Zitten drie Indianen in de kroeg

Elke Vlasveld

The Devil in Design.

De Native Americans, door Columbus zo hilarisch Indianen genoemd omdat hij dacht in India te zijn beland, zijn een wat onzichtbare etnische groep in de Verenigde Staten.
Na een aanvankelijke verkettering heersen er nu enigszins naieve, politiekcorrecte maar nog steeds sterk vertekende denkbeelden over de oorspronkelijke bewoners van het land.
De filmindustrie heeft een belangrijke rol gespeeld bij het ontstaan van die vertekende beelden.
Een Cherokee vertelt stikkend van het lachen, hoe hij op een filmset stond te kijken naar een groep acteurs die Apache-strijders moesten voorstellen: allemaal Latino’s.
De Cherokee keek verbijsterd naar een cameraman, die hij als Sioux herkende.
De Sioux wees hem op één van de dames van de catering, die zichtbaar van Cree-afkomst was.
Ze haalden de schouders op en lieten het maar zo.

Na de “bloeddorstige Indiaan”-periode kwamen de naieve, politiekcorrecte denkbeelden.
Deze werden vooral aangestuurd door de New Age, in de compleet lachwekkende veronderstelling dat Indianen over magische krachten beschikken en opgewekt honderduit babbelen met Moeder Natuur.
Dit ‘in contact staan de met natuur’ is door New Agers en andere cultuurrelativisten een felbegeerde übereigenschap, waarvan deze personen veronderstellen dat de Westerse beschaving het tengevolge van urbanisatie en welvaart verloren heeft.
De Noord-Amerikaanse Indianen, mogelijk de meest down-to-earth-mensen op de hele planeet, lachen zich er helemaal laveloos om.
Veel van hun moppen gaan over dit soort dweperij met eigenschappen die ze helemaal niet als de hunne herkennen.

Maar vooral zijn Indiaanse moppen genadeloze uitvergrotingen van hun eigen malligheden, tegenstrijdigheden en tekortkomingen.
Drankzucht, goklust, ongezond eten, machogedrag, slordigheid, bijgelovigheid, de regels aan je laars lappen, uitgekooktheid, de white man rancuneuze loertjes proberen te draaien, je school niet afmaken, de stereotiepe ouwe auto’s, autowrakken op blokken in Indiaanse tuinen, de toeristenvallen.
Jezelf zo kunnen bespotten en er dan gezellig met z’n allen blauw om liggen veronderstelt een sterk cultureel zelfbewustzijn.
En dat hebben ze.
De Native American humor doet daardoor sterk denken aan de Britse, zelfmeppende en volstrekt geschifte humor.

Chiz, een in de marge rommelende Shoshone-boer en eigenaar van een minuscuul turkooismijntje in Nevada, is als hij goed op dreef raakt naar verluidt een ware éénmans-Monty Python.
Hij speelt hele toneelstukjes, waarbij hij alle rollen zelf voor zijn rekening neemt.

“Stel je dit voor: The Lone Ranger op zijn paard Silver (een indiaanse pony, hey) en Tonto rijden door de sneeuw van Noord-Canada.
Het is stervenskoud, de poolwind snijdt tot op hun botten, de sneeuw kraakt onder de hoeven van de paarden, het Noorderlicht vlamt aan de horizon en daar links staan een paar Eskimo’s”.
(Chiz doet nu net alsof hij een stoere, coole cowboy is, en maakt paardrijbewegingen).
“Tonto, I’ve got the strange feeling we’re not in Kansas anymore”, acteert hij de onsterfelijk geworden punchline in hilarisch slechte-film-engels.
Dan schakelt hij bliksemsnel over naar de rol van Silver, de volgens hem dus Indiaanse pony.
Hij doet het leren koordje met zijn lieverlingsturkoois in zijn mond en trekt het strak, bij wijze van ‘hoofdstel’.
Hij rolt verbijsterd met zijn ogen, schud zijn ‘kop’ en hinnikt ongelovig – zo stom kan alleen een anglo wezen, volgens Silver de Indiaanse Pony…
Dan verandert Chiz in de Trouwe Indiaanse Tonto.
“Well, brother horse…don’t forget we are here too”.
“Eeeeezzzz”, sissen de Indiaanse toehoorders tussen hun tanden, een Indiaans geluid voor waardering en gein.

De persoon die dit verhaal navertelde, voegde er nog aan toe dat het hem niks zou verbazen als Chiz die gekke verhalen ter plekke uit zijn duim zuigt.

Veel Indiaanse moppen ook over vrouwen.
Ze gaan vaak over de zelfbewuste houding van Indiaanse vrouwen, iets waar Indiaanse mannen heilig ontzag voor hebben.
“Dat komt er nou van als je ze tweehonderd generaties lang als je gelijken behandelt”, zegt voornoemde Chiz, terwijl hij vanuit zijn ooghoeken de reactie van zijn vrouw peilt.
De enige Indiaanse vrouw waar ik nog nooit een mop over heb gehoord is de eerste vrouwelijke Principal Chief die de Cherokees hadden, de formidabele en zeer geliefde Wilma ‘Pearl’ Mankiller.
Zij lijkt boven hun spotlust verheven.
Terwijl er wel een absurd verhaal de ronde doet over een stel duiven dat aanhoudend op het hoofd van Geronimo scheet, en een bak over de spraakverwarring die Chief Sequoyah had met een stel blanken, over hoe de namen van de zeven Cherokee-clans moeten worden uitgesproken.

Ik wil het u niet onthouden.
Hieronder een bloemlezing van bekende Native American moppen.
Sommige dingen bleken volstrekt onvertaalbaar, die heb ik dus maar gewoon Engels gelaten.
Zoek als u ze leuk vindt ook eens op internet; er zijn er nog veel meer.

Een strenge winter
Tegen de herfst vragen de leden van een groep Blackfeet aan hun Chief, of het een strenge winter zal gaan worden.
De Chief heeft geen idee, maar neemt het zekere voor het onzekere.
“Ja, het wordt een strenge winter, ga maar hout verzamelen”, antwoordt hij.
Toch belt hij een paar dagen later nog maar even met het lokale weerstation: “Weet u misschien of het ook een strenge winter zal worden?”.
De man van het weerstation antwoord dat er inderdaad een erg koude winter wordt verwacht.
De Chief gaat terug naar zijn mensen en zegt “Meer hout verzamelen jongens, het wordt een héle strenge winter” .
De Indianen verdubbelen hun inspanningen.
Het weer blijft echter zacht, en dus belt de Chief een paar weken later nog maar eens met het weerstation.
“Weet u echt zeker dat het koud gaat worden deze winter?” .
“Ja, dat is zeker”, antwoord de man, “de Blackfeet zijn als gekken hout aan het verzamelen….”

Kolere-Indianen
Een Dineh (Navaho) zit aan de bar, naast hem zitten twee rednecks.
“Hey Herb, wah ga jij nah toe op vakantie, dit jaar?”, vraagt de ene redneck aan de andere.
“ k Ga visse in Montanah”, zegt Herb.
“ Mon-ta-nah? Wat moe-je daar nou? Daar heb je toch allenig maar een stel kolere-Indianen…”
“ Nouh, e-jij dan, wah ga jij dan nah toe, Zack?” .
“ Nah Arizonah, lekker wat zon pakke….”
“ A-ri-zo-nah? Wah moe-je nah in Arizonah? Daar heb je toch allenig maar een stel kolere-Indianen…”
De Navaho kijkt het stel koeltjes aan en zegt: “Why don’t you both go to hell – no Indians there…”

Wie is hier de baas
Drie Indiaanse vrouwen, een Lakota, een Arapaho en een Cherokee die recentelijk zijn overleden, staan aan de hemelpoort en vragen om binnengelaten te worden.
God vraagt ze: “Vertel me waar je tijdens je leven in geloofd hebt.”
Als eerste is de Lakota-vrouw aan de beurt.
“Ik heb altijd in de Ouderen en de Generaties geloofd, en zo heb ik mijn leven geleid.” .
“Mooi”, zegt God, ‘’jij kunt binnenkomen en op de stoel hier links van de mijne gaan zitten.”
Dan is de Arapaho-vrouw aan de beurt.
“Ik heb altijd in goedheid geloofd, en heb mijn leven daarnaar geleefd” .
“Prima”, zegt God, “Jij kunt ook binnenkomen, en hier in de stoel rechts van de mijne gaan zitten.”
Dan is de Cherokee-vrouw aan de beurt.
“En waar geloof jij in? ” vraagt God.
“Ik geloof, dat jij in mijn stoel zit” zegt de dame.

(noot: als er weer eens “drie Indianen” van verschillende stammen “ergens zitten” , dan vertelt een Indiaan de mop traditioneel zo, dat degeen van de eigen stam het lachertje is)

De sigaar
Een blanke vent maakt een reis door de woestijnen van de VS.
Op een middag houdt hij pauze in een klein stadje, waar hij een bar binnengaat.
Hij steekt een sigaar op en blaast een paar rookkringen naar het plafond.
Komt er een Indiaan op hem afgestampt, die met een geirriteerd vingertje naar hem zwaait en zegt: “Nog één zo’n rotopmerking en ik verbouw je gezicht, ja!”

Alligatortanden
Een toerist uit New York, op vakantie in het zonnige Florida, bewondert de halsketting van een Apalachee.
“Waar is die ketting van gemaakt?”, vraagt ze.
“Alligatortanden”, zegt de Apalachee.
“Ah”, zegt de dame suikerzoet-bevoogdend, “die zijn voor jullie volk waarschijnlijk even waardevol als parels voor ons?” .
“Nou neuh”, zegt de Apalachee, “Iedereen kan een oester open krijgen…” .

Wat voor weer wordt het?
Een Hollywood-filmcrew maakt opnames in de woestijn van Arizona.
Op een dag komt er een oude Indiaan langs en zegt tussen neus en lippen tegen de regisseur: “Morrege rege” .
De volgende dag regent het, midden in de woestijn, en de filmcrew is hogelijk verbaasd: wat hebben die Indianen toch een voeling met de natuur!
Een paar dagen later komt de oude Indiaan weer langs en zegt: “Morrege hele errege hagelbuie” .
De filmcrew dekt al zijn waardevolle apparatuur goed af, en ja hoor, een gigantische hagelbui met stenen zo groot als duiveneieren geselt de filmset.
“Geweldig, die vent”, zegt de regisseur.
Dan verschijnt de Indiaan opeens niet meer, en na twee weken stuurt de regisseur iemand naar het reservaat om de man te halen.
“Luister eens, ik heb morgen een belangrijke grote scène te filmen, kun je me vertellen wat voor weer het wordt?”
“Neej” , antwoordt de Indiaan me een spijtig gezicht, “radio is kepot.” .

Hij weet hoe laat het is!
Een bus met toeristen stopt in een Navaho-reservaat.
Langs de weg zit een Navaho om kralen-, zilveren- en turquoise sieraden aan de man te brengen.
Naast hem staat zijn paard.
“Weet u misschien ook hoe laat het is?”, vraagt één van de toeristen aan hem.
De Navaho pakt de ballen van zijn paard, tilt ze op en zegt “Vijf voor twee”.
Tjeeeetje, wat geweldig, die man kan aan de ballen van zijn paard voelen hoe laat het is, is dat niet super, wat een voeling met de natuur hebben deze mensen toch!, denkt de toerist verbaasd.
Hij vertelt het verhaal aan een andere toerist, en die wil het ook wel eens zien.
Precies hetzelfde: de skin pakt de ballen van zijn paard, tilt ze op en zegt: “Vijf over twee.”
De toeristen zijn verbijsterd.
“Hoe doe je dat toch?” .
“Nah”, zegt de skin, “Als je de ballen van dat paard effe optilt, dan kan je daaronderdoor nèt de klok van de handelspost zien” .

Kleine indiaantjes
Op een primary school blijken er in het nieuwe schooljaar drie kleine Indiaanse jongetjes in de nieuwe groep van jongste kinderen te zitten.
De onderwijzeres, een politiekcorrecte tante, is helemaal lyrisch.
Ze vraagt het eerste ventje om op te staan en te vertellen van wat voor stam hij is, en hoe hij dat weet.
Het kereltje steekt zijn borstje dapper naar voren, slaat mijn zijn vuistje op zijn ribbenkastje en zegt “Ik ben een Comanche.
Mijn vader en ik hebben vele manen gewandeld, en op een dag zei mijn vader, zie je dit land jongen. Dit is allemaal Comanche-land, ons land. Daarom weet ik dat ik een Comanche ben. Heya!!”
De juf is helemaal enthousiast, en vraagt het tweede jongetje om op te staan, en te vertellen van welke stam hij is en hoe hij dat weet.
Ook dit ventje neemt een heldhaftige pose aan, slaat met zijn vuistje op zijn borst en zegt op luide toon: “Ik ben een Cherokee. Mijn vader en ik hebben vele manen gewandeld, en op een dag zei mijn vader, zie je dit land jongen. Dit is allemaal Cherokee-land, ons land. Daarom weet ik dat ik een Cherokee ben. Heya!!” .
De juf valt zowat flauw van multiculturele gelukzaligheid.
Dan vraagt ze het derde ventje.
Hij staat op, gooit zijn borstje vooruit en geeft er de bekende lel met zijn vuistje op, en zegt “Ik ben een Fuckahwee, heya!” .
“Uhm, ik geloof niet dat er een Indiaanse stam is die Fuckahwee heet, hoor…” zegt de juf weifelend.
“Welles!” zegt het kereltje, “Mijn vader en ik wandelden vele dagen en vele nachten. En vele nachten en vele dagen. We liepen en we liepen maar. Toen stopte me Pa, hield zijn hand boven zijn ogen tegen de zon, en toen zei-ie “Hmmm…we’re the Fuckahwee”.

Hoya!
Een politicus is op verkiezingstoernee, en doet ook het lokale indianenreservaat aan.
Hij houdt een speech over wat hij allemaal wel niet voor geweldigs voor de mensen gaat doen, en is prettig verrast wanneer de Indianen na iedere zin luid “Hoya!, Hoya!” roepen.
Hij heeft geen idee wat het betekent, maar het klinkt enthousiast genoeg.
Dus doet hij er nog eens schepje bovenop, en roept: “…en ook moet er beter onderwijs komen voor Indianen, en meer kansen op de arbeidsmarkt, en meer geld voor reservaten!”
“Hoya! Hoya! Hoya!” brullen de Indianen.
Na de bijeenkomst maakt de politicus met de Chief een rondrit door het reservaat.
Hij ziet een mooie kudde rundvee, en omdat hij van oorsprong boer is, vraagt hij of hij de kudde van dichtbij mag bekijken.
“Best hoor”, zegt de Chief, “maar kijk wel uit dat je niet in de hoya trapt.” .

(populaire Indiaanse grap: lijstjes maken. Kan heel lang doorgaan en iedereen kan lekker meedoen!)

Dingen die je een indiaan nooit zult horen zeggen

– Potverdriedubbeltjes, heb ik mijn auto net in de was gezet, gaat het regenen!
– Is mijn haar te lang, denk je?
– Dat kun je toch niet aan de hond voeren!
– Slager, zou u het vet van dat stuk vlees willen afsnijden?
– De banden van die pick-uptruck zijn te groot.
– Nee dank u, we zijn vegetariërs
– He bah nee, geen zin om vanavond op meidenjacht te gaan
– Nee dank je, voor mij geen frybread.
– Ja hoor agent, ik heb hier mijn rijbewijs, verzekeringsbewijs en kentekenbewijs netjes voor u bijelkaar in een mapje.

Dingen waaraan je kunt zien dat je een techno-Indiaan bent

– Je vriendin wil die rotsmoes van ‘m’n server was down‘ niet meer van je horen.
– In je kamer staan verschillende ouwe computers op blokken.
– Je e-mailadres is danceswithwolves@hotmail.com . Of zoiets.
– Je denkt dat als je Indiaanse wilde salie in je disc-drive douwt, dat je computer dan op één of andere manier toch sneller zal zijn.
– Je hebt een monitor met een randje van geweven glaskraaltjes er omheen.
– Je muis zit onder het vet van frybread.
– Je verstuurt eeeezzz-mails
– Je weet dat een hard drive geen lekker ritje naar de dichtstbijzijnde stad is.

Dingen die je voor de lol eens tegen een white man kunt zeggen

– Hoeveel procent blank bloed heb je eigenlijk?
– Ik ben zelf gedeeltelijk blank, weet je.
– Leven jullie nog in echte huifkarren?
– Waar is je poederpruik en je kniebroek, of bewaar je die alleen voor speciale, ceremoniele gelegenheden?
– Mijn overgrootmoeder was een blanke Canadese prinses, weet je.
– Kun je me de spirituele betekenis van de Weense wals uitleggen?
– Ik heb alle tradities van de blanke man geleerd bij de Scouts!
– Gek, je ziet er helemaal niet blank uit.
– Wat is je mening over de Postcodeloterij? Helpt dat jullie volk echt, of is het alleen maar een tijdelijk lapmiddel?

Treinkaartje
Drie rednecks en drie Indianen gaan met de trein naar de stad.
Tot hun verbazing zien de rednecks dat de drie Indianen samen maar één kaartje kopen.
“Hoe denken jullie dat te doen?”, vragen de rednecks.
“Wacht maar af”, zeggen de Indianen.
Nadat de trein vertrokken is, sluiten de Indianen zich met zijn drieen op in een toilet.
Als de controleur langskomt, tikt deze op de deur en roept: “Ticket, please” .
Er verschijnt een hand van een Indiaan, met het ene kaartje.
De rednecks vinden het een reuzetruuk.
Op de terugweg besluiten ze om het ook te gaan doen.
Maar dan zien ze, dat de Indianen nu helemaal geen kaartje kopen.
“En hoe gaan jullie daar mee wegkomen?” vragen de rednecks.
“Wacht maar af”, zeggen de Indianen.
De trein zet zich in beweging, de drie Indianen sluiten zich samen in een toilet op, en de drie rednecks sluiten zich in het toilet er tegenover op.
Na een minuutje of zo komt er één van de Indianen zachtjes uit het toilet, tikt op de deur waar de rednecks zitten en roept “Ticket please…”

Hier komt mijn favoriete joke.
Als je hem wilt vertellen, kun je er het beste een nieuwslezers-toontje bij aanslaan.

Advies over Beren van het Montana Department of Fish and Game
Helena, Montana, 31 januari 1999 – In het kader van de toenemende conflicten tussen mensen en Grizzlyberen, adviseert het Montana Department for Fish and Game aan vissers, jagers en kampeerders, om extra maatregelen te treffen en alert te blijven tijdens het verblijf in het veld.
“We adviseren de mensen om belletjes aan hun kleding te bevestigen, zodat Grizzlyberen niet verrast zullen worden door een onverwacht verschijnen van mensen. Tevens valt het bij zich dragen van een busje pepperspray sterk aan te raden”, zo laat een woordvoerder weten.
“Ook is het van belang om de sporen van aanwezigheid van beren te leren kennen. Mensen moet het verschil weten tussen de sporen en de uitwerpselen van de zwarte beer en de Grizzlybeer.
De uitwerpselen van de zwarte beer bevat restanten van bessen en eekhoorns, terwijl men de uitwerpselen van Grizzlyberen kan herkennen aan de kleine belletjes die erin zitten, en aan de geur van peper” .

Stoere kerels
Drie Indianen zitten in een bar; een Cree, een Arapaho en een Cherokee.
Zegt de eerste, de Cree: “Ik heb mijn vrouw een paar dagen geleden eens pittig de waarheid gezegd. Ik zei: jij gaat voortaan maar mooi zelf koken, dame.
De eerste dag zag ik niks.
De tweede dag zag ik niks.
De derde dag: een heerlijk diner op tafel, een toetje zelfs” .
Zegt de tweede, de Arapaho: “Nou, ik heb mijn vrouw een poosje geleden ook eens even goed onder handen genomen. Ik zei tegen haar: jij doet voortaan maar mooi zelf het huishouden, tante.
De eerste dag zag ik niks.
De tweede dag zag ik niks.
De derde dag glom het hele huis als een spiegeltje.”
Dan is de derde aan de beurt, de Cherokee.
“Ik heb mijn vrouw ook eens even vermanend toegesproken.
Ik zei: jij doet de boodschappen voortaan maar mooi zelf, mevrouwtje.
De eerste dag zag ik niks.
De tweede dag zag ik niks.
De derde dag kon ik al weer een beetje door mijn linkeroog zien.”

Vegetarier
Wist je dat “vegetariër” eigenlijk een Indiaans woord is?
Het betekent “Can’t Hunt” .

Plymouth Rock
Het is 1620, en twee Indianen zitten op Plymouth Rock.
Ze kijken naar beneden, en zien een groot Europees schip afmeren, waar allemaal blanke mensen uit komen die aan land gaan.
Zegt de ene Indiaan tegen de andere “Denk je dat ze een nachtje zullen blijven slapen?”

Schipbreuk
Bij een schipbreuk strandt een hele groep mensen op een onbewoond eiland.
Het is een gemengd gezelschap.
– 2 Italiaanse mannen en één Italiaanse vrouw.
– 2 Franse mannen en één Franse vrouw
– 2 Griekse mannen en één Griekse vrouw
– 2 Duitse mannen en één Duitse vrouw
– 2 Ierse mannen en één Ierse vrouw
– 2 Bulgaarse mannen en één Bulgaarse vrouw
– 2 anglo-Amerikaanse mannen en één anglo-Amerikaanse vrouw
– En…. 2 Indiaanse mannen en één Indiaanse vrouw.

Na een maand staat de boel er zo voor:

– De ene Italiaanse man heeft de andere vermoord in een gevecht om de Italiaanse vrouw.
– De twee Franse mannen leven ontspannen in een menage a trois met de Franse vrouw.
– De twee Griekse mannen hebben sex met elkaar en de Griekse vrouw maakt schoon en kookt.
– De twee Duitse mannen hebben een strikt schema over wie er wanneer met de Duitse vrouw mag neuken.
– De twee Ierse mannen hebben meteen hun lapje grond in Noord en Zuid verdeeld, en hebben een whiskey-distilleerderij opgezet. Aan seks denken ze niet zo vaak, zeker niet na een paar liter kokosnoot-whiskey. Maar dat geeft allemaal niks, want in ieder geval krijgen de Engelsen dit keer geen druppel.
– De twee Bulgaarse mannen zijn er niet meer; die wierpen één blik op de Bulgaarse vrouw en zijn toen maar begonnen te zwemmen.
– De twee anglo-Amerikaanse mannen bediscussieren de voordelen van zelfmoord, terwijl de anglo-Amerikaanse vrouw onophoudelijk praat over de relatie met haar moeder, en dat haar vorige vriend veel meer respect voor haar had dan hun tweeen, over de ware betekenis van feminisme, dat ze alles kan wat zij ook kunnen en dat haar lichaam van haar is, over het verdelen van huishoudelijke taken en dat ze zichzelf wil ontplooien. Maar de mannen denken: het kon nog erger, het regent hier tenminste niet en de belastingen zijn laag.
– EN…..
– En de twee Indiaanse mannen? Ach….die zitten al een maand verlegen op een afstandje, en wachten tot er eindelijk eens iemand langs wou komen om hen aan de Indiaanse vrouw voor te stellen.

Iedereen weet wel wie Elke Vlasveld is, toch?

Tweet

Algemeen, 16.03.2007 @ 14:37

[Home]
 

Δ