Het Kwaad (2)
Willem de Zwijger
Het echte kwaad is natuurlijk de ingreep van de museumdirecteur, die confronterende kunst van de muur haalt. En het meest onbegrijpelijke is nog dat de minister die over Cultuur gaat, de vermeend vrijzinnige Ronald Plasterk, zich gedraagt als een burgemeester in oorlogstijd, en zwijgt in alle talen. In deze situatie had het kabinet in crisisberaad bijeen moeten komen om vervolgens daadkrachtig op te treden.
De stilte in officiële kring moedigt juist krachten aan die menen dat ze ‘respect voor de islam’ mogen eisen, die zichzelf en de minderheden die ze vertegenwoordigen daarmee buiten de samenleving plaatsen en en hun integratie frustreren.
Integratie is gebaat bij discussie en confrontatie; de islamitische minderheden schieten er niks mee op als ze uit ‘respect’ worden genegeerd en doodgezwegen. De samenleving komt bovendien in gevaar als er gemeenschappen ontstaan of bestaan die er, in culturele afzondering in hun prachtwijken, eigen waardenstelsels op na houden. Dat soort negatieve diversiteit kan in crisissituaties – terreuraanslagen, rellen over bijvoorbeeld filmpjes – afweerreacties oproepen die uitlopen op enkele reizen naar het land van herkomst.
Integratie is juist door middel van provocatie en debat iedereen bij de seculiere kernwaarden van dit land betrekken. Dat is de enige manier om de boel echt bij elkaar te houden. Het getuigt niet van een adequate taakopvatting wanneer ‘moslimleiders’ waarschuwen voor (lees: dreigen met) gewelddadige stront aan de knikker als Wilders met zijn filmpje komt. Het is juist de taak van die leiders hun achterbannen uit te leggen hoe de seculiere samenleving in elkaar zit, dat er daarom hier veel meer moskeeën staan dan kerken in Saoedi-Arabië, en dat het achterliggende principe daarvan is dat vrijheid van godsdienst niet gaat zonder vrijheid van godslastering. En dat ze daarom, vooral ook in hun eigen belang, iets moeten doen aan de figuurlijke lengte van hun tenen.
In NRC Handelsblad een ongelofelijk mooi artikel van Hedi de Vree, een Nederlandse vrouw die in Jordanië woont. Ze neemt het op voor het recht van Wilders op zijn film en Hera op haar foto’s. Ze verwijt vooral het kabinet moreel leiderschap. Eén citaat:
Ik vind dat Nederland respect verdient omdat het taboes doorbreekt en zich niet door controversi�le idee�n laat bedreigen. Ons land vertrouwt op de wet om tot oplossingen te komen.
Of – beter gezegd – dat vond ik. Nu geloof ik dat niet meer.
Dat heb ik niet aan Wilders of Hera te danken, maar aan het kabinet dat volgens de kranten ‘bezorgd’ is om de filmplannen van Wilders. En aan de directeur van het Haags museum Wim van Krimpen die weigert foto’s tentoon te stellen uit angst te worden meegesleurd in een ‘politieke discussie’.
Ronald Plasterk zou dit stuk moeten lezen, en nog eens, en dan nog eens, en zich afvragen waarom hij eigenlijk in de politiek is gegaan. En dan iets doen (Dat geldt voor Wouter Bos eigenlijk ook, maar bij hem heb ik de moed allang opgegeven).
Willem de Zwijger is ‘de stem van politiek incorrect links’. Hij rijdt een poenige SUV.
Algemeen, 07.12.2007 @ 07:16
7 Reacties
op 07 12 2007 at 09:23 schreef filantroop:
Heel juist.
Kunst is altijd een afspiegeling geweest van de tijd waarin het vervaardigd is.
Toch is er in alle tijden controversiële kunst vervaardigd, en zelfs door delen van het toenmalige mecenaat gesteund.
Wie een tocht maakt door de historie van de kunsten ziet een lange reeks van controversiële, provocerende, kritische kunst opdoemen. Monarchen en prelaten hebben nooit kunnen verhinderen dat die vervaardigd werd.
De kunst werd echter niet door de staat in musea opgeslagen ten gerieve van de mensheid, maar in paleizen, waar het slechts voor het eigen genot diende, of in kerken en kathedralen waar het gebruikt werd voor de zinsbegoocheling van de mens.
Sedert in Europa zich de gedachte ontwikkeld heeft dat de geldmiddelen die aangewend worden voor de aanschaf van kunst, van het volk afkomstig is, en dus het volk er ook van profiteren mag, heeft men de kunst in voor publiek toegankelijke musea opgesteld. Die werden veelal door democratische bestuurde instituten beheerd, mits het musea betrof die niet in totalitaire staten gesitueerd waren. We kennen al te goed het staatsdirigisme in de kunst in de Sovjet-Unie en het derde rijk, waar kunst vooral de heersende ideologie moest inkleuren en propaganderen. Kunst werd er verboden verklaard als die niet conform de heersende doctrine bleek.
Kon het klerikale mecenaat van weleer zich permitteren de kunst voor zichzelf te houden, in de huidige tijd zijn er musea die via de fiscus tot stand komen en door de belastingbetaler te betreden zijn, al blijft het hier merkwaardig dat de bezoeker naast de musea via de belasting te financieren, ook nog eens voor de toegang moet betalen.
Sedert een museumdirecteur een kunstwerk op politieke en niet op kwalitatieve gronden aan het oog van het publiek ontrokken heeft, is er een situatie ontstaan die we na het opheffen van de Nederlandse Kultuurkamer bij de bevrijding in 1945 achter ons gelaten dachten te hebben. De gedachte dat wie bepaalde kunst niet wil zien hoeft er niet naar te kijken, is vervangen door censuur, zodat niemand er naar kan kijken. Een individu of een kleine groep mag voor ons allen bepalen of we het zien mogen.
Het verschil tussen 1508, toen Michelangelo Buonarroti het vervaardigen van zijn frescos in de Sixtijnse Kapel aanving en 2007 is gelegen in het feit dat toentertijd iedereen gelovig was, en niemand kan beweren dat we dat nu nog steeds zijn, en evenmin zijn we allen moslim, of bezet door een mogendheid die ons een Kultuurkamer oplegt.
De censuur van van Krimpen is het begin van een nieuwe doctrine als we die ongemoeid laten.
op 07 12 2007 at 17:16 schreef J.J. Buitenzorg:
"bezet door een mogendheid die ons een Kultuurkamer oplegt. ", stelt filantroop. Met een glimlach naar wikipedia stel ik:
"De Nederlandsche Kultuurkamer moet vanzelfsprekend ten dienste staan van de poliek correcte ideologie met als trefwoorden: RESPECT, normen en waarden, een positief-islamitische houding, en het uitbannen van alle ontaarde, ongezonde, onnatuurlijke creativiteit,"
Wie deze moderne variant kan weerleggen mag het zeggen
op 07 12 2007 at 17:48 schreef GW:
Het gegeven dat Holland overspoeld is het import idioten die bij het minste geringste gaan dreigen en zo uit de moskee iemand overhoop willen steken,
geef ik die directeur groot gelijk dat hij zijn familie en zichzelf, geen ellende bezorgen.
Al die ellende die je op je hals haalt met zoiets, verhuizen, andere naam, andere auto met kogelvrijglas, ander telefoonnr. (vodaphone) kinderen andere school, 24/7 kerels om je heen en tegenwoordig ook ruzie met je nieuwe buren
Denk trouwens niet dat deze directeur lijfwachten krijgt toebedeeld, of hij moet een website beginnen met smeekbedes voor donatie’s
De enige die je in ’this case’ verwijten kunt maken is dit ‘normen en waarden’ kabinet.
Die moeten pal staan voor onze vrijheid en rechten.
Alleen komen helaas ze op voor de normen en waarden ( en rechten) van gelovigen.
op 07 12 2007 at 17:51 schreef GW:
Idd. een goed en emotioneel stuk van Hedi de Vree.
op 07 12 2007 at 23:19 schreef Syarikat:
Volkomen off-topic maar kan het niet laten: jammer dat Hedi de Vree niet meer in Nederland woont, behalve intelligent is ze namelijk ook nog beeldschoon (IMHO).
op 08 12 2007 at 01:26 schreef metatron:
Willem:
Complimenten voor je waterdichte analyse, of moet ik het een beschouwing noemen. Ik denk dat Plasterk jouw stuk moet lezen, nog eens lezen en nog een keer moet overlezen. Vooralsnog blijft het oorverdovend stil. Meestal weet je dan wel dat er echt stront aan de knikker is. Laat deze wind maar overwaaien zal er gedacht worden. Intussentijd staan de dijkbewaarders van onze democratie naar de wind te kijken en fluisteren ze onderling dat de wind wel weer gaat liggen. Achter de dijk blijkt het evenwel goed schuilen. Totdat het eerste stroompje echt doorbreekt. En ze dachten nog wel dat ze hun zaken op orde hadden. De dijkmeester wordt ooit een keer te laat van zijn bed gelicht.
op 08 12 2007 at 01:27 schreef Piet:
Zelfs Wouter Bos vindt het jammer dat die foto’s niet in Den Haag te zien zijn volgens de Telegraaf. Tot zover niets heel speciaals, het wordt pas bijzonder als hij zijn filosofie m.b.t. belediging toelicht:
"Ik ben de laatste om een recht op beledigen te verdedigen zoals Ayaan Hirsi Ali destijds deed. Maar het omgekeerde geldt ook: in een democratie kennen wij het recht om niet beledigd te worden ook niet."
Dus je hebt geen recht om te beledigen maar ook geen recht om niet beledigd te worden. Hoe kun je in vredesnaam legaal beledigd worden als niemand het recht heeft om je te beledigen?
Dat zegt hij allemaal om duidelijk te maken dat het debat over de islam in Nederland "verziekt en verkrampt" is geraakt.
Nou, da’s duidelijk, hoor, Wouter…!