Hoer worden
Gin Mooy
Illustratie: Hu Ming
Het was een mooie dag om te wassen. Stralende zon, het einde van het regenseizoen, dus grote kans dat het wasgoed niet totaal doorweekt weer binnengehaald moest worden, en een lekker briesje, waardoor de twee grote weekendtassen vol was van de afgelopen paar maanden eindelijk eens door het sop konden.
Dat is in Sierra Leone een grote gebeurtenis, de witte vrouw aan de was, iedereen raakt daardoor geïnspireerd om hetzelfde te gaan doen. Behalve Birgit. Zij bleef met haar hoofd op haar handen bovenaan de trap zitten kniezen vandaag. Een puber, pak ‘m beet vijftien jaar, maar ze lijkt vijfentwintig. Ze groeit als kool, zowel in de lengte als de breedte. Een beetje ongewoon in dit huis, want de familie is straatarm, dus is er vanzelfsprekend ook niet altijd genoeg te eten.
Birgit zat dus op de trap. Geïrriteerd kon ze haar voet net één millimeter verplaatsen om zussen en nichten de ruimte te geven om te passeren, op weg naar school. Jaloers keek Birgit de meisjes na. Haar kop stond op onweer. Een groot verschil met gisteren, toen ik haar vrolijk aan de arm van een oudere heer op straat tegenkwam.
Schrikt u niet, het is niet een typisch geval van oudere bok geilt op jong meisje, tenminste niet alleen, want Birgit heeft er een paar weken geleden voor gekozen niet meer naar school te gaan. In plaats daarvan speelt ze vanaf dit schooljaar de hoer. Hier in huis wonen meer van die meisjes, die pas ’s avonds hun gezicht laten zien, de deur opendoen voor verschillende mannen, en nooit meer aan school denken. Hoewel het toch voor ze zal worden betaald, als ze zouden willen.
School duurt te lang om hun doelen te verwezenlijken, voor deze meiden. Ze willen een mobiele telefoon, een mp3-speler, dure kleren, en ga zo maar door. Maar er zijn hier zoveel meisjes die precies hetzelfde willen, dat de concurrentie op de prostitutiemarkt zo groot is, en dat een paar goede maaltijden per dag eigenlijk het enige is wat ze eraan over kunnen houden. Onderling zullen ze dat natuurlijk niet zo makkelijk toegeven, en zo kon het dat Birgit ontzettend geïnspireerd raakte door de grote verhalen van haar nichten en zussen die niet meer naar school gaan.
Voordat ze de definitieve stap zette, hebben verschillende mensen met haar gepraat. Toen dat niet werkte, is er tegen haar geschreeuwd, ze heeft een goede afranseling met een stok gekregen, ze is uitgescholden en vervolgens voor gek verklaard, niets hielp. Birgit was vastbesloten. In Sierra Leone zetten ouders hun kinderen niet zo makkelijk op straat, dus Birgit kon gewoon blijven zitten waar ze zat, maar ze wordt wel anders behandeld. Natuurlijk krijgt ze nog steeds haar rantsoen aan eten, maar ze wordt ook gewoon aan het koken, wassen en water halen gezet. Ze is nu geen schoolgaand meisje meer. Ze wil volwassen zijn, dus moet ze haar steentje bijdragen, net als de rest, simpel zat.
Birgit heeft toch een week of twee met een glimlach van oor tot oor rondgelopen. Het is waarschijnlijk eventjes precies zo gegaan zoals ze zich had voorgesteld, maar gisteren, met de oudere heer, moet het toch zijn misgegaan. Wat er is gebeurd, weet alleen Birgit, en de oudere heer natuurlijk, maar één ding staat vast; het heeft haar even doen twijfelen.
Haar trots inslikken en toch maar tegen moeders zeggen dat ze liever wel naar school gaat? Haar pas verworven vrijheden nu alweer opgeven? Het extra budget weer moeten missen? De harde knaken winnen het van het vervagende zelfbeeld. Birgit staat zich met tegenzin klaar te maken om vanavond weer op pad te gaan. Haar ogen schieten vuur als ik haar in het voorbijgaan vraag of ze gaat werken vanavond. Maar ze laat zich niet kennen. Flauwtjes glimlacht ze naar me. De betoverende naïviteit die ze ooit in haar ogen had, is verdwenen. Een doorgewinterde hoer is geboren. Het heeft maar één nachtje met een oudere heer gekost om Birgit te leren wat er in de wereld te koop is.
Hoewel ik weet dat het vergeefse moeite is, probeer ik haar toch nog een keer aan het twijfelen te brengen. “Waarom ga je niet naar school Birgit? Het is nog niet te laat, je kan altijd nog van gedachten veranderen”, zeg ik zachtjes tegen haar. Ze kijkt me uitdagend aan, trekt haar decolleté nog een stukje verder open en loopt richting deur. “Ik weet wat ik doe”, zegt ze, terwijl ze kordaat naar buiten stapt. Ik sla mijn ogen ten hemel en bid voor Birgit dat ze vanavond een leuke man tegen het lijf loopt.
Antropologe Gin Mooy (voorheen Hageman) doet promotie-onderzoek naar ex-kindsoldaten in Sierra Leone. Ze zette het hulpproject Mind to Change op en schreef een boek. Meer Gin op The Vault.
Gin Mooy, 14.02.2009 @ 13:11
7 Reacties
op 14 02 2009 at 13:19 schreef Paco:
Laat ze zich maar uit laten wonen door die Bubas daar.
op 14 02 2009 at 15:04 schreef Benfatto:
Sommige mensen willen gewoon niet geholpen worden, alle goede bedoelingen ten spijt. In Nederland noemen we dat mensenhandel
op 14 02 2009 at 16:35 schreef Bert Brussen:
Ik sla mijn ogen ten hemel en bid voor Birgit dat ze vanavond een leuke man tegen het lijf loopt.
Dat bidden, doe je dat nou vaak sinds je God bent tegengekomen?
op 14 02 2009 at 20:08 schreef J.J. van der Gulik:
Mijn ervaring is dat in Nederland hoeren prettiger in de sociale omgang zijn dan niet-hoeren. Dus hoe meer hoeren hoe beter in Nederland. Daarbij moet ik zeggen dat ik zelf nooit gebruik maak van de diensten van een hoer, alleen al het idee van nummer zoveel zou me alle lust benemen.
Het heeft ermee te maken denk ik dat vrouwen door de door de natuur gegeven kenmerken in beginsel best prettig zijn voor mannen in de omgang. En hoeren zijn vermeende gevallen vrouwen en hebben zo niks te verliezen. Daardoor gedragen ze zich meer onbevangen en meer vrouwelijk volgens de door de natuur gegeven eigenschappen. Nederlandse vrouwen willen op een geforceerde manier een bepaalde standing ophouden wat wringt met hun natuurlijke eigenschappen en wat ze er althans voor mij niet aantrekkelijker op maakt. Voor mij op deze Valentijnsdag dus maar een roos voor de hoeren en een middelvinger voor de Nederlandse vrouwen.
op 14 02 2009 at 22:17 schreef Gin:
Bert: Hahaha. Ik roep wel heel vaak naar god, maar ik weet niet of dat ook onder de categorie bidden valt.
JJVDG: Hm. Bedankt voor de vinger in ieder geval. Ik zou blij zijn geweest voor Birgit als al haar klanten hele prettige mannen zouden zijn. Maar ja. Er zijn ook best onplezierige mannen, kan ik je verklappen.
op 14 02 2009 at 23:36 schreef N. Molrat:
Wat een heerlijke comment weer Gulik, je krijgt er van mij een roos voor en ook een middelvinger.
op 15 02 2009 at 12:11 schreef Hosseyn:
Van Gulik maakt geen gebruik van hoerendiensten, maar heeft kennelijk een kennissenkring die bestaat uit voldoende hoeren om daaruit een algemene beeld van ‘de hoer’ te kunnen distilleren. Wat doe je eigenlijk voor de kost, JJJ? Mensenhandelaar? Pooier? Sjankerdokter?
RSS