Pamela en de wolven
Pamela Hemelrijk
Heer Lieve Heiland! Wat zijn de reacties op een pleidooi voor de stateless society toch altijd voorspelbaar, primitief en vooral overijld!
Zo ook op internet; daar tref ik overal dezelfde tegenwerpingen aan (vaak zijn ze ook zo agressief van toon: “O ja? En hoe moet het dan met dit? En hoe moet het dan met dat? En hoe moet het dan met zus? En hoe moet het dan met zo? Hè? Vertel me dat eerst maar eens, jij wijsneuzige ouwe taart!” In die geest.)
Hier volgt dan ook mijn repliek op de meest gedebiteerde tegenwerpingen, die in hun gelijkvormigheid opmerkelijk veel weg hebben van een geconditioneerde reflex.
Tegenwerping: “Wat een ongehoord leuterverhaal! Je schrijft: ‘Bovendien is het verboden wat je doet, want moorden is strafbaar.’ Hoe bedoelu? Als er geen overheid meer is, is er toch ook geen strafrecht meer? En ook geen rechterlijke macht? En ook geen politie? En ook geen gevangenissen? Mens, ga koken!”
Antwoord: Het is een grote misvatting om te denken dat er in een stateless society geen rechtspraak kan bestaan. Zelfs in ons systeem wordt de rechtspraak geacht volstrekt onafhankelijk van de overheid te opereren (de bekende trias politica). In de praktijk komt daar bij ons geen moer van terecht, want de rechtspraak wordt bij ons gefinancierd door de overheid, en wiens brood men eet etc. Daarom is dit systeem nou juist zo’n flutsysteem. Er zijn allerlei andere manier te bedenken om de rechtspraak te financieren, maar daar willen de mensen niet eens over nadenken, zo verslaafd zijn ze aan een nanny-state, that tells them what to do.
Tegenwerping van ene Kaatje: “Wie moet de rechtspraak dán gaan financieren? Want als mijn brein nog voldoet, is het nog steeds zo dat de burger nu dus voor de rechtspraak betaald. Belastingen weet je wel. Vertel dus maar eens wie dan anders de rechtspraak moet finacieren.
Kom maar eens met die prachtideeën voor een ander systeem. En wiens brood de rechters dán gaan eten volgens jou.”
Antwoord: Met alle genoegen Kaatje. Een onafhankelijke rechtspraak zou, evenals ordehandhaving, gefinancierd kunnen worden door degenen die er – in welke vorm dan ook -gebruik van maken. Het bekende profijtbeginsel. Als twee partijen een conflict hebben, en ze leggen dat aan een onafhankelijke rechter voor, dan krijgen ze na afloop gewoon een nota in de bus, die ze kunnen doorsturen naar hun rechtsbijstandsverzekering. (Zo gaat het in onze gezondheidszorg ook, en iedereen vindt dat de gewoonste zaak van de wereld. Als je je blindedarm eruit hebt laten halen, krijg een rekening van het ziekenhuis, en die stuur je door naar de FBTO of de Aegon.) Een banketbakker of een arts wil ook voor zijn diensten betaald worden, dus waarom een rechter dan niet? What makes him so special?
Het grote voordeel van dit systeem is ten eerste dat er geen dwang aan te pas hoeft te komen, en ten tweede dat je er een gigantische hoeveelheid geldverspilling mee voorkomt. De rechtspraak wordt voor zijn dienstverlening rechtstreeks door de klanten betaald, zonder tussenkomst van een miljoenenverslindende overheidsbureaucratie.
Ook beveiliging door een politie-apparaat kan op die manier betaald worden; via de verzekering. Je betaalt (vrijwillig) een jaarlijkse premie, en in ruil daarvoor heb je recht op politiebescherming. Het grote voordeel daarvan is dat zo’n door de verzekering ge-exploiteerd politie-apparaat er groot belang bij heeft om het misdaadcijfer zo laag mogelijk te houden. Dan hoeft de verzekeringmaatschappij namelijk minder schadeclaims uit te keren. In mijn systeem krijgen politiemannen van de verzekeringmaatschappij vette bonussen uitgekeerd als er in hun rayon bijna geen misdrijven zijn gepleegd. (Bij onze staatspolitie is het precies omgekeerd: als er weinig misdaad is, wordt het lokale korps ingekrompen, en als de misdaad de pan uit rijst, krijgt het lokale politiekorps er meer geld bij. Niet echt een incentive om de misdaad doeltreffend te bestrijden, geef toe.)
Wat betreft criminelen die iemand hebben beroofd, mishandeld of vermoord: die zou je tot zus of zoveel jaar werkkamp kunnen veroordelen in plaats van ze in de gevangenis te smijten. Het geld dat ze daar verdienen kun je dan gebruiken om die werkkampen mee te financieren (je laat ze als het ware hun eigen water en brood betalen), en wat er overblijft kan aan hun slachtoffers worden uitgekeerd. Bij ons strijkt de staat alle boetes op, en de slachtoffers kunnen het lazarus krijgen. Mijn favoriete schrijver, de Canadees Stephan Molineux, heeft eens een waar woord gesproken: “Als X (misdaadbestrijding) geacht wordt het doel te zijn, en Y (belastingheffing) het middel; en X wordt nooit verwezenlijkt, maar Y des te meer, dan kun je maar één conclusie trekken: het is andersom. Belastingheffing is het doel, en misdaadbestrijding en armoedebestrijding zijn het middel om die belastingheffing te rechtvaardigen.”
Mijn alternatieven (of liever gezegd die van het libertarisme, want ik heb dit allemaal niet zelf bedacht – was het maar waar) lijken me alleszins het overwegen waard, maar zoals ik al zei: iedereen begint onmiddellijk als een kip zonder kop te briesen van verontwaardiging als je het waagt het onderwerp zelfs maar aan te snijden. Jij bent verslaafd aan je eigen ketenen; een bekend verschijnsel, bij mensen die langdurig van hun vrijheid worden beroofd. Je ziet het ook bij slachtoffers van gijzelingen. Nou dag Kaatje, als je nog meer vragen hebt dan zeg je het maar.
PS. Tekenend overigens dat je uitgerekend met de termen ‘begroting’ en ‘subsidie’ komt aanzetten. In mijn systeem bestáát er juist helemaal geen staatsbegroting of staatssubsidie. Iedereen betaalt rechtsreeks voor de diensten waar hij gebruik van maakt, al dan niet via een vrijwillige verzekering. Het is duidelijk dat jij je in de verste verte geen voorstelling kunt maken van een maatschappij zonder een stelletje geschifte en incompetente despoten aan het hoofd. Maar je staat dan ook al vanaf de wieg bloot aan overheidspropaganda, zullen we maar zeggen. Zo zie je maar hoe makkelijk het is om een volk te brainwashen, vooral als je het onderwijs en het overgrote deel van de media stevig in je macht hebt – zoals onze overheid.
Reactie Kaatje: “Sodemieter gauw een eind weg met je psychologische praatje van je. Dacht je soms dat ik niet wist hoeveel psychologie er op die sites gesodemieterd worden. Psychologen álom daar. Met je fucking ketenen en daaraan verslaafd zijn.”
Dus alleen wie premie betaalt, krijgt bescherming en of zijn recht. Zijn er nog meer die dáár even over nadenken willen?”
Antwoord: Jij wilt dus liever gedwongen worden om voor je recht en je veiligheid te betalen, en wel door een instantie die eenzijdig de prijs mag bepalen, en die bovendien geen spat waar voor zijn geld levert (vraag dat maar aan die stakker van de Schiedammerparkmoord en dat weggepeste echtpaar uit de Diamantbuurt). Begrijp ik dat goed? Geef je daar de voorkeur aan? Waarom laat je het boodschappen doen bij Albert Heijn dan niet ook aan de staat over, tegen een door de staat eenzijdig te bepalen vergoeding?
Hier volgen de al net zo voorspelbare tegenwerpingen van ene Arend. (Hij scheldt me tenminste niet de huid vol, zoals Kaatje; dat is al heel wat. Dankjewel Arend, dat je me tenminste niet bedelft onder een stroom verwensingen! Ik heb het namelijk toch al zo moeilijk!)
Arend: …”Bij ‘geen overheid’ denk ik toch altijd een beetje aan landen als Somalië.
Ook zonder belasting te heffen kun je blijkbaar eigen legertjes creëren door een beroep te doen op het groepsgevoel van de eigen clan, of van allerlei religieuze en etnische groepen…”
…”Mensen zijn groepsdieren, die graag achter leiders aanlopen. Ook agressie is een wezenlijk onderdeel van de menselijke natuur. Dat kun je niet zomaar ‘afschaffen’, dat kun je hooguit reguleren. En in mijn ogen heb je daar toch een staat voor nodig. Die staat heb je trouwens ook nodig voor zaken als infrastructuur en gezondheidszorg. Niet alles is winstgevend; een school op het platteland, een (spoor-) weg door dunbevolkt gebied, het ontwikkelen van medicijnen tegen zeldzame ziekten; de markt lost dat niet op”…
…”Het is heel goed mogelijk om rechters door particulieren te laten betalen in plaats van door de overheid. Maar wie bepaalt de strafmaat? Dat lijkt me toch meer iets voor een gekozen regering (een overheid dus) die vanzelf weer medewerkers aanneemt om dingen te organiseren als verkiezingen, voorlichting, het bouwen van gerechtsgebouwen etc.”
Beste Arend, ouwe reus: Niet alle voorzieningen zijn winstgevend, daar heb je gelijk in. Maar de grote gewetensvraag is of je moreel het recht hebt om anderen te dwingen voor die verliesgevende voorzieningen te betalen, zelfs als ze er niet om hebben gevraagd en er geen gebruik van maken. Ik vind van niet. Eén ding staat vast: als je dat toch doet, dan wordt verliesgevendheid beloond en rentabiliteit afgestraft. Het enige wat je daarmee bereikt is dat steeds meer mensen gedwongen worden om steeds harder te werken teneinde steeds meer verliesgevende ondernemingen op de been te houden. Dit is niet bevorderlijk voor de welvaart, kan ik je verzekeren. En dus ook niet in het “algemeen belang”.
Om op je andere tegenwerpingen in te gaan:
– Inderdaad, ook zonder belastingen kun je eigen legertjes creëren, daar heb je gelijk in. Maar je voelt zelf ook nattigheid, anders zou je dat verkleinwoord niet gebruiken. Een privé ‘legertje’ is iets heel anders dan de Wehrmacht en de Waffen SS, dat zie je zelf ook wel in. Natuurlijk heb je ook in een stateless society gewapende conflicten, maar die zullen per definitie kleinschaliger en lokaler zijn, omdat de combattanten niet over onbeperkte hoeveelheden belastinggeld kunnen beschikken. Dat is in elk geval mooi meegenomen, zou ik zeggen.
– Inderdaad; mensen zijn groepsdieren die graag blindelings achter een leider aanlopen. Dat blijkt wel uit het verontwaardigde geschuimbek van Kaatje (‘sodemieter gauw een eind weg met je fucking ketenen’). Maar wat wil je daarmee zeggen? Dat ik aan die kuddedieren een voorbeeld moet nemen? Dat ik niet mag uitleggen hoe desastreus volgens mij de gevolgen zijn van dat blindelings achter leiders aanlopen? Zo nee, wat beoog je dan met het intrappen van deze open deur?
– Nee, je hebt de staat niet nodig voor gezondheidszorg, zoals ik hierboven al omstandig heb beargumenteerd, en ook niet voor infrastructuur. De eerste grote Amerikaanse spoorlijnen zijn aangelegd door private ondernemingen; ze functioneerden uitstekend, en de tarieven bleven dankzij onderlinge concurrentie keurig binnen de perken. Het ging pas mis toen de Amerikaanse overheid zich ermee begon te bemoeien. Die meende de aanleg van spoorlijnen te moeten bevorderen door enorme stukken grond aan weerszijden van het tracé cadeau te doen aan spoorwegmaatschappijen. En die spoorwegmaatschappijen gingen vervolgens uitaard massaal onrendabele spoorlijnen aanleggen van niks naar nergenshuizen, alleen maar om voor die ‘land-grants in aanmerking te komen.
Hier in Nederland hebben private ondernemers ooit aangeboden om een extra wegennet aan te leggen bovenop de bestaande verkeersknooppunten (doorgaand verkeer kan tegen een bepaald tarief de bovenste rijbaan gebruiken, waar geen afslagen en geen opstoppingen zijn, en wie daar geen behoefte aan heeft neemt gewoon de onderste rijbaan, die gratis is. De aanbieders waren bereid dat hele project op eigen kosten te realiseren, want ze hadden berekend dat het rendabel gemaakt kon worden. Hier deed zich dus een unieke gelegenheid voor om het leeuwendeel van de files op te lossen, zonder dat daaraan een cent belastinggeld hoefde te worden besteed. Maar je snapt het zeker wel: Verkeer en Waterstaat wilde er niets van weten, en het project werd ijlings getorpedeerd. Stel je voor dat het zou slagen! Dan zou daarmee de volstrekte overbodigheid van Verkeer en Waterstaat worden aangetoond! Dat konden ze bij Verkeer en Waterstaat natuurlijk niet riskeren. Het plan ligt dan ook al jaren in de onderste la van een raamambtenaar.
(Dit akkefietje bevestigt weer eens de stelling van mijn vriend Molineux, dat belastingheffing – en het voortbestaan van de bureaucratie zelf – het doel is, en gemoraliseer over solidariteit, armoedebestrijding, onderwijs, gezondheidszorg, wegenaanleg of what have you) het middel om dat doel te bereiken.)
– Wie bepaalt de strafmaat? De strafmaat voor elk delict ligt al sinds jaar en dag keurig vast in het Wetboek van Strafrecht. Het enige wat de politiek af en toe doet is die strafmaat verhogen of verlagen, of nieuwe dingen verzinnen om strafbaar te stellen. Ik zie niet in waar dat goed voor is. Het is zelfs heel slecht, want daardoor wordt het strafrecht net zo onberekenbaar als de damesmode; wat nu is toegestaan kan morgen strafbaar zijn, en andersom. Dus weet je als law-abiding citizen niet waar je je aan te houden hebt. Een mooi voorbeeld van deze willekeur is Janmaat, die een celstraf kreeg opgelegd vanwege de slogan ‘vol is vol’. Diverse politici en zelfs ministers hebben hem dat inmiddels nagezegd, maar ze zijn niet vervolgd. Het is juist dit soort meten met twee maten dat een rechtsstaat tot een farce maakt.
Eén ding nog, tot slot: iemand brengt te berde dat de stateless society een onhaalbare kaart is, ‘omdat de mens nu eenmaal geneigd is tot alle kwaad’. Hoe vaak ik dàt al niet heb gehoord! Beste reaguurder: als dat zo is, dan is het kiezen van een regering helemáál een onzalig idee. Want als de mens geneigd is tot alle kwaad, dan geldt dat ook voor politici. Of behoren die soms niet tot het menselijk ras? Dan zitten er in regering en parlement dus verhoudingsgewijs net zoveel schurken als overal elders. En die schurken zijn dan duizendmaal zo gevaarlijk als gewone huis-tuin-en-keuken criminelen, want zij mogen bepalen wat legaal is, beschikken over onmetelijke hoeveelheden belastinggeld, en kunnen politie en leger afsturen op wie ze maar willen. Tel uit je winst.
Tot zover mijn repliek. Nieuwe verontwaardigde reacties, verwensingen en bedreigingen kunt u inspreken na de piep.
Columniste Pamela Hemelrijk schreef voor Metro, het Algemeen Dagblad en De Gezonde Roker.
Algemeen, 12.06.2007 @ 07:38
31 Reacties
op 12 06 2007 at 09:29 schreef Paul:
Pamela,
Ik kan je niet volgen op minimaal twee zaken. Je beweert dat een rechtssysteem zonder rechtsstaat zonder dwang kan. Hoezo? Elk rechtssysteem bestaat toch bij gratie van sancties?
Ik krijg niet helemaal scherp in hoeverre een rechtssysteem op basis van persoonlijke rechts-/rechtsbijstandsverzekering voordeliger zou zijn dan het systeem met de rechtsstaat. En je gelooft toch niet echt dat een rechtssysteem op basis van verzekeringen rechtvaariger en onafhankelijker zal zijn dan het huidige rechtssysteem van de rechtsstaat. Dat er aan de rechtsstaat allerlei nadelen kleven, is bekend, maar jouw oplossingen wekken geen vertrouwen in een beter alternatief.
Je zit wel heer erg dicht tegen de theorie van het anarchisme aan, met zijn iets te zonnige geloof in het goede van de mens.
En het is een beetje smakeloos om je tegenstanders als wolven te kwalificeren.
op 12 06 2007 at 09:56 schreef Lagonda:
De term ‘wolf’ komt voort uit de titel van het vorige topic dat over de stateless society ging.
Ik moet in dit verband steeds erg denken aan een leuke opsomming die Robert Wilson ooit maakte over huidige staatsvormen. Ik plak het hier even neer:
FREE MARKET: That condition of society in which all economic transactions result from voluntary choice without coercion.
THE STATE: That institution which interferes with the Free Market through the direct exercise of coercion or the granting of privileges (backed by coercion).
TAX: That form of coercion or interference with the Free Market in which the State collects tribute (the tax), allowing it to hire armed forces to practice coercion in defense of privilege, and also to engage in such wars, adventures, experiments, "reforms", etc., as it pleases, not at its own cost, but at the cost of "its" subjects.
PRIVILEGE: From the Latin privi, private, and lege, law. An advantage granted by the State and protected by its powers of coercion. A law for private benefit.
USURY: That form of privilege or interference with the Free Market in which one State-supported group monopolizes the coinage and thereby takes tribute (interest), direct or indirect, on all or most economic transactions.
LANDLORDISM: That form of privilege or interference with the Free Market in which one State-supported group "owns" the land and thereby takes tribute (rent) from those who live, work, or produce on the land.
TARRIFF: That form of privilege or interference with the Free Market in which commodities produced outside the State are not allowed to compete equally with those produced inside the State.
CAPITALISM: That organization of society, incorporating elements of tax, usury, landlordism, and tariff, which thus denies the Free Market while pretending to exemplify it.
CONSERVATISM: That school of capitalist philosophy which claims allegiance to the Free Market while actually supporting usury, landlordism, tariff, and sometimes taxation.
LIBERALISM: That school of capitalist philosophy which attempts to correct the injustices of capitalism by adding new laws to the existing laws. Each time conservatives pass a law creating privilege, liberals pass another law modifying privilege, leading conservatives to pass a more subtle law recreating privilege, etc., until "everything not forbidden is compulsory" and "everything not compulsory is forbidden".
SOCIALISM: The attempted abolition of all privilege by restoring power entirely to the coercive agent behind privilege, the State, thereby converting capitalist oligarchy into Statist monopoly. Whitewashing a wall by painting it black.
ANARCHISM: That organization of society in which the Free Market operates freely, without taxes, usury, landlordism, tariffs, or other forms of coercion or privilege. "Right" anarchists predict that in the Free Market people would voluntarily choose to compete more often than to cooperate; "left" anarchists predict that in the Free Market people would voluntarily choose to cooperate more often than to compete.
Grappig genoeg komt volgens deze redenering anarchisme als enig "eerlijk" alternatief uit de bus; er is namelijk geen sprake meer van privilegewetgeving, dwang, woekering en rente, accijnzen en belastingen, en rentmeesterschap — en de weg dus open ligt naar een daadwerkelijke vrije markt. Oftewel, een vrijplaats voor ‘acts of finance between consenting adults’.
op 12 06 2007 at 10:11 schreef Kaatje:
Je doet aan cherry-picking Pamela. Foei!
Quote: PS. Tekenend overigens dat je uitgerekend met de termen ‘begroting’ en ‘subsidie’ komt aanzetten. In mijn systeem bestáát er juist helemaal geen staatsbegroting of staatssubsidie.
Het was jij die er het woord ‘staat’ aan toevoegde. Het ging om die private gevangenissen vol moordenaars en hoe er geld zou overblijven voor de nabestaanden volgens jou, na gedane arbeid voor andere private ondernemingen.
Je bent hier zeer onvolledig en pikt er dát uit wat jou welgevallig. Beetje aan het zwartmaken Pamela?
Vólhouden!
op 12 06 2007 at 10:23 schreef Peter Breedveld:
De term ‘wolf’ is inderdaad een verwijzing naar Pamela’s vorige stuk en de titel ‘Pamela en de wolven’ is door mij verzonnen. Pamela had een veel meliger titel voorgesteld. ‘Wolven’ verwijst wel degelijk ook naar Pamela’s critici, althans het gros daarvan en dat kun je smakeloos vinden, ik vind de tomeloze verbale agressie van haar belagers eindeloos veel smakelozer. Ik zou ‘hyena’s’ hebben gebruikt, als Pamela haar vorige stuk niet ‘Aan de wolven overgeleverd’ had genoemd.
op 12 06 2007 at 10:27 schreef Ansssssje:
Nou ja, je kunt idd twisten over de toonzetting van sommige reacties op Hemelrijks proza, maar ze kan er zelf ook wat van. Bovenstaand stuk staat ook bol van de , met name passieve, agressie.
lees die laatste alinea maar es.
Verder zie ik veel herhaling van de eerste post in dat andere topic en mis ik nog steeds antwoord op vragen zoals wie de strafmaat bepaalt en handhaaft.
mss heb ik er elders overheen gelezen of vond ik de antwoorden daar niet afdoende, kan ook nog.
Maar om nou iedere reactie af te doen als hysterisch, agressief, primitief, etcetera.. Neuh…..
Wie zich badinerend en denigrerend opstelt kan verwachten dat niet alle reacties even áardig zullen zijn.
op 12 06 2007 at 10:34 schreef Peter Breedveld:
Moet jij zeggen, Ansje (waar in vredesnaam al die s’en goed voor zijn, is me een raadsel; het maakt een nogal zwakzinnige indruk, maar goed). Ik heb van jou echt nog nooit een reactie gezien die niet badinerend en denigrerend en ronduit kinderachtig is.
En omdat je niet kunt lezen:
Wie bepaalt de strafmaat? De strafmaat voor elk delict ligt al sinds jaar en dag keurig vast in het Wetboek van Strafrecht. Het enige wat de politiek af en toe doet is die strafmaat verhogen of verlagen, of nieuwe dingen verzinnen om strafbaar te stellen. Ik zie niet in waar dat goed voor is.
op 12 06 2007 at 10:40 schreef Kaatje:
Klasse Peter Breedveld.
Laten we het er maar op houden dan anarcho-kapitalisten lieve, knuffelige konijntjes of marmotjes zijn zonder tanden.
*Slijpt ondertussen haar nagels*
op 12 06 2007 at 11:01 schreef Wampie:
Als er een dier is dat er een uitstekend georganiseerde mini-maatschappij op nahoudt, dan is het de wolf wel. En dat ze wel eens huilen in het bos, dat is om hun roedelgenoten te roepen.
op 12 06 2007 at 11:04 schreef Peter Breedveld:
Ja, ga een beetje m’n metaforen zitten te fucken.
op 12 06 2007 at 11:06 schreef DvR:
Ik vind het leuk dat Pamela deze oude meuk opdist, al was het maar om vastgeroeste Hollanders eens op een andere manier naar de rol van hun overheid te laten kijken.
Waar het fout gaat is dat je in zo’n volledig geprivatiseerd systeem geen democratische controle hebt -betalen is echt nog geen bepalen- en dat er geen enkele garantie is dat het beter zal werken dan een reguliere overheid. Ik moet er niet aan denken dat ik mij voor mijn recht en veiligheid op een UPC moet verlaten, bijvoorbeeld.
De voornaamste bezwaren die tegenwoordig tegen de overheid worden ingebracht zijn het te lage democratische gehalte, het niet of nauwelijks verantwoordelijk of aansprakelijk kunnen stellen van bestuurders en ambtenaren, de ongebrijdelde regel- en bedilzucht, het verkwanselen van principes, de ondoelmatigheid en uitbreidzucht en de enorme kosten. Daar zijn allerlei slimme en creatieve oplossingen voor bedacht, en nog te bedenken, waar tot dusver nauwelijks iets mee gedaan is. Daar zou ik veell liever tijd in steken dan in de creatie van een allesoverheersende private sector.
op 12 06 2007 at 11:15 schreef Lagonda:
"-betalen is echt nog geen bepalen-"
Nah, is dat zo? Ik heb het idee dat ik als zelfstandig ondernemer van veel meer invloed kan uitoefenen op de entiteiten die van dag tot dag de gang van zaken in mijn leven bepalen, dan als staatsburger der Nederlanden die zijn Democratisch Recht gebruikt door een keer in de vier jaar een knopje in te drukken.
op 12 06 2007 at 11:19 schreef Ansssssssje:
Tsssssja Peter, dat jij op geheel eigen wijze tegen mij aankijkt was al geruime tijd duidelijk :)
Maar als jij dat voortdurend wil herhalen.. waarom eigenlijk? om jezelf béter te voelen, wellicht?? then be my guest.
Verder haal ik uit jouw antwoord (dat ik idd al elders gelezen had, maar dus niet afdoende vond) dat het bestaande wetboek van strafrecht gehandhaafd gaat worden?
en wat nou als niet iedereen het daarmee eens is?
WIe gaat dan bepalen wat er anders moet? Strafmaat verhogen/verlagen/alternatieve straffen verzinnen?
Wie gaat er dan als het ware boven de partijen staan? is er wel iemand te vinden die dan daadwerkelijk onpartijdig is en kan zijn?
Of gaan we een commissie van wijze mannen samenstellen die elkaar qua aangeboren slechtheid een beetje in balans kan houden? Zo ongeveer als nu onze regering/parlement in elkaar zitten?
Oi oi oi.. dit zijn vast weer HELE domme vragen van een HELE domme mevrouw… Tsja… die heb je nou eenmaal.. Ook in een stateless society.
op 12 06 2007 at 11:22 schreef Lagonda:
Nah, je zou gebruik kunnen maken van precedentenrecht, zoals in Engeland. Die hebben helemaal geen wetboek van strafrecht, maar er wordt gegekeken naar wat rechters door de eeuwen heen hebben besloten in vergelijkbare zaken.
op 12 06 2007 at 11:31 schreef Peter Breedveld:
‘Be my guest’? Even voor de duidelijkheid, Ansje: jij bent hier te gast en you’re overstaying your welcome. Je bederft de sfeer met de penetrante pislucht die om je heen hangt.
Laatste waarschuwing.
op 12 06 2007 at 11:34 schreef Ansssssssssje:
Precedentenrecht of WvB maakt niet uit. Mijn vragen blijven staan.
Wat, als niet iedereen het eens is met eerder gedane uitspraken in vergelijkbare zaken?
Wat te doen met ‘nieuwe criminaliteit’? Zoals bijv. internetgerelateerde overtredingen (virussen, hacken, etc.)
op 12 06 2007 at 11:37 schreef Ansssssssje:
Ik plaats hier al een aantal dagen heel normale, relevante reacties. Dat jij dat niet wil zien is jouw eigen probleem, Peter. Geen roze, maar een zwarte bril op je neus. Probeer dan maar een knijper.
Dit zal mijn laatste bijdrage wel zijn, want Peter cannot stand the heat from his own kitchen.
(ken in ieder geval 1 iemand die geweldig opgelucht zal zijn, hahahaha)
op 12 06 2007 at 11:38 schreef Ansssssssje:
WvB moet zijn WvS – even voor de goede orde
op 12 06 2007 at 11:44 schreef Wampie:
"Ja, ga een beetje m’n metaforen zitten te fucken."
Kom nooit aan haar jongen!
Wolvin
op 12 06 2007 at 11:57 schreef Lagonda:
Nou ja, ik weet niet hoe precendentenrecht omgaat met "modernere" overtredingen, maar ik denk dat er m.b.t. zaken als internetcriminaliteit een verband wordt gezocht met "ouderwetse" misdaden, zoals inbraak of vernieling, en dat zo tot een strafmaat wordt gekomen.
Ik weet niet hoe er in Engeland precies wordt omgegaan met mensen die het niet eens zijn met de uitspraak van een rechter — ik neem aan dat die in hoger beroep kunnen gaan.
Ik ben beslist geen expert, maar ik heb me geregeld laten vertellen dat de rechterlijke macht in Engeland, juist met behulp van dat precendentenrecht, in staat is zeer zelfsturend en zelfreinigend op te treden, een grote consensus kent m.b.t. strafmaat en strafbaarheid (kom daar eens om in Nederland — zie wat Pamela schrijft over de veroordeling van Janmaat) en behoorlijk immuun is voor politieke invloeden en ‘de waan van de dag’ — een daadwerkelijke scheiding der machten dus.
op 12 06 2007 at 12:08 schreef babs:
Ik kan me de boosheid van sommigen wel voorstellen. Het halve land eet uit de staatsruif. En mensen die niet uit de staatsruif eten genieten vaak op een andere manier wel staatsprivileges.
Medewerkers van een bank bijvoorbeeld hebben een luxeleventje, mede omdat het bankwezen een beschermde markt is. Ik mag niet morgen een bank beginnen, Free Record Shop kreeg problemen toen ze klanten in oud muntgeld lieten betalen en de banken-CAO is algemeen verbindend verklaard, dus een nieuwe bank moet zich aan die CAO houden (ook al weet hij mensen te vinden die zonder CAO willen werken).
Zelfs een gematigde variant van Pamela’s droomstaat zou voor de meesten enorme veranderingen met zich meebrengen. Allerlei ‘zekerheden’ zouden verdwijnen. Dat is eng en het maakt boos.
Toch is het goed eens na te denken over mogelijkheden de overheid af te remmen of in te perken. De overheid groeit al honderden jaren onafgebroken. Waar de overheid het in de middeleeuwen hield bij stadswallen en een nachtwacht, wordt tegenwoordig door de overheid bepaald of je een boom op eigen grond wel of niet mag omhakken. Waar eindigt dat? Hoe groot kan een overheid worden? Hoe allesbepalend? Wanneer komt het omslagpunt dat meer overheid minder prettig is?
Het kinderwetje van Van Houten is overheidsbemoeienis waar slechts weinigen bezwaar tegen zullen hebben (uitgezonderd hardline libertariers natuurlijk). Ook de aanleg van het wegennet en de dijken is een overheidsingrijpen waar ik zelf helemaal geen moeite mee heb. Maar waar houdt het op?
Zo vraag ik me af of het leven in Nederland nu veel beter is dan 40 jaar geleden. Naar mijn gevoel zijn we ergens tussen toen en nu door de maximum overheidsgrens heengegaan. Maar misschien is de grens nog niet bereikt en mag de overheid nog groter worden. (En bepalen of je thuis mag roken of niet. Het lijkt me dat je thuis niet mag roken als je een werkster hebt, want die heeft recht op een rookvrije werkplek.)
Zelfs als de maximale overheidsgrens nog niet is behaald, het is zeker dat het wel gaat gebeuren. Landen waarin alles door de overheid wordt bepaald gaan namelijk kapot. Zie nazi-Duitsland, de USSR en Cuba.
De vraag is nu wat er gebeurt wanneer de overheid te groot is/wordt. Zal het ons lukken de overheid op democratische manier kleiner te maken? Ik vrees van niet, puur omdat mij geen overheden bekend zijn die op democratische wijze kleiner zijn geworden. Hoe groter de overheid, hoe meer mensen direct of indirect, geheel of gedeeltelijk van die overheid afhankelijk zijn. Iemand als Pamela heeft makkelijk praten, die opereert op de vrije stukjesschrijfmarkt. Zij heeft weinig te vrezen van een kleiner wordende overheid. De meesten van ons zijn niet zo vrij. Velen vinden het best prettig dat de CAO algemeen verbindend verklaard wordt of dat de staat bepaalt dat alle winkels op zondag dicht moeten (zodat ik rustig een dag vrij kan nemen zonder bang te moeten zijn dat de concurrentie wel open gaat).
Gevolg is dat bijna 100% van ons stemt op partijen die de overheid groter willen maken. Sommigen in rapper tempo dan andere, maar van SP tot PVV, allemaal hebben ze meer overheid in de kernpunten van hun programma. Of het nu om meer politie, ‘gratis’ kinderopvang, extra geld naar onderwijs, rekeningrijden of aanleg van meer autobanen gaat, het is allemaal meer, meer, meer. Meer ambtenaren, meer belasting, meer overheid.
Die 100% score is opvallend, want het is op zijn minst mogelijk dat de overheid al groter is dan gewenst. Er zouden dus op zijn minst mensen moeten zijn die zich daar zoveel zorgen over maken dat ze een politieke partij beginnen die als belangrijkste doel heeft de overheid kleiner te maken. Het feit dat zo’n anti-overheidspartij niet bestaat, dat de Libertarische partij hooguit een paar duizend stemmen krijgt, baart mij zorgen. Het is een teken dat er geen democratische manier is om de overheid kleiner te maken. Dat zou betekenen dat de overheid groeit tot zij ineenstort. Dat alleen oorlog en revolutie uiteindelijk de overheid weg zullen vagen. (Waarna opnieuw wordt begonnen.)
Het is vooral daarom dat ik blij ben met de stukjes van Pamela. Ik geloof niet dat ze een aanzet zullen zijn tot een anarchistisch/libertaristisch Texel, maar misschien kunnen ze een paar mensen aan het denken zetten. Misschien kunnen ze op die manier de immer voortgaande groei van de overheid een beetje afremmen, waardoor we misschien een paar jaar langer in een vrije en democratische staat leven.
Ik hoop dat bij het volgende overheidsplan in elk geval een paar mensen meer zich afvragen wie dan eigenlijk die ‘gratis’ kinderopvang betaalt.
op 12 06 2007 at 12:16 schreef Lagonda:
Ik zou zo graag eens een politicus horen die dit goed aan het kiezersvolk weet uit te leggen. Niet gelijk beginnen over een statenloze samenleving (dat zou veel te veel mensen tegen de haren instrijken), maar wel duidelijk maken dat de overheid te groot is en te veel kost. Er zijn genoeg aansprekende voorbeelden uit het dagelijks leven te bedenken waarmee je aan de burger duidelijk maakt dat de belastingcenten die hij betaalt zeer inefficient worden aangewend. Je betaalt belasting voor elke scheet die je laat, en toch sta je drie maanden op een wachtlijst voor ’t een of ’t ander, of valt de basisschool van je kinderen van ellende uit haar voegen, of wordt er geld gegeven aan sociale experimenten die volledig van de rails lopen. Met dat soort voorbeelden moet je toch aan de burger duidelijk kunnen maken dat hij er voor moet kiezen dat de overheid eens drastisch afslankt?
Maar wellicht zijn we al te laat: hoeveel procent van het electoraat is voor haar inkomen niet afhankelijk van diezelfde overheid?
op 12 06 2007 at 12:23 schreef Peter Breedveld:
Geweldig betoog van Babs (ik ben je helemaal vergeten, afgelopen weekend! Schande!). En in reactie op Lagonda: misschien hebben we lang genoeg aan de zijlijn staan roepen. Misschien moesten we eens een politieke partij gaan oprichten.
op 12 06 2007 at 12:26 schreef EH:
Om wat inhoudelijke kritiek te leveren op de AnarchoKapitalistische ideeen hier:
AnarchoKapitalisme zoals hier beschreven strookt niet met mijn idee van moraliteit. Er hangt nogal een ‘natural law’ luchtje omheen: aangenomen wordt dat het vinden van gepaste straffen geen probleem is. Dat dit een soort van wetenschappelijk probleem is waar men de oplossing wel van zal vinden als je er maar goed genoeg naar kijkt.
Maar legaliteit noch moraliteit zijn absoluut, maar het resultaat van machtsspelletjes. Een dynamisch proces van dreiging, intimidatie, omkoperij, vleierij, etcetera, tussen een groep ‘entiteiten’ met tot op wissende hoogte overlappende belangen. Diefstal is niet immoreel omdat het een inbreuk is op iemands eigendomsrecht, of omdat ayn rand, of god dat zegt. ‘moreel’ en ‘recht’ zijn niets anders dan abstracties die de meerderheid gebruikt om hun intenties aan te geven: blijf met je poten van mijn spullen of, of anders.. Net zo goed zou ‘Eigendom is diefstal’ waar kunnen zijn: als dat daarwerkelijk de opvatting zou zijn waar het grootste machtsblok brood in zou zien.
Het aansturen op de afschaffing van machtreslaties tussen mensen is mijns inziens net zo Don Quichoterich als utopiaans filosofeer over samenlevingen zonder geld, zoals je ze dat op SP/GL fora nog wel eens aantreft.
Begrijp me niet verkeerd: niet dat ik niet volledig op een lijn zit met de libertariers hier als het gaat om de wenselijkheid van een overheid zoals we die nu kennen. Maar die onwenselijkheid zit hem mijns inziens in de schaal. Dwang zal er altijd zijn zolang mensen met elkaar samenleven. Denk aan een ouder-kind relatie, die in feite een eigendomsrelatie over een ander persoon is. Dwang an sich is niet het probleem.
Echtter, aan het andere eind van het spectrum heb je idioterie zoals mensen in polen, waar ik nog nooit in de buurt geweest ben, die over het gedrag in mijn slaapkamer zouden kunnen beslissen. Of mensen in new york die in het levensonderhoud in ohio voorzien, terwijl ze daar amper meer banden mee hebben dan met afrika.
De oplossing ligt mijns inziens in een veel grotere gelaagdheid in samenwerkingsverbanden. Redenerend van een hypotetische volledige afbraak van alle overheidsverbanden, zouden mensen alleen die mate van samenwerkingsverband moeten aangaan tot waar ze er zelf belang bij hebben. Ik zou uberhaupt nooit aan mijn buurman vragen wat hij van mijn slaapkamermanieren vind. Mocht hij daar toch een mening over hebben, dan kan hij die niet doordrukken met een druk op een stemknop. En zo zou het bij niemand opkomen om aan rosenmuller te vragen hoeveel asielzoekers hij in zijn wijk toelaat: dat bepalen die mensen in die wijk lekker zelf. En de ene stad zou wel gek zijn om een dusdanige samenwerking met de andere stad aan te gaan zodanig dat sociale zekerheidsgelden continue in een richting lopen. Op het huidige landniveau zouden slechts een aantal zaken overblijven waarmee het nuttig is om samen te werken, zoals waterbeheer en epidimiebestreiding. Hoewel zulke verdragen hun natuurlijke geografische ligging zouden volgen in plaats van taalgrenzen.
In de praktijk stel ik me voor dat de meest realistische manier om dit te bewerkstelligen, het duidelijk in de wet opnemen van eenzijdig afscheidingsrecht. Als je er als provincie niet meer bij een land wil horen, kan de rest je niet dwingen. En zo verder. Het grootste probleem is echter het bewustzijn van de bevolking. De meeste mensen kunnen zich geen voorstelling maken van iets anders dan de huidige grootschalige onvrijwillige samenwerkingsverbanden, en als men zich niet anders kan voorstellen, dan zal er ook niets anders ontstaan, zelfs al doet de mogelijkheid zich voor.
op 12 06 2007 at 12:35 schreef Lagonda:
Ja, die consensus-realiteit, waarbinnen mensen zich geen leven zonder nanny-state kunnen voorstellen, is nog wel het grootste probleem. The best way to be brainwashed, is to be born.
op 12 06 2007 at 12:51 schreef EH:
"Het kinderwetje van Van Houten is overheidsbemoeienis waar slechts weinigen bezwaar tegen zullen hebben (uitgezonderd hardline libertariers natuurlijk)."
Dat is een punt waar ik even op wil inhaken omdat het mijn bovenstaand betoog goed illustreert.
Het is namelijk allemaal weer een kwestie van schaal. Waarom sturen ouders kun kinderen erop uit om te gaan werken? Dat kan twee redenen hebben: a) het is gewoon de beste optie die ze hebben. b) ze zijn knettergek.
Als hedentendage (of 50 jaar geleden for that matter) iemand in nederland besluit om zijn kind scholing te onthouden, dan kun je er vrij zeker van zijn dat er sprake is van antwoord b. Bijna niemand besluit om zijn kinderen op achtjarige leeftijd te werk te stellen, en als er mensen zijn die dat wel doen is het aantoonbaar dat zij daarmee hun kinderen erorm veel kansen in het leven ontzeggen. Als dat binnen mijn omgeving zou gebeuren, zou ik me daar onbeschaamd en met opgeheven vingertje mee bemoeien.
Maar als we dat nou even betrekken op wereldschaal: moet daarom de VN kinderabeid verbieden, of uberhaupt veroordelen? In azie zijn massas ouders die hun kinderen aan het werk zetten. Zijn die dan allemaal gek? Sadisten? Of zou die groep mensen daar vanuit azie toch een betere kijk hebben op hun eigen leven en mogelijkheden en dat van hun familie dan een westerse geitenwollen sok?
Het is overduidelijk dat je die mensen niet helpt door hun mogelijkheden af te pakken, in de vorm van bijvoorbeeld een boycot. Als je zo nodig mensen wilt helpen, aangenomen dat ze weten wat goed voor ze is, dan vergroot je hun mogelijkheden. Richt een school op ofzo. Maar blijf met je poten van nike af, en van wederzijds vrijwillige samenwerking in het algemeen.
op 12 06 2007 at 14:18 schreef Lagonda:
@Peter: Een politieke partij oprichten? Mijn hemel, ik moet er niet aan denken.
Eigenlijk zou je een manier moeten bedenken om via slimme (web)campagnes en acties keer op keer de aandacht te vestigen op je standpunten. Zo’n beetje waar GeenStijl steeds beter in slaagt, maar dan een stuk meer de diepte in.
op 13 06 2007 at 14:13 schreef Lagonda:
Weet je wat een goeie slogan zou zijn? ‘Waar blijft mijn belastinggeld?’ — Nederlanders zijn erg gevoelig voor argumenten die hun portomonnee betreffen.
Maak posters, met daarop heel groot deze slogan, en daaronder een foto van een, eh, ‘omstreden’ maatschappelijk verschijnsel dat ons door de regering door de strot is geduwd. De Betuwelijn. De Westermoskee. Een afgebladderde basisschool. Daaronder een webadres, en op die website een paar scherpgeschreven pamfletten, presentaties, e-mail acties, filmpjes, weetikveel, en de mogelijkheid om (uiteraard gratis) sympathisant te worden.
Lijkt me een leuk begin.
op 13 06 2007 at 14:35 schreef babs:
Het ministerie van onderwijs links, het afgebladderde schooltje rechts en dan jouw slogan eroverheen.
De Betuwelijn links, een overvolle tweebaans A4 rechts en dezelfde slogan.
op 13 06 2007 at 20:08 schreef Lagonda:
Haja, beter! Goudomrande ambenaterenplee links, ongewassen bejaarde rechts. Giel Beelen links, vuilnisman rechts. Mohammed B links, Theo van Gogh rechts.
op 15 06 2007 at 03:42 schreef Rick de Bie:
Heel grappig hoe dat links-rechts spectrum door iedereen een andere lading krijgt.
Terwijl het begin van die links-rechts typering alleen maar sloeg op -niet of wel- christelijk.
Links werden alle partijen ingedeeld die niet god in hun beginselprogramma hadden opgenomen en rechts zaten de overduidelijke confessionelen.
op 16 06 2007 at 17:18 schreef oobio:
toevallig had ik afgelopen week een discussie met iemand die in washington binnen de politiek actief is geweest tijdens het eerste clinton jaar. hij beweerde dat een ‘benevolent dictator’ de beste vorm van openbaar bestuur zou zijn, iemand die het oprecht het beste met het volk voor heeft. Zie Machiavelli.
RSS