Nooit meer Vodafone (5)

48 Reacties

op 22 11 2007 at 12:51 schreef filantroop:

In dat geval zal ik mijn opvatting over de rechterlijke uitspraak inzake Vodafone versus Breedveld ook naar hier transporteren:

Het plezier dat Vodafone met de uitspraak versus heer Breedveld toont, komt op mij nogal merkwaardig over. Een bedrijf dat kapitalen spendeert aan het werven van klanten, bereikt precies het tegendeel door de rechter om een uitspraak te vragen over een gebeurtenis waaraan een onwaarheid sprekende employé van dat bedrijf ten grondslag ligt, en waardoor dit feit voor een nog groter publiek aanschouwelijk gemaakt wordt.
De juichstemming bij Vodafone moet dan ook die van de bekende agrariër met een vergevorderde staat van cariës zijn.
Wie zich aan dat bedrijf verbindt weet nu in ieder geval welk risico er is. Misschien was dat de 500 euro waard.

Een fonds in het leven roepen om megalomane bedrijven aan de kaak te stellen?

op 22 11 2007 at 13:03 schreef filantroop:

En los daarvan, mijn bewondering voor het innemende werk van Jean-Léon Gérôme, dat berookt lijkt door een in toom gehouden erotisme.
Vooral het badende meisje rechts, dat een niet te ontkennen belangstelling toont voor de jonge vrouw die zich onbespied waant tijdens haar voetwassing, geeft grond voor vermoedens die ik hier maar niet verwoorden zal.

Voor zonnevlekken koestert de schilder een opvallende passie, die hij deelt met de Duitse impressionist Max Liebermann.

op 22 11 2007 at 13:10 schreef babs:

De rechter geeft grote bedrijven carte blanche hun mederwerkers zo agressief mogelijk telefonisch te laten verkopen. Liegen en bedriegen kan nu gegarandeerd anoniem. Dat is idioot.

Verder ziet de rechter volledig over het hoofd dat de door Google geregeerde wereld niks anders is dan het oude provincieplaatsje. Leugenaars worden in het café als leugenaars besproken. Dat gaf 100 jaar geleden enorme reputatieschade en dat doet het nu nog.

In de ogen van de rechter is het al een onrechtmatige daad als iemand een beetje ongelukkig op google terecht komt, zelfs als er niks wordt beweerd dat onwaar is. Ook wordt door de rechter tegen Peter gebruikt dat anderen zijn site hebben gelezen en erover hebben gepubliceerd. Dat is helemaal van de zotte, als je meer gelezen wordt, mag je dus niet meer leugenaars voor leugenaars uitmaken.

Google wordt door de rechter misbruikt om individuele verantwoordelijkheid verder in te perken.

Maar de bottom line is wel dat de naaktplaatjes door de rechter in de overwegingen worden meegenomen.

De rechter, een bepaalde medewerkster en Vodafone zullen op mijn op te richten blog elk een belangrijke rol gaan innemen.

op 22 11 2007 at 13:22 schreef Wampie:

€ 500,- boete is 50.000 eurocenten te veel, maar aanzienlijk minder dan de vele duizenden euro’s die de Vodafone-medewerkster berekend had aan carrièreschade. E. t/m M. van Rens heeft haar daarin dus niet gevolgd.

Villamedia noemt Frontaal Naakt niet bij naam; in andere berichtgeving over juridische geschillen staan partijen daar wél genoemd. Wil Villamedia/de NVJ niet geassocieerd worden met een fundamentalistisch-secularistische website vol ongesluierde opinies?

op 22 11 2007 at 14:17 schreef essie:

Ach Vodafone, ook ik mag ermee in de clinch liggen en mag betalen tot ik geel zie terwijl zij weigeren te reageren op schriftelijke verzoeken. Een waardeloos instituut.

op 22 11 2007 at 14:30 schreef Gorkum:

Na lezing van de uitspraak moet de jury van de Frontaal Naakt Award 2007 de prijs toekennen aan de Twee Initialen wegens haar belangrijke rol in de discussies over de vrijheid van meningsuiting op internet.
En Peter: het zou je sieren als je haar ruiterlijk je verontschuldigingen aanbiedt.
Een kleine bijdrage ad € 50 op 39.34.44.961 t.n.v. Frontaal Naakt te Rijswijk(?) mag je dan van mij tegemoet zien.
Ik hoop overigens voor je dat het bij het voorschot € 500 blijft…

op 22 11 2007 at 14:35 schreef Peter Breedveld:

Die vijftig euro mag je steken waar de zon niet schijnt, Gorkum.

op 22 11 2007 at 14:56 schreef Gorkum:

See you dan op Flevonatuur ;)

op 22 11 2007 at 14:58 schreef Peter Breedveld:

Not bloody likely.

op 22 11 2007 at 15:56 schreef Jan:

Waar ligt de schuld? Bij medewerkster Anonyma, bij Vodafone of bij het fenomeen ‘helpdesk’?

Als helpdesk al geen oxymoron is, dan zou het tenminste opgenomen moeten worden in Orwells lijst van newspeak-woorden.

Voorheen kon je in het geval dat je gemaltraiteerd was naar de winkel lopen en zolang als de bedrijfsleiding niet tegemoet kwam steeds harder schreeuwen over klantenbedrog.

Bij een helpdesk is er een probleem van accountability & transparency. Niemand is verantwoordelijk voor jouw probleem als klant, en andere klanten zullen niets over jouw klachten te horen krijgen.

Heb zelf ook een tijdje op een helpdesk gewerkt:
– We werden amper ingewerkt dus wisten niet veel meer dan de klant zelf. Sommigen presteerden het te zeggen "Ik kan u vraag niet beantwoorden" en meteen op te hangen!
– Het werk was doodsaai dus wie wel over kennis beschikte, vertrok al snel, wat het bovengenoemde probleem alleen maar verergerde.
– Je moest berichten in de computer zetten en wist verder niet wie er verder mee aan de slag ging. Je beloofde de klanten dat het (nu wel) goed zou komen, maar kon dat zelf niet achterhalen. Als een klant je naam opschreef, gaf dat geen enkele extra invloed op de gang van zaken.

Lijkt me voldoende reden voor een maatschappijbrede discussie, die nog eens aangevuurd zou kunnen worden door u, meneer Breedveld, namelijk door in hoger beroep te gaan.

op 22 11 2007 at 15:57 schreef Carel:

Wat mij betreft: Nooit meer Vodafone

op 22 11 2007 at 17:38 schreef Conan:

Sterkte Peter, je hebt gewoon gelijk.

op 23 11 2007 at 03:42 schreef pompoentje:

Wie herkent zich niet in deze vorm van frusatie over telefonische dienstverlening? Nota bene een bedrijf die Wel van alles van jou weet (wie je bent, waar je woont, wie je belt, je telefoonnummer), maar wiens medewerkers enkel per telefoon en slechts na veel moeite bereikbaar zijn. Blijkbaar mag je blij wezen als men zijn/haar naam mededeelt. Dat is dan ook het enig persoonlijk contact wat men te bieden heeft, want al het overige wordt per post en computer afgehandeld waarbij de consument zich dient te schikken naar de opgelegde eenzijdig opgestelde voorwaarden en bedrijfsprocessen. O wee als de consument haar stem verheft en openheid van zaken geeft en deelt! Welke andere mogelijkheden heb je dan als consument dan de publiciteit te zoeken via internet als je niet de beschikking hebt over een legertje advocaten en een berg poen? Dan kun je enkel hopen dat je genoeg lawaai maakt om gehoord te worden. De google notering die voor carriere / reputatie schade zou zorgen is ook onbegrepen door alle partijen, omdat het eenieder vrij staat om net als peter onder eigen naam op internet te publiceren. Die listing van die naam op google topt een beetje SEO in een halfuurtje en dan is de vermeende reputatieschade beperkt tot peters eigen publiek op eigen persoonlijke website, waar bovendien geen fatsoenlijk mens komt vanwege de walgelijke foto’s van onbekende mensen boven ieder artikel. Dat werkt juist afschrikwekkend, en ik kan me niet voorstellen dat de klanten van het fatsoenlijke bedrijf lang genoeg op de site van frontaalnaakt verblijven om de daar aanwezige vuilspuiterij daadwerkelijk te lezen, temeer omdat de titel van de publicatie al aangeeft wat daar aan te treffen. Bovendien ben ik benieuwd wat er in het crm systeem van het bedrijf over peter staat genoteerd, dat wat andere telefonische verkopers lezen, en hoe het bedrijf dan zelf met de privacy en reputatie van haar ‘klant’ Peter is omgegaan door naar de rechter te stappen wetende dat hij hiervan op zijn website verslag van zou doen. Als bedrijven en organisaties er liever de voorkeur aan geven om zich anoniem te laten representateren, dat moet zij, vind ik, niet raar opkijken als consumenten met haar eigen methode van transparantie aankomen. In deze ben ik dan ook van mening dat het bedrijf schuldig is aan slechte klantenservice en slechte interne bedrijfsprocessen die kennelijk haar medewerkers onvoldoende in bescherming neemt door hun beloftes te laten maken die het bedrijf vervolgens niet nakomt. Ik had de indruk dat een ‘sorry’ uit naam van het bedrijf door de representante afdoemde was geweest om de zaak te sussen. Een pr debacle? Misschien. De oplossing zou misschien een consumer-driven klachtsysteem zoals op complaints.com kunnen zijn. Peter succes ik bewonder je moed, en herken er in dit geval de stem en de frustratie van de doorsnee consument in die dagelijks wordt overschreeuwd en belaagd in reclame en zelfs via de telefoon, voor miljoenen aan ergernis betaald en opgebracht door diezelfe consument wiens leven men in het publiek zo plechtig belooft gemakkelijker te maken.

op 23 11 2007 at 04:32 schreef DvR:

Dixit Mw. mr. Van Rens:

"In een comment hierboven heeft u mijn naam achtmaal genoemd in een setting die ik als infamerend en lasterlijk heb ervaren."

Hahaha, nu is de soap compleet. Kijk maar uit, Edelachtbare, dat u niet verstrikt raakt in de zaak waarin u zojuist vonnis gewezen hebt. Zodadelijk gaat hier de hele rechterlijke macht over de tong en kan Peter’s advocaat de hele club wegens betrokkenheid wraken.

Ik vind het overigens maar niets, die opvatting dat communities en blogs tot de openbaarheid zouden behoren. In de electronische prehistorie gingen we ervan uit, dat dit soort virtuele clubs behoorde tot het privedomein van de beheerder (die ons immers naar eigen inzicht kan toelaten of verbannen, en zijn eigen regels stelt) zodat discussies, van welk bedenkelijk allooi wellicht ook, zonder vrees voor overheidsingrijpen gevoerd konden worden. Maar ja, toen bestond het alziend oog (Google) nog niet.

op 23 11 2007 at 06:28 schreef pompoentje:

FF lezen:

http://en.wikipedia.org/wiki/Search_engine_optimization

Het alziend oog van google is onderwerp van betaalde plaatsing en preferente plaatsing op grond van algoritmes die tot op zekere hoogte voorspelbaar EN veranderbaar zijn en dus gemanipuleerd kunnen worden. Dit is een vrij groot specialisatiegebied en tak van sport op internet waar grof geld in omgaat. Bedrijven maken er zelf ook gebruik van en zouden dat dus moeten weten.

Volgens mij maakt dit feit vermeende reputatieschade door plaatsing op google een non-argument; het geeft slechts blijk van ondermaatse kennis van internet en zoekmachines; dat is nog niet zo heel erg, maar het niet onderkennen van de bestaande technishe mogelijkheid om zoekresultaten minder zichtbaar te maken getuigd van onvoldoende inzicht in internet technologie.

Er is namelijk nogal wat te doen over search engines op internet:

http://www.webpronews.com/topnews/2007/11/21/the-difficulty-with-grabbing-attention-in-search

"The famous golden triangle study we did with Eyetools and Did It, and subsequent ones conducted by Enquiro, have shown over and over how quickly we interact with a search engine and how much of our scanning activity is ’top loaded’.

Also, we don’t really skip over sponsored listings, but in some circumstances (research based activity) we’re less likely to click on them. We’ve used this body of research to come up with a fairly consistent model of how people interact with search results.

The results belie what people indicated in our very first survey. Well over 60% of the clicks happened in the first 4 or 5 listings, including the top sponsored ones.

People generally spent just a few seconds on the page (around 10 to 12 seems to be the average) in which they scan (not read) 4 to 5 listings. There was almost no deliberation. People click quickly, and if they don’t like what they see, they click back."

op 23 11 2007 at 08:59 schreef filantroop:

Binnen het kader van onze bestuurders en de magistratuur wordt naast de functie die men er nominaal uitoefent, nog met grote inzet nevenfuncties betracht. Sommigen ervan zijn zeer stichtelijk te noemen. Zo bestond het nog onlangs een gemeenteraadslid een reanimatie op een wethouder te verrichten door middel van mond-op-mondbeademing, hetgeen echter door de slechte verlichting in het fietsenhok verkeerd afliep. De mond van de beoogde patiënt bleek de mond niet te zijn, en pas nadat het nobele gemeenteraadslid zich verslikte en de patiënt hevig kermend ter aarde stortte, werd haar abuis haar duidelijk. Ze is inmiddels door haar partij tot een EHBO-cursus geroepen om herhaling te voorkomen.
Met de wethouder gaat het naar omstandigheden goed.

op 23 11 2007 at 12:24 schreef Mikage:

Quote:…. dat de onder 2.5 geciteerde reactie sarcastisch is bedoeld. Gemiddelde Google-gebruikers kunnen immers niet zonder meer in staat worden geacht deze nuance aan te brengen./Quote
Hoe nu? Zijn wij dom? Kennen we geen humor meer? Kunnen we niet meer kaf van koren scheiden? Zijn wij soms bang geworden?

Quote: ….Terzijde merkt de voorzieningenrechter op dat het voor de hand ligt dat acties als die van [gedaagde] de door hem gehekelde anonimiteit juist in de hand werkt: waar [eiseres sub 2] tegenover [gedaagde] nog zowel haar voor- als achternaam bekend heeft gemaakt, zullen andere call center-medewerkers zich, als zij ervoor moeten vrezen dat hun naam op internet terecht komt, daarbij wel drie keer bedenken. /Quote

Ja, wij zijn bang geworden en durven niet meer de verantwoordelijkheid voor onze daden op ons te nemen. Walgelijk!!!!!!
Dit is de ziekte die in onze samenleving heerst. Bang om te staan waar je voor staat. En doe je dat toch: Dan wordt je afgerekend.

Ieder zinnig mens weet wat Peter aan de kaak heeft gesteld. Maar hij wordt afgebrand en zelfs de rechters hebben deze ziekte niet meer in de gaten.
En daar wordt ik nu heel erg bang van.

@ babs: Doen!!!
@jan: mee eens
@ peter: maak bankrek nog even bekend voor anonieme gift(en)

op 23 11 2007 at 12:55 schreef Loor:

Peter, ongelooflijk. Ben perplex over de uitspraak. Nogmaals hulde voor je rechte rug in dezen.

op 23 11 2007 at 13:09 schreef Jona:

Ik geloof niet dat je eerlijk bent behandeld, Peter. Hou je haaks.

op 23 11 2007 at 13:24 schreef dewanand:

dit vonnis is een aanslag op de vrijheid van meningsuiting in Nederland. Ik adviseer peter om in hoger beroep te gaan om de zaak uit te vechten. Die mevrouw van Vodafone maakte zelf haar naam openbaar bekend via de helpdesk lijnen en is hier dus zelf voor verantwoordelijk. Zij lijdt geen carriere schade want niemand zou haar nog willen bij een helpdesk lijn.

zie het boek over vrijheid van meningsuiting in het democratisch proces.

WEBpublication BOOK WART02222 / EPAGE 1 of 103
Moord op de vrijheid van het oervolk
Was het verbod van de NVP/CP’86 terecht en heeft de AEL bestaansrecht?

boek is gepubliceerd ophet Kritisch Podium Dewanand.
http://www.dewanand.com

op 23 11 2007 at 14:18 schreef Peter Breedveld:

Geachte redactie,

Fraai staaltje riooljournalistiek weer, het artikel ‘Blogger moet ophouden met treiteren’ in het AD van 23 november. Ergens ook wel knap, zeven feitelijke onjuistheden in een stukje van 221 woorden weten te stoppen. Dat krijg je, als je maar klakkeloos van anderen overschrijft en niet even je oor te luisteren legt bij de bron, namelijk mijn persoontje.

Ik ben geen Internetjournalist (1), maar een journalist met een website, Frontaalnaakt.nl. Daarop heb ik geen vrouw ‘getreiterd’ (2) of ‘vernederd’ (3). Er was mij geen nieuwe telefoon verkocht (4), maar een abonnement (daar zou ik een gratis toestel bij krijgen) en mijn oude telefoon werd twee weken, niet een paar dagen (6), voordat ik het nieuwe toestel uiteindelijk kreeg aangeboden, al door Vodafone onklaar gemaakt. Ik heb daarover vier dagen gebeld met Vodafone, en over de onbehoorlijke manier waarop ik door de medewerkster ben behandeld, heb ik op humoristische wijze een stukje geschreven. Vervolgens ontstond er een debat, op mijn site, over het gebruik van de naam van die medewerkster.

De proceskosten komen niet voor mijn rekening (7). Die worden betaald door journalistenvakbond NVJ.

Moeilijk hè, journalistiek? Dat zijn dan mijn ex-collega’s van de Haagse regioredactie. Bedankt, mensen!

Met hartelijke groet,

Peter Breedveld, http://www.frontaalnaakt.nl

op 23 11 2007 at 14:31 schreef BigPete:

De proceskosten komen niet voor mijn rekening (7). Die worden betaald door journalistenvakbond NVJ.

Ahum, de proceskosten komen wel voor jouw rekening. Dat jij ze terugkrijgt van de NVJ is leuk voor jou maar dat is privé (vergelijk de boete van de AH medewerkers die betaald werd door Prins Bernhard) . JIJ moet de proceskosten betalen, in zoverre heeft het AD dus gelijk. De rest van het stuk staat inderdaad bol van de lariekoek.

op 23 11 2007 at 14:39 schreef Peter Breedveld:

Nou goed, Pete, die geef ik je. Al krijg ik niks terug, omdat ik geen betaling hoef te doen (behalve die schadevergoeding).

Lekker belangrijk detail, trouwens. De AD-journalist had ook kunnen vermelden dat ik wel gewoon over Vodafone mag blijven schrijven dat het een malafide bedrijf is, al had Vodafone een verbod geëist. Maar nee, hij koos voor die proceskosten.

op 23 11 2007 at 15:40 schreef filantroop:

Je weet natuurlijk nooit of rechters zich niet eerst grondig inlezen over de handel en wandel van een betrokkene in een zaak tussen twee partijen. Zeker als één der partijen een zekere faam opgebouwd heeft met een door sommigen als controversieel geacht weblog, dat nog onlangs op een zwarte lijst in één ademstoot genoemd werd met de meest infame, digitale samenscholingen die ons land arm is. Een mens is ook maar een mens, het vlees is zwak, en dat geldt ook voor rechters.
Je wordt in deze tijd toch al gemakkelijk van een fobie verdacht als je kritiek hebt op een malafide religie, zodat je zelf ook een beetje door argwaan aangestoken wordt en soms geneigd bent latente, boze vermoedens meer ruimte te geven dan ze misschien verdienen.
Bovendien komt het nogal eens voor dat rechters ondanks de enorme werkdruk waar ze zoals ze zelf beweren, gebukt onder gaan, er onbehoorlijk vaak nevenfuncties op na houden.
Omdat sommigen in onze samenleving vinden dat er over hen die in de riante positie verkeren over anderen te beschikken, alles bekend moet zijn, circuleren er op Internet lijsten met vermelding van nevenfuncties. Niet dat men in kringen van de rechterlijke macht en de advocatuur daar blij mee is. Want ondanks dat zij alles over ons mogen weten, vinden ze het niet redelijk dat de nieuwsgierigheid wederkerig is.

Gelukkig heeft de door zijn bij de rechterlijke macht werkzame ex-echtgenoot getilde heer drs. N.C. Burhoven Jaspers, er een levenswerk van gemaakt ons inzage te geven in het doen en laten van de dames en heren van de advocatuur en rechterlijke macht:

http://66.197.141.254/burhoven/antecedenten-juristen-r.htm

op 23 11 2007 at 15:49 schreef Frank:

Beste Peter,

Allereerst wil ik je zeggen dat ik het bewonder dat je zover bent gegaan, je maakt jezelf tot een klokkeluider voor de handelswijze van dit soort organisaties. Ik ben zeer teleurgesteld in het vonnis (maar het verbaast mij ook niet, gezien de reacties die ik kreeg van een bevriende advocaat).
Uit het vonnis blijkt voor mij dat de rechterlijk macht/systeem weinig blijk geeft te kijken naar de context en weinig respect toont voor de rechtspositie waarin de klant/consument zich bevind. Leugens van een organisatie blijkbaar goedkeurt, blijkens de veroordeling. Het ware probleem is niet veroordeeld namelijk dat niemand zich bij Vodafone zich verantwoordelijk voelt dan wel bereikbaar is en aangesproken kan worden op uitspraken. Deze handelswijze wordt goedgekeurt door deze rechter. grrrrrrr……

Ik denk dat ik mij enigzins kan voorstellen wat dit betekent voor jou en ik denk voor velen

Uiteindelijk gaat het mij om de wijze waarop Vodafone omgaat met klanten. Ik heb zelf een dossier opgebouwd van Vodafone, wat speelde anno 2005, waarin ik spookfacturen kreeg die niet klopten want ik had immers belminuten over. Ik had nl. een abonnement waarbij ik belminuten inkocht voor een vast bedrag. Ik had op zeker moment 1200 belminuten over en toch werd er meer geincasseerd, ik heb Vodafone hier destijds op aangesproken en dit zou onderzocht worden, dit duurde en duurde geen reactie ondanks vele belletjes, en ik werd hoe langer hoe meer kwaad.
Het enigste middel dat ik nog zag om ze te dwingen een antwoord te geven voorzover ze in mij als klant geinteresseerd waren (9jr klant)

De feiten:
1. De afdeling en verantwoordelijke voor het onderzoek was voor mij niet bereikbaar.
2. Als je afgesloten bent moet je Vodafone maar eens proberen te bereiken (en dan niet vergeten de kosten)
3. De stress die het oplevert, mensen die hun naam niet willen noemen…onbereikbaar ga zo maar door

Aangezien ik maanden verder was en geen antwoord kreeg heb ik er uiteindelijk voor gekozen de automatische incasso stopgezet, hetgeen resulteerde in het afsluiten van de telefoon (zakelijk) hetgeen bij mij zakelijk heel veel schade heeft veroorzaakt, vervolgens gebeld hetgeen ook een crime is, ik kon alleen maar heraangesloten worden als ik betaalde met creditcard (telefoon is voor mij noodzakelijk voor mijn werk veel onderweg en bij klanten). Ik moest wel. Uiteindelijk heb ik een schrijven gekregen (na maanden) waaruit geenszins bleek hoe de hoogte te verklaren en te controleren. Er is heel veel meer te vertellen maar daar zal ik je niet mee vermoeien. Het ontbrak mij uiteindelijk aan tijd en energie om hier een zaak van te maken hoewel ik ver op weg was. Mij is duidelijk gebleken dat niemand zich verantwoordelijk voelt bij Vodafone, en je personen niet kunt aanspreken op hun uitspraken verantwoordelijken niet kunt spreken, in mijn ogen een rechtsongelijke positie.

Mijn eigen bloeddruk loopt weer op als ik er weer aan terugdenk VODAFONE….. NOOIT MEER!!!

Goed Peter waarom dit hele verhaal? Het probleem waar jij tegenaan bent gelopen is mi. veel groter, ik weet zeker dat er velen zijn die slechte ervaringen hebben en een zeer hoge bloeddruk hebben opgelopen door de handelswijze waarop Vodafone opereert en (mis)bruik maken van het rechtssysteem in Nederland.

Mocht je verder willen gaan, en misschien ter onderbouwing mijn ervaringen kunt gebruiken wil ik evt. wel verder in details treden en materiaal ter beschikking stellen over de handelswijze van Vodafone.

Ik hoor het wel en wens je succes en denk aub. aan je gezondheid, dat is veel belangrijker!

Frank

op 23 11 2007 at 16:10 schreef Alvaro:

Je hebt mensen die hebben altijd de polenaise aan hun jas hangen, altijd problemen en gezeik.

Vodafone is een heel goede provider met uitstekende dekking in heel Europa en ook daarbuiten. Wat ik met Vodafone medewerkers afgesproken heb komen ze prompt na, al jaren want ik wil wel goedkoper bellen dus abonnement wijzigen. Nu heb ik sim-only. Prima de Luxe om in termen van Fred Hache te spreken of ing. Evert van der Pik.

op 23 11 2007 at 16:40 schreef babs:

In één ding ben ik het met Peter oneens: ik vind dat de kern van de uitspraak is dat je niet negatief mag publiceren over individuen. Dat je wel negatief over een bedrijf mag publiceren, tja, dat lijkt me toch de normaalste zaak van de wereld.

Wel grappig dat de privacy van Mink K., Willem H. en Willem E. minder vergaand wordt beschermd dan die van individuele bedrijfsleugenaars, alsof de individuele bedrijfsleugenaars nog erger zouden zijn en dus nog meer schade zouden ondervinden van publicatie van delen van de naam. Zelfs de initialen mogen niet meer genoemd worden. * en * mag gelukkig nog wel, want * levert op google niks op, terwijl *censuur* direct naar een nummer 1 notering op Google leidt, NOT. Wat is hier de gedachtegang achter?

Ik kan me trouwens niet aan de indruk onttrekken dat Mw Mr Rens zich bovenmatig heeft laten beinvloeden door de naaktplaatjes. Slecht scoren op Google is één ding, maar scoren met verwijzingen naar naakt, dat is wel héél erg.

Nog een vraag trouwens: mag je een ziekenhuisdirecteur die bij dierproeven dieren merkt door ze een teen af te knippen, op Internet met volledige naam neerzetten als dierenbeul?
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage.aspx?snelzoeken=true&searchtype=ljn&ljn=AU5318&u_ljn=AU5318

Ik heb weinig vreemde uitspraken van Rens kunnen vinden en zelfs een paar waar ze duidelijk kiest voor individuen die het tegen machtige partijen opnemen, maar waarom mag je een dierenbeul geen dierenbeul noemen. Ik ben voor dierproeven, stierenvechten en jagen en tegen dierfanaten die lever 100 mensen doden dan een rat, maar als die dieridioten iemand een dierenbeul vinden, mogen ze dat dan niet zeggen?

op 23 11 2007 at 17:00 schreef babs:

Alvaro, ik heb ook helemaal geen problemen met Vodafone. Sterker nog, het bedrijf waarvoor ik werk en Vodafone zijn heeeele goede vriendjes. Daar gaat het ook helemaal niet om. Het gaat erom of je mag publiceren over problemen die je met welk bedrijf dan ook hebt en of je daarbij de namen mag noemen van de medewerkers waarmee je te maken hebt gehad. Best fundamenteel als je erover nadenkt.

Mijn call-center-tips:

Tip 1. Vraag altijd de naam van iedereen waarmee je aan de telefoon bent.
Tip 2. Vraag of er een dossiernummer is.
Tip 3. Neem al je telefoongesprekken op. (Doe ik zelf nog niet hoor, maar in het kader van mijn blogidee zal ik wel moeten)
Tip 4. Heb je een zwakzinnige aan de lijn, verbreek de verbinding en bel opnieuw.
Tip 5. Bel nooit 0900 nummers, altijd de normale nummers die er achter zitten. http://www.vraagalex.nl/V2/index.php?pagina=anti
Tip 6. Aan de deur en aan de telefoon wordt niet gekocht.
Tip 7. Zeg zo snel mogelijk binnen normaal zinsverband 3x nee. Pas als je 3x nee hebt gezegd, zo staat in de meeste belscenario´s van telefonische verkopers, heeft het echt geen zin meer om door te gaan met proberen iets te verkopen.

op 23 11 2007 at 17:33 schreef Peter Breedveld:

Alvaro heeft nooit problemen met Vodafone, dus als je ze wel hebt, is het je eigen schuld, lijkt hij of zij te zeggen.

Vodafone is een slecht bedrijf (mijn mailbox staat inmiddels vol met negatieve ervaringen, die ga ik allemaal publiceren) en een arrogante bullebak, die zijn medewerkster heeft misbruikt om te proberen een criticus het zwijgen op te leggen.

Het gevolg van de actie van Vodafone, niet die van mij, is dat de medewerkster nu op allerlei websites te boek staat als de verpersoonlijking van de heersende arbeidsethos (‘als ik me geld maar krijg’). Dat was niet gebeurd als Vodafone en de medewerkster netjes hun excuses hadden aangeboden en mij schadeloos hadden gesteld.

Mij het zwijgen opleggen is evenwel niet gelukt, al twijfel ik er niet aan dat Vodafone haar juristen weer gaat inzetten om dat alsnog voorelkaar te krijgen.

Hoewel ik weinig vertrouwen in de rechtstaat heb (ik ben, als je het vonnis goed leest, onder andere veroordeeld omdat er plaatjes van naakte mensen op mijn site te zien zijn – liegen is oké, plaatjes van naakte mensen zijn niet oké), denk ik dat het Vodafone niet gaat lukken. Ook al omdat ik totaal niet onder de indruk was van de Vodafone-advocaat, een enorm onbehouwen hork die stond te schreeuwen alsof hem persoonlijk leed was aangedaan, wiens argumentatie er onder andere uit bestond dat de vader van de medewerkster kanker heeft, en die het grootste deel van zijn pleidooi besteedde aan het zwartmaken van mijn persoontje. Daar zie ik wel iets ironisch in: je spreekt er schande van dat iemand lelijke dingen zegt over iemand anders, en dan probeer je te winnen door de beklaagde neer te zetten als onbetrouwbaar, kwaadaardig en onoprecht.

Het merkwaardigste was misschien nog wel dat hij stond te sneren dat mij ‘iets vreselijks’ was aangedaan. ‘Breedveld kon een paar dagen niet bellen, nou, nou, is dat nou zo erg’?’

En dat vertegenwoordigt dan een telefoniebedrijf.

op 23 11 2007 at 17:40 schreef Peter Breedveld:

Dat je wel negatief over een bedrijf mag publiceren, tja, dat lijkt me toch de normaalste zaak van de wereld.

Nou, dat vond Vodafone niet, en één van de eisen was dan ook dat ik geen lelijke dingen meer over Vodafone mocht schrijven. Die eis is nadrukkelijk afgewezen door de rechter en dat lijkt me een zaak van groot belang.

op 23 11 2007 at 18:25 schreef babs:

Kennelijk heb je nog minder vertrouwen in de rechtstaat dan ik.

op 23 11 2007 at 18:54 schreef haagsezwerfhond:

pfffff die callcentermedewerkers zijn voor 95 procent wilde beesten ze schofferen je aan die telefoon waar je door aan de valium komt ik zou ze nog niet met een papierknijper op pad sturen (met respekt voor alle knijpers) en die rechter spoort helemaal niet dat is er een van het zelfde soort lekker zeg me mening geven

haagsezwerfhond – den haag

op 23 11 2007 at 19:09 schreef Peter Breedveld:

Kennelijk heb je nog minder vertrouwen in de rechtstaat dan ik.

Ik heb NUL vertrouwen. Deze rechter, zoals alle rechters in alle uitspraken, bedrijft politiek. Ze schrijft letterlijk dat ze op die hele technische kwestie rond de Wet Beschermings Persoonsgegevens niet eens wil ingaan. Het is haar persoonlijke mening dat de privacy van de medewerkster is aangetast, en dat het mijn bedoeling was om haar reputatie te beschadigen. Ik heb dat tegengesproken, maar ze zegt dat het zo is omdat ik die naam zo vaak hen genoemd (dat dat in de stijl en sfeer van de column paste, is voor haar totaal irrelevant). Ik wéét dat het niet zo is, maar de rechter zegt dat het wel zo is. Ze speculeert. Het is een volstrekt subjectieve uitspraak, die niets met recht te maken heeft, noch met rechtvaardigheid.

De moraal van dit verhaal: je mag als individu je werk grandioos verkloten, je mag mensen belazeren om je target te halen, het is niet jouw verantwoordelijkheid en je mag er dus niet op worden aangesproken. Je maakt deel uit van een grote organisatie en die is verantwoordelijk.

Dat komt omdat we in een collectivistische maatschappij leven. Heel vaak hoor je dat Nederlanders zo individualistisch zijn, ik moet daar altijd om grinniken. Nederlanders zijn totaal niet individualistisch. Nederlanders zijn schapen.

op 23 11 2007 at 19:30 schreef haagsezwerfhond:

opblaasschaapen met penetratiegat

op 23 11 2007 at 21:00 schreef filantroop:

Ik vraag me af in hoeverre zo’n firma als Vodafone zijn medewerkers instrueert de klagende clientèle om te tuin te leiden. In dat geval brengen juist die firma’s hun medewerkers in een ongerieflijke positie, en niet de clientèle, die van het recht op klagen over de geleverde diensten gebruikmaakt, en daarbij ook nog eens onder druk gezet wordt met dure telefoonnummers waarvan de taximeter doortikt.

En moet het voortaan zo zijn dat wanneer men zich noodgedwongen wegens wanprestatie telefonisch in verbinding stelt met een firma, de beljuffrouw eerst gevraagd moet worden of er wellicht sprake is van familiare kwesties of ziekten in de familie alvorens van wal te steken?

Essentieel in deze kwestie is dat er nooit een haan naar gekraaid zou hebben als de cliënt anoniem en onmondig geweest zou zijn. En daarvan zijn er in ons land honderdduizenden die wel gehouden worden aan de financiële verplichtingen in een overeenkomst, maar moeten constateren dat de geleverde diensten er niet mee in overeenstemming zijn.
Daarom juist zouden we moeten waarderen dat sommigen zich niet laten vermurwen met praatjes maar de strijd aangaan met zo’n schijnbaar onaantastbare moloch.
En ja, al gaat het slechts over een paar dagen niet kunnen bellen, opgeteld gaat het over een enorme massa aan niet conform de overeenkomst geleverde diensten, waar de onmondige consument nooit iets van terugziet.

op 23 11 2007 at 22:14 schreef blaatschaap:

ik verbaas me steeds over de belabberde organisatiegraad van consumenten ondanks programmas zoals breekijzer en radar en opgelicht en dat soort consumentenprogrammas. Je ziet er altijd weer in terug dat juist zij die veel geld in hun imago steken het minste gediend zijn van publiciteit. Consumenten zijn inderdaad net schapen. Zo vraag ik me al jaren af waarom er geen websites zijn waarop alle prijzen van alle producten en tarieven worden vergeleken.

op 23 11 2007 at 22:44 schreef Houriloper:

Volgens mij, Peter, is deze rechtzaak vooral heel schadelijk voor Vodafone en dat lijkt mij het belangrijkste. Te meer omdat je gewoon verder mag gaan. Dat een onbenul als dat helpdeskvrouwtje wel of niet genoemd wordt, dat lijkt me irrelevant. Ze had natuurlijk nooit een grote bek moeten geven, maar de arrogantie van grote bedrijven die een stel belrobots, zonder enige kennis of ervaring op welk gebied dan ook en zonder enige invloed op wat dan ook, een FAQ-lijstje geven om klanten aan het lijntje te houden, dát is schandalig. Ik heb op zulke bedrijven gewerkt, jarenlang. De algemene regel op de internetbanking helpdesk waar ik werkte was letterlijk: "De klant heeft altijd ongelijk." Als je probeerde redelijk of klantvriendelijk te zijn, word je keihard tot de orde geroepen. Belnummers moesten zo duur mogelijk blijven, want 99% van de gesprekken was toch gelul en de drempel verhogen zou dan leiden tot meer zelf nadenken etc.

Wat ik overigens niet begrijp, is dat op rechtse fora de bedrijven altijd heilig worden verklaard, terwijl de politiek en media collectivistisch zouden zijn. Los van het feit of dat laatste waar is of niet, is het een feit dat juist in het bedrijfsleven veel meer dan in de buitenwereld een vreselijk collectivisme heerst. In veel bedrijven wordt een absolute loyaliteit en kadaverdiscipline, kritiekloosheid en gehoorzaamheid geëist. Ook opbouwende kritiek, ideeën over hoe het beter kan, worden niet gewaardeerd, dan ben je een troublemaker. In Azië en de VS is het nog erger. Bedrijven als Microsoft en Cisco worden vaak vergeleken met de Borg, een buitenaards ras uit startrek waarbij iedereen volledig lichamelijk en geestelijk wordt geïntegreerd in een ‘humanoïde netwerk’. Het is daar heel normaal dat werknemers worden onderworpen aan ‘random urine tests’ om te kijken of ze hebben geblowd, alcohol gedronken of zelfs nicotine gebruikt. De controle is totaal.

Anders dan rechtse mensen wel denken, zijn de meeste bedrijven volstrekt anti-individualistisch. UIteraard zijn er veel uitzonderingen.

Ik neem aan dat in dit geval de rechter geen precedent wil scheppen en daarmee de weg openzetten voor een www als publieke schandpaal. Want zoals Peter al zegt (geen webjournalist, maar journalist met een website) valt dit niet onder journalistiek en wordt dus ook geen hoor en wederhoor toegepast. Ik denk dat dit precedent er niet moet komen.

Peter heeft gelijk. En helpdesks zijn om razend te worden (ik heb dit jaar alminstens twee werkweken in de wacht gehangen en ben duizenden euro’s verloren door een aantal bedrijven, waaronder vooral tnt) Maar ik betwijfel of het internet moet worden gebruikt als publieke schandpaal, als je daarmee begint, is het einde zoek. Dan kan iedere buurtroddel over een enge vent of rare vrouw zich vertalen in een heksenjacht of lynchpartij.

op 23 11 2007 at 23:05 schreef Houriloper:

O ja – toen ik in de helpdeskwereld werkte, had ik gemiddeld tachtig telefoontjes op een dag, veelal boze mensen. En dan zie je steeds maar op een bord dat er nog 120 in de wacht hangen. Want men weigert genoeg mensen aan te nemen. Het is een enorme druk. Voor de pieken worden studenten geronseld die dan weer mensen met een kluitje in het riet sturen, want morgen zijn ze toch weer pleiten. Het is het ergste kutwerk dat je je kunt voorstellen en een vakkenvuller verdient meer.

op 23 11 2007 at 23:37 schreef visarendje:

“O ja – toen ik in de helpdeskwereld werkte, had ik gemiddeld tachtig telefoontjes op een dag, veelal boze mensen.”

En vertel eens Houriloper, behandelde jij de mensen dan ook op dezelfde wijze als de medewerkster van Vodafone dat deed?

op 23 11 2007 at 23:49 schreef Houriloper:

Visarendje, dat probeerde ik niet. Maar stel je voor, met loggen en pauzes erbij heb je drie tot vier minuten voor een telefoontje. En je wordt gemonitord. En dan zijn de meeste klanten bejaarden die niets maar dan ook niets begrijpen van computers. Als je vraagt wat ze nu voor zich zien, zeggen ze: "Dat scherm met die plaatjes." Of: "helemaal niets!" Ze willen telebankieren maar denken dat de muis een afstandsbediening is. Ze kunnen niet meer internetten en denken dat de bank dat doet. Stel je zulke conversaties voor:
"Meneer, mijn computer zegt net: stik de moord, ik kap ermee."
– wat voor foutmelding kreeg u meneer?
"Ik zeg: stik de moord-zegt ie. Bekijkt het maarrr"
– maar meneer, de letterlijke foutmelding alstublieft?

En dan zijn er de mensen die ‘eens lekker gaan computeren’ en daarbij gezellig iemand aan de lijn willen hebben en niet weg te branden zijn.

Overigens ben ik zeer stressbestendig en ervaren n zulke dingen en kan ik snel en beleefd iemand door een programma leiden, maar je hoort voortdurend mensen die bijna ontploffen om je heen of die even stoom moeten afblazen.

op 23 11 2007 at 23:55 schreef Houriloper:

In mijn eerste zin bedoel ik: dat probeerde ik niet te doen, dus zo te reageren als jeweetwel wie.

Ik denk werkelijk niet dat het om dat meisje gaat. Ongesteld, bad hairday, forget her. Dat systeem moet veranderen. Een probleem moet worden opgelost en niet structureel weggewuifd of als zwarte piet doorgeschoven omdat iedereen z’n dagquotum moet halen. Een probleem moet ook worden gelogd, maar vaak weten mensen dat ze iemand met een kluitje in het riet sturen en dan loggen ze niet, to cover their asses.

op 24 11 2007 at 08:35 schreef EJ:

Ik zou zonder meer hoger beroep overwegen. Luuk Koelman, de columnist van Metro was in eerste instantie ook in het ongelijk gesteld tegen Gretta Duisenberg, maar heeft in hoger beroep alsnog gewonnen.

Ik heb niet de volledige uitspraak gelezen maar als niet ter zake doende dingen als naaktplaatjes op een website zijn meegenomen in de overweging van de rechtbank en als de rechter niet wenst in te gaan op de technisch-juridische kant van de Wet Bescherming Persoonsgegevens en andere (wel relevante) zaken als verantwoordelijkheden van de individuele medewerker/het bedrijf, dan denk ik dat je in hoger beroep een goede zaak hebt.

Ik zou in een eventueel hoger beroep ook mogelijk de satire-kaart spelen. De zaak Koelman/Duisenberg toont aan dat je als satiricus/columnist je je meer vrijheden kunt permiteren. Dat is hier misschien wat lastig aangezien hier doorgaans (enkele uitzonderingen misschien daargelaten) weinig satire wordt bedreven, maar ik zou deze mogelijkheid zeker laten bekijken.

Zo moeilijk was het toch niet. Als de dame in kwestie sorry had gezegd voor het niet terugbellen en voor het ongemak een of twee maanden abonnementsgeld niet in rekening had gebracht of iets soortgelijks was Peter waarschijnlijk nog een tevreden klant van V. geweest.

Hoewel geen bewijs heb ik door persoonlijke ervaringen de afgelopen jaren met afdelingen Klantenservice/helpdesks etc.. het vermoeden gekregen dat veel bedrijven de eerste en soms ook de tweede klacht/vraag van een klant opzettelijk negeren in de hoop dat die klant afhaakt of dat de klacht zich vanzelf oplost. Kluitje in het riet-/ Fopspeenservice/Afpoeierdesk zouden betere benaming zijnen. Service lijkt vandaag de dag bij veel bedrijven een gunst te zijn wat bedrijven af en toe na enige aandrang en lief vragen bij God’s gratie aan je willen verlenen.

Misschien is een Google-bomb nog een treiterideetje?

op 24 11 2007 at 08:37 schreef EJ:

"zouden betere benaming zijnen" moet natuurlijk zijn: "zouden betere benamingen zijn"

op 24 11 2007 at 08:55 schreef Houriloper:

Visarenje, daar sla je de spijker op de kop: het is de bedoeling om een probleem op te lossen. Tegelijkertijd is daartoe nauwelijks de mogelijkheid, want je krijgt klanten die volledig onbekend zijn met woorden als bureaublad, cursor, ‘enter toets’. Soms kom je er na een uur praten achter dat de klant achter een Apple of zelfs een Commodore 64 zit. En als je zegt dat de software daar niet voor is worden ze woedend. "Het is toch een computer?"
Het is nauwelijks voorstelbaar wat voor kudde idioten er langskomt, allemaal even boos en ongeduldig. En als het dan eens een uur duurt krijg je ook nog eens op je sodemieter van je baas – voor wie het inderdaad vooral belangrijk is hoeveel telefoontjes je opneemt, niet of je een probleem oplost. Brrrr. Kutwerk!

op 24 11 2007 at 09:00 schreef Houriloper:

EJ wat je in de laatste alinea schrijft is dus precies mijn ervaring met helpdesks. Ontmoedigen, het gaat wel over. Uiteindelijk gaat er een medewerker naar het huis van een klant die er echt niet uitkomt, maar dan ben je al maanden en honderd telefoontjes verder.

Die plaatjes als argument, dat is stompzinnig en onvergeeflijk.

op 24 11 2007 at 12:05 schreef visarendje:

@blaatschaap
“Zo vraag ik me al jaren af waarom er geen websites zijn waarop alle prijzen van alle producten en tarieven worden vergeleken.”

Die zijn er wel, kijk op bv ‘Prijsvergelijk’.

op 24 11 2007 at 12:39 schreef visarendje:

“Maar stel je voor, met loggen en pauzes erbij heb je drie tot vier minuten voor een telefoontje.”

Pardon, is het niet de bedoeling om een probleem op te lossen?

“En dan zijn de meeste klanten bejaarden die niets maar dan ook niets begrijpen van computers.”

Oh, voor wie is die helpdesk dan wel?

op 24 11 2007 at 22:15 schreef Paardestaart:

Het is natuurlijk een beetje eigenaardig dat zo’n zaak beslist kan worden zonder dat er uitspraken liggen over veel fundamenteler kwesties: de status van een blog bijvoorbeeld..Is vermelding op een blog openbaar zoals vermelding in een krant of in een TV-programma, of toch meer zoals in een café of in besloten gezelschap?

Is het niet onverantwoordelijk van een bedrijf om van helpdeskmedewerkers te eisen – of hen toe te staan – dat zij zich met naam en toenaam bekend maken aan onbekende bellers, zodat zij igv geschillen ook persoonlijk aansprakelijk schijnen en het risico lopen op te draaien voor de policy van het bedrijf waar zij werken?
Kan personeel eventueel onder die meldplicht uit?

Begeeft een helpdeskmedewerker die zich namens een bedrijf met naam en toenaam meldt aan de telefoon – zonder te weten met wie hij te maken krijgt dus – zich al niet in de openbaarheid, en zouden er aan zijn optreden niet veel strenger eisen gesteld moeten worden?

Kan bijvoorbeeld een denkbeeldige Johanna Suikerbuik haar werkgever aansprakelijk stellen voor de gevolgen van die ondoordachte verplichting?

En stel je voor dat je Toklims achter je aan krijgt nav een geschil aan de telefoon bij de uitoefening van je beroep; wie moet dan je beveiliging betalen? Je baas, of de nederlandse belastingbetaler?

Is een gerechtelijke uitspraak eigenlijk niet gewoon openbaar?
Waarom zou dan de rechter van dienst bezwaar maken tegen vermelding van zijn naam als er kritisch wordt gesproken over zijn beschikking door zijn werkgever: de nederlandse belastingbetaler?

Waarom zou je een politicus nou wel gewoon racist mogen noemen in de krant, of hem van islamofobie beschuldigen zodat hij zijn leven niet meer zeker is, maar een rechter geen domoor of bespottelijke douarrière met veel te lange tenen?

Waarmee de cirkel rond is; want waar hield nu de bemoeienis van justitie mbt de wettelijke grenzen aan de meningsuiting ook weer op?
In het café?
Of pas in de huiskamer?