De verwerkingstherapeut
Frans Smeets
Bij verhalen over dieren moet je altijd voorzichtig zijn. Voordat je het weet hangen er een paar dierenvrienden in je nek te hijgen of een grootgebruiker van de kiloknaller is bang dat ik hem van zijn steak kom beroven. Ik wil het eens gaan hebben over het vreemde fenomeen van de dierenarts.
Oorspronkelijk was een dierenarts (enkele dwazen daargelaten) vooral gericht op het creëren van een gezonde veestapel en was het huisdier vooral een bijzaak waar incidenteel eens naar gekeken werd. Een zieke hond werd met een spade de nek gespiest en de pasgeboren katjes verzopen in lauw water. Gewoon zoals het hoort. Het houden van slangen, hamsters, muizen, ratten, wasberen, hagedissen, kortom, alles waar we onze menselijke eenzaamheid mee denken te kunnen bestrijden, was vooral weggelegd voor wegkwijnende psychiatrische patienten. Kortweg, een gezonde verhouding tussen mens en dier in een cultuur van overleven.
De moderne dierenarts is echter van een heel andere soort en haalt afhankelijk van het aantal agrarische bedrijven veel geld op bij de particuliere dierenknuffelaar. Veel moderne dierenartsen hebben zich de laatste dertig jaar zelfs geheel toegelegd op het redden van de cavia van onze kinderen en op het pleisteren van de door de reiger gepikte koi-karper. Op Animal Planet kunnen we zien hoe de ambulance met dierenredders uitrukt om de locale hamster te bevrijden van de bruut die mens heet, om het beest vervolgens aan het infuus te leggen en tenslotte, als de camera’s niet meer draaien, het beest levend in de biobak te smijten. Next shot. Zulke programma’s doen me altijd een beetje denken aan de discussie of vissen pijn hebben tijdens het hengelen, terwijl de oceanen leeggeroofd worden. Enfin, dat is een andere discussie.
Ik heb zelf drie honden. Allen uit het asiel. We kiezen meestal een stabiele reu en twee overbejaarde exemplaren wier noodlot eigenlijk al bezegeld zou moeten zijn. En nu moet je niet denken dat die bejaarden een probleem zijn. Zelf prefereer ik een oude hond. Slaapt de hele dag, loopt niet weg en je zit er ook geen vijftien jaar aan vast. Het probleem met die klotehonden is echter dat je er zo snel een band mee krijgt en dat kan bij een oude hond vanwege de omloopsnelheid een financieel risico betekenen.
Nu hebben wij grotendeels al afstand genomen van de dierenarts door zelf te dokteren met wat trekzalf en pleisters. Werkt prima. Daarnaast hebben we de afspraak dat we de beesten niet laten opereren en zeker niet als deze al op leeftijd zijn. Allemaal afspraken uit financiële zelfbescherming.
Maar het gaat altijd mis als het oude beest echt ziek wordt en je weet dat zijn einde in zicht is. Tja, wat doe je dan? De spade is uit de tijd en dat beestje ligt voor je voeten te creperen, te piepen en je aan te kijken. En zoiets kan dagen duren!! Totdat je het niet meer aan kan zien en je alsnog besluit, na een snikkend afscheid, het stervende kadaver in de auto te pleuren richting, juist, de dierenarts.
In de wachtkamer word ik geconfronteerd met een huilende vrouw die haar poes heeft laten inslapen. Zodra ze de deur uit is, hoor ik in de verte een schaterlachen dat gelijkgeschakeld is aan het deurmechanisme.
Volgende!!’
Bij het binnentreden van het epicentrum van dierenreddersland staan arts, inclusief assistent (zijn vrouw) en co-assistent (dochter), in hun witte jassen klaar alsof ze ieder moment gaan opereren. Op de achtergrond wordt onder een apathische zucht de rekening al klaargemaakt.
En dan begint de introductiefase, waarin je bevestigd wordt in de kracht, schoonheid, maar bovenal uniekheid van je hond. Het maakt niet uit of je met een rashond aan komt zetten of met overjarige gedrochten zoals die van mij. Het beest loopt op zijn laatste pootje en je krijgt te horen: Hij ziet er nog erg jong uit voor zijn leeftijd.
Vervolgens worden, na een uitgebreid verhoor, de NAW- en kommer en kwelgegevens van het dier opgeslagen in een diergebonden honddossier culminerend in de overdracht van een paspoort voor mijn stervende keffer. U wilt niet weten hoeveel paspoorten ik bezit.
Het maakt ook nooit uit wat het dier heeft. Voordat het beest zijn kont gedraaid heeft zit er al een prik in, om vervolgens, na het meten van temperatuur en hartslag, pillen in mijn handen geduwd te krijgen. Het is altijd prik EN pillen, nooit een van de twee. Contant afrekenen graag.
Dierenartsen stellen ook nooit duidelijkheid in hun diagnose. Ze draaien altijd om het resultaat van een eventuele behandeling heen. Ze zullen nooit eens zeggen: Uw hond is gewoon stokoud en dood is de enige optie. Er komt altijd de zin: Hij zou misschien nog beter kunnen worden als . En dan bedoelen ze röntgen, RSI-scans, openhartoperaties, chemotherapie, nierdialyse, etc, etc. Werkelijk alles is mogelijk. Terwijl je beest je met een stervende bambiblik aangaapt, word je een keuze voor de neus gehouden tussen leven en dood die in werkelijkheid betekent een keuze tussen morgendood of overmorgendood.
Na de aanbieding van chemotherapie heldhaftig te hebben afgeslagen, zit ik bedrogen met wat peppillen en antibiotica een uur later weer thuis met mijn stervende tekkel. Wederom genaaid.
Een dag later, wanneer de medicijnen zijn uitgewerkt, piept en kreunt het beest nog erger en is deze niet meer te vervoeren. De gemiddelde huisartsenpost is meestal onbereikbaar, maar de dierenarts daarentegen staat vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week binnen een half uur met zijn SUV bij u aan deur.
Terwijl jij al snikkend met je overbejaarde tekkel bij de voordeur staat, gooit het witte spook de medicijnen al in zijn tas. Zijn helderziendheid moet wel heel groot zijn om nu al te weten wat mijn dier behoeftigt.
Vastbesloten om me niet nòg een keer in de luren laten leggen weet ik de aanbiedingen tot uitstel van executie ditmaal te weerstaan. Een keurig spuitje en een minuut later is het beest dood. De dierenarts gooit zijn witte jas uit, trekt zijn kaplaarzen en overal aan, en vertrekt vervolgens richting de boer om een paar koeien te insemineren, vee te keuren’ voor de slacht en om een paar zieke beesten af te maken.
Want als op het spreekuur de laatste honden -of kattenknuffelaar gewetensvol zijn biefstukje heeft afgekocht met wat antibioticum en pillen, dan worden namelijk de witte jassen aan de wilgen gehangen voor het èchte werk. Wie denkt u nou wie die mensen in die witte pakken waren die bij een MKZ-uitbraak twee miljoen varkens over de kling joegen omdat er een exportbelang in het geding was? Juist ja, dat zijn dezelfde mensen die ’s ochtends de cavia’s van uw kinderen opereerden. De personen die ú het gevoel geven alles geprobeerd te hebben om uw beest van een wisse dood te redden. Een ordelijke en zakelijke afkoop van uw geweten door een verwerkingstherapeut, vermomd achter het masker van wetenschap en kennis. Gadverdamme!!
Volgende keer toch maar weer de spade. Een stuk eerlijker.
Frans Smeets heeft de vreemde opvatting dat hedendaagse kunst behalve oeverloos gezwets, geld en faam ook nog schoonheid in zich mag herbergen.
Algemeen, 06.09.2008 @ 17:41
40 Reacties
op 06 09 2008 at 18:38 schreef Max J. Molovich:
Ontmoet Mr. Chinnery:
op 06 09 2008 at 21:19 schreef Sikbock:
Haha! @ molovich!
op 06 09 2008 at 23:34 schreef EH:
Goed stuk smeets. Vlot geschreven, en erg raak een aantal themas aan elkaar geknoopt. Ofzo, textanalyse scoorde ik nooit hoog voor. Gewoon goed, daar houd ik het maar bij.
op 06 09 2008 at 23:35 schreef J.J. v.d. Gulik:
Ik vraag me ook weleens af of het niet afstompend werkt voor dierenartsen dat ze aan de ene kant stelselmatig bezig zijn te assisteren bij geboorten en aan de andere kant hun spuitgerei regelmatig inzetten voor het beëindigen van het leven. Iets vergelijkbaars geldt mogelijk bij mensenartsen.
Mijn eigen hondenbeessie is me meer waard dan welke mens ook. Van de Nederlandse samenleving en met name dan dus de Nederlanders gaat in mijn beleving veel te veel negatieve energie uit. Mede daarom ben ik geen fan van Nederland maar ik heb geen ander land dus moet ik het er maar mee doen.
Honden zijn verrassend, leuk, vaak mooi en loyaal en trouw en kunnen zoals mijn hond het mijn van de baas goed verdedigen. Ze gedragen zich naar de normen van mensen vaak socialer dan de mens waarbij ik in Nederland vooral denk aan de mannelijke variant. De vrouwelijke exemplaren zijn doorgaans emotioneel en sociaal aanzienlijk minder horkerig en hebben veel meer gevoel voor joie de vivre.
op 06 09 2008 at 23:43 schreef Peter:
Mijn eigen hondenbeessie is me meer waard dan welke mens ook.
Kijk, en opeens valt alles samen.
op 07 09 2008 at 08:44 schreef smeets:
Gulik,
De meeste honden in het asiel zitten er omdat ze te veel vermenselijkt zijn, niet omdat ze mishandeld zijn..Het ergste wat je een hond kan aandoen is hem als mens behandelen. .
Een hond kan een aanvulling zijn op menselijk contact maar op het moment dat dit je sociale leven gaat vervangen moet je toch eens nadenken.
Is ook niet goed voor de hond..
op 07 09 2008 at 10:05 schreef wablief?:
De dierenarts regeert bij mij niet, ook niet als het gaat om beslissingen over leven en dood.
MNijn hond loopt op z’n laatste benen, hij gaat richting de 14 jaar. da’s een respectabele leeftijd voor een herder. Hij is alleen in uiterst noodzakelije gevallen bij de dierenarts geweest. Z’n achterpoten zijn niet meer wat ze waren, maar hij leeft nog niet in pijn. Zolang hij nog lekker leven kan, laat ik ‘m lekker leven. Kan dat niet meer, is het over, geen polonaise, geen medicijnen. Hij is oud, en als z’n tijd daar is, is z’n tijd daar.
Ik ben me al een tijdje mentaal aan het voorbereiden op zijn vertrekken, hij heeft toch veertien jaar iedere dag met me geleefd, dat heeft nog geen vrouw gepresteerd. Hij gaat me dus na aan het hart, maar ik zie hem echt niet als gelijke. Hij is geen mens, hij is een dier. Ik ben zijn baas, ik ben degene die beslist of, wanneer en wat hij eet, wanneer hij buiten komt en waneer hij blaft. Dat laat ik ook duidelijk merken.
Naar de dierenarts toe ben ik ook altijd erg helder geweest. Mij wordt niet meer gevraagd om ‘m jaarlijks in te laten enten of om speciaal senioren voer mee te nemen. Laat je niet op je gemoied spelen, Smeets. Spreek jezelf maar eens gewoon uit tegenover die dierenarts, bij voorkeur op een moment dat er nog geen grote beslissingen genomen hoeven te worden, geloof mij, maakt het leven een stuk makkelijker.
op 07 09 2008 at 11:02 schreef J.J. v.d. Gulik:
re Smeets
Zit misschien wel wat in. Anderzijds is het ook weer niet zo dat ik hem als mens behandel. Hij heeft zo zijn eigen plek, de tuin, die hij als echte bouvier kan bestieren. En hij is ook vrij dominant dus je moet echt duidelijk maken wie de baas is. Dat kun je in die zin doorgaans niet bij mensen doen. En het is ook niet zo dat ik geen sociaal leven heb maar vanwege de negatieve energie in Nederland, zoals ik die voel, beperk ik die wel degelijk. Zo ben ik gisteren nog naar een grote goede doelen organisatie geweest die de vruchten van een reorganisatie met de nodige festiviteiten luister bij zette. En zo was er ondermeer een veiling en kon je Appie Baantjer een handtekening laten zetten op een gedrukt exemplaar van zijn pennenvruchtjes. Detectives hebben niet mijn interesse dus dat signeren was niet aan mij besteed. Wel vind ik het dan interessant om te bezien om wat voor rakker het handelt en zo ben ik wel even naar de life Appie wezen kijken. Hij oogt in life heel gewoontjes en als een meneertje doorsnee in de categorie 60 tot 65 jarigen. Achteraf betreurd dat ik niet geboden heb op 2 objecten op de veiling, waarvan er een een olifantje betrof van ongeveer 50 centimeter hoog en 60 centimeter lang. Ik ben op zoek naar een geschikt kastje voor een bepaalde plek in huis en daar had dat vrij bijzondere olifantje ook wel gepast. Gisteravond naar een personeelsfeestje geweest met daarbij het geijkte gebarbecue en gedeeltelijk lifemuziek en gedeeltelijk muziek uit een doosje. Was wel gezellig. Maar ik heb dan zelden een goed gesprek over een onderwerp wat ikzelf interessant vind en het gedrag van de Nederlanders kent dan altijd in mijn ogen vele irritante momenten wat ze zich niet bewust zijn overigens. Zo wordt er ondermeer geschreeuwd bij het leven. Maar de meerderheid geldt nu eenmaal dus dan moet je dat maar met veel tegenzin trachten te aanvaarden. En ik heb er in dubbel opzicht lol in om dan mijn danskunsten te tonen. Ten eerste vind ik het leuk om te doen. Daarbij moet ik overigens eerst wel wat gene overwinnen om me zo en plein public te geven en ten tweede heb ik er lol in om al die stijve harken met weinig gevoel voor ritme even de ogen uit te steken. Ik vraag dan nooit vrouwen ten dans. De belangrijkste reden is dat ik niet tegen afwijzingen van vrouwen kan en dus ga ik dat altijd uit de weg en ten tweede past mijn stijl van vrije expressie eigenlijk niet echt bij het meer gebruikelijke dansen met een partner. Je mag aannemen dat de stijl opvalt en getuigt van gevoel voor lichaamsbeheersing en muziek. Mijn favoriete muziek om zo aan dansexpressie te doen zijn rocknummers. Op dat feestje nog door 2 vrouwen gevraagd om volgende week op de koffie te komen. Het zijn niet mijn types dus ik denk dat ik niet ga. Nog even gesproken met Irene, een mooie jonge vrouw en een vrouw waar ik wel een zwak voor heb. Gedroeg me niet al te gretig omdat ik niet tegen afwijzingen kan zoals ik al zei.
Maar om nog even terug te komen op de hond. Het natuurlijke sociale leven van honden komt dacht ik aardig in de buurt van dat van mensen dus als je een hond niet helemaal de positie van mens opdringt dan kun je als mens toch een heel goed contact hebben met een hond of honden en tegelijk een hond voldoende zijn beessiezijn laten bleven.
Jammer dat gisteren door de ‘choqatie’ de discussie werd gestopt over een toch wel interessant onderwerp waar vind ik gewoon over gesproken moet kunnen worden. Elk detail kan voor slachtoffers wel choquerend zijn maar dat mag discussie niet belemmeren lijkt me zo temeer daar de gechoqueerden doorgaans geen bezwaar hebben tegen een bespreking van het onderwerp tot in detail als je daarmee maar precies hun gewenste interpretatie volgt. Voordeel is wel geweest dat ik zo niet meer werd lastiggevallen door laag bij de grondse Dershowitztypjes die ik mogelijk had kunnen verleiden tot uitspraken die mijn toorn zouden hebben kunnen wekken en waar ze zo spijt van hadden kunnen krijgen.
op 07 09 2008 at 11:58 schreef Peter:
Wat betekent ‘choqatie’?
op 07 09 2008 at 12:02 schreef J.J. v.d. Gulik:
Ja ik weet het is een beetje link om je zo hondenbeessiefanachtig op te stellen o.m. omdat vele mensen juist een hekel hebben aan honden waardoor je jezelf kwetsbaar maakt. Maar het geeft wel precies mijn gemoed weer en ik ga dat niet verbergen. Maar verklaar je nader.
op 07 09 2008 at 12:05 schreef J.J. v.d. Gulik:
re Peter
Het is gewoon een stukje creatief omgaan met taal en geeft zo vooral een gevoel weer en betekent tegelijk een stukje extra aandacht voor de ‘kwestie’.
op 07 09 2008 at 12:23 schreef N. Molrat:
Gulik, ik ga je steeds aardiger vinden. Of is het Smeets die als geen ander mensen er toe aan zet eens naar zichzelf te kijken.
De laatste keer dat ik een dierenartspraktijk bezocht was om een nestje puppies in te laten enten.
Ik werd geholpen door een nieuwe dierenarts, een jonge vrouw met een prachtige kont, glanzend donker haar en lieve donkere hondenogen.
Ze pakte het eerste puppie uit de doos, hield het eerst even tegen zich aan en toen bij haar gezicht, ze deed haar ogen dicht, snoof de geur op en kreunde even.
Een vrouw naar mijn hart.
op 07 09 2008 at 12:28 schreef Peter:
Nu weet ik nog steeds niet wat ‘choqatie’ is.
op 07 09 2008 at 13:01 schreef Frankpr:
@Molrat bizonder mens ben je haha
op 07 09 2008 at 13:40 schreef Marjon Driessen:
was ik maar een hond dan had ik een baas die mijn drolletjes opraapte om vervolgens met het warme zakje naar dichtbijzijnde hondendrollenvanger te lopen..tenminste wanneer ik in de stad woon of in een dorp…op het platteland gaat het anders geloof ik..ik erger me nog kapot als ik onnozelaar terugdenk aan de plaatselijke fietsenmaker in ons dorp….ik ben van het type instand houden waar je dus geen klote mee opschiet en alleen die anders portemonnee spekt omdat je denkt daardoor een stukje bij te dragen aan een betere wereld. Want waarom hem niet een cent laten verdienen in plaats van de grote in de steden zodat hij bestaansrecht houd ondanks aanschaf en reparatie minimaal 40 procent boven gemiddeld ligt. Tot mijn moeder(darmpatient en trouwe fietsenmaker bezoeker) vertelde dat hij haar het toilet had geweigerd.
Afgelopen donderdag ging ik opzoek naar lerenschoenen voor onze dochter van drie en half aangezien ze ieder 3 maanden nieuwe behoeven en vele merkschoenen ook in China worden gemaakt ging ik voor de afwisseling naar de schoenenreus in Sittard, tijdens het passen van de enige leren niet lekker zittende veterschoenlaarsjes aldus dochterlief zei ze mama ik moet plassen..waarop ik de winkelwaarnemer vroeg of ze van het toilet gebruik kon maken, hierop gaf hij kort maar bondig antwoord;’Dat mag niet van mijn baas"…..waarop ik vroeg of hij zelf niet kon besluiten zijn baas was er toch niet….dat kon hij niet want de laatste keer was zijn baas er bij uitgelopen dat er een klant naar het toilet ging en sindsdien had hij een verbod uitgesproken….waarop ik nog eens informeerde wat het ergste was wat hem kon gebeuren..sorrie mevrouw dat mag ik echt niet toestaan…jammer heel jammer vind ik het dat ik te laf was om mijn rok omhoog te tillen om in zijn zaak uitgebreid te plassen dan was mijn dochter ervan verzekerd geweest dat ze een moeder had met ballen….het gevolg verdomme was dat het kind niet een eindje verderop plastte maar wachten tot thuis en vanochtend tegenover haar vader zei dat mama nooit meer naar die klootzak in Sittard ging voor schoenen te kopen, dus in het vervolg ook maar een plastuitje meenemen want de baas zijn over een mens is veel lager blijkbaar dan over een hond.
op 07 09 2008 at 17:10 schreef kaka:
@gullik
dus je zwingt ook op al de dansvloer?
op 07 09 2008 at 17:14 schreef kaka:
ook al op de dansvloer
op 07 09 2008 at 17:36 schreef J.J. v.d. Gulik:
Peter zegt
"Nu weet ik nog steeds niet wat ‘choqatie’ is."
Wat het ook is, het heeft wel gewerkt want de ‘kwestie’ krijgt zo wederom extra aandacht.
op 07 09 2008 at 17:43 schreef kaka:
geen cyberaanvallen meer, sinds de topics zijn verwijderd?
op 07 09 2008 at 18:10 schreef Peter:
Er is niks verwijderd, Kaka. Eens in de twee weken (deze keer iets meer) zakt alles in het archief om plaats te maken voor een nieuwe editie.
Hou je van honden, Kaka? Heb je een goudvis?
op 07 09 2008 at 18:20 schreef Frankpr:
KK houd kwakende kikkers als ik de analyses zo lees …
op 07 09 2008 at 19:35 schreef kaka:
Vroegaah wel.
Maar ik wil geen hond meer in huis, omdat ik vind dat ik zijn vrijheid beknot.
Een hond is een wolfachtige, een roedeldier dat de ruimte moet krijgen, dus ik doe niet meer mee om een dier zijn vrijheid af te pakken, alleen omdat ik dat wel leuk vind, en dat die met smart de hele dag op zijn baasje heeft moeten wachten en dan iedereen te moeten vertellen dat mijn hondje zo blij is, als ik thuis kom.
Maar nu houd ik alleen van poesjes.
Doen zelf het onderhoud, hoef je niet meer op te sluiten, en als je langs wipt, springen ze ook tegen je op en geven me kopjes.
@frankpr
Nee, wel van pijlstaartboomkikkers.
Schitterde, felle kleuren en giftig als sommige bezoeksters hier op FN.
Op de doos staat ook handle with care.
Een Duitser zou zeggen vorsicht.
En jij lijkt me meer iemand voor een andere variant de pad.
op 07 09 2008 at 19:36 schreef Tedje:
Laat JJvdG zich eens van z’n menselijke en vertederende kant zien, kan ie het toch niet nalaten aan het eind weer even De Grote Leugen van de Gasmaskers en meer in het algemeen De Kwestie – of was het Die Frage – aan te tippen.
Stuk van Smeets is leuk, vooral omdat het zo ambivalent is. Herkent iedere huisdierbezitter.
op 07 09 2008 at 20:04 schreef Peter:
(…) menselijke en vertederende kant (…)
Waar heb je het over?
Er is niks menselijks, niks vertederends aan:
Mijn eigen hondenbeessie is me meer waard dan welke mens ook.
De man is een sociopaat! Nu begrijp ik wel waarom hij over joden praat als hij doet. Mensen zijn minder voor hem dan een hond. Met andere woorden: mensen zijn ongedierte, dat moet worden verdelgd.
op 07 09 2008 at 20:07 schreef Frankpr:
Speciaal voor jou dan KK het volgende plaatje
http://www.whoozz.com/Photos/AlbumPhotos/1709390156_1999998433_kikkerlikken.gif
Ik houd meer van vogels (vrije dan wel te verstaan)
op 07 09 2008 at 20:21 schreef J.J. v.d. Gulik:
re Tedje
Het is voor mij geen kwestie van geloven in een grote leugen of niet geloven in een grote leugen. Ik ben er alleen voorstander van dat er op een onbevooroordeelde, niet belaste, vrije manier naar alle aspecten rond WO II gekeken moet kunnen worden en dat er niet een voorgeschreven star geloof wordt opgedrongen. Dat doet mij denken aan de inquisitie en aan de islam in orthodoxe moslimlanden. De doorgaans felle reacties bij het aankaarten van de kwestie passen daarbij.
Bij vele aspecten betreffende WO II verschillen de meningen van deskundigen over de waarde, inhoud, het belang en de toedracht en kan daar ook vrij over gesproken worden. En deskundigen zijn door hun fixatie op aspecten waar ze zich in het bijzonder op richten door eigen onderzoeken, die ze ook moeten verdedigen en wat nou niet bepaald bijdraagt aan het uiten van twijfel in de openbaarheid, echt of ogenschijnlijk zo overtuigd geraakt van de juistheid van hun opvattingen dat ze geneigd zijn hun meningen te zien of in ieder geval te presenteren als feiten, waar nauwelijks nog ruimte voor discussie over mogelijk is. Dat is doorgaans geen echt probleem omdat er andere deskundigen zijn voor wie datzelfde geldt, waardoor men elkaars beeld kan aanvullen en zonodig kan corrigeren. Laat dat dan ook maar gelden bij meer beladen aspecten.
op 07 09 2008 at 20:50 schreef J.J. v.d. Gulik:
re Peter
Een sociopaat draagt een misleidend masker terwijl ik juist op deze site meer dan voldoende heb aangetoond dat ik in principe steeds mezelf ben. En ik heb ook gezegd dat de voor velen virtuele werkelijkheid voor mij gewoon een deel van de echte werkelijkheid is.
En over dat misleidende masker. Als ik zo de discussies heb gevolgd in de afgelopen weken………..
op 08 09 2008 at 01:08 schreef Tedje:
Toch nog even kort over de misvatting dat een grote liefde voor een huisdier een surrogaat zou zijn voor liefde voor een mens.
Dat kan, maar hoeft niet. Liefde is in principe oneindig deelbaar en geen zak met geld die je maar aan een ding tegelijk kunt uitgeven.
En zelfs als de liefde voor en van het dier ter vervanging dient van een tekort aan menselijke warmte is er weinig op tegen.
Bijvoorbeeld alleenstaande bejaarden met een hond, kat of parkiet zijn gezonder en gelukkiger en leven langer dan bejaarden met alleen een looprek en het wekelijkse obligate bezoekje van kind of kleinkind.
Indirect is een dierenarts dus ook een beetje een huisarts die wél effectief iets aan psychosomatische klachten kan doen.
Amen.
op 08 09 2008 at 01:18 schreef kaka:
Ik neem aan, dat als je stelt, dat je van vrije vogels houdt, dat je vrijheid bewonderd of zelf ook vrij zou willen zijn, en misschien niet zo goed durft.
Als ik je reacties van de laatste dagen goed interpreteer, dan lijk je me meer het type van een boomklever of nachtzwaluw.
Houden van hoge bomen met stevige stammen om zich aan vast te klampen.
Doen alle vrienden van
aan giflikken?
Want in de dierenwereld krijgen sommige zeer giftige dieren het indirect van hun licht giftige prooien waarop ze gedijen.
op 08 09 2008 at 06:50 schreef J.J. v.d. Gulik:
re Tedje
Mooi gezegd.
op 08 09 2008 at 12:14 schreef Peter:
Gulik, dat van dat misleidende masker wist ik niet. Ik dacht dat een sociopaat gewoon iemand is die geen affectie voor andere mensen kan opbrengen.
En wat mijn misleidende maskers betreft, heb je echt gedacht dat je op deze site of ergens anders en public de ware Peter Breedveld te zien krijgt? Uh-uh. De ware Peter Breedveld zie je alleen vanachter mijn misleidende maskers. Paradoxaal misschien, maar volgens mij geen speld tussen te krijgen.
op 08 09 2008 at 14:03 schreef J.J. v.d. Gulik:
re Peter
Ik kwam deze vrij aardige omschrijving tegen op het net:
"Sociopaten imiteren gevoelens en ze doen dat heel goed. De verhalen die ze vertellen zijn de verhalen die anderen beleven. Een sociopaat heeft het vaak over het belang van anderen, de kinderen, de gemeenschap, het bedrijf, de samenleving enz. Hierdoor weet hij een aantal mensen te bespelen en te overtuigen van zijn goede bedoelingen. Men kan het gedrevenheid noemen. Deze verhalen missen echter inhoud omdat ze niet overeenkomen met het echte leven en het echte aanvoelen van de sociopaat. Aan de regels die hij anderen voorhoudt zal hij zich slechts houden wanneer het hem of haar goed uitkomt. De oorzaak is het onvermogen van een sociopaat om echte gevoelens te ervaren. Hij ziet het leven als iets dat gespeeld moet worden, dit en dat moet je vertellen om iets te bekomen. Een sociopaat heeft een strenge sociale omgeving nodig. Iets of iemand die grenzen kan stellen waardoor zijn leven stabiel blijft. Valt deze omgeving weg en krijgt hij macht dan loopt het goed mis. Een sociopaat wordt maar echt gevaarlijk wanneer hij minder voorzichtig en overmoedig wordt, want hij kent geen beperkingen naar anderen toe. Een jonge sociopaat komt onzeker over, maar met de jaren wordt hij steeds handiger en gevaarlijker omdat hij zich steeds beter kan voordoen en zijn verantwoordelijkheid zich beperkt tot het eigen belang. Het is belangrijk dat men zich zo snel mogelijk bewust wordt van dit gebrek aan aanvoelen, maar er bestaan weing oplossingen. Het probleem is dat een sociopaat zijn hele omgeving gaat domineren met zijn verhalen met zijn optreden. Vergeet niet dat het ontbreken van echte gevoelens hem ook in staat stelt om onverstoorbaar op te treden. Het is een lege persoonlijkheid die zich goed maatschappelijk weet in te kapselen."
Dat komt vrij aardig overeen met wat ik bij nogal wat Nederlanders meen te ontwaren. Misschien is dat wel het probleem met Nederlanders. En het lijkt ook aardig aan te sluiten bij gedrag wat je regelmatig op internet tegenkomt en zo ook op deze site. Ik voldoe er echter niet aan.
En of ik de ware Peter Breedveld te lezen krijg dat weet ik niet. Het ligt wel voor de hand te denken dat je in ieder geval een redelijke indruk krijgt wat bevestigt kan worden door vrij consistente denkbeelden. Maar het hoeft natuurlijk niet. Er zijn voldoende mensen die het louter als een spelletje zien en soms dan als spelletje om mensen wat op de mouw te spelden of het innerlijk van de mensen bloot te leggen waar ze misschien in extreme gevallen zelfs hopen misbruik van te kunnen maken. Ook dat ligt wel aardig in lijn met de sociopaat. Ik let daar in principe niet op. Ik heb helemaal geen zin zo te psychologiseren. Wel hebben de discussies in de afgelopen weken mij duidelijk gemaakt dat psychologen hier een dankbaar studieterrein zouden kunnen vinden.
op 08 09 2008 at 14:16 schreef Peter:
Hm, mijn definitie van een sociopaat komt uit het woordenboek. Maar googelen levert het volgende op:
Het NRC gaf op 18 oktober 2000 een betere beschrijving van de sociopaat:
‘De sociopaat heeft een glanzende buitenkant maar is verdorven van binnen. Gladde bolster, rotte pit. Soepel pratend, complimenterend, verdekt dreigend, gespeeld teleurgesteld maar vooral heel erg charmant praat hij hij iedereen om. Iedereen wordt door hem ontwapend. Een goede sociopaat is niet alleen leuk om naar te kijken, hij is ook subversief omdat hij het sociale systeem gebruikt in plaats van ontkent.’
Wat denk je, Gulik, ben ik een sociopaat?
In de niet al te verre toekomst gaat er een shitload aan sociologen, psychologen en antropologen promoveren op studies naar menselijk gedrag op het Internet. Reken maar dat ook Frontaal Naakt dan de revu passeert.
op 08 09 2008 at 20:34 schreef J.J. v.d. Gulik:
re Peter
Ja maar Peter als ik me daarover uitlaat dan bevind ik me voor ik het weet midden in het gedoe en ik heb juist besloten buiten al het gekrakeel te blijven. Dus uitlatingen hierover gericht ad hominem of ad feminam zal ik in deze proberen voorkomen.
op 08 09 2008 at 22:45 schreef Peter:
Didn’t you notice, Gulik? Het gedoe is over. Ik heb de bezem eens flink door het lokaal gehaald, gif gestrooid, vogelverschrikkers uitgezet. Alles is weer als nieuw.
Het maakt helemaal niet uit wat je vindt. Ik weet dat zelf wel. Voor mij gaan mensen voor honden, en mijn eigen mensen voor alle andere. Al het andere is ruis. Ik ben alleen mijzelf en mijn eigen mensen verantwoording verschuldigd.
op 09 09 2008 at 17:10 schreef De Pooiers van Hassnae:
Ik ben alleen mijzelf en mijn eigen mensen verantwoording verschuldigd.
dat heeft lagonda gemerkt, hoe jij ‘je eigen mensen’ verantwoord…
jij intimideert mensen, heh, peter? jij publiceert naw, heh. peter?
wanneer denk je dat de naw van je moslimslet op stormfront staan?
op 09 09 2008 at 17:42 schreef Peter:
Sjiek de friemel! Edgar is vast erg blij met vrienden als jij, en daar zijn er veel van, merk ik.
Ieder zijn sociale kringen, zal ik maar zeggen. Veel plezier op het Stormfront, verder. Puistige bleekneusjes op kistjes, ik word daar altijd zo bang van!
op 09 09 2008 at 21:03 schreef Laila:
Hey Pooier
Je gaat way to far!
Jij bent een uit een anus gekropen aambei.
Shit je butplug hangt er nog uit.
op 09 09 2008 at 21:42 schreef kaka:
@laila
"ja wili", ga je mond met water en zeep spoelen.
peter het word tijd dat je die gasten eens vereert met een huisbezoekje, met de vastberadenheid van een jehova.
ik zorg wel voor de koffie en melk…
op 09 09 2008 at 21:45 schreef Laila:
@Kaka je hoeft helemaal geen huisbezoek te brengen.
Je hoeft slechts het stinkende slijmspoor te volgen net als bij een vuilniszak die een week langer heeft moeten staan omdat je je verslapen hebt : )
Of zoals het er bij onze propere buren de Belgen toegaat. Het spoor met de maden volgen omdat als je je daar een keer verslapen hebt je zelfs 2 weken moet wachten. Want de ene week komt het organisch afval en de andere week het restafval.