Keuzes maken

51 Reacties

op 12 05 2008 at 11:18 schreef Loor:

Peter, een zeer juiste observatie. Ik dacht precies hetzelfde bij het bekijken van de uitzending. Het ik-tijdperk kent geen grenzen meer.

op 12 05 2008 at 11:52 schreef Molly-Bolly:

Zo te lezen hoort Adriaan van Dis ook bij de ‘weg met ons’-stroming, de links elitaire scherpslijpers die overleven maar iets ordinairs vinden, echt iets van de onderbuik, gruwel, gruwel. En dat hij niet gered wordt door zijn naaste collega, sluit perfect aan bij zijn elitaire gevoelens van zelfhaat en schuld over het koloniale verleden danwel ander afkeurenswaardig blank gedrag, "ik ben het redden niet waard!"

op 12 05 2008 at 12:25 schreef Pieter:

Echt verbazingwekkend. Solidariteit en behulpzaamheid is blijkbaar iets voor de ‘lowpeople’, het gepeupel dat geniet van het huwelijk van Frans Bauer.

Stoere Afrikaners en lokale buddy’s zwemmen ’s nachts vanaf hetzelfde strand (de vuurtoren van Umhlanga Beach, iets noordelijk van Durban) 5 kilomer de Indische Oceaan in, stroming en haaiennetten negerend. Na afloop de braai, ook met Hindoestaanse schonen en dansende Shaka’s.

Het wereldbeeld van Van Dis is op het strand van Durban allang gestorven. Maar da’s misschien niet de moeite van het vermelden waard. Ook low culture toch?

op 12 05 2008 at 12:41 schreef Karel:

Opmerkelijk dat ze bij Pauw en Witteman zo luchtig over deze situatie deden. "Je moet op een geven moment een keuze maken". Als journalist zou je ook anders met zo’n niet-alledaags dilemma kunnen omgaan. Daar had meer ingezeten, lijkt me.
Maar ja, het mag allemaal niet te zwaar worden in zo’n talkshow.

Verder vind ik van Dis ook wel een zak hooi om ondanks dat bordje (dat hij dus duidelijk had gezien) toch besluit om juist daar te gaan zwemmen. Dan kan ik me voorstellen dat die cameraman ook denkt, ga ik daar mijn leven voor wagen?

op 12 05 2008 at 12:45 schreef N. Molrat:

Van Dis negeert willens en wetens de waarschuwingsborden. Die waarschuwingen gelden immers niet voor hem; lange sterke blanke, goede zwemmer, opgegroeid aan zee.

Regelmatig komen er mensen om terwijl ze roekeloze toeristen, avonturiers of sporters proberen te redden. Ik zou er niet mee kunnen leven als er op die manier iemand voor mij zou sterven.

op 12 05 2008 at 12:59 schreef babs:

Ik had Van Dis ook laten verdrinken. Lijkt me een aardige man en hij heeft programma’s gemaakt die ik graag zag. Maar ik ken de man niet persoonlijk en ga niet mijn leven wagen om het zijne wildvreemdheid te redden.

Ook heb ik drie jaar lang wekelijks vechtpartijen mogen aanschouwen, zonder ooit maar de politie te bellen. Nooit heb ik ingegrepen en daar schaam ik me niet voor.

Eén keer heb ik meegemaakt dat mij naasten zich in een levensgevaarlijke situatie bevonden. Toen heb ik mijn leven gewaagd. Maar ik was me er wel van bewust wie het eerst gered werd en dat dat geen toeval is. Je moet namelijk keuzes maken.

Stel ik probeer een Van Dis te redden en we verdrinken allebei, ik zou me in het hiernamaals kapot schamen mijn eigen familie aan haar lot over te laten. Je moet namelijk keuzes maken.

Bij mij dus in WO3 geen homo’s en prottestanten, want ik ken helemaal geen homo’s of prottestanten. Evt wel moslims, joden, communisten, liberalen, socialisten en katholieken. Die ken ik namelijk wel. Je moet namelijk keuzes maken.

Mensen die geen keuzes maken (en iedereen proberen te redden) zijn of onverantwoorde gekken of hebben nog nooit keuzes hoeven maken en hebben dus makkelijk praten. Mijn inschatting is dat Peter in groep 1 valt en Loor in groep 2.

op 12 05 2008 at 13:34 schreef Sabian:

"…zonder ooit maar de politie te bellen"

Tja Babs, niet zeuren als de oncoloog straks z’n vakantie niet wil onderbreken voor je knobbeltje. *Aardige meid die Babs maar ik ken er niet persoonlijk en met mijn drukke baan moet ik nu echt voor mijn familie kiezen.*

Veel nederlandse omstanders zijn gewoon reptielen.

op 12 05 2008 at 13:45 schreef Loor:

Babs, klets geen onzin. Ieder weldenkend mens zal van nature de ander willen helpen. Eigen schuld of niet. En ga jij nou niet voor anderen bedenken of ze in hun leven wel eens keuzes hebben moeten maken of dat ze ontverantwoordelijke gekken zijn, want je weet echt niet waar je het over hebt.

op 12 05 2008 at 14:55 schreef Conan:

Bij mij dus in WO3 geen homo’s en prottestanten, want ik ken helemaal geen homo’s of prottestanten. Evt wel moslims, joden, communisten, liberalen, socialisten en katholieken. Die ken ik namelijk wel. Je moet namelijk keuzes maken.

Best dubieus, die keuzes van Babs op basis van sexuele voorkeuren en levensovertuigingen die wel, en die niet voor zijn hulp in aanmerking komen. De negatieve kwalificatie voor mensen die hun hulp wat minder rigide ter beschikking stellen, maakt het af; geen sympathiek plaatje.

(Alhoewel, ik zou willen dat ik zo over mijn belastinggeld kon beschikken…)

op 12 05 2008 at 14:59 schreef Theo Ichtus:

Een redelijke verzameling maandag morgen coaches hier.

Want iedereen die DAADWERKELIJK een professionele training volgt in enige vorm van hulpverlening krijgt nu juist op het hart gebonden dat brandweerlieden en aanverwant volk juist NIET blindelings de brandende gebouwen dan wel de kolkende zee in moeten rennen.

Niet zonder plan, dat is.

Ingehuurd zijn als cameraman maakt je niet bij uitstek gekwalificeerd tot reddend zwemmen – en dat ook nog op een plek waar de locals (je weet wel, inboorlingen die weten welke vruchten te eten en welke wateren te bezwemmen) overal bordjes hebben geplaatst waarin de toerist nu juist nadrukkelijk VERBODEN wordt datgene te doen wat Adriaan aan het doen was.

"Can’t do the time? Don’t do the crime! You payzz your duezz and you takezz your chances" enzovoort.

Mochten Peter of Loor opeens een falende ademhaling of hartslag hebben in een brandend gebouw, dan is het natuurlijk best wel handig dat uw aller Theo weer helemaal current is in reanimatie en bluswerkzaamheden – maar die moet toevallig maar net aanwezig zijn met z’n kleine rode brandweerautootje.

Op voorbijgangers of gezelschap rekenen is dus een beetje dom.

Net als zwemmen op plekken waar de natives verbodsbordje hebben geplaatst.

Ik ken de kwalifikaties van Hans Pool natuurlijk niet, maar hij zag er wat mij betreft niet echt uit als weggelopen uit Baywatch…

En als ie dat niet is, is in de gegeven situatie het door hem vertoonde gedrag het enige juiste.

(Tenzij je naar TWEE verdronken blanken wilt laten dreggen, achteraf…)

op 12 05 2008 at 15:05 schreef N. Molrat:

Conan, volgens mij begrijp je Babs stelling verkeerd omdat je zelf, al is het maar vwb je belastinggeld discriminerende keuzes zou maken als dat kon.

Sabian, een knobbeltje krijg je niet voor je lol en een oncoloog heeft een kleine kans te sterven als hij iemand helpt dus die vergelijking slaat nergens op.

En Loor, natuurlijk probeer je als het even kan altijd mensen te helpen of te redden maar als je moet kiezen tussen vrijwel zeker je eigen leven verliezen of een kleine kans om dat van een onverstandige waaghals te redden vind ik niet dat je een slecht mens bent als je jezelf niet blindelings in het water stort.

Ik heb ooit een bijna eendere stommiteit begaan als Adriaan van Dis. De onderstroom trok me weg van de kust (Bahia Solana, Colombia, klein dorpje, witte strandjes tussen de rotsen en palmen) en vervolgens wierp de branding me telkens weer ongenadig tegen steile puntige rotsen.
Binnen de kortste keren zag het strandje zwart van de mensen. Iedereen schreeuwde naar me maar niemand deed iets.
Ik weet nog goed hoe bang ik was dat er iemand achter me aan zou komen en door mijn toedoen zou verdrinken.
Uiteindelijk ben ik er op eigen kracht uitgekomen, beschaamd, bont en blauw, en bloedend.
Er was daar geen enkele Nederlander, alleen zwarte Colombianen, loeisterk maar niet gek.

op 12 05 2008 at 15:38 schreef Tony:

Aan in elkaar geschopt worden doe je niet vrijwillig mee, aan zwemmen in duidelijk als gevaarlijk gemarkeerd water duidelijk wel.

Een ander met gevaar voor eigen veiligheid helpen kan een goede zaak zijn, maar er zijn grenzen en die grenzen liggen wat mij betreft waar een ander willens en wetens zijn eigen leven in gevaar brengt met stompzinning en arrogant gedrag.

Moet je iemand met gevaar voor eigen leven gaan redden als ie denkt dat de wetten van de natuur niet op hem van toepassing zijn? Met egoïsme heeft zoiets op gegeven moment niets meer te maken.

Verder vindt Peter het blijkbaar heel normaal iemand een klap voor zijn smoel te geven als die hem niet helpt nadat hij zichzelf doelbewust als een imbeciel in een levensgevaarlijk situatie heeft gemanouvreerd. Dat zegt misschien ook wel iets over de mentaliteit van de heer Breedveld. Zoekt hij misschien naar simpele excuses om zijn handjes te laten wapperen?

op 12 05 2008 at 17:04 schreef Mark:

Ach, aan de meeste mensen mis je niks. Kan iemand me uitleggen waar het idee vandaan komt dat een willekeurig mensenleven iets waard zou zijn? Gezin, ja, vrienden, en familie, ja, maar Adriaan van Dis? Waarom zou je die niet laten verzuipen? Interview die mensen eens die spijt hebben spijt als de haren op hun hoofd dat ze wel iemand hebben gered.

op 12 05 2008 at 17:37 schreef J.J. v.d. Gulik:

De mentaliteit van de cameraman geeft aardig weer waarom er weinig verzet was in WO II.

En hij filmt notabene het optreden van de redder in plaats dat hij zelf iets poogt te ondernemen of iets probeert te bedenken. Een paar leuke filmbeelden zijn blijkbaar belangrijker dan het leven van een collega.

Als er weinig risico bestaat, gedragen Nederlanders zich vergelijkbaar en kijken wat schaapachtig toe.

op 12 05 2008 at 17:52 schreef babs:

Conan, leer lezen. Ik kan er weinig aan doen dat ik toevallig geen homo’s of prottestanten ken. Ik ontloop ze verder niet ofzo.

Sabian en Gulik, omstanders die niks doen zijn niet typisch Nederlands. Wat wel typisch Nederlands is: befehl ist befehl, regels zijn regels en ik doe gewoon mijn werk als ik voor het fascistisch regime een fantastisch paspoort maak.

Loor, leg uit, welke heldendaden heb jij al verricht waarbij je met gevaar voor eigen leven een wildvreemde redde?

op 12 05 2008 at 17:52 schreef Peter:

En gaan daarna steevast rationaliseren, Van de Gulik. Nog nooit heb ik een Nederlander, die niks gedaan had trwijl hij heel veel had kunnen doen, bijvoorbeeld een massaslachting voorkomen, niet een waterdicht betoog horen houden dat hem volstrekt vrijpleit en eigenlijk ook tot het voornaamste slachtoffer van het hele verhaal maakt.

Het begint al bij een euro geven aan zwervers op straat. De meeste Nederlanders doen dat niet alleen niet, ze hebben ook een hele preek klaar waaruit moet blijken dat niets geven de grootste daad van barmhartigheid is die ooit door enige persoon in de wereldgeschiedenis is verricht, en dat jij, die wel iets gaf, eigenlijk een gore rothufter bent die zou moeten worden kaalgeschoren.

op 12 05 2008 at 18:06 schreef Een boze burger.:

Tja. Daar sla je de spijker op zijn kop.
Ten eerste zijn de meeste Nederlanders lafaards.
Ten tweede heerst hier het twee weken schreeuwen gedrag.
Dat wil zeggen. Er gebeurt iets ernstig. Twee weken ophef. En daarna gewoon weer verder.
Daar maakt de overheid gretig misbruik van.
Dus. Met die Pool zal het wel niet anders zijn.Lafaard..

op 12 05 2008 at 18:23 schreef Theo Ichtus:

Onder pseudoniem een ander – die met naam en toenaam herkenbaar op de TV was – een lafaard noemen is daarentegen natuurlijk wel weer een toonbeeld van manhaftig gedrag, dat dan weer wel…
;-*

op 12 05 2008 at 19:00 schreef René:

Peter, toch vermoed ik dat je oordeel veel milder zou zijn geweest, als Pool de situatie, waarin het ging om leven of dood van een metgezel en om de noodzaak een keuze met wellicht verstrekkende gevolgen te maken, niet zo laconiek had geschetst als iets min of meer grappigs.

Stel Pool had gezegd: "Het zweet brak me uit, ik moest denken aan mijn twee jonge dochtertjes, ik stond als aan de grond genageld en kon me er niet toe brengen Adriaan te hulp te schieten, het was vreselijk". Ook dan was er sprake geweest van een keuze die nu eenmaal moest worden gemaakt en die werd gemaakt en feitelijk hetzelfde uitviel – maar met een totaal andere impact op wie het verhaal te horen krijgt.

Mijn conclusie is, dat het niet de gemaakte keuze sec is die beslist veroordeeld moet worden (zie bijvoorbeeld de getuigenis van N. Molrat die de kwestie op een andere, wat mij betreft ook zeer invoelbare manier belicht als Peter), maar de manier waarop de keuze lijkt te zijn gemaakt en zeker de manier waarop de betrokkene daar later over vertelt.

(En onder de irritante manieren waarop keuzen op het vlak van betrokkenheid bij anderen worden beargumenteerd, vallen inderdaad zeker de zemelende rationalisaties van het type ‘ik geef nooit wat, er wordt toch alleen maar misbruik van gemaakt’.)

op 12 05 2008 at 19:08 schreef Sabian:

Wellicht scheelt het als je de uitzending hebt gezien en ook ik zag min of meer toevallig dit programma [ben niet zo’n TVheld].

Eerst was er dat echtpaar uit Vlaanderen wat hun kind kwijt was geraakt aan een rijk nederlands echtpaar. De biologische vader krijgt z’n eigen kind niet eens te zien op aanraden van de nederlandse kinderbescherming. Die waarschijnlijk bij monde van de huidige voorzitter een mega-leugen aan het ophangen is. Dan hadden we die geestelijk gehandicapte "minister" van landbouw voor het immer debieler wordende CDA die eigenhandig een bedrijf in Leeuwarden de nek omdraait terwijl ze "bedoelt" dat de leveranciers zich niet aan de regels houden. Deze cda koe weet dat de verkeerde klappen krijgt maar deze egoistische kut weigert publiekelijk in te grijpen.

Als toetje kregen we die aardige maar ietwat wereldvreemde van Dis die ging zwemmen en door een lokale badmeester-negert werd gered. De reddende zwarte engel vond het vooral belangrijk om te weten of hij het zou maken tot "in de film". Zo gevaarlijk vond hij z’n eigen actie dus niet.

Vervolgens zie je terecht wat wenkbrauwen frondsen bij de immer doorlopende camera waarbij het beeld niet eens gaat trillen. De reactie van die griezel poolwhatever was zoals Peter schreef "zo, zet de camera maar uit baal baal, nu kunnen we dus naar huis". alsof hij zeer teleurgesteld was in het mislukken van z’n film.

@ Babs

Ik bedoel alleen maar dat als jij op straat slachtoffer zou worden van een "vechtpartij" dat de mensen net als jijzelf ook geen poot uisteken, je verdient het.

op 12 05 2008 at 19:20 schreef stekkie:

Sabian, de meneer die Van Dis redde vroeg hem of het voor de film was, dus of hij speciaal voor de film deed alsof hij verdronk. Waarop van Van Dis antwoordde dat hij echt verdronk.

Ik zou Van Dis niet wereldvreemd willen noemen

op 12 05 2008 at 19:30 schreef jopie:

Zijn er eigenlijk wel voorbeelden te geven danwel te bedenken waarbij een nederlander een fout maakte en dit vervolgens ruiterlijk toegaf? En indien zo, vervolgens door het publiek werd vergeven? Ik kan er zo gauw niet opkomen.

op 12 05 2008 at 19:34 schreef Conan:

Conan, volgens mij begrijp je Babs stelling verkeerd omdat je zelf, al is het maar vwb je belastinggeld discriminerende keuzes zou maken als dat kon.

Ik maak constant discriminerende keuzes in mijn persoonlijk bestaan. Discriminatie is pas een probleem als een overheid daartoe overgaat. De criteria die Babs poneert vind ik vrij willekeurig, zeker in het geval van het verlenen van (nood)hulp (wat ik als iets wezenlijk anders beschouw dan belasting betalen; de willekeur waarmee afgedwongen belastinggeld besteed wordt, maakt dat ik daar aanzienlijk meer ruimte zie).

@Babs,
Mensen kennen als criterium om hulp te verlenen waarmee je zelf een aanzienlijk risico loopt, komt niet vreemd op me over; daar de criteria uit destilleren die jij noemt in het kader van onderduiken faciliteren bij een derde wereldoorlog echter, acht ik minstgenomen (uiterst) dubieus.

op 12 05 2008 at 20:04 schreef Sabian:

Mwoa, vind A. van Dis wel "ietwat wereldvreemd", al was het maar omdat hij in tropische wateren gaat zwemmen waar notabene om de 25 meter een waarschuwingsbord staat. Als je niet wereldvreemd bent dan heb je begrepen dat in Nederland 50% van de borden volslagen overbodig is. Als er in Afrika ergens een waarschuwingsbord staat dan kun je er wel van uit gaan dat er daadwerkelijk opgepast dient te worden IMHO.

Sterker, borden in Vlaanderen zou ik ook maar serieus nemen, het is nog geen Afrika maar scherpe bocht betekend dus ECHT scherpe bocht.

op 12 05 2008 at 20:10 schreef jopie:

Zijn er eigenlijk wel voorbeelden te geven danwel te bedenken waarbij een nederlander een fout maakte en dit vervolgens ruiterlijk toegaf? En indien zo, vervolgens door het publiek werd vergeven? Ik kan er zo gauw niet opkomen.

op 12 05 2008 at 20:14 schreef jopie:

Zijn er eigenlijk wel voorbeelden te geven danwel te bedenken waarbij een nederlander een fout maakte en dit vervolgens ruiterlijk toegaf? En indien zo, vervolgens door het publiek werd vergeven? Ik kan er zo gauw niet opkomen.

op 12 05 2008 at 21:10 schreef René:

Te geven dan wel te bedenken?

In dit land kijkt men wel mooi uit een malversatie toe te geven; nadat de aanvankelijke mediacommotie goed en wel is gaan liggen, wordt men namelijk steevast gevraagd op te draven als ervaringsdeskundige in de diverse praatprogramma’s en opinierubrieken (Peper, Oudkerk et cetera); of krijgt men een gouden handdruk of een riante nieuwe positie toegespeeld (Smit-Kroes, Joustra et cetera).

op 12 05 2008 at 21:30 schreef Tjerk:

Daarna zou ik zijn weggelopen, en het eerste vliegtuig naar huis hebben genomen. Met deze laffe, egoïstische hond zou ik niks meer te maken willen hebben.

Honden zouden hun leven wel wegsmijten om hun baasje te redden, of in ieder geval aan de kant staan te springen en te blaffen omdat hun baasje verdrinkt.

Wat hier treft is niet de beslissing: die lijkt me zeer verstandig. Is gewoon een kwestie van de situatie inschatten: wat is waarschijnlijker, dat ik ‘m redt en we het gaan vieren met goed eten en een fles pomerol, of dat ik net als hij de stroming niet aankan en we allebei verzuipen (nee, daar hebben we wat aan)? Lijkt me makkelijk: de borden staan er, van Dis is geoefend zwemmer, ik niet dus, sorry, maar ik kan hem gewoon niet helpen. Blijkbaar maakte die Afrikaan, op grond van zijn ervaring, een andere afweging. Dat Van Dis zijn producer gelijk geeft heeft niets te maken met de ‘weg met ons mentaliteit’ zoals iemand hierboven abstraheert, maar met het feit dat Van Dis daar was, de kracht van het water heeft gevoeld en dus weet waar hij over praat.

Hooguit kun je je opwinden over de onderkoeldheid spreekt over het leven van zijn presentator. Maar het valt me nog mee dat hij de camera’s liet uitzetten toen het misliep. Bij die briljante VPRO-televisieserie TV-zeven hadden ze hier wel raad mee geweten. Doordraaien! Dit wordt historische televisie!

op 12 05 2008 at 21:58 schreef Conan:

Conan, volgens mij begrijp je Babs stelling verkeerd omdat je zelf, al is het maar vwb je belastinggeld discriminerende keuzes zou maken als dat kon.

Ik maak constant discriminerende keuzes in mijn persoonlijk bestaan. Discriminatie is pas een probleem als een overheid daartoe overgaat. De criteria die Babs poneert vind ik vrij willekeurig, zeker in het geval van het verlenen van (nood)hulp (wat ik als iets wezenlijk anders beschouw dan belasting betalen; de willekeur waarmee afgedwongen belastinggeld besteed wordt, maakt dat ik daar aanzienlijk meer ruimte zie).

@Babs,
Mensen kennen als criterium om hulp te verlenen waarmee je zelf een aanzienlijk risico loopt, komt niet vreemd op me over; daar de criteria uit destilleren die jij noemt in het kader van onderduiken faciliteren bij een derde wereldoorlog echter, acht ik minstgenomen (uiterst) dubieus.

op 12 05 2008 at 21:59 schreef Paco:

Ik venam dat dat zooitje ook overvallen en beroofd in Zuid Africa door een zwarte bende. Dat wat ook zeer goed want zwarte zijn altijd gediscrimineerd geweest daar. Nu las ik zaterdag "Blanke discriminatie door zwarten in Zuid Africa.

op 13 05 2008 at 08:58 schreef N. Molrat:

Toen ik naar de uitzending keek (voordat dit stuk geschreven was) had ik sterk de indruk dat Adriaan van Dis en zijn cameraman opzettelijk en met veel plezier het verhaal op deze opmerkelijke manier zaten te vertellen.

op 13 05 2008 at 11:17 schreef babs:

Al die zogenaamde hulpverleners, die onmiddellijk voor een onbekende de kolkende oceaan inspringen, elk brandend pand inrennen op zoek naar overlevenden en op straat elke schreeuwlelijk aanspreken op zijn gedrag, jullie zijn een stel ontzettende politiek correcte nepperds. Jullie weten zo goed hoe anderen zich dienen te gedragen, net zoals Cohen precies weet hoe een blanke in een achterbuurt zich dient te gedragen.

En maar blaten op Internet wat die Pool wel gedaan zou moeten hebben en wat niet, en maar blaten dat Nederlanders altijd laf op een afstandje blijven toekijken zonder in te grijpen, maar zelf veilig in Buitenveldert of Oisterwijk of weet ik veel waar wonen, zodat het risico dat je ooit zelf moet ingrijpen bij een echt gevaarlijke vechtpartij 0 is. Voor die enkeling die wel echt wat doet (die wel elke zwerver een euro geeft) daar heb ik respect voor, maar begrijpen doe ik het niet.

op 13 05 2008 at 12:30 schreef Ernst:

Dat die man Van Dis niet heeft proberen te redden is één ding, dat hij zich er niet voor schaamt en er zelfs prat op gaat, dat is wat ik niet begrijp.

op 13 05 2008 at 12:31 schreef Tjerk:

Wat is je punt, Paco?

op 13 05 2008 at 13:29 schreef Piet:

Een tijdje terug stond er een bloedstollend verhaal in de krant over een vader die z’n zoontje op een besneeuwde berghelling op z’n sleetje in een ravijn zag vallen. De vader ging er achteraan en viel ook in het ravijn, zijn tweede kind en vrouw keken toe.

Gelukkig waren die zo slim om er niet ook achteraan te duiken, die konden gezellig met z’n tweetjes verder.

Als mij ooit zoiets zou overkomen – moge god het verhoeden – hoop ik dat ik de lafheid van geest zou hebben om niet het ravijn in te springen. Dan maar geen in memoriam op FN.

De mensen met de grootste mond zijn niet noodzakelijkerwijs de grootste helden. Ik zou er niet op durven rekenen dat Peter me komt redden als ik door de onderstroom wordt gegrepen net zomin als ik zou durven zweren dat ik *niet* dat ravijn in zou springen. Talk is cheap…

op 13 05 2008 at 13:58 schreef Peter:

Ik zou er ook niet op rekenen dat ik je zou komen redden als je door een onderstroom wordt gegrepen, Piet. Ik zou me zorgen maken om mijn nieuwe pak, of waar moet ik zo gauw mijn Ipod leggen? Zul je net zien dat zo’n zwarte die pikt, als ik bezig ben mijn nek uit te steken voor een lompe Hollander die zichzelf overschat.

Maar wat ik in elk geval ook niet zou doen, en dat is een garantie, is in een babbelshow zelfgenoegzaamheid zitten uitstralen over mijn beslissing om helemaal niets te doen.

op 13 05 2008 at 14:32 schreef Theo Ichtus:

Een aantal andere vragen (literair onderlegd gezelschap hier tenslotte):

1.Is een overschrijvert zoals Adriaan van Dis eigenlijk wel redwaardig?
2.Moet de eenvoudige cameraman zijn leven alleen veil hebben voor wie al z’n boeken helemaal zelf bedenkt?
3.Mogen dit soort overwegingen wellicht absoluut geen rol spelen bij het redden van een medemens?
4. Moet voor een cameraman nu juist de literatuur in het geheel geen rol spelen, maar enkel het vlot overkomen op televisie – zodat van Dis gered dient te worden waar men Hafid Bouazza rustig kan laten verzuipen?
5.Moet men tenslotte wel in het water springen om een klaarblijkelijk ook nog eens woordblinde literator te redden – zonder dat men weet welk gedeelte van het woordje "NO" hij niet begrepen had?

*zich op hoogstaand twistgesprek verheugt*

op 13 05 2008 at 14:43 schreef Peter:

Die plagiaatzaak rond Adriaan van Dis heb ik altijd zo overtrokken gevonden. Het gaat om een paar alinea’s tegenover een oeuvre van een stuk of tien boeken. De details staan me niet zo goed meer bij, maar ik geloof dat het ging om een verzuimde bronvermelding.

Heb je wel eens iets van Van Dis gelezen, Theo? Hij schrijft in zinnen van delicaat kristal, die zachtjes klingelen. In zijn debuut, Nathan Sid, en zijn tweede of derde roman, Zilver, toont hij zich een meester in het beschrijven van het gevoelsleven van kinderen in woorden die je kunt proeven, ruiken en voelen. Zijn beschrijving van zijn reis door China is verfrissend nederig, totaal gespeend van de pocherige zelfvoldaanheid die zoveel schrijvende reizigers opzichtig etaleren (ik heb trouwens een hekel aan de doorsnee reiziger, die gierig, hooghartig en asociaal is) in hun werk.

Dus om nou nog aan te komen met dat gezeur over die paar alinea’s vind ik een beetje flauw.

op 13 05 2008 at 15:46 schreef Theo Ichtus:

Indische Duinen is de enige titel die me bijgebleven is in de zin van me nog enigszins kunnen herinneren waar het ook nog maar weer over ging. (Indische familie brengt na repatriëring de eerste periode in Nederland door in een pension in de duinen nabij Den Haag / Scheveningen ??? Niet echt blijven hangen i.e.g.) Ook staat me iets bij over een prille liefdesgeschiedenis in Colombo (Sri Lanka) – maar dat kan voor het zelfde geld ook een boekje van Marion Blom geweest zijn…

"Indië verloren, rampspoed geboren"

En inderdaad – het ging over een verzuimde bronvermelding. Maar eh, dat heb je dus altijd met plagiaat, dacht ik zo.

(Tenzij je – zoals hierboven met "Indië verloren, rampspoed geboren" – de niet door jezelf gedane uitspraak tussen aanhalingstekens plaatst, om elk misverstand te voorkomen. Want het is DAN volstrekt duidelijk dat niet Theo Ichtus bedoelde uitspraak als de zijne claimt maar dat ie toegeschreven kan worden aan een ander, volstrekt onbekend, of door Theo’s verwarde brein alweer vergeten…)

op 13 05 2008 at 16:03 schreef Peter:

Nee Theo, plagiaat gaat niet altijd over het verzuimen van bronvermeldingen, maar om het presenteren van andermans werk als je eigen werk. Van Dis ging duidelijk in de fout, daarover geen discussie, maar het is dus niet zo dat hij voortdurend zit over te schrijven, of dat zijn oeuvre eigenlijk een bloemlezing is van paragrafen van andere schrijvers. Ik meen dat hij voor de beschrijving van een landschap een andere schrijver aanhaalde, dat deed in een krantenartikel en dat dat in de latere bundeling van verzamelde reisverhalen verzuimd is te vermelden. Ik kan me er wel wat bij voorstellen. Het is fout, maar vergeeflijk.

Hij is zelfs behoorlijk goed, als je het mij vraagt.

op 13 05 2008 at 16:41 schreef Theo Ichtus:

Jorge Louis Borges schreef ooit een pracht van een verhaal gesitueerd aan het begin van de christelijke tijd, toen de kerk al wel enigermate geïnstitutionaliseerd was met kerk-provincies en bisdommen enzo, zeg maar kort nadat de eerste romeinse keizer zich tot het christendom bekeerd had.

Een kerkvorst schrijft een geweldige polemiek over de juiste geloofsopvatting, dit ter voorbereiding op een grote kerkvergadering.

(We waren nog niet in Oud- Katholiek, Rooms, Russich en Grieks Orthodox uiteengevallen, in dit verhaal).

Hij is een toonbeeld van erudiete, welsprekendheid en uiterst menslievende opvattingen en stuurt zijn gloedvolle betoog toe aan alle andere kerkvorsten in de hoop aldus tot Paus verkozen te worden, door zijn gelijken.

Nadat de brieven reeds onderweg zijn (vergelijk het met op Frontaal Naakt op de "Verstuur" button klikken) realiseert hij zich plotseling dat hij niet zelf de kern van zijn opvattingen verzonnen en onder woorden heeft gebracht, maar dat ie het ooit ergens anders gelezen heeft. Zeven volle nachten brengt hij met kaarslicht door in de bibliotheek, het ene foliant na het andere raadplegend. Dan besluit hij ten einde raad, de afdeling met de verboden werken van een twintig jaar geleden terechtgestelde ketter ter raadplegen.

Inderdaad – woord voor woord vanuit die reeds tijdens het vorige concilie verworpen dwaalleer overgeschreven…

op 13 05 2008 at 17:39 schreef Hosseyn:

Theo; welk verhaal was dat?

op 13 05 2008 at 18:59 schreef Theo Ichtus:

Sorry Hosseyn – Borges lezen hoort zo’n beetje bij "een van m’n vorige levens" – dat heeft tot resultaat dat ik me de strekking en de inhoud van z’n verhalen vaak nog wel herinner, met mensen die als primitieve wilden zichzelf vlooiend aan de oever van de rivier der onsterfelijkheid zitten (want alles al gedaan) en dan bedenken dat er ergens op de planeet ook een rivier moet zijn waaruit je kunt drinken om weer sterfelijk te worden, een man die een literair meesterwerk bedenkt tussen het moment dat de kogels van het executiepeleton de lopen verlaten en dat ze hem treffen (de Goden zetten de tijd even stil) een geplaagde ziel die gedoemd is ALLES te onthouden en universums die zich splitsen bij elke gebeurtenis – maar de titels van al die prachtige verhalen ben ik compleet vergeten.

Jorge Louis Borges is echter zeer lezenswaardig jongelui…
;-)

op 13 05 2008 at 19:16 schreef Hosseyn:

Ja, voor mij geldt hetzelfde. Ik herinner me dit verhaal niet, maar ik ga eens op zoek, het is wel interessant.

op 14 05 2008 at 07:21 schreef Peter:

Uitermate bizar verhaal, zelfs in Nederland.

op 14 05 2008 at 08:46 schreef Kaatje:

Pool had, om van Dis bij voorbaat te redden, hem op dat strand knock-out moeten slaan, meteen toen van Dis het gewéldige plan opgevat had om waarschuwingsbord(en) en dus stromingen èn haaien te negeren. Een flinke ram, midden tussen Adriaans gevoelige ogen.

En dat met dit in het achterhoofd: Ik ben helemaal niet van plan om je te zien verzuipen of door de haaien gevreten te worden. Jij gaat mij geenszins voor dat dilemma stellen. Ik ben helemaal niet van plan om je achterna te springen, dus red ik je maar nù…

Ik vermoed (speculeren hè, speculeren) dat zelfs met dit scenario van Dis het eens was geweest.

op 14 05 2008 at 11:46 schreef daniel:

Het valt me nog mee dat die Hans Pool geen geweer greep om Adriaan van Dis uit z’n lijden te verlossen.

op 14 05 2008 at 12:04 schreef Peter:

Ha! Maar dan eerst de camera uitzetten, anders krijg je mooie televisie en daar zijn ze tegenwoordig allergisch voor bij de VPRO.

op 14 05 2008 at 12:24 schreef Bert Brussen:

"Nooit wordt er eens iemand goed kwaad."

Ik wel, als ik Balkenende gratuite opmerkingen achteraf zie maken.

op 14 05 2008 at 12:56 schreef Jona:

Kijk eens aan: bijna hetzelfde onderwerp vind ik vandaag op de Bijbelblog van Jan-Pieter van de Giessen, en ik citeer het maar omdat de bezoekers van FN en die blog voor elkaar totaal vreemden zijn.

De barmharige Turk

De lente is nu echt begonnen en dankzij het uitzonderlijk mooie weer zijn de terrasjes vol met allerlei mensen die onder het genot van een heerlijk biertje van het zonnetje willen genieten. Het kan dan ook gebeuren dat je op zo’n moment even alles vergeet, zelfs je kinderen, die iets verderop op het grasveldje bij de vijver spelen.

Op een gegeven moment valt een van de peuters in het water. Allerlei mensen zien het gebeuren en kijken besluiteloos naar het voorval. Gelukkig was net op dat moment ook een allochtoonse familie daar aan het wandelen. Één van de mannen bedenkt zich geen moment springt in het water en pakt het kind en geeft deze door aan één van de anderen van zijn familie die óók te hulp springen en het kind wordt gered.

Na zo’n ontstellende gebeurtenis met een happy ending zou je verwachten dat de ouders vol dankbaarheid waren. Helaas het tegendeel is het geval, geen enkele blik van dank en als een van de omstanders tegen de vader zegt: moet je ze niet bedanken? Krijgt hij de huid vol gescholden.

Uiteindelijk gaat iedereen door met waar hij mee bezig was: genieten van het zonnetje, even alles vergeten. De allochtoonse familie loopt ook door, de redder drupt nog flink na, zonder een bedankje.

(http://bijbelaantekeningen.blogspot.com/2008/05/de-barmharige-turk.html)

op 14 05 2008 at 23:31 schreef gull:

ik ben vaak genoeg tussen vechtende mensen ingesprongen (en klappen opgevangen) zonder na te denken over het gevaar waar ik me in gooi maar dat is gewoon instinctief maar in dit geval zonder surfplank of iets dergelijks in de buurt denk ik ook dat ik niet anders zou doen dan noodhulp bellen (als ik t nummer zou hebben). van dis heeft in feite ook zelf die ellende op zijn hals gehaald door de waarschuwingen te negeren.