Dode kinderen

15 Reacties

op 12 02 2007 at 01:11 schreef jelle:

Jeugdzorg, Kinderbescherming, rechters kunnen nooit garanderen dat kindertjes niet vermoord worden binnen de warme schoot v/h gezin.
Of ’t ’n biologische ouder betreft, of ’n toegeschoven ouder.
Inderdaad zouden wij als oppassende burger zelf meer ’t heft in handen moeten nemen als wij geconfronteerd worden met te vermoeden "dodelijke"
gezinssituaties.
Dat deden wij in de oude volkswijken,vroeger.
Zo ben ik opgevoed.
In de ghetto-wijken moet je uitkijken wat je zegt.
Voor je ’t weet noemen je buren je racist.
Maar vlak de Vinex-locaties niet uit.
Nooit kunnen wij garanderen dat kindertjes niet vermoord worden.
Geen Jeugdzorg, Rechter kan dat verhinderen.
Dat die instanties verontwaardigd reageren heeft álles te maken met hun onmacht.
Duur betaald, dat wel.

op 12 02 2007 at 02:19 schreef Paardestaart:

Nou ja – als de mensen van jeugdzorg zich in eerste instantie verantwoordelijk voelen voor de kinderen, en niet voor de letterlijke naleving van het protocol; als er mensen zitten die kunnen en durven beoordelen of de pleegouder die daar aan de bel trekt een verstandig en betrouwbaar mens is waar je maar beter naar kunt luisteren, dan lijkt me de kans dat een kind vermoord wordt op het moment dat de pleeg waarschuwt niet zo groot.
Maar als iedereen in zijn broek schijt en niet persoonlijk durft in te grijpen en de rechter te omzeilen, omdat iedere professional nu eenmaal te allen tijde beoordeeld wordt op z’n dorknopergehalte en het protocol belangrijker is dan het menselijk oordeel dan moet je rekenen op vijf kinderen per jaar, kennelijk
Een beoordelingsfout is nog te begrijpen, maar onbewogen toezien terwijl er toch hard aan de bel getrokken wordt is onvergeeflijk

Waarom is er dan eigenlijk Jeugdzorg?

Als professionele zorg net zo veel fouten maakt als gewone mensen kun je de wurmpjes beter bij oma en opa brengen

op 12 02 2007 at 11:55 schreef Luctor et Emergo:

De opa van mijn ex heeft ruim 6 jaar zijn gang kunnen gaan. van haar 12 tot haar 18de. Mijn schoonmoeder heeft het geweten en oma ook. Maar mijn s ma geloofde het niet en oma interesseerde het niet.
Toen mijn schoonmoeder gecremeerd werd zei haar oom (dus de broer van mijn schoonmoeder)ze heeft hem een hoer uitgespaard. Dus oma’s en opa’s, daar kun je bij sommige gevallen ook een vet vraagteken bij zetten.
Mijn ex. schoonfamilie. zeer toffe gasten.

op 12 02 2007 at 12:24 schreef Hansje Castorp:

Oproep genoteerd.

op 12 02 2007 at 15:55 schreef Dany:

Peter zei: Er is goed nieuws: de voogd van het vermoorde meisje Savanna wordt vervolgd. Natuurlijk schrikken ze zich het leplazarus bij Jeugdzorg. “We zijn vogelvrij!” Welnee, je wordt gewezen op je verantwoordelijkheid als mens. Wij zijn allen ons broeders hoeder. Regels stellen ons in staat om onze medemens te redden, niet om onze handen van hem af te trekken.
Nee Peter, ze worden niet gewezen op hun verantwoordelijkheid als mens, slechts op hun verantwoordelijkheid als ambtenaar. Als mensen nog verantwoordelijk waren, dan hoefden we geen ambtenaren aan te stellen voor wie het nemen van verantwoordelijkheid (*kuch*) slechts een carriere en/of een bron van inkomsten is.

op 12 02 2007 at 17:31 schreef Paardestaart:

Luctor – wat denk jij dat er in tehuizen gebeurt?

Er zíjn natuurlijk geen garanties; alleen maar mensen.

Maar als goeie, ervaren mensen handelingsbevoegdheid hebben – om dirèct in te grijpen dus, en niet pas na de volgende vergadering – als men er op toeziet dat een nieuw aan te stellen hopman niet al in alle andere provincies van het land gezocht wordt vanwege akkefietjes met kindertjes, dan hebben aan jeugdzorg toegewezen kinderen wel een kans, denk ik.

Je moet mensen alleen maar goed opleiden, en het ze vervolgens met elkaar zelf laten uitzoeken. De overheid moet alleen maar streng toezicht houden.
Dat bespaart ons de afschuwelijke parasitaire managementslaag, die goed opgeleide, hardwerkende mensen als een lastige kwebbelende kogel aan het been hangt en iedereen alleen maar kostbare overleg-, vergader- en evaluatietijd kost.
Dan kun je meer nùttige mensen aannemen; mensen die gewoon meewerken dus – mensen die zich gewaardeerd en uitgedaagd, en dus verantwoordelijk voelen.
O – en je moet ze voor dat werk goed betalen.
Dat kan best, als je tenminste het management de hei op stuurt.
Voorgoed, wel te verstaan.

op 12 02 2007 at 17:33 schreef Paardestaart:

Als mensen nog verantwoordelijk waren, dan hoefden we geen ambtenaren aan te stellen voor wie het nemen van verantwoordelijkheid (*kuch*) slechts een carriere en/of een bron van inkomsten is

Hoor je het ook eens van een ander; dàt bedoel ik!

op 12 02 2007 at 18:31 schreef Bernadette:

Wat me ook altijd vreselijk ergert, is dat er ondanks dikke stapels onderzoeken waaruit blijkt dat jeugdzorgprofessionals 60-70 procent van hun werkweek besteden aan papierhandel, toch telkens weer ritueel ‘meer geld’ voor ‘het wegwerken van wachtlijsten’ in wordt gepompt.
Logischer zou zijn de papierschuiverij drastisch terug te dringen, dan konden jeugdzorgprofessionals meer tijd besteden aan de gezinnen in hun (daardoor kleinere) caseload.

Maar ja, belastinggeld wordt altijd gemakkelijk uitgegeven door politici die het niet zelf hoeven te verdienen.

op 12 02 2007 at 18:58 schreef Paardestaart:

Nou ja – dat onderzoek, en die monsterlijke papierschuiverij, dat is de ondergang van ons land als je het mij vraagt.
Het is het resultaat enerzijds van de cultuur van de verontwaardiging en de illusie van de beheersbaarheid, die maakt dat na ongeluk of incident de hele kippenren in rep en roer is en op hysterische toon eist dat onderzocht wordt hóe zoiets heeft kùnnen gebeuren, opdat de schuldigen gestraft worden; en anderzijds van de woekering van het mandarijnendom, de mensen die ‘hooggeschoold’ zijn en dùs allemaal cushy jobs willen en ’toezicht’ houden op de mensen die het werk doen, en die daar dik voor betaald willen worden.
Ze maken nu gewoon werk waar je bij staat, hebben steeds meer geld nodig om dat te implementeren en zijn derhalve tot een parasiterende bedrijfstak uitgegroeid. Belangenbehartigers van de status quo zijn het..Steeds weer verzinnen ze iets grensverleggends om andere mensen de hoest op te jagen met hun bedenksels, en ketenen alle werkenden aan hun bureau’s vast om er eindeloos rapporten te schrijven, en verslag te doen van een gehoorzame vervulling van protocollen en voorschriften.

op 13 02 2007 at 11:41 schreef fritzie:

"Maar ja, belastinggeld wordt altijd gemakkelijk uitgegeven door politici die het niet zelf hoeven te verdienen. "

En de bevolking is zo stom om telkens maar weer op diezelfde politici te stemmen.

op 13 02 2007 at 12:38 schreef Elke:

Welke andere zijn er dan (nog)?

op 13 02 2007 at 13:00 schreef Bernadette:

Paardje, nog over die papierschuiverij. In de jeugdzorg en het welzijnswerk is een extreem ver doorgevoerde inputcultuur, ofwel: de professionals moeten tijdschrijven *per kwartier*!!
Een vriendin van mij ontwerpt programma’s voor jongerenwerk en begeleidt de uitvoering. Ze begin haar dag met in te tikken dat ze de pc heeft opgestart, haar mailbox heeft bekeken en een bel- en to do-lijstje heeft opgesteld. Dat was het eerste kwartier. Daarna bereidt ze een vergadering voor, daarna de vergadering, en zo de hele dag door.

Wat een totale flauwekul! Terwijl het heel wel mogelijk is om zo iemand af te rekenen op resultaten. Er zijn ‘werkzame’ en nutteloze methoden van jongerenwerk. Idem bij de jeugdzorg, je kunt meten en evalueren of een gezin erop vooruitgaat na de hulp.
Ik denk dat deze gekte uiteindelijk voortkomt uit macht en beheersing door de managers en de ambtenaren. Die hebben geen behoefte aan meetbare resultaten, dan zou iedereen door de nieuwe kleren van de keizer heen kijken.

op 13 02 2007 at 14:11 schreef Lucto et Emergo:

3 tot 4 duizend jaar voor Christus was er in het oude Sumerië en Egypte al ambtenarij. In Egypte beklaagde het volk er zich al over dat er net zoveel ambtenaren waren als nijlpaarden in de Nijl.Er is een papyrus tekening van 5 ambtenaren die (zittend) arbeid en resultaat opschrijven van 2 dorsende boeren.
We hebben mijnsinsziens in Nederland een waterhoofd aan ambtenaren. Voorbeeld: van het misterie van onderwijs uit Zoetermeer zijn 2 jaar geleden meer dan 480 regels en richtlijnen uitgegaan. Als leraren iedere dag van het jaar een zo’n regel zouden lezen kom je nog ongev 128 dagen te kort om alles te lezen en nog tijd over houden om les te geven.
En misschien kun je een vergelijk trekken met tbs.
In de jaren 90 waren er ineens een 3 tal gevallen kort achter elkaar van ontsnapte gevangenen die ook alle drie een moord pleegden.
Uiteraard steigerde Nederland. Vragen in de kamer enz.
Toen verscheen er (een paar keer zelfs), een woedende minister en later zijn second in command om uit te leggen dat dat het bedrijfsongevallen zijn en dat dat hooguit 1 tot 2 keer op de honderd gevallen plaats vond. En de leiding van die vergieten( sorry gevangenissen) valt niets te verwijten. Zijn eigen kinderen zijn niet gewurgd.
Paardestaart, ik weet niet wat er in tehuizen gebeurt,maar ik heb laatst de film de Magdalena zusters gezien en ik heb me weer eens heerlijk op lopen winden en ook droevig gemaakt over wat een stompzinnige dingen er gebeuren als er geestelijk kleine mensen op machtsposities komen te staan.
Het laatste Magdalena tehuis werd pas in 1996 gesloten.
Ik ben van mening dat het Ambtenarendom in 4000 jaar best wel eens één ding goed gedaan heeft maar voor de rest hebben ze een reputatie van het moeilijk maken van simpele zaken

op 13 02 2007 at 19:04 schreef vander F:

Het leven is link,
het streven naar onfeilbaarheid en totale veiligheid is een oorzaak van allerlei regelgeving.

Ik werk in ‘de zorg’ en ja, er wordt teveel geluld en op computers rondgehengst.
Maar als je daar niet aan mee doet wordt je onbekwaam geacht en de instelling krijgt geen centen van verzekeraar en overheid.

Er wordt eigenlijk alleen naar de kwantiteit gekeken (wachtlijsten!) en nauwelijks naar de kwaliteit (lastig tot niet meetbaar).

Kwalitatief op een goede manier een kind bij zijn/haar ouders wegplukken en in een kindertehuis (bij wachtlijst; detentie centra) stoppen zal bijna ALTIJD onmogelijk blijken.
Stel je voor dat JIJ diegene bent die beslist dat een moeder haar kind moet ‘inleveren’ ?
En morgen weer, en volgende week, maar dan net even anders?

Ik zit daar soms midden tussen in, verbaas mij over wat er gebeurt, manipuleer Jeugdzorg en ouders in een volgens mij realistische richting en duim dat het niet eindigt in geweld en afbraak.

Een volgende dag heb ik dan weer eens een intake-gesprek, vaak iemand van middelbare leeftijd, totaal in de vernieling.
En dan krijg je soms (regelmatig tot vaak) verhalen over seksueel misbruik, kindermishandeling, de ontmenselijking in het kindertehuis, de persoonlijkheidsstoornissen.

Aan het eind van de maand wordt ik daar voor betaald,
dan casseer ik m’n bloedgeld.

Geloof me,
het leven is link.

Geniet er maar van, zoveel je kan.

op 13 02 2007 at 21:58 schreef Paardestaart:

als je daar niet aan mee doet wordt je onbekwaam geacht en de instelling krijgt geen centen van verzekeraar en overheid

I know. Pas je aan, of verdwijn. In het gareel lopen is het belangrijkste dat kinderen tegenwoordig op school leren; veel belangrijker dan vroeger. Toen hoefde je alleen maar met je handen over mekaar; nu moet je in het sjabloon van het hedendaags verkieslijk karkater passen; gemiddeld zijn, en geen problemen veroorzaken
Het ligt ook niet aan de mensen die het werk moeten doen; het ligt aan degenen die hen menen te moeten aansturen’..vanachter een bureau.

Maar stel nu dat jouw vakkennis, ervaring en je integriteit werden onderkend en dat men je het werk toevertróuwde!
Dat je gewoon naar beste weten zelfstandig kon beslissen, en dat je behoudens normaal verantwoording af te leggen of met anderen te overleggen geen onnodige inmenging te vrezen had, en dat je de zaken niet adhv een protocol, maar naar bevind van zaken kon afhandelen…
Hoe zou je je dan voelen?
En zouden de dingen dan stukken minder gaan denk je? Zouden er meer doden vallen, meer kinderen tussen de wal en het schip verdwijnen; zouden er meer ongelukkige mensen zijn?

Hoe kunnen mensen werken terwijl men zo bang is dat ze fouten maken, en ze daarom een blok aan het been slaat?
Waarom moeten mensen eigenlijk nog een vàk leren tegenwoordig, als ze door eigenwijze neuspeuteraars vers van school gedwongen worden het voortaan op hùn manier aan te pakken?
Allemaal hetzelfde – alsof er iemand is die wéet hoe het moet??