Teken van God
Loor
Illustratie: Robi Roboter
Er zijn soms van die zaken die gewoon aan mij voorbijgaan. Schokkende zaken met een enorme nieuwswaarde. Zaken waar iedereen het over heeft, omdat ze te bizar zijn om het daglicht te verdragen.
Zo las ik vandaag over de internetmoord van juli vorig jaar, gepleegd door een 29-jarige vrouw uit Oosterhout, die met voorbedachten rade haar internetdate (een 50-jarige man uit Kampen) de keel doorsneed. Inmiddels is de vrouw een straf van tien jaar cel en tbs met dwangverpleging opgelegd, waarbij de celstraf zelfs een jaar hoger is dan de officier van justitie had geëist.
Van dit lugubere incident was ik dus niet op de hoogte. Onder welke steen ik afgelopen zomer leefde, geen idee, maar ik ben alsnog hevig geschokt.
Internetdaten ooit dacht ik dat het alleen voor contactgestoorde losers was, maar inmiddels heeft mijn halve kennissenkring een onenightstand met iemand van het internet gehad. Sommige van hen zijn zelfs blij verloofd of toch op zijn minst serieus samenwonend. Succesverhalen te over. Je moet het gewoon goed aanpakken!
Dus toen mijn non-relatie met de Ex der Exen definitief uitgeknipperd was, zo’n jaar of twee geleden, had ik besloten dat er geen beter medicijn tegen een verbrijzeld hart bestond dan mij gewoon aan te melden bij een gedegen datingsite. Het licht pretentieuze en dure PARSHIP in dit geval.
Ja, ik beken. Ik was ‘op zoek’. Nou ja, naar afleiding dan. Gezelligsamenopdebank-visioenen had ik nog niet direct.
Nadat ik me door de PARSHIP-persoonlijkheidstest heen had geworsteld en er een flink bedrag van mijn creditcard was afgeschreven, kon het avontuur gaan beginnen.
Dat het heen en weer mailen via PARSHIP aanvankelijk zonder zichtbare foto van de potentiële kandidaat verliep, vond ik licht storend. Want, zo bleek later, ‘lang, slank en blond’ kan van alles betekenen (jampotbril, sprietarmen, pluk zuurkool aan de kin). Net als ‘charmant doch jeugdig grijzend’ (verlopen drankhoofd, wapperend grijs penopauzekapsel, pluk staalwol op de bovenlip). Ja sorry, maar beschrijf jezelf een beetje realistisch. Zeker als er in eerste instantie geen foto aan te pas komt.
Maar uiteindelijk was daar Rogier, succesvol ondernemer. En Rogier schreef zeer gedurfd en geestig. En de foto die Rogier mij stuurde, was he-le-maal niet verkeerd.
Na een paar keer bellen wisten we dat een ontmoeting snel plaats moest vinden, vooral omdat hij me met zijn woest-charmante hese stem heel vertrouwelijk meteen Loortje noemde (iets wat alleen mijn ouders en een paar oudtantes nog doen). Bovendien hadden we een paar niet-onbelangrijke wederzijdse kennissen, waardoor de betrouwbaarheid van dit heerschap grootse vormen aannam.
Rogier woonde aan een statige gracht in Amsterdam, samen met zijn labrador Hummer, en zou daar voor ons laten koken (ik herhaal: láten koken), want Rogier had zijn been gebroken en kon geen kant op. Per e-mail ontving ik foto’s van zijn gipsbeen en hond Hummer. Ik was verkocht. En Rogier was op deze manier geheel ongevaarlijk.
En zo kwam het dat ik op een vrijdagavond richting Amsterdam vertrok, met in mijn tas een designbot voor Hummer en een fles van het een of ander voor de gastheer.
Halverwege Amsterdam belde Rogier. ‘Loortje! Schattebout! Luister, ik zit daar-en-daar op die-en-die gracht in de Jordaan. Een paar van mijn vrindjes hebben me uit mijn huis getakeld en nu zitten we hier gezellig wat biertjes te drinken. Kom hierheen!’.
Nou zou ik hier het gierende gekras van een remmende naald op een romantische langspeelplaat moeten laten horen, om mijn gevoel van dat moment te onderstrepen, maar dat gaat nu even niet.
‘Zeg Rogier, vertel eens over je vrienden. En met zijn hoevelen zijn jullie?’, vroeg ik zwaar teleurgesteld. ‘Loortje lieverd, we zitten hier met een mannetje of twaalf en we kunnen niet wachten tot je er bent! Waar zit je nu?’
En ik informeerde bij Rogier naar het oorspronkelijke plan. Dat van dat etentje en een persoonlijke kok en met Hummer bij de haard. Maar Rogier zei dat Loor nou niet meteen moest gaan zeuren. Ja, hij zei het letterlijk: zeuren. En dat is best vreemd en ook wel onbeschoft, als je elkaar nog nooit in levende lijve hebt ontmoet.
Maar ik had helemaal geen zin om meteen met hem en zijn twaalf vrindjes te gaan ‘bieren’. Daar leent zo’n eerste afspraakje zich niet echt voor, was mijn (op dat moment nog) bescheiden mening. ‘Loortje, gewoon hier naartoe komen. Dat koken gebeurt later. De kok weet ervan en is al bezig, schiet nu maar op’, aldus Rogier op gebiedende toon.
Fijn. Vrijdagavond in Amsterdam, waar je nooit je auto kwijt kunt en al helemaal niet daar-en-daar op die-en-die gracht. En als me dat dan gelukt zou zijn, dan had ik me in het hol van de leeuw moeten begeven, waar een team van twaalf man mij keurend op zou nemen. En toen zag ik er ineens geen gat meer in.
‘Rogier, ik keer nu om. We spreken een andere keer af. Op deze manier zie ik het niet zitten. Fijne avond nog.’
En ja, dat had ik nou niet moeten doen. Zomaar zelf nadenken, eigenwijs zijn en voor mezelf kiezen.
De rest van de terugrit stond in het teken van Rogier en zijn telefonische scheldkanonnades. En ook later, toen ik al lang en breed thuis was. Hoe ik het in mijn hoofd had gehaald om weer naar huis te rijden, hem zo af te laten gaan voor zijn vrienden. En dat hier het laatste woord nog niet over gesproken was.
Uiteindelijk heb ik Rogier zo weten te beledigen dat hij het nooit meer in zijn hoofd zal halen mij te bellen, maar ik bedacht me op dat moment (en ook nog lang daarna) wat een ontzettend teken van God het toch was dat het avondje met Rogier voortijdig eindigde, omdat ik, alsof er een vreemde kracht bezit van mij had genomen, gewoon was omgekeerd en naar huis was gereden. En u weet het inmiddels: mijn wegloop slash omkeerspieren zijn niet zo best ontwikkeld.
De 50-jarige man uit Kampen, die het internetafspraakje letterlijk niet overleefde, kreeg misschien ook wel zo’n ontzettend teken van God. Maar dat zullen we nooit weten.
Loor (1967) is individualist tegen wil en dank. Ze heeft een broertje dood aan middelmatigheid. Ze is een warm, lief en mooi mens, maar niet geheel ongevaarlijk.
Algemeen, 24.01.2008 @ 11:38
41 Reacties
op 24 01 2008 at 11:49 schreef daniel:
Wat een sufferd
op 24 01 2008 at 13:26 schreef Theo Ichtus:
Zetten de brave lieden van parship.nl speciaal voor jou een hele uitgebreide gebruiksaanwijzing online, een soort van ‘how to’ om de situatie te scheppen waarin je nog alle kanten op kunt bij zo’n eerste ontmoeting en dan lees je het blijkbaar helemaal niet, of ene-Loor-in-andere-Loor-uit…
;-)
"Hoe dan ook, spreekt u niet meteen voor de hele avond af, een à twee uur is genoeg. U kiest hiervoor het beste neutraal terrein waar u goed met elkaar kunt praten, zoals in een tearoom, een ijssalon of een nette kroeg"
http://www.parship.nl/adviezen/de-eerste-ontmoeting.xhtml
En die eeuwenoude truuk met dat gips – dat was dus ook al eerder door Ted Bundy uitgevonden…
;-)
http://law.jrank.org/pages/12174/Bundy-Ted-Political-connections.html
"While working for a medical supply company Ted stole a variety of props, including plaster casting material, splints, slings, and crutches"
op 24 01 2008 at 16:28 schreef hassnae:
Heel goed dat je terug bent gereden, Loor. En zo bevestigt je verhaal toch nog het beeld van de via-internet-zoekende-loser. Ik vind het altijd knap hoe sommige mannen die je amper kennen zich allerlei vrijheden denken te permitteren.
Ik werd een keer ’s avonds op mijn mobiel gebeld door een jongeman die mij kennelijk op een feest had gezien en daarvoor in een programma, en vervolgens op zoek ging naar mijn nummer. Ik vond dat ik zijn moeite moest belonen met een ontmoeting, maar kwam daar al ras van terug, waarop ik werd getrakteerd op een psycho-analyse: dat ik geestelijk instabiel was en helemaal niet zo interessant (hij zei me dat hij me interessant vond. "ik vind je interessant" staat gelijk aan "neuken?"). Tja.
op 24 01 2008 at 16:46 schreef Wampie:
Ik ken meiden die overal bang voor zijn en elk risico mijden (vanzelfsprekend valt Loor buiten deze categorie), maar wel zorgeloos via internet een blind date aangaan. Help!
op 24 01 2008 at 16:49 schreef Wampie:
Als 16-jarige reageerde ik wel eens op contactadvertenties uit de krant en ontstond er een ouderwetse briefwisseling. Dan schreef zo’n man drie kantjes vol over de lengte van zijn staartje.
op 24 01 2008 at 16:51 schreef Wampie:
Dat was in het pre-internettijdperk, toen ik nog opgewonden raakte van zo’n geschreven mini.
op 24 01 2008 at 16:59 schreef Peter:
Ga door, Wampie, ga door.
op 24 01 2008 at 17:04 schreef Wampie:
Hé, Peter, ik dacht dat we om half 6 een afspraak hadden. Als je die nog wil halen, moet je NU wel weg!
op 24 01 2008 at 17:05 schreef Peter:
O fuck, ik dacht half ACHT! Ik vlieg!
op 24 01 2008 at 17:21 schreef daniel:
Is toch logisch Hassnae, mannen zijn simpele wezens. Als ze een bepaalde vrouw leuk vinden dan willen ze … eeh … dinges.
Want vrouwen (de mooie dan) zijn zacht en ruiken lekker. Niet zo raar dus dat je daar heel dicht tegen aan wilt kruipen.
Mannen daarentegen. Bleerg. Die hebben haren op plekken waar het nooit de bedoeling is geweest dat je haren krijgt, en met de meeste is geen goed gesprek te voeren. Op een of andere manier vind ik daarom iedere vrouw die niet met mij naar bed wil (en dat zijn er nogal wat) onmiddelijk sympathiek.
op 24 01 2008 at 17:40 schreef Loor:
Hassnae, breek me de bek niet open over dit soort pseudo-psychologen. Zij hebben mij om dezelfde redenen al vaak geanalyseerd en geestelijk instabiel verklaard (bij het uitblijven van de o zo verdiende ‘beloning’). Het is toch niet te geloven.
Blijkbaar kreeg jij ook een ontzettend teken van God. Good for you.
op 24 01 2008 at 17:43 schreef Loor:
"Dan schreef zo’n man drie kantjes vol over de lengte van zijn staartje."
Wampie…geestig. Heb je ze bewaard? Die kantjes?
op 24 01 2008 at 17:45 schreef Loor:
Daniel, je humor en zelfspot zijn kwaliteiten die veel mannen niet bezitten. Koester ze maar.
op 24 01 2008 at 19:18 schreef ocean:
Internetdaten…daar heb ik inderdaad ook nog wel wat verhalen over. Als je van de mannen die je via internet ontmoet uit moet gaan wil je bij voorkeur zsm emigreren…;) Parship ken ik zelf niet, maar Relatieplanet, Lexxa en OneHello kan ik alleen maar ten zeerste afraden. Niveau ver onder vriespunt. Alleen goed voor de onenightstands en absoluut niet voor een serieuze relatie.
op 24 01 2008 at 19:53 schreef Ansje:
Mwah.. da’s wel heel erg negatief, Ocean. Ik heb genoeg leuke mannen ontmoet via internet terwijl ik maar zelden date. Maar door de jaren heen toch genoeg afgesproken en eigenlijk nooit écht vervelende dingen meegemaakt.
Eén keer een relatie(tje) uit voortgevloeid en verder toch zeker drie vriendschappen aan overgehouden. Allemaal leuke en serieuze mannen die op genoemde datingsites staan en zich navenant beklagen over alle ‘foute’ vrouwen die ze tegenkomen…
op 24 01 2008 at 20:58 schreef Wampie:
Loor, ik vroeg me net op de fiets toevallig ook af of ik die brief nog had; dat wordt graven in een grote kist. De lengte van het ongetwijfeld sliertige gevalletje was uitgedrukt in cijfers met decimalen.
op 24 01 2008 at 23:31 schreef Loor:
Wampie, by all means, mocht je een bui hebben…ik brand van nieuwsgierigheid. Rogier viel best mee, als ik dit zo lees.
op 25 01 2008 at 03:52 schreef EH:
Dat lijkt me inderdaad een heel goede beslissing, om toen te zijn teruggegaan. Types als rogier, daar heb ik zelf ook heel slechte ervaringen mee, zij het op het niet-romantische vlak.
op 25 01 2008 at 09:39 schreef daniel:
Leuke vrouwen voelen zich erg vaak aangetrokken tot foute mannen en daarom heb ik besloten ook maar een foute man te zijn. Ik hoefde niet lang te wachten en kreeg gisteravond al m’n eerste kans.
Ik zag namelijk op Netwerk een uitzending over een kaartje waar Anne Frank met een Palestijnse sjaal wordt afgebeeld. Zeer kwetsend voor joden. Het kaartje is gemaakt door ene Birgit Schuurman. Volgens de handleiding ‘beledigde minderheden’ behoor je dan te gaan dreigen. Resoluut besloot ik haar dan ook een dreigmailtje te gaan sturen, want er zijn regels en daar behoor je je aan te houden.
Maarja waar bedreig je zo’n leuke vrouw mee?
Een klef handje?
Ik heb haar uiteindelijk maar een uitnodiging gestuurd om samen een kopje koffie te gaan drinken. Ik hoop dat dit voldoende intimiderend en bedreigend is, maar heb zo m’n twijfels.
op 25 01 2008 at 09:57 schreef Ansje:
LOL!
Dat klinkt inderdaad behoorlijk fout, Daniël.
Ben benieuwd naar het vervolg..
op 25 01 2008 at 10:00 schreef daniel:
Oh oh. Het kaartje is niet gemaakt door Birgit Schuurman maar door een of andere harige kerel. Moet ik daar mee op de koffie? Oh nee!
op 25 01 2008 at 10:06 schreef Peter:
Zeg hallo Daniël, je weet dat je op deze site zo’n beetje carte blanche hebt, dat je kunt schrijven wat je wilt over Joden, Israël en de Palestijnse kwestie, maar hier ging het over Internetdaten en Loors liefdesleven en dat van Hassnae, Wampie en jouzelf. Werd het net spannend, gaat het na twintig reacties tóch weer over Joden en Palestijnen! Nu even niet, graag.
op 25 01 2008 at 10:13 schreef daniel:
Oh ik dacht dat het ging om een hele foute actie van mij jegens die Birgit Schuurman, in het kader van foute mannen en relaties en zo. Maar als je er problemen mee hebt dan haal je het toch weg.
Veel plezier verder, ik hou het voor gezien.
op 25 01 2008 at 11:04 schreef Hosseyn:
Als foute man wil ik even opmerken dat lekkere wijven alles mogen.
op 25 01 2008 at 11:18 schreef Peter:
Precies, maar zodra het verval begint in te treden: onverbiddelijk snoeren die mond.
op 25 01 2008 at 11:29 schreef Hosseyn:
Ik hou wel van een beetje verval in een vrouw, sommige vrouwen worden mooier met zo’n patina. Maar die kwebbel, ja, die kunnen ze beter wijden aan hogere zaken.
op 25 01 2008 at 12:11 schreef Betaman:
Loor, volgens mij wordt het tijd om Het Monsterverbond van psychologe Carolien Roodvoets over Foute Mannen eens te lezen. Rogier voldoet perfect aan het profiel van Foute Man Type 7a – De Narcist. De uitsmijter van het boek is de checklist met meer dan honderd punten waaraan je de Foute Man kunt herkennen.
Ik ken overigens nog geen man die geen Foute Man is. En ik troost mij met de gedachte dat Carolien nog vrijgezel is.
op 25 01 2008 at 12:13 schreef Peter:
Wat is een patina?
Zo rond 1996/97 heb ik veel internetvrienden gemaakt, vooral via Bowienet, dat een messageboard heeft waarop ik tot diep in de nacht met andere Bowiefans discussieerde over politiek, kunst en het verschil tussen Europeanen en Amerikanen (er gaapt daar een enorme cultuurkloof tussen de twee). Dat liep regelmatig vreselijk uit de klauw, en ik weet van een aantal mesen dat ze er psychische problemen van kregen.
Maar goed, ik heb er innige vriendschappen met vooral vrouwen gesloten, die me alles, echt alles over zichzelf vertelden. Een aantal van hen (een stuk of drie, vier) stuurde me ongevraagd naaktfoto’s van zichzelf, I kid you not, zonder dat ze me ooit hadden ontmoet. Eén van hen, ze woonde in Zeeland (de anderen waren Amerikanen en een Schot), kwam ik tegen op een feestje. Een enorme afknapper – ze was dronken.
op 25 01 2008 at 12:20 schreef Hosseyn:
Ik gruw van dronken vrouwen. Mijn eerste vriendin dronk vaak veel Martini, sindsdien, bijna dertig jaar later kan ik nog altijd die geur niet verdragen.
Patina is het laagje dat oud zilver mooier maakt dan opgepoetst zilver. Een mooie vrouw zonder dat laagje is niet meer dan een pinup. Kijk naar Uma Thurman anno nu – veeeel mooier dan als jonge meid. Kijk naar Romy Schneider in haar laatste jaar. Of de weergaloze supersexy Jennifer Jason Leigh in The Machinist; of Ellen Barkin… hoewel, Barkin is altijd sexy.
op 25 01 2008 at 12:31 schreef Klefbeer:
Wat een ongelofelijke grachtengordelmongool, die Rogier. Ik kan me nog voorstellen dat hij het niet zo kon waarderen dat je rechtsomkeert maakte, ook al was dat dan wel volledig zijn eigen schuld. Maar dat hij dan vervolgens je mobiel vol begint schelden, ongehoord. Ongelofelijk dat een man zich zo laat kennen.
Overigens, ik doe er zelf (nog) niet aan, maar in mijn omgeving zijn genoeg mensen die met veel plezier en succes internetdaten. En naar mijn mening zijn de mensen die er het hardst op afgeven (lees: op de via internet gevonden andere sekse afgeven) vaak mensen met een onrealistisch verwachtingspatroon, die zelf ook niet al teveel in huis hebben.
op 25 01 2008 at 15:07 schreef Paardestaart:
Veel plezier verder, ik hou het voor gezien
Voor now, Daniel, of gewoon maar helemaal?
Nee toch?
op 25 01 2008 at 20:50 schreef daniel:
Ben je gek, dat hou ik nog geen week vol.
op 25 01 2008 at 23:55 schreef DvR:
Toch was het een goed idee van jou Daniël, om de foute man uit te hangen. Om vrouwen te verleiden moet je je ketsbaar opstellen.
op 26 01 2008 at 12:17 schreef Paardestaart:
Ben je gek, dat hou ik nog geen week vol
O…Gelukkig maar :-)
op 26 01 2008 at 21:50 schreef George van Kralingen:
Voor Loor en haar 13 dwergen !
Iets van blik maar dan van koper !
http://nl.youtube.com/watch?v=ennMD1fPtXA
Grt.,
George
op 27 01 2008 at 10:52 schreef daniel:
Om vrouwen te verleiden moet je je ketsbaar opstellen.
Hm, assertief en zelfverzekerd lijkt mij een beter plan.
op 27 01 2008 at 14:50 schreef Loor:
Herb Alpert, George? Kolere, wat een geklef.
op 27 01 2008 at 15:02 schreef Hosseyn:
Ketsbaar! Leuke typo!
op 27 01 2008 at 21:57 schreef DvR:
Leuke typo!
![]("http://i.fok.nl/s/sm_eerie.gif"/)
op 29 01 2008 at 16:59 schreef Lagonda:
Als ik Herb Alpert hoor, dan zie ik gelijk mensen met veel haar, neukend in de leefkuil of op een oranje poef.
op 29 01 2008 at 18:16 schreef George van Kralingen:
@ Loor,
Wellicht heb je gelijk. Maar t.o.v. 12 of 13 "bierende Ballen " lijkt mij Herb Alpert toch echt een verademing.. Maar goed gelukkig heb ik er geen verstand van en voor Robbie Williams ben ik te oud !
@ Lagonda,
Speciaal voor jou !
http://youtube.com/watch?v=RGYmpUr_j30
Grt.,
George
RSS