Miss America

22 Reacties

op 11 06 2007 at 12:32 schreef Ansssssje:

Vrienden maken in de US? Het is vast heel erg gezellig zolang het duurt, maar hoeveel echt goeie gesprekken heb je al gevoerd, Loor?
Of gaan ze niet verder dan de talloze verbouwingen aan huis of lijf?

Heb een aantal jaren geleden zelf een poosje in Amerika verbleven en mijn ervaringen waren ongeveer gelijk aan de jouwe.

Totdat ik weer thuis kwam.

Mijn pogingen om de warme contacten ook warm te *houden*, bleken tevergeefs.
De vriendschappen die ik dacht te hebben opgebouwd bleken vluchtig.

Uit het oog uit het hart. Ze hadden het kunnen uitvinden… daar in Amerika.

evenzogoed : veel plezier daar!

op 11 06 2007 at 13:25 schreef daniel:

Ach, wanneer mensen gescheiden worden door ongeveer 100 miljoen vierkante kilometer vocht (ook wel bekend als de Atlantische Ocean) is het geen wonder dat vriendeschappen verwateren.

op 11 06 2007 at 16:02 schreef Ansssssje:

Als vriendschappen kunnen worden opgebouwd ondanks die paar kuubjes vocht, zouden ze toch ook in stand moeten kunnen worden gehouden. (jee, wat een boel werkwoorden)

Ik geloof daar nooit zo in.
Ik ben heel erg van "Geen woorden, maar daden" enneh…"waar een wil is… etc."

op 11 06 2007 at 19:54 schreef Peter Breedveld:

Je hoort dat bezwaar vaak, dat er geen waarde moet worden gehecht aan de Amerikaanse hartelijkheid, omdat die maar oppervlakkig is. Amerikanen zijn warm en vriendelijk, maar zodra je uit hun oog bent, ben je ook uit hun hart.

Het zou een legitieme klacht zijn als de Nederlandse botheid werd gecompenseerd door en grotere oprechtheid, maar dat is helaas niet het geval. Nederlanders zijn niet hartelijk, ze zijn niet beleefd, niet gastvrij en ze zijn je net zo snel vergeten als die Amerikanen. Ze verraden je waar je bij staat. Als je in elkaar geslagen wordt in het bijzijn van Nederlandse vrienden, moet je niet rekenen op enige hulp. Misschien dat één van hen dapper genoeg is om aan je belager te vragen of dat nou echt zo moet.

Als ik dus moet kiezen tussen de Amerikaanse oppervlakkigheid en de Nederlandse, dan kies ik voor de Amerikaanse. Ik ben een rare, wat dat betreft.

op 11 06 2007 at 21:00 schreef Loor:

Bedankt Ansssssje (?), jouw commentaar maakt dat ik weer in één keer met mijn voeten in de Nederlandse zure klei sta.

‘De Amerikaanse oppervlakkigheid’ is een dom cliché, vooral afkomstig van mensen die de VS nog nooit hebben bezocht en graag anderen na-papegaaien. En Anssssje moet zich inderdaad realiseren dat het moeilijk is om op een dergelijk grote afstand een intensieve vriendschap te onderhouden, maar van ‘uit het oog, uit het hart’ is beslist geen sprake – zoveel is mij tijdens mijn inmiddels vierde bezoek aan dit deel van California wel duidelijk geworden. Overal werd ik net zo welkom geheten als vier jaar geleden en de jaren daarvoor. In Nederland blijft de deur potdicht, vooral als je, zoals ik, vrouw, single en kinderloos bent. Doen ze daar niet zo moeilijk over. En degenen die er wel ‘moeilijk’ over doen, parkeren binnen de kortste keren een paar prettige ‘single guys’ voor je in de wachtkamer…je kunt het slechter treffen.

op 11 06 2007 at 21:19 schreef Ansssssje (!):

Ansje ‘moet’ helemaal niets, laten we dat even voorop stellen.
Bovendien weet Ansje heel erg goed dat het moeilijk is om lange afstandsvriendschappen te onderhouden, maar weet je Loor; moeilijk is niet onmogelijk. Het kost alleen maar iets meer moeite.
En daar schieten Los Americanos voorzover Ik ze heb meegemaakt nou net ff te kort.

Ik weet zeker dat als ik nu weer terug zou gaan ik weer NET zo hartelijk verwelkomd word als toen. Geenszins een overtuigend argument dus.

Zoals ik het zie en ervaren heb, en dat is dus geenzins zuur – wat hebben de FN’ers toch met die kwalificatie – vinden ze het allemaal allemachtig prachtig, zolang het niet al te veel moeite kost. Die langeafstandsvriendschappen zijn kennelijk een brug te ver (haha) maar zodra je weer voet op hun bodem zet, dan zijn ze er weer voor je. Reuze hartelijk, reuze gezellig maar ook reuze oppervlakkig.
Ik hecht meer aan vriendschappen waarin the efforts van beide kanten komen. En in deze tijd van internet en e-mail hoeft afstand niet echt meer een beletsel te zijn v.w.b. verdieping van t’een en t’ander.

Overigens heb ik dan weer niet de ervaringen hier in het Hollandsche dat je als single vrouw moeilijk ergens ‘binnenkomt’, zoals JIJ ze kennelijk wel hebt

op 12 06 2007 at 09:47 schreef Loor:

"Overigens heb ik dan weer niet de ervaringen hier in het Hollandsche dat je als single vrouw moeilijk ergens ‘binnenkomt’, zoals JIJ ze kennelijk wel hebt "

Tja Ansje, als je zo ‘snappy’ reageert, is ‘verzuurd’ toch echt het eerste woord dat in me opkomt. Ben je altijd zo typisch Nederlands direct en bot?

Je generaliseert, jammer. Op basis van wat precies? Je bent er één keer geweest, of ben je ooit nog terug gegaan naar de VS? Over ‘effort’ gesproken.

Ik ben er altijd zonder verwachtingen heen gegaan, maar de Amerikanen hebben me keer op keer weten te verrassen met hun hartelijkheid, beleefdheid en gastvrijheid. Mijn volgende ticket naar Uncle Sam is dan ook al gereserveerd.

op 12 06 2007 at 10:13 schreef Anssssje:

Oi oi oi Loortje toch.

Ik vertel je gewoon dat mijn ervaringen als single white woman hier in Nederland kennelijk nogal verschillen van de jouwe.
Zoals die in Amerika en met de Amerikanen overeenkwamen…. totdat ik weer vertrok.

iedere invulling daarvan is voor je eigen rekening hoor Lorelei. Niet zo wantrouwig doen. :)

of wilde je alleen maar gewoon even beledigen?
(kijk, da’s ook een invulling, best irri he?)

Ik vind persoonlijk jouw reacties op mij nogal verzuurd overkomen. Tikte ze geheel te goeder trouw zonder enige bijbedoeling though.
Sterkte d’r mee.

op 12 06 2007 at 10:24 schreef Loor:

Speciaal voor Ansje, inzake de zgn. Hollandse diepgang:

http://www.hetvrijevolk.com/index.php?pagina=1461&titel=Homewrecker__%2B_reacties

op 12 06 2007 at 10:31 schreef Anssssje:

Ja, leuk stukje Loor. Wilde je er nog iets mee zeggen?

Nogmaals; jouw ervaringen zijn de mijne niet.
Zegt dat iets over jou? Over mij? Over de HOllandsche diepgang (waarover IK het overigens totaal niet heb gehad) en/of de Amerikaanse oppervlakkigheid?

maar leuk stukje. Nogmaals: sterkte.

op 12 06 2007 at 12:20 schreef Peter Breedveld:

Je zou het door de hoge zuurgraad van Ansjes gemispel bijna vergeten, maar behalve dat Loor een paar rake dingen zegt in haar column (‘goede punten maakt’, schreef ik aanvankelijk maar ik wil de flauwe grappenmakers niet in de kaart spelen), schrijft ze ook erg lekker.

Ze lijken niets aan het toeval over te laten en bespreken tot in het kleinste detail met mij hun pijnlijke ‘van de venusheuvel tot aan de anus’ Brazillian Wax-behandelingen en andere martelpraktijken die ze ondergaan om hun gepolijste uiterlijk te kunnen handhaven.

Juweeltje!

Niks krampachtig zwaaien en gebaren naar verveelde en arrogante serveersters zonder ooghoeken, die in ons land een avond uit eten altijd weer tot een doodvermoeiende aangelegenheid maken en ‘het even met de manager moeten overleggen’ als je om een glas water vraagt.

Een parel!

Stiekem heb ik me al gewaagd aan een veelbelovende tandpasta met waterstofperoxide, hopende dat over een paar maanden mijn tanden niet voorgoed als een rij dunne lamellen in mijn mond zullen rondwapperen.

Puur genot!

Ik ben in elk geval in een grote fan van Loor. In alle opzichten een mooie vrouw.

op 12 06 2007 at 13:38 schreef Loor:

Dank je, Peter..ik beschouw je lovende woorden als een groot compliment. De waardering is overigens geheel wederzijds.

op 12 06 2007 at 13:55 schreef Wampie:

Bij het lezen van die lamellen heb ik mijn eigen lamellen ook blootgelachen.

op 13 06 2007 at 09:11 schreef daniel:

Het vervelende in Nederland is dat wanneer je maar het woord "Amerika" in de mond neemt, mensen gelijk een blik vooroordelen open trekken. Ik weet natuurlijk niet hoe dat is in de rest van de wereld, maar wat mij aan Nederlanders opvalt is dat het hier gaat om mensen die de hele tijd beweren geen vooroordelen te hebben. Je hoeft maar iets te zeggen over "de panda’s", en je krijgt direct te horen dat je niet alle panda’s over een kam mag scheren en dat de extremisten onder hen eigenlijk geen echte panda’s zijn. We hebben zelfs een Minister President gehad die tegen het woord ‘jullie’ was.

Erg vermoeiend.

Uiteraard is het wel zo dat je een aantal dingen kunt zeggen over de Amerikaanse cultuur, netzoals je dingen vast kunt stellen over het gedrag van panda’s en de wijze waarop ze omgaan met hun op hol geslagen soortgenoten. Maar dat gaat niet over individueen, dat gaat over de cultuur in het algemeen. Je kunt zeggen dat de Amerikaanse cultuur oppervlakkig is, maar de Amerikanen zelf? Daar zijn er 300 miljoen van, voor ieder wat wils.

Nu is het waar dat Ansje niets zei over oppervlakkige Amerikanen. Maar dat is wel een van de vooroordelen de je vaak hoort. Overigens, wie zegt dat de Amerikaanse cultuur oppervlakkig is, zegt eigenlijk helemaal niks over Amerika. Het enige wat je daarmee zegt is dat je van mening bent zelf heel veel diepgang te hebben.

Terug naar wat Ansje wel zei. Het kan best zijn dat de hartelijkheid van de Amerikanen nep is. Maar volgens mij is het net lachen. Als je gaat lachen, ga je je vanzelf vrolijk voelen. Als je vriendelijk en beleeft tegen de mensen om je heen bent, gaat iedereen vriendelijk en beleeft terugdoen. Dat is weliswaar niet volledig oprecht, maar leeft wel zo prettig. En dat vergeten mensen wel eens.

Overigens worden de Britten voor precies beleefdheid de hemel in geprezen.

op 13 06 2007 at 09:53 schreef Peter Breedveld:

Volgens mij zeg je, wanneer je stelt dat de Amerikaanse beleefdheid nep is, dat Amerikanen oppervlakkig zijn. Ik word altijd nogal kriegelig van die flauwe kat-en-muis-woordspelletjes van sommige vaste zuigers op dit forum.

En verder: als ik moet kiezen tussen geveinsde warmte of oprechte botheid, kies ik toch voor de warmte.

op 14 06 2007 at 11:20 schreef Loor:

Daniël, jij zegt dan Ansje niets zei over oppervlakkige Amerikanen.

Quote Ansje (zie haar eerste reactie): "Uit het oog uit het hart. Ze hadden het kunnen uitvinden… daar in Amerika."

Hoe ongelooflijk generaliserend kun je zijn?

Peter, er gaat soms niets boven geveinsde warmte. Ben het volledig met je eens. Het is weer afkicken geblazen, hier in grijs en onbeschoft Nederland. I do miss America…

op 14 06 2007 at 14:20 schreef daniel:

Maar ze gebruikte het woord "oppervlakkig" niet. Dus daar wil ik wel in meegaan.

Als je er sterk behoefte aan hebt, wil ik overigens best net doen alsof ik je aardig vind.

Oh nee, gaat niet. Je bent echt aardig.

Shit.

op 14 06 2007 at 16:08 schreef Anssssssje:

Daniel, geveinsde warmte kan idd soms best prettig zijn. Het mechanisme is idd vergelijkbaar met lachen.

Ik heb het woord oppervlakkig niet gebruikt, maar wel bedoeld. Niet vanwege enige geveinsde warmte of zo, maar vanwege de kennelijke onmogelijkheid/onwil/whatever om ook op afstand een contact ‘warm te houden’.
Mag ik dat hier niet zeggen of zo? Doe ik dan lelijk? Of ventileer ik gewoon mijn EIGEN ervaringen?

Loor klaagt toch ook over haar moeite om hier in Nederland ‘binnen te komen"? Ik heb die ervaringen niet. Is zij dan raar, generaliseert zij? Heeft zij gewoon pech?

Als zij die ervaringen heeft, tsja.. dan zal dat wel he. Ik vind Loor daarom nog niet verzuurd of negatief. Zij mij wel.. tsja.. daar kun je ook weer wat uit afleiden, wellicht.

Overigen heb ik het OOK al niet over Hollandse diepgang gehad.

Er worden me hier nogal wat woorden in de mond gelegd, die ik niet zo gezegd noch zo bedoeld heb. Best triest eigenlijk.

op 14 06 2007 at 16:10 schreef Anssssssje:

Tis maar goed dat ik weer wat leuks heb gescoord in de stad vanmorgen!! ;-)

(om maar ff aan de oppervlakte te blijven)

op 14 06 2007 at 16:18 schreef Peter Breedveld:

Ga jij ook eens lekker dood, Ansje.

op 14 06 2007 at 16:20 schreef Anssssssje:

Valt het je allemaal zo zwaar mien jong…? Tis me toch wat…

op 14 06 2007 at 18:35 schreef Loor:

Nee Ans, met ‘binnenkomen’ heeft e.e.a. niets te maken. Ik was al ‘binnen’, als ik het even zo simpel mag stellen. Tot mijn vriendje en ik uit elkaar gingen. Het plotseling op afstand gehouden worden door angstige getrouwde vrouwen (‘vriendinnen’), bij wie je slechts welkom bent als je keurig netjes bent voorzien van een man aan je zijde (lees mijn column ‘Homewrecker’ nog maar eens), is vergeleken met de opvallende ruimdenkendheid en gastvrijheid in de VS gewoon te bekrompen voor woorden. Maar ja, ik ben (voor Hollandse begrippen) dan ook too damn sexy for my shirt – ik zou mij ook vér buiten de deur houden!