Gertie the Dinosaur

19 Reacties

op 21 03 2009 at 12:07 schreef Ozymandias:

Wauw, één van de eerste animatiefilms ooit, maar toch is de animatie al zo soepel en elegant. Ik ben onder de indruk! Bedankt dat je dit laat zien.

op 21 03 2009 at 13:11 schreef Tarak:

Ik las "Gerdie" en had dan ook een heel ander soort artikel verwacht.

Zat een deel van dit filmpje trouwens in de intro van "Wordt Vervolgd" 100 jaar geleden?

op 22 03 2009 at 09:19 schreef Rena:

Watgeinig zeg!
‘K zie wel dat ontbossing toen ook al een probleem was.

op 22 03 2009 at 10:05 schreef Peter:

Tarak, bedoel je het TV-programma van Han Peekel? Zou best kunnen, maar ik heb daar nooit naar gekeken. Peekel is mede-verantwoordelijk voor het infantiele imago dat nog steeds aan strips kleeft.

op 22 03 2009 at 12:01 schreef Tarak:

Kleeft er zo’n infantiel imago aan strips? Dat valt toch wel mee? Dat strips als "De Chninkel" meer promotie verdienen, dat zeker.

Denk wel dat de functie van strips – heel visueel een verhaal vertellen (wat natuurlijk vanwege het visuele aspect altijd mannen meer aan zal spreken) – heel erg is overgenomen door computer spellen. Die doen hetzelfde, maar het is ook nog eens interactief en met geluidseffecten.

Jammer, maar dat houd je toch niet tegen. Of heeft u daar een andere theorie over?

op 22 03 2009 at 12:10 schreef Peter:

In Nederland worden strips door het grote publiek nog steeds gezien als inferieur leesvoer voor kinderen. Daar hebben oudheidkundigen die met Asterix dwepen, niets aan kunnen veranderen, en de term ‘graphic novel‘ evenmin.

Als ik het gezeur van de vele Breedveld-haters op de talloze marginale scheldblogjes lees, valt het me op hoe vaak er honend wordt verwezen naar mijn voorliefde voor strips. Dat is voor hen één van de argumenten om mijn inbreng maar helemaal te diskwalificeren. Strips, dat is kinderlectuur, geldt ook voor deze mensen.

Ik geloof niet dat computerspelletjes de oorzaak zijn dat er minder strips worden gelezen. In Japan zijn strips nog onverminderd populair, mijn oudste zoon speelt de hele dag computerspelletjes én hij leest strips en als het waar zou zijn, zoals jij stelt, dat strips als visueel medium zijn ingehaald door spelletjes, waarom is de film dan nooit een bedreiging geweest?

De reden voor de verminderde populariteit is volgens mij dat er gewoon vooral veel rotzooi op de markt wordt gebracht. Niet alleen pulp, maar ook pretentieuze arty-farty troep waarvoor behalve Joost Pollman niemand zich interesseert.

Ook de lancering van de nieuwe Eppo doet de strip geen goed. Dat blad is gewoon te gênant voor woorden.

Er moeten meer goede strips worden gemaakt en die moeten ook worden aangeboden. Zie jij bij de Bruna en de Ako goede strips liggen? Daar begint het al. Het is er niet, dus waarom zou een tiener, die Donald Duck en Tina is ontgroeid, er naar vragen?

Ik wil trouwens wel eens een goed onderzoek zien waaruit ondubbelzinnig blijkt dat er minder strips gelezen worden. Ik heb redenen daaraan te twijfelen. Het enorme succes van stripverfilmingen als Watchmen, bijvoorbeeld.

op 22 03 2009 at 12:16 schreef Tarak:

Mooi voorbeeld van een game die ook een heel goed verhaal vertelt is Silent Hill. Deel 1 van dit spel is al verfilmd, en met dit deel zijn ze nu bezig. In mijn ogen een doodeng spel (uit 2002 al weer) met een zeer sterk verhaal:

op 22 03 2009 at 13:16 schreef Tarak:

"Ik wil trouwens wel eens een goed onderzoek zien waaruit ondubbelzinnig blijkt dat er minder strips gelezen worden. "

U zit toch in dat wereldje? Het lijkt me sterk dat daar niets over bekend zou zijn.

"Ik heb redenen daaraan te twijfelen. Het enorme succes van stripverfilmingen als Watchmen, bijvoorbeeld."

Comics hebben een hele "wereld" uitgedacht, ideaal materiaal om te verfilmen dus. Bovendien verdienen die studio’s heel veel geld aan die films + merchandising.

Bij de Bruno / Ako (is zelfde bedrijf toch?) liggen geen goede strips, maar die hebben er toch nooit gelegen? Bel ze op, zou ik zeggen. Het is best wel een toegankelijk bedrijf als je iets wil, vind ik zelf.

En waarom film geen bedreiging zou zijn voor strips, een film kun je niet 15 minuten bekijken en dan even wat anders gaan doen. Tenminste, dat kan wel, maar dat doe je niet. Bij games werkt dat heel anders, daar kun je dat wel doen.

op 22 03 2009 at 13:44 schreef Peter:

Het zit allemaal wat ingewikkelder dan je denkt, Tarak. Je kunt niet zomaar de Bruna bellen en vragen goede strips in de schappen te leggen. Je moet de verspreiders als Betapress mee hebben, de pers moet regelmatig over strips schrijven (je zit nu steeds dezelfde stukken over dezelfde elitaire ‘graphic novels’, die meestal beginnen met mededelingen in de trand van: ‘Strips zijn allang niet meer alleen voor kinderen’

Ik zit ‘in dat wereldje’, inderdaad, en ik kan je vertellen dat het wereldje uit eilandjes bestaat waar iedereen het wiel opnieuw wil uitvinden. Diverse pogingen om een koepelorganisatie naar het voorbeeld van het CPNB (inclusief stripboekenweek met stripgeschenk) op te zetten, zijn mislukt omdat uitgevers en verkopers eenvoudigweg niet kunnen samenwerken.

De man die tijdens het tweejaarlijkse Haarlemse stripfestival altijd de belangrijkste striptekenaars en -schrijvers naar Nederland haalde, Hansje Joustra, is door de organisatie van dat festival buitenspel gezet want sjee, al die kwaliteit, wat moet je ermee. Het festival is de laatste jaren dan ook hard achteruit gegaan, ondanks de toch niet misselijke subsidies van onder andere de gemeente Haarlem.

Welwillende mensen willen altijd wel een beetje geld uittrekken ter promotie van de strip. Zo was er vorig jaar of het jaar daarvoor ruimte vrijgemaakt op het boekenfestival Manuscripta en wat zag je toen? Een leukerd met een doos op zijn hoofd, die uit de Donald Duck voorlas. En de man die daarvoor verantwoordelijk is, wordt steeds weer gevraagd om op allerlei manieren de strip te promoten.

En daarom, Tarak, wordt het niks met de Nederlandse strip. Omdat de promotie daarvan wordt gedaan door eigenwijze leeghoofden zonder visie, zonder plan, zonder organisatietalent.

op 22 03 2009 at 14:35 schreef leo:

Zomaar wat losse opmerkingen, enige nostalgie.

De Nederlandse strip is altijd op een niveau beneden de Belgische en Franse strip gebleven.

De twee meest succesvolle ‘beeldverhalen’ van Nederlandse bodem, Eric de Noorman en Tom Poes kunnen niet echt ‘strip’ worden genoemd. Maar deze hadden wel zeer hoge grafische en in het laatste geval ook literaire kwaliteit.

De NL strip heeft nooit kunnen tippen aan De Rode Ridder, Suske en Wiske, Andy en Bessy, Kuifje, Michel Valiant (prachtige auto’s), Buck Danny (prachtige vliegtuigen), Blake en Mortimer (schitterende straatbeelden, landschappen, spanning)

Kenmerkend voor al deze voorbeelden was de vaste ‘casting’ van hoofdfiguren, onze helden.

Mijn fascinatie voor strips beperkt zich tot die tijd, a) omdat ze bij ons niet binnen kwamen – dus lenen van de buurjongen, b) omdat ze een blik op de wereld gaven.

Ik vrees dat het een tijdgebonden fenomeen was, dat niet meer terug zal keren. We zijn meer dan verzadigd op visueel gebied. En we hebben geen helden meer.

Trouwens waarom zou deze kunst promotie behoeven? Die was er toen ook niet.

op 22 03 2009 at 16:31 schreef Peter:

Leo, heb je recentelijk een Suske en Wiske gelezen? Ik vind de albums onleesbaar. Zelfs de albums waaraan ik als kind zoveel plezier beleefde.

Er zijn ontzettend veel goede Nederlandse strips: Sjef van Oekel, Meccano, Agent 327, Storm, Sigmund, de strip van Pieter van Geenen in Trouw. de strips van Fred de Heij, Peter van Dongen, Milan Hulsing & Michiel de Jong, Paul Teng, de oude strips van Dick Matena, enzovoort, enzovoort.

Van de strips die jij noemt, trek ik alleen Kuifje. De rest is kut met peren. Ik heb nooit begrepen hoe mensen een album van Blake en Mortimer kunnen uitlezen.

Dat strips toen geen promotie behoefden, dus nu ook niet, is een argument van lik-me-vestje. Toen werden strips trouwens wel degelijk gepromoot. Ze stonden in de krant, de eerste Donald Duck kreeg je gratis bij Margriet, je kreeg strips cadeau bij wasmiddelen en ontbijtkoek, ze stonden prominent in de schappen van sigarenwinkels en kiosken.

op 22 03 2009 at 17:33 schreef Hosseyn:

Het probleem met strips is dat de tekeningen vaak prachtig zijn, maar dat er geen goed verhaal is. Hugo Pratt, Christin – en ook Matena trouwens, die konden verhalen vertellen!

op 22 03 2009 at 23:28 schreef Emile:

Ook leuk is hoe over Gertie de Dinosaur geschreven is in Animation from script to screen van Shamus Culhane. Een echte kenner van goede tekenfilms.

op 23 03 2009 at 09:22 schreef Peter:

Stripboeken in respectabele boekhandels hebben altijd iets van een knuffelallochtoon, Oz. Het is zo’n nadrukkelijk statement: kijk, wij nemen strips ook heus wel serieus.

Bovendien is De Kat van de Rabbijn niet voor iedereen.

Nee, er moeten goede strips, ook pulp, prominent in de main-stream kiosken liggen, op het station. En dan denk ik aan Blueberry, Y the Last Man, De Onnoembaren en dat soort titels. Joann Sfar is één van mijn helden, maar het is allemaal zo pretentieus en serieus, alleen voor de connoiseur.

op 23 03 2009 at 09:37 schreef Hosseyn:

Ooit was dat zo, Peter. Ik weet nog dat ik elke maand mijn Italiaanse stripmagz kocht op het centraal, zoals Bliz en Lanciostory – ook de betere stripboeken. En literaire bladen lagen vroeger ook gewoon bij de kiosk. Alles is weggewalst door glossy’s en body/computertijdschriften, dat soort dingen.

op 23 03 2009 at 11:34 schreef Peter:

True dat, Hos. Het is allemaal zo eenvormig geworden. Vroeger zag je hele gekke dingen in de kiosk.

op 23 03 2009 at 12:49 schreef Ozymandias:

Uitgeverij Atlas is wel goed bezig met gebonden uitgaven van leuke Franse strips van Lewis Trondheim en Joann Sfar, zoals Donjon en De Kat van De Rabijn. Die zijn ook overal te koop, ook in respectabele boekhandels. Geen idee eigenlijk of het goed loopt, maar het is wel een stapje vooruit voor de emancipatie van de strip.

op 23 03 2009 at 13:07 schreef leo:

Peter, ik zei al dat het nostalgie was, het rijtje dat ik opnoemde, dat vroeger gelezen werd. Natuurlijk is S&W nou niet meer te pruimen Ik vergat nog Dick Bos, life getekent naar Jiu Justsi meester Nieuwenhuis in Den Haag waar ik nog les van heb gehad. Goed dat je Bluegerry nog even noemt.

Misschien waren de verhalen van Blake en Mortimer uie, maar als het regende in die strip dan regende het ook echt. Straatscenes ware erg realistisch, architectuur ook. Ook de kapotte stad in het verhaal dat zich na een kernoorlog afspeelde (titel?) maakte op mij grote indruk.

Ik zal als ik thuis ben eens in Utrecht op mijn geliefde Oude Gracht in de stripwinkel gaan kijken of ze Dick Matena hebben.

Overigens, er is ook wel iets in de stripwereld kapot gegaan na de opkomst van de Californische strips in de jaren 70 (zoals ‘Crumbs’? – sorry ik ben slecht in namen) vol wanstaltigheid, zeg maar het Frank Zappa effect. Dat soort overdreven visuele gedrochten, zoals ook die waarin Gregorius N in grossiert zijn misschien wel origineel maar niet prettig om naar te kijken. En het visuele is voor mij wel het belangrijkste. Daarom kijk ik ook niet naar South Park. Gewoon lelijk. Maar ik weet smaken verschillen.

Je hebt ook gelijk, wat betreft promotie, met name de feuilleton in kranten en tijdschriften. Dat was ook de bestaansbron van de tekenaars. Het feulleton formaat droeg ook bij tot identificatie met de telkens terugkerende hoofdkarakters.

Die strip feuilletons zijn nu vervangen door veelteveel eigenwijze collumnisten. Misschien moeten die maar eens een plaatsje vrijmaken.

op 23 03 2009 at 13:32 schreef Peter:

Ja, meer strips, minder columns, daar ben ik voor.

Robert Crumb tekent móói! Hij houdt van die vrouwen met die dikke reten en die ballonkuiten. Maar goed, kwestie van smaak.

Ik ben het met je eens dat mooit tekenen meer en meer een taboe lijkt te worden in strip- cartoon- en animatiekringen. Alsof dat ten koste zou gaan van de inhoud of zo.

Voor feuilletons heeft niemand meer tijd. Vroeger volgde ik televisieseries, dat is voor mij onmogelijk geworden, met mijn manier van leven. Ik denk dat dit voor veel mensen geldt.

Vervolgstripverhalen kunnen ook niet meer, omdat ik vergeet wat er in de vorige aflevering ook alweer was gebeurd. Vroeger was het leven blijkbaar rustiger en overzichtelijker. Het raakt steeds meer gefragmenteerd.