Kleine Tessa

18 Reacties

op 09 11 2008 at 19:46 schreef Frank:

Tsja Hassnae,

Tessa de Loo gaat kennelijk nog steeds uit van het bestaan van de stilzwijgende afspraak dat vrouwelijke recensenten haar werk niet negatief recenseren. Ik Jan Cremer heeft ooit eens een vilein artikel geschreven over het fenomeen vrouw in de kunst, dat gaat mogelijk ook voor vrouwen in de letteren op.

op 09 11 2008 at 20:07 schreef Tjerk:

Hassnae,

Indien ik bij je in het gevlei zou willen komen – en dat wil ik, idolaat van je als ik ben – dan zou ik nu zeggen: ‘Ja, inderdaad, wat een kleinzielig mens is die Tessa de Loo’.

Maar eerlijk gezegd kan ik me die reactie van De Loo best wel een beetje voorstellen.

Als jou een interview wordt afgenomen over je boek en je krijgt achteraf medegedeeld dat het niet om een volwaardig interview gaat maar om wat citaatjes voor een recensie, en wanneer de teneur van dat stuk, waarin je pas inzage krijgt na voor jouw gevoel flink aandringen, blijkt te zijn dat je een flutboek hebt geschreven, dan zou je je toch om de tuin geleid en gebruikt voelen?

Dan zou je toch denken: Godverdomme! dat wist zij al toen we zaten te babbelen en ze heeft me gewoon door laten praten omdat ze wat citaatjes wilde om haar recensie meer cachet te geven. In mijn gezicht doet ze vriendelijk en belangstellend om vervolgens achter mijn rug een pijl tussen mijn schouderbladen te mikken. Maar mooi dat ik daar niet aan meewerk!

Ik neem aan dat jij – net als ik – in zo’n geval graag vooraf te horen zou krijgen waar het interview toe dient; en dat je, als het een kritische bespreking wordt, graag tijdens het gesprek met de journalist/recensent de punten van kritiek verneemt, en waarom hij of zij het boek niet geslaagd vindt. Dan weet je namelijk waar je met hem of haar aan toe bent, en dat schept vertrouwen. Ook als die persoon jouw boek niet positief waardeert.

We oefenen veel meer invloed uit op hoe mensen op ons reageren dan we denken. Maar de positieve kant daarvan is dat als je een paar dingen anders doet, je een volwassen reactie bij de ander kunt losmaken.

op 09 11 2008 at 22:00 schreef hafid:

Tjerk,

wat een geraaskal. Een interview met een schrijver [m/v] heeft niks te maken met het waardeoordeel van de interviewer over het te bespreken werk.

Zelfs de schrijver [m/v] van een slecht boek is het interviewen waard.(Het bewuste boek heb ik
niet gelezen en ik kan er dus niks over zeggen.)

Ik weet ervan. Hassnae’s werkwijze is niet ongewoon. Maar jouw psychologisering op het eind verdient hoon. (Rhyme intended.)

op 09 11 2008 at 22:22 schreef Tjerk:

"Een interview met een schrijver [m/v] heeft niks te maken met het waardeoordeel van de interviewer over het te bespreken werk."

Ook niet als je interview en bespreking met elkaar vervlecht?

Maar zelfs als je rationeel gelijk hebt, dan wil dat toch niet zeggen dat mensen dat ook zo voelen?

Als iemand bij mij zou komen om me een interview over een roman af te nemen, dan achteraf meedeelt dat het slechts om een paar citaatjes gaat in een recensie, en dan blijkt achteraf ook nog dat het om een vrij negatieve recensie te gaan, dan zou ik me knap bekocht voelen.

Maar goed, dat ben ik. Wat zich in het hoofd van De Loo voordeed, weet ik inderdaad niet; daar heb je volkomen gelijk in.

op 09 11 2008 at 22:41 schreef hafid:

Tjerk,

dat gebeurt heel vaak en ik kan erover mee praten. Zolang je citaten autoriseert, is er in die zin niks aan de hand, omdat het interview van de interviewer/het blad is en niet van de ‘interviewee’.

Hier gaat het er simpel om dat geen enkele uitgeverij en/of schrijver een negatieve recensie kan uitstaan. Meer niet.

Dat De Loo verwachtte dat Marokkaanse Hassnae het boek zou kunnen waarderen alleen al omdat het zich in Marokko afspeelt, kan hier misschien wel meespelen.

Nogmaals: Hassnae heeft journalistisch niets onoirbaars gedaan. Behalve dan niet slapen om maar iets positiefs te bedenken over iets wat zij niet goed (genoeg) vindt.

op 09 11 2008 at 23:11 schreef Max J. Molovich:

Ik kan me wel voorstellen dat Tessa de Loo zich bekocht voelde. Een interview geven schrijvers volgens mij ter promotie van hun boek, niet om hun recensenten extra munitie te geven hun werk af te kraken. Ze vertellen wat ze met hun boek willen zeggen, waarom de behandelde thema’s hen bezighouden, waarom iedereen het zou moeten lezen. Als je vervolgens als eindoordeel te lezen krijgt dat het boek het enthousiasme miste dat in het gesprek erover zo aanstekelijk werkte, welke andere reactie mag je dan verwachten dan enige kwaadheid? Gelatenheid?

Het eigenaardige van de bespreking van Harlekino is dat recensie en interview zijn verweven en één geheel vormen. Ik denk dat Tesso de Loo beter zou hebben kunnen leven met een interview waarin ze kon zeggen wat ze wilde en een losse recensie waarin haar boek werd afgebrand. Zou ze waarschijnlijk ook niet blij mee zijn geweest, maar ze zou zich tenminste niet zo bekocht hoeven voelen.

Hassnae heeft journalistisch inderdaad niks onoirbaars gedaan, maar ik vind het een eigenaardig genre, de interviewrecensie.

op 09 11 2008 at 23:42 schreef hafid:

Max,

nogmaals: jullie lezen boekenbijlagen van kranten e.d. of niet?

Een samenvoeging van interview en recensie is niks nieuws (zo is bv ook een boek van mij besproken en ik ben werkelijk niet de enige).

En de promotie (waarvoor een interview bedoeld is, daar ben ik het helmaal mee eens) heeft De Loo gekregen: zolang je naam maar goed gespeld wordt.

Dat haar uitgesproken enthousiams niet geschreven werd teruggevonden in het boek door H doet er wat dat betreft niet toe: zij heeft haar (enthousiasme is vrouwelijk) via de citaten kunnen overbrengen.

Interessant land Marokko – toch een keer bezoeken.

op 09 11 2008 at 23:53 schreef Tjerk:

Dat De Loo verwachtte dat Marokkaanse Hassnae het boek zou kunnen waarderen alleen al omdat het zich in Marokko afspeelt, kan hier misschien wel meespelen.

Ik zou me zomaar kunnen voorstellen dat dit het gevoel van gekrenktheid bij De Loo versterkt heeft. Maar bovenstaande is toch net zo goed psychologisering?

En dat Hassnae een lieve meid en conscientieus journaliste is, daarvan hoef je mij niet te overtuigen. Ik ben reeds een devote gelovige. You’re preaching to the choir, brother!

Maar ook een professionele journaliste met een hart van goud kan, zonder daar erg in te hebben, haar hakken in andermans schenen planten. Kun je wel zeggen: moeten die mensen hun platte voeten en lange tenen er maar niet onder steken, want alles is keurig gegaan volgens wat journalistiek gebruikelijk is; maar gevoelens van gekrenktheid laten zich niet dicteren door de journalistieke mores.

Zoals ik echter al toegaf: dit alles is speculatie. Geen van ons kan immers in het hoofd van Tessa De Loo kijken.

op 10 11 2008 at 01:01 schreef hafid:

Bert,

helemaal over heen gelezen.

Dan had Hassnae op haar strepen moeten staan: beter een ruggengraat dan geen sip in een theekransje.

Maar als je toegeeft, Has, dan blijft censuur (want dat is dit) overeind. En geen volledige versie op FN die daar een lieve moer aan helpt.

op 10 11 2008 at 07:48 schreef Alf Berendse:

Niks onoirbaars, maar als Hassnae het interview was begonnen met "Mevrouw de Loo, ik vind het geen goed boek," had dat misschien interessante quotes opgeleverd voor in de recensie.

Ik deed dat eens in een interview met auteur René Stoute (RIP), vroeg hem waarom een boekje met bijeengeraapte oninteressante schrijfsels van hem was uitgegeven. Hij zei: "Tja, ik leef ervan en moet toch elk jaar weer met iets komen."

Maar de reacties van Tessa de Loo en de uitgever waren inderdaad kinderachtig.

op 10 11 2008 at 07:58 schreef hassnae:

Ik zou me De Loo’s boosheid kunnen voorstellen als ik tijdens het interview had gezegd dat ik het een goed boek vond, maar niets van dat alles. Ik heb haar de vragen gesteld over de punten waar ik vraagtekens bij had geplaatst of die ik niet goed vond.

Mijn eigen indruk was dat zij nogal zenuwachtig was, wat ook verklaart dat ze me de volgende ochtend al liet bellen en vervolgens niet meer los liet.

Het enthousiasme dat ik noem, was juist positief bedoeld naar haar, niet als een steek.

Los van dat alles: het is buitengewoon kleinzielig om de hele uitgeverij in actie te brengen vanwege één bespreking om alsjeblieft maar te voorkomen dat er iets minder positiefs komt te staan.

Als ik haar was, had ik de literaire avond meteen aangegrepen om de puntjes op de i te zetten.

op 10 11 2008 at 08:39 schreef Alf Berendse:

Hassnae, dan heeft De Loo helemaal niets te zeiken, ze wist dat je kritisch was. Dat maakt haar reactie nog karakterlozer.

Overigens vind ik de opstelling van Opzij ook behoorlijk zwak, maar geen censuur. Ik zie dat als de uitkomst van onderhandelingen tussen De Loo/uitgever, redactie Opzij en jou. Opzij mag natuurlijk zeggen ‘we publiceren zonder de citaten of we publiceren niet’, zoals jij had kunnen zeggen ‘publiceer met citaten of publiceer niet’.
Opzij had echter tegenover De Loo en haar uitgever de poot stijf moeten houden. De Loo stemde in met het interview en als jij correct citeerde, dan hoefde Opzij niet voor haar te buigen.

op 10 11 2008 at 10:33 schreef Bert Brussen:

Tsja…Onderhandelingen tussen een onafhankelijk blad en een uitgeverij? What the fuck??

Deerniswekkend hoe Opzij met dit soort zaken omgaat. Een laffe D66-mentaliteit, dat heeft de Opzij-hoofdredactie.

Ik zou er een rel van maken Hassnae!

op 10 11 2008 at 11:48 schreef Peter:

Het grappige is dat OpZij het besproken boek bleek aan te bieden aan nieuwe abonnee’s, in hetzelfde nummer waarin Hassnae haar kritische noten kraakte. Ik vermoed dat mensen in de redactie zelf enthousiast waren over het boek en erop rekenden dat Hassnae, die in Vrij Nederland van die lieve stukjes schrijft over Arabische media, ook wel gecharmeerd zou zijn.

Om er extra zeker van te zijn dat Hassnae positief zou zijn, hebben ze haar op de thee gestuurd bij mevrouw De Loo. Ik moet zeggen dat ik, Hassnae een beetje kennende, blij verrast was dat ze ondanks haar onderhoud met de schrijfster vast op koers bleef. Hassnae is graag lief voor de mensen. Maar dat boek, dat ik ook heb gelezen, is dan ook echt heel erg slecht. Blijkbaar woog dat voor Has toch zwaarder.

Dat vind ik uiteindelijk wel weer getuigen van lef en ruggegraat van de OpZij-redactie, dat ze die kritische recensie gewoon heeft geplaatst, samen met het aanbod aan nieuwe abonnes. ‘Wordt nu lid en ontvang gratis dit kutboek!’

op 10 11 2008 at 12:06 schreef hafid:

Tjerk,

Ik ben je bro niet. En ik preek niet, noch heb ik een parochie.

Waarom denk je dat ik het woord ‘misschien’ gebruikte in de door jou aangehaalde zin?

En het gaat er niet om in Loos hoofd te kijken: Hassnae is toegeeflijk geweest. Onnodig toegeeflijk.

Ik begrijp jullie standpunt eerlijk gezegd niet: jullie lijken De Loo te beschouwen als een nestjong dat de havik van de journalistiek niet kent.

En Hassnae wat is jouw punt? Zijn ze weer oneerlijk en onaardig tegen je geweest?

op 10 11 2008 at 12:35 schreef Bert Brussen:

"en na overleg met Opzij stuurde ik schoorvoetend de tekst op"…"De bespreking verscheen uiteindelijk in het blad zonder de citaten van De Loo. "

Het lijkt er niet op dat Opzij met Margriet van der Linden een blad met ruggengraat en karakter is geworden…

op 11 11 2008 at 02:55 schreef Jur:

Dit bericht onderschrijft alleen maar wat ik al jaren van de literaire rietdaken schreeuw: Schrijvers en hun partners in publicaties zijn veelal zure druiven die alleen oog hebben voor hun eigen kindjes. En oh wee als je daar wat over te melden hebt wat niet in hun straatje past.

Hassnae trek je schoenen uit en een mooi kleed aan en ga Peter plezieren, denk maar niet aan die gedroogde vruchten die uitgeverijen bevruchten met hun zure epistels. Maak plezier! :)

op 11 11 2008 at 10:46 schreef Peter:

Kappen met die literatureluur, ga liever mij behagen, dat zeg ik nou ook altijd. Maar luistert ze? Neehee…