Onder Palestijnen
Peter Breedveld
In een veelzeggende scène in Onder Palestijnen, Joe Sacco’s getekende verslag van zijn verblijf in de Gazastrook, spoort Sacco twee jonge Israëlische vrouwen aan met hem over de Arabische markt in Jeruzalem te lopen. De vrouwen, bang gemaakt door de berichten over Arabieren die lukraak joden neersteken, voelen daar niets voor. Sacco vindt dat onzin. Hij blijft aandringen, die mensen doen niemand kwaad.
Eén van de vrouwen gaat uiteindelijk met hem mee. En terwijl ze over die overvolle markt lopen, omringd door Arabieren, laat Sacco zich aansteken door de angst van zijn gezellin. De tocht over de markt duurt een pagina lang en is meesterlijk claustrofobisch in beeld gebracht, Sacco tekent zijn eigen paniek met cartooneske overdrevenheid.
De Amerikaan Joe Sacco is de eerste en tot nog toe de enige- journalist die zijn verslagen in de vorm van strips giet. Palestine (de oorspronkelijke, Engelse titel van Onder Palestijnen) was zijn eerste boek en dateert alweer uit 2001 (in de jaren negentig verscheen het verslag in losse afleveringen van 24 pagina’s). Inmiddels heeft hij vier boeken uit. Behalve Palestine zijn dat twee boeken over de Bosnisch-Servische oorlog, Safe Area Gorazde en War’s End, en een boek over een Bosnische veteraan uit diezelfde oorlog, De Fikser.
De Fikser verscheen anderhalf jaar geleden in vertaling bij uitgeverij Oog & Blik. Van Palestine is nu ook eindelijk ook een Nederlandse vertaling, uitgebracht door Xtra, van Theo van Goghs Allah weet het beter.
Onder Palestijnen speelt zich af in de winter van 1991/92, ten tijde van de eerste Palestijnse volksopstand tegen de Israëliërs, de Intifada. Sindsdien is er veel veranderd (de Palestijnse leider Yasser Arafat overleed in 2004, de Joodse nederzettingen in de Gazastrook worden ontruimd) maar het boek is er helaas niet minder actueel om geworden. De Palestijnen leven nog steeds onder erbarmelijke omstandigheden, geweldsuitbarstingen behoren nog steeds tot de orde van de dag.
Onder Palestijnen is zeer aangrijpend leesvoer. We zijn getuige van de ellende van een volk wiens rechten keer op keer door de Israëlische autoriteiten met voeten worden getreden: een Palestijnse markt wordt op gewelddadige wijze verstoord door patrouillerende Israelische soldaten, Sacco’s Palestijnse gids wordt door Joodse kolonisten getreiterd, schoolkinderen vallen ten prooi aan de willekeur van soldaten en bij een Israelische wegblokkade moet een ambulance met een zwaargewonde Palestijn uren wachten, waardoor de patiënt uiteindelijk komt te overlijden.
Sacco beschrijft de ontmoetingen met mensen die hem hun littekens laten zien, overgehouden van een confrontatie met het Israelische leger of een verblijf in een cel van de Israelische geheime dienst. Maar ook zien we hoe Palestijnen het beste proberen te maken van hun leven in de armzalige krotten van de vluchtelingenkampen in de Gazastrook. Hoe ze een schooltje voor dove kinderen in stand houden, en hoe ze feestvieren aan de vooravond van iemands bruiloft. Achter gesloten deuren, dat wel, vanwege de door de Israeliërs opgelegde avondklok.
Sacco maakt optimaal gebruik van de mogelijkheden van de strip, met sequenties die vloeiende acties weergeven, waardoor de lezer af en toe het gevoel krijgt dat hij naar een film zit te kijken. Groteske overdrijvingen versterken het dramatische effect: de gigantische, dreigende tanden van soldaten die over de rooie gaan, de duizelingwekkende perspectieven die de nietigheid en machteloosheid van de personages benadrukken, of juist de dreiging die van hen uitgaat.
Maar hij weet ook waar hij zich moet inhouden om maximaal effect te bereiken. Bijvoorbeeld in een scène over een Palestijn die wordt opgepakt en gevangen gehouden door de geheime politie. Op zes pagina’s van steeds twintig precies even grote plaatjes zien we hem dagen achtereen met een zak over zijn hoofd in een smerige cel zitten, vastgeketend aan een ijzeren paal. De psychologische druk wordt zo groot dat hij begint te hallucineren dat zijn dochtertje dood is, dan zijn broer, dan zijn vader, dan zijn oom. Hij krijgt hartproblemen, zijn boeien worden strakker aangetrokken, af en toe wordt hij verhoord en geslagen. Dit wordt door Sacco op zo’n ingetogen, zakelijke manier weergegeven, dat de gebeurtenissen er des te aangrijpender door worden. Als de Palestijn eindelijk wordt vrijgelaten zien we hem naar buiten lopen en in de auto van een familielid stappen, waarna hij wordt opgenomen in de drukte van alledag, van winkelende en discussiërende en snacks etende mensen die geen flauw benul hebben van wat zich achter de muren van het politiebureau afspeelt.
Sacco is begaan met het lot van de Palestijnen en steekt dat niet onder stoelen of banken. In het laatste hoofdstuk van ‘Palestine’ verwijten twee Israelische jonge vrouwen hem geen aandacht te schenken aan de Israelische kant van het verhaal. Sacco pareert die kritiek met het antwoord dat hij zijn hele leven al de Israelische kant van het verhaal heeft gehoord. Hij was juist naar de Gazastrook gekomen om de ándere kant te horen.
Blind voor de fouten van de Palestijnen is hij echter zeker niet. Zo hekelt hij het antisemitisme dat onder veel Palestijnen leeft en laat hij onverbloemd zien hoe Palestijnse pubers zich door druk uit hun sociale omgeving storten in het onzalige avontuur van de gewelddadige Intifadah, dat meestal minder glamoureus uitpakt dan ze verwachten.
Onder Palestijnen heeft een voorwoord van de in 2003 overleden Palestijnse Amerikaan Edward Said, die met zijn boek Orientalism een intellectuele basis gaf aan het in de moslimwereld zo gecultiveerde slachtofferschap. ‘Met uitzondering van één of twee romanschrijvers en dichters heeft niemand deze verschrikkelijke toestand ooit beter weten uit te drukken dan Joe Sacco’, schrijft Said. Een betere aanbeveling had Sacco zich niet kunnen wensen.
boeken, Peter Breedveld, Strips, 30.04.2007 @ 08:02
20 Reacties
op 30 04 2007 at 10:04 schreef daniel:
Ik heb nog nooit meegemaakt dat een Palestijn zomaar, voor geen enkele reden, niet langs een roadblock mocht. Ik heb wel meegemaakt dat een Sergant Majoor een luitenant uitschold omdat hij Palestijnen zonder opgaaf van reden enkele minuten aan de kant had laten staan. Dat was in 2002 vlakbij Nabloes, de 2e intifada was in volle gang. Ik was op reserve dienst, we waren net aangekomen om een andere groep soldaten te vervangen en die Sergant Majoor kwam kijken of alles ging zoals het hoorde.
Yoni, mijn bevelhebber, had besloten om wat Palestijnen te bestraffen die zonder te stoppen langs het roadblock waren gelopen. We hadden een lijst met verdachte ID nummers, en wie wij verdacht vonden werd gecontroleerd tegen die lijst. Die eerste dag dachten we nog dat iedereeen gecontroleerd moest worden en wie zomaar doorliep werd in eerste instantie aan de kant gezet.
Na een korte tijd, een minuut of 10, stapte die Sergant Majoor op Yoni af en vroeg hem waar hij mee bezig was. Hij dwong hem die mensen onmiddelijk door te laten daar ze immers niet op onze lijst voorkwamen, en niet verdacht leken. Vanaf dat moment kon de overgrote meerderheid weer zonder oponthoud langs het roadblock. Er waren geen wachtrijen en de meeste mensen liepen of reden door.
Ik heb ongeveer een half jaar bij verschillende roadblocks gestaan. Ook heb ik een maand in een DCO gezeten, een District Cordination Office, dat was een legerbasis van zowel Israelische soldaten als Palestijnse politie.
Je hebt bij een roadblock niet alleen soldaten, maar ook NCO’s en officieren. Je kunt niet zomaar iemand de toegang ontzeggen, zolang het roadblock open is, met als argument dat je een wapen hebt. Een roadblock is open of dicht met een reden. Wanneer het open is en iemand papieren heeft, moet ie er door kunnen. Hou je iemand zomaar tegen, dan krijg je gelazer. Althans dat is mijn ervaring.
op 30 04 2007 at 12:15 schreef keesjemaduraatje:
zoals altijd en overal in het Midden-Oosten, bestaat er geen "waarheid". Ook dit stripboek is weer een geselecteerde en verwrongen waarneming van iemand die alleen dat wil zien wat in zijn straatje te pas komt. Een paar voorbeelden:
het is geen pretje om in een Israelische gevangenis te zitten, maar er zijn ook Palestjnse jongeren die er juist naar streven, omdat ze dan tenminste een opleiding kunnen krijgen.
De omstandigheden in de Gazastrook zijn inderdaad verschrikkelijk, maar altijd nog beter dan in de meeste arabische landen en ook de miljoenen subsidie van de EU heeft de toestand niet verbeterd, omdat de Palestijnse leiders daar helemaal geen belang bij hebben. Ze hebben een voedingsbodem voor terreur nodig. Arafat heeft de Palestijnen veel meer uitgebuit en verraden, door de subsidies in eigen zak te steken.
op 30 04 2007 at 12:33 schreef Loor:
Interessante en leerzame reactie van Daniël. Palestijnse zelfmoordterroristen wisten in het verleden per ambulance langs die roadblocks te komen – dat dit op den duur nare gevolgen heeft gehad voor daadwerkelijk gewonde en zieke Palestijnen, hebben ze dus toch echt aan zichzelf te danken. Als oorzaak en gevolg niet worden vermeld, krijg je wederom een vertekend beeld. Misschien is het dus handig om ALLE boeken van Sacco te lezen en niet alleen dit laatste werk, dat anti-Israël gevoelens in de hand kan werken.
op 30 04 2007 at 13:29 schreef Tofuburger:
"De Amerikaan Joe Sacco is de eerste en tot nog toe de enige- journalist die zijn verslagen in de vorm van strips giet. "
De tekeningen zijn dusdanig aangedikt iedereen op de markt kijkt bijvoorbeeld treurig dat er van een journalistiek verslag geen sprake is. Is die opmerking ironisch bedoeld? Het doet allemaal heel erg propaganda-achtig aan. Al hoor ik vaker dat de omstandigheden daar inderdaad erbarmelijk zijn.
op 30 04 2007 at 15:26 schreef Arjan:
Hoezo een volk wiens rechten keer op keer door de Israelische autoriteiten met voeten worden getreden? De term Palestijnen is een marketingterm verzonnen door Arafat, zie zijn memoires. Onderdrukking op grond van geloof of cultuur doet altijd de naïeve westerling zijn knip trekken. Tien jaar geleden werd nog over vluchtelingenkampen gesproken in plaats van Palestijnse gebieden. Inderdaad vluchtelingen die ooit uit Libanon en uit Jordanië zijn gedonderd, wijlen koning Hoessein heeft miljoenen binnen een week eruit gesodemieterd vanwege toenemende instabiliteit in zijn land. Israel heeft uit fatsoen en in een poging goodwill in de regio te kweken deze mensen onderdak gegeven. de Arabische broederschap liet het zoals geoonlijk weer afweten. In mijn studietijd werden de symphatisanten van de Palestijnse zaak keer op keer uitgelachen door een Marokkaans-Portugese studiegenoot en een Algerijnse kennis van hem: ‘Wie zijn dat de Palestijnen?’. Hilariteit alom.
op 01 05 2007 at 17:47 schreef Johan:
Sacco begrijpt niet zo goed waarom er geen samenwerking is tussen de palestijnen en de Israeliers. Met de inventiviteit en werklust van de Israelier en de grote armoede onder de palestijnen zou er toch een economisch wonder moeten kunnen komen. De leiders willen dat niet, Al Fatach zowel als Hamas hebben een agenda waarbij de eigenbevolking de geslachtofferd wordt en het vijandbeeld Israel gecultiveerd. Feitelijk leven de Israelis en de palestijnen in hetzelfde land en elke grens is kunstmatig en arbitrair. Multicul is al pijnlijk met Moslems als je een enorme meerderheid nog hebt van niet Moslems zoals in NL. Door de enorm kinderrijkheid van de Moslemcultuur (door onderdrukkingvrouw) kan een 1 men 1 vote policy in een samen gebracht Israel en palestina binnen een enkele generatie de Moslems de meerderheid bezorgen. Het lot van minderheden in Moslem landen is beroerd, dat kan niets worden.
Nu Israel al een paar keer de reguliere legers van gecombineerde Arab landen heeft verslagen is de tactiek helemaal verandert en liggen de strijders tussen de burgerbevolking hun raketten af te vuren en hun raids te plannen. Daar valt niet tegen te vechten zonder enorm veel burger slachtoffers. Gevolg het overhetpaard getilde humane westen in alle staten en links NL loopt hand in hand met de moslems te demonstreren over de dam. Zo is de strijd uitzichtloos geworden er kan feitelijk maar een goede oplossing zijn en dat is de totale zuivering van palestijnen uit het oude beloofde land. Het Arabische achterland kan die paar miljoen gemakkelijk absorberen en eindelijk zijn de vechtende partijen uit elkaar.
op 03 05 2007 at 16:03 schreef babs:
Nederlanders bestonden ooit ook niet, Arjan, pure marketing van de Oranjes, wat hulp van Alba die er af en toe wat om liet brengen en hupsikadee opeens noemden totaal uiteenlopende types zich Nederlander. Flipske 2 moest er waarschijnlijk ook heel hard om lachen, de ‘Nederlanders’, met hun vlaggetje. Eigenlijk kun je beter spreken van moerasduitsers. (zoals Turken het niet over Koerden, maar bergturken hebben.)
Zet een groep mensen bij elkaar, bouw er een muur omheen, schiet er af en toe een paar dood en binnen een generatie heb je een volk. Boeit niet of het gebaseerd is op marketingtechnieken of niet. Palestijnen voelen zich Palestijnen en zijn dus een volk, net als Israeliers die uit werkelijk alle uithoeken van de wereld komen en zelfs hun taal kunstmatig nieuw leven hebben moeten inblazen. Pure marketing allemaal, maar toch is het een volk.
op 03 05 2007 at 17:14 schreef daniel:
Babs
Je hebt netzoveel gelijk als dat je ongelijk hebt. Mensen maken inderdaad zelf wel uit of ze een natie zijn of niet. Dat is niet een beslissing die anderen over ze kunnen maken. Dat geld voor Israeli’s niet minder dan voor Palestijnen. Als zij vinden dat ze een volk zijn, dan is dat zo. Dat neemt niet weg dat zonder de joden zou er geen Palestijnse nationaliteit zou bestaan. Het Palestijnse nationalisme is een reaction op het joodse nationalisme. Dat hoeft niet noodzakelijkerwijze een reden te zijn om elkaar te haten. In tegendeel zou ik zeggen. Het concept van Palestina als een staat, is er alleen maar omdat de joden Israel als staat hebben gerealiseerd.
Waar ik kantekeningen bij zet, en anderen ook, is het idee dat het Palestijnse volk het autochtone volk van Palestina zou zijn. Het bewijs dat deze claim onzin is, wordt geleverd door de definitie die de PLO en de UNRWA hanteren van wat Palestijn eigenlijk is:
http://www.un.org/unrwa/refugees/whois.html
"Under UNRWA’s operational definition, Palestine refugees are persons whose normal place of residence was Palestine between June 1946 and May 1948".
Dat is een puur racistische definitie. Wie niet Arabisch is, valt niet onder deze definitie.
Bovendien, de Palestijnse nationaliteit is gebaseerd op 2 jaar. That’s it. De joodse nationaliteit gaat 3000 jaar terug. Dat is nogal een verschil.
In de periode sinds 1920 zijn tienduizenden, misschien wel honderdduizenden, Arabieren naar Palestina verhuist om te profiteren van de economie die dankzij de joodse immigratie opbloeide. Het is onzin om te beweren dat deze mensen uit Egypte, Syrie, Jordanië en Libanon de autochtone bevolking van Palestina zijn. Maar dat beweerd men wel. Hanan Aschrawi beweerde zelfs dat Jezus een Palestijn was.
Dan vraag ik je : Waarom is een Arabische Egyptenaar die naar Palestina verhuist opeens een autochtone Palestijn en een joodse Egyptenaar die hetzelfde doet opeens een bezetter? Is dat niet een beetje vreemd?
In een interview met de Jerusalem Post zegt Sari Nusseibeh, een Palestijnse professor:
http://www.jpost.com/servlet/Satellite?pagename=JPost%2FJPArticle%2FShowFull&cid=1177514491787
‘You know, I have a great-great-great-great-great grandfather who is buried in a mausoleum in [the Jerusalem neighborhood of] Mamilla. If you had asked him, "Are you a Palestinian?" he would probably have answered, "What do you mean, a Palestinian? No, I belong to the Muslim nation."’
Dat is wat er bedoelt wordt. Zouden de joden niet naar het land Israel terug zijn gekeerd dan was Palestina opgedeeld tussen Syrie en Jordanie. De Syriers noemen het land Zuid-Syrie, het Arabisch wat de Palestijnen spreken is Zuid-Syrisch. De burgermeester van Nabloes heet Al-Masri. Al-Masri betekend ‘de Egyptenaar’.
Het is natuurlijk wel onzin om te roepen dat dit alles een kwestie is van ‘de muur’. Dit conflict is ouder dan een muur uit 2003. Daarom wil ik nog een keer Sari Nusseibeh aanhalen. Hem werd gevraagd:
So, you don’t think the problem, as far as the Palestinians are concerned, is the very existence of the State of Israel?
"No."
Denk daar maar es over over na.
op 03 05 2007 at 18:10 schreef Miranda Vink:
Er zou geen Palestijns probleem zijn geweest als de Arabische landen in 1948 alle Arabieren uit Israelisch gebied hadden opgenomen, net zoals na de 2e WO West-Duitsland miljoenen vluchtelingen uit de voormalige oostgebieden heeft opgenomen. Die Duitse vluchtelingen werden uit hun huizen verdreven, moesten eeuwenoude bezittingen opgeven, maar dat heeft niet geleid tot verzet of geweld. Er zijn geen Duitse zelfmoordterroristen in Kaliningrad ooit verschenen. Datzelfde had kunnen gebeuren met Palestina. Als de Arabische landen die vluchtelingen als gewone burgers hadden opgenomen, hadden die mensen een nieuw bestaan kunnen opbouwen en was dit conflict al lang vergeten geweest. Helaas hebben ze er alles aan gedaan om de vluchtelingen niet te laten integreren, maar ze permanent in kampen op te sluiten en het vuur van de wrok decennialang levend te houden. In zekere zin hadden ze zelfs baat bij het conflict want het leidde uitstekend de aandacht af van interne problemen. Alles was op die manier de schuld van de joden.
op 03 05 2007 at 18:42 schreef babs:
Daniel,
Wie er het autochtone volk is in een regio boeit me werkelijk niet. Het gaat erom wie er eigenaar is van een stuk land en tot welk volk die eigenaar zich rekent. Het lastige in de door Israel bezette gebieden is dat die eigendomskwestie niet eenduidig is te beantwoorden. Lastig daarbij is ook dat de hele wereld zich ermee bemoeit (ja, ook ik nu weer). Soms denk ik dat Israel het beste de hele boel kan annexeren en onder de eigen bevolking kan verdelen. Maak je geen vrienden mee, maar het schept wel duidelijkheid. En ik heb er (net als jij) meer vertrouwen in dat ‘Palestijnen’ overleven onder Israelisch gezag dan ‘Israeliers’ onder Palestijns gezag.
Wel word ik altijd een beetje zenuwachtig van al die fanatieke verdediging van Israel. Ook hier weer. Breedveld, die niet bekend staat als erg pro-Palestijns, plaatst een stukje over een zeer bijzonder, pro-Palestijs journalistiek werk en de Israelfanaten vallen over elkaar heen om erop te wijzen dat het allemaal wel meevalt, dat er over Israel geen waarheid bestaat, dat Palestijnen hun Ambulances het liefst in Tel Aviv laten ontploffen, dat Sacco propaganda bedrijft, dat Palestijnen helemaal niet bestaan (kun je ze ook niet onderdrukken en al helemaal niet doodschieten) en tenslotte dat het hele gebied het beste van Palestijns bloed gezuiverd kan worden.
De hondenneukers zijn er beschaafde mensen bij. We hebben het over een land dat misschien minder erg is dan Pakistan en Syrie, maar verdient dit land nu werkelijk al die fanatieke verdediging? Jij hebt je zelfs dienst genomen in het Israelische leger. Dat vind ik net zo idioot als 3e generatie ex-Turken die nog met plezier Koerdje gaan pesten.
Overigens bedoelde ik met een muur bouwen niet letterlijk de muur die recent gebouwd is. Ik had het woord muur dus niet moeten gebruiken.
op 03 05 2007 at 19:46 schreef Loor:
@ Babs
"Wel word ik altijd een beetje zenuwachtig van al die fanatieke verdediging van Israel. Ook hier weer. We hebben het over een land dat misschien minder erg is dan Pakistan en Syrie, maar verdient dit land nu werkelijk al die fanatieke verdediging? Jij hebt je zelfs dienst genomen in het Israelische leger. Dat vind ik net zo idioot als 3e generatie ex-Turken die nog met plezier Koerdje gaan pesten."
Verklaar je nader, want ik begrijp helemaal niets van je geraaskal.
op 03 05 2007 at 21:05 schreef Elisabeth:
Babs: Soms denk ik dat Israel het beste de hele boel kan annexeren en onder de eigen bevolking kan verdelen’.
Een onzinnige opmerking.
Heb je medestanders in deze gedachtenkronkel ?
op 03 05 2007 at 22:01 schreef daniel:
Babs
Weet je waarom Israel zo fanatiek verdedigd wordt?
Omdat we, zonder te googelen, de namen van de legerleiders en politici die verantwoordelijk zijn voor de massamoord in Darfur niet kennen Omdat we niet weten welke Russische generaals de oorlog in Tsjetsjenië hebben gevoerd. Omdat we geen idee hebben welke officieren en politici verantwoordelijk zijn voor de 150.000 doden van de Indonesische bezetting van Oost-Timor. Die namen zijn ons allemaal onbekend.
Ik constateer dat de fanatieke obsessie met Israel landen in staat stelt hun misdaden tegen de mensheid zo goed als ongestraft te begaan. Dat weiger ik te accepteren, en iedereen die gelooft dat een neger niet minder mens is dan een blanke zou dat ook niet mogen accepteren. Toch gebeurd dat, massaal.
In 1993 heb ik Nederland verlaten, ik dacht voor altijd. Ik was niet van plan om terug te komen. In zekere zin is mijn vervreemding van Nederland te vergelijken met de wijze waarop moslimjongeren vervreemden. Hoe kun je van mensen met een duidelijke identiteit verwachten dat ze gaan intergreren in een land wat nergens voor staat? Netzoals moslimjongeren voelde ik me niet aangetrokken tot de Nederlandse maatschappij. De leegte van Nederland maakt een ideologie zoals het Zionisme (politiek jodendom) of de radicale Islam (politieke Islam) extra aantrekkelijk. Zoiets spreekt sowieso al heel sterk tot de verbeelding, en als je daar niets tegenover stelt neemt de aantrekkingskracht alleen maar toe. Zou ik moslim zijn geweest, was ik naar Bosnie of Afghanistan gegaan. Maar ik ben jood en ging naar Israel, zo kwam ik ook in militaire dienst terecht. Het hoort erbij, ik ben blij dat allemaal mee te hebben gemaakt. Zo wordt je deel van die maatschappij.
Die Turken daarentegen zijn nooit van plan om in Turkije te blijven. Ondanks het feit dat ze woonachtig zijn in Nederland dienen ze in het Turkse leger. Dat is nogal vreemd.
Ik besloot om terug te komen toen de 2e Intifada uitbrak en ik geen werk kon krijgen. Ik spreek hier de taal, en dat vind ik heerlijk, maar ik denk niet dat ik iets zou voelen voor Nederland als Pim Fortuyn en Theo Van Gogh er niet waren geweest.
Er was, 2000 jaar geleden en een joodse denker die Hillel heette. Van hem zijn de volgende uitspraken:
Als ik niet voor mezelf ben, wie is dan voor mij?
Als ik alleen voor mezelf ben, wat ben ik dan?
Er is niemand die voor jou in jezelf gelooft. Als jij het niet doet, doet niemand het. Pim Fortuyn en ook Theo Van Gogh waren mensen die geloofden dat onze rechten en onze verworvenheden verdedigd mogen worden. Ze hebben mij laten zijn dat er Nederlanders zijn die nog in zichzelf geloven. Dat het woordje ‘ons’ nog niet uit het woordenboek geschrapt hoeft te worden. Daar kan ik me verbonden mee voelen, het zijn immers westerse verworvenheden en ik maak deel uit van die cultuur. Maar als jullie niet injezelf geloven dan ga ik dat niet voor jullie doen. Dan val ik terug op m’n roots.
Nu is Israel voor mij erg belangrijk. Maar ik weet dat het lot van Israel verworven is met het lot van Europa en de VS. We zijn namelijk allemaal onderdeel van die westerse beschaving. Wat voor Israel geldt, geldt ook voor Europa en dus Nederland. Waarmee ik bedoel dat als de joden zich niet willen onderwerpen aan de Islam, waarom zouden de Nederlanders dat wel moeten doen? Ik kan natuurlijk m’n schouders ophalen en zeggen dat jullie lot mij niet intereseerd maar wat ben ik dan? Als ik in discussies Nederland ‘verdedig’ dan verdedig ik Israel en andersom.
op 04 05 2007 at 02:14 schreef Ridk de Bie:
Grappige link hierbij:
http://weblogs.nrc.nl/weblog/klaver/2007/04/27/extreem-rechts-kaapt-documentaire-vpro/
op 04 05 2007 at 09:43 schreef babs:
Loor,
‘Verklaar je nader, want ik begrijp helemaal niets van je geraaskal.’
Als je het niet begrijpt, hoe weet je dan dat het geraaskal is?
Daniel,
Dank voor je eerlijke verhaal.
op 04 05 2007 at 10:31 schreef Wampie:
Terzijde: ik vind Babs een aanwinst op Frontaal Naakt (sinds afgelopen zomer). Zijn redenaties – helder, intelligent en origineel – spreken me zeer aan; bijna altijd kom ik tot de conclusie dat ik het met hem eens ben. Dat gebeurt niet vaak met één persoon en uiteenlopende onderwerpen, dus daar word ik blij van. Bij deze gezegd.
op 04 05 2007 at 12:16 schreef Loor:
@ Babs,
Is dat je antwoord? Beetje flauw. Je dankt Daniël voor zijn eerlijke verhaal, maar vindt hem nog steeds een idioot vanwege zijn aandeel in het Israëlische leger. Kun je dit nu behoorlijk uitleggen of niet? Anders blijft het geraaskal en geklets in het luchtledige.
op 04 05 2007 at 12:30 schreef Peter Breedveld:
ik vind Babs een aanwinst op Frontaal Naakt
En hij is nog eens een prettige tafelgenoot ook.
op 04 05 2007 at 13:56 schreef babs:
Ik vind dienst nemen in een buitenlands leger inderdaad idioot, maar in geval van Daniel was op dat moment geen sprake van een buitenlands leger. Hij was van plan in Israel te blijven. Nou begrijp ik de keuze voor Israel slecht, ik zou me nog liever in Istanbul of pakweg Bulgarije vestigen, maar mijn onbegrip zegt niks over Daniël. Ik vind Daniël beslist geen idioot, maar gewoon iemand met wie ik het op punten oneens ben. In een andere draad stelt Daniël dat alle kritiek op Israel prima is, zolang het bestaansrecht niet in twijfel wordt getrokken (door mij geparafraseerd), daarmee stelt hij zich ruimdenkend op en weet hij (itt jou) een redelijke grens te trekken waar gewone kritiek overgaat in antisemitisme.
Nu dan een poging tot verdere uitleg mbt de overtrokken verdediging van Israel. Er wordt nogal eens gesteld dat Israel een oase van beschaving is in vergelijking met omliggende landen. En natuurlijk is dat zo, maar wie wil zich nu vergelijken met Syrië of zelfs met Jordanië of Egypte?
Ik vind Israel redelijk te vergelijken met Turkije. Beide seculiere, democratische landen waarin de staat een spagaat moet maken tussen extreem religieuze- en extreem nationalistische/militaristische volksdelen. Beide landen zoeken toenadering tot het westen. Beide landen onderdrukken bepaalde minderheden. Beide landen horen op dit moment niet in de EU thuis. Verschillen zijn er natuurlijk ook, maar het aantal overeenkomsten en de mate van overeenkomst zijn frappant.
Als er onder een stuk dat de erbarmelijke omstandigheden van Koerden in Oost Turkije beschrijft, 6 reacties staan van mensen die uitleggen dat het allemaal wel meevalt, dat Koerden het aan zichzelf te danken hebben, dat het stuk propaganda is of dat de Koerden beter verplaatst kunnen worden naar Noord-Irak, dan zou ik ook reageren. Ook als er in sommige van die reacties best een kern van waarheid zit, zoals in het stuk van Daniël die ik op zijn woord geloof dat hij geen misstanden heeft gezien tijdens zijn langdurige en veelzijdige verblijf. Ik twijfel er niet aan dat er ook dienstplichtigen in het Turkse leger zijn die in het oosten helemaal niks verkeerds meemaken.
(PS dank je Wampie)
op 04 05 2007 at 14:51 schreef daniel:
In Israel hebben de religeuzen veel minder macht dan in Turkije, aan de andere kant is de scheiding tussen kerk en staat in Turkije wel veel sterker dan in Israel.
Dat moet ook wel, want de politieke Islam is niet met democratie te verenigen. Dit in tegenstelling tot het religeuze zionisme wat de staat Israel -een seculaire, westerse staat- ziet als heilig.
Dat komt omdat rabbijn Kook 70-80 jaar geleden het werk van de seculaire zionisten als goddelijk zag. Kook is de grondlegger van het Ashkenazische religeuze zionisme, en de eerste opperrabijn van Israel. De sfaradim, de joden uit de Arabische landen, hadden in de Mizrahi beweging al een vorm van religeus zionisme. Maar dit terzijde.
De opvatting van Rav Kook betekend dat als de seculaire staat besluit om de Gaza strook te ontruimen, de religeuze zionisten zich daarbij neer zullen leggen. Ze hoopten op een goddelijke interventie, maar toen die niet kwam was er geen wezenlijk verzet, daar deze beslissing genomen wordt door een staat die in hun ogen heilig is. De moord op Rabin was dan ook een vorm van heilgschennis. Het bracht een grote crisis teweeg onder de religeuze zionisten.
Verzet tegen de staat zoals in Irak of Algarije is vanuit religeus Zionistisch perspectief niet mogelijk. Ik denk dat de situatie van homoseksuelen wel aangeeft hoe ‘groot’ de macht van de religeuzen in Israel is. Neem het leger, dat erkent een homoseksuele relatie en een partner van een gesneuvelde soldaat krijgt een militair pension. Religeuzen vinden dat niet leuk, maar veranderen kunnen ze dat niet.
RSS