorstatus en andere informatie waar ik me niet voor schaam, zou ik graag op een chipje in mijn arm hebben, als ik die optie zou hebben. Liever dan dat ik een stukje plastic gedwongen in mijn broekzak heb, met informatie daarop waarvan ik misschien wel vind dat hij jou geen ruk aangaat.
op 17 05 2009 at 14:40 schreef Henk:
Yezkillim, geeft niet. Je kan niet alles weten.
Maar hoe ik weet dat mijn paspoort op de achterbank ligt? Heel simpel,als ik in pak ga en met de auto leg ik mijn colbert op de achterbank. Daar gaan dan mijn papieren e.d. Uiteindelijk past in een colbert een half bureau en als je rijdt met het colbert aan, dan worden het net vodden.
Wat een colbert is voor een man is een handtas voor een vrouw.
op 18 05 2009 at 11:05 schreef Avondlander:
Een vraagje: waarom heeft de dame op de prent hierboven zich uitgekleed om de patiënt te reanimeren?
op 18 05 2009 at 12:03 schreef Peter:
Voor een nog beter resultaat, Avondlander.
op 18 05 2009 at 13:04 schreef Yezkilim:
Ik denk dat het een re-animeermeisje is.
op 18 05 2009 at 13:10 schreef Peter:
Hé, dat is leuk gevonden.
op 18 05 2009 at 13:19 schreef Yezkilim:
Dankje. Inderdaad zelf bedacht. Een geheime hobby van me, woordgrapjes en, ssst, niet doorvertellen, moppen bedenken…
op 18 05 2009 at 13:21 schreef Peter:
Geen moppen gaan vertellen, hoor!
op 18 05 2009 at 13:46 schreef Yezkilim:
Ook niet ‘Hoe kan je zien dat een auto van een moslim of jood is?’, ‘Hoe heet een klein ventje in een burka?’, een lofzang op rookworsten, of ‘Hoe kan je zien dat een voorhuid van een donor afkomstig is?’ Wat jammer nou…
op 18 05 2009 at 13:48 schreef Peter:
Hm, je maakt me nieuwsgierig. Nou, vooruit dan maar. Hoe kun je dat zien, of een auto islamitisch is of joods?
op 18 05 2009 at 13:52 schreef Yezkillim:
Hij heeft wel een achterruit, maar geen ……….
op 18 05 2009 at 13:53 schreef Peter:
Mwoehaha!
Antwoord 2 is ‘burkabouter’, niet per se heel erg leuk; hoe herken je een donorvoorhuid?
op 18 05 2009 at 14:04 schreef Yezkilim:
Klopt, deze kabouter had nooit door de censuur mogen komen. Een donorvoorhuid herken je aan de voorhuidsticker. En tot slot: UNOX, de worst
there is. Al had je daar niet om gevraagd.
op 18 05 2009 at 14:11 schreef Peter:
Nou goed dan: *GRINNIK*
op 18 05 2009 at 14:26 schreef Henk:
Een Limburgse politieagent in Amsterdam vroeg eens aan een rabbijn wat ze nu toch met die voorhuiden deden. De rabbijn antwoordde dat ze die in Limburg in de grond stopten en daar groeien vanzelf politieagenten uit.
op 19 05 2009 at 14:55 schreef hj:
Henk: De kreukelzone was je lekker zelf en het enige stevige in een 2CV was de stuurstang die zo lekker door je ribbenkast boorde als je aangereden werd. Dronken rijden was stoer en snelheidslimieten voor watjes.
Kortom, verkeersveiligheid heeft ons heel veel doden opgeleverd.
Toch geef ik uit evolutionaire overwegingen de voorkeur aan de huidige situatie. Toen waren het jonge mannen met een lust for life die zichzelf uitselecteerden, nu zijn het zieken en zwakken die niet op tijd aan een donororgaan kunnen komen die het onmogelijk wordt gemaakt hun suboptimale genen verder door te geven. Dat is uiteindelijk beter voor ons allemaal.
Verder: Dat een dichtgenaaid lijk zo vervelend om te zien is voor nabestaanden zal best, maar ik vind het niet echt van gevoel voor prioriteiten getuigen als dat een reden is om niet te willen doneren.
op 20 05 2009 at 10:07 schreef Irja:
"Dat een dichtgenaaid lijk zo vervelend om te zien is voor nabestaanden zal best, maar ik vind het niet echt van gevoel voor prioriteiten getuigen als dat een reden is om niet te willen doneren."
‘Een dichtgenaaid lijk’ is wel overdreven gezegd, kijk maar op http://www.donorvoorlichting.nl :
Het uitnemen van organen en weefsels gebeurt met grote zorgvuldigheid en respect voor de overledene en de nabestaanden. Het lichaam van de donor kan dan ook gewoon worden opgebaard. Thuis of in een rouwcentrum. Wel moeten de nabestaanden van een donor van vitale organen bedacht zijn op de zeer bleke kleur van de overledene die veroorzaakt is door bloedverlies bij de donatieoperatie.
op 22 05 2009 at 01:17 schreef Benfatto:
Als we het nu een stapje verder doorvoeren en orgaanhandel legaliseren, dan kan deze meid:
http://www.dailymail.co.uk/femail/article-1180858/I-attracted-I-enjoyed-Teen-auctioned-virginity-8-800-reveals-details-time.html
de rest van haar studie betalen met de verkoop van een nier.