Mannen
Loor
Weg rust, weg zelfbeheersing, weg goede voornemens. De liefde en het leven kijken mij recht in de ogen. Het gevaar ook.
Afgelopen nacht was het weer raak. Geplaagd door grote innerlijke onrust lag ik urenlang heel existentialistisch naar het plafond te staren, piekerend over degene die mij onlangs met een paar mooie zinnen uit mijn winterslaap trok en er nu voor zorgt dat hij een groot deel van de dag mijn gedachten beheerst. Weg rust, weg zelfbeheersing, weg goede voornemens. De liefde en het leven kijken mij recht in de ogen. Het gevaar ook.
In het kader daarvan (het gevaar dus) las ik het zelfhulpboek He’s just not that into you van de Amerikaanse relatiegoeroe Greg Behrendt. Niet omdat ik denk dat het aan een ander gebonden object van mijn verlangen geen werkelijke belangstelling voor me heeft, maar om meer inzicht te krijgen in de denkwereld van mannen in het algemeen. Nou ja, en omdat ik het cadeau kreeg van een bezorgde vriendin die een heilig geloof heeft in instantzelfhulpboeken.
Had ik dit hilarisch rake boekje jaren eerder gelezen, dan had ik bijvoorbeeld begrepen waarom mijn (door mij veel te lang als ‘liefde van mijn leven’ bestempelde) ex-geliefde het niet gewoon uitmaakte, toen bleek dat hij leed aan de zwaarste vorm van relatievrees. In He’s just not that into you merkt Behrendt op dat mannen nog liever worden platgetrapt door een kudde brandende olifanten (een in het geval van mijn ex-geliefde nogal aantrekkelijke gedachte) dan dat ze het zelf uitmaken. Altijd fijn, dit soort momenten van groots en laat inzicht.
Dus toen hij mij wekenlang doodzweeg en tegelijkertijd ontkennend bleef antwoorden op de vraag ‘Is er iets?’, had ik moeten weten dat hij er zwijgend op aan stuurde dat ik uiteindelijk de handdoek in de ring zou gooien en hem zou verlaten. Zoveel lafhartigheid verdient natuurlijk op zijn minst twaalf kuddes zwaar fikkende en niets ontziende olifanten die, na in volle vaart over de lafbek te zijn heen gedenderd, zich nog eens omkeren om definitief zijn smeulende resten met de grond gelijk te maken.
Verder lees ik dat wij vrouwen vooral moeten letten op de non-verbale signalen die mannen ons sturen, in plaats van te veel waarde te hechten aan een terloopse opmerking. Dus als hij niet belt, dan wil hij ook niet bellen. Aangezien mannen de wereld leiden en het erg bevredigend vinden om te krijgen wat ze willen (vooral als ze net die dag de wereld hebben geleid), zijn ze dus ook in staat om zoiets simpels te doen als de telefoon pakken en ons mee uit te vragen. Doen ze dat niet, dan heeft dat niets te maken met verlegenheid of grote drukte op het werk (wist ik al – never bullshit a bullshitter).
De inhoud van het boekje neem ik hier en daar met een korrel zout, al zit er wel een kern van waarheid in een aantal stellingen van Behrendt. Uit ervaring weet ik dat ook mannen (zelfs die van de ongenaakbare soort) wel eens geplaagd worden door ernstige verlegenheid en de angst om afgewezen te worden. En met het gegeven dat wij vrouwen ook dubbele, zo niet driedubbele, signalen uitzenden, waardoor mannen er geen idee van hebben of we nu belangstelling voor ze hebben of niet, slaat Behrendt zijn lezeressen dan ook flink om de oren. Duidelijkheid boven alles en verdoe vooral je tijd niet, is de boodschap.
Dat ik daar altijd al een voorstander van was, maakt dat ik wel eens met de botte bijl heb gehakt (in het kader van duidelijkheid boven alles) en dat ik links en rechts wat processen heb versneld. Het leven is te kort, te kostbaar, om te focussen op iets wat nooit realiteit gaat worden. In dat opzicht is dit naslagwerkje geen echte eye-opener, maar het is altijd goed om het vertroebelde brein weer even op scherp te zetten.
Wat gaan deze inzichten mij opleveren in het Hier en Nu? Waarom ’s nachts piekeren over het onbereikbare en daar dan overdag lyrische columns over tikken, terwijl ik eigenlijk al weet waar dit naar toe zal gaan? Zal de man die mij nu uit mijn slaap houdt ook liever smeulend ten onder gaan, dan dat hij zijn vriendin haar congé geeft? En als hij plotseling nooit meer van zich laat horen, kan ik dan heel nuchter denken ‘He wasn’t just that into me‘?
Verkerend in fase I van mijn verliefdheid (de gevaarlijkste fase) hoop ik, ondanks alle raadgevingen van Behrendt, nog even in zalige onwetendheid te blijven.
Loor (1967) is individualist tegen wil en dank. Ze heeft een broertje dood aan middelmatigheid. Ze is een warm, lief en mooi mens, maar niet geheel ongevaarlijk.
Algemeen, 01.09.2007 @ 14:50
21 Reacties
op 01 09 2007 at 18:16 schreef Ernst:
Het voordeel van een man beminnen die het met een ander houdt, is natuurlijk dat je van meet af aan al weet met een onbetrouwbare hufter van doen te hebben. Ik weet niet of dit in je zelfhulpboek staat, maar geloof me, als het er niet staat, dan is dan gewoon een gemis.
Ik zou alvast maar op zoek gaan naar een kudde olifanten, want iets zegt me dat die in de nabije toekomst nog van pas zullen komen.
op 02 09 2007 at 13:41 schreef Compli:
Geniet er van, Loor. Want onzekerheid is bovenal natuurlijk erg spannend en dat komt nergens zo mooi tot uitdrukking als in een heftige vlaag van verliefdheid. Als je niet af en toe je verstand ondergeschikt maakt aan je gevoel, leid je een weinig verheffend en beveredigend leven. Vind ik dan.
Veel plezier!
op 02 09 2007 at 17:15 schreef Ko van Dijk:
Beste Loor, een heerlijke column van een zalig, warm, lief en mooi(?) mens. Helaas moet ik me bij het commentaar van Ernst aansluiten. Ik hoorde van de week dat Bokito te huur is voor verpletterde acties opgedragen aan ex-verloofdes. Met de huur wil Blijdorp dat dure verblijf van hem betalen. Onthoud die tip want een kudde olifanten is schaars in Nederland. Bokito heeft zich al bewezen.
Toch hardleers..? Lees dan mijn waar gebeurde column over de geheime minnares:
http://www.kovandijkvertelt.nl/?page_id=42
PS, Ko is nog vrijgezel en zoekende naar een rijke, slanke, lange blonde vriendin van ongeveer jou leeftijd :-)
op 02 09 2007 at 19:18 schreef Cor:
Na, volledig in strijd met de islam.
op 02 09 2007 at 21:17 schreef Loor:
Heren, dank voor jullie bezorgdheid en mooie en geestige woorden. De Olifantenroute wordt reeds gelopen. Wordt vervolgd…
op 03 09 2007 at 06:10 schreef Ko van Dijk:
Beste Loor, ik had niet verwacht dat je zo snel tot inzicht zou komen. Roze wolken blijven nog wel eens lang hangen waardoor het zicht op betere huwelijkskandidaten (zoals Ko) vertroebeld wordt.
Andermaal moet ik me aansluiten bij het advies van Ernst, met een kleine waarschuwing tot besluit: olie maakt de wegen glad, zorg dat je niet uitglijdt.
op 03 09 2007 at 12:18 schreef Ernst:
Olie eruit laten lopen en het fantje weggooien.
op 03 09 2007 at 12:48 schreef Ansje:
Oooh… dus hij hád het helemaal niet altijd zo vreselijk druk druk druk…. hihihi
was ik al achter maar duurde wel een jaar of 2 vol leugens…
als ervaringsdeskundige zeg ik dan ook "Run, Loortje Run!"
maar daar was je zelf ook al achter :)
Leuk geschreven weer en – helaas – errug herkenbaar.
Er zijn toch zóveel foute mannen op de wereld, en dan juist vallen op een exemplaar-met-vriendin…
What a waste of time
op 03 09 2007 at 15:37 schreef Ko van Dijk:
@Ansje, hoe zat het ook al weer met ezels? Die vallen toch maar één keer over dezelfde steen? Waarom hebben sommige vrouwen dan een kudde olifanten nodig om tot besef te komen dat mannen met een vaste verloofde a waste of time is?
Kijk, vrouwen mét een vaste verloofde kunnen wij mannen nog wel eens op andere gedachten brengen. Een zak met geld doet wonderen…. Maar omgekeerd moet je toch van errug goede huize komen :-)
op 03 09 2007 at 15:56 schreef Ansje:
@ Ko
Ik wil best toegeven dat ik een fikse ezelin was ;) maar aan de man-met-vriendin-steen heb ik me 1x gestoten en daarna dus NOOIT weer.
En dat het een paar jaar geduurd heeft.. Tsja, je zal maar zo’n exemplaar als ik ‘had’ tegen het lijf lopen. Woordkunstenaar en manipulator pur sang. Bovendien een verleden waarin hij wel vaker switchte, zak moar zegguh. Dus dat bood wel perspectief! (vond ik toen)
En voor iedere achterdochtige opmerking die ik maakte, iedere twijfel aan z’n integriteit etcetera kwamen 10 welsprekende zinnen waarom ik het verkeerd zag. Z’n ego ging voor alles en dus werd alles uit de kast getrokken om dat intact te houden. Dus: ik bouwde muurtjes, ik zag spoken, ik was paranoide en noem het maar op. Ow ow ow wat heb IK een psychologische bull om m’n oren gekregen. Je zou het nog geloven ook, and I did for a while.
Plus dat deurtje dat steeds maar weer op een kiertje stond. Moet je net mij hebben — toch willen gluren hè. Eigenwijs is my middle name.
Hij had ook wel goeie kanten hoor. Alleen heb ik uiteindelijk voor mezelf moeten toegeven dat ik hem op punten een uitermate hypocriete draaikont vond met een leugenachtige karakter *surprise!* en was dus ook niet meer geïnteresseerd in die goeie kanten.
Tsja, een mensch kan het zichzelf moeilijk maken…
Probeer hem inmiddels al maanden ertoe te bewegen om mij van z’n MSNlijst te halen. Vind het irritant namelijk, maar het dringt nog niet door.
Wat denk je.. Moet ik wat olifanten lenen van Loor?
op 03 09 2007 at 15:58 schreef Lagonda:
Duh… je kan hem toch zelf ook van je lijst afhalen?
op 03 09 2007 at 16:42 schreef Ernst:
Het gezegde luidt:
Een ezel in het algemeen
stoot zich niet 2 maal aan dezelfde steen
een ezelin, het stomme dier
doet het wel een keer of vier.
Er zijn heel veel leuke mannen, maar onder de mannen die dit niet zijn, vallen alle die steeds doende zijn hun fouten bij een ander te leggen (en die ander daardoor met hun onzekerheden op te zadelen).
Geweldig is ook de man die manipuleert door je steeds op jouw fouten (die hij desondanks zijn eeuwige en onvoorwaardelijke en blinde liefde wel steeds ziet) te wijzen en daarmee onzeker maakt. Tja, als zelfs iemand die zegt heel veel van je te houden (je alleen maar wil helpen jezelf te verbeteren en dergelijke meer) niet anders kan dan je fouten zien, dan moet het wel erg erg met je zijn.
En natuurlijk: zo af en toe wordt er erg lief gedaan, want anders is het slachtoffer van deze behandeling natuurlijk snel vertrokken, en dat is de bedoeling natuurlijk niet. Vergelijk het met fysiek mishandelaars: die zijn tussen de pakken slaag ook altijd zo geweldig, lief en betrouwbaar. Ja, dank je de koekoek, waren zij het niet, zij zouden de kans niet krijgen opnieuw te mishandelen.
Maw: de goeie kanten die de ‘hypocriete draaikont’ had, heeft hij niet, die behoren gewoon tot de normale mishandelaarsuitrusting.
En inderdaad, iemand van je msn lijst halen, dat kan gewoon, even zelf weer de macht in handen nemen, dan heb je ook geen olifanten meer nodig.
Tip: Bericht hem er niet over, doe het gewoon, en zet hem verder in je map ongewenst.
Sterkte,
Lieve Lita
op 03 09 2007 at 16:48 schreef Ansje:
@ Ernst, klopt wat je zegt.
En valt het dus toch nog mee met mij qua ezelinnengehalte ;)
V.w.b. MSN: *Ik* heb hem maanden geleden al van MIJN lijst afgehaald en z’n mailadressen geblokkeerd *grijns* en Hij moet dat ZELF doen op ZIJN lijst.
Daar kan ik niet bij
maar ik heb de schat inmiddels uitgelegd hoe dat werkt en hij heeft het geregeld. Hè hè..
De olifanten hoeven niet ingezet.
op 03 09 2007 at 16:52 schreef Peter Breedveld:
Geweldig is ook de man die manipuleert door je steeds op jouw fouten (die hij desondanks zijn eeuwige en onvoorwaardelijke en blinde liefde wel steeds ziet) te wijzen en daarmee onzeker maakt.
Dat is niet exclusief een mannen-ding hoor, als ik het mag zeggen.
op 03 09 2007 at 18:48 schreef Ernst:
Peter,
natuurlijk niet, niets menselijks is de vrouw vreemd. Hoewel, de wapens van de vrouw zijn vaak andere: oeverloos zeuren en klagen bijvoorbeeld, en gek genoeg zijn er mannen die zich door dat gezeur en geklaag laten binden. Onbegrijpelijk voor mij als niet zeurende of klagende vrouw.
Ansje,
als je hem al had afgevoerd en geblokt, hoe weet je dan dat je nog bij hem op de msn stond?
Kortom, hou eens op met elkaar te stalken.
op 03 09 2007 at 18:56 schreef Ernst:
Of, dat is mijn zaak natuurlijk helemaal niet, excuus.
op 04 09 2007 at 12:08 schreef Ernst:
Ko,
ik had het niet (alleen) over een driehoeksrelatie, maar (juist) over de relatie waar de een de ander ongeveer full time de oren van het hoofd kan manipuleren.
Aangaande mannen met al dan niet vaste verloofdes: de enige uitdaging die ik daarin zie is het vinden van een passend huwelijksgeschenk, en ik denk dat ik niet de enige vrouw ben die zo denkt.
op 04 09 2007 at 12:17 schreef Peter Breedveld:
Wat is dat precies, een huwelijksgeschenk? Is dat hetzelfde als een bruidsschat? En wie moet dat voor wie kopen?
En de hamvraag: wie doet er nog aan ‘vaste verloofdes’? En zijn er ook losse verloofdes?
op 04 09 2007 at 12:44 schreef Ko van Dijk:
Ko hier nog een keer! Van mannen wordt beweerd dat we veroveraars en jagers zijn. Ik zal de laatste zijn dat te ontkennen maar de dames is niets mannelijks vreemd.
Een vent met een vaste verloofde is een uitdaging van jewelste. In de eerste plaats is er de spanning. In de tweede plaats wel de lusten niet de lasten. Vaak is goede seks de enige wederzijdse aantrekkingskracht. Zolang het daarbij blijft is er niets aan de hand.
Maar dan komen de feestdagen, de vakanties, nooit eens een weekendje samen weg. De avondjes dat hij zou "overwerken" maar de kids zijn aandacht nodig hadden, enz. De geheime minnares wil meer. Het begin van een gevaarlijk spel waar de minnares ALTIJD de dupe van wordt.
Hij verklaart alleen te geven om haar. Dag en nacht alleen bij haar te willen zijn maar tijd nodig te hebben om zijn vaste verloofde voor te bereiden op de breuk. Dat spel, wat Ernst geestelijke mishandeling noemt, kan behoorlijk lang duren totdat de ogen van de minnares geopend worden.
op 04 09 2007 at 17:09 schreef DvR:
Ik vind het niet netjes.
op 05 09 2007 at 20:46 schreef Ko van Dijk:
Beste Peter B, de "vaste verloofde" is weer in opkomst kompleet met bonnenboekjes waaruit de vriendenkring een keuze voor een passend geschenk kan maken.
We draaien de tijd immers weer helemaal terug. Op het naakstrand mag niet meer naakt op een terasje worden gezeten, zijn de textiellovers ook welkom en topless zonnen is uit. Een poster van een leuke dame in lingerie (Sapph) wekt woede op en wordt afgeplakt omdat het porno is. Op het bezit van onschuldige (naakt)foto’s van spelende kinderen staat bijkans de doodstraf. Zelfs Woutertje Bos en zijn partijgenoten binden de strijd aan met Seks.
Onderhand beklagen vrouwen zich dat ze juist te weinig seks hebben. Dat laatste is merkwaardig met het grote overschot van vrije heren….
Enfin, nog even en de dames dragen allen een Burka met daaronder een spannend topje en string. De Nederlandse vrouw laat zich uithuwelijken en zich een besneden designkut aanmeten.
De "losse verloofde" sterft uit. In hoofdzaak om economische redenen. Je vrienden blijven niet aan de gang met kadootje geven.
RSS