Israel Shalom
Hanna Bouaicha
Illustratie: Ilah
Sinds een paar jaar heb ik mijn zinnen gezet op Israël. Ik had een sterke behoefte om dat land te bezoeken en grote interesse in de Joodse cultuur. De basis voor deze fascinatie is gelegd gedurende mijn lagere schooljaren. Ik had een meer dan gemiddelde interesse in de Tweede Wereldoorlog en de verhalen van Anne Frank prikkelden een levendige verbeelding. Vele jaren later is het moment daar. In het kader van mijn studie sociologie besloot ik veldwerk te doen in de eeuwige stad Jeruzalem. Een onderzoek naar het secularisatieproces onder Joden.
Mijn Marokkaanse afkomst in relatie tot het controversiële Israël en vooral mijn gekozen onderwerp riep vooraf verschillende reacties op. Soms ook wel met zekere argwaan; waarom zou je als Arabische geïnteresseerd zijn in Joden? Zouden Joden wel een open gesprek aangaan met een Arabische? Alle speculaties liet ik terzijde en ik ging op weg om dit avontuur zelf te ervaren.
De spanning voor de reis begon al op Schiphol. Natuurlijk werd ik geselecteerd voor extra controle in het welbekende G10 van El Al. Van top tot teen, ieder snoertje en frutseltje in mijn tas werd gecheckt. Ik verwachtte het ergste, dus het viel me nog mee, bovendien waren de dames van de security erg vriendelijk en correct. Uiteindelijk werd ik gewoon toegelaten tot het vliegtuig, en mocht ik langs de douane het land binnen. Zo zette ik mijn eerste stappen op Israëlische grond. Een bijzonder gevoel.
Bij aankomst viel ik met mijn neus in de holidays en het overweldigende nationalisme. Op deze avond begon de herdenking van alle gestorven soldaten in de oorlogen (hier iets voortdurends). Het kan onmogelijk aan je voorbij gaan. De minuut stilte wordt ingeluid met een loeiende sirene. Op dat moment zat ik in een taxi van het vliegveld naar het centrum die opeens stopte. Een ongelofelijke gewaarwording. Niet vanwege het principe van ‘een minuut stilte’, maar vanwege de voelbare collectieve intensiteit. Alsof je een filmstrip stopzet, gewoon social reality op pauze drukt! Mensen stoppen letterlijk overal, ook midden op de snelweg, stappen uit de auto en gaan staan. Stilte. En dan weer verder. Wat mij verbaasde, was de participatiegraad van honderd procent. Zonder uitzondering doet iedereen mee en respecteert de herdenking. De dag na deze treurige bedrukte herdenking volgt de tegengestelde uitbarsting van een vreugdevolle onafhankelijkheidsdag.
Op deze onafhankelijkheidsdag is het heel gebruikelijk om met het hele gezin of een groep vrienden te gaan picknicken in de natuur (de vleesfabrikanten varen er wel bij). Door de familie van een vriendin werd ik ook uitgenodigd voor hun jaarlijkse festijn. Het vond plaats op een prachtige plek net buiten Jeruzalem. Een ultraromantische locatie, met kleden op de grond, een tafel, heel veel eten en een barbecue onder de bomen in het gras met uitzicht op een vallei en bergen. De kinderen spelen in het gras en rennen door de weide. Het leek een scène uit één van mijn favoriete TV-series; Little house on the prairie. Ik had bijna de neiging om zelf door de weide te gaan rennen met mijn armen zo opzij, zodat alle ellende van de wereld zou vervliegen. Maar ja, ten eerste heb ik niet meer de toepasselijke vlechtjes, en ten tweede huppel ik niet meer zo lichtvoetig door het gras. Het belangrijkste voor mij was natuurlijk om een echt Israelisch tafereeltje te ervaren met redelijk seculiere en liberale Joden. Zo rolde ik als vanzelf in de wereld van mijn onderzoeksgroep.
Als je dit gemiddelde picknicktafereel, de middenklasse wijk waar deze groep woont, of het straatbeeld in West Jeruzalem aanschouwt dan lijkt Het Conflict nauwelijks te spelen, althans zolang de relatieve rust voortduurt. Bewust koos ik ervoor om mijn onderzoeksonderwerp niet specifiek te richten op het politieke Israelisch-Palestijnse conflict. Dit neemt niet weg dat het conflict direct of indirect met het hele sociale leven is vervlochten. Maar hoe precies en hoe dat sociale leven eruitziet, dat is iets wat ik nog wil ontdekken.
Hanna Bouaicha (1974), bijna afgestudeerd socioloog, is Arabier en geïnteresseerd in Joden. Bij voorbaat verdacht! Voor Frontaal Naakt bericht ze regelmatig vanuit Jeruzalem, waar ze de secularisering van joden onderzoekt.
Algemeen, 31.05.2007 @ 07:37
19 Reacties
op 31 05 2007 at 08:08 schreef luckybee:
Je vergeet dat de Israeli’s langzamerhand, weten dat een woord van een Arabier, niet altijd tevertrouwen is (Takkeyah). Het zal me niet verwonderen als hun motto, Zeker voor het onzekere, gaat heten.
op 31 05 2007 at 10:42 schreef daniel:
Natuurlijk is de behoefte aanwezig om met Arabieren in gesprek te gaan. Dat hebben we namelijk nodig, want we willen heel graag de mens in de ander zien om zo onze eigen menselijkheid te bewaren. Maar als je het mij vraagt heeft het eigenlijk alleen maar nut om met niet-ideologische Arabieren te spreken. Helaas willen sommige Israeli’s zo enorm graag praten, dat ze zelfs met extremisten in gesprek gaan. Dat is niet verstandig.
Arabische Nationalisten of Islamisten zijn heel leuk om verbaal mee te stoeien, maar dat is geen dialoog. Dat soort mensen is niet geintereseerd in een oplossing, maar in de overwinning. En die overwinning bestaat niet uit vrede tussen Israel en de Arabieren, maar uit het verdwijnen van Israel.
Naar mate de secularisatie onder Arabieren echter toeneemt, neemt ook de hoeveelheid gesprekspartners toe. Hanna Bouaicha is daar overduidelijk een van.
Jeruzalem is een erg boeiende stad. In Mea Shearim kun je het ghetto uit oost-Europa vinden, in Westelijk Jeruzalem kom je het moderne seculaire Israel tegen, in de oude stad alle problematiek van de bezetting of de bevrijding afhankelijk van hoe je het bekijkt. En in Oostelijk Jeruzalem vind je natuurlijk de Palestijnen. Als je niet van reizen houdt is Jeruzalem dé plek.
Dat neemt niet weg dat door al die tegenstellingen Jeruzalem soms een wat bedrukkende stemming kan krijgen. Tel Aviv kan daarom een verademing zijn. Dat komt ook door de zee, het strand en de vacantie stemming die je daardoor krijgt. Voor wie het seculariseringsprocess onder joden in Israel onderzoekt is Tel Aviv natuurlijk de plek, want Tel Aviv is het seculaire centrum van Israel.
Toen ik 10, 12 jaar geleden in Jeruzalem literatuur studeerde, kreeg ik een Arabische studie genoot, Amir. "Wat doen jullie op onafhankelijkheidsdag?" vroeg ik hem. "Al ha’esh" antwoorde hij. Barbecue, de typisch Israelische bezigheid op feestdagen. Niet zozeer in de tuin, maar precies zoals Hanna beschrijft ergens in een park met een hele hoop andere mensen. Pa die het vuur aan wakkerd met een stukje karton, ma kletst wat met de buren, de kinderen rennen als gekken rond. Past niet helemaal in het beeld van de Israelische Arabier als onderdrukte minderheid. Toen ik vervolgens Israelische Arabieren ontmoete die Likud stemden, begon m’n hoofd helemaal te tollen.
op 31 05 2007 at 12:11 schreef Hannah:
/me lacht hartelijk om de laatste alinea van Daniël…
je maakt me vrolijk, boy
op 31 05 2007 at 13:08 schreef Sabian:
…Gaaf! Hier zit ik al een tijd op te wachten, komt er een maandelijkse ofzo update zodat we je rollercoaster-ride kunnen meemaken? De avonturen van Gin Hageman waren ook super om te lezen.
Have fun and take care.
op 31 05 2007 at 13:38 schreef daniel:
Iets meer dan maandelijks mag ik hopen, dit is reuze interesant.
Wat de bewaking op het vliegveld betreft, als je aardig tegen ze bent zijn ze aardig terug. Ooit las ik een verslag van ene Leo die bij de VN werkte. Leo was nogal anti-Israelisch en wilde een daad stellen door niet mee te werken aan ‘het systeem’. Er zijn websites met instructies hoe je het de jongens en meisjes van de El Al security zo moeilijk mogelijk kunt maken. Ik ben altijd heel blij met al die beveiliging, maar sommige mensen hebben liever een spannende vlucht. Leo had die instructies goed bestudeerd.
Hij was in de Palestijnse gebieden geweest en had daar een presentje gekregen, netjes ingepakt enzo. Leo wilde wel vertellen van wie hij dat paketje had gekregen, maar niet wat daar in zat. Paniek bij de security, Leo lachen.
Toen werd hij apart genomen, moest zich uitkleden en werd vervolgens anaal onderzocht. Niet eens door zo’n leuk meisje, maar door een reus van een vent. Mission accomplished? Ik kan me leukere dingen voorstellen om te doen terwijl ik wacht.
Nouja, jedem das seine.
op 31 05 2007 at 22:08 schreef Loesje:
Hè hè, nadenkende jonge mensen. Die ook nog bereid zijn een dialoog aan te gaan via deze website. Wat een verademing! Ga er a.u.b. mee door.
Geluk, Loesje.
op 01 06 2007 at 07:34 schreef Rick de Bie:
Leuk hoor die nadenkende mensen. Maar daar word je echt niet wijzer van. Joden en ho’s hebben evenveel te vrezen, en dan nog, wat hebben we allemaal aan die aanwas, denk toch eens na, dat geeft toch niets dan ellende?
op 01 06 2007 at 12:25 schreef Fritzie:
Onder de loupe:
"Op dat moment zat ik in een taxi van het vliegveld naar het centrum die opeens stopte. Een ongelofelijke gewaarwording. Niet vanwege het principe van ‘een minuut stilte’, maar vanwege de voelbare collectieve intensiteit. Alsof je een filmstrip stopzet, gewoon social reality op pauze drukt! Mensen stoppen letterlijk overal, ook midden op de snelweg, stappen uit de auto en gaan staan. Stilte. En dan weer verder. Wat mij verbaasde, was de participatiegraad van honderd procent. Zonder uitzondering doet iedereen mee en respecteert de herdenking. De dag na deze treurige bedrukte herdenking volgt de tegengestelde uitbarsting van een vreugdevolle onafhankelijkheidsdag."
Grappig is dan: "Een ongelofelijke gewaarwording."
En dat studeert dan.
Aan een universiteit, vrees ik.
Mogelijk studeert ze af op het , voor de Nederlandse samenleving zo belangrijke, onderwerp:
" Het secularisatieproces van in Israel levende Joden, gezien vanuit de achtergrond van een Moderne Nederlandse Westerse, maar toch weer al was het voor eventjes, Marokkaanse vrouw, die zich ook Arabisch noemt "
En dit te bedenken dat objectiviteit en kennis van zaken voorwaarden zijn voor het beoefenen van wetenschap.
Maar Vier Mei noem ik geen dag van
Nationalisme.
Zelfs Vijf December niet!
op 01 06 2007 at 12:42 schreef Peter Breedveld:
Zeg Fritz, waar komt eigenlijk dat voortdurend met veel broehaha geëtaleerde superioriteitsgevoel van jou vandaan? In al die tijd dat je jouw gezeik op diverse fora plempt, heb ik nog nooit iets gezien dat de moeite waard was om te lezen, waar ik iets van heb geleerd. Iets dat zelfs maar prettig leesbaar was. Tussen al je zelfvoldane gewauwel heb ik wel één keer iets opmerkelijks gelezen, namelijk dat je niet zult aarzelen om voor het fascisme te kiezen als daarmee het Groene Gevaar van de islam maar wordt gestopt.
Fritz, ga eens lekker dood, joh. En dat het maar een lange lijdensweg mag worden. Met slangetjes in al je lichaamsopeningen en dat soort dingen. Daar ga ik vanavond eens goed voor bidden.
op 01 06 2007 at 13:15 schreef Ansje:
Hoe zeer de reacties van Fritzie je misschien ook mogen tegenstaan — JOUW reactie is pas echt ziek..
bah
op 01 06 2007 at 13:26 schreef carmo da rosa:
"jouw reactie is pas echt ziek"
Hij heeft ’t ook over slangetjes in lichaamsopeningen en dat soort dingen, en dat doet men meestal om de genezingsproces te bevorderen…
op 01 06 2007 at 13:26 schreef Paysley:
Peters reactie mag dan ziek zijn, erg grappig is ie ook. En hij heeft gelijk.
op 01 06 2007 at 13:51 schreef Ansje:
Ik heb Peter maar zelden kunnen betrappen op grappigheid, maar da’s natuurlijk erg persoonlijk.
En mss weet ik @ carmo, wel *iets* te goed hoe het eruit ziet als iemand een lijdensweg ondergaat met "slangetjes in alle lichaamsopeningen en dat soort dingen"
Verre van grappig dus om zoiets een ander toe te wensen ook al is dit ‘maar’ internet. Het geeft ook zo goed aan dat normen en waarden vervagen. Peter doet daar driftig aan mee. Hij is niet de enige, lees ik nu.
op 01 06 2007 at 13:55 schreef daniel:
Ach laat ‘em gewoon z’n hoofd stoten…
Als je Nederlandse maatstaven gewend bent en op een goeie dag ziet hoe een samenleving volledig tot stilstand komt wanneer de sirenes afgaan, is dat een vreemde gewaarwording. Wij zijn in Nederland de hele tijd bezig geweest onze eigen identiteit belachelijk te maken en hier kom je opeens in een land waar identiteit wel een belangrijke rol speelt. Die identiteit geeft mensen van verschillende achtergronden het middel om zich met elkaar verbonden te voelen. Religeuzen, niet-religeuzen, Russische joden, Ethiopische joden, Arabische-joden, Druzen etc. Spanningen zijn er ook, en soms regelrechte haat, maar het gevoel verbonden met elkaar te zijn overheerst in de meeste gevallen. Dat is erg aanlokkelijk, want het spreekt een hele fundamentele behoefte aan.
Overigens maakt het niet zoveel uit welke identiteit dat nou precies is, in Amerika kunnen ze het en in Austrialië, daarom zou het in Nederland ook mogelijk moeten zijn. Mensen hebben de behoefte ergens bij te horen, iets wat tastbaar is en nabij. Doe je dat niet, vertel je ze dat ze ‘wereldburger’ zijn of ‘Europeaan’, dan moet je niet verbaast zijn dat mensen ergens anders hun identiteit zullen vinden. Joden zoals ik in het zionisme, moslims in de radicale Islam, anderen wellicht in extreem rechts. Je weet het niet, het kunnen goede organisaties zijn of slechte, dat is een risico wat je dan loopt. En inderdaad, ook Sinterklaas is niet voldoende om die identiteit te geven. Deze 4e Mei viel het me in Amsterdam op, dat je bijna nergens meer vlaggen halfstok ziet hangen.
We weten niet welke richting dit opgaat. Wat ik wel weet is dat anti-Amerikanisme enorm populair is, door je af te zetten tegen een ander (liefst eentje die heel ver weg is en geen bedreiging) kun je ook een identiteit creeeren. Een anti-identiteit, en dat is waar men nu in Europa mee bezig lijkt te zijn. Dat vind ik zorgelijk.
Mij lijkt er niets mis mee Israel eens te zien door de ogen van een moderne Nederlandse Westerse vrouw, van Marokkaans-Arabische afkomst. Israel gezien door ogen van Europeanen die zo hevig geplaagd worden door schuldgevoelens is ook wel leuk, maar nu es wat anders.
op 01 06 2007 at 14:40 schreef Peter Breedveld:
Dat misprijzende ‘bah’ dat Ansje regelmatig met ons komt delen, daar word ik zo verschrikkelijk geil van!
Verder wat Daniel zegt: een van de redenen dat ik zo blij met Hanna’s bijdragen ben (ik heb al een tweede aflevering klaar liggen) is dat het echt iets compleet anders, iets totaal onverwachts is. Een beetje gratuit lopen zeiken, zoals Lucky Bee, Rick de Bie (familie?) en Fritz (what’s in a name) de neo-nazi steevast doen, is te makkelijk, zeker gezien het feit dat de drie genoemde personen zelf helemaal niets moois maken, helemaal niets.
Hanna is om te koesteren en om met Bugs Bunny te spreken: ‘If you ain’t got something nice to say, you better say nuttin’.
op 01 06 2007 at 16:27 schreef Ansssssssje:
een geile Breedveld op m’n netvlies.. en erger…… oh dear god… je gaf me zojuist de beste reden ever om NOOOOOOOOITTTT meer bah tegen je te zeggen, hahah
zal m’n weerzin tegen jou voortaan in stilte belijden
en voor wat betreft je geilheid –> hollen maar! je vriendinnetje ligt vast al klaar!
op 02 06 2007 at 14:39 schreef Fritzie:
Zie het verschil in reacties tussen Daniel en peter.
Hoewel Daniel weet dat ik de oprichting van de israelische staat een onrechtmatige daad vind, leest hij toch mijn, soms krakkemikkige, tekst. En vanaf dat moment kunnen wij ingezamelijkheid van mening verschillen en elkaar op argumenten onderuit halen.
Zo niet Peter, die leest niet, volgt zijn onderbuik en verlaagt zichzelf door iemand te pas en te onpas uit te schelden voor anti-semiet en neo-nazi. Ook indien daar alle redenen voor zijn.
Inderdaad heeft Daniel door dat ik het opmerkelijk vind dat iemand die een universitair niveau veinst te hebben, het gebrek daaraan verraadt door een gemeenschappelijke daad speciaal te vinden en tegelijkertijd te catagoriseren als Nationalistisch. Hoezo Nivo ?
Dat door het niet lezen van mijn bijdragen tot de conclusie komen dat ze daarom waardeloos zijn is natuurlijk een giller.
Al geruime tijd voor dat hier op deze site eenmalig slechts aandacht werd gegeven aan de onzin die "Global Warming" heet, heb ik al enige malen geciteerd uit het werk van S. Kroonenberg. Voor alle duidelijkheid, Peter: De man is een JOOD.
Toch opmerkelijk dat een veronderstelde anti-semiet zijn " De aarde over tienduizend jaar" zo koestert.
Niet alleen vanwege de wetenschappelijke waarde, maar ook vanwege de leuke verteltrant van de geleerde, een titel die men Hanna wellicht ook in de verre toekomst niet zal kunnen toedichten, leidt hij de lezer rond in de wonderlijke wereld van de Geologie. Wat mensen zoals Al Gore, woutertje Bos en Balkenende nog nooit is overkomen. Maar daar gaat het niet over.
Inderdaad is identiteit een zeer noodzakelijk iets. Dat blijkt maar weer eens uit het gezwalk van deze pseudo-wetenschapper, die nog met haar identiteit worstelt.
"Mij lijkt er niets mis mee Israel eens te zien door de ogen van een moderne Nederlandse Westerse vrouw, van Marokkaans-Arabische afkomst. "
Dat is natuurlijk wel spottend bedoeld: "moderne Nederlandse Westerse vrouw, van Marokkaans-Arabische afkomst".
Immers, is iemand die zich nog zo vastklampt aan en worstelt met een achterlopende cultuur, niet gemakkelijk Westers en zeker niet modern te noemen.
Let op hoe deze dame, in aanvang van het geschrevene, zich introduceert.
" Ik had een meer dan gemiddelde interesse in de Tweede Wereldoorlog en de verhalen van Anne Frank prikkelden een levendige verbeelding. "
Is het een valse smoes om binnen te dringen of geeft het daadwerkelijk het niveau van deze toekomstige promovenda aan.
Ik ga uit van het goede en dat is dan het laatste.
Dan is het erg armzalig gesteld met haar, daar zij wel het "oeuvre" van puberend meisje Anne Frank weet te vernoemen, maar geen Chagall of Mahler. Waarschijnlijk geen weet van "fiddler on the roof", maar wel willen afstuderen op de "secularisatie van den Jood in den vreemde "
Één noodzakelijke voorwaarde voor wetenschappelijk onderzoek: Objectiviteit !
En dus nooit : "Mijn Marokkaanse afkomst in relatie tot het controversiële Israël en vooral mijn gekozen onderwerp riep……..".
Want dan vervalt het in Knoei-werk dankzij de intellectuele inteelt.
tot zover.
op 08 06 2007 at 12:43 schreef tafelblad:
Fritzie, fritzie,
Je weet een hoop te zeggen, maar volgens mij lees je deze hele column niet eens aandachtig door. Hanna introduceert haar column met een herinnering uit haar kinderjaren….Anne Frank….Fritzie, vertel me eens, sinds wanneer heeft welk kind dan ook op de LAGERE school Chagall of Mahler in zijn/ haar schooltas??!! Je pretendeert een hoop, maar jij las ook gewoon ‘Snuf de Hond’/ ‘Pietje Bell’ EN Anne Frank (verplichte schoolkost in het verleden) o.i.d. toen je een kind was, in ieder geval geen Chagall of Mahler.
Jij hebt het over ‘vastklampen’…mijns inziens (na het lezen van haar columns) probeert Hanna JUIST los te breken van datgene wat anderen, mensen zoals JIJ, haar proberen op te leggen; haar zogenaamde ‘achterlopende cultuur’. Hanna IS een moderne Westerse vrouw en voor mensen zoals jij de toevoeging ‘van marokkaans-arabische afkomst’.
En objectiviteit? haha! In welk tijdperk leef jij? de facade van objectiviteit is al geruime tijd verleden tijd, dat weet iedere academicus. Je kan een poging doen…meer niet. En waarom kan iemand zoals Hanna dat ook niet pogen??
op 08 06 2007 at 12:45 schreef tafelblad:
Fritzie, fritzie,
Je weet een hoop te zeggen, maar volgens mij lees je deze hele column niet eens aandachtig door. Hanna introduceert haar column met een herinnering uit haar kinderjaren….Anne Frank….Fritzie, vertel me eens, sinds wanneer heeft welk kind dan ook op de LAGERE school Chagall of Mahler in zijn/ haar schooltas??!! Je pretendeert een hoop, maar jij las ook gewoon ‘Snuf de Hond’/ ‘Pietje Bell’ EN Anne Frank (verplichte schoolkost in het verleden) o.i.d. toen je een kind was, in ieder geval geen Chagall of Mahler.
Jij hebt het over ‘vastklampen’…mijns inziens (na het lezen van haar columns) probeert Hanna JUIST los te breken van datgene wat anderen, mensen zoals JIJ, haar proberen op te leggen; haar zogenaamde ‘achterlopende cultuur’. Hanna IS een moderne Westerse vrouw en voor mensen zoals jij de toevoeging ‘van marokkaans-arabische afkomst’.
En objectiviteit? haha! In welk tijdperk leef jij? de facade van objectiviteit is al geruime tijd verleden tijd, dat weet iedere academicus. Je kan een poging doen…meer niet. En waarom kan iemand zoals Hanna dat ook niet pogen??