Affaire
Loor
Na een uiterst verwarrende relatie met iemand die mijn hart wist te stelen door mij zoveel mogelijk op afstand te houden (waarbij hij nog net niet zijn geliefde jachtgeweer gebruikte om zijn non-verbale boodschappen te onderstrepen), besloot ik nooit meer verliefd te worden. Eerst moest ik maar eens het hoe en waarom van mijn keuze voor dergelijke onbereikbare figuren nader analyseren. Zolang ik daar geen antwoord op kon vinden was ik een gevaar voor mezelf.
Nooit meer verliefd worden blijkt anderhalf jaar later een iets te ambitieus en vooral onhaalbaar plan te zijn. Terwijl ik mezelf en mijn zwak voor mannen van de onbereikbare soort nog steeds driftig aan het analyseren ben, dwingt de evolutie mij tot herziening van mijn goede voornemen. Een goed plan van de evolutie, want hoeveel gekwetste zielen en gebroken harten besluiten rigoreus nimmer meer hun hart en hoofd te verliezen? De wereld zou binnen afzienbare tijd tot een desolate en liefde- en kinderloze plek in het heelal verworden, als hierin werd volhard.
Terug van de evolutieleer naar mijn eigen nederige geestestoestand. Na mijn debacle met dokter Woest Knap maak ik mezelf nu wijs dat ik een nieuwe relatie heb. Nou ja, ‘relatie’. Een affaire. Nou ja, eigenlijk heb ik alleen maar zo af en toe e-mailcontact met een heerschap dat zich ver buiten mijn bereik bevindt.
Mijn analytische denkprocessen heb ik in ieder geval even op een lager pitje gezet en ik geniet met volle teugen van de gestolen momenten met mijn virtuele minnaar. Nog spannender is het dat de man in kwestie helemaal geen idee heeft van mijn grote belangstelling voor zijn wel en wee. Slechts de kruimels van zijn tijd krijg ik. En af en toe een lief woord, als ook hij even uit zijn onwetende schulp kruipt.
Nu is het niet zo dat mijn zelfanalyses mij helemaal niets hebben opgeleverd. Integendeel. Op de vraag waarom het onbereikbare mij tot op heden het meest heeft geprikkeld, heb ik mezelf een redelijk eerlijk antwoord kunnen geven: zolang de ander (gedeeltelijk) onbereikbaar blijft, is het volstrekt geoorloofd om mijzelf ook niet geheel bloot te geven en dat geeft mij, zonder me daar direct bewust van te zijn, het gevoel controle over ‘de zaak’ te hebben. Niet echt handig dus, evolutionair gezien, want er komt bar weinig voort uit dergelijke op bindingsangst (of is het juist verlatingsangst) gebaseerde non-relaties. Maar het is wel handig te weten waar de schoen wringt. om van daaruit de koe bij de vastgeroeste horens te kunnen vatten.
Stap ik nu voor de zoveelste keer in mijn eigen valkuil of heb ik geleerd van mijn ervaringen en heeft de afgelopen periode van zelfreflectie meer inzichten gebracht? Eigenlijk weet ik heel zeker dat dit laatste het geval is. Want deze keer geniet ik, wetende dat het object van mijn verlangen toch niet voor mij is bestemd, in alle rust van het feit dat ik onstuimige vlinders in mijn buik heb en weer in staat ben simpelweg verliefd te worden een regelrechte overwinning voor mij en mijn versteend gewaande hart.
Loor (1967) verwondert zich in toenemende mate over het gebrek aan zelfspot en zelfbewustzijn bij haar medemens.
Algemeen, 31.07.2007 @ 10:13
32 Reacties
op 31 07 2007 at 10:55 schreef BLAFBEER:
Ach lieve schat, je bent gewoon een vrouw. Je kan proberen je eigen voorkeuren en selectiegedrag te analyseren, maar feit blijft dat je als vrouw ondergeschikt blijft aan je gevoelens en instinct, en ze dientengevolge ook niet op eigen kracht kunt begrijpen.
Maar goed, BLAFBEER is de kwaaiste niet en zal je helpen: jij valt op onbereikbare mannen omdat jij hun onbereikbaarheid gelijkstelt met genetische superioriteit. Hoe minder tijd en aandacht een man voor jou heeft, hoe meer hij je links laat liggen, hoe meer jouw instinct je voorschrijft dat deze man genetisch alpha-materiaal is. Immers, een man die onbereikbaar is, is bezig met andere zaken. Denk aan het dekken van andere vrouwen, het afschermen van zijn harem, het verdedigen van zijn alpha-positie ten opzichte van andere jonge mannetjes, en het voeden van zijn lichaam om het op kracht te houden.
Daarom wil jij de onbereikbare man. Onbereikbaar = superieur. Kom dus niet aan met interne verklaringen (blabla ‘controle over de zaak’, ‘niet bloot hoeven geven’) want jij hebt in deze niks in te brengen. Je bent een werktuig van de voortplanting en evolutie, jouw instinct schrijft jou voor wie je wil en wie niet. Externe factoren dus. Jouw persoon en jouw gedachtes zijn irrelevant.
Maar je schrijft wel goed hoor, dat geef ik je na. Volgens mij ben jij een lieve meid!
op 31 07 2007 at 11:40 schreef Ansje:
Herkenbaar stukje. :) Onbereikbaar dus veilig.
Ook Blafbeer heeft – zij het een beetje – gelijk…. want onbereikbaar maakt des te begeerlijker.
Bekend fenomeen bij kindertjes en ja ook vrouwen hebben daar ‘last’ van.
Alleen gaat het voor mannen nog véél meer op dan voor vrouwen. Dan doel ik op dat befaamde jachtinstinct van mannen. Laat ze jagen en ze blijven geïnteresseerd maarrrrr "het krijgen van de zaak is het einde van het vermaeck"…
En ja Loor, zolang de ‘onbereikbare'(in welke betekenis dan ook) man, niet ook een hele foute man is, is er niks mis met genieten van de vlinders. :)
op 31 07 2007 at 13:51 schreef daniel:
blafbeer,
Als je nou het woord ‘vrouw’ vervangt door ‘mens’, heb je een heel aardig antwoord geschreven. Want wij zijn allemaal ondergeschikt aan gevoelens en instinct, en veel mensen willen datgene wat ze niet kunnen krijgen.
Ansje,
Zou het kunnen dat ‘onbereikbaar’ voor vrouwen veiligheid betekend en dat blafbeer de mannelijke kant van de zaak belicht? Want ik vind een onbereikbare liefde helemaal niet veilig, ik vind het rot. Het idee daarentegen dat een geliefde onbereikbaar is zolang je jezelf inferieur acht, dat klopt volgens mij wel. Op het moment dat je voldoende zelfvertrouwen hebt en het object van je verlangen niet superieur aan jezelf acht, is de liefde niet langer onbereikbaar.
Allemaal een kwestie van zelfvertrouwen, gelukkig vandaag te koop voor 1,95 bij de Hema.
op 31 07 2007 at 19:44 schreef Bob Sax:
Hallo Peter,
Kan je mij effe uitleggen, sunny boy, waarom jouw
site na een gedeeltelijke herinstallatie op mijn
internet-pc blijft plakken en wat je interesse aan mijn register is.
Sinds Ton Biesemaat een fan is geworden van Bea geloof ik in alles. Zelfs in liefde tussen PC’s.
Maar mischien kan je het toch effe uitleggen.
Groetjes,
Bob
op 31 07 2007 at 20:06 schreef Lagonda:
Sites kunnen niet zomaar bij de registry, en zeker frontaalnaakt niet — bekijk de source maar; gewoon HTML, met wat javascript.
op 31 07 2007 at 20:19 schreef renzo:
Ik zal heteens wat sterker zeggen: vrouwen die op onbereikbare mannen vallen zijn erg onnozel/dom
op 31 07 2007 at 20:54 schreef Fred de Haas:
Bij het lezen van deze Frontaal Naakt rijst steeds bij mij de vraag: "Zijn jullie nou gek of ben ìk het"?
Nou ja, het is allemaal onschuldig amusement. Ik ga nu weer verder met iets anders.
Wat een prachtige man is dat trouwens!
op 31 07 2007 at 21:04 schreef Ansje:
Nee Daniel. Ik denk dat vallen op een onbereikbare man niets met zelfvertrouwen heeft te maken, maar wellicht wel met bindingsangst.
Dan voelt onbereikbaar als veilig.
op 31 07 2007 at 22:27 schreef Loor:
Blafbeer, interessante theorie…ik durf je vooralsnog niet tegen te spreken.
Renzo, je bent wel lekker kort door de bocht met je niet onderbouwde oneliner. Neem een voorbeeld aan Blafbeer.
Ansje, we begrijpen elkaar.
op 31 07 2007 at 23:42 schreef Betaman:
Vergeet het gekwetste ego niet. Dat wellicht geheeld kan worden door de aandacht van een onbereikbaar geachte persoon. Of beter nog, die als beloning voor de subtiele aandacht die je aan hem of haar hebt geschonken, na enige tijd tot het inzicht komt dat jij wel degelijk aantrekkelijk en interessant bent meer nog dan anderen, vervolgens bereid is zijn – of haar huidige leven op te geven en voor jou te kiezen. Dat laatste, andermans offer, is de natuurlijk de allerbeste pleister.
op 01 08 2007 at 09:03 schreef daniel:
Ansje,
Misschien is dat voor vrouwen zo, en heeft het met mannen meer te maken met gebrek aan zelfvertrouwen.
Betaman
De emoties waar je het over hebt zijn zeker waar. Maar toch vind ik het onzin. De onzin zit in het stilletjes smachten naar een ander. Dat heb ik zelf jarenlang gedaan, dus ik kan weten hoe onzinnig dat is. Het kost enorm veel tijd, emotioneel is het nogal zwaar en je schiet er helemaal niks mee op. Gelukkige uitzonderingen daargelaten, maar je kunt je leven niet indelen met de aanname dat je de lotto gaat winnen.
Evolutionair gezien is verlieftheid nutteloos. Het is niet blijvend, dus geen basis voor een relatie die veiligheid biedt voor opgroeiende kinderen. Een relatie houdt pas stand als je bepaalde dingen in elkaar ziet die je aantrekkelijk vindt. Maar liefde, weet iedereen, maakt blind. Het zorgt dus alleen maar voor verkeerde combinaties.
Terugkomend op de romantische prut waar Betaman het over heeft. Hevige langdurige verliefdheid zorgt er ook voor dat je de opties beperkt. Als je alleen maar gefocused bent op één vrouw, zie je de andere dames niet die wellicht wel wat met je willen. Gezien het feit dat een man erop gericht is te reproduceren, zit die liefde eigenlijk alleen maar in de weg. Een man heeft echt geen liefde nodig om met een vrouw naar bed te willen. Het maakt het wel 100 keer leuker, maar dat boeit het instinct niet. Dat wil alleen maar reproduceren.
Naja. Ik heb dan wel een rothekel aan liefde, maar netzoals elke andere idioot kan ik me niets beters voorstellen.
op 01 08 2007 at 12:50 schreef Betaman:
Daniel, natuurlijk is smachten naar een onbereikbaar persoon onzinnig, maar soms is de neiging daartoe niet tegen te houden. Het lijkt soms op een verslaving, maar dan op een meer bewust niveau i.p.v. aangestuurd door je limbisch systeem zoals bij lichamelijke verslavingen. Toegeven aan verslavingen ontslaat je tijdelijk van de plicht om met de realiteit om te gaan. Bijvoorbeeld dat, hoe verliefd en geobsedeerd je ook bent, er altijd ontelbare andere personen zijn met wie je ook een goede relatie zou kunnen hebben, mist je bereid bent daar tijd en moeite in te steken en je gekwetste ego aan de kant te zetten. Bovendien kan het moeilijk te accepteren zijn dat je fascinatie voor die ene, ideale partner eigenlijk niet romantisch van aard is, maar slechts een nare truc van de natuur om je aan te zetten tot het nastreven van een bestendige relatie, nodig voor het overleven van het nageslacht. Dit houdt ook verband met trots, jaloezie en bezitsdrang, nuttige emoties en gevoelens die de kans groter maken dat jouw genen exclusief worden verspreid via het object van je verlangen, maar die in onze beschaafde maatschappij tot frustraties kunnen leiden.
Dat mannen uitsluitend geïnteresseerd zijn in het verspreiden van hun genen en verder niets met opvoeding en bescherming van hun nageslacht te maken willen hebben, geloof ik niet. Dat lijkt me iets te biologisch-reductionistisch.
op 01 08 2007 at 20:36 schreef Bob Sax:
Hallo Lagonda,
Jolly good answer.
Nu ik je naam zie. Jij bleef ook maar plakken.
Lagonda klinkt echt sexy.
Het was maar een kleine hickup. Ik zat te lang op sites over Saturnus en begon wat op te scheppen over Japhet en voor dat ik het mij realiseerde kwam de kritiek op de afstammelingen van Sem.
Dat is tegenwoordig brisant. Nou ja.
Ik bedoel de laatste 5000 jaar.
Groetjes,
Bob
op 01 08 2007 at 22:29 schreef Lagonda:
Ik blijf overal altijd plakken, ja. Daar sta ik om bekend.
op 01 08 2007 at 22:43 schreef Koen van Tijn:
Lieve Loor,
Ik weet precies hoe het voelt. En hoe minder de persoon geeft, hoe meer je het wilt.. (Het overkomt me nu verdomme voor de tweede keer :@)
Maar het pleit voor ons dat we nog steeds verliefd kunnen worden.
Helmert Woudenberg, die een fantastische vertolking doet van Pim Fortuijn, zegt het goed (ik parafraseer) ‘De dag dat je stopt met te geloven in liefde is de dag dat je een beetje dood gaat. ‘
op 02 08 2007 at 10:37 schreef Loor:
Mooi gesproken, Koen. En met de groeten aan alle fantasieloze azijnpissers die het zo goed op een rijtje denken te hebben en zich lam schrikken van een beetje openheid. Het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan…vooralsnog voelt dat zalig.
op 02 08 2007 at 13:58 schreef Cor:
Heb ik ook, Loor, dat zalige gevoel als het bloed kruipt waar het eerst niet leek te kunnen gaan, wanneer een vrouw openheid geeft.
op 02 08 2007 at 22:38 schreef Sijtje:
Deze azijnpisser vindt dat openheid ergens grenzen kent.Dit soort ontboezemingen hoort thuis in de naaste kring,vriendinnen en/of vrienden,maar roept bij mij een plaatsvervangende schaamte op.
Wat is je pay-off nu iedereen weet hoe je met de "liefde"wordtelt ?
Een gênante vertoning.
op 02 08 2007 at 22:55 schreef Peter Breedveld:
Loor heeft weer een mooi stuk geschreven, een stuk dat er toe doet. Een stuk dat verschil maakt. Jouw kleinzielige reactie, Sijtje, je poging om anderen in de dwangbuis te passen die je jezelf hebt aangemeten, díe is pas gênant.
Hoe dan ook, je hóeft dit niet te lezen.
op 02 08 2007 at 23:57 schreef inge:
elk ‘plaatsvervangend’ altijd al vervelend gevonden, laat staan dàt soort schaamte, alsof een mens niet genoeg heeft met zijn eigen gedoe.
en loor, even tussendoor, geniet.
en tussen de kreuken door: ge zult hem wel vinden.en niet twijfelen.
op 03 08 2007 at 09:46 schreef Loor:
Betaman, waarom voel juist jij je aangesproken? Vanwege je eerdere reacties, die ik zeer heb gewaardeerd, herken ik in jou geen azijnpisser, integendeel.
Peter, jij weet altijd weer een glimlach op mijn gezicht te toveren. Fijn.
op 03 08 2007 at 12:30 schreef Betaman:
Mijn eerdere reacties waren in ieder geval niet azijnpisserig bedoeld, mocht je dat soms denken. Ik prentendeer niet weten hoe het eigenlijk allemaal echt zit ‘in de liefde’, maar spreek uit eigen ervaring. Als ik het allemaal maar onzin vond wat je schreef, of belachelijk, of oninteressant, dan had ik niet gereageerd.
op 05 08 2007 at 12:22 schreef visarendje:
@Sijtje,
Loor schrijft een column, lees hem dan ook als zodanig.
op 22 08 2007 at 21:53 schreef renzo:
ehm Loor, erg slim is het niet op zo’n foute man te vallen he. dat vinden de vrouwen in kwestie zelf ook. nou wie niet slim handelt, handelt dom.
Niet mee eens? toon jij maar aan dat het slim is. en oh ja, zeg niet: het is een gevoel..
Ik ga het herhalen vrouwen die op een foute man vallen zijn achterlijk
op 22 08 2007 at 22:00 schreef renzo:
Wat ook aardig is je te realiseren. 95% van de relaties (nu ja seks dus ,want het is geen echt rela) met een getrouwd iemand is dat van een vrouw met een bezette man. Andersom gebeurt bijna niet. Mannen zjn daarveel te verstandig voor om zich in een onbereikbare liefde als dat te storten. 1,1 % van de mannen verlaat uiteindelijk vrouw voor minnares..
Tja, even wat cijfers, da;s beter dan al die meninkjes..
op 23 08 2007 at 10:13 schreef Loor:
Renzo, ooit echt verliefd geweest? Inzake het object van mijn verlangen: we raakten elkaar op een heel ander vlak, seks was niet aan de orde. Zelfs mijn achterlijkheid kent grenzen. Maar wie verbiedt het mij te dromen?
op 23 08 2007 at 14:39 schreef Peter Breedveld:
Mannen zjn daarveel te verstandig voor om zich in een onbereikbare liefde als dat te storten. 1,1 % van de mannen verlaat uiteindelijk vrouw voor minnares..
Zou dat zijn omdat mannen verstandig zijn, of zijn ze gewoon te laf?
op 23 08 2007 at 17:03 schreef Loor:
Peter, ik ben er nog niet uit. In beide gevallen zullen ze zich afvragen: ‘What if..?’ (als de verliefdheid groot en intens was).
op 23 08 2007 at 17:08 schreef Peter Breedveld:
Ik geloof dat geen vrouw, hoe mooi en lief en onweerstaanbaar ook, in staat is een goed huwelijk kapot te maken. Als Renzo’s cijfers kloppen, zijn de meesten kennelijk zelfs niet in staat om een slecht huwelijk te breken. Dan kiest zo’n man voor veiligheid en zekerheid en comfort. Bang voor de rompslomp van een scheiding ook.
op 23 08 2007 at 23:32 schreef Loor:
Peter, was het maar waar…misschien ligt het aan de omgeving waarin ik woon, maar hier doen scheidingsadvocaten verdomd goede zaken. Voor mannen die op zoek zijn naar het eeuwigdurend orgasme, totdat ze ontdekken dat hun nieuwe vriendin uiteindelijk ook zo haar onhebbelijkheden heeft. Dan begint de ellende weer van voren af aan.
op 11 09 2007 at 12:52 schreef renzo:
Ja hoor loor heel erg verliefd geweest. uiteraard niet op bezette vrouwen grappig: zo gauw met je nuchtere dingen komt, feiten en cijfers, krijg je dit soort tegenwerpingen…alsof gevoel een excuus is.
By the waty: jij hebt geen relatie hoor met die man, gewoon beetje seks. Voor hem is het niet meer.
dat jij je zelf voor degek wil houden, prima hoor. Hij gaat toch niet weg bij de ander. zo gaat dat.
en ja hoor ik ben graag verliefd. wat niet wegneemt dat je over liefde toch gewoon iets nuchters mag zeggen. Dacht ik
op 11 09 2007 at 12:58 schreef renzo:
mijn cijfers kloppen. zie onderzoek van roodvoets, ook na te lezen in de duivelsdriehoek (2005)
en verder zie je het overal om je heen: vrouwen die aan een getrouwde man blijven hangen. Mannen doen het ook wel eens met een bzette vrouw, maar zelden langdurig. een vrouw moet veel emotie voelen om met man naar bed te kunnen gaan en voor de meeste getrouwde vrouwen is dat te veel emotie. mannen en vrouwen verschillen nu eenmaal heel erg.
Ook hier kun je om je hen kijken.