Verrader (2)
Erella Grassiani
Illustratie: Hu Ming
Paul Damen schreef in het Nieuw Israëlitisch Weekblad over een bijeenkomst van Women Inc. over het recente Gaza-conflict. Ik was daar een van de forumleden en spreeksters. Damen beweert dat ‘met name’ ik zou hebben laten blijken ‘Anja Meulenbelt en Gretta Duisenberg als heldinnen te hebben’. Dat is pertinent onwaar. Ik heb die avond niets, maar dan ook helemaal niets, over deze dames gezegd.
Damen was zelf aanwezig bij de bijeenkomst. Doordat hij mij op deze wijze neerzet, kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat zijn artikel een poging is om mijn kritiek op de Israëlische politiek en legeracties in diskrediet te brengen.
Iets meer dan een jaar geleden zette ik met enkele andere Israëlische vrouwen, allen woonachtig in Nederland, de stichting gate48 op. Wij zijn allen in Israël geboren en hebben een diepe band met het land waar onze families en vrienden leven. Het zal veel mensen in de Joodse gemeenschap vreemd in de oren klinken, maar juist vanwege die band uiten wij scherpe kritiek op het Israëlische beleid. Niet omdat wij afstand willen nemen van het land waar wij vandaan komen of van onze Joodse achtergrond, maar juist uit betrokkenheid, omdat we dag in dag uit met pijn in ons hart moeten toezien hoe dit beleid de Israëlische maatschappij vergiftigt en de inheemse Palestijnse bevolking onderdrukt.
De richting die mijn land, Israël, politiek maar ook maatschappelijk en moreel inslaat, vind ik zorgelijk, zo niet angstaanjagend. Op dit moment ziet het er naar uit dat Bibi Netanyahu opnieuw zal worden gekozen tot minister-president. Een vreedzame oplossing voor het conflict met de Palestijnen en de landen om Israël heen lijkt daarmee verder weg dan ooit. Wie ondanks Netanyahu’s extreme uitspraken van de laatste weken nog illusies heeft over de agenda van Netanyahu, moet eens het partijprogramma van Likud lezen.
Maar gelukkig zijn in Israël ook andere geluiden te horen. Tijdens de tweede Libanon-oorlog in de zomer van 2006 liep ik wekelijks met honderden, nee duizenden mensen door de straten van Tel Aviv om te demonstreren tegen de aanvallen op Libanon, die honderden burgerslachtoffers maakten en enorme materiële schade veroorzaakten. Ook tijdens de recente oorlog in Gaza kwamen bezorgde Israëli’s bijeen om te demonstreren tegen de verschrikkelijke aanvallen die uitgevoerd werden in onze naam. Al zijn wij een minderheid in Israël, ik ben trots op mijn plaats binnen deze dappere, kritische groep Israëli’s.
Deze stem van het kritische Israël draag ik uit in Nederland, een land waar de regering blind achter de Israël-lobby aanloopt en bang lijkt te zijn om naar een andere, kritische stem te luisteren. Een land waar de organisaties die de Joodse gemeenschap zeggen te vertegenwoordigen het Israëlische regeringsstandpunt klakkeloos overnemen. Zelfs organisaties als het Joods Maatschappelijk Werk, die toch een neutraal karakter zouden moeten hebben en hun werkveld in Nederland hebben, tekenden een oproep die de aanvallen op Gaza ondersteunde.
Het hebben van een kritische stem en het naar buiten treden daarmee wordt mij, en andere gelijkgestemden, niet in dank afgenomen. Israël mag niet bekritiseerd worden, al helemaal niet in het openbaar. Wie zich in het debat wil mengen, dient Israël te prijzen om haar democratie en mooie stranden. Wie dat niet wil doen, moet zijn mond houden. Zo blijft van een integer, genuanceerd debat dat zich kenmerkt door diversiteit en pluriformiteit weinig over.
Het is een zwaktebod om mij als verrader’ neer te zetten of als radicaal’. Ik houd van mijn land en daarom laat ik mijn stem horen. Het moet gezegd, wie critici zoals ik de mond wil snoeren, keert zich ook tegen de Israëlische mensenrechten- en vredesbeweging. Wie denkt dat Israël daarbij gebaat is, heeft het goed mis. De prijs van deze kortzichtigheid wordt nu nog betaald door de Libanezen en de Palestijnen, maar ook Israël krijgt vroeg of laat de rekening gepresenteerd.
Erella Grassiani is cultureel antropoloog. Ze werkt op dit moment aan haar proefschrift over morele dillema’s bij Israëlische soldaten. Dit stuk is eerder gepubliceerd in het Nieuw Israëlitisch Weekblad.
Algemeen, 18.02.2009 @ 11:42
40 Reacties
op 18 02 2009 at 12:21 schreef EH:
Wat kunnen mensen toch verongelijkt mekkeren. Wat dat betreft lijkt ze in ieder geval veel op haar tegenstanders. Als je een standpunt inneemt, dan zou het inderdaad kunnen gebeuren dat je ontdekt dat er ook mensen zijn die er anders over denken.
Boehoe.
"Het moet gezegd, wie critici zoals ik de mond wil snoeren, keert zich ook tegen de Israëlische mensenrechten- en vredesbeweging."
‘de mond wil snoeren’? Wie? Waar? Hoe? Of is dit ‘de mond snoeren’ van het type: ‘als niet iedereen het met me eens is, me een schouderklopje geeft, en vertelt wat een grote meid ik ben, barst ik in huilen uit’?
Je moet het lef maar hebben: Een door en door correcte mening verkondigen zoals we hem elke dag op de TV en in de krant voorgeschoteld krijgen, en dan jezelf willen afschilderen als onderdrukte martelaar, omdat niet iedereen je toejuicht.
op 18 02 2009 at 12:31 schreef Peter:
Omdat mensen je in diskrediet proberen te brengen, intimideren en excommuniceren, zoals beschreven in dit stuk, EH.
Vind jij het fijn als je woorden worden verdraaid en je ten onrechte sympathieën en argumenten in de schoenen wordt geschoven, EH? Kom je daartegen niet in het geweer?
op 18 02 2009 at 13:10 schreef Tjerk:
"Damen beweert dat ‘met name’ ik zou hebben laten blijken ‘Anja Meulenbelt en Gretta Duisenberg als heldinnen te hebben’."
Ja. Dat ‘blijkt’ namelijk uit Grassiani’s standpunt. Als je niet vóór Israël bent, ben je tégen Israël, en als je tégen Israël bent, val je in wat tante Anja paradigma drie noemt: Israël heeft als bezetter (en evt. ook nog als etnische zuiveraar) de schuld, de Palestijnen zijn primair slachtoffers.
Volkomen inzichtelijk, die beweging, toch?
Met die beweging haalt Paul Danen een smerige truuk uit, want hij diskwalificeert Grassiani door haar met Meulenbelt en, nog erger, Duisenberg te associëren onmiddellijk bij Joods Nederland, en dat is ook precies zijn bedoeling.
op 18 02 2009 at 13:38 schreef EH:
"Vind jij het fijn als je woorden worden verdraaid en je ten onrechte sympathieën en argumenten in de schoenen wordt geschoven, EH? Kom je daartegen niet in het geweer?"
Jawel, maar met ‘de mond snoeren’ heeft het weinig te maken. Gewoon huis- tuin- en keuken smerige streken, zoals je ze in elk debat tegenkomt.
Ik voel hier een vergelijkbaar misplaatst slachtoffer-gehalte als de pro-isreal jood die bij het minst of geringste begint te mekkeren over de holocaust.
op 18 02 2009 at 13:45 schreef Peter:
Nou ja, je discrimineert in elk geval niet tussen de Israelverdedigers en hun critici.
op 18 02 2009 at 14:12 schreef Jimmy:
"Als je niet vóór Israël bent, ben je tégen Israël"
Tjerk, dat lijkt me inderdaad de kern van de zaak. Als natiestaat steun ik Israël, maar bombardementen op het overbevolkte Gaza? Sorry, dat gaat me echt te ver.
Vorige week stond er een artikel in de HP/De Tijd, iets van "Moe van het Midden-Oosten" — of een vergelijkbare titel. De schrijver gaf aan dat hij beide partijen en m.n. hun overzeese fanclubs wereldwijd meer dan zat was. Hij wilde eigenlijk niets meer over dit eindeloze gesteggel horen, nooit meer. Hij had het echt helemaal gehad. Mooi stuk.
Ik vraag me ook af waarom Israël zo vaak in de journaals en krantenkoppen figureert. Hoe vaak horen we over Afghanistan? Daar zitten immers Nederlandse militairen met een oorlogsmissie. Als je dan toch constant en per se over het Midden-Oosten en Jihad/Islamisme/terrorisme/enz. wilt berichten, focus je dan op voor Nederland relevante onderwerpen.
op 18 02 2009 at 14:20 schreef Peter:
Vorige week stond er een artikel in de HP/De Tijd, iets van "Moe van het Midden-Oosten" — of een vergelijkbare titel. De schrijver gaf aan dat hij beide partijen en m.n. hun overzeese fanclubs wereldwijd meer dan zat was. Hij wilde eigenlijk niets meer over dit eindeloze gesteggel horen, nooit meer. Hij had het echt helemaal gehad. Mooi stuk.
Vast niet zo goed als het mijne (of dit stuk), van weken daarvoor.
op 18 02 2009 at 14:56 schreef Tjerk:
"Als natiestaat steun ik Israël, maar bombardementen op het overbevolkte Gaza? Sorry, dat gaat me echt te ver."
Je bent een groot humanitariër, Jimmy. Ze als ratten in een te kleine kooi laten zitten, is blijkbaar wel oké.
Maar wat bedoel je precies met ‘Als natiestaat steun ik Israël’? Dat je Israël als land oké vindt? Dat ze als land je sympathie heeft? Dat als de jachtvliegtuigen van Syrië en Israël over en weer vliegen, je dan aan Israëls kant staat?
Ella Grassiani staat achter Israël op die manier, heck, zelfs Anja Meulenbelt steunt Israël op die manier.
op 18 02 2009 at 14:59 schreef Tjerk:
Peter: "Vast niet zo goed als het mijne (of dit stuk), van weken daarvoor."
Uiteraard niet. Jouw stukken zijn de beste van de hele wereld. Ik begrijp eigenlijk niet dat je nog niet gevraagd bent voor de New Yorker, of Slate magazine.
Iets heel anders: waarom verdwijnt het hoofd van die linkerchinese (die met die lekkere billen) in een zandzak?
op 18 02 2009 at 15:01 schreef Peter:
Dank je, Tjerk. Ik begrijp er ook niks van. Zou het de taalbarrière zijn?
Wat je vraag betreft, stuur Hu Ming een mailtje. Ik ben ook benieuwd. Hopelijk is ze er niet zo eentje die vindt dat kunst zichzelf moet uitleggen.
op 18 02 2009 at 15:02 schreef Jimmy:
Ja, ik vond het prima stukken.
De berichtgeving rond dit conflict heeft dringend behoefte aan normalisering (conflict zoals zoveel conflicten), depolarisatie (tegenstanders bestrijden je om wat je doet, niet per se om wat je bent) en een drastische verlaging van de volumeknop in het debat. Ergo: stoppen met persoonlijke verdachtmakingen die kant noch wal raken (en niemand overtuigen), m.n. 1) tegenstanders beschuldigen van karakterflauwtes en geestesziekten als ze met ongemakkelijke feiten komen en 2) het bezigen van termen als "Zionazi" en "woestijnnazi’s" (een keer is leuk, twee keer is vervelend, drie keer is …zzzz…)
Het is trouwens niet zo dat mijn hart koud blijft voor het lijden van anderen, zeker niet, maar soms vind ik de aandacht voor bepaalde conflicten disproportioneel. Onacceptabel disproportioneel.
op 18 02 2009 at 15:19 schreef Jimmy:
"Je bent een groot humanitariër, Jimmy. Ze als ratten in een te kleine kooi laten zitten, is blijkbaar wel oké.
Maar wat bedoel je precies met ‘Als natiestaat steun ik Israël’? Dat je Israël als land oké vindt? Dat ze als land je sympathie heeft? Dat als de jachtvliegtuigen van Syrië en Israël over en weer vliegen, je dan aan Israëls kant staat?"
Ik ben geen groot mens in de zin van Gandhi, de Dalai Lama of Mandela, als je dat bedoelt.
De noodzaak van de natiestaat Israël steun ik wel, het oorspronkelijke idee van een veilig thuisland voor de Joodse diaspora. Elk volk verdient een staat die de vrijheid, zelfbeschikking en waardigheid van haar burgers kan garanderen.
Dat moet geschieden op basis van quid pro quo, ook andere volkeren (zoals de Palestijnen) hebben daar dan recht op. M.n. de vorming van Palestijnse enclaves door kolonisatie van de Westbank en de blokkade van Gaza zijn m.i. afkeurenswaardig.
op 18 02 2009 at 15:27 schreef Tjerk:
"Dank je, Tjerk. Ik begrijp er ook niks van. Zou het de taalbarrière zijn?"
Dat moet het zijn. Kan niet anders.
Maar misschien is Duns wel bereid een paar artikelen van je hand te vertalen en zijn contacten aan te boren om je Amerikaanse carrière te lanceren. Toch het minste wat hij kan doen na zijn botte afwijzing van je stuk, terwijl je wel zo goed bent geweest zijn bitterstroperig proza over die NRC-columniste te plaatsen.
op 18 02 2009 at 15:27 schreef Peter:
Dat bedoel ik!
Vertalen doe ik zelf wel, overigens. Ook mijn Engels is beter dan dat van Dunce.
op 18 02 2009 at 15:58 schreef Tjerk:
"Wat je vraag betreft, stuur Hu Ming een mailtje. Ik ben ook benieuwd. Hopelijk is ze er niet zo eentje die vindt dat kunst zichzelf moet uitleggen."
Ik heb die vraag even op de mail gegooid. De oplossing lijkt te zijn dat we boven de schouders van de linkersoldate nog net de achterrand van haar baret zien, terwijl zij voorovergebogen staat. In eerste instantie dacht ik: ‘Ze bekijkt iets’, maar als de houding die ze inneemt zo is vanwege het gewicht waarmee ze de andere soldate weerhoudt te vallen, dan is het wel voor de hand liggend dat de soldate links het hoofd voorovergebogen houdt.
op 18 02 2009 at 16:22 schreef Peter:
Mij lijkt het schilderij een soort orgie te suggereren, waarbij het onderscheid tussen de soldaten onderling en de soldaten en de zandzakken onduidelijk wordt. De houding van de linkersoldaat is suggestief. Ze lijkt iemand oraal te bevredigen. Eerst dacht ik dat er drie soldaten te zien waren. Het is geen perfect schilderij, maar het perspectief van de achterliggende straat is wel weer heel kunstig.
op 18 02 2009 at 18:37 schreef J.J. van der Gulik:
Die Israëlische vrouwen zouden zich als niet Nederlanders helemaal niet met de interne politieke aangelegenheden van Nederland moeten bemoeien, tenzij ze hier gevraagd zouden worden door de Nederlanders voor bijvoorbeeld een lezing of om op een andere manier beperkt en kort politiek actief te zijn.
Een initiatief als van die vrouwen biedt ook de gelegenheid om hier onder de dekmantel van allerlei nobels politieke propaganda te bedrijven voor Israël. Een voorbeeld van hoe het werkt is Americans for Peace Now in Amerika. Door de positief klinkende benaming kan er vrijwel kritiekloos ongebreideld en grootschalig actief binnen alle media en tot op de hoogste niveaus van de politiek algemene propaganda voor Israël worden bedreven. Het is een van de instrumenten, waarmee Israël een vrij grote greep heeft weten te krijgen op een aantal terreinen van de Amerikaanse politiek.
Het programma en de activiteiten van Peace Now binnen Amerika doen dan ook meer denken aan die van een Israëlische politieke partij dan aan een Amerikaanse vredesbeweging. Er kunnen zo dan ook grote vraagtekens worden geplaatst bij de loyaliteit van de betrokken "Amerikaanse" Joden.
op 18 02 2009 at 20:06 schreef Tjerk:
Is dit nu een poging van Van der Gulik tot ironie?
Die vrouwen zijn kritisch op Israël, en op de houding van de Nederlandse regering t.a.v. Israël.
Dat is toch precies wat jij zou wensen van Joden, Van der Gulik? Dat ze kritisch zijn op Israël. Of verstoort dat je vijandbeeld?
op 18 02 2009 at 20:24 schreef J.J. van der Gulik:
re Tjerk
Je reactie bevestigt juist hoe gemakkelijk Nederlanders gemanipuleerd worden en hoe belangrijk het daarom is om de kanalen voor manipulatie zoveel mogelijk gesloten te houden.
op 18 02 2009 at 20:49 schreef Bert Brussen:
Toch heb ik het idee dat Israelische kritiek die pleit voor meer mensenrechten en vrede inderdaad steeds meer onder vuur is komen te liggen. Eerst waren het nog schreeuwerds van Een Ander Joods Geluid die konden rekenen op een standaard "jullie maken een nieuwe holocaust mogelijk", maar het is steeds erger geworden. Paul Damen laat in zijn positie van hoofdredacteur al wel zien dat besmeuren en belasteren de gewoonste zaak van de wereld is als je het oorlogszuchtige handelen van Israel ter discussie stelt.
Op HVV heb ik al meerdere artikelen gelezen waarin letterlijk stond dat de "humanitaire hulp aan Gaza ook maar moet stoppen". En dat begint langzaam aan de tendens te worden: Israel verdedigt dus alles wat ze doet is goed.
Dat uitgerekend joden, slachtoffers van eeuwenlange vervolging, op zo’n onmenselijk dieptepunt zijn aanbeland, zo diep dat ze iedereen die daar niet bij wil horen zwart maakt en de mond snoert, is toch wel het allergrootste schandaal.
op 18 02 2009 at 21:18 schreef Tjerk:
Nooit geweten dat HVV een Joods webmagazine was, Bert. Volgens mij komt hun minachting voor Palestijnse levens uit niet méér voort dan uit het feit dat het om Arabieren en moslims gaat.
Dat is bij veel Joden anders, heb ik het idee. Die lijken het gevoel te hebben dat met Israël hún bestaan op het spel staat. Israël is na de Holocaust symbolisch wel belangrijk als veilige haven voor Joden. Als zelfs die niet gevrijwaard is van aanvallen, dan zijn Joden werkelijk nergens meer veilig. Dat gevoel. Logisch dus, dat Joden zich met hand en tand verzetten, als je dat symbool delegitimeert.
En Paul Damen haalt, zoals EH zegt, gewoon huis-tuin-en-keukenstreken uit. Dat werkt zo: als je niet wilt horen wat iemand zegt, probeer je hem of haar te diskwalificeren. Als er veel voor je op het spel staat, des te meer.
Het is een vuil foefje en je moet dat ook blootleggen (al kan in Damens verdediging gezegd worden dat hij waarschijnlijk werkelijk geloofde wat hij opschreef; mensen horen nu eenmaal vaak wat toch al dachten).
Jij laat het klinken alsof Damen ervoor pleit Grassiani c.s. naar een Sinaïtische goelag te sturen wegens volksverraad.
op 18 02 2009 at 21:33 schreef Laila:
Jimmy
Weinig kans dat HP/De Tijd met een artikel komt dat ‘Het Westen moe van eigen hypocrisie’ heet.
Want het is die Westerse hypocrisie die er voor gezorgd heeft dat de misstanden in Gaza zo lang voort woekeren….als agressieve kankercellen.
Zo te horen heb jij ook heel wat woestijnzand in de ogen gestrooid gekregen.
Ik betwijfel of je uberhaubt een hart bezit.
Als je daarover zou beschikken zou onrechtvaardigheid je aan het hart gaan, waar ten wereld dan ook, zonder aanzien des persoons.
Waarom wil je zo graag de focus verleggen naar een ander(heel toevallig islamitisch?) land, Afganistan?
Of is het niet langer geloofwaardig om de Palestijnen voor terroristen te slijten na Israel’s ‘onacceptabele disproportionele’ geweld.
op 18 02 2009 at 22:25 schreef Jimmy:
Laila,
1) Ik zie niet in waarom Nederlandse media constant het MO-conflict moeten belichten. (Let op het woordje ‘constant’, daar gaat het om.) Dit conflict is, in vergelijking met andere conflicten (Oost-Kongo, Tibet, Darfur) of andere prioriteiten (global warming, financiële meltdown), gewoon niet de aandacht waard die het krijgt. Dat staat m.i. los van de doden en gewonden die in zo’n strijd altijd te betreuren vallen. Maar ja, jij denkt natuurlijk dat ik Israël hier zit te verdedigen ofzo.. En waarschijnlijk ben jij zo’n type die het hele internet afspeurt naar berichtgeving rondom Palestina, moslims, Islam, Israël, enz., enz. Dat mag. Ik vind het gewoon niet zo boeiend meer — en velen, velen met mij.
2) Voor de duidelijkheid: ik ben volledig tegen militaire acties tegen moslimlanden (of vroeger: bombardementen op Servië) en daar ook altijd tegen geweest. Ik wil gewoon niet dat Nederlandse jongens in verre oorden sterven voor de democratische kruistocht — noem me een egoïst.
3) Wat betreft Afghanistan, dat was een voorbeeld van een Islamitisch land waar extra berichtgeving in de media (of politieke aandacht) wél van te rechtvaardigen zou zijn. Daar dienen immers onze landgenoten (ik neem aan dat je ook in Nederland woont?) Als we daar weg zijn, wat ik ten diepste hoop, dan zul je mij nooit — en ik bedoel dan ook echt nooit — meer horen over Afghanistan. Het land is zo onvoorstelbaar oninteressant, dat ik er het liefst even vaak over na zou denken/schrijven/spreken als ik (en jij over Kyrgyzië, Tuvalu en Togo nadenk/schrijf/spreek.
4) Tot slot:
"Ik betwijfel of je uberhaubt (sic) een hart bezit. Als je daarover zou beschikken zou onrechtvaardigheid je aan het hart gaan, waar ten wereld dan ook, zonder aanzien des persoons.
Voorts heb je het over "Westerse hypocrisie", m.i. niet geheel onterecht. Het is nl. ook mijn overtuiging dat het Westen zich historisch veel te veel met de Derde Wereld heeft bemoeid — met goede en slechte bedoelingen, goede en slechte gevolgen, betere en mindere resultaten. Hoe dan ook, het Westen zou beter af zijn als wij Derde Wereldlanden met rust zouden laten en ons zouden beperken tot handel, zendingswerk, NGO’s en ontwikkelingsprojecten.
op 18 02 2009 at 23:02 schreef Jimmy:
"Of is het niet langer geloofwaardig om de Palestijnen voor terroristen te slijten na Israel’s ‘onacceptabele disproportionele’ geweld."
Dit verwijt snap ik eigenlijk niet zo. Wanneer heb ik ooit iets negatiefs over Palestijnen geschreven? Sterker nog: alleen in deze draad heb ik al geschreven dat ik tegen bombardementen op Gaza ben, de blokkade van Gaza afkeur en de kolonisatie van de Westbank verkeerd is.
Ik zie niet echt in hoe je daaruit af zou kunnen leiden dat Palestijnen gelijkstaan aan terroristen. Maar ik kreeg al niet de indruk dat je echt de behoefte had aan een serieuze discussie. Blijkbaar is dit discussiëren voor jou.
op 19 02 2009 at 02:26 schreef Tjerk:
"Elk volk verdient een staat die de vrijheid, zelfbeschikking en waardigheid van haar burgers kan garanderen."
‘Verdient’ nog wel. Op basis waarvan? Onvervreemdbare rechten? Maar hetzelfde kan gezegd worden van apenkolonies in het bos. Toch bevechten die het territorium eveneens op leven en dood. Hele clans worden uitgeroeid.
"Dat moet geschieden op basis van quid pro quo, ook andere volkeren (zoals de Palestijnen) hebben daar dan recht op. M.n. de vorming van Palestijnse enclaves door kolonisatie van de Westbank en de blokkade van Gaza zijn m.i. afkeurenswaardig."
Maar wat nu als het in het strategisch belang van Israël is om de Palestijnen steeds verder terug te dringen tot steeds kleinere gebieden. Wat nu als het bestaan van een zelfstandige Arabische staat op Israëls stoep, met nog een eitje van zestig jaar verdrukking te pellen, Israëls bestaan op langere termijn in gevaar brengt?
Israël zit wat dat betreft in het prisoners dilemma. Het kan haar wurggreep, waarmee het langzaam het leven uit het Palestijnse volk perst, opgeven en de Palestijnen de hand toereiken; maar hoe weet het dat die Palestijnen zich niet bij de eerste de beste gelegenheid op haar zullen storten om haar hetzelfde aan te doen? Terwijl als ze nog even aanhoudt, noch wat fermer aantrekt, haar tegenstrever voorgoed in een comateuze toestand zal hebben gebracht.
Als ik een revolver op iemands hoofd heb, die niet alleen alle reden heeft om me de keel af te snijden (omdat ik zijn huis van hem heb geroofd, zijn vrouw gedood, zijn kinderen verminkt, zijn knieën verbrijzeld), maar me in het verleden ook heeft gestoken, – zal ik dan aarzelen de trekker over te halen?
Zal ik medelijden hebben, of morele scrupules? Daar is het nu te laat voor, denk je niet? Het veiligste is die trekker overhalen, het lijk in de kelder begraven, een lange, warme douche nemen en leren leven met de schuld in de wetenschap dat mijn kinderen een ruim en veilig huis zullen hebben om in te wonen.
op 19 02 2009 at 07:39 schreef Jimmy:
"Op basis waarvan? Onvervreemdbare rechten?"
Ja.
op 19 02 2009 at 08:14 schreef Peter Breedveld:
Tjerk, nou is het wel genoeg geweest met dat gepreek. De vorige keer met Erella heb je iedereen al laten zien hoe verpletterend in orde je bent en dat wie anders tegen de zaak aankijkt, niet deugt. Maar het gaat hier om iets anders. Het gaat erom dat mensen als Erella worden verketterd vanwege hun mening, en hoe fout dat is.
op 19 02 2009 at 09:51 schreef Laila:
Jimmy
1)Ik vind het veelzeggend dat je je irriteert aan de mediaaandacht die het langslepende Israel/Palestina conflict krijgt.
Dezelfde irritatie deel ik met jou betreffende het mediacircus omtrent de Islam/Marokkanen.
Irriteer jij je daar ook zo aan?
Of is jouw irritatie heel willekeurig?
Is mediaandacht soms minder irritant voor jou zolang de slachtoffers aan de Palestijnse zijde
´daders´ genoemd worden en de slachtoffers aan Israelische zijde ´slachtoffers´?
Het is lastig vol te houden voor Israel om Palestijnse vrouwen en kinderen onder ruim 1300 dodelijke slachtoffers als terroristen weg te zetten.
Hoe lang denkt een land weg te kunnen komen met een verklaring dat Hamas zich onder burgers verstopt en daarmee buitenproportioneel geweld te legitimeren.
Diezelfde verklaring werd ook gegeven toen Israel Libanon totaal verwoestte,toen zat Hezbollah tussen de burgers.
Hoe zouden landen als Engeland en Spanje,die toch al decennia lang jacht maken op heuse terroristen, terroristen doorgaans gewoon achter slot en grendel krijgen zonder dat het in een etnische zuivering ontaardt?
2)Nee ik noem je geen egoist. Als jij er werkelijk van overtuigd bent dat ´onze jongens´ in verre oorden een democratische kruistocht houden en je bent niet blind of doof dan moet je wel heel naief zijn.
Ik vermoed dat jij en velen met jou de Fabeltjeskrant lezen.
Ik zit in het geheel niet internet aftespeuren maar lees heel ouderwets kranten en kijk naar nederlandse nieuws en actualiteiten programmas.
Ik vind de berichtgeving juist nu voor het eerst ´boeiend´ worden — en velen, velen met mij.
op 19 02 2009 at 10:16 schreef Laila:
Enne Jimmy ik ben ik het geheel niet tegen Israel of Israeli´s maar wel tegen het Israelische politieke beleid.
Ik neem zo van je aan dat jij niet Israel zit te verdedigen maar je veroordeelt ook niet de misstanden die daar geschieden maar je stoort je wel aan de berichtgeving hierover.
op 19 02 2009 at 11:05 schreef Jimmy:
Laila,
Ik heb niet zo’n zin om me te verdedigen voor mijn gebrek aan interesse voor het MO-conflict en schaam me er totaal niet voor. Ik heb genoeg gehoord en gezien. Klaar nu.
De manier waarop je mij dingen toedicht, vind ik eigenlijk wel mooi, want je bewijst precies wat me zo tegenstaat in discussies rond dit conflict. Het is te emotioneel, morele verontwaardiging viert hoogtij, vooringenomen standpunten/gesloten hoofden en vijandigheid t.a.v. mensen die je mening niet 100% delen.
Volgens mij snap je nog steeds niet waar ik op doel met té veel aandacht. Welnu een voorbeeld: ik weet wie de arbeiderspartij en extreem-rechts in Israël vertegenwoordigen en wie Abbas is. Weet jij wie de Avigdor Lieberman van Rusland of China is? Wie de Abbas van Kosovo of Darfur is? Of zelfs wie de arbeiderspartij van Frankrijk of Portugal vertegenwoordigen? Voor mij geldt drie maal nee, maar van Israël en Palestina weet ik het wel. Dat is namelijk steeds in het nieuws.
Absurd.
Als jullie Israël/Palestina werkelijk het belangrijkste land(en) ter wereld vinden (ook prima), maar verhuis dan en laat ons, de niet-betrokken partijen, voortaan met rust. Er zijn meer problemen in de wereld die aandacht en expertise vergen (en dat ook meer verdienen.)
op 19 02 2009 at 11:12 schreef Jimmy:
Ik excuseer me trouwens dat ik in herhaling moest vallen bij mijn vorige post. Het ging immers om de vijandige en irrationele bejegening van de schrijfster door haar tegenstanders. Het was bijna of ze niet wíllen luisteren naar wat ze zegt.
Een dergelijke irritatie is zeer goed te begrijpen.
op 19 02 2009 at 11:58 schreef Daan:
Dit is allemaal leuk en aardig enzo, maar waar blijven de nudie-pics van Ariella Kornmehl?
op 19 02 2009 at 12:01 schreef Laila:
Jimmy ik heb ‘velen,velen met mij’ geschreven in navolging van jou.
Ik moet er wel om lachen dat je dan meteen met ‘jullie’ aankomt.
Jij zou ook kunnen verhuizen of je je abonnement op de Fabeltjeskrant of internetprovider opzeggen ; )
Waarom berichtgeving omtrent Israel/Palestina belangrijker is dan andere; omdat het de verhoudingen mondiaal op scherp zet.Het verloop en eventuele afloop zouden desastreuze en ingrijpende gevolgen kunnen hebben op de gehele wereld.
Ik snap héél goed waar jij op doelt.Maar ik vraag mij af hoe iemand kan zeggen ‘moe’ te zijn van nieuws over de vele(onnodige) slachtoffers die vallen.
Als je niet maatschappelijk betrokken zou zijn zou je niet hier op Frontaal Naakt je mening verkondigen.
Wij hebben allemaal liever een uitzicht op een zonovergoten strand met in onze oren het ruisen van zee en wind dan dat ons steeds maar weer berichten ten ore komen over allerlei nutteloze oorlogen. Dan liever de financiele crisis en berichten over vreemdgaande celebrities die zijn toch iets plesanter.
Maar je kan toch niet zo afgestompt zijn dat mensenleed je niet meer raakt,tenminste zo komt jouw iritatie op mij over.
Dat ik emotioneel ben is te wijten aan de Arabier in mij.Net zo goed als jouw mening van tot de orde van de dag overgaan heel ‘Hollands’ is.
op 19 02 2009 at 13:59 schreef huuskesgait:
Eindelijk eens een andere mening, een die verfrissend aandoet. Ik ben van mening dat het gebruik van fosforgranaten (het gemeenste soort granaten na gifgasgranaten!) aantoont dat Israel het met de mensenrechten niet zo nauw neemt als het Palestijnen betreft. Het lijkt waarempel wel of het officiële Israel de Palestijnen als Untermenschen beschouwt!
Goodgoan: Huuskesgait
op 19 02 2009 at 17:51 schreef Peter:
Krijg nou wat, Huuskesgait gooit het eens over een andere boeg!
op 20 02 2009 at 02:17 schreef Tjerk:
"Het gaat erom dat mensen als Erella worden verketterd vanwege hun mening, en hoe fout dat is."
Oké, wat zou je daar nog aan toegevoegd willen hebben, dat niet reeds gezegd is? Welk aspect van de zaak Grassiani (of de uitstoting van Jaap Hamburger van mijn part) is naar jouw idee nog onvoldoende belicht, om er een mening over te kunnen vormen?
op 20 02 2009 at 07:20 schreef Peter:
Laat me die bal terugkaatsen: wat dacht jij dat ons nog niet duidelijk was rond jouw standpunt ten aanzien van de Palestijnse kwestie? En denk je dat die donderpreken ook maar iemand gaan bekeren? Ik krijg na zo’n stukje van jou altijd de neiging om geld naar Israël over te maken.
op 20 02 2009 at 13:11 schreef Jimmy:
Laila,
Ik ben "moe" van de overvloedige berichtgeving rondom dit conflict en de hoeveelheid aandacht die het steeds krijgt. Dat mag wel wat minder. Al die aandacht heeft het conflict nooit een steek verder geholpen.
En ja, ik ben maatschappelijk betrokken — maar wel bij de problemen van de Nederlandse maatschappij, niet die van Israël en Palestina.
op 21 02 2009 at 14:17 schreef John:
Hoeveel Nederlanders hebben dienst gedaan in het Israelische leger zonder consequenties voor hun Nederlandse nationaliteit?
Uit de Rijkswet op het Nederlanderschap:
Artikel 15, lid 1
"Het Nederlanderschap gaat voor een meerderjarige verloren:
e.indien hij zich vrijwillig in vreemde krijgsdienst begeeft van een staat die betrokken is bij gevechtshandelingen tegen het Koninkrijk dan wel tegen een bondgenootschap waarvan het Koninkrijk lid is."
Het beschieten en bombarderen van Unifilposten (lang geleden) viel hier al onder,en meer recentelijk de Israelische aanvallen op UN-posten en personeel in Libanon en Gaza.
op 21 02 2009 at 20:48 schreef keuleniscool:
Erella Grassiani chapeau …je durft !
Als zoon van een terrorist mag ik dat zeggen .
Mijn vader en mijn tante Anna waren echte terroristen ,
volgens joodse normen ,
en dit reeds in 40-45 .
Na de oorlog kreeg mijn tante van generaal Eisenhouwer een oorkonde , wegens haar oganisatie van een der piloten-ontsnappings-lijnen in 40-45.
Dit is vergelijkbaar met de Palestijnse vrijheidstrijders ,
die door de joden terroristen worden genoemd .
Alleen eerlijk en gemeend praten is de weg naar vrede !