Dwingende naaktheden

Frans Smeets

Foto: Jock Sturges

In deze editie van Frontaal Naakt worden we geconfronteerd met naakten van de fotograaf Jock Sturges. Naakten van adolescenten, pubers en kinderen op een prachtige wijze neergezet.

Zelf heb ik niets met naaktheid of Naturisme. Of misschien juist wel, want het liefst mijd ik het. Terwijl mijn broer al naakt door het huis huppelde, klom Frans als peuter op de stoel om de sleutel om te draaien en daarmee toilet en douche tot zijn privé-terreintje af te bakenen. En ik ben niet pre-embryonaal misbruikt, dus geen ge-therapeutiseer aan mijn lijf. Het zit gewoon in het beestje. Naakt is mijn privé, waar niemand een fuck mee te maken heeft. Ik voel me lekkerder en veiliger in kleren. Punt uit.

Mijn wederhelft daarentegen is een overtuigd Naturist. Heb ik weer. Op het naturistenstrand ligt zij dan ongegeneerd naakt als een zonnewijzer mee te draaien met de zon, terwijl de naakten verontwaardigd en BEKROMPEN zitten te GLUREN naar mijn oversized witte Hemaonderbroek en witte sportsokken, dit, terwijl ik naarstig op zoek ben naar wat karige schaduw onder mijn handdoek. Met trots probeer ik deze zware beproevingen des levens te doorstaan. Een relatie is hard werken.

En mijn ervaringen in de sauna zijn nou ook niet echt bijster positief te noemen. In Amsterdam heb ik de fout gemaakt een willekeurige sauna te bezoeken. Terwijl een vriend van me in de sauna zijn zweetcellen zat te zuiveren, werd ik al snel in het bubbelbad vergezeld door een horde hitsige mannen.

Daarnaast heb je dan ook nog van die mega sauna- complexen, waar de Nederlandse proleet komt laten zien hoe lekker ongegeneerd ze in hun nakie durven te lopen. Komen dan een babbeltje met je maken over het weer, heup vooruit en in het slot met hun hand in de zij. Zodra hun eigen vrouw in de Privé zit te snuffelen, duiken ze en masse de sauna in op zoek naar lekkere wijven.

En dan hebben we als laatste nog, de sportsauna: zucht. Geloer onder elke zweetdruppel door wie het mooiste spierweefsel heeft. Ook weer zo’n lekker ‘vrij’ gebeuren.

Desondanks kan ik de vrijheid van naakt goed begrijpen. Niks aan je lijf. Open en bloot. Bevrijdend. Ik ken dat gevoel. En wanneer iemand hier naakt over de camping wandelt, heb ik daar totaal geen moeite mee.

Maar dat gevoel verdwijnt zodra ik me tussen anderen naakten begeef. Frans voelt zich er dan niet thuis. Ik wantrouw de motieven van Naaktlopers.. De Ontmoetingsplaatsen der Naakten zijn naar mijn mening een enorme clustering van vrijheidsdwang. Ik ervaar de naaktheid als een onuitgesproken Moetje. Als Dwingende Naaktheid met een onderhuidse seksualiteit.

Ik snap wel waarom naakten gedwongen zijn te clusteren. Het is praktisch anders niet mogelijk. Je wordt ertoe gedwongen. Dit gedwongen samenzijn der naakten creëert echter ook een situatie die je naaktheid kleedt. Het maakt naakt kunstmatig en vals.

Ook de foto’s van Jack Sturges ervaar ik als een moetje. Er is gekozen voor jonge lichamen in situaties die heel normaal zijn, maar ook om bewust te erotiseren met een soort engelenbeeld. En met dat laatste is de onschuld van de naaktheid al weer een gepasseerd station. Ze dragen daarmee kleren.

De foto’s zullen door de maatschappij als provocerend of pervers worden beoordeeld. De maker weet dat en gebruikt dat. Op zich een legitiem doel. Jong Naakt wordt immers niet geaccepteerd, net als Oud Naakt. Het eerste uit angst voor het oproepen van seksuele gevoelens en het tweede vaak uit schaam of walging. Beide argumentaties kloppen niet.

Het ergste van die argumentaties is het feit dat de macht over toelaatbare gedragsuitingen (naakt) gemaakt wordt door degenen die niet in staat blijken – of hun hormonen of emoties in de hand te houden – of door degenen die denken te weten dat anderen zich niet in de hand weten te houden. En helaas is deze laatste manier van denken leidend in onze wereld.

Ik kan meegaan met de utopische gedachte van vrij naakt als een normaliteit waarin jong en oud zonder kleren door elkaar heel wandelt. Het lijkt me fantastisch, maar ik geloof er niet in. Perfect Naturisme kan in mijn ogen alleen bestaan in een a-seksuele en a-voyeuristische omgeving. En die heb ik buiten mijn eigen huis nog nooit gevonden.

Daarvoor zouden we een niet-seksueel wezen moeten zijn.

Naturisten maken volgens mij de denkfout dat de blootheid die zij als verlossend ervaren geen onderdeel is van het vaak morbide spel dat we seksualiteit noemen, of, als ze dit wel denken, de seksualiteit slechts kunnen zien in een positief kader. Het woord ongelijkheid, sturing en misbruik komt in deze sektarische hemel niet voor. Ze projecteren hun zogenaamde eigen vrijgevochtenheid op de seksuele dwangbuis buiten hun kamp. Het woord eerlijkheid komt daarbij vaak voorbij. “Naturisten accepteren elkaar zoals ze zijn”, aldus Naturiste Annelies in dit artikel. “Ze beoordelen elkaar niet op het uiterlijk”.

Hara Krishna , Hara Krishna , dat doen ze dus wel! Ik geloof helemaal niets van die eerlijkheid, ook niet binnen hun eigen groep.

Ondanks deze menselijkheden ben ik een groot voorstander van het bestaan van het Naturisme. Naturisten zijn een minderheid en het zou mij niet verbazen als binnen tien jaar het naturisme actief bestreden wordt door de toekomstige zedenpredikers of dat het zo tegengewerkt wordt, dat de prijs te hoog wordt.

Dit is erg, want naturisme heeft een duidelijke functie als tegengewicht tegen zij die ons willen kleden. Naaktheid kan voor de predikers een gevaarlijk wapen zijn.

Het tekent voor de naturisten dat ze zich bewust keren tegen de degenen die preutsheid bij anderen propageren om hun eigen verlangens te temperen of te beheersen. Die eer wil ik de naturisten toeschrijven. Een burka bestrijd je het beste met het tonen van een piemel.

Maar bij discussies over seksualisering van de samenleving slaan de naaktlopers volgens mij de plank volledig mis. Naturisten zien in deze discussie doemscenario’s van preutsheid voorbij komen. Dit, terwijl ze de wereld om hen heen al in een totalitaire staat van preutsheid zien. Met betrekking tot naaktheid hebben ze daar absoluut gelijk in. Er mag eigenlijk helemaal niets op dit gebied. De groep, of noem het overheid, dwingt een ieder tot het dragen van kleding in de publieke ruimte. Inderdaad, een totalitaire gedachte dus.

En natuurlijk gebruiken onze gristenhonden, bedreigde socialistenbroeders en onze nieuwe gesluierde burgers deze discussie om de teugels weer aan te trekken. Wat verwachten we anders? Maar daar gaat het naar mijn mening helemaal niet om. Seksualisering heeft helemaal niets met Preutsheid te maken. Seksualisering is zelfs een regelrechte bedreiging voor het naturisme! Waarom?

Mensen zijn seksmoe. Zelfs de stokoude 80+-generatie die voor de TV hangt, die geboren werd toen een blote arm nog hel en verdoemis was, valt ongeïnteresseerd in slaap bij het aanbod tieten, vagina’s en seksuele ‘opties’. Mijn generatie loopt zich, met de rug naar elkaar toe, suf van parenclub naar Wastelandparty en hoopt met behulp van wat poppers, Viagra en andere poeders de sappen uit het verleden te laten herleven.

En mijn neefjes. Ach, die vinden de bijbel tegenwoordig veel spannender dan een hardcore seksfilm. De seksualiseringdiscussie heeft namelijk niets met seks te maken, en al eerder geschreven, noch met preutsheid. Het heeft alles met uniformiteit te maken, hoe het hoort te zijn, dit gedreven door een gezonde handelsgeest. Van Wladiwostok tot Buenos Aires iedereen DEZELFDE paringsrituelen en DEZELFDE naaktheden. Een overkill aan platte, commerciële seksualiteit die, ondanks zijn ongekende diverse aanbod, losstaat van eigen ontwikkeling van identiteit en slechts leidt tot apathie, ontevredenheid en aversie.

Het is dus inderdaad een legitieme vraag in hoeverre we nog in staat zijn onze identiteit bij overkill aan beeld te behouden. Moreel maakt het mij niet uit of iemand op zijn 12-de of 65-ste seksueel actief wordt. Ieder zijn hachje. Maar een pubertje van 14 die van Mahler houdt, nog niet aan de daad toe is en met een niet al te sterke pa en ma samenleeft, heeft het, op straffe van excommunicatie, fucking moeilijk om zijn hemabroekje droog te houden. En dat heet Dwang of noem het Misbruik.

De naturist gaat naar mijn mening voorbij aan de kracht van dwang bij uniformiteit. Alsof naaktheid en seksualiteit absolute doelen zijn. Het is namelijk de mogelijkheid tot verscheidenheid die de vrijheid maakt, niet de naaktheid of de seks. Zou er nog een vrouw bestaan die zich ongeschoren op het naaktstrand durft te vertonen? Ik kom ze niet tegen. Deze vorm van ‘gemaakte naaktheid’ zou een naturist moeten steken. Ook naakt kun je schijnbaar een burka dragen. Het lichaam als een soort trendy keukeneiland, een interactieve reclamezuil. “Dit naturistenstrand is mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Vereniging voor Plastische Chirurgie.”

De moraalridders ruiken hun kans en proberen in deze vijver van seksuele onverschilligheid, moeheid en overkill de gedachte om te zetten in intolerantie door hun pijlen te richten op de losbandigheid. Het zijn vooral de randgroeperingen die hiervoor de prijs zullen betalen: de homo’s, lesbo’s, travestieten, vastbinders, buitenwippers, transseksuelen, ophangers, meppers, rokers, vrijdenkers naaktlopers en allen die niet in het midden staan.

Uiteindelijk gaat het om de vrijheid erbij te lopen hoe je dat zelf wilt, in iedere situatie en op elk moment. Roze, blauw, met een toeter op je hoofd of gewoon naakt. Zonder uitgelachen, nageroepen, beboet, of geëxcommuniceerd te worden. Het gaat erom, dat ik met mijn witte hemaonderbroek naar de supermarkt kan, dat Breedveld ongegeneerd in zijn nakie achter me uit zijn neus staat te eten en dat Hassnae Bouazza met een in bont gewikkelde koran tussen haar billen bij de kassa haar geld zit te tellen. En dit alles, zonder dat het ons opvalt of dat we er mee bezig zijn. Dàt is naakt, waarbij de foto’s van Sturges zullen verbleken tot Siberisch bont.

Knutselaar Frans Smeets wacht op de herfst, zodat de trui weer aan kan.

Tweet

Algemeen, 18.07.2008 @ 12:19

[Home]
 

Δ