Alles oké
Pamela Hemelrijk
Nu in Kanaleneiland min of meer de staat van beleg is uitgeroepen, is het leuk om nog eens terug te lezen wat de Volkskrant ons in 2004, twee weken na de moord op Theo van Gogh, over die wijk op de mouw probeerde te spelden. We kunnen hier met een gerust hart spreken van het meest politiekcorrecte, schijnheilige en leugenachtige artikel dat ooit van enige drukpers is gerold. De titel (Alles oké in Kanaleneiland’) spreekt voor zich. Lees, huiver, en zeg uw abonnement op die kutkrant onverwijld op.
Alles oké in kanaleneiland
DE VOLKSKRANT, 18 NOVEMBER 2004
Door Charlotte Huisman
Is Nederland een xenofobe samenleving na de moord op Van Gogh? In het hart van het Utrechtse wijk Kanaleneiland is nauwelijks sprake van extra spanning. ‘Laten we alsjeblieft zo snel mogelijk overgaan tot de orde van de dag.’
Pinguïns, ijsberen en sneeuwpoppen op grote, ronde, glimmende plateaus hangen hoog boven de hoofden van het gemêleerde publiek in grootwinkelcentrum Kanaleneiland. Donkere jongetjes zitten elkaar joelend achterna op de roltrappen; beneden hen bewegen veel gehoofddoekte vrouwen maar ook opvallend veel Nederlandse ouderen zich gestaag voort van winkel naar winkel.
Dancing Queen schalt er net een volumetje te luid door de lichte promenades, maar er zou meer kunnen zijn in dit opgepoetste winkelcentrum dat de kooplust zou kunnen bederven – de nasleep van de moord op cineast en columnist Theo van Gogh bijvoorbeeld, nu ruim twee weken geleden. Die zou hier kunnen leiden tot wantrouwende blikken over en weer als bevolkingsgroepen tegenover elkaar staan, al is het maar tijdens het boodschappen doen. Dit overdekte winkelcentrum – het grootste in de omgeving – trekt immers veel Nederlands publiek van buiten de wijk naar Kanaleneiland – een van de zwartste flatwijken van Nederland.
In Kanaleneiland-noord is nog maar vijf procent van de kinderen van Nederlandse komaf, Marokkanen zijn er in de meerderheid. Een achterstandswijk zogezegd, met de bijbehorende problemen als jeugdcriminaliteit en werkloosheid. Een kerk in de wijk kreeg ruim een week geleden bezoek van brandstichters; de moskeeën bleven tot dusver gespaard.
Of zouden juist hier spanningen een minder vruchtbare bodem vinden, in een omgeving waar autochtonen en allochtonen inmiddels wel gewend zijn aan elkaars aanwezigheid? Een winkelcentrum waar een winkelier bijna terloops opmerkt terwijl hij zijn muren boent: ‘Ze zijn nu wat uitbundiger, want de ramadan is net voorbij.’ Waar Joop van Kesteren op zijn zeventigste in zijn scootmobiel over de winkelpaden raast, de kinderwagens behendig ontwijkend.
Bij Van Kesteren moet je niet aankomen met ‘gekanker op buitenlanders’. ‘Ik woon hier ruim veertig jaar met mijn vrouw, er zijn alleen maar aardige mensen. Ik heb een mooi wagentje en ik heb hier nog nooit wat rottigs mee gemaakt.’
Niks aan de hand hier, wil ook de secretaris Kocak van de tegenover het winkelcentrum gelegen Turkse moskee graag uitgebreid benadrukken. Een moskee die is gevestigd in een merkwaardig rond bouwsel, een vroegere bibliotheek die nu behalve een gebedsruimte ook een groentezaak onderdak biedt.
Net de ramadan achter de rug, inclusief een gezamelijke maaltijd met de Nederlandse buren, alles bij het oude, zegt de moskeesecretaris. In de nabijgelegen witte wijk kijken ze je nu soms raar aan en zijn sommigen misschien wat banger geworden voor allochtonen. Maar niet hier, gelukkig niet hier, zegt Kocak.
Er zijn in het winkelcentrum groepen Marokkaanse jongeren die ‘sssssssss’ sissen als je ze aanspreekt en je vervolgens de achterkant van hun jack tonen; minachting en achterdocht spreekt daaruit en de boodschap is duidelijk: wegwezen. Er zijn Nederlandse ouderen die zeggen, zoals de vrouw met de doorleefde stem vanachter haar winkelwagentje met gevulde boodschappenzakken: ‘Ik bemoei me nergens mee, anders sturen ze hun hele familie op je af.’ En er is een zwart grapje dat sommige Nederlanders maken: ‘Hier op Kanaleneiland zal zeker geen aanslag worden gepleegd. Er zijn hier te veel van hun eigen mensen.’
De medewerker van electronicazaak Dixons heeft meer last van kleine criminaliteit, van extra spanningen tussen bevolkingsgroepen merkt hij weinig. Diefstallen zijn hier talrijker, zegt hij vanachter de balie. Zelfs vanachter het vitrineglas weten kleine jochies met dunne armpjes wel eens wat weg te peuteren, en valse bankpassen en ongedekte creditcards duiken hier vaker op dan in vestigingen elders. ‘De mensen zijn hier wel wat gewend’, besluit hij.
Maar zelfs van die klacht willen ze in de tegenovergelegen schoenenwinkel niets weten. Brede glimlachen zijn het, wel hele brede, die je tegemoet komen tussen de opgestapelde schoenendozen in Schoen Circus. Bedrijfsleider Jan Goudzwaard (54) en zijn assistent bedrijfsleider Abdilliah el Amrani (25) leunen doodgemoedereerd op de toonbank. Weinig klanten even, het lijkt ze niet te deren.
Ze kletsen, Goudzwaard vertelt zijn zoveelste sterke verhaal, El Amrani lacht. Ze verzetten hun been eens, voor die gaat slapen. Als er een groepje vrouwen binnenkomt voor een kieskeurige blik op de nieuwe modellen schoeisel, staat El Amrani ze te woord in eigen taal, terwijl Goudzwaard naar de twee peuters in de kinderwagen zwaait.
Bijna twee jaar staan ze samen in de winkel. Goudzwaard is blij met deze locatie op Kanaleneiland (‘Als ze naar Marokko of Turkije gaan, nemen ze zo twintig paar mee.’) En hij is blij met zijn assistent, die tevens fungeert als tolk. El Amrani praat graag, maar houdt politieke discussies het liefst kort. Zij laten hun goede humeur niet verpesten door gebeurtenissen elders, een chagrijnige kop jaagt alleen maar klanten weg toch?
Maar een kennis die de goedgeluimde schoenenverkopers komt groeten, is minder luchtig. Waarom komt er nooit meer iemand naast me zitten in de sneltram, vraagt deze Ali Awan (32 jaar, Pakistaan, asielzoeker) zich af. Dat moet met de angst voor moslims te maken hebben, terwijl hij notabene elke zondag een christelijke kerk bezoekt. Deed hij laatst zijn jas uit in de tram, werd het kruisje om zijn nek zichtbaar. En prompt was de zitplaats naast hem bezet.
Niet hier maar buiten Kanaleneiland, daar is het nu minder leuk voor Marokkanen, merkt Mohamed Bodara (18) even later op. Loopt hij of een vriend met een Nederlandse vriendin, dan kijken ze ‘vies’ naar hen. Ook bij zijn werk, het bezorgen van pizza’s, zegt hij hinder te ondervinden van de recente gebeurtenissen. Sinds de moord op Van Gogh heeft hij het idee dat Nederlanders die hij de weg vraagt hem óf niet willen helpen, óf hem steevast de verkeerde kant opsturen. Ziet hij vervolgens zo’n vrouw die zei dat adres niet te kennen, in de betreffende straat haar huis binnengaan.
Wat Bodara zich ook afvraagt: werd het bedreigde Tweede-Kamerlid Geert Wilders nu ook naar het leven gestaan door directe buurtgenoten uit Kanaleneiland? En door wie dan? Wilders woonde namelijk bij hem in de straat. En Wilders kwam wel eens een praatje maken als hij met zijn vrienden op straat stond. Vinden jullie dat leuk dat buiten staan, en waarom staan jullie altijd in een groepje? Dat soort dingen wilde het Tweede-Kamerlid van hen weten. ‘We hebben wel eens met hem gediscussieerd over waarom hij Turkije niet bij Europa wilde’, vult vriend Achmed (16) aan. Bodara: ‘Wilders gaf als argument: Ik maak van mijn buurman toch ook geen familielid? Wij vonden daar wel wat inzitten. Hij mag van ons zijn mening uiten hoor.’ En Mohamed en Achmed vervolgen hun weg door het winkelcentrum.
Op het terras van lunchroom Show Pain zit intussen een man achter een kop koffie die zichzelf een racist noemt. Rudie (72), wat gezet, bril en baardje rond een lachend rood gezicht, is tevens een zelfbenoemde hangoudere. Maar dat racisme toont hij hier natuurlijk niet: ‘uit lijfsbehoud’. Dus zegt hij soms de karakteristieke groet van Marokkanen te maken: met de hand naar de borst wanneer hij een allochtoon tegenkomt.
Anderhalf jaar geleden betrok Rudie een seniorenflat op Kanaleneiland. ‘Hier wil niemand wonen, ik had hier zo een huis’. Een noodgedwongen verhuizing was het, vanwege een onverkwikkelijke scheiding na 37 jaar huwelijk. ‘Ze wil nu alimentatie voor de hond, nou vraag ik je’, zegt Rudie. Zijn rollator laat hij liever thuis. Want lopend met zo’n ding, zo zegt hij, word je ‘steevast bekogeld door zulk klein tuig’.
Een winkelwagentje om op te leunen geeft hem een veiliger gevoel als hij door de winkelpromenades schuifelt. En wat voelt hij zich weerloos als hij door de smalle donkere steeg naar zijn flat loopt. Nooit neemt hij een haakse bocht, hij weet precies welke ruiten hem spiegels bieden naar donkere hoeken.
Rudie zegt ’totaal geflipt’ te zijn na de moord op Van Gogh. En zeker ook is hij anders gaan kijken naar buitenlanders. Diezelfde dag van de moord belde hij in een opwelling de huisbaas: ‘Hoe krijg ik zo snel mogelijk een aanleunwoning elders, weg uit deze concentratiewijk?’ Maar tevens belde hij die bewuste dag de thuiszorg. Juist om te benadrukken dat hij hoe dan ook zijn thuiszorgmedewerker Mohamed wilde behouden, ‘want Mohamed is goud’.
Rudie: ‘Volgens mij is Mohamed zelf een Marokkanenhater. Dan roept hij tegen mij van: ”Kijk eens uit het raam, het lijkt Marokko wel”.’ Rudie heeft, kortom, genoeg van ‘het unheimische gevoel in deze wijk’, zegt hij. ‘Zij moeten zich aanpassen, maar ze vertikken het.’
Maar even verder in het winkelcentrum schiet bedrijfsleidster Christel van videotheek Movie Max vol, als haar wordt gevraagd naar de nasleep van de moord op Van Gogh. ‘Dat ik mijn jongens nu zo moet verdedigen’, zegt ze. Haar jongens zijn de ‘gouden gozers’, de Marokkanen die voor haar werken. Maar haar kennissenkring heeft toch wel wat vragen over hun denkbeelden over de islam. ‘Omdat mensen in Kanaleneiland moslims kennen, maken ze gemakkelijker het onderscheid’, meent ze.
Verleden week zag ze hoe pal voor het raam van haar videotheek een autoruitje werd ingetikt en hup, daar fietsen twee kleine Marokkaantjes weg met een laptop. Kutmarokkaantjes zijn dat, zegt zij, ‘van de kleine groep die het voor de anderen verpest’. Terwijl een van ‘haar jongens’ nog naar de lawaaidemonstratie op de Dam geweest, ter nagedachtenis van Van Gogh. ‘Hij trekt zich het gebeuren erg aan. Ik zou het zo erg vinden als hij zich niet lekker zou voelen omdat anderen rare dingen doen.’ Zij besluit: ‘Je mag het eigenlijk niet zeggen na zo’n ingrijpende gebeurtenis als de moord op Van Gogh. Maar eeh, laten we alsjeblieft zo snel mogelijk over gaan tot de orde van dag.’
Copyright: de Volkskrant
Voordat columniste Pamela Hemelrijk doorbrak op Frontaal Naakt, schreef zij onder andere voor Metro, het Algemeen Dagblad en De Gezonde Roker.
Algemeen, 24.09.2007 @ 11:41
19 Reacties
op 24 09 2007 at 14:57 schreef Ernst:
Eerlijk gezegd lijkt deze wijk me ook in deze reportage weinig gezellig klinken.
op 24 09 2007 at 16:10 schreef Appelscha:
Ik heb tot een jaar geleden tien jaar lang naast Kanaleneiland gewoond en er altijd mijn boodschappen gedaan en zo. Overdag merk je (als man tenminste) niets abnormaals aan die wijk. Het ziet er netjes uit op straat, er zijn niet meer sporen van vandalisme dan in de rest van de stad en ik heb me er nooit bedreigd gevoeld. Misschien heb ik er met een enorme plaat voor m’n hoofd rondgelopen, en ik woonde een buurtje verderop, maar ik vind niks vreemds aan dit verhaal over het Winkelcentrum.
op 24 09 2007 at 17:54 schreef Tjerk:
".. het meest politiekcorrecte, schijnheilige en leugenachtige artikel dat ooit van enige drukpers is gerold."
Pamela beweert dus dat die buurtbewoners die aan het woord gelaten worden, stuk voor stuk liegen.
Maar Pamela heeft het stuk gewoon niet goed gelezen. Dat gaat over etnische spanningen tussen buurtbewoners, even na de moord op Van Gogh; dat er op dat moment criminaliteit is, wordt niet ontkent. Dat er Marokkaanse hangjongeren staan die blanken wantrouwend en minachtend bejegenen, ook niet.
Waar het nu – drie jaar later dus (!) – over gaat is dat diezelfde criminaliteit (jeugdbendes) flink uit de hand is gelopen en de politie die bendes niet de baas kan (logisch als je als agent twintig jongeren tegenover je hebt.)
Pamela vergelijkt dus appels (etnische spanningen na de moord op Van Gogh) met peren (jeugdcriminaliteit, bendes), en concludeert dan dat de Volkskrant de peren heeft verdonkeremaand.
Dat politiek-correcte PvdA-blaadje toch! En ik maar denken dat de Volkskrant er een handje van had sensationele artikelen bij elkaar te fantaseren.
op 24 09 2007 at 19:00 schreef Fritzie:
Tjerk,
Wat dit artikeltje duidelijk maakt, gebeurde van de week ook de Tweede Kamer en omstreken ook.
Terwijl Wilders door zijn "Marokkaans Tuig" werd bekritiseerd omdat hij door deze toonzetting tweespalt zou kunnen zaaien tussen bevolkings groepen, werd de gehele regentenkliek en landverraders, voor de zoveelste maal, ingehaald door de realiteit.
Het debatje met de cultuurverrader Balkenende was nog maar net voorbij of de burgemeester van Utrecht, Brouwer, sloeg groot alarm !
"De situatie op kanaleneiland is onhoudbaar !: Wie is hier eigenlijk de baas ?"
Wilders sloeg, net als Van Gogh en Fortuyn, niet wild om zich heen, maar gaf een precieze, nauwkeurige beschrijving van wat er gaande is.
Sommigen onder ons willen deze kostbare lessen willens en wetens maar niet leren.
Dus Tjerk: Dream on with your eyes wide shut !
op 24 09 2007 at 19:51 schreef dewanand:
stuur eens alle allochtonen en allahtonen van kanaleneiland mijn brief aan de allochtonen op, netjes geprint, dan kunnen wij nog lachen.
Brief aan de allochtonen
te vinden op Kritisch Podium Dewanand
wij moeten nu zuiveren, want anders zijn er over tienduizend jaar geen raszuiver HOL-landers over. Help de Hol-landers sterven uit.
Dewanand
Hindoe fundamentalist
ps
groeten uit Krishnaloka
op 24 09 2007 at 20:29 schreef Betaman:
Ik had in eerste instantie ook niet het idee dat hier een gezellige volkswijk werd geportretteerd. Toch, als je dit stuk goed leest, valt op hoe er van alles wordt gesuggereerd:
Een achterstandswijk zogezegd, met de bijbehorende problemen als jeugdcriminaliteit en werkloosheid.
Werkloosheid en jeugdcriminaliteit zijn blijkbaar onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Een kerk in de wijk kreeg ruim een week geleden bezoek van brandstichters; de moskeeën bleven tot dusver gespaard.
Let op dusver: alsof het slechts een kwestie van tijd is dat racistische autochtonen hun woede gaan koelen op islamitische gebedshuizen.
‘Ze zijn nu wat uitbundiger, want de ramadan is net voorbij.
Wat wordt hier bedoeld met het eufemistisch klinkende uitbundiger ? En een ieder die hier niet van gediend is hoeft bij ene Van Kesteren niet aan te komen met gekanker op buitenlanders want dan ben je een racist.
Zelfs vanachter het vitrineglas weten kleine jochies met dunne armpjes wel eens wat weg te peuteren, en valse bankpassen en ongedekte creditcards duiken hier vaker op dan in vestigingen elders. ‘De mensen zijn hier wel wat gewend’.
We hebben hier te maken met schattige boefjes dus. En als je hier boos over wordt, ben je niets gewend en hoogstwaarschijnlijk een racist.
In de tram durft niemand naast Ali Awan te zitten. Dat komt niet omdat hij een kleurtje heeft, nee, dat komt volgens hem omdat de mensen denken dat hij geen christen is. De boodschap is dat zelfs de autochtonen die niet op kleurtjes letten (zozo, bestaan die dan?), dan toch zeker wel een hekel moeten hebben aan andere godsdiensten, in het bijzonder de islam.
Verder krijgt Mohamed Bodara vieze blikken toegeworpen en wordt hij de verkeerde kant opgestuurd. We moeten de indruk krijgen dat autochtonen eigenlijk allemaal racisten zijn.
Vervolgens drie alineas met uitspraken van ene Rudie, die wordt geintroduceerd als racist. Daarmee zijn al zijn waarnemingen en meningen dus bij voorbaat al fout.
Als laatste komt bedrijfsleidster Christel nog met de opmerking dat haar jongens gouden gozers zijn en dat een kleine groep het voor de andere verpest. Oftewel: mensen, niet zo zeuren, er zijn ook goede Marokkanen en de goeden mogen niet lijden onder de kwaden. De meest sleetse riedel van allemaal.
op 24 09 2007 at 21:46 schreef Ernst:
Tjerk,
Pamela zegt nergens dat iemand liegt, en ze vergelijkt ook geen ‘situaties’, zoals je ten onrechte stelt. Wat zij wel doet is de volkskrantjournaliste voor zichzelf laten spreken, en zoals Betaman al aantoonde, doet die dame zichzelf de das om.
op 25 09 2007 at 02:09 schreef Tjerk:
@Ernst; de journaliste doet verslag van een impressie, onder meer naar aanleiding van wat buurtbewoners haar vertellen. Die zeggen: er zijn hier geen etnische spanningen.
Wanneer je dus, zoals Pamela, beweert dat dat stuk uit 2004 uit politiek-correcte leugens bestaat, dan volgt daaruit, dat … volg je wel?
Verder vergelijkt Pamela wel degelijk twee zaken met elkaar, namelijk de voorstelling van zaken zoals de Volkskrant die in in 2004 van de situatie in Kanaaleiland gaf, met de huidige situatie daar.
Terwijl het over twee verschillende dingen ging (etnische spanningen – jeugdbendes) en er in een paar jaar tijd een hoop kan gebeuren.
Dat blijkt ook wel uit het artikel waar Pamela zelf naar verwijst:
"Volgens korpschef Stoffel Heijsman van de politie Utrecht bestaat de kern van de groep die overlast veroorzaakt uit 21 jongeren, met om hen heen nog eens zon tachtig jongeren."
21 hard core klootzakken dus, die elk vier meelopers om zich heen hebben hangen.
op 25 09 2007 at 09:00 schreef Fritzie:
"Volgens korpschef Stoffel Heijsman van de politie Utrecht bestaat de kern van de groep die overlast veroorzaakt uit 21 jongeren, met om hen heen nog eens zon tachtig jongeren."
Die kletskoek wordt wel eens vaker beweerd.
Ook in Amsterdam en Den Haag.
Het is de harde kern.
Ik ben daar altijd verwonderd over.
Als het daadwerkelijk slechts 21 jongelui zijn, die een harde kern vormen en het eigenlijke probleem, wat is er dan gemakkelijker dan die paar gasten op te pakken ?
Het probleem is in een middagje opgelost.
Dat is nogal wat anders dan jaar na jaar zeuren over overlast.
Àls dat het probleem was, natuurlijk.
Maar ja, dat is het naturlijk niet.
Want een burgemeester van Utrecht slaat geen groot alarm als het slechts over 21 jongeren betreft. En een man van stavast als korpschef ook niet.
Want het zijn geen 21×4 jongeren.
Het zijn er namelijk veel en veel meer.
En allemaal even geradicaliseerd, elke vrijdag maar weer….
door Wilders en door van Gogh.
op 25 09 2007 at 10:35 schreef daniel:
Ik zie de naam "Fritzie" staan. Oh oh, ik begin ongecontroleerd te radicaliseren.
op 25 09 2007 at 10:38 schreef Peter Breedveld:
Ik krijg ook altijd zure oprispingen als ik de naam Fritzie zie staan. En als-ie eens een keer gelijk heeft, ziet het me helemáál rood voor ogen.
op 25 09 2007 at 11:45 schreef babs:
Ik heb eens met een politieagent een discussie gehad over waarom zo’n samenscholingsverbod nu eigenlijk nodig is.
Het gaat om 21 jongeren, dat moet zelfs een enkele politieagent, desnoods met getrokken pistool, nog wel onder controle kunnen krijgen.
Probleem is dat de jongeren -18 zijn en dus niet zomaar opgesloten kunnen worden. Vernielen ze iets en worden ze opgepakt, dan zijn ze binnen een dag vrij. Dat weten ze.
Een samenscholingsverbod geeft de politie de mogelijkheid ze te straffen waar het pijn doet: boetes. Verder is het alleen een verplaatsing van problemen, ze gaan gewoon een brug verder staan.
Toch begrijp ik het niet. Een samenscholingsverbod ontneemt duizenden mensen hun vrijheid. Alleen omdat 101 mannetjes vervelend zijn. (En er zijn wel degelijk agenten die hun bonnentarget nog niet hebben gehaald die een groepje bejaarden bekeuren voor keuvelen op straat, is gebeurd in Oosterhout.)
Waarom wordt er niks aan het jeugdstrafrecht gedaan? Ik snap best dat jongeren zich het concept eigendom nog niet helemaal eigen hebben gemaakt en daarom voor diefstal de eerste keer wat lager gestraft worden. Maar geweldpleging? Iedere 12-jarige weet dat je niet iemand mag beroven of in elkaar slaan. Doe je het toch, hup de gevangenis in.
Maar zelfs met de bestaande regelgeving heeft de politie een uitstekend wapen in handen om lastige mannetjes heel hard te straffen. Stel ze (hun ouders dus) aansprakelijk voor de schade. Is van een mannetje bekend dat hij een bushokje heeft vernield en een scooter gestolen, dan heb je 2 schuldeisers en kun je de ouders zelfs tot faillisement brengen als er niet wordt betaald of als het mannetje zijn leven niet betert. Een stad als Utrecht moet toch wel een beginnend juristje 21 civiele zaken kunnen laten opstarten. Zeker weten dat het dan snel afgelopen is met 21 nare mannetjes en hun 80 lastige vriendjes.
op 25 09 2007 at 11:45 schreef Erik N:
uit het AD
buurtkrantje beschreef school als prettige veilige plek.
politieke experimenten met de toekomst van je kind…….
Pispaal omdat je geen moslim bent
Door BRAM LOGGER
UTRECHT – Weg moeten van school. Niet, omdat je pest, maar omdat je wordt gepest. Het overkwam Cyril Teissier (9) op de Zuilense basisschool De Cirkel.
Cyril Teissier, weggepest op de Zuilense basisschool De Cirkel, is inmiddels gelukkig op de Montessorischool in Oog in Al. FOTO HANS ROGGEN
,,Het is frustrerend dat we deze discriminatie, want dat was het, niet hebben kunnen stoppen, zegt intern schoolbegeleidster Annet van der Ree.
Als enig blank en christelijk Nederlands jongetje van de klas, werd Cyril in groep 5 zó getreiterd en gediscrimineerd door Marokkaanse klasgenootjes, dat de schoolleiding het voor Cyril beter vond hem naar een andere school te sturen. De pesters bleven ondanks hun schoppen, slaan, bedreigen, intimideren en buitensluiten op school.
Cyrils ouders, Laurent en Laura Teissier, kozen er bewust voor hun kinderen naar de zwarte school De Cirkel te laten gaan. Ook Cyrils oudere zussen (nu 15 en 19) gingen naar de, toen nog zwartere, basisschool De Cirkel. ,,Vanwege de goede sfeer. En daarnaast goed voor hun kennis van andere culturen, zegt moeder Laura. ,,En bovendien een school waar vroeger veel extra geld naar toeging, zodat er altijd veel leuke activiteiten gehouden werden. Bij de twee oudsten waren nooit problemen.
Maar bij Cyril ging het mis. ,,Het begon in groep 5. Hij had twee vriendjes. Die begonnen hem steeds vaker te slaan en te pesten. En dan lachen, als hij pijn had, aldus Laura. ,,Toen er twee nieuwe jongens in de klas kwamen, werd het erger. Die wilden zich bewijzen en stookten anderen op om Cyril te pesten.
,,Regelmatig kreeg Cyril klappen. Dit voetbalveld is alleen voor Marokkanen, jij mag niet meedoen, zeiden ze tegen hem. En als hij met de meisjes van zijn klas wilde spelen, werd hij uitgemaakt voor mietje. Ook zijn enige vriendje, een Turkse jongen, ging onder druk van de rest van de groep meedoen. Hij was dan weliswaar geen Marokkaan, maar in elk geval nog moslim. En dus beter dan Cyril.
Na elk incident ging de school om de tafel met de dadertjes. Ze sloten vrede en deden beloftes dat het niet meer zou gebeuren. Maar niet zelden werden zulke beloftes de volgende dag alweer gebroken.
Uiteindelijk ging Cyril eraan onderdoor. Hij had geen zin meer om naar school te gaan, bleef in zn bed liggen en stelde zelf voor om naar een andere school te gaan. Dat leek ook de schoolleiding het beste. ,,Laat Cyril nou nog drie jaar naar een leuke school gaan, dit wordt alleen maar erger, zo vreesde Van der Ree. ,,Ik heb tegen Cyrils ouders gezegd dat ze hun idealisme opzij moesten zetten voor het belang van hun zoon.
Inmiddels zit Cyril, helemaal happy, in groep 6 op de Montessorischool in Oog in Al. ,,Twintig minuten fietsen, niet echt handig, zegt Laurent Teissier. ,,We balen er nog steeds van. We hadden zo gehoopt dat alledrie onze kinderen een goede basis zouden kunnen krijgen op een zwarte school. Dat is mislukt.
Deze zomer viel er een wijkbericht op de deurmat met een artikel over het succes van de gemengde school De Cirkel. ,,Een prettige, veilige plek voor alle kinderen uit de buurt, staat erin.
Dat schoot Laurent en Laura Teissier in het verkeerde keelgat. ,,De school en de politiek moeten niet doen of er geen problemen zijn. Wij hebben de indruk dat pesterijen en discriminatie door Marokkaanse jongens tegen Nederlandse alleen maar toenemen in Zuilen. Daar moet iets aan gedaan worden.
op 25 09 2007 at 12:02 schreef Peter Breedveld:
Zo’n verhaal heb ik wel eens geschreven voor de Haagsche Courant. Zie hier (alleen het intro staat er nog). Zelfde principe: jongen wordt getreiterd, ouders en docenten staan machteloos, uiteindelijk moet het slachtoffer wijken naar een andere school.
Een veelgehoord mantra is dat je je, als ouder, niet zou mogen bemoeien als je kind tegenover een overmacht van bullebakken staat. Want dan zou-ie alleen maar meer last krijgen. Ik verzeker je: dat is onzin. Het moet een bullebak duidelijk zijn dat, als-ie van een bepaalde jongen of meisje een haar krenkt, hij vervolgens met een vinger of een oog minder door het leven zal moeten, of iets dergelijks. Alleen héle domme bullebakken gaan dan door met pesten. Totdat ze spoorloos verdwijnen, natuurlijk. Ik heb dat van The Godfather en andere mafiafilms.
En ja, ik heb al een paar keer met de vaders van bullebakken te maken gehad. Die lust ik ook graag.
op 25 09 2007 at 16:49 schreef Hansje Castorp:
Weer zo iemand die meent dat een krant de waarheid moet verkondigen, in plaats van de lezer zelf te oordelen wat de situatie is. Dit artikel geeft ook heel wat signalen dat in Kanalen eiland niet alles kits is. Meesterlijk droog is natuurlijk
Een kerk in de wijk kreeg ruim een week geleden bezoek van brandstichters Ach hoe aardig.
En als je dan deze hele alinea gelezen hebt, Wat ik dan veel enger vindt is dit: En ik vrees met grote vreze.
Er zijn in het winkelcentrum groepen Marokkaanse jongeren die ‘sssssssss’ sissen als je ze aanspreekt en je vervolgens de achterkant van hun jack tonen; minachting en achterdocht spreekt daaruit en de boodschap is duidelijk: wegwezen. Er zijn Nederlandse ouderen die zeggen, zoals de vrouw met de doorleefde stem vanachter haar winkelwagentje met gevulde boodschappenzakken: ‘Ik bemoei me nergens mee, anders sturen ze hun hele familie op je af.’ En er is een zwart grapje dat sommige Nederlanders maken: ‘Hier op Kanaleneiland zal zeker geen aanslag worden gepleegd. Er zijn hier te veel van hun eigen mensen.’
Ik vraag me af welke enigszins kritische krantenlezer dit dan kan afdoen met "Ach ja, achterstandswijk he, niks aan het handje. En t’is goede moederaarde voor de sociale gedachte – da’s alleen maar goed." Als de gemiddelde Nederlander niet zelf kritisch een krant kan lezen, dan zijn we toch al verloren.
Waar Joop van Kesteren op zijn zeventigste in zijn scootmobiel over de winkelpaden raast, de kinderwagens behendig ontwijkend.
En daar komen er in de toekomst nog veel meer van! integratiestop is daartegen niet bestand. Vandaag zag ik er nog een stel bij de AlbertHeyn in de zon staan, die semi-bejaarden onder hun dekentje op die scoot-ondingen, met die bejaarden-petjes. Onwrikbaar daar in hun kleine kordon. In mijn geestes-oog zie ik de winkelpaden al geteisterd door hele roedels, kudden, neen horden van deze gemobiliseerde ramp-invaliden kinderwagens en loslopende peuters ‘behendig ontwijken.’ Uiteraard alleen buiten de winkelstraten, want reken maar dat deze generatie die het fileprobleem op de Nederlandse snelwegen introduceerde, binnenkort ook de stadskern volledig lamlegt!
op 25 09 2007 at 17:09 schreef hosseyn:
Daarom pleit Hosseyn al jaren voor uitbesteden van bejaardenzorg naar marokko. Bouw daar bejaardenflats, laat goedkope lokale mensen het werk doen en hier komt er een hoop ruimte vrij! Win-win! En onze werkelozen krijgen een gouden (laatste) kans op werk in een warm land, mits ze de plaatselijke standaard accepteren.
op 25 09 2007 at 18:41 schreef hosseyn:
Is er nog plaats voor een gerontofobische partij op rechts?
op 25 09 2007 at 22:10 schreef Ernst:
Peter, toen ene Fredje op de lagere school verliefd op mij was (dus mijn vlechtjes met inkt insmeerde en dergelijke dingen meer), ging mijn moeder met mij naar school en liet mij, in haar bijzijn, Fredje optillen en vervolgens op de grond gooien. "Kom kind, dat kan je best zelf", nooit meer last gehad, en meteen het idee gekregen dat er geen varken te groot is om zelf te wassen. Maar ja, dat waren andere tijden, en zou je nu je vader met een aantal vrienden mee moeten nemen. Treurig, maar ik denk dat je gelijk hebt.
op 27 09 2007 at 17:24 schreef Tjerk:
Pamela! Nu haalt het AD met de wijk Pendrecht in Rotterdam hetzelfde grapje uit. Kom in actie tegen deze keiharde propaganda! Verlos ons van de Pravda-mentaliteit! Ontmasker deze leugenaars als betaalde acteurs of in angst voor represailles levende zwijgers.
RSS