God

30 Reacties

op 17 12 2008 at 15:55 schreef Wichard:

Een mooi aspect van religie: Het vertrouwde gevoel een onzichtbare vriend te hebben die je alles kan vertellen en die je onbewust helpt de dingen in het leven niet alleen aan te moeten.

Het heeft mijn oma door haar sterfperiode geholpen, daar benijd ik haar in.

Het standvastig overtuigen van het jongetje deed me wel denken aan een onzekere buitenlandse student die in Delft aan zijn (gelovige) begeleider vertelde dat hij homo was, waarop deze antwoordde "o, maar dat kunnen we genezen hoor."

op 17 12 2008 at 17:30 schreef Roland:

Voor mij hoeft het niet, maar als je vindt dat mensen hun geloof moeten kunnen beleiden, vind je dat mensen moeten kunnen geloven.

Zolang ze dat anderen niet tegen hun zin opdringen (met geweld in de vorm van een voet tussen de deur of een bom) vind ik het prima.

Sterker nog, als mensen er steun aan ontleenen vind ik het fantastisch (voor ze)!

op 17 12 2008 at 17:45 schreef Ozymandias:

Ouch, was die begeider een docent aan de universiteit, Wichard?

Dan is het wel wel een beboorlijk tactloze en onprofessionele opmerking die hij maakte naar die onzekere student.

op 17 12 2008 at 18:36 schreef toevallige voorbijganger:

De begeleider in kwestie was zeer waarschijnlijk geen docent. Waarschijnlijk was het tijdens de introductieweek gezegd door een lid van een van de gereformeerde studentenverenigingen. Homo’s kunnen trouwens goed terecht bij de outsite. Een studentenvereniging speciaal voor de potjes die geen deksel maar een ander potje nodig hebben.
Had je ook zelf kunnen opgooglen maar het is natuurlijk veel leuker om zelf een zo sensationeel mogelijke conclusie te trekken en dan helemaal gechoqueerd te zijn.

op 17 12 2008 at 18:37 schreef Smeets:

Hoe meer er geleden wordt, hoe meer er gebeden wordt..Zelfs de grootste atheist roept god aan op zijn sterfbed…

op 17 12 2008 at 19:12 schreef Bert Brussen:

Wat een braakopwekkend stukje. Is dit propaganda van de EO ofzo?

Wel mooi voor Arie Boomsma: laat mensen veel omgaan met arme zielige kindertjes en God komt vanzelf in hun hartje.

op 17 12 2008 at 19:45 schreef Ozymandias:

@toevallige voorbijganger

Kan ik tegenwoordig ook op google vinden wat een begeleider uit Delft ooit tegen een homoseksuele student zei in het bijzien van Wichard?

Wauw.

@Bert Brussen

Wat een kinderachtige reactie. Het is overduidelijk dat Gin zelf geen gelovige is. Gin geeft niet haar eigen mening over het geloof, maar ze probeert te begrijpen wat geloof voor anderen betekent. Zoals het een goede antropoloog betaamt.

Het is een feit dat de overgrote meerderheid van de wereldbevolking gelovig is. Je zou je er goed aan doen je eens te verdiepen in de motivering die daar achter ligt, in plaats van dat je steeds gemakzuchtige veroordelingen uitdeelt.

Zou het geloof niets anders zijn dan een verzameling leugentjes en uiterlijk vertoon, dan zou het toch niet zo populair zijn? Blijkbaar heeft geloof mensen toch iets te bieden.

Maar goed, ze schreef iets over geloof wat niet ronduit negatief is, dat mag niet van jou, dus komen je gespeelde braakneigingen weer naar boven. Je doet maar. Had je het stuk goed gelezen, dan zag je dat Gin zelf die fase na haar puberteit al snel was ontgroeid.

op 17 12 2008 at 19:57 schreef vander F:

Ik vat het nog steeds niet, dat goden geleuter, nergens goed voor.
Maar als iemand het blijkbaar nodig heeft als houvast in het leven, z’n persoonlijke leven, heb ik er geen moeite mee.

Helaas blijft het vaak niet beperkt tot het persoonlijke leven maar moet ieder ander er ook aan geloven (sic).
Daar hebben veel goden volgers last van, redden door bekeren.

Eerst lief aan het handje, in het extreme geval gaat je handje d’r af,
in naam van een of andere god uiteraard.
Dat men niet denkt dat men persoonlijk verantwoordelijk is,
nee zeg.

op 17 12 2008 at 20:04 schreef vander F:

Overigens hebben veel mensen ook heel veel steun aan Jomanda of Char.
Zitten in dezelfde business.

op 17 12 2008 at 20:58 schreef Bert Brussen:

@Ozymandias: zal allemaal best, maar tegen een God gaan babbelen die niet bestaat blijft toch echt te pathetisch. Eerst weten dat ie niet bestaat en dan met een traan in je oog en een week hartje gaan babbelen tegen een niet bestaande entiteit. Daar moet je echt vrouw voor zijn.

De motivering van de overgrote meerderheid ken ik wel, maar daar wordt God niet meer bestaand van. Dat heel veel mensen het zo leuk vinden maakt het echt niet minder een leugen. Heel veel mensen lezen ook Kluun, toch is het geen goede schrijver.

Waarom mensen schrijven dat ze "zich genuaceerder moeten gaan uitdrukken" weet ik ook niet. Alsof er een wet bestaat die zegt dat je vanaf een bepaalde leeftijd "moet gaan nuanceren". Of je voelt dat je moet nuanceren, of niet. Het komt nogal geforceerd volwassen willen worden over, net zo geforceerd als het "alle heilige boeken lezen": die heeft de auteur vast niet allemaal gelezen. Dat lijkt me sterk. En het is ook niet nogig, je kunt volstaan met inleidingen en commentaren. Alleen mensen die nuanceren echt heel belangrijk vinden doen dat. Die hebben dan ook respect voor alles wat ademt en vinden alle mensen met alle kleuren van de regenboog gewoon heel erg liev.

Wel is het fijn dat mensen zich zo kunnen ontfermen over arme negerkindertjes met God in hun hartje. Dat zou ik zelf niet kunnen.
Mij te warm in Sierra Leone.

Verder blijf ik erbij dat God niet bestaat, ongeacht het aantal zielige negerkindertjes.

Nee, geef mij maar Char!

op 17 12 2008 at 22:32 schreef herman van der helm:

De m.i. onderliggende oorzaak van het geloven in een god:

Pijn hebben kan in het geval het van lichamelijke aard is, verminderd worden door een geestelijke compensatie, en zodra het geestelijk van aard is, door lichamelijke.
Mijn onzekere puberperiode met alle geestelijke onbestendigheden heb ik draagbaar gemaakt door veel bier te drinken en fiks te roken. Op gezette tijden in mijn bestaan heb ik geworsteld met overspannenheid en een aantal malen complete burn-out. Wat mij in die toestand opviel was dat ik geen gevoel meer in mijn lichaam had. Ik zwom in koud buitenwater en voelde vrijwel niets. Zeg maar het effect wat je hebt als je na een saunaronde uit het steenkoude dompelbad gekomen, in de koude buitenlucht staat. Je voelt dan een aantal minuten niets van de koude buitenlucht. Bij mijn burn-out kon dit niet-voelen echter weken aanhouden. Fiks sporten en ook seksuele activiteiten brachten mijn gevoel weer terug en geestelijk gaf het een zekere rust. De pijn verdween. De bedrijfsarts adviseerde me om veel lichamelijk werkzaamheden te verrichten in plaats van het standaard vele denkwerk dat mijn vak van me vroeg.
Ik zie dagelijks mensen, die altijd hard aan het werk zijn, en als ze dan even een periode niet kunnen werken ontzettend ongelukkig worden. Ik vraag weleens wat de reden is van hun geestelijke malaise, en dan geven ze steevast als antwoord dat ze helemaal gek worden van het nietsdoen. Het lichamelijk ongemak is wel de bron, maar niet de reden van de geestelijke malaise. Als je in een bejaardenhuis of verzorgingshuis komt stikt het er van de mensen, die vanwege hun lichamelijke onmogelijkheden geen enkele levensvreugde meer kennen. Geestelijk lijdend gaan deze mensen hun einde tegemoet, veelal onder verdoving van drank, tranquillizers, slaappillen en kijkbuis. Terwijl de levensavond toch een periode van lichamelijk rusten en vreugdevol terugkijken op een mooi en enerverend leven zou mogen zijn. Het gedwongen nadenken over hun kwetsbare bestaan veroorzaakt een pijn die niet meer door lichamelijke activiteiten kan worden gecompenseerd.
De junk is vergelijkbaar. Zolang de roes er is, is het leven draagbaar. In de periode zonder roes is de focus gericht op het scoren. Opgepakt en meestal zonder drugs opgesloten, ontstaat voor hen ook de geestelijke leegte. De pijn wordt vaak gecompenseerd door beuken op de celdeur of ander e vormen van lichamelijke agressie. Vergelijkbare problemen hebben gokkers en alcoholisten.
Mensen die traumatische ervaringen hebben opgedaan zullen ook lichamelijke compensatie zoeken voor hun geestelijke pijn. Dit gebeurt vaak in de vorm van uitgesproken haantjes gedrag, om hun kwetsbaarheid niet te hoeven ervaren. Vandaar dat gepesten vaak zelf pesters worden, verkrachtten verkrachters, geterroriseerden terroristen, onderdrukten dictators etc.
Kortom de compensatie lijkt een onoverkomelijk fenomeen, dat vast gekoppeld zit aan het bestaan. Bij gebrek aan compensatie lijkt de mens gedoemd ongelukkig te worden.
De enige ontsnappingsmogelijkheid uit deze vicieuze cirkel zien mensen in de vorm van het geloven in een hogere macht. Een god die al het leed uit hun handen neemt. Het is daarom niet verwonderlijk dat meer dan de helft van de wereldbevolking in een of andere godheid gelooft.
Slechts je eigen pijn onder ogen zien, en er op de een of andere manier dwars doorheen gaan kan uiteindelijk leiden tot een geestelijke tevredenheid zonder dat je daar een hogere macht voor nodig hebt. Een hogere macht ben je dan zelf en is voelbaar in je geest zowel als je lichaam.

op 17 12 2008 at 22:50 schreef Mikage:

Prachtig!!! Dit is God zien. Meer hoeft niet gezegd te worden.

op 17 12 2008 at 23:40 schreef Tjerk:

Hoe weet je zo zeker dat het ‘God’ is, Mikage, en niet het plaatsen van verlangens in jezelf (bijvoorbeeld het verlangen vergeven te worden, of je angst, hoop en dankbaarheid bij iemand neer te leggen) waar je geen raad mee weet, in een instantie buiten jezelf?

op 18 12 2008 at 02:06 schreef Gin:

Bert: Haha, daar moet je echt vrouw voor zijn…. Ik hang het aan mijn muur, naast het briefje ‘wat je ook doet, ga nooit meer mee naar de kerk op zondag…’

op 18 12 2008 at 06:53 schreef Smeets:

God heeft met zingeving te maken.. Het biedt mensen een antwoord op de tragiek die leven heet. Net als alcoholisme, dope of voor sommigen consumeren. En ik vind het ook mooi zo,n vage irrationele hogere macht als tegenwicht van het lelijke rationalisme..Vorige week nog naar een begrafenis geweest.. Moet er toch echt niet aan denken dat op maandagochtend het lijk door de gemeentelijke kadaverdienst wordt opgehaald.
En jammer voor Bert, religie heeft de toekomst..Niet alleen in Afrika. De generatie die nu opgroeit heeft geen negatieve ervaringen gehad met religie. Wilden wij vroeger nooit naar de kerk, mijn neefjes vragen om naar de kerk te gaan, terwijl pappa en mamma mokkend thuis blijven..Het is de omgekeerde wereld. En na 20 jaar consumeren wil je als kind toch wel eens iets anders dan de nieuwste I-pod…Ze hollen richting EO jongerendagen…Dat vinden ze veel duidelijker en eerlijker dan de vele nepgoden van hun ouders..
En dat is het liberalisme zelf schuld. Door zijn starre materialistische houding heeft deze geen enkel antwoord op zingevingsvragen. Zoals in Afrika het lijden, is in het westen het materialisme de grootste voedingsbodem voor de heropleving van religie.

op 18 12 2008 at 11:19 schreef Bert Brussen:

@Gin: als je maar wel mijn naam eronder zet!
Internet je nu trouwens vanuit Sierra Leone? Zo ja, hoe moeilijk is het om daar te internetten?

@Smeets: zal best, maar de kerk is ten dode opgeschreven. De komende jaren gaat zeker 25% van het kerkenbestand verloren, puur door leegloop. Religie is ook wat anders dan kerk. Maar misschien zijn jouw neefjes een uitzondering.

op 18 12 2008 at 12:03 schreef Smeets:

De leegloop van de kerken is al 25 jaar een feit. De kerken lopen nu tegen de financiele gevolgen aan. Daarom moeten ze sluiten.
Tegelijkertijd zie je een toename van de factor religie in de samenleving die zich niet in de klassieke katholieke en PKN kerken manifesteerd, maar vooral bij evangelisten, de meest fanatieke soort.. En daar ben ik niet blij mee.

op 18 12 2008 at 12:48 schreef meets:

eh manifesteert

op 18 12 2008 at 12:52 schreef VerVanVrijheid:

Dit stukje is de spijker op z´n kop. Buiten dat het klinkt als EO propaganda is religie hier precies wat het moet zijn. Sommige mensen hebben een stukje houvast nodig in hun leven, en dat kan dan komen van een sekte, een religie of een Jomanda.

Het wordt pas vervelend als ze gaan proberen jouw leven te regelen en het schaamhaar van je kinderen te bestuderen…

op 18 12 2008 at 12:55 schreef Tjerk:

Ik geloof er niet zoveel van, Smeets. Diezelfde jongeren die lekker experimenteren met religie zijn zo consumentistisch ingesteld als wat. I-pod in de oren, spelcomputer om zich mee te vermaken, en zo’n EO-jongerendag is ook best leuk voor een keertje.

Spiritualiteit, jazeker, maar die moet wel lekker vrijblijvend blijven.

op 18 12 2008 at 13:28 schreef babs:

Ik denk dat Smeets wel eens gelijk zou kunnen krijgen, zeker als de crisis een beetje dieper is dan voorzien. Ik zie het ook heel sterk in mijn eigen omgeving: atheistische leeftijdsgenoten die geen negatieve ervaringen met religieuzen, kunnen genieten van kerkelijke gebruiken, een goede vriend van me draagt zelfs een Mariabeeld bij de paasprocessie van zijn dorp. Atheistische leeftijdgenoten die wel problemen hebben gehad, haten de kerk in alle verschijningsvorm.

Jongeren die in ‘iets’ geloven, zou ik eerder het katholicisme aanraden dan een van de Calvinistische stromingen. Vrijblijvender, leuker, gezelliger, je kunt het invullen zoals je zelf wil. Een katholiek gaat er echt niet over steggelen of de slang poten had of niet. Het katholicisme van de gewone gelovige is een prima manier om belangrijke passages in het leven te structureren. Doop, Communie (viering van bewustwording in mijn ogen), Confirmatie (een beetje in onbruik geraakt, maar eigenlijk een heel mooi moment: volwassen worden), Huwelijk, Doop van kinderen en hun communie, Sterven, Begraven.

Ook door het jaar heen is het katholicisme mooi: Kerst, Pasen, Nasleep van Pasen, Allerheiligen, Carnaval. Geboorte, Moederverering, Sterven, wederopstanding, dodenherdenking en het omdraaien van alle rollen. Heeft allemaal niks met goden te maken, meer met het normale leven in het algemeen.

op 18 12 2008 at 14:32 schreef Wichard:

@Ozymandias Deze begeleider was werkstudent die in de zomermaanden buitenlandse studenten wegwijs maakt in Delft en ze helpt met de studie.
Het was zelfs een goede vriend van me totdat hij via een studentenhuis geronseld werd en opging in de Heer. Nu heeft hij geen tijd meer voor aardse zaken, behalve dan een bijbaantje af en toe.

De student, Amerikaan, dacht in Nederland eindelijk vrijuit over z’n homozijn te kunnen praten en keek vreemd op.

op 18 12 2008 at 15:05 schreef Saira:

Babs, de meeste dingen die je beschrijft in je laatste alinea, zijn eerder elementen uit de Europese voorchristelijke religies.

Wichard, uit mijn studentenfeesttijd ken ik jongens en meiden uit atheistische gezinnen, die aan de jehova gingen. Ik heb het contact met mijn toenmalige beste vriendin laten doodbloeden, met haar was geen normaal gesprek meer mogelijk.

op 18 12 2008 at 15:20 schreef N. Molrat:

Spiritualiteit, jazeker, maar die moet wel lekker vrijblijvend blijven.

Is dit een verzuchting of een constatering?

op 18 12 2008 at 15:42 schreef babs:

Heb je gelijk in Saira, daarom werkt het ook.

op 18 12 2008 at 20:16 schreef Bert Brussen:

Mensen die bekeerd zijn tot het christendom zijn de ergste. Het christendom is opzich al sektarisch, maar die bekeerden zijn de fanatieksten. Die moet je zoveel mogelijk mijden.
Net als Landmark-cursisten trouwens.

op 18 12 2008 at 21:15 schreef Smeets:

Bert, Dat zijn de evangelisten. Die moet je niet mijden, die moet je bestrijden..
Maar voor mensen die op zingeving proberen te vinden door te geloven in Yomanda, char of jezus daar heb ik niet zoveel moeite mee..

Babs, Katholieken zijn meesterlijk om met de meest uiteenlopende tegenstellingen door het leven te gaan. Dat vinden calvinisten meestal hypocriet en van het geloof af..
Zo is de voorzitter van de Nederlandse "Vereniging Voor een Vrijwillig Levenseinde" een overtuigd katholiek en kennen ze in Spanje en Italie de laagste geboortecijfers. Voor calvinisten niet te begrijpen..

op 18 12 2008 at 22:46 schreef Mikage:

Tjerk schreef:
Hoe weet je zo zeker dat het ‘God’ is, Mikage, en niet het plaatsen van verlangens in jezelf …. waar je geen raad mee weet, in een instantie buiten jezelf?

Dat weet ik ook niet zeker en zal ik ook nooit zeker weten. Ook heb ik niet de behoefte om dit zeker te weten. Daar draait het wmb ook niet om. Voor mij behoort God, of althans het begrip God, tot het onzegbare. Alles wat ik, of ieder ander mens, er over zegt is interpretatie van een mens/mij. Dus van de mens. De geschiedenis laat zien wat religieus denken aan fraaie slachtingen heeft opgeleverd. Maar dat is niet alles. Geloof in God heeft ook heel mooie dingen in een mens voortgebracht. Maar je kan dit ook omdraaien: het doen van ‘mooie’ dingen kan je, ook al heb je dat nooit gewenst, tot God brengen. Het hoeft niet. Het kan. Iedere gelovige die niet twijfelt aan zijn God zou ik willen aanraden: Twijfel aan het feit dat je niet twijfelt. Iedere ongelovige, vergeef mij aub het woord ‘ongelovige’, wil ik hetzelfde aanraden: Twijfel. Het verhaal van Gin is een voorbeeld van zeker weten wat toch in twijfel getrokken wordt. Alleen daar kun je God wel of niet vinden.

op 19 12 2008 at 11:26 schreef babs:

Niet alle Katholieken, Smeets, ik ken ook hele enge.

op 19 12 2008 at 18:41 schreef Tokkie Tok:

Goden zijn gif. Punt.

Wat ik er van begrepen heb heeft Rome in de gristelijke Afrikaanse gebieden nog even veel macht en invloed als hier honderd jaar geleden. Of zelfs meer. Ik hoop dat Gin nog wat van die vergiftigde mensen kan redden, maar ik vrees dat ze al verloren zijn. Jim lijkt me een hopeloos geval.