Blind date
Loor
Patrizia Laquidara (foto: Luigi de Frenza)
Er zijn van die dingen waarvan je van tevoren al weet dat je ze eigenlijk niet moet doen, maar je doet ze toch. Zo ook toen een bevriend stel onlangs een blind date voor me had geregeld. Met de nog beschikbare en in Parijs woonachtige broer van de mannelijke helft van het stel.
Omdat de mannelijke helft van het stel een in vele opzichten bijzonder aangenaam mens is, durfde ik een blinde ontmoeting met iemand die dezelfde genen draagt wel aan. Ook het Parijs-aspect speelde een niet onbelangrijke rol (ondanks het minitrauma dat ik eens in die stad heb opgelopen) en dus stond ik een week later op Schiphol om mijn afspraak te verwelkomen, me licht nerveus afvragend of dit allemaal wel zo verstandig was.
Het antwoord op die vraag kwam al snel, toen De Broer Van ineens voor mijn neus stond, zijn armen spreidde (als was hij Jezus himself), mij stevig in diezelfde armen sloot en vervolgens zijn tong in mijn mond duwde.
Op het moment dat ik mijn spraakvermogen weer terug had en hem naar lucht happend probeerde te zeggen dat hij toch echt een paar stappen oversloeg, sleurde hij mij in hoog tempo en nog steeds in de houdgreep houdend richting de uitgang. Ontsnappen was schier (goed woord) onmogelijk.
Waarom ik er toch niet als een haas vandoor ging? Ja, ja nou kijk, mijn primaire gedachte was inderdaad ‘gillend naar huis en nooit meer omkijken’, terwijl mijn secundaire gedachte heel hard ‘to hell with dating, for once-and-for-all!‘ schreeuwde. Maar het was De Broer Van en hij kwam helemaal overgevlogen uit Parijs én er werd een beroep gedaan op mijn avontuurlijke aard, waar ik altijd zo prat op ga, dus wilde ik niet meteen de handdoek in de ring gooien. Een overduidelijke catch 22.
Na een hysterische taxirit naar het door mij besproken restaurant (én een goed glas wijn, waardoor de levensgenieter weer in mij opspeelde) probeerde ik, nog steeds gelovend in Het Avontuur, de tongzoen en de houdgreep van me af te schudden. Dat hij non-stop en vol ontzag naar de borsten van de wulpse serveerster bleef loeren, negeerde ik voor de lieve vrede ook maar.
Mijn verwoede pogingen om de broer in De Broer Van te ontdekken, leverden mij die avond niets op. De appel was nog nooit zo ver van de boom gevallen. Het schaap was nog nooit zo zwart geweest. En hoe meer ik zijn zelfgenoegzame monologen aanhoorde, hoe meer walging ik weg moest slikken. Nog niet eerder had een mens zó geboft met zichzelf.
Het toppunt van mijn geduld werd bereikt toen hij mij midden in een zin met een heftig handgebaar onderbrak, omdat hij ter plekke een Intens Muziekmoment beleefde. Vol ongeloof heb ik zeker vijf minuten naar zijn gesloten ogen en trillende mond zitten staren, terwijl hij helemaal opging in de muziekkeuze van het hippe en overvolle restaurant. Hij hield zich daarbij zo griezelig stil, dat ik nauwelijks een hap durfde te nemen van mijn eten. Zijne Heiligheid mocht niet gestoord worden in zijn ‘beleving’, dus zweeg ik tot zijn uitgestoken hand mij weer toestemming gaf te spreken en verder te eten.
Een kleverig drankje in het gezicht van De Broer Van was natuurlijk de enige aanvaardbare afsluiting van deze avond geweest. Ik was kwaad, uitgeput, maar uitte dat niet verbaal. Of fysiek. Nee, ik, Loor, Vrije Geest en Avonturierster met een grote bek, bracht hem keurig naar zijn logeeradres, bedankte hem voor het eten en de genomen moeite, daarmee mijn vriendschap met het stel zeker stellend.
Daten. Soms leuk, vaak een gruwel. Vooral de ‘blinde’ versie ervan. Na dit zoveelste fiasco wil ik dapper blijven roepen ‘ach mensen, dit is genieten!’ en ‘ach mensen, dit is leven!’, maar voorlopig vind ik het wel weer even mooi geweest, qua treurnis. To hell with dating. For now…
Loor (1967) is individualist tegen wil en dank. Ze heeft een broertje dood aan middelmatigheid. Ze is een warm, lief en mooi mens, maar niet geheel ongevaarlijk.
Algemeen, 11.12.2007 @ 11:11
16 Reacties
op 11 12 2007 at 16:14 schreef Kariem:
Het is wel altijd een genot om een blind-date afspraakje stiekem van een ander tafeltje gade te slaan. De pijnlijke stiltes; het beleefd lachen om grapjes; de geforceerde wat-doe-jij-allemaal-in-het-leven vraagjes… Kostelijk!
op 11 12 2007 at 16:24 schreef Wampie:
Nou, dit is anders geen doorsnee blind date! Meesterlijk beschreven!
@Loor, ik stond laatst bij de bakker in de A’damse Vijzelstraat – niet ver van Casa d’Antica dus. De barse stem die me om doorgang verzocht, bleek van jouw date Jan Cremer. Hij is wel vadsig geworden, zeg. Desondanks snauwde hij om een banketstaaf en stampte de winkel uit toen die op Sinterklaasmiddag uitverkocht was. De verkoopsters moesten erg gniffelen om de samenvatting van jouw verhaal.
op 11 12 2007 at 22:39 schreef Loor:
Wampie, die man maakt zelfs van het buitenzetten van de vuilnisbak een Griekse Tragedie. Het valt ook niet mee als je jezelf al bij leven hebt uitgeroepen tot Legende (en dit ook dagelijks aan iedereen vertelt), ooit heftig gevreeën hebt met Jayne Mansfield en dan nu op pad wordt gestuurd om een lullige banketstaaf te scoren.
op 11 12 2007 at 22:46 schreef Peter:
Loor is très geestig.
op 11 12 2007 at 23:42 schreef Loor:
Peter… it takes one to know one.
op 12 12 2007 at 02:33 schreef Ad:
Je beschrijving van het MuziekMoment zal ik de rest van mijn leven bij me dragen.
Waarvoor dank.
Overigens zou ik cremer ook geen legende willen noemen. In tegenstelling tot sommige wildvreemde meiskes in restaurantjes. Maar vooruit, met deze gruweldates ben je meer dan genoeg gestraft. Volgens de kansberekening zou de volgende een glorieus succes moeten worden dus ga svp nog even door.
op 12 12 2007 at 11:19 schreef Peter:
Nee, ik hoop dat de rampspoed nog even aan Loors (welgevormde) billen blijft hangen. Anders is er voor ons niks meer voor te lache.
op 12 12 2007 at 13:56 schreef Klaplong:
Als je nou een heel vriendelijke jongen met een mooie auto en van mediterane afkomst tegenkomt die je ook nog eens mooie kado’s geeft zonder iets terug te verlangen dan kun je daar echt beter niet op in gaan. Google even op "pooier" "loverboy" en "kwetsbare pubermeisjes" voordat je uberhaupt nog een keer naar buiten gaat, de telefoon aanneemt of de voordeur opendoet als de bel gaat….
lol :)
op 12 12 2007 at 14:10 schreef Ad:
Kwa rampspoed aan Loors voornoemde billen verkeer ik in een dilemma.
Op meer gluiperige wijze dan Peter hoop ik daar natuurlijk ook op. Enerzijds. En anderzijds weet ik niet of ik dat nog trek.
Hoedanook lijkt doorgaan mij het devies. Een time-out leidt maar tot bezinning en daar is de liefde niet bij gebaat.
Als m’n kater is uitgewerkt zal ik nog eens proberen om daar wat argumenten bij te bedenken.
op 12 12 2007 at 15:52 schreef Wampie:
Voor dit soort ervaringen leef je toch juist?
Voor geen goud had ik mijn afspraakje willen missen met een Italiaanse filmregisseur, die pornoproducent bleek.
Of met de kunstschilder die me op het Sint Pieterplein wilde portretteren, maar me bij hem thuis eerst mijn borsten liet schetsen, opmerkte dat ze nooit precies even groot konden zijn en een betoog begon over zijn ongelijke balzakken.
Of die nachtelijke lift als meisje alleen naar een buitenwijk van Rome in een volle bak met gozers die knots high waren. Ik moest wel liften naar mijn adres waar ik inwoonde als oppas, omdat de baby alweer bijna wakker werd en ik mijn laatste geld had weggegeven aan een amante die slaags was geraakt vanwege een smeuïge opmerking aan mijn adres, zodat hij met de taxi moest worden afgevoerd.
Ik ben het met Ad eens, in zoverre dat wij niet gebaat zijn bij een time out van Loor.
op 14 12 2007 at 19:42 schreef Theo Ichtus:
@ Loor,
Wat is dat toch met jou, dat iedere vent zich in jouw gezelschap gelijk begint te misdragen?
Eerst al die rare die vond dat drie keer uit eten beloond moest worden met een wip en nou weer iemand die denkt dat de tongzoen al wel kan bij de eerste kennismaking.
Daarbij ook nog de nodige ‘selectief filo semieten’ als ik het me wel herinner (Geyle Neuqseks met het joodse prinsesje? Nou en of, graag zelfs! Ondertussen blijven we de rest van de familie toch fundamenteel onbetrouwbaar vinden als het op zaken doen aankomt…)
Normale manspersonen schijn JIJ niet tegen te komen …
Heb jij vriendinnen & maken die dat soort dingen ook mee of treft het jou alleen?
Ik kom best wel rare en uitbundige vormen van menselijk gedrag tegen (zeker ook wat later op de avond in de horeca) maar wat jij meemaakt in dit opzicht? Het slaat alles. Het lijkt er verdomd wel op dat je absoluut niet begrepen wordt door de kerels die je tegenkomt. Ook kan ik me nauwelijks voorstellen dat iemand zich permanent zo gedraagt tegenover alle vrouwen die hij ontmoet; ik schat zelfs in dat de meeste vrouwen die IK ken de tongzoener of ter plekke in het kruis getrapt zouden hebben, of hem op een zodanige manier in de zeik genomen dat hij wellicht aan een knietje de voorkeur zou geven.
En dat zijn toch echt geen feministische haaibaai bitches van de actiegroep ‘de heggenschaar’ hoor!
Hoe men dan ‘op weg naar Loors hartje’ tijdens een blind date WEL het ijs zou kunnen breken staat er verder weliswaar niet bij maar dat dit gedrag volkomen kansloos is moet iedere vent toch snappen. Kun je net zo goed de wijnfles uit de koeler pakken en met de inhoud van de koeler zelf Loors kapsel opleuken.
Willen ze echt wel iets met jou?
In oprecht onbegrip of jij het bent of dat het de moderne zeden zijn: wat denk je zelf?
op 14 12 2007 at 22:06 schreef Loor:
"Kun je net zo goed de wijnfles uit de koeler pakken en met de inhoud van de koeler zelf Loors kapsel opleuken."
Theo, geestig. En je hebt je goed ingelezen. ‘Humor’ is het sleutelwoord. Beetje zelfspot kan ook geen kwaad. Maar ik heb nu eenmaal het talent om belachelijk grote ego’s naar me toe te trekken, mannen die Loor graag ‘kleiner’ willen maken. En die ego’s komen in allerlei (misleidende) verpakkingen voorbij. Het is allemaal niet zo simpel, maar we geven de moed niet op.
op 15 12 2007 at 02:12 schreef visarendje:
âMaar ik heb nu eenmaal het talent om belachelijk grote ego’s naar me toe te trekkenâ¦â
Ik denk dat je het talent hebt om een leuk verhaal te schrijven.
op 15 12 2007 at 02:18 schreef visarendje:
âMaar ik heb nu eenmaal het talent om belachelijk grote ego’s naar me toe te trekkenâ¦â
Ik denk dat je het talent hebt om een leuk verhaal te schrijven.
op 15 12 2007 at 02:38 schreef visarendje:
goddamn, wat is dit.
op 15 12 2007 at 08:44 schreef Peter:
Graag niet na iedere bijdrage opmerkingen maken over die aanhalingstekens, Vis. Er is iets met de software waarop deze site draait. Ik neem aan dat het snel wordt opgelost.
Tot het zover is: grin and bear it.
RSS