Gynaecoloog
Loor
Afgelopen week had ik een voorlopig laatste date’ met dokter Woest Knap mijn gynaecoloog en de man die mijn baarmoeder in oktober 2006 een dusdanige makeover heeft gegeven, dat ik nu moeiteloos bezwangerd kan worden en mijn ondraaglijk pijnlijke maandstonden tot de verleden tijd behoren.
De gesprekken met deze Dr. Beyond McDreamy, voorafgaande aan de uiteindelijke operatie, waren een stuk persoonlijker van aard dan met zijn inmiddels gepensioneerde voorganger. Zijn blik leek keer op keer vastgeplakt aan de mijne en zijn belangstelling voor mijn dagelijkse doen en laten was groot en vooral oprecht. Met koeienletters noteerde hij destijds LOOR’ op zijn aantekenvel hij zou zéker mijn columns gaan lezen!
Dat mijn baarmoeder bijzaak was gedurende deze consulten, maakte dat ik steeds minder ging opzien tegen de ingreep en vooral ging uitkijken naar het moment dat deze goddelijke redder in bange dagen mijn leven zou gaan veranderen om daarna happily ever after met mij richting onbekende bestemming te verdwijnen.
Wat maakte dat mijn fantasie met mij op de loop ging? Naar E.R. en Grey’s Anatomy kijk ik zelden en doktersromannetjes waren nimmer aan mij besteed. Behalve dat ik als onverbeterlijke hypochonder dag in dag uit een medisch team om mij heen wens te hebben, dat mij tegen bedtijd vertelt dat alles dik in orde is met mijn lijf en leden, heb ik nooit de ambitie gehad een arts aan de haak te slaan. En zeker geen arts van dit kaliber, wiens bevallige assistenten mij voortdurend veelbetekende blikken toewierpen. ,,Hij is van ons!, was hun onuitgesproken maar dringende boodschap.
Maar een vrouw weet over het algemeen precies wanneer een man meer dan gewone belangstelling voor haar heeft. Dat spreekt uit iemands blik, lichaamstaal en de subtiele grapjes die over en weer worden gemaakt. In dit geval was er sprake van dit alles – and I’ll be damned als het niet zo was.
Dat ik na de geslaagde ingreep nog maar bar weinig reden heb om hem met mijn bezoekjes te verblijden, drong dus pas tot me door toen ik hem vorige week weer opzocht voor een laatste controle van mijn onderlijf. Alles was perfect in orde volgens de echo die hij maakte – voorlopig geen vuiltje aan de lucht. De laatste routinevragen werden nog even vluchtig doorgenomen. ,,Vertel eens, hoe vrij je nu, nu je met de pil bent gestopt? ,,Ik doe het niet. ,,Met condoom dus?. ,,Nee, ik doe het niet, helemaal niet, met niemand, take a hint!. ,,Met condoom dus. Aldus genoteerd in mijn dossier. En waarom gaapte hij nu zo vaak?
Na nog wat gedurfde grapjes mijnerzijds en geglimlach zijnerzijds moesten we toch echt afscheid nemen. Er viel niets meer te bedenken om de tijd te rekken. ,,Tot over twee jaar dan maar. Na nog een laatste blik met hem uitgewisseld te hebben, begaf ik me naar de afsprakenbalie om me af te melden en mijn ponsplaatje te innen. Terwijl ik half dromend wachtte tot ik aan de beurt was, zag ik achter de rug van de baliemedewerkster een bord hangen met daarop in vrolijke letters en met veel uitroeptekens geschreven dat ‘ene dokter Woest Knap een dochter heeft’.
Eenmaal aan de beurt vroeg ik tandenknarsend aan de medewerkster of het dokter die en die Woest Knap’ was die zojuist een dochter had gekregen. ,,Ja hoor, zó leuk! En ze heet FLOOR!
Een heerlijke droom, al was hij nog zo niet-realistisch, spatte op dat moment als een zeepbel uiteen. Nu rest mij nog slechts de illusie dat ik ben vernoemd
Loor (1967) verwondert zich in toenemende mate over het gebrek aan zelfspot en zelfbewustzijn bij haar medemens.
Algemeen, 03.07.2007 @ 10:42
16 Reacties
op 03 07 2007 at 10:48 schreef hosseyn:
Loor: House, dat is een goede doktersserie!
op 03 07 2007 at 11:23 schreef Sabaroth:
Loor. Ik was vroeger heel goed in doktertje spelen, heb je daar wat aan?
op 03 07 2007 at 12:08 schreef Lagonda:
Om met de J. Geils Band te spreken: Love stinks.
Moet ineens denken aan een grap van Sarah Silverman: "I was raped by my doctor. How bittersweet for a Jewish girl!"
op 03 07 2007 at 12:18 schreef Peter Breedveld:
Ik hou er niet van om een nitpicker te zijn, maar wat ze echt zegt is nog veel beter:
I was raped by my doctor. Which is, you know, bittersweet for a Jewish girl.
Ken je de film Jesus is Magic? Ik wil ‘r je wel lenen als niet. Silverman is de grappigste komiek van vandaag. Ziet er uit als een porceleinen poppetje maar haalt uit als Mike Tyson. Ze heeft een TV-serie in Amerika die nog beter schijnt te zijn dan Curb your enthusiasm.
Ik ben een enorme fan van Curb, dus dat is echt heel erg goed, zo goed dat het waarschijnlijk schadelijk is voor je gezondheid.
op 03 07 2007 at 14:45 schreef daniel:
Wat zal die dokter balen als ie dit leest.
op 03 07 2007 at 15:32 schreef Hannah:
"Maar een vrouw weet over het algemeen precies wanneer een man meer dan gewone belangstelling voor haar heeft. Dat spreekt uit iemands blik, lichaamstaal en de subtiele grapjes die over en weer worden gemaakt."
Reken maar dat hij die subtiele grapjes cq pikante opmerkingen tussen de regels door ook naar zijn arts-assistenten en wellicht co-assistenten maakt. Geboren womanizers. Ik hoor niets anders om mij heen (van arts-assistenten) over het gedrag van internisten en andere specialisten. Een arts brengt immers meer tijd (>66u per week of meer) door in het ziekenhuis dan bij zijn gezin. En dan hebben we het nog niet over middagen en avonden scholing, de wekelijkse vrijdagmiddagborrel, de frequent terugkerende avonden waarop ter ere van komende en vertrekkende arts-assistenten uitgebreid met het hele team uit eten wordt gegaan, of uit eten zomaar voor de fun op kosten van de maetschap of weer een andere keer op kosten van ‘de’ (farmaceutische) ‘industrie’, de feesten/uitstapjes van de verschillende afdelingen (dat is: met de verpleegkundigen samen) en het jaarlijks terugkerende wintersport longweekend met de arts-assistenten.
Er worden niet voor niets in ziekenhuis setting de basis gelegd voor veel huwelijken en of buitenechtelijke slippertjes. Of ze sneuvelen er.
(tussen specialisten onderling, of de vele artsen die een verpleegkundige trouwden).
op 03 07 2007 at 21:25 schreef Loor:
Peter, ik ben nieuwsgierig geworden naar Sarah Silverman. En net als jij ben ik fan van Curb (vooral die aflevering met ’the Survivor’ was hilarisch).
Hannah, je hebt gelijk. Mijn oom, gevierd orthodontist met hoog Depardieu-gehalte, is er vandoor met blonde assistente. Net als mijn huisarts met de zijne. In beide gevallen is het leeftijdsverschil met de assistenten aanzienlijk. Een cliché van hier tot Tokio. Arts-patiënt blijft een lastige…gelukkig heb ik mezelf nog net niet helemaal onsterfelijk belachelijk gemaakt, maar het was op het randje.
Daniel,
Ik denk het ook.
op 04 07 2007 at 11:31 schreef Peter Breedveld:
The Survivor, trouwens, is inderdaad een hoogtepunt in de geschiedenis van de televisiekomedie. "You should see our show! It’s called: The Holocaust!"
Ken je de aflevering met de Franse chefkok met het getatoeëerde nummer op zijn arm, die in het gezamenlijke restaurant van Larry en zijn vrienden werkt? Hij lijdt aan een agressieve vorm van Tourette en schreeuwt obsceniteiten door de volle zaal, maar niemand durft wat te zeggen, want hij is een survivor! Aan het eind van de aflevering, veegt hij, terwijl Larry en co verbijsterd toekijken, met wat spuug dat nummer – een telefoonnummer – van zijn arm.
op 04 07 2007 at 12:08 schreef Peter Breedveld:
Je mag de film van me lenen, hoor.
Everybody blames the Jews for killing Christ, and the Jews try to pass it off on the Romans. I’m one of the few people who believes it was the blacks.
I was licking jelly off of my boyfriend’s penis and all of a sudden I’m thinking, "Oh My God, I’m turning into my mother!"
op 04 07 2007 at 12:21 schreef Loor:
Peter, de film wil ik graag van je lenen.
Leon de Winter had het fragment van ‘The Survivor’ uitgezocht voor zijn gastoptreden in ‘Zomergasten’, zomer ’06. Heerlijk, die zelfspot…
De aflevering met de chefkok ken ik helaas niet!
op 04 07 2007 at 12:25 schreef Loor:
Hosseyn, dank voor de tip. Ziekenhuisseries kunnen mij niet zo bekoren, hoe woestknap de acteurs ook mogen zijn.
Kijk overigens wel zo af en toe met veel plezier naar Nip/Tuck!
op 04 07 2007 at 12:52 schreef hosseyn:
House is met Hugh Laurie, die een geweldige rol speelt als cynische misanthrope maar geniale dokter. Het is een soort medische CSI
op 04 07 2007 at 13:27 schreef daniel:
In de UK zijn ze de afgelopen dagen ook helemaal wild op artsen.
op 04 07 2007 at 13:59 schreef Ansje:
House is mijn favoriete serie en ook het enige tv programma dat ik echt volg.
Het leuke van House is, los van de geweldige rol van Hugh Laurie, dat het behoorlijk realiteitsgetrouw is.
Zo was er onlangs een aflevering waarin de (zeldzame) ziekte waar mijn zoon aan lijdt, centraal stond. Stiekum ga je dan toch letten op eventuele foutjes en missers (nou ja, ik doe dat iig) en ik vond het wel prettig om te merken dat die er niet waren behoudens de voor de kijkbaarheid en toegankelijkheid benodigde simplificatie.
En ja @ Daniel; ik denk dat je wel raar zou opkijken als je je behandelend geneesheer ineens terugziet in het breaking news van CNN…
op 10 07 2007 at 11:08 schreef dewanand:
het zesde zintuig is bij vrouwen beter ontwikkeld.
vaak heb ik het gevoel dat een vrouw dwars door mij heen kan kijken en zielskontakt heeft met mij. als man heb je de shakti energie van vrouwen nodig om niet dood te bloeden en dit is veel meer dan seksen met een vrouw.
vrouwen weten alles over de hele menselijke beschaving, maar zwijgen er in alle talen over.
dewanand
ps
ben nu bezig te herstellen van een verzwikte rug. Kan nu moeilijk lopen. Vrouwen die vriendschap willen mogen mij mailen, geen fysieke bedoelingen hierachter.
op 13 07 2007 at 13:55 schreef Loor:
Dewanand, hoe verzwikt een mens zijn rug?
RSS