Rare praktijken bij het CBR
Frans Smeets
In 2001 moest mijn toenmalige vriendin haar rijbewijs verlengen. Zij had de onvergeeflijke fout gemaakt de overheid tijdens het aanvragen van het rijbewijsexamen de waarheid te vertellen over haar medicijngebruik. Het gevolg was dat het ontzettend lang duurde voor ze mocht afrijden. Eerst moest mevrouw van het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen een psychiater bezoeken. Die besloot na onderzoek dat mevrouw haar rijbewijs na vijf jaar weer moest verlengen. Vijf jaar later moest mijn vriendin van het CBR naar de psychiater voor een medische keuring. En nu moet u weten dat ze inmiddels kerngezond was, al jaren geen medicijnen meer slikte, geen drugs gebruikte en dat ze haar hoofd helemaal onder controle had.
Het CBR bepaalde dat het haar vrij stond zelf een psychiater uit te zoeken, maar dat het toch beter was om bij dezelfde, door het CBR geadviseerde arts langs te gaan. Toen ze me dit vertelde, gingen mijn wantrouwsprieten omhoog.
Ze belde de psychiater op en net als bij het eerste bezoek vroeg hij haar ook deze keer of ze de kosten voor dit onderzoek in contanten mee wilde nemen. We besloten het gesprek met de psychiater stiekem op tape op te nemen.
Het consult was erg vreemd. De psychiater was een totale malloot van rond de zestig die op zijn glazen salontafel, naast zo’n grote klikklak-aansteker, een glazen potje had staan waar het geld, tachtig euro in contanten, in moest worden gedaan. De inrichting van zijn praktijk was uit een film van de jaren ’70, inclusief lederen bank. Ik mocht niet bij het consult zijn.
Er werd een lichamelijk onderzoek gedaan met knieoefeningen, blind door een kamer lopen, de kniereflex, tien keer bukken, met je vinger met ogen dicht je neus proberen aan te raken, etcetera. Alle resultaten van dit onderzoek waren goed, zo gaf de psychiater aan.
En toen volgde het gesprek. Natuurlijk de geijkte vragen over medicijngebruik en drugsgebruik, waarna het snel overging op vernederende vragen over seksuele geaardheid, seksuele activiteit, jeugdjaren en het gebruik van voorbehoedsmiddelen. Let wel, het gaat over de verlenging van een rijbewijs! Het probleem van zo’n situatie is dat je zo’n vent eigenlijk een stomp op zijn neus moet geven, maar dat je totaal van hem afhankelijk bent voor het verkrijgen van dat roze papiertje. Aan het eind van het gesprek bevestigde de psychiater dat alles in orde was.
Thuis hebben we het gesprek nog eens afgeluisterd en er was werkelijk niets dat kon wijzen op geestelijke incompetentie voor het rijden van een auto.
Mijn wantrouwen bleek achteraf terecht. Enkele dagen later kregen we bericht van het CBR dat mevrouw wederom een rijbewijs verkreeg voor de beperkte duur van vijf jaar. Dit op advies van de psychiater.
Toen ik naar de reden van de beperking informeerde, werd ik naar de psychiater verwezen en door hem natuurlijk weer terug naar het CBR.
Uiteindelijk heb ik, verwijzend naar het recht op inzage, de medische diagnose van de psychiater toegestuurd gekregen. De psychiater deed hier ontzettend moeilijk over en ik had achteraf het gevoel dat hij helemaal geen diagnose op papier had staan. Twee weken later lag de diagnose op de deurmat. Twee A-viertjes met een 19e-eeuws onleesbaar handschrift, dat we na al die jaren nog steeds niet helemaal hebben ontcijferd. Maar wat we konden lezen, kwam totaal niet overeen met de antwoorden van het gesprek. Er stond ook niets in over de op seks gerichte vragen.
Toen ik de psychiater opbelde en vroeg waarom hij deze vragen gesteld had, werd mij verteld dat een evaluatie van de seksualiteit nodig was om een juiste psychiatrische analyse van de patiënt te maken. Toen ik hem confronteerde met het feit dat ik het onderzoek op tape had opgenomen werd de man boos en dreigerig en hij verbrak snel de verbinding.
Ook mijn inmiddels vaste contactpersoon bij het CBR, die mij naar deze psychiater had doorverwezen, begon een scheldkanonnade toen ik hem over de tape vertelde. Het was verboden die gesprekken op te nemen en ze zouden mij kapot maken, dreigde hij. Ik zei hem dat de tapeopname in de publiciteit zou komen en dat ik hen ervan verdacht onder één hoedje te spelen. Noem het corruptie of gemakkelijk geld verdienen. De hoorn werd er woest opgegooid.
Een half uur later rinkelde de telefoon. Er was een vergissing gemaakt. Het rijbewijs zou toch voor onbeperkte duur toegewezen worden.
Frans Smeets is kunstenaar en heeft onder andere dit voortreffelijke beeld van christen Bono gemaakt.
Algemeen, 23.12.2008 @ 09:50
16 Reacties
op 23 12 2008 at 10:20 schreef Paco:
Had ze maar naar de ombudsman moeten gaan.
op 23 12 2008 at 11:06 schreef Huuskesgait:
Groot gelijk, Frans Smeets! Te wapen tegen dit soort Arie Achterbaks, Sammy Stiekem en Gladys Gluipster. Dat soort is de oorzaak van de vergluipering van deze maatschappij, dus van de toenemende ONLEEFBAARHEID!
Goodgoan: Huuskesgait
op 23 12 2008 at 11:55 schreef Paco:
Daar ligt een mooie kans voor de klokkenluiders om dat soort kwallen onderuit te halen of zouden, in dit geval, collegas elkaar niet verraden?.
op 23 12 2008 at 11:58 schreef Marco Meijer:
Pikant verhaal. Die psychiater maar eens aanklagen bij het NIP om te beginnen ?
Heb je toevallig ook een opname gemaakt van je telefoontje met die CBR contactpersoon ?
op 23 12 2008 at 12:01 schreef EH:
http://en.wikipedia.org/wiki/Rent-seeking
op 23 12 2008 at 12:04 schreef Loesje:
Ruim 23 jaar geleden, maakte een psychologische test onderdeel uit van de sollicitatieprocedure van het Gemeentelijk Vervoerbedrijf Utrecht. Aan het eind van een lange dag, werd er als afsluiting een evaluatiegesprek gevoerd met een psycholoog. Aan mij werden ook vragen gesteld over mijn geaardheid, zelfs over de frequentie van de sex. Ik antwoordde dat hem dat geen reet aanging. De zak bleef er over doordrammen dus ben ik opgestaan met de bedoeling te vertrekken. Ik zei hem ook dat ik hem zou aanklagen bij het Medisch Tuchtcollege en dat ik het GVU ervan op de hoogte zou stellen. Hij zei dat te ervaren als bedreiging! Ik heb gezegd;""Fout eikel, da`s een belofte."
Toen zei hij opeens dat het onderdeel was van de test, zo kon hij toetsen of ik bij m`n mening bleef! Wat hem betrof was ik goedgekeurd. Ik heb alleen nog gezegd dat hem dat geraden was, en ben zonder hem zelfs nog een een hand te geven weggegaan. Middel, heettte hij. De lul!
Ben linea recta naar de contactpersoon van het GVU gegaan. Die was daar niet blij mee en zou onmiddelijk maatregelen nemen. Collega`s die na mij kwamen bleken dit soort vragen niet meer te krijgen.
op 23 12 2008 at 12:18 schreef toevallige voorbijganger:
Dus waar blijft de link?
op 23 12 2008 at 14:10 schreef toevallige voorbijganger:
Naar de betreffende audiofile natuurlijk.
op 23 12 2008 at 14:28 schreef Peter:
Welke link?
op 23 12 2008 at 14:48 schreef Tokkie Tok:
De zielenknijpende geneeskunde is nog erg jong. Snijdt men reeds vierduizend jaar in het vlees, het ingrijpen in de geest is nauwelijks tweehonderd jaar oud en wordt gehandicapt door een incomplete kennis en begrip van de te bekijken en te behandelen grijze brei. De zielenknijpende geneeskunde verkeert veelal nog in het aderlatende chirurgijn stadium. Of zo u wilt, het kippenbot kijkende theebladeren lezen stadium.
op 23 12 2008 at 19:08 schreef Teun:
geluidsopname.. of het is niet gebeurd…
op 23 12 2008 at 19:23 schreef Jan van Dijk:
Geen wonder dat er zoveel gekken in auto’s rijden. Onwelgevallige oordelen van psycho’s worden via chantage omgebogen!
op 23 12 2008 at 22:07 schreef Ozymandias:
Ha! Geweldige actie Frans. Uiteindelijk toch nog gerechtigheid! Je moet wel er voor knokken en je moet gekwiekst zijn, maar zo werkt de wereld. Helaas…
Verder: wat de Manse Tokkie zegt. Psychologie is een nieuwe wetenschap, met nogal wat inherente zwaktes. Tel daarbij op psychiater is kwestie een jaar of zestig was. Bij zijn afstuderen stond de psychiatrie nog helemaal in de kinderschoenen.
En met de tijd meegaan, daar doen velen in het vakgebied niet aan. Ze blijven lekker vastklampen aan failliete Freudiaanse theorietjes zodat ze de gelegenheid behouden om in andermans seksuele beleving te mogen blijven wroeten.
Ervaringen zoals die van Loesje en de ex van Frans doen vermoeden dat veel psychologen eigenlijk vieze mannen zijn.
op 24 12 2008 at 08:15 schreef Alf Berendse:
Leuk schrijven, Frans. En, net als Loesje, de psychiater goed onder druk gezet. Dat hebben veel van hen nodig, anders lullen ze maar raak en doen ze maar wat.
‘Klinische psychologie’ (bestudering en behandeling van mentale problemen) is geen wetenschap en zal het nooit worden omdat er niets te meten valt, dus niets met zekerheid te weten. Het is slechts een verzameling visies, zonder dat ooit kan worden vastgesteld of therapeutisch interveniëren vanuit een bepaalde visie tot verbetering van iemands mentale staat leidt.
Voor psychiatrie geldt hetzelfde. Slechts heel gering kunnen relaties worden gelegd tussen psychiatrische ‘ziektes’ en neurofysiologische processen. Neurofysiologie is wel een wetenschap omdat het zich in elk geval wil bezig houden met meetbare processen.
Maar zelfs effecten van psychofarmaca, medicijnen die ingrijpen op neurofysiologische processen, bewijzen tot dusver niets over relaties tussen neurofysiologie en individuele klachten over mentale ervaringen.
Veel empirische bevindingen, maar geen bewezen causale verbanden. Niet tussen therapeutische interventie en mentaal effect, en niet tussen neurofysiologie en psychiatrische kwaal.
op 24 12 2008 at 14:03 schreef N. Molrat:
Wat zou die lui drijven? Is het machtswellust of zijn het inderdaad ‘vieze mannen’?
Ik heb meegemaakt, ca 20 jaar geleden dat een arts bij een medische keuring mijn (flinke) borsten uitgebreid wilde betasten, zogenaamd om te kijken of ik kwaadaardige knobbeltjes had. Ik heb de behandeling mopperend ondergaan en later hoorde ik dat het helemaal geen onderdeel was van de keuring en dat hij alleen deed bij vrouwen met grote borsten.
Vrouwen worden nog altijd door veel artsen, psychiaters, politieagenten, rechters, leraren etc. anders behandeld dan mannen.
Sommige uitgekookte vrouwen maken er dankbaar misbruik van maar verkeerd blijft het.
op 24 12 2008 at 18:17 schreef hassnae:
En ik maar denken dat ik als enige zo suf was om me te laten betasten.
Hilarisch verhaal Frans. Het is dat ik er niks over kan vertellen, maar bij het tolken kom ik ook de wonderlijkste personen tegen met zeer opmerkelijke werkmethodes.
RSS