Sugardaddy
Gin Mooy
Illustratie: Peter Fendi?
Ik heb nooit last gehad van een tekort aan zelfvertrouwen. Ik vind dat ik er hartstikke goed uitzie. Mijn excuses voor het gebrek aan bescheidenheid, maar ik leer in Sierra Leone behoorlijk naast mijn schoenen te lopen. Mannen in dit land zijn gek op me. Jongens ook trouwens. En hele, hele kleine jongetjes nog meer. De witte vrouw in zwarte-mannen-land zijn, is ontzettend goed voor je ego.
En tijdrovend, want een wandeling van pak ‘m beet een kwartiertje kost gemiddeld een uur. Met de huwelijksaanzoeken valt het wat tegen helaas, maar verkering kan ik toch om de haverklap krijgen. Ik ben zó mooi, zó knap, zó sexy, zó intelligent, zó leuk, zó aardig, zó uniek, zó fantastisch. Sorry. Ik draaf door. Ik wilde de lijst graag zo lang mogelijk houden. Ik heb namelijk wel altijd last gehad van trots.
Goed, ik ben dus populair. Helaas valt negentig procent van mijn aanbidders enkel en alleen op mijn ‘witte’ kleurtje. Kinderen vinden me bijzonder omdat kinderen nu eenmaal niet net kunnen doen alsof kleurverschillen de normaalste zaak van de wereld zijn. Een groot aantal mensen gelooft in de mythe dat witte mensen geluk brengen, en zijn in principe al verzadigd als ze me even mogen aanraken.
Dan is er een aanzienlijke groep mannen die denkt dat ik ze wel naar het paradijselijke westen kan krijgen. Dagelijks onderhoud bij voorkeur inbegrepen. Voor sommige mannen mag ik me ook met ze settelen in Sierra Leone, want een relatie met een witte vrouw is statusverhogend. En niet zo’n beetje ook.
Tenslotte is er nog de groep die benieuwd is naar seks met een witte vrouw. Niet in de laatste plaats vanwege de magische-clitoris-legende. Ongeveer 95 procent van de Sierra Leonese vrouwen is besneden namelijk. Maar ja. Op slechte-humeur-dagen doe ik net alsof al die aandacht puur om mijn persoonlijkheid gaat. Ik geef het eerlijk toe.
Plusminus negen procent van mijn aanbidders bestaat uit de zogenaamde sugardaddy’s. Getrouwde mannen die er een dagtaak van maken iets neukbaars te zoeken. Eéntje voor elke dag van het jaar. Deze mannen zijn van het type ‘God op Aarde’. En niet alleen in hun eigen verbeelding. Jonge meisjes en vrouwen rennen bij bosjes achter dit soort mannen aan. Voor uw referentiekader: In Nederland bestaat deze categorie vooral uit blonde, gesjeesde yups die vrouwen ‘vrouwtje’ noemen, bij voorkeur met hun linkerelleboog op de bar hangen, een dikke auto rijden, en denken dat rosé lurken nog steeds ’trendy’ is.
In Sierra Leone zijn het alle mannen die een klein beetje meer te verteren hebben dan vrouwen. Bij voorkeur oude, grijze mannen met wild vlees bij de wenkbrauwen en grijze uitstekende sprieten tussen de zwarte kroeskrulletjes. Of de wat jongere exemplaren, met uitgezakte buik en X-benen van het goede leven, die er altijd bijlopen alsof ze de prijshaan zijn. Zowel de oude als de jonge exemplaren zijn bazige, egocentrische en ijdele types, die denken dat alle vrouwen te koop zijn. En helaas denken ze dat ook over mij.
Alfred bijvoorbeeld, dacht dat ik mijn benen wel zou openen voor vijf euro beltegoed. Slet die ik ben, hield ik het beltegoed dat hij naar me had doorgestuurd, en nam ik zijn telefoontjes nooit meer aan. Zakenrelatie Winston dacht dat een avondje uit ter waarde van vijftig dollar als een afrodisiacum op me zou werken, en toen ik voor mezelf betaalde, dacht hij dat hard schreeuwen in het openbaar me wel over de streep zou trekken. Philip was ervan overtuigd dat hij mijn slipje wel uitkreeg met een ijsje op mijn ziekbed, en zo heb ik talloze voorbeelden in de aanbieding.
Ja, mannen zijn mannen, overal ter wereld, maar in Sierra Leone komen ze er mee weg. Op grote schaal. Seks is handel en daarom wemelt het hier van de sugardaddy’s en veertienjarige meiden die zich laten ‘naaien’ voor een mp3-speler. Uit ervaring kan ik zeggen dat een aanbod weigeren uitlokking tot op zijn minst aanranding is. Ben je zo dom dat je niet begrijpt dat de charmeur snelle seks wil en je neemt iets aan, dan ontkom je niet aan de wederdienst in natura.
Hoewel het ook vaak omgekeerd is, ben ik in dit opzicht toch blij dat ik geen vrijgezel ben. Aan de man komen mag dan misschien vijftig keer op een dag lukken, liefde vinden en iemand die in jou als persoon geïnteresseerd is, is haast onmogelijk. Ook voor mij, hoe ‘goed’ ik er ook uitzie.
Voor de hoofdrekenaars onder u: de resterende één procent van de mannen die me proberen te versieren, is daadwerkelijk in mij geïnteresseerd. Om mijn persoonlijkheid. In combinatie met uiterlijk en herseninhoud. Vermoed ik. Normale verliefdheid, zoals ik dat ken uit mijn levensgeschiedenis in wat minder arme landen. Dat zijn lastige situaties, want Sierra Leonese mannen zijn ontzettend vasthoudend en kunnen zelfs doorgaan met versieren als vriendje er bij zit. Waar ik vervolgens de schuld van krijg. Mannen zijn heilig namelijk. Ik niet. En dat is dan weer niet goed voor mijn ego.
Antropologe Gin Mooy (voorheen Hageman) doet promotie-onderzoek naar ex-kindsoldaten in Sierra Leone. Ze zette het hulpproject Mind to Change op en schreef een boek. Meer Gin op The Vault.
Gin Mooy, 05.03.2009 @ 11:26
28 Reacties
op 05 03 2009 at 16:06 schreef Bert Brussen:
Ik zou je alleen versieren vanwege je uiterlijk hoor Gin.
op 05 03 2009 at 16:21 schreef kaaskop:
In het land der blinden is eenoog koning, dat geld blijkbaar overal.
Eerst zien dan geloven.
Heb medelijden met jouw arme onderdanen.
wij willen foto, foto.
op 05 03 2009 at 16:33 schreef Bas:
Een typisch voorbeeld van een over gesubsidieerde witte vrouw op zoek naar Bartje in donker afrika.
Een witte, door debet kaarten omgeven vrouw is in het continent Afrika een dream come true voor de zwarte lul.
Niet voor een wip ,maar voor een enkele reis naar de dream makers land.
Als de moeite een wip op een geraamte betekend ,so what,the ends justify the means.
op 05 03 2009 at 19:20 schreef Bert Brussen:
@kaaskop: http://www.ginnymooy.nl/images/ginnymooy6.jpg
op 06 03 2009 at 01:07 schreef Jur:
Heerlijk stukje. Geweldig vermaak. Wie vindt dat Gin op Hasnae lijkt? :D:D
op 06 03 2009 at 08:35 schreef Peter:
Gin en Hassnae zijn allebei erg mooi en ze hebben een getinte huid, maar daarmee houdt de vergelijking op.
Mensen als Bas hebben het lekker makkelijk; dragen niks bij aan de wereld, krijgen alles praktisch voor niks en ze geloven nergens in, dus iedereen die wèl iets voor een ander doet, moet worden beschimpt en verdacht gemaakt, uiteraard onder pseudoniem. Flapdrol.
op 06 03 2009 at 10:14 schreef Hosseyn:
Gin en Hassnae zijn allebei erg mooi en ze hebben een getinte huid, maar daarmee houdt de vergelijking op.
En hoe iemand Hassnae (getinte huid?) kon aanzien voor Ebruutje, was me ook niet geheel duidelijk.
op 06 03 2009 at 10:34 schreef Peter:
Ach joh, al die getinte mensen lijken op elkaar.
op 06 03 2009 at 11:37 schreef Gin:
>>Ach joh, al die getinte mensen lijken op elkaar.<< Hahaha, dat zeggen ze hier in Sierra Leone ook over witte mensen. Een Chinees lijkt ook gewoon op een Nederlander overigens, geen mens die ze hier uit elkaar kan houden. ;-)
op 06 03 2009 at 11:58 schreef Peter:
Toch raar, dat ze daar het verschil niet zien tussen een spleetoog en een kaaskop. Terwijl ik in één oogopslag weet of ik een bergneger of een bosneger voor me heb.
op 06 03 2009 at 12:01 schreef Hosseyn:
Echt hollands eten is ook ‘de chinees’ – het is ons in de genen gekropen.
Maar volgens mij heeft Hassnae helemaal geen getinte huid, behalve als ze heeft gezonnebaad. Ik was ooit een sluikharige blauwogige zomerneger, in de tijd van voor de melanomenbus.
op 06 03 2009 at 12:03 schreef Peter:
Hos weet beter hoe Hassnae’s huid eruit ziet dan ik en dat stelt me niks gerust.
op 06 03 2009 at 12:05 schreef Hosseyn:
Een stadscreool vertelde me wel eens dat je een bosneger herkent aan zijn permanente erectie. De peniskoker is dan ook niet voor de sier. Een moderne posttechnocyberpunkvariant is de schenktuit van een jerrycan, werkt alleen bij Aziatische pikkies.
op 06 03 2009 at 12:08 schreef Hosseyn:
Maak je geen zorgen, Peter, ik ben kleurenblind. Dat Chinezen geel zijn en Obama zwart, weet ik ook alleen maar van horen zeggen.
op 06 03 2009 at 12:11 schreef Peter:
Gadverdamme wat een politiekcorrecte jarenzeventigpraat, Hos. ‘Ik ben kleurenblind’. Maar een roodharige herken je wèl.
op 06 03 2009 at 12:21 schreef Hosseyn:
Ik bedoelde het niet overdrachtelijk. Ik herken wel felrood. Heerlijk!
Ik ben niet politiek correct! Pannekoek!
op 06 03 2009 at 17:50 schreef Peter:
Ben je wel, broodje falafel. Wie beweert totáál niet in de gaten te hebben gehad dat Obama een neger is, is hevig geïndoctrineerd in de jaren zeventig. Erkenning is de eerste stap op weg naar genezing.
op 06 03 2009 at 21:42 schreef Jur:
Eerlijk gezegd kan ik me wel wat bij het zoute commentaar van Bas voorstellen. Hoe het is geschreven maakt wel duidelijk dat de schrijfster maar wat graag tussen de donkere mannen verkeerd. Is niet erg, er zijn scheepsladingen vrouwen die naar Afrika vertrekken, hetzij voor vakantie hetzij beroepshalve maar die fascinatie zit er wel degelijk in! :)
op 07 03 2009 at 01:45 schreef Gin:
Jur: Wat een ontzettende onzin zeg. Je hebt een gave voor dingen lezen die er niet zijn, ook niet tussen de regels. Chapeau! Ik zal het heel simpel uitleggen: in Sierra Leone is er weinig anders dan zwarte man, dus als ik over man in Sierra Leone schrijf, dan gaat het automatisch over……..juist……de ‘donkere man’. Goedemorgen hoor.
op 07 03 2009 at 09:37 schreef Hosseyn:
Je begrijp toch wel dat ik niet serieus was, Peter! Ik ben verdorie opgegroeid in de meest kleurbewuste samenleving die er is, de Antillen; waar iedere tintnuance iemands plaats in de pikorde bepaalt.
Ken je die prachtige scene in "See no evil, hear no evil."? Waar de blinde Richard Pryor uit zijn dak gaat omdat zijn zus hem vertelt dat hij zwart is: Waarom niemand dat hem ooit eerder had verteld!
op 07 03 2009 at 10:04 schreef Peter:
Uiteraard ken ik die! En de scène in The Jerk, waar Steve Martin van zijn zwarte vader en moeder te horen krijgt dat hij geadopteerd is.
op 07 03 2009 at 10:55 schreef Hosseyn:
Die ken ik niet, helaas.
op 08 03 2009 at 11:43 schreef Laila:
Het is denigrerend en discriminerend om te stellen dat de keuze om in een (zwart) land te verblijven,tijdelijk of voor langere tijd, ingegeven is door de seksuele voorkeur van de blanke vrouw en dat een blanke vrouw wel ‘overgesubsidieerd’ moet zijn om zo’n land te verkiezen boven een land waar je struikelt over de blanke godenzonen.
Dat er dagelijks vliegtuigladingen vol met onaantrekkelijk blanke middelbare, seniore mannen naar alle hoeken van de wereld vliegen omdat ze zich daar ongezien en ongestoord kunnen verlustigen aan kinderen en kindvrouwtjes vergeten de heren voor het gemak. Toegegeven er zijn ook blanke mannen die naar landen gaan voor de volgroeide blanke supervrouw met als specialiteit mokken,drammen als een kind en een pruilmondje trekken als de diamant in de ring niet het gewenste formaat heeft en de bontjas niet de gewenste lengte heeft(tot aan de enkels).
op 08 03 2009 at 21:39 schreef Jur:
Hoi Gin,
Het gaat ook niet om de mate waarin zwarte mannen voorkomen in jouw omgeving, het gaat mij om de motivatie om met plezier in donker Afrika te gaan wonen. Dat kan zijn omdat je van safari’s houdt, de taal zo mooi vindt maar ook om de mannen toch? Is niet erg! ;)
op 08 03 2009 at 23:24 schreef KvdW:
@Laila:
‘Er werd met twee maten gemeten. De single vrouw die voor seksueel genot naar de Oriënt, binnenlanden van donker Afrika of welke negorij dan ook afreisde, werd bewierookt. Een man alleen, soms enkel in Thailand op vakantie, was op zn minst een pedofiel maar hoogstwaarschijnlijk een kinderverkrachter.’ (uit: Schaken voor huisvrouwen, 2008)
op 09 03 2009 at 10:03 schreef Ozymandias:
Jur,
Het komt op mij over dat jij een grotere fascinatie hebt voor zwarte mannen met blanke vrouwen dan Gin.
op 09 03 2009 at 10:34 schreef Gin:
Jur: Ik heb meer met kindsoldaten, dat is dan ook de reden waarom ik in Afrika zit.
op 09 03 2009 at 12:02 schreef Peter:
Aha! Gin heeft een bovenmatige interesse in kinderen. Tóch een sekstoerist, dus.
RSS