Eén klein sneetje
Peter Breedveld
Ik ben eindelijk toegekomen aan het eerste deel van Philip Pullmans His Dark Materials, Northern Lights. De trilogie (waarvan de titel verwijst naar Miltons Paradise Lost) staat al jaren op mijn must read-lijstje (het is zo verdomd verleidelijk het stugge Nederlands te doorspekken met het plooibare Engels; lijst-van-boeken-die-ik-beslist-nog-moet-lezen’ zou bijna een hele regel in beslag hebben genomen), onder andere omdat Philip Pullman mijn held werd na lezing van dit artikel in The New Yorker, waarin een Britse conservatief hem de gevaarlijkste schrijver van het land’ noemt, de schrijver waar atheïsten voor zouden bidden, als atheïsten zouden bidden’.
Een veel geciteerde uitspraak van Pullman is dat iedere monotheïstische religie uitmondt in het vervolgen en uitmoorden van andersdenkenden’. Nectar voor een inwoner van een land waar zelfs zelfverklaarde atheïsten als Job Cohen het monotheïsme als bindmiddel voor de samenleving zien. Gelukkig is nog niet iedereen gek geworden. Er zijn nog verstandige mensen met invloed.
Pullmans invloed is enorm. Miljoenen exemplaren zijn er verkocht van His Dark Materials en het eerste deel is inmiddels verfilmd en draait nu in de bioscoop. Christenen, las ik in de krant, lopen te hoop tegen de atheïstische boodschap die Pullman in zijn werk zou verkondigen en roepen (hoe verrassend) om censuur, waardoor Pullman nóg meer boeken verkoopt en nóg invloedrijker wordt. Gelovigen zijn zo dom. Ik geloof niet dat het ooit is gebeurd dat ze iets probeerden te verbieden dat zich niet juist dáárom stevig in het collectieve bewustzijn van de hele mensheid heeft genesteld. Ze leren het fucking nooit.
Het is niet alleen Pullmans antireligieuze, anti-autoritaire houding die me aantrekt. In The New Yorker veegt hij ook de vloer aan met C.S. Lewis (schrijver van The Chronicles of Narnia (Moreel verwerpelijk [ ] de misogynie, het racisme, de sadomasochistische hang naar geweld waarmee het werk is doordesemd’) en met The Lord of the Rings (Niet meer dan een suikerspin, zonder enige substantie’).
Wie Tolkien aanpakt, heeft bij mij een streepje voor. Eens in de zoveel tijd word ik door iemand, meestal een vrouw, om de één of andere mysterieuze reden aangezien voor iemand die The Lord of the Rings wel zal kunnen waarderen en die geeft me dan een dikke pil met het complete werk cadeau. Ik heb inmiddels een indrukwekkende verzameling Lord of the Rings en ben van plan ze op enig moment ritueel te verbranden.
Nu ben ik alweer vier alinea’s verder en heb ik nog niet gezegd waar het me eigenlijk om ging: Northern Lights is een echte page-turner. Ik kan niet zeggen dat ik het in één adem heb uitgelezen, want het boek is vierhonderd pagina’s dik en ik heb verantwoordelijkheden, waardoor ik me er steeds met enorme tegenzin uit los moest rukken. Om te beginnen is het verhaal waanzinnig spannend, het is zo’n ouderwets boek waarvan je wilt weten hoe het verder gaat. Het bevat personages waarvan je gaat houden. Sommige gaan dood, waardoor het gevaar, dat in het verhaal dreigt, wezenlijk is. Daarnaast is Northern Lights een filosofisch werk, over de ethiek van wetenschap, de ontwikkeling van het geweten, persoonlijke moed, zelfopoffering in dienst van de vrijheid.
Maar waar niemand het over heeft, en ik vraag me daarom af of het aan mijn verdorven geest ligt, is dat Northern Lights volgens mij ook heel erg over seks gaat.
Het verhaal speelt zich af in een alternatieve versie van onze wereld, waar wel een Reformatie heeft plaatsgevonden, maar in plaats van een splitsing van het christendom in Rooms-katholicisme en protestantisme is daar een soort oppermachtige gereformeerde Rooms-katholieke kerk uit voortgekomen die zijn zetel van Rome naar Genève (de stad van Calvijn) heeft verhuisd. De kerk, in Northern Lights aangeduid als the Magisterium, subsidieert een aantal Inquisitie-achtige organisaties die ze gebruikt om het volk eronder te houden en die tegen elkaar uitspeelt om de eigen macht te consolideren. Eén van die organisaties is the General Oblation Board, die kinderen ontvoert naar een laboratorium in de poolcirkel, waar ze worden gescheiden van hun dæmon.
Dæmons zijn alterego’s in de vorm van dieren, elk onlosmakelijk verbonden met een mens, wiens gemoedstoestand hij weerspiegelt. Dæmons fungeren ook als een soort geweten. De dæmons van kinderen kunnen van vorm veranderen, die van volwassenen hebben de onveranderlijke vorm aangenomen die de essentie van hun mens het best weergeeft. De volwassen dæmon van de slechterik in Northern Lights, Mrs Coulter, is een gouden aap.
Mrs Coulter, hoofd van de General Oblation Board, onderzoekt de eigenschappen en herkomst van Dust, elementaire deeltjes die zich concentreren rond volwassen, niet rond kinderen, en die daarom door de kerk worden beschouwd als een concrete manifestatie van de Erfzonde. Mrs Coulter denkt dat de veranderlijke vorm van hun dæmons er de oorzaak van is dat kinderen geen Dust aantrekken. Ze haalt ze daarom uit elkaar, om te zien wat er gebeurt. De gevolgen zijn verschrikkelijk: de kinderen veranderen in zombieachtige, getraumatiseerde spoken en vaak sterven ze.
De hoofdpersoon in Northern Lights is de elfjarige Lyra Belacqua, die met een groep gyptians, een soort waterzigeuners van Nederlandse afkomst (Geuzen?) naar de Poolcirkel reist om de ontvoerde kinderen te redden, waaronder haar vriendje Roger en haar oom Lord Asriel (die haar vader blijkt te zijn), een avontuurlijke wetenschapper die de ketterse theorie aanhangt dat er parallelle universa bestaan en dat Dust het middel is om naar die parallelle universa te reizen.
Die dæmons, dat zijn natuurlijk metaforen voor seksualiteit. Dæmons zijn vrijwel altijd van het andere geslacht dan hun mens en kunnen elke dierlijke vorm aannemen die ze willen, maar dat begint te veranderen in de puberteit en volwassen dæmons zitten vast aan hun gestolde vorm: de vorming van de seksuele identiteit. Het beroven van de ontvoerde kinderen van hun dæmons staat dan voor de onderdrukking en verminking van de seksualiteit waar het monotheïsme het patent op heeft.
Lord Asriel wijst Lyra op zeker moment op het verhaal van de zondeval in de bijbel, waarin Adam en Eva zich na het eten van de Boom des Kennis plotseling bewust worden van hun naaktheid en elkaars dæmons kunnen zien. Ik heb het verhaal van Adam en Eva altijd gelezen als een parabel over de ontluikende seksualiteit van jonge mensen. Ze verliezen er hun kinderlijke onschuld mee en worden zo verstoten uit hun paradijselijke staat. Nooit meer samen in bad, met smart kinderen baren. En Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw, en tussen uw zaad en tussen haar zaad; datzelve zal u den kop vermorzelen, en gij zult het de verzenen vermorzelen.’
Kinderen worden van hun dæmons gescheiden door middel van just a little cut‘, in de woorden van Mrs. Coulter. Dat doet Lord Asriel denken aan de castraten, zangers in kerkkoren die voor hun tiende werden gecastreerd, zodat hun stem niet zou breken. It means removing the sexual organs of a boy so that he never develops the characteristics of a man. A castrato keeps his high treble voice all his life, which is why the Church allowed it: so useful in Church music. ( ) But the Church wouldn’t flinch at the idea of a little cut, you see.
Just a little cut. Ik hoef hier niet te verwijzen naar die andere monotheïstische wereldreligie onder wier hoede kleine mensen zo van hun seksualiteit worden beroofd. Hun seksualiteit, hun diepste wezen, hun essentie, hun dæmon.
De band tussen Lyra en haar dæmon, die Pantalaimon heet, blijft intact, althans in het eerste deel (de twee volgende delen moet ik nog lezen) en haar seksualiteit ontluikt dus ongestoord. Maar wat dát moet worden Lyra’s liefde voor de gepantserde beer Iorek Byrnison is wel héél passievol. Iorek, die is verbannen uit het gepantserde berenrijk Svalbard, moet het in een gevecht opnemen tegen de corrupte berenkoning Iofur Raknison. Lyra gooit al haar vrouwelijke charmes in de strijd om Iofur te misleiden, door hem wijs te maken dat ze liever bij hem is dan bij Iorek. Voor het gevecht begint, fluistert ze echter in Ioreks oor: Fight well, Iorek, my dear. You’re the real king, and he en’t. He’s nothing. Arme Iofur. En als we hier Lyra’s vrouwelijkheid niet tot volle wasdom zien komen…
Tijdens het gevecht, waar Lyra behoorlijk opgewonden van raakt, spat een druppel van Ioreks warme bloed op haar bontjas (‘fur‘). ‘And she pressed her hand on it like a token of love.’
Lyra berijdt Iorek als een paard. Aanvankelijk heeft ze moeite op hem te blijven zitten, maar uiteindelijk worden zij als één:
His motion was now so much a part of Lyra’s being that to sit balanced was entirely automatic. He ran over the thick snowy mantle on the rocky ground faster than he’d ever done, and the armour-plates shifted under her in a regular swinging rhythm.
Een elfjarig meisje en haar stoere beer. Hier moet Ernst Hirsch Ballin natuurlijk keihard tegen optreden, want dat kán niet goed gaan.
Peter Breedveld leest nu met rooie oortjes The Subtle Knife (wat een erotisch geladen titel!), deel twee van His Dark Materials.
Algemeen, 22.12.2007 @ 14:45
28 Reacties
op 22 12 2007 at 15:55 schreef Tjerk:
"Ik geloof niet dat het ooit is gebeurd dat ze iets probeerden te verbieden dat zich juist dáárom stevig in het collectieve bewustzijn van de hele mensheid heeft genesteld. Ze leren het fucking nooit."
Deze zin klopt volgen mij niet. Die moet zijn:
‘Ik geloof niet dat het ooit is gebeurd dat ze iets probeerden te verbieden dat zich niet als gevolgd daarvan stevig in het collectieve bewustzijn van de hele mensheid heeft genesteld.’
op 22 12 2007 at 18:13 schreef Paardestaart:
Ha – da’s mooi; Peter zijn eigen Lord of the Rings – een Narnia mèt sex!
Wat een heerlijk weekeinde zul je hebben jongen..Hou je wel een beetje in de gaten wanneer en door wie dit suikerspinnetje geschreven is..?
Ik bedoel: met de ‘monotheistische’ religie’s die jou altijd zo hevig de verzenen weten te verknopen wéet je ongeveer wat voor vlees je in de kuip treft – met die verwaten post-modernisten en hun directe voorgangers moet je dat helemaal zelf uitvinden; dat vraagt nog al het éen en ander van je oordeelsvermogen…
Voorzichtig dus hoor..ik zou het sneu vinden als je niet alleen de sexuele revolutie, maar ook de kortstondige 20ste eeuwse flitsverlichting nog eens onverkort als gelovige moest doorploegen..:-)
op 22 12 2007 at 20:32 schreef N. Molrat:
Pff, het valt niet mee om te verantwoorden dat je af en toe gewoon zin hebt om een kinderboek te lezen.
Ik vind het niet raar dat veel dames met Tolkien aan komen als vermeend logisch vervolg op Donald Duck en Harry Potter.
Ik zou denk ik een van de kinderboeken van Salman Rushdie gekozen hebben, die zijn ook wel langdradig maar een stuk korter en met volop haakjes om grote thema’s aan op te hangen.
op 23 12 2007 at 12:46 schreef Peter:
Tjerk, je hebt gelijk. Dat is het mooie van Internet, al je lezers zijn eindredacteur. Dank.
Molrat: Ik ken één kinderboek van Rushdie, Haroun and the sea of stories en dat heb ik allang uit.
op 23 12 2007 at 14:34 schreef beek:
De ene fictieschrijver verkettert de andere fictieschrijver. Laten wij ons een fictieschrijver kiezen naar ons beeld, want in de fictieschrijver stellen wij ons vertrouwen.
Terwijl C. S. Lewis voornamelijk gewaardeerd wordt wegens zijn uitstekend apologetisch werk.
‘Want er zal een tijd zijn dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar naar hun eigen begeerten voor zichzelf leraars zullen verzamelen, om zich het gehoor te laten strelen; en zij zullen het oor van de waarheid afkeren en zich tot de fabels wenden.’
op 23 12 2007 at 19:03 schreef Marthijn Uittenbogaard:
Mooie recensie. Toch zegt Breedvelds reactie een tijdje terug op mij (elke ‘beer’ die mijn ‘Lyra van 11’ ook maar aanraakt die…) eigenlijk genoeg: ook hij heeft de normen en waarden van de monotheïstische cultuur deels in zich of veinst deze naar de buitenwereld. Dus de kritiek op Hisch-Ballin is kritiek op zichzelf?
op 23 12 2007 at 19:33 schreef Tjerk:
Dat kinderen kinderseksualiteit hebben, en prépubers prépubertale seksualiteit, wil niet zeggen dat het gezond is voor hun ontwikkeling als een volwassene ze gaat lastig vallen met hun volwassenenseksualiteit.
Dat is volgens mij wat de Kerk doet, maar dat is ook wat pedofielen graag zouden doen. En dat niet omdat het kind daar nu zo naar hunkert, maar in de eerste plaats omdat mensen zoals jij daar naar hunkeren. Al die praatjes van pedofielen over kinderpsychologie zijn daar een afgeleide van en zijn daaraan ondergeschikt: de behoefte van de pedofiel.
Dat is dus dikke vette pech voor jou, want dat gaat dus mooi niet door. Misschien dat we over twintig-dertig jaar seksrobots op maat kunnen maken voor de eenzame pedo, maar vooralsnog zul je op een houtje moeten bijten. Veel sterkte toegewenst.
op 24 12 2007 at 03:56 schreef Paardestaart:
Sjongejonge – hoe kan zo’n monomane hunkerpedo nu denken dat een kind ook maar een sikkepitje consideratie heeft met zijn aanstootgevende, ruim bemeten, viezige anatomie?! Kinderen flippen al op een pitje in de tomaat – wat denk je wel niet dat er door ze heen gaat als ze een onbeschaamd volwassen apparaat voor hun neus krijgen, griezelige Marthijn?
Ga toch op het dak zitten man, met je wankeltheologische praatjes voor de vaak
Pak een bijl en genees je broeierige onrust, val daar geen anderen mee lastig, en zeker geen kinderen – of doe een spitslobotomietje
op 24 12 2007 at 10:46 schreef Peter:
Ik vind dat Tjerk en Paard het treffend hebben verwoord. Ik heb daar niks aan toe te voegen, Marthijn.
op 24 12 2007 at 16:35 schreef Marthijn Uittenbogaard:
En waarom is het onderwerp dan onbespreekbaar in de massa-media? Of wetenschappelijk? Omdat de samenleving weet dat ze ongelijk heeft.
Kinderseksualiteit toestaan en pedo’s verketteren zal nimmer kunnen. Het is echt het een of het ander.
Wat jullie doen is de seksualiteit van kinderen kapot maken / onderdrukken net zoals in de film.
Fascisten en leugenaars zijn jullie.
Paardestaart, ik wist niet dat je er zo erg op tegen was dat kinderen af en toe een banaan eten. Dat is toch echt wat je schrijft, je bent dus een leugenaar. Peter dus ook want die is het er mee eens. Maar dat is oud nieuws. En Tjerk rept over lastigvallen. Volwassenen vallen constant kinderen lastig dombo. Juist ik ben daar fel op tegen. Pedofilie = kinderemancipatie.
Jeugdemancipatie gaat veel verder dan alleen maar seks: http://www.martijn.org/info/1982_001.html
Mensen die tegen homofilie waren en tegen joden waren zijn dezelfde soort mensen die nu tegen pedo’s tekeer gaan. Puur fascisme is het.
Boeken van Brongersma zijn verboden in Duitsland om reclame voor te maken. Sieg Heil. Kijk maar lekker de andere kant uit of projecteer je frustraties op moslims. Die zijn gemiddeld veel en veel ruimdenkender dan jullie.
op 24 12 2007 at 18:49 schreef Tjerk:
Ach guttegut, ons Marthijntje wordt geblokkeerd in z’n pogingen de goede boodschap van de de ‘bevrijding’ van de jeugd te verspreiden, z’n vrome praatjes ontmaskerd als op de eigen bevrediging gerichte huichelarij – en nu loopt ‘ie te stampvoeten als een jochie van twaalf dat z’n zin niet krijgt.
Wat een verrassing: ik had altijd al het idee dat pedoseksuelen de kinderlijke fase nog niet waren ontgroeid.
Het is heel simpel Marthijn. Kinderen mogen van mij best blote spelletjes spelen: met hun leeftijdsgenootjes wel te verstaan. Ze hebben jou echt niet nodig om hun seksualiteit te exploreren.
"En waarom is het onderwerp dan onbespreekbaar in de massa-media? Of wetenschappelijk? Omdat de samenleving weet dat ze ongelijk heeft."
Omdat we op onze klompen aanvoelen dat dit een wiggle-room schept, waar types zoals jij dankbaar gebruik van zullen maken. Als je seks wilt met een kind, dan gedraag je je als een kind, en wordt je ook behandeld als het kind dat je blijkbaar nog bent.
Een relatie tussen een volwassene en een kind is per definitie ongelijk, en machtsmisbruik ligt dan – zeker bij seks – voor de hand.
Jij kunt nu wel met anekdotisch bewijs komen (anekdotisch bewijs uit tweede hand bovendien: want die kinderen krijgen we in dat interview niet te spreken) maar vertel me eens: waarom zou een pedofiel anders zijn dan een jongen die nerveus aan zijn afspraakje zit te frunniken, in de drang om die avond te ‘scoren’? Mannen manipuleren, vleien, bedelen en dringen aan op seks. Maar pedofiele mannen ineens niet? Die hebben het belang van het kind voorop staan?
Vergelijk het maar met seks tussen artsen en patiënten. Een enkele keer gaat dat goed, maar veel vaker gaat het faliekant fout. Patiënten voelen zich – achteraf – gebruikt. Terwijl het initiatief soms zelfs van henzelf uitging. Maar wat zich uitte als verliefdheid was een behoefte aan een ouderfiguur, of geborgenheid. Een autoriteitsfiguur als een arts – of in het geval van kinderen die een relatie aangaan met een pedofiel – lijkt dat op zo’n moment te kunnen bieden.
Dat jij dat gegeven niet wenst te onderkennen toont wel aan dat je kijk op de werkelijkheid vertroebeld is door de hormonen die je teelballen naar je hersencortex sturen.
Dat geldt voor alle misbruikers: die maken zichzelf wijs dat het slachtoffer er zelf ook plezier in heeft: ‘Jij vond het toch ook fijn?’
Dat je zegt vooral op te komen voor de rechten van kinderen en daarbij je eigen – levensgrote – belang in deze mateloos onderschat, toont wel aan dat we je niet met kinderen kunnen vertrouwen.
op 24 12 2007 at 18:50 schreef Paardestaart:
Marthijn – er zit een klodder spuug in je oog..:kindersexualiteit en pedo’s hebben niets met elkaar te maken.
Het argument van de kinderlijke sexualiteit legt alleen gewicht in de schaal voor mensen die bijvoorbeeld ook menen dat een hoer niet verkracht kan worden..
Maar met zo’n mening ben je natuurlijk maar een muizestapje verwijderd van die ene achterlijke moslim die meent dat vrouwen die geen sluier dragen er om vrágen verkracht te worden
op 24 12 2007 at 19:44 schreef Peter:
Die hysterische vergelijking van het verbod op seks met kinderen met de jodenvervolging hadden we al gehad, Marthijn. Niet weer. Nu kappen or face the consequences.
Graag weer on-topic: His Dark Materials. Zijn er meer fans onder de lezertjes van Frontaal Naakt?
op 24 12 2007 at 20:20 schreef Tjerk:
Nee, maar dat ga ik wel worden als ik dit zo lees. En dat was de bedoeling, toch?
p.s. Toch nog even de hoed af voor Paardestaart. Die tweede alinea is gewoonweg meesterlijk.
op 24 12 2007 at 20:40 schreef Paardestaart:
Nou dank je wel Tjerk, maar ik vrees dat het aan Marthijn niet besteed is: hij staat nu eenmaal in defence-mode – komt niets doorheen
(Een laagtepunt is natuurlijk wel dat argument van die banáan..! Ik bedoel: how low can a person go??)
op 24 12 2007 at 20:41 schreef Tjerk:
Ik vond trouwens op Wikipedia de passage in Milton waar de titel van de serie van afgeleid is. Die wil ik jullie niet onthouden:
The verse from Paradise Lost in which the phrase "his dark materials" occurs is as follows:
Into this wilde Abyss,
the Womb of nature and perhaps her Grave,
of neither Sea, nor Shore, nor Air, nor Fire,
but all these in their pregnant causes mix’t
confus’dly, and which thus must ever fight,
unless th’ Almighty Maker them ordain,
– His dark materials – to create more Worlds
Into this wilde Abyss the warie fiend
stood on the brink of Hell and look’d a while,
pondering his Voyage… (2.910-919)
http://www.dartmouth.edu/~milton/reading_room/pl/book_2/index.shtml
op 24 12 2007 at 20:56 schreef Tjerk:
(Een laagtepunt is natuurlijk wel dat argument van die banáan..! Ik bedoel: how low can a person go??)
Ja die zag ik er later pas tussen staan. Hilarisch: voor Marthijn is het hoogtepunt van kinderemancipatie dat ze van zijn banaantje mogen snoepen…
Want dat vinden die kinderen fijn, natuurlijk.
op 24 12 2007 at 21:00 schreef Paardestaart:
En dit dan: de openingsregels…:
O Spirit, that dost prefer before all Temples
th’ upright heart and pure,
Instruct me, for Thou know’st;
Thou from the first Wast present,
and with mighty wings outspread [ 20 ]
Dove-like satst brooding on the vast Abyss
And mad’st it pregnant:
What in me is dark Illumin,
what is low raise and support;
That to the highth of this great Argument
I may assert Eternal Providence, [ 25 ]
And justifie the wayes of God to men..
Is toch magistráal??
Technicolor in taal; zo mooi..
En dan ditte:
Th’ infernal Serpent, with ambitious aim
Against the Throne and Monarchy of God
Rais’d impious War in Heav’n and Battel proud
With vain attempt. Him the Almighty Power
Hurld headlong flaming from th’ Ethereal Skie [ 45 ]With hideous ruine and combustion down
To bottomless perdition, there to dwell
In Adamantine Chains and penal Fire,
Who durst defie th’ Omnipotent to Arms
’t Is geweldig; ik heb de versie die geillustreerd is door Gustave Doré, en hij heeft getekend hoe Satan en zijn mede-opstandelingen verpletterd teneer liggen in de diepste kerkers van de hel, waar hij toornig en ontgoocheld ligt rond te kijken naar zijn nieuwe abode..zijn stralende fysiek vermonsterd tot geschubde afstotelijkheid, en zijn balconplaatsing gedevalueerd naar de vernederendste goot..
Móoi man!
op 24 12 2007 at 21:06 schreef Paardestaart:
dat ze van zijn banaantje mogen snoepen…
Want dat vinden die kinderen fijn, natuurlijk
Ja – dat béeld..! 25 Centimeter kloppend paars voor je stijf dichtgeknepen kinderoogjes..!
Wat een idióot!
Die meneer heeft een verrassing voor je..!
Je-zùs!
op 24 12 2007 at 21:35 schreef Tjerk:
M. Uittenbogaard: ".. projecteer je frustraties op moslims. Die zijn gemiddeld veel en veel ruimdenkender dan jullie."
Het heeft een half uurtje geduurt voordat ik ‘m snapte, maar toen bedacht ik me dat in alle samenlevingen waar vrouwen angstvallig worden weggeborgen voor de geile mannenblik, die blik gaat dwalen en de geilheid zich elders richt.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pederastie#De_Islamitische_wereld
http://www.trouw.nl/hetnieuws/wereld/article854416.ece/Afghaanse_tieners_als_seksslaven
op 24 12 2007 at 22:07 schreef Tjerk:
Die meneer heeft een verrassing voor je..!
Een kinderhand is gauw gevuld…
op 25 12 2007 at 05:12 schreef Paardestaart:
Anything goes, in de islamitische wereld – zolang je er maar niet over praat
Zodat je dus met de hand op je hart kunt verklaren dat er in jouw land géen homosexualiteit voorkomt.
En als er dan tòch iets ongerechtigds naar boven komt drijven dan is het vreemde import; zo verklaart men dat pedofilie door de kafir is binnengebracht in het huis der islam..:-)
op 26 12 2007 at 21:29 schreef Tjerk:
O, maar dat klopt ook. Al die porno die ze in Saoudi-Arabie downloaden wordt in de VS gemaakt.
Tja, en dan kun jij weer beginnen over het feit dat ze in Iran legaal plezierhuwelijken mogen aangaan met meisjes van vier, maar dat zijn sji’ieten – dus daar heb je als rechtgeaarde gelovige niks mee te maken.
Mais bon; terug naar Zijn Duistere Materialen. Anders zouden we nog van nodeloos moslimbashen beschuldigd worden.
op 27 12 2007 at 04:40 schreef Paardestaart:
Nou – dit zijn toch Zijn Duistere Materialen?
op 27 12 2007 at 06:25 schreef Tjerk:
Ik meen dat Milton de vier elementen bedoelt, nog voor ze van elkaar onderscheiden zijn.
op 28 12 2007 at 12:59 schreef Peter:
Gisteren de verfilming gezien, wat een mislukking. In anderhalf uur wordt het hele complexe verhaal van Northern Lights er doorheen gejast. Aandacht voor de eigenaardigheden van de personages is er daardoor niet, en dat heeft de verfilming van Lord of the Rings dan op die van His Dark Materials voor.
Het ziet er allemaal mooi uit, maar het moet snel, snel, snel en niet te moeilijk. Alles wordt nadrukkelijk uitgelegd, waardoor de dialogen soms het niveau van een Suske & Wiske hebben, en namen zijn veranderd om te voorkomen dat één of andere Amerikaanse retard de personages niet meer uitelkaar houdt.
Zonde, want de casting is perfect, maar de acteurs krijgen domweg de tijd niet om hun werk te doen, om te acteren.
Niet meer dan een suikerspin, deze film. Zonder enige substantie.
op 28 12 2007 at 13:01 schreef Peter:
En o ja, deze Amerikaanse verfilming van een Brits boek is nadrukkelijk anti-Europees. De meeste Europeanen in de film zien eruit als nazi’s of als sluwe kardinalen.
Nul humor ook in deze film.
op 28 12 2007 at 17:04 schreef Tjerk:
Maakt niks uit Peter. Het is allemaal gratis reclame voor de boekenreeks.
RSS